Pasioni, i demshem apo i dobishem?!

[Mina]

?

[pelin]

i domosdoshem.

[Lule Portokalli]

I bukur, i paevitueshem, i kerkuar.......

[Cupke_pe_Korce]

por kur e ndjen te dhunshem....te semur.

[pelin]

Cupka,

mik i vjeter, thuaj dicka me teper per ate qe ke shkruar me lart...

[Cupke_pe_Korce]

Me ke zene ngushte Pelin...s'ma pret dhe aq per afollogji. Megjithate...po e jap nje mendim timin:

Pasioni eshte i domosdoshem, i bukur, i paevitueshem, i kerkuar--e vertete sa s'ka me ku te veje, por...

Por cfare eshte pasioni?

Natyra jone me e thelle, nje 'internal drive' teper e fuqishme, nje emocion ekstrem qe ngrihet mbi ndergjegjen dhe arsyetimin duke i sunduar ato. Nga njera ane na ben te vetedishem per natyren tone njerezore, 'carnal' do te thoja, dhe nga ana tjeter na verbon.

Kur dicka te mungon kaq deshperueshem, e gjithe bota te duket bosh. Por e njejta gje ndodh edhe kur e ke, vecse kete rradhe ajo 'dickaja' ze gjithe boten.

Kur pasioni arrin ne ekstrem, teknikisht kemi te bejme me nje te semure. Ne kete rast, forca te tilla emocionale si dashuria, urrejtja, deshira etj... kane nje efekt te dhunshem mbi psiqiken, duke e bere ate te reagoje, dhe ky reagim ne te shumten e rasteve eshte arbitrar. Kur nje diskutim pasionant behet shume emocional a nuk na duhet shpesh te themi: "Me fal se nuk isha ne vete?"

Pasionet shfaqen ne shkalle nga me te ndryshmet, por natyra eshte e njejte. Per mendimin tim, pasioni eshte mjaft njerezor, dhe nuk do te kisha piken e deshires per ta klasifikuar ate si te demshem apo te dobishem.

[The Hobbit]

Varet nga vendi dhe menyra se si perdoret dhe eshte i dobishem per aq kohe sa do te jete i vlefshem per ne dhe per njerzit qe na rrethojne. Ne te kundert mund te kaloje ne ekstremitet qe dikush e tha shume bukur lart...

[AsgjëSikurDielli]

Shigjete vetvrasese.

[Puhiza]

Une vdes per pasionet, ose me sakte jetoj vetem per pasionet, dhe kjo me duket se eshte gjeja me normale per te qenit njeri. Nje jete qe kalohet ne monotoni ku rutina i ngjan rrjetes se merimanges qe pushton gjithe ndjesite e tua, nuk eshte per t'u pasur shume zili.

Nuk besoj aspak se pasionet mund te jene te demshme apo shkaterrimtare apo te mund te te bejne te verber. Nuk besoj as ne justifikime te tilla te tipit: Nuk isha ne vete, isha verbuar, s'isha une etj etj.

"Vetja" eshte nje mister me vete dhe ndoshta misteri me i madh.Pasionet jane pjese perberese e te qenit. Kulmet e ndjesive per ate qe ndodh dhe perjetojme, arrihen nepermjet pasionit dhe fuqise se tij. Vetem nen peshen e ketyre pasioneve njeriu mund ta ndieje deri ne palce ekzistencen e vet. Mua nuk me duket se verbohem, por sikur çlirohem.

Ekstremet?! Nuk i njoh. Mjafton qe eshte nje pjese e logjikes qe me ben te ruaj nje lloj baraspeshe per te mos rene pre e brerjes se ndergjegjes ....

[Cupke_pe_Korce]

Puhiza...

E kisha fjalen me teper per egon, jo ekstazen. Meqe ra llafi, c'lidhje ka histeria me pasionin?