KINO-DITARI : Filma të rinj në 2008

[autori]

Filmat e Philippe Faucon nuk marrin pjese as ne festivalin e Kanës, as te Sundances, as te Berlinit as Venecias, por jane... te mrekullueshem!

Jashte çdo rryme, mode, stili, ky Philippe Faucon ben filma qe i prodhon vete (producent), pa bujë, pa etiketime, pa "kategori", pa "lobe". Ketij te fundit qe pashe dje ("Dans la vie" ("Ne jete"), nuk ke as ç'i "heq" e as ç'i "shton": 1 ore e 13 minuta film (pra super i shkurter), por teresisht i arritur. Nje film qe te ben te mendosh kur del nga kinemaja : "Po ja, kesi filmash i duhen botes se sotme".

"Ne jete", ne thelb, eshte e kunderta e "La graine et le mulet" ("Kuskus"). "Në jete" eshte film i bere nga dikush qe nuk pretendon te jete as trashegimtar i Pialat-së, as i dreqit, as i shejtanit.

Film i thjeshte, por ne te vertete tejet kompleks.
Film modest ne dukje, por tejet ambicioz (ne fakt).

Pikerisht, tek keto "paradokse", fshihet forca e filmit. Dhe ndofta prapa forces se filmit, fshihet fakti qe e shoqja e regjizorit francez ne fjale eshte me origjine arabe, keshtu qe regjizori e di shume mire se per ç'flet. Dhe si flet. Pikerisht ne nje film qe trajton raportet midis njerezve me origjina te ndryshme nacionale.

Hallall ! (tamam siç thote shpesh dhe aktorja kryesore e filmit!)

[autori]

Duke qene se i kam qef filmat fantastike (ose me shqip, qe te fusin friken - do permendja disa syresh qe me pelqejne shume, si "Carrie"(de Palma), "Shining" (Kubrick), "Lost Hightway" (Lynch), "Naked lunch" (Cronenberg), "Nosferatu" (Murnau) etj etj), shkova dhe pashe kete film fantastik spanjoll. Per me teper qe u beka fjale per suksesin me te madh publik te kinematografise spanjolle, pra per filmin me te shikuar ndonjehere ne Spanje, ne kinemate e ketij vendi.
Dhe qe nuk me pelqeu fare...

Problemi eshte se "El orfanato" ("L'ophelinat") eshte tmerresisht akademik, nuk shpreh asgje te re, veçse riperserit ne menyre ilustrative kodet e njohura te filmave fantastike. Biles perseritja nuk eshta as ne menyre ilustrative, por me sakt ne menyre qesharake : gjithshka eshte e parashikueshme.

Sa per historine e filmit, ajo eshte nje perzierje e "The Others" (me Nicole Kidman - nje shtepi e izoluar ne fund te botes), dhe "The sixth sense" me Bruce Willis (ku te gjallet jane te vdekur dhe anasjelltas).

Film pa asnje interes...

[autori]

Vjet ne gusht, Assayas pat nxjerre nje film te tijin qe e kisha ne 10 filmat e mi te preferuar te 2007-es ("Boarding Gate" me Assia Argento-n : http://forumishqiptar.com/showpost.php?p=1684415&postcount=189
Keto dite eshte neper kinema filmi i tij i ri.

"Ora e verës" trajton temen e trashegimise kulturore familjare (vepra arti te çmuara) ne nje familje borgjeze franceze: gjyshja e shtepise vdes papritmas, dhe lë trashegimi tabllo te nje piktori te shquar te fillim shek. XX, pjestar i familjes. Fundi i nje jete, fundi i nje epoke. Nuk ka asnje drame ne film, asnje intrigë lidhur me veprat e artit (perfitimi material nuk eshte epiqendra e filmit) : thjesht mundesia per te trasheguar nje thesar kulturor familjar, gjithe duke marre parasysh kohet qe ndryshojne, kohen qe rrjedh e qe ben punen e saj.
Ka diçka prej Cekovit ne kete film, ndersa nga ana filmike ndihet influenca e Hou Hsiao Hsien-it, edhe pse Assayas ka tashmë nje menyre te tijen ne ate qe mund te quhet "shkrim kinematografik" (écrit cinématographique).
Dirigjimi i aktoreve eshte mbresëlënës !

[autori]

Nje regjizor francez (qe kish 8 vjet pa bere film, qe prej filmit te tij te njohur "La vie revée des anges" (Jeta e enderruar e engjejve), me ne fund me filmin e tij te ri, "Julia", me nje histori qe zhvillohet midis Los Angeles-it dhe Meksikës.

Julia (luajtur nga Tilda Swinton), nje grua pijanece tek te 30-tat, ngaterrohet keqas ne nje histori pengmarrjeje te nje femije te vogel pasaniku amerikan.

Film interesant, qe te kujton "Gloria" e Cassavetes, te cilit filmi padyshim i ben homazh kinematografik. Film i gjate, 2 ore e 20 min (por kohe e justifikuar), qe shfaq perpara syve te spektatorit veçse ngjarjet, faktet filmike, pa asnje psikologjizëm.
Me pelqeu, megjithese... ne fund te fundit, me beri te mendoj se ja edhe nje film më shume i ndertuar mbi "fabrikim dramaturgjish" dhe "kotroll te kohës". Pra, edhe nje film "klasik" më shumë. Po pastaj ??...

[Xingaro]

Kam nje problem:
Pashe filmin "Non e un paese per vecchi" apo "No country for old men" po nuk e kuptova fundin.

[Zombi]

Kam nje problem:
Pashe filmin "Non e un paese per vecchi" apo "No country for old men" po nuk e kuptova fundin.

Shikoje edhe nje here

[autori]

Aq sa inat i kam filmat e atij Andersonit tjeter (pra Paul Thomas Andersonit - "Magnolia", "Punch drunk Love", "There will be blood"), po aq qejf i kam ato te Wes Anderson-it ("Life Aquatic", "The Royal Tenenbaums", Rushmore").

Por per fat te keq, sot mora zhgenjimin e pare nga ky regjizor: "Darjeeling Limited" eshte pothuaj totalisht i dobët. Nuk ke pothuaj fare ç'ti shpetosh filmit : Gjithshka eshte skeç, grimasë (shtremberim) turinjsh aktoresh... Zakonisht, filmat e Wes Anderson-it jane delirantë, absurdë dhe me humor te hollë, nderkohe qe tek ky i fundit, asnje nga keto elemente nuk funksionon. Asnje !

Historia e filmit: 3 vellezer amerikane nisen ne nje udhetim spiritual per ne Indi, pas vdekjes se babait te tyre. Ne trenin qe mban emrin "Darjeeling Limited" fillojne dhe aventurat e tyre...

web site i filmit: http://www.foxsearchlight.com/thedarjeelinglimited/

[autori]

Tre histori dashurish ne paralel:

1. Eriku dashuron Anën, e megjithate mendja i rri tek ex-i i tij i dikurshem me te cilen do qe ta provoje shancin edhe nje here te dyte. Ndaj dhe ndahet nga e dashura e tij. Dhe ribashkohet me ex-in. E megjithate...

2. Elsa, e zhgenjyer ne dashuri dhe qe nuk beson më se ka "burre ideal" ne kete bote, me ne fund e gjen, por Zheromi eshte... homo. E megjithate, Zheromi konvertohet ne hetero dhe nje histori dashurie lind mes tij dhe Elsës. E megjithate...

3. Vincenti dhe Marjana jane krejt te ndryshem, e megjithate, bien keqas ne dashuri me njeri-tjetrin.

Jo rastesisht nenvizova fjalen "... e megjithate", sepse eshte çelesi i te tre historive te treguara ne film. "E megjithate"-ja eshte çelesi i Dashurive Moderne - do te na thote regjizori (titulli i filmit: "Modern Love"). Nje "e megjithate", qe do te perkthehej "Une te dua e ti me do, e megjithate... ne kohet moderne nuk mjafton vetem dashuria".

Ne aparence, nje komedi e stërparë dhe histori te stërdegjuara, e megjithate, mua me pelqeu shume, sepse per mua, filmi funksionon nga fillmi ne fund per dy arsye te thjeshta: nga njera ane, regjizori i ka trajtuar me humanizem personazhet e tij, nga ana tjeter, regjizori nuk ben "leshime" romantike ne skenar (edhe pse filmi eshte komedi romantike!) por i mbetet besnik qellimit te tij per te na rrefyer se ne ç'kahje shkojne ne shek. e XXI-te dashurite midis njerezve (te pakten, ne Perêndim, kuptohet).

[autori]

Bismilah nje film nga Filipinet ! Hera e pare (besoj!) se shikoj nje film qe vjen nga ky vend.

Nje grua tek te 40-tat, ne periferine e Manilas - kryeqitetit filipinas, ka si profesion te sajin te rrise bebé jetimë deri ne moshen 3-4 vjeç, dhe pastaj permes Sherbimeve Sociale, femija adoptohet nga prinder te huaj. Filmi rrefen 24 ore te dites kur John-John (femija) do te adopotohet nga nje çift amerikanësh.

Sikurse edhe vendet emergjente (India, Kina, Vendet e Amerikes Latine, Indonezia, Filipinet....) jane bere simbol i shekullit te XXI, ashtu dhe ky film permbledh ne nje ore e gjysem esencialen e mardhenieve Veri-Jug (vende te pasura/vende emergjente).
Magjia e filmit qendron ne ate qe regjizori nuk merret as me sociologjine, as me psikologjine e personazheve. Nada ! Thjesht aktet e nje dite te rendomtë vere, kur nje grua qe shihet ne foto), pergatit femijen e vogel (te gjetur jetim) qe e ka rritur prej 3-4 vitesh per ta "dorëzuar" tek familja adoptive. Dhe s'ka asnje dramë, asnje tragjedi, nuk ndodh asnje qamet. Biles nuk ndodh "asgjë". E megjithate, "qameti" kuptohet veçse kur spektatori del nga salla...

(ps: Eshte interesant fakti qe aktorët nuk jane amatorë, por profesionistë. E megjithate, loja e tyre s'ka asgjë prej profesionistësh (marifetxhinjsh) !!!
BRAVO !

[Lenc Bukuroshi]

Kam nje problem:
Pashe filmin "Non e un paese per vecchi" apo "No country for old men" po nuk e kuptova fundin.

Ishte gjoja realitet...po dhe mua nuk me pelqeu fundi.Kane filluar luajne regjizoret te kurioziteti i njerzve.Kshu ishte realizim i bukur dhe aktoret shume te afte.Me pelqeu me shume "Il petroliere"