Poezi

[biligoa]

O NJERI

O njeri! Pse krenohesh me begatitë e huaja,
Dije se edhe veglat e trupit nuk janë të tuaja.

Ke angazhuar trupin me shumë ngarkesë,
Duke mos mbajtur fjalën u bëre i pabesë.

Kush i ngjyrosi njerëzit me shumë ngjyra,
Asnjëri nuk përgjan tjetërkujt në fytyra.

Pa mangësi po të shërbejnë të gjithë qeniet,
Mos kundërshto Zotin dëgjoji thëniet.

Duke patur mundësi ta zgjedhësh të mirën,
Fare nuk mendove dhe e zgjodhe firën.
E shpenzove moshën në vende boshe,
Me shokët e këqinj mendjen e bërë shoshe.

S’e mendon fare se kush ta dha këtë trup,
A e ke blerë në Tiranë apo në Shkup.

Për të vërtetën përse nuk mendon,
Vlerësoje jetën se po ikën e po shkon.

Falendero Zotin se të krijoi si njeri,
Përkundra ndëshkohesh e vuan tek ferri.

Kujdesu e mos i vepro krijimit kundra,
E mos jeto vëlla me mendime të shkurtra.

Duhet t’i nënshtrohesh fesë së vërtetë,
Se Zoti të krijoi ty si mrekulli e sekret.

Ti duke qenë qenie e gradës eprore,
Si po mund të përulesh në jetën shtazore.

I dëgjove tradhtarët dhe e humbe besën,
Duke iu bindur veseve e zhduke shpresën.

Ti përpiqu të bësh punën që të ka hije,
Fito rininë e përjetshme plot bukurije.

Ligji i All-llahut gjithnjë ty po të thotë,
Kapitalin e moshës mos e harxho kot.

[biligoa]

O DJALË I RI



O vëlla i dashur mysliman shqiptar,
Ashtu si gjyshërit e të tu, bëhu fetar.

O vëlla që ke pasur stërgjyshërit trima,
Kurrë mos u ndaj në copa e në grima.

Përgjigjen e pyetjes se çfarë sjellë rinia,
E merr në burgje e spitale plot vështirësira.

Në vend që i riu të drejtohet me mendje,
Veset atë e fusin nëpër të tjera gjendje.

Armiqtë po të godasin me armë të forta,
Duke të sulmuar të kanë ardhur tek porta.
Mjaft i kanë zbuluar motrat shqiptare,
Që të mos mbesë tek ato më turp fare.

Vëlla i dashur! Zgjohu e mos u mashtro,
Ke qenë me sedër e tani mos u poshtëro.

Një krijesë që s’krijon as veten dot,
Tradhtarët atë e bënë Krijues dhe Zot.

Mendja duke i parë gjërat fare pa dritë,
Detyrën ia dha syrit, tani s’po ndritë.

Vëllezër të dashur, ju lavdia e ardhmërisë,
Ju që jeni shpresa e fortë e shqiptarisë.

Mos pyesni mësuesin për Zotin tuaj,
Pyesni shkencat e trimërisht thuaj.

Në universin e madh nuk ka rastësi,
Secila krijesë është një mrekulli.

Bëhu besimtar i fesë së vertetë,
Adhuro Krijuesin që të jesh i qetë.

Nuk po ngop materia frutin e gjithësisë,
Se vetëm islami është burim i qetësisë.

Në qoftë se do të jesh rehat e qetë,
Asnjëherë problemet mos i zgjidh vetë.

Po të pret një rini që nuk zhduket kurrë,
Për të mos e humbur qëndro si burrë.
Kurrë mos harro se Zoti po të provon,
Për t’u penduar fare nuk është vonë.

Kujdesu mirë se koha është e vështirë,
Lumturia e xhennetit nuk është e lirë.

Atje do të përballohesh me plot mirësi,
Ose do të ndëshkohesh me shumë vështirësi.

[biligoa]

LIBRAT

Librat janë shkruar për të lexuar,
Dhe duke i lexuar duhen kuptuar.

Përqafo librin për të përparuar,
Dhe jetën tjetër duke mos e harruar.

Duhet të mësohemi që të lexojmë,
Duke lexuar mund të mësojmë.

Kur ta marrësh librin për të lexuar,
Mësoje atë se kush e ka shkruar.

Me çfarë qëllimi në të është betuar,
Me çfarë mendimi gisht ka luajtur.
Apo ka qenë ndonjë zullumqar ateist,
Apo shpall dyshime ndonjë reformist.

Po qe se ka qenë autori simbol me vepër,
Kjo ty të mjafton e mos kërko tjetër.

Ti pas kësaj mase vazhdo leximin,
Duke lexuar, mos ndërpre hetimin.

Që të kuptosh çdo ngjarje që ndodh,
Duhet të lexosh e të shkosh në shkollë.

Për të shpëtuar nga errësira e keqe,
Nga koka yte injorancën hiqe.

Duke operuar libri nuk hap plagë,
Ka nevojë të lexojë qoftë i ri apo plak.

Dija s’kufizohet vetëm me diplomë,
Lexo vëlla sa nuk është tepër vonë.

Mosha është kapital, mos e ço atë kot,
Mësoje pse ke ardhur ti në këtë botë.

Libri edhe dija e lartësojnë njeriun,
Mosdija gjithnjë ty ta afron terrin.

Mosdija të bën armik me çdo send,
Dija të përparon nuk të lë në vend.

Lexo dhe përgatitu për të dy jetët,
Duke lexuar mos ia numëro fletët.
I dituri gjithmonë di si të sillet,
Kurse i padituri vazhdimisht shkilet.

Injoranti kurrë nuk është fytyrëbardhë,
As di si të shkojë as edhe me ardhë.

Njeriu është i fshehur nën gjuhën e tij,
Që të flasë mirë ai shumë duhet të dijë.

[biligoa]

SHPRESA


Shpresa është një forcë që të jep zell,
Pashpresia është ajo që të bën dembel.

Të pashpresit i ndalet jeta në vend,
Jo, pa të s’mund të bësh asgjë send.

Shpresa është cilësia që të shpëton,
Me to shumë kënaqësi përjeton.

Në sajen e tij arrin në vendet e larta,
Se me to mund të hapësh portat e arta.

Shpresa ty të nxitë që të përparosh,
I thyen pengesat që të mos mbarosh.
O mik i dashur! Mos e humb shpresën,
Bindu tek Zoti e mos e humb besën.

Ajo është shkak që të bësh sukses,
Për këtë jetë dhe për ditën kur vdes.

Shpresa ndriçon jetën tamam si dielli,
Atë mund ta humb vetëm dembeli.

Ngjitu shpresës fort e atë mos e humb,
Se dembeli gjithnjë jeton nën turp.

Pra shpresa është burimi i çdo mirësie,
Me të mund t’i dalësh ballë çdo vështirësie.

[biligoa]

PUNO

Puno, puno ditë e natë,
Ditët e punës bëji shtatë.

Puno që t’i shërbesh njerëzimit,
Që të mos vuash urinë e dimrit.

Që të mbrosh nderin e lartë,
Që të mos mbetesh duarthatë.

Që të mos të kapllojnë brengat,
Që t`i shmangesh pengesat.

Qe të jetosh me fytyrë të bardhë,
Që t’i thuash mikut, mirë se ke ardhë.
Puna për punëtorin është një qetësi,
Edhe në zemër ndien lehtësi.

Me lehtësi ai i zgjidhë problemet,
Atë nuk e duan vetëm dembelët.

Punëtori në jetë bën edhe mirë,
E liron fatkeqin nga çdo e vështirë.

Puno kur të punojnë këmbët e duart,
Pushon kur shpërblehesh me paratë.

Puna nuk është turp kur je shëndosh,
Është turp të endesh si përtac bosh.

Sëmurët punëtori kur është pa punë,
Përtaci vjedh apo bën edhe dhunë.

Puna vlen shumë kur fal namaz,
Mos harro kurrë se atë e kemi farz.

Në këtë rast jeta jote quhet adhurim,
Duke kaluar sprovat ke dhënë provim.

[biligoa]

MUHAMMEDI (a.s.m.)


Ardhja e Profetit zhduku errësirën,
Nga zemrat e njerëzve e fshiu kotësirën.

Kur erdhi ai ngjyra e jetës u shndërrua,
U zhdukën armiqësitë njerëzimi u shpëtua.

Ai është mëshirë për të gjithë njerëzimin,
All-llahu me të, botës i solli shpëtimin.

Ai është lavdia e tërë qenieve të gjithësisë,
Drita e universit dhe sjellësi i qetësisë.

Një argument që flet për ekzistencën e Zotit,
Edhe shkak i xhennetit të Atij Fuqiplotit.
Ai është imami i xhamisë së rruzullit tonë,
Edhe armiqtë për besnikërinë e tij dëshmojnë.

Me gishtin fisnik u nda hëna në dy,
Për të parë këtë s’ka nevojë për të veçantë sy.

Profetësinë e tij e dëshmuan ujku dhe deveja,
Personalitetin dhe botëkuptimin ia vërteton feja.

All-llahu i doli zot atij me një mijë mrekulli,
Ndaj Tij ai ka qenë i lidhur si vetë hekuri.

Miliona hadithe të tij janë nga një yll,
Bulevardin e tij askush nuk e mbyll.

I Dërguari i Zotit është një prijës shembullor,
Fenë që shpalli të gjithë e pranuan në kor.

Është kryetari dhe vula e të gjithë profetëve,
Simbol i moralit të mirë dhe drita e qyteteve.

Ai është shkaku i lumturisë së të dy jetëve,
Edhe shkak i ndritjes së të gjitha shteteve.

O Zot! Pashë Madhërinë Tënde mos na dëno,
Sipas gabimeve tona për të keq mos na shëno.

Për nder të Profetit (a.s.m.), neve mos na turpëro,
Duke na dhuruar kënaqësinë ne mos na torturo.

Amin Amin Amin

[biligoa]

ÇFARË ËSHTË KUR`ANI


Kur’ani një kushtetutë deri në mbarim,
Atij nuk i përngjan as edhe një shkrim.

Ai ështe i freskët që kurrë nuk plaket,
Po edhe vlera e tij asnjëherë si paket.

Atë asnjë libri nuk mund t’ia përngjasësh,
Dhe një shok të Tij nuk mund ta hasësh.

Kur e krijoi njeriun Ai Zot Fuqiplotë,
Ia dërgoi ligjin që të mos shkojë kot.

I zbritur e i plotësuar për një periudhë të gjatë,
Nuk është si të tjerët që janë bosh e thatë.
Ai është i freskët, megjithë se ka shumë vjet,
Ka mundësi të qeverisë me ligj çdo shtet.

Kur`ani është një libër krejt i paarritshëm,
Derisa të krisë kiameti ai është i shndritshëm.

Ajetet Kur’anore përbëhen prej disa kuptimesh,
Janë të mbushura plot me lloj-lloj shpëtimesh.

Nga ai kanë dalur mbi treqind mijë komente,
Prapë është një thesar plot me sekrete.

Atë e dinë përmendsh miliona Hafizllarë,
S’mund të formojë një tjetër asnjë shkollar.

Njeriu për njeriun pak ka mundësi të mësojë,
Kuptohet se ligj për të s’mund të formojë.

Sot gjendja e shteteve është një fakt i gjallë,
Një ligj të ngjashëm a mundën ta bëjnë vallë.

Unë dua ta këndoj Kur`an derisa të vdes,
Shumë mirë e di se një ditë s’do të mbes.

O All-llah! Plotësomi ditët me Kur`an e besim,
Të fitoj kënaqësinë Tënde që të gjej shpëtim.

[biligoa]

FUQIA E ZOTIT


Zoti me fuqinë e Tij është Absolut,
Mbështetu tek Ai dhe kurrë mos u tut.

I urdhëron Bëhu e bëhen të gjitha,
Lumenj, kodra, male dhe lisa.

Lloj-lloj qeniesh i krijoi me dije,
Mirësitë e botës asnjërën pa shije.

Ka parashtruar botën plot me mirësi,
Dhe të gjitha bukuritë pa fare ligësi.

Drurët për ne, të mbushur me fruta,
Ndonjëri i gjatë e disa të shkurtra.
Bleta një makinë vetëm për mjaltë,
Mollën e bukur, të ëmbël e të thartë.

Delen e bukur për mish e për lesh,
Qumështi i lopës për të bërë përshesh.

Ditën e shndritshme për të punuar,
Natën e kapllon terri për të pushuar.

Kafshët i veshi nga koka tek thembra,
Ato janë dy lloj, mashkuj dhe femra.

Njeriu si përmbledhje dhe frut i gjithësisë,
E ka në dorë vetë çelësin e lumturisë.

[biligoa]

Vëllazërimi



Shumë ju thirra ju kërkova,
zërin tuaj s'jua dëgjova.

O ju vëllezërit e mi,
se ku jeni nuk e di.

Më mori malli mua për ju,
nga kjo ëndërr dua me u zgju.

Më kllaposi dhimbje e madhe,
zemra ime është dërmuar fare.

Për një vëllazëri po flitet shumë,
por unë i gjori s'po e gjej askund.

O ju vëllezërit që sakrifikoni,
njëri-tjetrin pse s'po e kërkoni.

Jeni fshehur edhe zhytur,
në këtë botën e mbytur.

Pa më thoni ju të dashur,
ç'ka që qan kjo zemër e plasur.

Ç'ka që qan dhe gjëmon,
shpirti im fort më rënkon.

Ëndrra ime po më shkatërrohet,
Gjumi im po më trazohet.

...le të mblidhemi edhe një herë,
le ta sjellim atë pranverë.

Pranverë me gonxhe plot,
lule të harruara nga mot.

[biligoa]

MOTRA IME FISNIKE



Motra ime, vajza e nënës fisnike,
ruaje nderin, e bëhu besnike.

Mbroje moralin si vajzë fetare,
se femra pa to nuk vlen fare.

Ajo është caktuar për burrin e vet,
duhet të mbrohet si letër sekret.

Në qoftë se do të jetosh rehat e qetë,
asnjëherë natën mos shko diku vetë.

Fatkeqësisht të tjerët ua kanë empozuar,
ke marrë pa zgjedhur dhe i ke huazuar.

Veshu e mbathu si vajzë besimtare,
dhe nëpër rrugë bëhu këshilltare.

Gjendja shprehjet i argumenton,
se vetëm fjala kudo nuk ndikon.

Kujtoje mirë punën që po bën,
duhet ta mendosh se ku ajo të çon.

Duhet të adhurosh Krijuesin tënd,
se nuk je e krijuar nga tjetërkënd.

O motra ime bëhu shembullore,
mos u përul si disa shërbëtore.

Femrat All-llahu nuk i ka burgosur,
por me mbulesën e tyre i ka përsosur.

Ai shumë më mirë i di nevojat e saj,
vajza të mos mbesë asnjëherë ndër faj.

Mosmbulesa e femrave për kohën e tashme,
është një armë e mirë forcave të jashtme.

Ata ta hoqën formën që ke pasur,
ke marrë pa zgjedhur atë që ke hasur.

Nën maskën e kulturës femrën e abuzojnë,
me femrat tona ne fort po na lëndojnë.

Për stërgjyshërit tuaj lexo historinë,
çfarë ka qenë namusi për shqiptarinë.

Duke patur shansin ta fitosh xhennetin,
mos të të bëjnë tradhtarët dru për xhehennemin.

Mëshira e Allahut të dhuroi çdo gjë,
sepse ti përpara nuk ke qenë asgjë.

Motra fisnike ke shans sa je gjallë,
të ikën nga dora kur të mblojnë me zallë.

O vajza besimtare dhe nëna fisnike,
mbroje fenë tënde dhe bëhu besnike.