Me 17 korrik 2007 familja e Nosh Shkrelit përjetoi një prag-tragjedi, që fatmirësisht fundin nuk e pat tragjik. Anthony, biri i vetëm i Noshit, duke udhëtuar natën me motor pësoi një aksident të rëndë. Trupi i sakatosur dhe i përgjakur i tij, mbërriti në spitalin më të afërt, "Westchester Medical Center" në Valhalla (New York). Mjekët u ndodhën përpara një trupi, që vetëm shkarkonte gjak me presion, ku aorta kishte pësuar dëmtime të rënda, trupi ishte i nxirë dhe gjëkundi nuk dukeshin shenja jete. Mes ekipit të mjekëve ishte dhe mjekja shqiptare, dr.Lindita Çoku. Me dr.Lindita Çokun, me Anthonyn dhe atin e tij, Nosh Shkreli, u takuam në shtëpinë e vëllezërve Lekë dhe Pashko Gojçaj. Ishte një takim i rastësishëm, që na çoi tek ky shkrim për rubrikën tuaj e nderuar redaksi. Tregon Noshi, për çastet e para kur mori lajmin: "Ramë në gjendje shoku pas marrjes së telefonatës tronditëse. Atë djalë kishim, na kishte vdekur më parë një djalë në moshën 14-vjeçare. Ashtu të tronditur mbërritëm në spital. Endeshim në mjediset e spitalit. Dikur na thanë se 99 për qind djali ishte i vdekur. Por kur ne përjetonim të tronditur thellë dhimbjen e madhe, na vjen një fije shprese. Një zë shqip mes bluzave të bardha. Ishte dr. Çoku, që erdhi na takoi, qau me ne, na foli shqip, na dha zemër dhe tha se djali do të shpëtonte. Kjo na dha shpresë…".
Dikur pas dy ditësh, vazhdon Noshi, një prej mjekeve që merrej me djalin, kishte marrë vendimin se i duhej prerë krahu djalit. Doktoreshë Çoku ishte me mendimin që të mos i pritej krahu. Ajo me argumente e nxori nga salla e operacionit, krevatin ku ishte shtrirë Anthony. Me dijet e saj dhe me ndihmën e Zotit, krahu i Tonit shpëtoi.
***
Dr.Lindita Çoku e tregon ngjarjen jo pa emocion: "Toni kishte pësuar një aksident me motor herët, në mëngjesin e 17 korrikut. Ishte ora 5:30 e mëngjesit, kur doktorët e dhomës së urgjencës u thirrën në dhomën e operimit. Në të njëjtën kohë edhe unë mora telefonatën dhe u nisa nga shtëpia me makinë, që është vetëm 2 milje larg spitalit. Ato 2 milje i bëra me një shpejtësi të jashtëzakonshme. Ndërkohë që vepronim me shpejtësi nuk dinim kush ishte ky person, si quhej, nga vinte. E vetmja gjë që ne dinim, ishte se ai qe një djalë 19-vjeçar. Më pas, kur po hiqnim fashat në krahun e tij, unë pashë një tatuazh shqiponje. Dhe thashë me zë, ky është shqiptar! Pashë dhe një nënshkrim, nga brenda krahut. Ishte mbiemri i tij, Shkreli. Të gjithë ata që ndodheshin në sallë po tregonin habi se si unë isha aq e sigurt. Por unë ua shpjegova se shqiponja është simboli kryesor i flamurit shqiptar dhe kryqi brenda saj, ngaqë djali ishte i besimit katolik shqiptar.
***
Kur biseda po i afrohej fundit, mbërriti Toni. Djalë gati dy metra i gjatë. I qeshur, drejtohet nga dr.Çoku dhe e përqafon: "Kam 4 motra, por edhe doktoresha është motra ime". I kërkoj Tonit që të zbulojë tatunë, ku ka shqiponjën, nga e cila e identifikoi doktoresha se ishte shqiptar. Ai na e plotëson kërkesën. Një shqiponjë dhe një kryq hijeshojnë krahun e tij. I kërkoj leje që ta fotografoj së bashku me doktoreshën.
Tatuja i shpëtoi jetën. Dr.Çoku, tregon: "Kur e pashë gjatë ekzaminimit krahun dhe dallova shqiponjën, mora një impuls të fuqishëm. Ky qenka shqiptar, mendova. Që atë moment e pashë në një mënyrë tjetër pacientin, jo se nuk do t'i shërbeja kujtdo me të njëjtin përkushtim, por s'di ç'të them, detyrimi u bë maksimal dhe truri po më punonte me shpejtësi dhe kthjelltësi të jashtëzakonshme…"!
Shekulli
Përgjigju Duke Cituar
Postuar më parë nga SKIFTERI&12.05
Krijoni Kontakt