TIME: Putin, njeriu i vitit 2007

[oiseau en vol]

Rapsoul, bej shehadet tre here qe te mos kemi dhe ne nje si puna e Putinit.

Te kesh nje Putin ne Shqiperi do te thote te te kthehet Sigurimi i Shtetit, te mbyllen opozitaret ne burg, t'u behet lufte gollobordasve ose minoritareve greke, te mbyllen gazetat, TV, qe nuk jane dakort me te.

Putini eshte Millosheviç, as me pak as me shume.

Kur ushtria serbe bente kerdine ne Kosove, kengetaret dhe estradat serbe punonin qete-qete, pa e prishur terezine, sikur kjo pune ishte diçka krejt e vockel.

Kur ushtria ruse ben kerdine ne Ceceni dhe ngacmon te gjithe fqinjet e vet, populli rus ha patate e pi vodka rehat-rehat ne shtepi, pa e prishur gjakun.

Kjo eshte arsyeja pse them qe ka popuj te semure. Mund te sherohen, sigurisht, por ama tani per tani jane te semure. Populli serb eshte i semure, ende, qysh prej 20 vitesh eshte me temperature. Edhe ruset, qysh prej 10 vjetesh i ka kap temperatura.

E njeh Sonia Biserkon ? Interesohu pak per te. Dhe shiko ku jetonte ca kohe me pare, dhe pse ? Dhe shiko a i ecen fjala sot ne Serbi apo jo ?

Po Kasparovin, e njeh ? C'ben ai ? E ka bere birucen, hyr e dil. Shiko çfare popullariteti kane demokratet ne Rusi. Pothuaj zero. Ku eshte Tolstoi rus i diteve tona ? Ma gjeni nje shkrimtar te madh rus qe denon politikat autoritare te Putinit ?

Shikoje ku ka degjeneruar Solzhenicin : nga disident i internuar nga komunizmi eshte kthyer ne nje nacionalist te terbuar qe popujt e vegjel jane nje kafshate per te. Shikoji dhe shkrimtaret serbe, çfare bejne e çfare shkruajne.


Shkurt, nje popull mund te kete periudha te ndritura por edhe te erreta. Ruset, serbet, iranianet, sot jane te semure.

[antares]

Catun....dari (po perdor "C" e jo "K") me siper gjemon:

++++++++++++++
Ruset, serbet, iranianet, sot jane te semure.
++++++++++++++++++++++

Te shendoshet me siguri jane Cifutet, Amerikanet e Anglezet!
Dhe s'do mend e kalem arrrnautet!

[oiseau en vol]

Kush jane arrrnautet, a ben ta di une katundari ?

Dhe e dyta, ti si shqipfoles, duhet t'i meshosh mire karrikes e ta ruash mire menderen se çifti yt ska asnje te drejte legjitime te flase per shqiptaret. Punet e shqiptareve i zgjidhin shqiptaret dhe s'ta marrim doren ty. Shqiptar nuk te ben buka qe ha por ninullat e djepit.

Dhe sa per çmielniskat qe sot jane shtuar si shume, as s'me kercet fare. Dhe mos me felliq me gjuhen duke shkruar ne shqip. Llomotit ne rusisht e ne ukrainisht, po te duash dhe bullgarisht, mos e ke me te lehte, dhe kalo matane. Shqipja nuk eshte hale ku te fusesh hundet dhe ti.

[Albo]

Ruset jane nje komb i semure. Bashke me ta, jane te semure dhe simpatizantet e tyre, Mi Corazon, Gjak Nikellson, dhe Albofon.

Shpreh mendimin tend per lajmin dhe leri replikat dhe personalizimet e shumta se nuk je duke diskutuar me bashkekatundaret e tu ketu. Une nuk kam ndonje simpati per Putin pasi ai nuk eshte presidenti im e nuk me lidh asgje me te, dhe ti japesh kredi nje burri shteti per ndryshimet qe ka arritur te sjelle ne jeten e popullit te tij nuk e ka emrin "simpati" e ka emrin objektivizem.

Sa per popullin rus, te rekomandoj te lexosh se cfare kish president Bush per te thene per te ne viziten e tij zyrtare ne Rusi para disa vitesh ne lidhje me "trurin rus" qe po shkelqen jo vetem ne Rusi por edhe ne vete ekonomine dhe teknologjine amerikane.

Jepi Cezarit ate qe i takon Cezarit dhe jepi katundarit ate qe i takon katundarit!

Albo

[oiseau en vol]

Bashkekatundaret e mi jane ku e ku me mire se bashkeqytetaret e tu. Por nejse. Kalojme me tej.

Ti thua qe Putini ka bere shume per popullin rus. OK, kendveshtrimi yt. Kurse une them qe ai ia ka acaruar ketij populli virusin e semundjes nga e cila vuan tani.

Me shkoqur : Ruset kane qene te semure prej kohesh. Nuk jane sheruar pothuaj asnjehere. Ethja ruse njihet gjithandej. Pse e them kete ? Sepse ruset kane nje raport tjeter nga ç'kemi ne me hapesiren. E njejta fjale "hapesire" nuk ka te njejten domethenie ne mendjen e nje rusi, amerikani dhe shqiptari. Secili ka horizontin e vet.

Hapesira, ne mendjen e nje shqiptari, eshte e ndertuar sipas perfytyrimit te maleve te Alpeve (yhyyyyyyyy sa shume male ! Duhen shtate dite e shtate nete per t'i kapercyer ! - keto jane fjale te nje jugori) ose te fushes se Myzeqese (yhyyyyyyyyyy çfare fushe e madhe ! Nuk u mbaroka kurre ! - keto jane fjale te nje malesori).

Po rusi, ku eshte ne kete mesele ? T'i permendesh rusit Alpet e Shqiperise apo fushen e Myzeqese, ai nuk e kupton ku e ke fjalen, te shikon si idiot. Per te hapesira eshte bota vete. Te ecesh, te ecesh neper Rusi dhe te te dale shpirti vete nga ecja.
Mendesia ruse eshte nje mendesi imperialiste. Ka qene dhe do te jete e tille. Imperialiste do te thote : te zgjerohesh dhe te shtrihesh pambarimisht. Ruset zoterojne nje territor qe as vete ata nuk ia dine fundin. Te shtrihemi ! Te shtrihemi sa me tej ! Kjo eshte parulla ne koken e nje rusi.

Pse fitoi Putini ? Sepse Putini ledhatoi qimet e popullit rus ne kahun e mbare, andej nga e lemojne te tere. E kujt nuk i pelqen ta ledhatosh nga e mbara... Putini nuk deshiron, ose as qe e mendon t'i thote popullit rus te verteten ne sy. E verteta eshte kjo : popujt e vegjel nuk shtypen. Ata lihen te jetojne te lire ne trojet e veta. Po na ngacmuan, dime si te pergjigjemi. Keshtu qe le te ngrejme leckat nga Cecenia, le te mos i fusim hundet andej-kendej neper republikat e vogla (Gjeorgji, Armeni, etj) dhe le te shikojme si ndertohet nje demokraci.

Mirepo ai s'mund t'i thote keto. KGB nuk shquhet per ndonje etike dhe as moral.

Dhe ka shume per te thene...

Sa per Bushin qe thote keshtu Putini e ashtu truri rus, keto jane pallavra. Nqs ecen me deklarata te thata takimesh zyrtare, eshte e kote te bisedoj me ty.

[bili99]

Pasi jeni shqiptar dhe jo rus, leni Time ti thurre lavdi.Nga kendveshtrimi neutral i vleresimit eshte diktator modern( gje nuk ka per admirim per te adoptuar ne nga ky , ne si njerez dhe jo politikane,.. pse nuk paska nje shqiptar si ky ?.cte duhet aman.ne 17 vjetet ne shqiperi asnje nuk ka eliminuar fizikisht thuajse te gjithe kunderkandidatet dhe ata qe i rrezikojne pushtetin, nuk eshte vetem Putin qe shpeton Rusine -eshte potenciali i pergjithshem, kapitali njerezor dhe risorset materiale, madheshtia apriore--Pra Shqiperia nuk eshte Rusi dhe s'ka pse te shani ata qe ju votoni,nuk mund te hiqet ndonje paralele e gjate, e shkurter po...).
Per antaresasi je shqiptar dhe nuk mund ta mbashe fotografine e atij qe shpetoi Rusine dhe e ketheu ne arenen nderkombetare me fytyren dhe karakterin e vertete barbare sllav; me deshiren per superioritet pushtues dhe nenshtrues mbi me te dobetit, mbaje Jelcinin keshtu e bejme ne shqiptaret nese nuk ke ta coj une nje kur ka dale me B.Clinton...(per informate Putinka eshte kah fundi dhe nuk ish edhe aq e keqe por e forte shume..)
Tash shpresoj se tek pelqimi ne (shqiptaret) pelqejme ate qe zbut egersiren barbare, ia shuan epshet shtetomedha-kombomedha, epshin fanatik rusofil.
Per suksesin si rus dhe per Rusine e dijne vete ruset bile edhe kur s'e dijne, s'eshte puna jone ne as qe do te votojme kete far burrshteti.
Perfundimisht si shqiptar per popullin rus gjithe te mirat e botes qe meriton dhe i takojne ne kufij te kufinjve te tyre kombetare dhe sigurisht liri absolute per te gjitha te mirat e pergjitheshme boterore,pa cenuar keto liri dhe te mira per as nje individ jorus se le me kombe te tera.

[malo666]

Ore ju njerez jeni per estrade dhe asgje tjeter, po pse nuk i vini gishtin kokes po gllaberoni c'do gje qe ju ushqejn mediat amerikane. Po ci duhet Putinit te likuidoje kundershtaret e tije politik kur gezon konfidencen e 80 perqind te popullit rus? C'i duhet atij te merret me ca palo gazetar te paguar nga felliqesira si Berezovski me shok qe perpak ja shiten Rusine kompanive amerikane? Matrapaz si keto domosdo qe do e kundershtojne nje njeri te madh si Putini, se perpara atij keto ndyresira grabiten gjithe pasurine e atij vendi, dhe ai ne fund ja gjeti vendin se ku e kane, ne biruc si c'do matrapaz ordiner.

Ju dhemb shpirti per popullin cecen juve te nderuar, vini re se kush e katandisi te masakroheshe ne ate menyre, qelbesirat e cia's me kryemafiozine ne krye zt. Dudayev qe moren nje popull te tere ne qafe.

Po ju vazhdoni me proklamacionet tuaja kunder imperialismit Rus, ne fakt sapo mora vesh qe po vejn ca predha berthamore ne Meksike ta ruajen Ameriken kunder sulmeve terroriste marksisto-fashiste nga Kuba, Venezuela dhe Bolivia.

[malo666]

E verteta eshte kjo : popujt e vegjel nuk shtypen. Ata lihen te jetojne te lire ne trojet e veta. Po na ngacmuan, dime si te pergjigjemi. Keshtu qe le te ngrejme leckat nga Cecenia, le te mos i fusim hundet andej-kendej neper republikat e vogla (Gjeorgji, Armeni, etj) dhe le te shikojme si ndertohet nje demokraci.

Perrallat me mbret rruj per ciliminjte se ne s'kemi lindur dje. Ke popull te vogel po mban shtypur Rusia, disa dhjetra etni qe gezojne autonomine e tyre dhe pare nga Moska? Per moral shko bej Amerikes qe ka fut 2/3 e meshkujve zezak ne kampe perqendrimi dhe Israelit qe mban 4 miljon Arab peng pa i dhene asnje te drejte.

Si mos i fundi hundet ne Gjeorgji, Putini kur Amerike kerkon te hapi baza ushtarake mu ne prage te deres se tij?

[D@mian]

zzzz,


nqs vazhdon te shprehesh me fyerje ndaj anetarve, mod dhe admin, do te te fshihen postimet ne teresi dhe do te perjashtohesh!
Konsideroje paralajmerimin e pare dhe te fundit.

[Brari]

ne se do kishim titull.. djalli i vitit..sigurisht do ta meritonte kete Putini .. ky car i rrezikshem i kohes tone..

--


ja nje shkrim interesant qe tregon filozofine e armiqve tone.. shef i te cilve sot eshte putini..

--


Precedenti i lirisë
Nga Dr. Islam Lauka*
Me bilancin e vet të vitit 2007, diplomacia ruse e vlerësoi si sukses bllokimin e zgjidhjes së statusit të Kosovës dhe mosmiratimin në Këshillin e Sigurimit të OKB të vendimit që do t’i hapte rrugë pavarësisë së saj. “Suksesi” rus është një fakt tashmë i njohur dhe i pranuar gjerësisht. Studiuesi Fjodor Llukianov, me të drejtë konstaton se në bazë të planit ‘Ahtisaari’, Kosova me kohë do të ishte bërë një vend i pavarur, po të mos ishte qëndrimi intransigjent i Moskës.

Fillimi i vitit 2008 dëshmon për qëndrimin e paepur të Rusisë për të ecur në vazhdën e “sukseseve” të mëparshme, vetëm se këtë vit është bërë më agresive, aq më tepër kur, pas mbledhjes së Këshillit të Sigurimit të OKB, mbajtur më datë 19.12.2007, e ndjeu veten realisht të përjashtuar nga vendimmarrja për çështjen e Kosovës.

Agresiviteti i saj ka bërë që shumë teza të vjetra, më parë të paraqitura shkurt, në formën e postulateve politiko-diplomatike, tani të shtjellohen në formë të stërgjatur dhe jo rrallë me një gjuhë të ashpër.

Duke iu rikthyer refrenit të “precedentit” Kosovë, në konferencën e tij të shtypit mbi rezultatet e politikës së jashtme ruse, gjatë vitit të kaluar, mbajtur më 23.01.2007, ministri i Punëve të Jashtme të Rusisë, Sergei Lavrov, u shpreh se “duam apo s’duam ne, precedenti do të krijohet dhe jo vetëm për Abkhazinë dhe Osetinë e Jugut, por për rreth 200 rajone në shtete të ndryshme të botës”.

Ndërsa formula e vjetër e Moskës për zgjidhjen e çështjes së Kosovës nëpërmjet kompromisit Prishtinë-Beograd, në konferencën e shtypit në fjalë gjen një shtjellim të zgjeruar, duke i dhënë përgjigje “origjinale” edhe pyetjes së vështirë se përse nuk u arrit kompromisi aq i dëshiruar nga të gjithë. Përgjigja pa ekuivok e ministrit Lavrov është se shqiptarët e Kosovës nuk kishin asnjë stimul për të bërë kompromis në kushtet, kur, sipas tij, kolegët amerikanë, në mënyrë publike, deklarojnë se nuk ka zgjidhje tjetër veç pavarësisë së njëanshme. Se liria dhe pavarësia kanë qenë dhe janë një aspiratë e një populli të tërë, si shqiptarët, që në momentin që atij iu morën me dhunë nga Serbia, para 100 vjetësh, kur amerikanët nuk ishin shfaqur ende, jo vetëm në Ballkan, por as në Evropë, ky fakt për shefin e diplomacisë ruse nuk ka fare rëndësi. Ashtu siç nuk i hyn fare në sy një fakt tjetër, ai që shqiptarët kanë bërë një kompromis tepër të dhimbshëm, duke pranuar pavarësinë e mbikëqyrur në bazë të planit ‘Ahtisaari’, në kuadrin e së cilës komunitetit serb i garantohet një diskriminim pozitiv, i panjohur deri tani në praktikën ndërkombëtare.

Për ta bërë më të qartë idenë e zgjidhjes me kompromis, zëvendësi i parë i Lavrovit, Andrei Denisov, shprehet se, nëse Kosova dhe Serbia ndahen urtë e butë, si Çekia me Sllovakinë, ose Serbia me Malin e Zi, ia pafshin hajrin ndarjes, Rusia nuk është kundër. “Gjetja” e Denisovit mund edhe të zbatohej, sikur ai të përcaktonte kush është në rolin e çekëve dhe kush të sllovakëve, në rastin e shqiptarëve dhe të serbëve. Dhe sikur ai të mos harronte një “detaj të vogël”, siç është dhuna e egër dhe sistematike e shtetit serb ndaj shqiptarëve të Kosovës, gjatë historisë, e cila arriti apogjeun e vet në vitin 1999, kur për t’i shpëtuar masakrimit, atyre s’iu mbeti rrugë tjetër, veç eksodit biblik. Kuptohet sesa realiste është “ndarja e kadifenjtë” çekosllovake në rastin e shqiptarëve dhe shtetit serb, historia e të cilëve është larë me gjak.

Ndërsa ambasadori rus në OKB, Vitali Çurkin, sikur të mos jetonte në realitetin e kësaj bote, flet për “hartë rrugësh” dhe vazhdim bisedimesh, edhe tani kur të gjithë e shohin që treni i pavarësisë së Kosovës është nisur, duke lënë pas, me hartën e rrugës në dorë çurkinët e Moskës dhe të Beogradit.

E ndërgjegjshme se është e pafuqishme të ndalë një proces të pakthyeshëm si pavarësia, aktualisht Moska po punon për periudhën poststatus, për ta penguar me çdo kusht njohjen e shtetit të ri të Kosovës. Ajo po përpiqet intensivisht të bindë sa më shumë aktorë ndërkombëtarë që ta injorojnë shpalljen e pavarësisë së saj, ose ta dënojnë atë.

Në mbledhjen e zgjeruar të Komitetit të Dumës për Çështjet Ndërkombëtare, i ngarkuari rus për Çështjet e Ballkanit, Botsan Harçenko, deklaroi se Moska po punon seriozisht me Sekretarin e Përgjithshëm të OKB, me Bashkimin Evropian dhe kryesinë sllovene, si edhe me vendet, siç i quajti ai “disidente” të BE, në mënyrë që të pengohet arritja e një qëndrimi unik në mbështetje të pavarësisë së Kosovës. “Ndërsa me NATO-n, - sqaroi më tej përfaqësuesi rus, - vazhdojnë bisedimet për t’i shpjeguar pasojat e pavarësisë së njëanshme të Kosovës dhe si do të reflektoheshin ato në veprimtarinë e saj paqeruajtëse”. “Mund të ndodhë ndarja de facto e krahinës”, - paralajmëroi Harçenko dhe po aty informoi deputetët rusë për hapat konkretë dhe mekanizmin e realizimit të këtij skenari të zi. Sipas tij, në rast të shpalljes së pavarësisë së Kosovës, pjesa e banuar nga serbët do të refuzojë pranimin e forcave të NATO-s dhe të BE, pasi pushtetin real atje e kanë strukturat paralele. Beogradi ndihmon financiarisht. Integrimi i kësaj pjese me Serbinë, në këto kushte, nuk përbën ndonjë problem. Dhe po aty shtoi se, pas kësaj nuk përjashtohet shpërthimi i tensionit në jug të Serbisë dhe në pjesën maqedonase të banuar nga shqiptarët. Është po ai Harçenko që në fillim të bisedimeve shtesë prej 120 ditësh pati deklaruar se në këto bisedime “asgjë nuk është e pamundur”, përfshirë ndarjen e Kosovës. Konseguenca e tij në këtë çështje dhe mënyra sesi e trajtoi atë në mbledhjen e fundit të Komiteit të Dumës për Çështjet Ndërkombëtare, kanë shtuar edhe më shumë dyshimet e mëparshme se në Moskë është marrë vendimi: shpallja e pavarësisë së Kosovës të pasohet me ndarjen e pjesës së saj veriore. Që me këtë veprim i vihet flaka Ballkanit, kjo, me sa duket, për Moskën nuk ka shumë rëndësi, pasi janë të tjerët që i paguajnë harxhet.

Si në çdo bilanc vjetor, edhe në atë të diplomacisë ruse përcaktohen prioritetet dhe objektivat për vitin në vazhdim. Për Kosovën, Moska ka përcaktuar dy: së pari, të mos pajtohet në asnjë mënyrë me pavarësinë e saj, siç do ta shprehte ministri Lavrov në konferencën e tij të shtypit, “më të pashmangshmen” dhe, së dyti, edhe nëse pavarësia njihet nga faktorë të tjerë, Kosovës të mos i jepet kurrsesi vend në OKB.

Me qëndrimin e egër kundërshtues ndaj pavarësisë së Kosovës, Rusia e ka veçuar veten nga shumica e aktorëve të tjerë ndërkombëtarë, të cilët janë shprehur pro pavarësisë, duke bërë që qëndrimi rus të klasifikohet si sui generis. Thelbi i këtij qëndrimi lidhet me trajtimin e Kosovës nga ana e Kremlinit, si një “Çeçeni” serbe. Në dhjetëvjetëshin e fundit të shekullit të kaluar, me Çeçeninë e vet Rusia bëri dy luftëra. Besohet se popujt e Ballkanit, në radhë të parë serbët, janë ngopur me përvoja të tilla.




Shpërblimi serb sui generis




Më 25 janar 2007, në Moskë, midis Rusisë dhe Serbisë u nënshkrua marrëveshja strategjike ndërqeveritare në fushën e gazit dhe të naftës, me afat 30 vjet dhe mundësi zgjatjeje të afatit, çdo 5 vjet. Marrëveshja përfshin blerjen nga ana e “Gazpromneft” të paketës kontrolluese prej 15% të industrisë serbe të naftës, me një vlerë gjithsej 400 milionë Euro, investimin nga pala ruse të 500 milionë Eurove për modernizimin e kësaj industrie, ndërtimin e segmentit të gazsjellësit, (400 km) që kalon nëpër territorin serb, në kuadrin e projektit “Rrjedha e Jugut”, si dhe ndërtimin e një depoje gazi në Banat, me kapacitet 300 milionë metër kub. Marrëveshja u nënshkrua gjatë vizitës në Moskë të presidentit aktual serb, njëkohësisht kandidat për t’u rizgjedhur në këtë post, Boris Tadiç dhe kryeministrit Vojisllav Koshtunica.

Tërheq vëmendjen fakti që të drejtën e blerjes së paketës kontrolluese të industrisë serbe të naftës, Moska e fitoi pa tender. Kemi të bëjmë kështu me një rast sui generis të blerjes së paketës kontrolluese në një fushë me rëndësi strategjike për çdo vend, siç është industria e naftës. Gazeta “The Financial Times” shtron pyetjen se çfarë ka bërë Rusia për të merituar këto shpërblime. Përgjigjen e jep menjëherë po vetë – ka bllokuar rezolutën për pavarësinë e Kosovës, në Këshillin e Sigurimit të OKB. Është e qartë se Serbia po shpërblen sui generis Moskën për qëndrimin sui generis të kësaj të fundit, lidhur me Kosovën. “Do të ishte e çuditshme, nëse Rusia, e cila po e mbron Serbinë politikisht, të mos përpiqej ta konvertojë këtë mbështetje politike në avantazh ekonomik”, - shkruan studiuesi rus Fjodor Llukianov. Që kjo marrëveshje përbën një avantazh ekonomik për Rusinë, për këtë askush nuk ka dyshim. Frika është që ky avantazh ekonomik i krijuar në Ballkan mund të përdoret për arritjen e avantazheve politike, siç ka dëshmuar jo rrallë Rusia, “në luftën e tubacioneve”. Fqinjët e saj e kanë provuar në kurrizin e tyre. Formula mbështetje politike për të siguruar avantazh ekonomik, i cili, nga ana e vet, çon në një avantazh tjetër politik, nuk është as hera e parë, as e fundit që zbatohet nga Kremlini. Çështja është edhe sa kohë populli serb do të vazhdojë të vetëmashtrohet, duke besuar që një fuqi e madhe si Rusia, po sakrifikon veten për interesat e Serbisë. Marrëveshja e nënshkruar në Moskë midis Rusisë dhe Serbisë është dëshmia e radhës që e drejta e vetos dhe manipulimi me të po sjellin frytet e veta.




Realpolitika dhe realfitimi




Argumenti për praninë e njëkohshme të dy figurave më të larta shtetërore serbe në Moskë, siç u la të kuptohet zyrtarisht, për të marrë pjesë në nënshkrimin e marrëveshjes strategjike ndërqeveritare në fushën e naftës dhe të gazit, nuk ngjiti shumë. Dyshimet kanë të bëjnë sidomos me momentin e realizimit të vizitës midis turit të parë dhe të dytë të zgjedhjeve presidenciale në Serbi. Për të gjithë është e qartë se faktori rus, për arsye që dihen, në çdo kohë ka patur dhe vazhdon të ketë ndikim jo të vogël në politikën e Beogradit. Në kohë zgjedhjesh ky ndikim bëhet më i ndjeshëm. Për kandidatët presidencialë do të thotë shumë se nga anon mbështetja e Moskës.

Për shumicën e analistëve, vizita e njëkohshme e dy krerëve më të lartë shtetërorë serbë në Moskë dëshmon se kjo e fundit, midis dy kandidaturave, zgjedhjen e saj e ka bërë në favor të Tadiçit, duke braktisur kandidatin Nikoliç. Sipas studiuesit rus Peter Iskenderov, simbolika e vizitës së tyre të përbashkët përçon idenë se me nxitjen e Moskës, edhe Koshtunica do të mbështesë pikërisht Tadiçin. Analistë si Julia Petrovskaya, (Nezavissimaya Gazeta, datë 29.01.2008), Daniel Verner, (Le Monde, datë 29.01.2008), Stefan Vagstyl, James Blitz, (The Financial Times, datë 29.01.2008), Maksim Jusin, (Izvestia, datë 25.01.2008), midis arsyeve për një pozicionim të tillë të Moskës paraqesin edhe këto:

Së pari, si fuqi në ngjitje Rusia ka nevojë për qetësi dhe stabilitet. “Lufta e tubacioneve” nuk mund të jetë e suksesshme në kushtet e destabilitetit dhe kaosit që ai mund të sjellë me vete. Fitorja e Nikoliçit nuk e përjashton një destabilizim të situatës së brendshme në Serbi. Tani që Rusia ka në dorë një marrëveshje të leverdisshme me Serbinë, të paktën për disa kohë kërkon qetësi.

Së dyti, ndërkohë që Tadiç njihet si një lider i moderuar dhe luajal, për Nikoliçin ende nuk dihet asgjë veç deklaratave të tij populiste. Ekziston frika që me të ardhur në pushtet, Nikoliç mund t’ia dredhë Moskës, siç ka ndodhur jo rrallë me “miqtë” prorusë në Ballkan. Logjika e Moskës në këtë rast është: më mirë me një të njohur që nuk është krejt yni, por dihet se deri ku shkojmë me të, sesa me një të panjohur që nuk i dihet se ç’surpriza mund të ofrojë.

Së treti, sipas kalkulimit të Moskës, një Serbi proruse me një radikal në krye, e trajtuar nga Perëndimi si një Bjellorusi e Ballkanit, shkon kundër interesave të saj. Përkundrazi, avantazhet më të mëdha, sipas realpolitikës ruse, do të siguroheshin nëpërmjet perspektivës evropiane të Serbisë, që në një të ardhme jo të largët, të mund të përdoret si “Kalë Troje”, siç po vepron aktualisht Kremlini me 1-2 shtete anëtare të BE. Tadiç nuk ka munguar që t’i japë me kohë garancitë e nevojshme Moskës. Ai ka deklaruar se anëtarësimi i Serbisë në BE do të jetë mirë për Serbinë dhe qytetarët e saj, por edhe për Rusinë, pasi do të ketë një mik të mirë në Evropën e Bashkuar.

Së fundi, por jo për nga rëndësia, kalkuluesit e politikës së jashtme ruse gjykojnë se fitorja e Nikoliçit do t’i krijonte vështirësi serioze Moskës në mbrojtjen e qëndrimeve të saj të njohura për Kosovën. Sipas tyre, ardhja në pushtet e radikalit Nikoliç do të zhdukte hezitimet ekzistuese të ndonjë shteti evropian dhe do të unifikonte qëndrimin e BE në mbështetje të pavarësisë së Kosovës.

Në bazë të këtyre argumenteve konkludohet që në zgjedhjet presidenciale të Serbisë më 3 shkurt, Rusia e Putinit do të mbajë anën e presidentit aktual, Tadiç. Sesa i saktë është ky konkluzion, do ta tregojnë kutitë e votimit, por ajo që mund të thuhet që tani pa hezitim është që realpolitika ruse po luan fort, në mbrojtje jo të interesave serbe, as të popujve të tjerë ballkanikë, por të interesave të saj gjeopolitike dhe gjeoekonomike, që aktualisht si përbërës themelorë kanë realfitimin.




E pashmangshmja e sendërtuar




Zgjedhja e Moskës ose ajo që realisht do të dalë nga kutitë e votimit në Serbi nuk do të kenë asnjë ndikim në vendimin e Kosovës për të vazhduar në rrugën drejt shtetit të saj të pavarur. Jo mëkatarët Nikoliç dhe Tadiç, të cilët, në qëndrimin ndaj statusit të Kosovës nuk kanë dallime, por edhe sikur ndonjë nga shenjtorët të vihet në krye të presidencës serbe, shqiptarët nuk do të ktheheshin mbrapsht nga rruga e nisur. As kundërshtimi i vendosur i politikës dhe diplomacisë ruse nuk mund ta shmangë të pashmangshmen. Sepse ajo tashmë është sendërtuar. E pashmangshmja, pavarësia është bërë realitet në Kosovë. Pritet vetëm njohja e këtij realiteti nga subjektet e tjera ndërkombëtare. Shumica e tyre janë gati ta pranojnë në gjirin e tyre si të barabartë shtetin më të ri të botës, Kosovën.

Është argumentuar gjerësisht tashmë se lindja e këtij shteti nuk ka krijuar, as nuk krijon precedent a model për t’u ndjekur nga të tjerët. Siç shprehet me të drejtë studiuesi britanik, Noel Malcolm, në rastin e Kosovës, u ndoq precedenti i vjetër, i përcaktuar me shpërbërjen e Jugosllavisë, sipas të cilit Sllovenia, Kroacia, Maqedonia dhe Bosnjë-Hercegovina, duke qenë njësi të Federatës, u bënë shtete të pavarura, status që siç dihet e gëzonte edhe Kosova.

Duke konfirmuar se rasti i Kosovës është sui generis dhe si i tillë nuk përbën asnjë lloj precedenti juridik për zgjidhjen e konflikteve të tjera në botë, megjithatë duhet pranuar se ai përbën një mësim të madh për t’u patur parasysh, në radhë të parë nga regjimet totalitare dhe nga diktatorët, kudo që ekzistojnë.

Së pari, Kosova e bëri të qartë se diskriminimi për shkak të origjinës etnike, aq më tepër kur arrin forma të tilla si spastrimi etnik i shqiptarëve nga forcat serbe në vitin 1999, nuk mbetet pa u ndëshkuar nga komuniteti ndërkombëtar. Në këtë kontekst, qeveritë që në mënyrë sistematike dhunojnë të drejtat themelore të njeriut, apo ato kolektive të komuniteteve, të popullit a popujve që përfaqësojnë, duke vënë në rrezik sigurinë e stabilitetin e vendeve dhe të rajonit, duhet të jenë të ndërgjegjshme se duhet të ballafaqohen jo vetëm me rezistencën e atyre që shtypen dhe nëpërkëmben, por edhe me reagimin e vendosur të komunitetit ndërkombëtar që mund të shfaqet në formën e ndërhyrjes së armatosur, siç ndodhi në Kosovë. Sovraniteti është jo vetëm pushtet, por edhe përgjegjësi para qytetarëve që përfaqëson, pa dallim race, feje dhe origjine etnike.

Së dyti, nuk mund të mbahet me dhunë një popull brenda një strukture shtetërore, në të cilën ndjehet si i huaj. Serbia e aneksoi dhe e mbajti me dhunë Kosovën për rreth 100 vjet, brenda kufijve të vet, por përfundimisht u detyrua të largohet prej saj po me dhunë, pas rezistencës së armatosur të shqiptarëve dhe ndërhyrjes së komunitetit ndërkombëtar. Në këtë kuptim, Kosova përbën një precedent të lirisë së fituar me sakrificat e panumërta të popullit që e ka aspiruar historikisht, në bashkëpunim me aleatët e vet, SHBA, BE dhe NATO. Liria e saj është e merituar, ndaj edhe gëzon konsensus të gjerë ndërkombëtar, ashtu siç e gëzon edhe pavarësia e saj, e cila nuk do të jetë e njëanshme në kuptimin klasik, por e koordinuar me miqtë dhe aleatët perëndimorë.

Ekziston bindja se Kosova e pavarur nuk do ta zhgënjejë popullin e saj, as miqtë që iu gjendën në kohë të vështirë. Ajo do të dijë të mbrojë interesat e saj jetike shtetërore: tërësinë territoriale, mirëqenien e gjithë qytetarëve, si dhe të drejtat dhe liritë themelore të njeriut, përfshirë të drejtat e komuniteteve pakicë. E keqja është lënë pas. Serbia është jashtë Kosovës. Rusia gjithashtu. Brenda janë aleatët perëndimorë. E megjithatë koha kërkon shumë syçeltësi.

Pas dy ditësh, serbët do t’iu drejtohen kutive të votimit për të zgjedhur presidentin e tyre. Pa mohuar rëndësinë e këtyre zgjedhjeve për të ardhmen e Serbisë, prova e vërtetë për shoqërinë e saj, për të dëshmuar ndarjen me të kaluarën e hidhur nacionaliste apo përqafimin e së ardhmes evropiane, do të jetë qëndrimi ndaj pavarësisë së Kosovës. Pranimi i realitetit të ri në Kosovë dhe nënshkrimi nga Beogradi i Traktatit të Miqësisë dhe Bashkëpunimit të ofruar nga Prishtina do të qetësonte Kosovën, vetë Serbinë dhe rajonin, duke e bërë më të lehtë dhe më të shpejtë mbërritjen tonë në Bruksel.

Është e drejtë e popullit serb të përcaktojë prioritetet dhe strategjitë e zhvillimit të vendit të tij, si dhe të përzgjedhur aleatët, siç e gjykon ai të arsyeshme, për të bashkëpunuar në realizimin e këtyre strategjive. Popujt e tjerë të Ballkanit e kanë bërë zgjedhjen e tyre – integrimin euroatlantik. Studiuesi rus Sergei Romanenko është i bindur që shoqëria serbe nuk dëshiron të kthehet në një linjë të re fronti midis Rusisë dhe Perëndimit, megjithëse një pjesë e klasës politike nuk është kundër që të luajë me mosmarrëveshjet e acaruara midis Moskës, Brukselit dhe Uashingtonit. Mbase shoqëria serbe është pjekur dhe ndërgjegjësuar tashmë se lojërat me mosmarrëveshjet nuk të çojnë gjëkundi veç vijës së frontit dhe se këtë fakt të thjeshtë duhet t’ia bëjë të qartë më së fundi edhe klasës së saj politike.




*Pikëpamjet e shprehura në këtë shkrim janë të autorit dhe nuk implikojnë asnjë institucion tjetër

gazeta Tema..