nuk ja dha populli cmimin sokolit te balles.. por ja dha mafia..dhe sokoli eshte i mencur..
ai di te zgedhe te fortin e ti sherbej te fortit..dhe ja ndjen lezetin..
benx..ville.. apartmant ne golem.. dashnore neper gjimnaze etjetj..pasosh me hy me dal ku te doje.. jasht e brenda..
keshtu borix qe sna the gje..
kot ja futa po ma merr mendja i ka keto sikurse mimet e shalset e edvinos..
kurse saliu..vate u prish me mero bazen qe ju gjend ne ditet e veshtira ..
kulmi..
Nuk ka asgje te keqe per nje gazetar qe te perktheje nje artikull nga nje gazete e huaj per aq kohe sa e ben te qarte burimin nga eshte marre edhe emrin e autorit.
Por problemi me disa gazetare shqiptare eshte se jane bere aksidentalisht te tille dhe nuk njohin as etiken e profesionit te tyre. Si do te ndiheshin nese dikush do ti citonte artikujt e tyre pa u njohur autoresine? Sigurisht qe nuk do te ndiheshin aspak mire.
Dhe mania e dyte e gazetareve shqiptare qe eshte ne kundershtim te plote me etiken e profesionit te tyre eshte deshira "per te bere lajm", kur gazetari nuk ka per detyre te beje lajm, gazetari ka per detyre te raportoje lajmin per publikun dhe ta analizoje kete lajm. Dhe kane arritur ne ate pike ku gazetat e sotme shqiptare jane te mbushura me komente e analizat e gazetareve dhe i kushtojne shume pak vend informacionit te pafiltruar.
Megjithate, edhe gazetaret shqiptare do te emancipohen me kohen pasi alternativa e informimit nga Interneti do ta cliroje shqiptarin e thjeshte nga filtrat mediatike.
Albo
Ka edhe me keq. une jam njeri prej atyre qe ne menyre sistematike i vidhen lajmet. per kete mu desh te shkruaja kete koment disa kohe me pare.
Pse ma vodhët Ledinën?
Nga Londra
Muhamed Veliu
Për të dytën herë brenda dy ditëve më është dashur të lexoj një shkrim timin të ribotuar në dy gazeta të përditshme të Tiranës. Më 18 korrik 2007 botoj një shkrim ekskluzivisht për "Shqip" me titull "Ledina Çelo kërcen në BBC". Por dy koleget gazetare (nuk e di nëse e meritojnë plotësisht këtë titull) të lodhura nga vapa, të etura për lajme, për të realizuar normën e mbushjes së faqeve, pa pasur problemin më të vogël, e vjedhin shkrimin tim origjinal. Madje, njëra nga këto gazeta me kokë jeshile, më 3 gusht 2007, e boton në faqen e parë me titull "Ledina Çelo dhe aventura londineze". Një ditë më vonë, në një suplement ku kishin publikuar foton "nudo" të një këngëtareje, servirej shkrimi "Ledina Çelo dhe aventura londineze". Redaktorja e këtij suplementi, njohëse e mirë e copy&paste, pa i hequr një presje kishte vjedhur paragrafët e shkrimit tim origjinal ku përshkruhej aventura e Ledinës në një konkurs të BBC-së. Një akt i tillë quhet vjedhje e të drejtës së autorit, por, me sa duket, ky term që shënon një veprim të turpshëm e të dënueshëm, për koleget gazetare, si dhe për disa prej kryeredaktorëve të gazetave shqiptare është krejtësisht i panjohur. "Po ç‘e vret shumë mendjen mor burrë, për një gjë të tillë. Pirateria në Shqipëri është mjet jetese", më tha Petriti, një mik i imi, teksa po ia tregoja këtë histori. Për një moment i dhashë të drejtë. Më pas fillova të mendoj. Kur kolegët e tu gazetarë, këta njerëz me mision informimin e lexuesve të tyre, kthehen në piratë lajmesh, çfarë mund të presësh nga Turi i Lapit, një shitës kasetash poshtë shtëpisë sime tek "Ali Demi", në Tiranë, i cili e ka piraterinë e CD-ve bukën e gojës?
Kaq poshtë të ketë rënë gazetaria shqiptare? Apo hajde, se s‘ka problem. Ky djali jeton në Londër dhe t‘ia vjedhim lajmet. Sinqerisht, nuk do të më vinte keq, po të më kërkonin disa të dhëna për këtë lajm, do t‘i kisha ndihmuar. Kur shikon që puna jote vidhet, kujtdo do t‘i ngrihen nervat. Petriti më sugjeroi t‘u telefonoja kryeredaktorëve të këtyre gazetave. Njëri prej tyre më dha të drejtë. E quajti shumë të rëndë, madje skandaloze, një gjë të tillë. Kurse për të dytin as që mora mundimin të harxhoj impulset e celularit. Duke e ditur background-in e tij prej një ish-redaktori rrethesh. E vura në dyshim gjetjen e mirëkuptimit. Në fakt, për mua kjo histori nuk është aspak e re. Disa vite më parë, një gazetë që ka falimentuar e që drejtohej nga një kryeredaktor që kishte për mbiemër emrin një frute, në mënyrë konstante botonte lajme të cilat ishin botuar në "Gazeta Shqiptare", ku punoja në atë kohë. Pirati, një student gazetarie që mbulonte krimet. Ai kishte gjetur mënyrën më perfekte për t‘i mbushur dy faqet. Copy& Paste lajmeve të mia. Më ra rasti ta takoj piratin në Tiranë para dy vjetëve. E pyeta pse e bënte një gjë të tillë duke më vjedhur lajmet, ndërsa në fund shkruante përgatiti … "Më duheshin lajme. Nuk kisha si të mbijetoja. Kisha për ditë dy faqe që duheshin mbushur", më thoshte i turpëruar. Madje, shkoi më tej duke më treguar se u kishte vjedhur password-et e e mail-it gazetarëve VIP të kronikës, vetëm e vetëm për të mbijetuar. E ç‘t‘i thosha më shumë? Mu desh t‘i shkruaja këto radhë si një formë ngushëllimi për punën e vjedhur, mundin për ta gjetur lajmin, kohën e shpenzuar për ta shkruar dhe koston e 15 minutave bisedë me Ledina Çelon, që ndodhej në Tiranë kur e intervistova. Dyshoj se pas këtij komenti do mund të ndryshojë ndonjë gjë në stilin e punës së kolegeve gazetare, të cilat, duke mos qenë të denja të bëjnë ndonjë gjë tjetër, kanë zgjedhur këtë zanat. Dhe në fund një këshillë për koleget që në vend të bëjnë gazetari, vjedhin lajme. Kur të më vidhni lajme rishkruajini dreqi e mori, dhe jo vetëm Copy&Paste. Ju premtoj se do të keni lajme të tjera ekskluzive për Ledinën në këtë gazetë. Por, ju lutem, mos më bëni të ulem prapë e të shkruaj "Përse ma vodhët Ledinën përsëri". Jo për ndonjë gjë, por kam frikë se edhe Ledinës do t‘i mbetet hatri, pale pastaj Turit të Lapit te "Ali Demi", që piraterinë e CD-ve të saj e ka ekskluzivitet të tijin.
Kjo është me gjith' mënd për të ardhur keq.... Po nuk ka si të ndodhë ndryshe kur në të gjithë botën plagjarizmi dënohet edhe me përjashtim nga shkolla apo universiteti kur kuptohet në detyrat e kursit të studentit, ndërsa në Shqipëri atë e nxisin vetë Profesorët... për 10 mijë Lekë provimin te Fakulteti i Gazetarisë
"Mashtrimet" me te medha mediatike
Një gazetë dhe një televizion, ndër më të njohurit
e Amerikës, e kanë parë veten në një situatë
shumë të vështirë në vitin 1992, kur kanë publikuar
një histori të marrë nga revista e njohur "Forbes"
Ngjarja në vetvete ishte sigurisht
diçka e madhe,
pasi thoshte se Rusia do
të nxirrte në ankand trupin
e balsamosur të Vladimir
Leninit, për shkak të problemeve
të rënda ekonomike që po
kalonte vendi. Ankandi do të fillonte
me një çmim prej 15 milionë
dollarësh. Por kishte vetëm një
problem: revista "Forbes" kishte
bërë shaka dhe ngjarja s‘ishte aspak
e vërtetë. Sigurisht që "USA
Today" dhe "ABC News" nuk e
pritën dhe aq mirë sensin e humorit
të revistës së biznesit.
Akoma më pak mirë e priti Ministria
e Jashtme e Rusisë, e cila
e kritikoi veprimin e revistës "Forbes".
Kjo është një ndër "mashtrimet"
më të mëdha mediatike,
të cilat synojnë të krijojnë një atmosferë
humori, që herë arrihet
e herë jo. Një tjetër "mashtrim"
të këtij lloji ka publikuar
edhe gazeta kineze, "The Bejing
Evening News", pa e ditur se po
mashtrohej dhe vetë.
Revista kineze kishte marrë një
ngjarje për kongresin amerikan
nga revista humoristike amerikane
"Onion" dhe e kishte përkthyer
fjalë për fjalë, pa e ditur se
bëhej fjalë për satirë. Gjithashtu,
një tjetër ngjarje e këtij lloji ka
ndodhur në Kinë, kur një televizion
lokal kinez ka paralajmëruar
banorët që të kenë kujdes nga bisha
e Sibuxiangut. Njerëzit i ka
zënë paniku dhe kanë filluar të
fortifikojnë shtëpitë për të zbuluar
se bisha nuk ishte kafshë,
por një pije e re që do të dilte së
shpejti në treg.
1. "Forbes", Rusia shet
trupin e Leninit
Në nëntor të vitit 1991, revista
amerikane "Forbes" publikoi një
artikull në të cilin shkruante se
situata ekonomike në Rusi ishte
e pashpresë. Pikërisht për këtë
arsye, sipas "Forbes", qeveria ruse,
e dëshpëruar për valutë të huaj,
kishte vendosur që të shiste trupin
e balsamosur të Vladimir Leninit,
për atë që do të jepte ofertën
më të lartë. Trupi ekspozohej
prej dekadash për publikun në
një mauzole në "Sheshin e Kuq".
Sipas revistës, rusët do ta nisnin
ankandin nga çmimi 15 milionë
dollarë. "ABC News" dhe "USA
Today" e pasqyruan ngjarjen për
të keqen e tyre, sepse kryeredaktori
i "Forbes" bëri të ditur se bëhej
fjalë për një rreng.
2. "BBC", shfaqje
fantazmash (Ghostwatch)
Më 31 tetor 1992, kanali i njohur
televiziv "BBC" në Britani
shfaqi një dokumentar 90 minuta
për fantazmat. Programi reklamohej
si një hetim "live" mbi aktivitetet
paranormale. "Show"
prezantohej nga një grup reporterësh
të mirënjohur televizivë:
Michael Parkinson, Sarah Greene,
Mike Smith and Craig Charles.
Ata raportonin për ngjarjet që
zhvilloheshin në një shtëpi, ku
ndodheshin njerëz që dëshmonin
se banesa ishte e pushtuar
nga fantazmat. Kamera lëvizte
dhe aty dëgjoheshin zhurma misterioze.
Njerëzit që po e ndiqnin
u shtangën, por rezultoi se ishte
Craig Charles ai që po i punonte
një rreng gjithë stafit të tij.
3. Peshkim majmunësh
Jay Forman shkruante për revistën
elektronike "Slate.com".
Një ditë, artikulli i tij i zakonshëm,
më 8 qershor 2001,
ishte më i çuditshmi që ishte
shfaqur ndonjëherë. Ai përshkruante
pjesëmarrjen e tij në një
sport ekstrem të peshkimit të
majmunëve. Dhe, nuk bëhej fjalë
për ndonjë lloj metafore, ai e
kishte fjalën saktësisht për peshkim
majmunësh. Sipas tij, ngjarja
kishte ndodhur në vitin 1996, në
një ishull. Por sapo artikulli u publikua,
u përball me kritika të panumërta.
"The Wall Street Journal" nuk
besoi asnjë fjalë të artikullit. Pas
kritikave të shumta, kryeredaktori
i revistës u detyrua të kërkonte
një falje publike, duke u
shprehur se ngjarja s‘ishte e vërtetë.
4. "Beijing Evening News",
Kubeja portative e
Kongresit Amerikan
Më 3 qershor 2002, gazeta kineze
"The Beijing Evening News"
i konkurroi gazetat rivale me një
shkrim të bujshëm nga Amerika:
Kongresi amerikan kërcënonte
të largohej nga Uashington D.C.,
nëse qyteti nuk ndërtonte një
ndërtesë të re që të kishte një
kube të palosshme, pra portative.
Artikulli i bëri përshtypje Henry
Chu-së, një reporter i "Los Angeles
Times" në Pekin, për faktin se
gazetat amerikane s‘po e mbulonin
një ngjarje të tillë. Ai vendosi
të verifikonte ngjarjen dhe
zbuloi se burimi i këtij shkrimi
ishte "Onion" (Qepa), një revistë
humoristike e njohur nga publiku
amerikan për satirë. Gazeta kineze
e kishte përkthyer shkrimin
fjalë për fjalë, pa e kuptuar se bëhej
fjalë për humor.
5. "Microsoft" blen kishën
katolike
Në vitin 1994, në internet filloi
të qarkullonte një deklaratë
shtypi që thoshte se "Microsoft"
kishte blerë kishën katolike. Deklarata
e shtypit theksonte se kjo
ishte "hera e parë që një kompani
kompjuterësh ka blerë një
fe të madhe botërore". Deklarata
citonte bosin e atëhershëm të
"Microsoft", Bill Gates, që thoshte
se ai kishte parashikuar se besimi
fetar do ishte një treg në rritje dhe
se "burimet e kombinuara të ‘Microsoft‘
dhe kishës katolike do
na lejojnë ta bëjmë besimin fetar
më të lehtë dhe më zbavitës
për një gamë më të madhe njerëzish".
"Microsoft" doli me një
deklaratë shtypi që mohonte vërtetësinë
e synimeve të tilla.
6. Bisha e Sibuxiangut
Më 19 shtator 1994, një paralajmërim
i tmerrshëm u përsërit
disa herë në një transmetim televiziv
në Taiuan, një qytet në veri
të Kinës. Mesazhi shfaqej në
ekran dhe paralajmëronte njerëzit
se bisha e tmerrshme e Sibuxiangut,
kafshimi i të cilës ishte
fatal, po i drejtohej qytetit. Banorët
e qytetit u mbërthyen nga
paniku dhe vendosën barrikada
para dyerve të shtëpive. Të tjerët
u telefonuan autoriteteve lokale
për të marrë vesh se çfarë po
ndodhte.
Siç rezultoi më vonë, bisha e
Sibuxiangut ishte reale, por nuk
ishte kafshë. Ishte një lloj i ri likeri
dhe mesazhi i shfaqur në televizor
kishte qenë thjesht reklamë.
Autoritetet kineze e gjobitën
krijuesin e reklamës me 590
dollarë për shkak se kishte krijuar
panik në publik.
gazeta Shqip-07-02-2008
-------
PS
Me duket se qenka prekur ne seder gazeta Shqip, kur i eshte share Koli Balla
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt