Ne fund te autobuzit nje vajze e imet e futur brenda nje pardesye gri kullon shi.
Ashtu e lagur, ajo, shikon gishtat e saj dhe ato te qytetit.
Ne ndenjesen perpara saj nje plak i vjeter, i pergjumur, keqyr gjithcka, por nuk i perkushtohet asgjeje, ndersa qyteti shfaq veten ne xhamat e autobuzit.
Ata zbresin ne stacione te ndryshme, dhe shiu vazhdon te bjere.
Me vone ate dite!!!
Vajza pothuajse e zhveshur qendron e shtrire ne shtrat, luan me floket dhe mendimet.
Pastaj mbyll syte dhe kullot eremimin dhe plogeshtine enderrave te veta.
Ne fund te dhomes, nga nje mobilje e vjeteruar degjohet kenga e nje krimbi.
Plaku ne shtepine e tij, i vetem pastron gjithe kujdes xhaketen e nje fraku démodé.
Teksa shikon here pas here oren, mendon se sa mire do te ishte nese do te kishte panatollonat e tij, por ato u holluan aq shume nga perdorimi sa tani ka mbetur vec kujtimi per to.
Vajza me shpinen pas kokes se krevatit, shikon nga dritarja rrugen e lagur, dhe perpiqet te harroje se ka ftohte.
Mbeshtjelle eshte me frymen e saj, ndersa mjekrren mbeshtetur ka mbi gjunjet e imet.
Plaku, ai tani ka veshur nje kemishe te hekurosur me kujdes, pjesen e siperme te frakut dhe natyrisht nje papion te bardhe.
Pantallona nuk ka, ne vend te tyre mban nje pale te mbathura te gjata qe nuk mund te fshehin kercinjte e tij te holle te mbushur me rrudha dhe njollat e zeza te pleqerise.
Pastaj ai krihet gjithe kujdes, me gishtat e zverdhur ve protezen ne goje dhe solemn qendron perpara radios per disa sekonda pa bere asgje. Duket sikur eshte duke pare dicka ne hapesiren e dhomes, pastaj shkundet nga gjendja ne te cilen eshte, syte i feksin ndersa rrudhat e fytyres i shkrihen mbi njera tjetren. Ai mbushet me fryme, fut doren shtupake ne xhepin e brendshem te xhaketes dhe nxjerr prej andej nje shkop dirigjenti.
Mbushet serish me fryme dhe pret.
Vajza nuk mund te mendoje asgje, lekura e saj e qumesht mbuluar eshte me mornica, ndersa pyllnaja e flokeve te gjata i frymon mbi supe. Vazhdon te kete ftohte ajo dhe rinia e saj. Kufoma e dites qe vdes dergjet mbi qytet, pastaj zhbehet si drita e mjegullt e perendimit. Me fryme mbushen vetem enderrimet e saj.
Ajo e verdhe, e shtangur si nje ikone eshte gati per tu harruar.
Ne radio zeri i spikeres anuncon programin me muzike klasike, dhe pasi degjohet emri i pjese se shkuputur nga opera X ka disa sekonda heshtje, aq sa i duhet plakut qe te beje nje perkulje perpara publikut imagjinar. Pastaj ai kthehet nga radioja, perplas shkopin e dirigjimit mbi te per te terhequr vemendjen e orekestres imagjinare dhe kur muzika mbush dhomen ai nis dirigjimin. Gjithcka zgjohet brenda kokes se tij te plakur. Ai I shikon tingujt qe mbushen me fryme, e shikon rreshkitjen e tyre dhe vendin qe ato zene ne ngrehinen e ajert te muzikes dhe ashtu I lumtur, I ngerthyer nga pasioni leviz duart, per vizatuar renien e tingujve, per tu dashuruar me ta.
Ne kercinjte e zhveshur damaret interpretojne moshen e tij.
Vajza ngrihet mekanikisht nga shtrati I saj.
Rreshket ne trajektoren e hijes se vete e ngarkuar me kujtimin per rrugen, shiun, vetmin, dhe te ftohtet e dhomes ecen drejt radios, e ndez, ndjen prekjen e tingujve.
Muzika perkedhel mendimin e saj, dhe ajo tani ndien pranine e diēkaje qe e do, perkundet mbi rrafshin e ajert te bustit, mbyll syte.
Ne anen tjeter te qytetit, symbyllur qendron ne mes te dhomes edhe plaku dirigjent.
Te ardhur nga kohe te ndryshme, si dy anije qorre, ata ankorohen ne te njejtin port.
Neser do te jene serish ne te njejtin autobus.
Pėrgjigju Duke Cituar
Postuar mė parė nga nitROSHI
), por nuk duhet pare si kritike sepse ne fund te fundit nuk eshte e tille. Ky mund te jete edhe ndonje inovacion shume i suksesshem ! 
Krijoni Kontakt