Krizat financiare që tronditën botën!

[brandon]

Nuk e di ne se mund tu kete rene ne dore ndonje liber nga Edgar Cayce, por sipas tij rregulla numer nje per te "parashikuar" ecurine ekonomike eshte te hedhesh ne kosh teorite e ekonomisteve profesioniste. 'Nuk jane ne gjendje te parashikojne 4 muaj jo me 4 vite'. Menyra e tij e thjeshte e ciklit te njollave diellore duket se funsionon dhe koincidenca me krizat perkon te pakten 90%.
I cuditshem eshte fakti tjeter se sherbimet e tij po aq te kerkuara nga personazhe famoze si,:
Thomas Edison, presidenti Wilson dhe Franklin Roosevelt.
Ne fakt tezat e mbrojtura nga autori jane ne kontrast te plote me propaganden e perditshme qe kerkon te na siguroje per "shkurter-sine" e krizes ekonomike ne proces.
Ajo qe Edgar Cayce afirmon eshte ,keshtu jashte korit te komunikacionit mbizoterues (me te cilen bashkohen shume studiues), tingellon blasfemi trondites kundrejt personazheve prestigjoze politike dhe gazetare qe na ftojne perdite te investojme me besim ne burse.
Natyrisht qe nuk mund te garantohet qe "profecite" e Cayce te vijne ne menyre te perpikte , as edhe ajo qe eshte parashikuar per USA te realizohet ne Europe apo vende te tjera, por ajo qe ai shkruan eshte e pritshme. Dhe ja ku po e jetojme.
Sidoqofte Cayce ofron nje rryme mendimi shume te gjere edhe pse eshte pak e njohur, dhe qe prej kohesh mundesine e perseritjes se nje krize te te dimensioneve te viteve 1929-1933

[brandon]

Eshte teper kurioz nje liber nga Michael Wells Mandeville : Return of the Phoenix ( Il ritorno di fenice) .Ka informacion shume te pasur dhe larmishem per krizat.Mund te gjenit dhe garfiket e koincidencave te njollave diellore me krizat qe kane pershkruar historine njerezore.
Sa per njollat diellore mund te konsultonit:
http://www.borderlands.com/sun/sunspots.htm
http://tidesofchange.org/geo.sun.htm
http://rexresearch.com/prophist/phf6cy-1.htm

[ritastrakosha]

Po perjetojme tranzicionin me te madh ne historine e njerezimit: nga ekonomia e bazuar ne burimet fosile drejt ekonomise pa to. Krizat e fundit financiare ose jo jane krizat e transformimit. Transformimi sa ka filluar dhe do te zgjase dekada. Nese do e mbijetojme apo jo varet nga ne.

Per me shume mund te lexoni: http://tranzicionshqiperi.wordpress.com.

[brandon]

Vet i krijojne krizat ata gentleman-et e Wall Street-it, megjithe ate pushtet dhe fuqi kolosale financiare qe kane neper duar mund te gjunjezojne cfaredolloj qevererie .
Te gjithe ne me vetedije ose jo ,kontribojme ne nje fare menyre ne rritjen e potencialit te tyre.
Sepse blejme produktet e tyre , punojme per kete organizata , u besojme atyre parate tona. Bankave, shoqerive financiare, multinacionaleve. Deri pak kohe me para flitej per financen etike, por me sa duket kane harruar ose gjeja duhet te jete e veshtire per te funksionuar.
Venia ne plan te pare e elementit material ben qe koshenca e njeriut dhe shpirti i tij te kete nje rol pas dore dhe te mos jete dicka konkrete. Dhe kjo percakton nje aspekt tjeter ne ngjarjet e kohes sone : N q s njerezit praktikojne vetem ate qe eshte materiale , atehere jane te detyruar te jetojne gjithmone ne kunderopozicion midis tyre ,sepse nje nga karakteristikat themelore e materiales eshte ekskluziviteti. Perjashtimi.
n q s ne ate karrike je ulur ti ,nuk mund te ulem njekohesisht dhe une. N q s ate xhakete e ke veshur ti nuk mund ta vesh edhe une . Gjithcka qe eshte materiale e perjashton gjene!
Atehere nje kulture qe njeh vetem materialen con ne menyre te pashmangshme ,ne fund te fundit ne nje bote ku sundon ligji " te gjithe kunder te gjitheve". Ose vetem n q s nuk duam te ndryshojme drejtimin.
Per te treguar kete situate qe na ve njeri kunder tjetrit , kemi futur nje term me pak brutal :"konkurrencen".Eshte bere zakon dhe jemi mesuar me nje tip shoqerie ku mbreteron e drejta e me te fortit dhe duket pothuaj natyrale qe cdonjeri prej nesh ne jete duhet te ambientohet me nje doze te mire stresi.
Obsesioni per materialen ,per me tej prodhon frike dhe pasiguri- kudo!
Sidomos frika se nuk mund t ia dalesh dot mbane dhe ti rrish nga mbrapa jetes se cmendur te parase. Mjafton te mendosh ecurine e burses kohet e fundit dhe krizen financiare.
Kalimi i frikes mund te filloje vetem kur kuptojme se nga na vjen.
Duhet te kuptojme se kush nuk ben eksperience shpirti ne veten e tij , nuk mund te kenaqet kurre,dhe nuk e jeton ne menyre me te kuptimte dhe autonome realitetin , ; atij nuk i ngelet gje tjeter vecse te paturit: paraja , grumbullimi i pasurive dhe pushteti!

[Denata]

Viti i pavendosmerise ne Europe

(George Soros)


Gjendja e rëndë ekonomike, në të cilën e gjeti veten pjesa më e madhe e botës së zhvilluar, nuk ishte thjesht rezultat i forcave të padukshme ekonomike.

Mosmarrëveshjet politike po manifestohen pak a shumë përgjatë linjave shtetërore. Kjo ndasi është duke i vështirësuar gjërat në masë të madhe, për shkak se duhet një bashkëpunim i ngushtë ndërkombëtar për korrigjimin e jobalancës globale që paraqet rrënjën e krizës. Gjendja e rëndë ekonomike, në të cilën e gjeti veten pjesa më e madhe e botës së zhvilluar, nuk ishte thjesht rezultat i forcave të padukshme ekonomike, mirëpo fajin kryesisht e patën politikat e ndjekura, apo ato që nuk u ndoqën nga liderët botërorë. Në të vërtetë, unanimiteti mbresëlënës që mbizotëroi në fazën e parë të krizës financiare, e cila filloi më 2008-n dhe kulmoi me pakon biliard-dollarëshe të shpëtimit, të mbledhur në takimin e G20-s në Londër, gjatë prillit të vitit 2009, shumë shpejt u zhduk. Tani konfliktet burokratike dhe keqkuptimet janë të pranishme.

Më e keqja është se mosmarrëveshjet politike po manifestohen pak a shumë përgjatë linjave nacionale. Në qendër të konservativizmit fiskal është Gjermania, derisa shtetet anglosaksone vazhdojnë të përkrahin politikat kejnsiane. Kjo ndasi është duke i vështirësuar gjërat në masë të madhe, për shkak se duhet një bashkëpunim i ngushtë ndërkombëtar për korrigjimin e jobalancës globale që paraqet rrënjën e krizës.
Dyshimet rreth borxheve shtetërore në Europë janë përqendruar tek euroja në një masë aq të madhe, saqë disa tani kanë filluar ta vënë në pikëpyetje mbijetesën e valutës së përbashkët. Mirëpo, euroja ishte një valutë e pakompletuar që nga fillimet e saj. Traktati i Maastricht-it themeloi një union monetar pa union politik – një bankë të përbashkët qendrore, mirëpo jo me thesar të përbashkët. Arkitektët e saj ishin të vetëdijshëm rreth kësaj mangësie, mirëpo pikat e tjera të dobëta u vunë në pah vetëm pas kolapsit të 2008-s. Euroja u themelua mbi supozimin se tregjet korrigjojnë tepricat e tyre dhe se jobalancat paraqiten vetëm në sektorin publik. Mirëpo ndodhi se jobalancat më të mëdha, që nxitën krizën aktuale, u paraqitën në sektorin privat dhe euroja ishte shkaktare indirekte.
Në veçanti, borxhet e shteteve të eurozonës cilësoheshin të parrezikshme: bankat duhej të mbanin vetëm rezerva minimale ndaj obligimeve të shteteve anëtare, të cilat Banka Qendrore Europiane i pranoi me kushte të njëjta. Shtetet anëtare mund të huazonin faktikisht me norma të njëjta interesi si Gjermania dhe bankat ishin të gatshme që t’i fitonin disa cent më tepër, duke i ngarkuar gjendjet e bilanceve të tyre me borxhet shtetërore të ekonomive më të dobëta të eurozonës. Për shembull, bankat europiane mbajnë më shumë se një biliard euro të borxhit spanjoll, derisa bankat gjermane dhe ato franceze mbajnë më shumë se gjysmën e asaj shume. Në vend të konvergjencës së paraparë me Traktatin e Maastricht-it, tentimi radikal për barazimin e normave të interesit rezultoi me divergjenca në performancën ekonomike.
Te shtetet si Spanja, Greqia dhe Irlanda u shfaqën probleme me flluska në fushën e patundshmërisë, ato u rritën më shpejt dhe patën deficite më të mëdha tregtare sesa pjesa tjetër e eurozonës, derisa Gjermania – e ngarkuar nga kostoja e ribashkimit – u përqendrua në kostot e veta të punës, u bë më konkurruese dhe zhvilloi një suficit kronik tregtar. Konvergjenca e normave të interesit u prish kur qeveria e re e Greqisë bëri të ditur se deficiti i shkaktuar nga qeveria e mëparshme ishte shumë më i madh sesa ishte raportuar. Autoritetet europiane reaguan me ngathtësi, për shkak se shtetet anëtare kishin qëndrime diametralisht të kundërta.
Gjermania, e traumatizuar nga inflacioni i pakontrolluar në vitet njëzet dhe pasojat e rënda politike të tij, kundërshtoi në mënyrë kategorike ndonjë pako shpëtimi. Për më tepër, ky shtet po hynte në ciklin zgjedhor, gjë që rriti ashpërsinë e qëndrimit gjerman. Derisa liderët gjermanë insistonin në vënien e gjobave për ofrimin e ndihmës, kriza u thellua dhe kostot e shpëtimit vazhdonin të rriteshin. Në të vërtetë, paaftësia e anëtareve të eurozonës për të shtypur kartëmonedhat e tyre në mënyrë efektive i vuri ato në statusin e shteteve më pak të zhvilluara, të cilat duhej të huazonin në një valutë të huaj, gjë që shkaktoi zgjerimin e premive të risqeve. Autoritetet, që nuk shihnin ndonjë zgjidhje, u munduan që ta anashkalonin gjendjen – një qasje që zakonisht funksionon, për shkak se problemet bëhen më të lehta për t’u zgjidhur kur tregjet qetësohen. Megjithatë, në këtë rast, kriza vazhdoi të rritej dhe autoritetet mbetën në qorrsokak, pasi Gjykata Kushtetuese Gjermane e hodhi poshtë mundësinë e garancive shtesë që do të shkonin përtej mekanizmit europian të stabilitetit financiar (EFSF), pa pëlqimin e Bundestagut.
Në Samitin e Bashkimit Europian, më 9 dhjetor në Bruksel, shtetet e eurozonës u pajtuan që të themelojnë një union më të ngushtë fiskal. Mirëpo në kohën kur u mor vendimi, ishte tepër vonë për ta futur nën kontroll krizën financiare. Masat e miratuara nga Banka Qendrore Europiane ia dolën që të zbusnin telashet e bankave me likuiditet, mirëpo asgjë nuk u bë për reduktimin e premive të mëdha të risqeve mbi obligimet qeveritare. Për shkak se premitë nuk janë të lidhura ngushtë me deficitet në kapitalet e bankave, zgjidhja e problemit deri në gjysmë nuk mjafton. Po qe se nuk zgjidhet problemi me borxhe i tërë shteteve të eurozonës, falimentimi i Greqisë mund të shkaktojë rënien e sistemit global financiar.
Madje edhe po qe se pengohet një skenar i tillë ankthi më 2012-n, samiti u hapi rrugë konflikteve të së ardhmes – rreth daljes në pah të një Europe “me dy shpejtësi” dhe doktrinës false ekonomike që po i prin paktit të propozuar fiskal të eurozonës. Ajo doktrinë që parasheh masa kursimi në një periudhë të papunësisë në rritje rrezikon ta fusë eurozonën në një qark vicioz të deflacionit të borxheve, prej të cilit vështirë se do të mund të dilet.

[brandon]

Sot ne faqet e para te pothuaj te te gjitha gazetave te kriojne pershtypjen se duhet te bashkejetojme me krizat financiare! S "merret vesh " se kush eshte fajtori.
Kudo thuhet arkat e shtetit jane bosh , arkat e bashkive jane bosh....
Dhe duket sikur jane me te vertete , por ne te vertete male me para administrohen nga multinacionalet, grupet financiare, apo trasferohen ne burse .
Ne fillim lakorja ngjitet menjehere lart me zig-zake deri sa arrin kulmin-majen e malit-, pas keasj lakorja precipiton menjehere poshte drejt fundit te lugines, dhe mali me para nuk eshte me !
Por ky spostim mali me para nuk eshte si te bibla pasi atje mali zhduket me te vertete.
Malet me para nuk treten : thjesht kalojne nga xhepat e vegjel ne xhepa te medhenj, nga investitoret e shumte ,por te vegjel tek ata te paktet qe i shijojne , ekstremisht te pasur, ujqit e burses. Perndryshe ku do te shkonin ?
Dhe keshtu te paktet e "medhenj" kane arketuar shume, shume, dhe te shumtet e "vegjel" kane ngelur me gisht ne goje , dhe na thone qe duhet te kufizohemi, fliet per "gabime" strukturore, egalite', fraternite' ,solidarite',liberte', per finance etike. Eshte absurde !
Fliet per sakrifica, per "lacrime e sangue" , po kush eshte fajtori?
Per njeriun ka kuptim te reduktoje deshiren e fitimit apo zoterimit te pasurise,vetem kur gjen dicka me te mire prej se ciles terhiqet apo e ka merak!
Po te me thuhet qe duhet te permbaj aspiratat e mia materiale dhe nuk me demostrohet asgje me e mire ,atehere behet fjale per nje moralizem te pakuptimte : eshte njesoj sikur te ftosh nje te uritur qe te heqe dore nga nje cope buke thate , vetem e vetem se eshte buke thate!
N q s te mirat materiale jane e vetmja gje qe nje njeri disponon dhe pretendohet ti hiqen dhe ato ,atehere cfare i ngelet ? Asgje !

[brooklyn2007]

Video shume e bukur shpjeguese per situaten e rende financiare qe po kalon sot bota

[VOLSIV]

Shkrim interesant. Ke gjetur tamam kohen per nje shkrim te tille pasi jemi perpara nje krize te re financiare e cila nga sa kam lexuar do e beje Depresionin e Madh (krizen e 1929 qe ishte me renda) te duket si nje loder femijesh.

>>> Kuptohet e gjitha kjo fale padroneve te botes. Fale atyre te pasurve qe bejne historine dhe kane ne dore te ardhmen. Jeni gati per nje krize te tille?
(Ah, dhe kur t'ju thone qe ne po ju themi te verteten, mundohuni ti besoni)

[Harakiri]

"Druhuni kur te tjeret jane lakmitare dhe jini lakmitare kur te tjeret druhen" -- Warren Buffett.
Nqs e ndoqet kete keshille ne 2008 persa i perket aksioneve (stocks), urime.

[brandon]

Por ne jetojme edhe ne nje bote te se drejtes !Njerezit kane te drejte te pasurohen , dha askush nuk mund te te kufizoje, dhe ne se dikujt mund ti heqesh gjerat materiale, si ngelet gje !
Hapi perpara mund te ndodhte veten kur gjen ( natyrisht qe dhe materialja ka pjesen e vet) edhe dicka tjeter vec grumbullimit te pasurise .
Fjalet e urta thone qe ajo qe zoterojme ,na zoteron , dhe kjo nga ana e saj ,na sundon , na ben te zoteruar . Ne fakt cfare do te thote te "zoterosh"?
Duhet te rrish ulur mbi ate qe ke ne menyre qe te te mos ta rrembejne .Do te thote qe nuk mund te besh dot gje tjeter, do te thote qe nuk mund te levizesh lirisht dhe duhet te jesh vigjilent dhe mos humbasesh vemendjen, ne se nuk do te rrezikosh ta humbasesh ate qe zoteron!
Por kjo nuk do te thote te predikosh lumturine zhgenjyese te gjerave materiale .
Me mire te thuash qe ka edhe dicka me mire dhe le ta kerkojme apo gjejme.
Cmenduria e situates se sotme qendron pikerisht ne kete kontradikte : Njeriu nuk ka me idene e gjerave te mira ne jete ,por ne te njejten kohe eshte ndertuar ne menyre te tille qe te ndieje kenaqesi vetem nga me "mira" qe egziston , dhe qe vetem njeh.... apo ndoshta eshte ndryshe per ju !
Ne jemi pragmatike, praktike ,imediate , dhe kjo na con ne ate qe veme parane ne vend te pare : Zgjedhja ime e professionit , p sh , do te jete komplet ndryshe nga sa mund te ishte per mua,ne se do te egzistonte dicka me e rendesishme se paraja --ajo qe me pelqen dhe di te bej , idealet, bukuria, shoqeria , bota shpirterore , deshira e raporteve njerezore me te sinqerta......
Ne diten e sotme shume njerez zgjedhin profesionin me kriterin per te bere sa me shume para te mundin!
Por cfare do te ndodhe ne njerezimin e sotem ne se egsitojne miljona njerez qe punojne vetem per te fituar maksimumin e mundshem ,dhe ata qe fitojne pak enderrojne qe heret a vone te perfundojne ne ndonje firme (apo futen politikes) ku parate behen me te vertete ?
Ndodh ajo qe njeriu behet impotent sepse "nuk mund" te demostroje ate qe vlen dhe eshte i detyruar te kerkoje lemoshe "per nje vend" duke rene ne duar te pak arbitrave arrogante qe percaktojne rregullat e LOJES .
Do thoni ju : Po ka njerez qe as punen nuk e ka , dhe do ti pershtatej gjithckaje vetem e vetem per te fituar ate qe duhet per te jetuar.
E pra , Edhe papunesia eshte nje pasoje dramatike e rendesise absolute qe paraja ka ne mentalitetin perendimor dhe eshte pikerisht gara e cmendur ne grumbullimin e pasurise qe bllokon qarkullimin e parase , duke vene ne dyshim te gjitha vlerat tradicionale. Te punoje dikur ,ishe njeri i respektuar, ishte vlere dhe kishte vlere!
"Kerkoj pune ,por nuk e gjej dot" - thuhet , sikur puna te ishte dicka ektstraterreste dhe jashte botes se nje njeriu , apo sikur dikush te ben nje nder, dhe jo si nje sherbim apo nevoje , shperhje talentesh apo aftesish ! Mund te fillojme te themi : qe sot e tutje do heq dore se konsideruari parane si vlere supreme te jetes- si per te pasurit dhe te varferit , dhe nuk do te thote qe paraja nuk ka asnje rendesi- natyrisht qe do kete, por do te ishte nje bote ndryshe ku njerezit konsiderojne parane qellim ose mjet!