Dëftimi i Zotit

[toni77_toni]

"Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!”

Mag. Don Kolë Gjergji,

Kemi kaluar ditët e shenjta festive të Lindjes së Krishtit dhe kështu jemi munduar që gjithnjë e më mirë t´a përjetojmë lindjen e Jezu Krishtit në mbrendinë tonë. Sot kremtojmë një ditë tjetër, festën e „Dëftimit të Zotit“ ku në gjuhën e liturgjisë së kishës quhet edhe „Dita e Epifanisë“, kurse në gjuhën e popujve të mbar botës së krishterë është e njohur kjo ditë edhe si dita e “Tre Mbretërve”. Festa e Epifanisë, “Dëftimi i Zotit” është një ndër festat më të vjetëra të kishës, që filloi të kremtohej qysh se në vitin 300 në kishën e Lindjes dhe pastaj edhe të Perëndimit.

Në këtë ditë u bë i pashëm, që përpara ishte e papashëm në fshehtësi, u bë një zbulim, çka Zoti deshi t´a tregonte, dashurinë e vet duke e dërguar Jezu Krishtin, një të vetmin Birin e vet në botë. Zoti e zbulon vetvetën në mish; ai u ba njeri, u bë një foshnje e pashme në shpellën e Betlehemit. “E Fjala u ba njeri e banoi ndër ne”!

Kjo festë e “Epifanisë së Zotit” tregon një adhurim të të gjithë njerëzimit ndaj Foshnjës hyjnore, që qe lindur në Betlehem.

Në Jerusalem mbretëronte mbreti Herod dhe kështu duke menduar se Krishti erdhi në botë dhe do të paraqitet si një udhëheqës politik atë e kaplon një frikë e madhe dhe në këtë mënyrë dëshiron t´ia rrezikon jetën Foshnjës, sepse e ndiente në vetvete rrezikun për pushtet përkëtë arsye “jep urdhër të mbyten të gjithë fëmijët meshkuj që janë dy vjetë e tëposhtë”.

Në dëvotshmerin e popullit hyjnë në rend të parë tre mbretërit, apo tre Dijetarët, astronom, apo edhe priftërinjët persian, që erdhen nga Lindja në Saba, Jemeni i sotëm. Tre mbretërit janë: Kaspar, Melkior dhe Baltazar. Ata dëshirojnë ta vizitojnë Mesinë, Foshnjën e lindur, Jezu Krishtin. Kjo vizitë e tre Dijetarëve është një shenjë, që tek Zoti janë të “mirë-se-ardhur“ të gjithë njerëzit. Lajmi mbi tre mbretërit tregon, që Zoti në lindjen e Krishtit u lajmërohet të gjithë njerëzve me mëshirën dhe me drejtësinë e vet dhe kështu i dëftohet mbarë botës. Të gjithë popujtë janë të ftuar në shëlbim që Jezu Krishti e ka sjell me ardhjet e tij në botë: “Më është dhënë çdo pushtet në qiell e në tokë. Prandaj, shkoni e bëjini nxënës të mi të gjithë popujt! Pagëzoni në Emër të Atit e të Birit e të Shpirtit Shenjt! Mësojini të zbatojnë gjithçka ju kam urdhëruar! Dhe, ja, unë jam me ju gjithmonë deri në të sosur të botës!” (Mt 28, 18-20).

Në kontekstin e kësaj dite Jezusi paraqitet si “Adhurues hyjnor, mbret hyjnor i Judesë”. “Mbretëria e Jezusit nuk është prej kësaj bote” ajo është hyjnore ku arrin mbi Israel deri në skajin e botës, po ashtu edhe të dërguarit popuj të huaj i përkulen atij, e adhurojnë atë. Lindja e Jezusi bëhet si të thoja një rrezulltat kozmik.

Shprehja teologjike e tekstit është: Jezusi është Mbreti i Judenjve, mbreti i popujve, mbreti i Kozmosit. Të kërkuarit njerëz, tre Dijetarët, tre mbretërit, që dijnë ti tregojnë simbolet e yjeve, e panë një yll të ri, i cili është në ecje, dhe ata e gjëjnë rrugën. Zoti në ditën e sotme me anë të yllit ua dëftoi të gjithë popujve një të vetmin Birin e vet, që me anë të fesë t'ia arrijnë shkëlqimin e lumturisë së tij.
Drita në Bibel simbolizon zbulesën e fuqisë dhe lumturinë e Zotit dhe një rrezulltat shëlbimprurës në historinë e njerëzimit. Kjo dritë na u paraqit edhe në leximin e parë, që populli e shef dhe e përjeton dritën që është e thuruar prej Zotit, që populli të jeton në liri.

Pasi që kjo Foshnjë u lind në botë botash tash ka më me tepër shpresë dhe dashuri, poashtu edhe për ata që janë në largësi. Rruga e mbretërve është një udhëheqje kozmike me plot-fshehtësi deri te Foshnja e Betlehemit është një fotografi për veprimin e fshehur të mëshirës së Zotit, që e arrin secilin njeri dhe iu ofron shëlbimin.

Këta tre Dijetar, tre mbretër vijnë nga Lindja për ta adhuruar, dhe për ti dhuruar dhurata, dhe me këto ata e pranojnë atë se ai është Mesia, mbret dhe Shëlbues. Ata morën me vete për t´i dhuruar: ar, kem dhe mirrnë.

Në shenjë të arit i dhuruan gjithë shkëlqimin e mbretërisë së tyre, në shenjë të kemit lavdërimi që i ipet vetëm Zotit, në shenjë të mirrnës ata ia dhuruan jetën e vet Zotit, dhe kjo simbolizon ritin mortor dhe e rezervuar për vdekjen e Jezu Krishtit.

Sot tërë bota është e ftuar që t´i përkulet dhe t´a adhuronë Zotit, andaj edhe ne jemi të ftuar në këtë adhurim, që në shpresë dhe në përvujtëri t’i përkulemi Zotit. Përkulja para Zotit nuk d.m.th shërbim skllavëror, por rruga deri te liria e vërtetë dhe pranimi i Zotit në jetën tonë.

Ai që është i aftë të përkulet para Foshnjës hyjnore në grazhd, ai do ta përjeton, që Zoti është në të. Edhe ne dashur vëllezër e motra, kemi pjesëmarrje në këtë adhurim hyjnor, andaj mos të turpërohemi ta adhurojmë Zotin.

Edhe ne e kemi sot një dhuratë për Zotin, për Foshnjën hyjnore, çka Zoti kërkon prej secilit prej nesh, dhurata më e madhe që Zoti e kërkon prej nesh është “Jeta e jonë dhe dhurimi i jetës sonë krejtësisht Zotit”. Shëlbuesi tonë, i cili u bë njeri, dëshirojmë që me një falenderje t’i shërbejmë dhe atij që ne fe të gjallë t’i dhurohemi dhe atë ta adhurojmë. Në të gjitha ditët e jetës sonë. Kremtimi i Euharistisë është misteri i fesë: një pranim dhe dhuratë e madhe hyjnoro-njerëzore. Zoti na dhurohet, kurse ne e pranojmë në jetën tonë!

Ne shpresojmë që Foshnja e Betlehemi do t’na mundëson që të jetojmë në jetë të përbashkët dhe të lidhur me të gjithë njerëzit në fe, shpresë e dashuri. Amen