Familja me 8 anëtarë që jeton në një stallë me lopën
FIER- Një familje prej tetë njerëzish në një fshat të Fierit jetojnë në një varfëri totale në një banesë ish- stallë bagëtish. Së bashku në këtë shtëpi- stallë janë strehuar edhe bagëtitë e tyre, një lopë dhe një viç. Fëmijët kanë braktisur shkollën prej kohësh ndërsa nëna e gjashtë fëmijëve ka tentuar disa here t’i japi fund jetës.
Familja e Lefter Kalemit, babai i gjashtë fëmijëve, dy djemve dhe katër vajzave, së bashku me bashkëshorten jetojnë në një varfëri totale. Ata banojnë në fshatin e quajtur Patos –Fshat, i cili i përket komunës Portëz rrethi Fier. Ky fshat ndodhet në kufi me zonën e Mallakstrës dhe shumë pranë rrugës nacionale Fier-BallshE gjithë familja banon në një shtëpi të sajuar brenda ish- stallës së bagëtive të kooperativës. Por ajo që e bën këtë familje të veçantë, jo vetëm për varfërinë e tejskajshme, është se së bashku me ta në një dhomë tjetër ndodhen një lopë dhe një viç, i vetmi mjet jetese me të cilët ata ushqehen. Kjo familje duket se është e harruar nga të gjithë. Për të shkuar në banesën e tyre të duhet të përshkosh një rrugicë gjithë baltë por në kohën e shirave ajo bëhet e pakalueshme ose të duhet të mbathësh çizme të gjata.
Vajza e tyre Blerta, më e madhja e kësaj familjeje ka lënë shkollën vetëm për të ndihmuar familjen. Tashmë asaj i ka mbetur barra e shtëpisë edhe pse ende nuk ka mbushur 17 vjeç. Ajo duhet të përgjigjet edhe për motrat dhe vëllezërit e saj më të vegjël. Vetë Blerta tregon se ka dëshirë të vazhdojë shkollën si gjithë moshataret e saj por gjendja ekonomike e familjes së saj ia ka prere shpresat në mes. Të njëjtën gjë ka bërë edhe Agimi vëllai i saj pak më i vogël. Ai këtë vit të ri shkollor nuk e ka filluar aspak klasën e gjashtë pasi nuk kishte se me çfarë t’i blinte librat e shkollës. Në këto kushte ai ka gjetur një “punë”, kullot lopën e shtëpisë dhe kalon tërë ditën me të. Ai del në mëngjes me lopën për dore dhe kthehet në banesë vonë në darkë kur është errësuar. “Jemi të varfër. Kemi vite të tëra që jetojmë në këtë shtëpi kasolle. Çfarë bie jashtë, bie edhe brenda. Por nuk kemi para ta riparojmë”,- thotë Vikua, nëna e gjashtë fëmijëve. Sipas saj, fëmijët i ka rritur vetëm me bukë dhe djathë. “Kur ata duan ndonjë gjë dhe unë i kujtoj se jemi shumë të varfër ata e humbasin fare. Po vjen Viti i Ri dhe ata nuk kanë asgjë. Kemi hyrë në borxhe tek dyqani duke marrë ushqime me listë por edhe tek njerëz të tjerë. Tregtarët nuk të japin më pa i shlyer borxhet e vjetra. Nuk mund të jetoj më kështu. Jam bërë të hedh helm në tenxhere”,- thotë ajo duke treguar me dorë tenxheren që ndodhej mbi një sobë tepër të vjetër ku po ziente qumësht.
“Të gjithë jetojmë në mjerim në këtë kasolle stallë së bashku me ne edhe kafshët lopa dhe viçi që janë pjesëtarë të familjes sonë. Pa to ne do të kishim vdekur. Nuk mund të ndërtojmë një shtëpi tonën sepse nuk kemi para dhe sot jetojmë në këtë stallë ku akoma duken shenjat e llamarinave që janë përdorur për mbulimin e çatisë”,- thotë Lefteri. Edhe pse është në moshë të re ai nuk mund të punojë dot në punë të rënda megjithatë ai bën punë të ndryshme në familja të tjera si “hyzmeqar”. Gjendjen shumë të keqe të kësaj familje e kanë parë edhe pushtetarë lokalë, të cilët kanë bërë premtime të ndryshme por asgjë nuk ka ndryshuar. Atyre u është premtuarse do të ndihmohen duke i vendosur në listën e emergjencave, sipas ligjit, por kanë kaluar vite dhe kjo familje ka mbetur sërishnë këtë stallë ku as derrat nuk jetojnë më.
-----------------------------------------------------------
Mbeta pa fjale kur lexova kete artikull ... Si do e pershkruante Migjeni kete familje? Ah, po, e ka pershkruar dekata me pare. Eshte akoma ajo kafshate, akoma ato duar ...
Kafshatë që s'kapërdihet asht, or vlla, mjerimi,
kafshatë që të mbetë në fyt edhe të ze trishtimi
kur shef ftyra të zbeta edhe sy të jeshilta
që të shikojnë si hije dhe shtrijnë duert e mpita
edhe ashtu të shtrime mbrapa teje mbesin
të tanë jetën e vet derisa të vdesin.
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga Arsyetimi
Krijoni Kontakt