Edhe sot kur po shkruaj keta rreshta eshte e merkure por e merkura e 29 gushtit ishte dita e fundit kur isha e lumtur sepse bisedonim per te ardhmen tone per te ardhmen e femijeve tone.
Dole ne mbremje kurse une te percolla pastaj te prita tere naten ne dritare se mos vije por ti nuk erdhe.
Dikur vone e lodhur me zuri gjumi, nje zile telefoni me zgkoi dhe menjhere mendova mos ishe ti... por ajo zile me beri te qaj ishte lajm i kobshem qe degjova per ty...femijet u zgjuan te trembur nga britmat e mia madja nuk mund te permbahesha as para tyre...
Edhe ne pyetjet e tyre se cka ka ndodhur me ty nuk isha ne gjendje tu tregoja, si tu tregoja se ti me kurre nuk do te kthehesh ne mesin tone, si tu thoja se ti kishe humbur jeten ne fatkeqesi komunikacioni se ua kishe shuar enderrat shpresat sepse ende jan femije dhe nuk mund te perballen me fjalen vdekje...?
Edhe pse kan kaluar gati 3 muaj kurre nga mendja nuk me hiqet ai mengjes, ajo thirrje telefonike qe kumtoi vdekjen tende, fytyrat e femijet tane te trishtuar....
Pse na i hape plaget ? Pse ike ?
Kuptova se jeta qenka genjeshtare, i ke te gjitha dhe vetem nje moment ti humb shpresat dhe enderrat per te ardhmen...?
Kudo qe shkoj hija jote me ndjek pas, te afrohem prane dhe dua te te mar ne dore por ti zhdukesh....tek atehere e kuptoj se ajo ishte vetem hije , ishte imagjinata ime...kudo shoh syte e tu te bukur, kudo...
Dhoma eshte e erret pa ty, e zbrazet, te kerkoj nje cdo skut te dhomes por kot, shoh vetem fotografite e tua varrur ne murre, pore dhe ato heshtin...e une press nje fjale nga ti....?
Mengjeset jane te zymta pa ty, e mbremjet edhe me te veshtira sepse nuk po mund te pajtohem me fatin se tash jam pa ty se me nuk te degjoj frymarjen tende, se....
Pse me le te bie dhe te zgjohem me lot ne sy..:???
Shpresa Coçaj, Prizren
Artikulli i mar nga Revista Kosovarja
Krijoni Kontakt