O e imja dėshirė pa emėr, ti qė gjithė kohės ledhaton egon time, a s’mė thua c formė ke marrė sot ? A nuk mė thua ku fshihesh, si mplakesh dhe vdes, si dekompozohesh dhe rikthehesh ? Ti e imja e vėrtetė e shpirtit, dashuri apo thjesht pluhur qofsh…
Oh… sa herė mė mund, shpatullat e stėrlodhura mi pėrplas dhimbshėm llogjikės sime tė akullt, pasion sjell dhe atome shpėrndan, parfum paqeje.
A je ti kur jam unė apo…ndoshta jam unė kur je ti ?
Pritmė, pritmė…pritmė ose vritmė, vec mos u zvenit pa ardhur mbrėmja. Lejoma pėrqafimin tim tė pėrlotur, tė paktėn deri sa nata tė bjerė…deri sa askush tė mos na shoh, kėmbėt lakuriqe tek pėrpjekim turpshėm !

Kur mėngjesi ta vrasė imazhin tėnd, nekropoli i sė shkuares sime do te deshmojė qe unė kam kaluar dikur...