Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Rrustem G e c i

M O L L A E K U Q E

( P O E M Ë )

- Trimi popullor, Heto Kokaj

Mollë e kuqe - gur i shkruem
ka një shekull që jam pa gjumë
shpirti më digjet për të marrë
se fjala shqip atje është vrarë

Mollë e kuqe - mollë me gjak
Tri Serbia - mue m´kanë hak
Mollë e kuqe - mollë me fletë
E tërë Toplica, tharë ka mbetë

Zogu i shqipes - kah fluturon
Shqipja në shqip,veten këndon
Pikë e gjakut, Mollë, ku ka ra
Pemë e tokës kund s´është tha!

Bjeshkët tona s´jan veç dushk
Bjeshkët tona janë plot pushkë
Mali - malin e thërret me za
Merrni pushkët se na kanë vra

Mollë e kuqe - Mollë me fletë
Çështja tokave- keq ka mbetë

2 )

Heto Kokaj - një trim me nam
Zaptuesit serb kudo i vranë
Kjo Kosova- s´ është pa trima
Troshat e bukës i bën vetima!

Burgu i Nishit - një kafka-kullë
Tokat tona shumë i ka rrudhë
Besa e burrave e dhënë n´Sefer
Më urdhëron të rrojë me nder!

Gjethet gjakut kurrë s´i bien
Deri sa të ketë diell dhe zot
Gjethet gjakut nuk i bien
Se nuk thahet rrënja në tokë

Kjo pushkë e bukur s´i vajzë
Ka sytë ma të kaltërt në qiell
Kjo pushkë e bukur si vajzë
Ka emrin Kosovë e lirë!..

Mollë e kuqe - gur i shkruem
kam një shekull jam pa gjumë
shpirti më digjet për të marrë
se fjala shqip atje është vrarë

3 )

Në Kosovë plotë janë kullat
Brez pas brezi luftojnë burrat
Në një mesnate - në terr të zi
Molla e kuqe - i shfaqet në sy

Memzi erdha - o trim i madh
Unë jam Molla e tharë e ndarë
Heto Koka Mollën e pëvetë
Pse kjo hënë veç hyn e s´flet

( Është hënë burgu, o im vëlla
Shih Serbia s´i na ka nda )

Burgu i Nishit - një burg i zi
Vret me pranga - trimat s´i ti
Burgu i Nishit- liri ndëshkon
Vret me pranga-Kosovën tonë

Motër e gjakut - pse po qan
Plagët tua i kam n´ çdo anë!

Mollë e kuqe - gur i shkruem
Kam një shekull jam pa gjumë
Trojet tona shquhen me plis
Zemrën ta fali sërish me nis!..

4 )

Heto Koka, në këmbë është qu
Gurët me gjak m´i kanë mbulu
Bjeshkët tona s´janë veç dushk
Bjeshkët tona kanë dhe pushkë

Mollë e kuqe - gur i shkruem
kam një shekull jam pa gjumë
Pushka malet i thërret me za
Merrni armët se na kanë vra
- buzët tokës m´ju kanë tharë
Pa luftuar dhe gjak pa marrë
.................................................. .
Ah Toplicë.... e Jeni Pazar !..
Plagët tua i kam ( këtu ) varr.

Burgu i Nishit thërret “pomoq”
Heto Kokaj “Nishin” e dogj
Heto kokaj e thyen qelinë
Një nga një vret gjandarmërinë
Heto Koka dhe Gjelo Guri
Ranë në luftë - të rrojë flamuri!..

P r i s h t i n ë , 1979 , p.sh. Varzioni më i ri!..

[Rrustem Geci]

Biografia e shkurtër e poetit, gazetarit dhe eseistit, Rrustem Gecit

Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës, 06.01.1950. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, ndërsa të mesmen në Gjilan dhe Dardanë. Rrustem Geci u kulturua në Universitetin e Prishtinës, Fakulteti Ekonomik. Rrustem Geci 15 vjet ishte gazetar në Radio Televizionin e Prishtinës. Pas mbylljes së RTP-së, Geci mërgohet në Dortmund të Gjermanisë, ku edhe tani jeton.
Me poezi Rrustem Geci merret që nga fëmijëria. Poezia e Rrustem Gecit është e vlerësuar nga studiuesit e letërsisë. Geci deri më tash ka shkruar e botuar 17 libra, 2 monografi, dhe 15 libra me poezi; 1.“Demonstratat e luleve“, 2.“Antologjia personale“ 3. „Jeta në letër“,4.”Mielli dhe uji“, 5. ”Afeida”“, 6. Arbdheu“, 7. “Dridhjet e barit“, 8. “Këngë qipshte“ 9.„Erdhëna“,10.„Një rrënjë ulliri jemi“, 11.“Shqipëri në çdo shtëpi”, 12.“Milenium”, 13. “Rogana”, 14. “Heroika”, 15. “Gacat e prushit”,16. “Pasha këtë tokë”, dhe 17.“Atdhetarët”, dhe së fundi, “Kanuni poetik”, një përmbledhje librash me 2 mijë faqe. Rrustem Geci viteve të fundit është prezentuar në 7 antologji të poezisë shqipe, dhe me një antologji të Gazetarisë shqipe. Dy antologji ku është prezentuar edhe Rrustem Geci, janë në poces të botimit. Rrustem Geci, është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës prej vitit 1995. Këtë jetëshkrim të shkurtër,për poetin Rrustem Geci e mbyllim me një poezi të tij : Gjak u bënë vargjet / derisa erdhën tek ju / për të dhënë mesazhin / e një mesdite të bukur /. Këto dhe 23 mijëra vargje të tjera, janë bota poetike e Gecit, e përmbledhur në librin monumental ,“Kanuni poetik”.

DERADA GASHI - FRANKFURT

Cikël poezish nga libri, “Kanuni poetik”

A D R E S A

Krejt në fillim ishte toka
ishte ajri, fryma dhe shiu
dielli, mëngjeset, mesdita
pemët e egra të fushave

Krejt në fillim ishte rëra
shkretira e territ të gjelbër
shija e bukës dhe kripës
zanafilla e plot fillimeve

Krejt në fillim ishte zjarri
mendja që s´ mbyll sy
e krejt më pastaj ia behën
lulet e kopështit,të lashtat

Krejt në fillim ishte ugari
mbjellja farërave në tokë
arbërimi i emërvendeve
dhe mbëltimi i të folmes

I burgosuri i idesë

Jam zë i fjalës së plagosur
jam zë i fjalës së ndaluar
dhe jetoj ku jeton Kosova
dhe jetoj ku jeton Shqipëria

Në flakët që vetëm rriten
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të akteve të konferencave

Jam zë i fjalës së murosur
jam vetja ime e paluajtshme
në këtë tokë të përjetshme
sa jam i lashtë, aq edhe i ri

Në luftën që kemi përpara
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem

GJUHA SHQIPE

Jam nënë e disa gjuhëve
mëmën e kam pellazge
ajo mua më trashëgoi
të jem e gjithmonshme

Ky mesazh i shekujve
10 mijë vjet pellazgji
dhe 3 mijë vjet Iliri
është gjuha jonë shqipe

Kosovë, Iliridë, Çamëri
trualli im g j u h ë s o r
me ju unë jam shqiptar
me ju unë jam Shqipëri

Gjuhë indoevropiane
bijë e gjuhës shqipe
sa gjuhë nga gjuha jonë
u bënë gjuhë më vete

A D H O A N I

Na ishte njëherë një zog
me qiell shumë të gjerë
Dardani e kishte emrin
Iliriane e kish mbiemrin

Në mbretërinë e tokës
atë zog të gjelbërimeve
të ngjashëm me kaçubat
mëllenjë atë e thërrisnim

Ai zog poetik i fushave
I motshëm 13 mijë vjet
rron Fushës së Kosovës
po s´ i një lirik i madh

Adhoani, një trim dardan
nga shkambijtë e Trojës
Trojën e pa si e varrosën
kufijtë Ilirisë t´ia tkurrin

ÇKA THA LIRIA?

Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
e v r o p a t më copëtuan
kur Evropa s´ish e drejtë

Kosovës shumë po flitet
se bisedat s ´ janë mirë
Kosovën e duam tamam
pa pranga e pa mynxyrë

Imja është kjo tokë
foli liria, vetëtima e saj
unë jam e juaja, sa të më
mbroni, dhe të më mbani

Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
më shumë se një shekull
jam nën degë të rrufesë!..

L U A R D I

Fjala e shkruar në letër
shprehë gjuhën, identitetin
të folmen shqip të popullit
artin në jetën e përditshme

Fjala e shkruar në letër
është krijimi më hyjnor
është qënia, është kultura
është gjaku ynë gjuhësor

Në shpirtin e një letërsie
ka frymë, ka personazhe
dhimbje të grumbulluara
udhëve të pavullnetshme

Fjala e shkruar në letër
dhe e pjesërishmja e jetës
janë shumëfishi i shpirtit
është përballja më sublime
që gjuhën e bëjnë të gjallë

R R Ë N J Ë Z A

Shoqe shoqe kallamoqe
misrin tim pse ma hoqe
misërin tënd pse se poqe
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
posi bleta pas më ndoqe
posi rrodhe sot s´mu hoqe
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
misërin ti pse s´e poqe
misërin tënd pse e dogje
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
djemtë neve sot na duan
djemtë duan të na puthin
në misërishte këtu pranë

Lidhja e shkronjave

Jetojmë në të njëtën kohë
nën të njëjtin qiell me yje
ku e bukura dhe i bukuri
dihatin me të njëjtën frymë

Jetojmë në të njëjtën kohë
ku valë të ashpra të jetës
thyhen nëpër kundërthënie
dhe shpërndahen qyteteve

Jetojmë në të njëjtën kohë
me të njëjtën etje të shpirtit
ku koha është krejt pakëz
për të krijuar më shumë

Jetojmë në të njëjtën kohë
Me të njëjtin gjak të kohës
Ku bashkimi i shkronjave
Ngre zërin e përbashkimit

QERPIKËT E HËNËS

Poezia, lokja e gjitha këngëve
nënëemadhja e gjitha arteve
me gjak muzash është lindur
me gjak muzash është rritur

Kjo dritë e të gjithë zemrave
me mijëra vjet e qytetëruar
herë-herë e lënë mes udhëve
po ato rreze jete i shpërndanë

Në proceset e gjata të krijimit
poezia e ruajti frymën e saj
mardhënjen poetike me kohën
fal frymës poetike të shpirtit

Në prehërin e art të letërsisë
rritet më e bukura e arteve
më e portokallta e ndjesive
dhe më e shenjta e dhimbjeve

Kujtesa e diellit

Ky breg shkëmbor i detit
I ruan të gjitha kohët e tij
shijen e ajrit dhe erërave
lagështinë e mëngjeseve

Ky breg shkëmbor i detit
I veshur me rreze e hije
është shpresë e vetë detit
heshtja poetike e tokës

Ky breg shkëmbor i detit
është dritësim i lumejve
dhe shkon përtej anijeve
që ky det të ketë një jetë

Ky breg shkëmbor i detit
I ruan të gjitha kujtimet
të anijeve të skllevërve
dhe tregëtarëve të luftave

KËSHILLTARËT

Me ajrin e bardhë të fushave
me ajrin e bardhë të maleve
me ajrin e të gjitha dritareve
shqiptarët do të bashkohen
për aq sa ndarja na ka ndarë
Shqiptar të të gjitha trojeve
merrni frymë zjarrit që ndizet
historia shkruhet me të bëra
që nga e hëna në të djelen, që
nga mëngjesi, deri natën vonë
Shqipëri, e gjithë shqiptarve
afrohu më pranë tokave tua
tokave që fqinjët ty t´i morën
bëhu bashkë me Kosovën
bëhu bashkë me Iliridën
bëhu bashkë me Çamërinë
për aq sa ndarja na ka ndarë

E DIELA E FJALËS

Vetmi,pse duhet të jetoj me ty
më mërzinë dhe shoqet tua
me rrapëllimat e erës tënde
me përsëritjet tua monotone

Ji më e kujdesshme me mua
mbretëria jote s´më pëlqen
hije, ti s´më bën dot të lumtur
unë çdo çast jam i burgosur

Në jetën time të përditëshme
unë nuk jam krejt i vetëm
ti je shqetësimi im i bukur
pse unë sot jam kaq i dehur

Poezi, ma hiq qafe vetminë
dhe aventurën e nënhijeve
muzë, pse më rri aq e heshtur
e më deh, me aq pak aromë!..

Shqipeve të lirisë

- Xhevës e Fehmi Lladrovcit

Kosova i deshi për vete
të vuajtur ishin të dy
ata deshën të vdesin në
këmbë, të vdesin për liri

Lirinë e kishin në zemër
një pushkë kishin të dy
ata jetuan për të vdekur
ata vdiqën për të jetuar

Në pamje ishin të fisëm
në luftë qenë të bukur
ata e deshën Kosovën
më shumë se veten e tyre

Xheva e Femi Lladrovci
që kur ishin fëmijë
fletoret i kishin me zogj
dhe duart me shqiponja

T R E P Ç A

Në Trepçë është palca e Kosovës
qenia që të adhmen ma cakton
le të çmenden gjitha perënditë
Trepça Iliriane mua s´më mohon!..

Në të dielat e arit dhe të argjendit
në të hënat e shiut dhe metaleve
u vetëlind plumbi , zinku, argjendi
dhe kristalet me flori të Trepçës

Hapini ballinat e faqeve të tokës
të shihni feldspathet,...manganin
në të reshurat...mes vullkaneve
u vetëlindën Trepça dhe Opali

Qahen thëngjillet, floriret e tokës
qahet humusi.. dhe argjilet blu
me gjunj të natës m´i bien tokës
qahen pemët për degët kërcu

Fol gjuhë e lashtë e kësaj toke
Trepça e Kosovës prindin e di
Në Trepçë Kosova ka një emër
Mëmë e baba ia quajnë, Shqipëri

Komandant Lleshi

Fjala e fundit e Ridvan Qazimit

Zotërinj të historisë
Zotërinj të Luginës
unë fjalën e mbajta
gjaku ynë të mos thaj

Mes heshtjes e pritjes
fjalën e armatosëm
që Pushka e Preshevës
të dëgjohet Evropës

Zotërinj të l u f t ë s
Zotërinj të historisë
O do të jemi të lirë
O lufta jonë s´ndalon

Miq, vëllëzër, popull
të gjallë dhe të rënë
unë fjalën e mbajta
Lugina të jetë e lirë!..

B A B U S H I

poemë për Gjergj Kastriotin- Skënderbeun

Në bashkësinë e kombeve
dhe në historinë e luftave
nuk ka hero të ngjashëm
që mund ta ngrejë aq lart
emrin e dhéut dhe atdhéut
dhe emrin e popullit të tij
sa trimi, Gjergj Kastrioti
Në kohën e Babushit tonë
Shqipëria ishte një tërësi;
e zgjuar në çastet e kohës
E zgjuar për luftë dhe beteja
Nën qeverisjen e Gjergjit
edhe guri kishte kurajon
që atdheun e shqiponjave
askush të mos e lakmojë
Në atë epokë të ndritur
Gjergj Kastrioti, Babushi
i bashkoi gjithë shqiptarët
në luftë kundër armikut

2
Në takimet e tij në Durrës
në Gjirokastër , e Shkodër
në Shkup, Thanë, e Kosovë
Gjergji e thërriste popullin
që populli ynë t´i përgjigjej
proceseve të qytetërimit
Në Thanë, ai i foli popullit
“S´di çfarë ju bën të dashur
s´di çfarë ju bën të lumtur
por, nën tehun e shpatave
me shpatë duhet të luftojmë!”
Pra, para se t´ia behë lufta
përpara se të vijnë Osmanët
këtu ishte Gjergj Kastrioti
g j a k u ynë i l i r i s ë
Në ç a s t e t më të duhura
në çastin më të vështirë
Gjergji i dha shkëlqim tokës
dhe i çau të gjitha rrethimet
Shqipëria të mos shkilet

3
Në njëzet e katër luftëra
në njëzet e katër beteja
në njëzet e katër fitore
Gjergji ishte lavdia jonë
ai që i dha përgjigje kohës
të rrojë për jetë Shqipëria
Princa të mirë të Arbrit
i fliste Këshillit të luftës
mos u ligështoni, mbahuni
jini në detyrë të atdheut
kjo pasuri e vetëdijes suaj
për të mbrojtur Shqipërinë
veten dhe gjënë e gjallë
na bënë nder të gjithëve
që liria të jetë Shqipëri
që liria të jetë shqiptar
dhe që liria të jetë flamur
Princa të zgjuar të Arbrit
lufta është ekuacion , me
të papritura e të panjohura
kjo luftë kundër pushtimit
është luftë për Shqipërinë

4
Princa të nderuar të Arbërit
princa të paqes dhe të luftës
gjaku i lirisë sonë nuk tretet
edhe sikur të na vrasin , edhe
sikur të na mundin e therin
farë e huaj këtej s´do të mbijë
Shqipëria është gjak i moçëm
g j a k i shkruar nëpër libra
gjak i shkruar nëpër këngë
gjak i shkruar nëpër beteja
gjak i shkruar nëpër rrënjë
Në këtë vend shumë të pasur
me klimë të butë dhe me det
të gjitha parajsat janë këtu
për të lindur e të palindur
këtë pasuri të dhënë nga zoti
duhet ta ruajmë e ta mbrojmë
që shtetin ta bëjmë të fortë
të qëndrueshëm dhe modern
Shqipërisë sot i duhen fitoret
mbase vetëm me fitore,mund

5
të ndërtojmë atdheun tonë
Këtë tokë me det e me diell
që ne e quajmë Shqipëri
vetë duhet t´i dalim zot, për
këtë kam urdhër nga zemra
kam urdhër dhe nga ai lart
që humbjet të mos i ndjejmë
Shqiptarë të të gjithë vendit
mbajeni njëri tjetrin, duajeni
I munduri vet do të paguajë
gjobën e rëndë të pushtimit
Në këtë orë të proceseve
në këtë orë të historisë sonë
Shqipëria është gjaku ynë
adresa e jonë në këtë botë !

Dortmund, 10. 12. 2013

[Rrustem Geci]

FJALA KRYENGRITËSE NË TELEVIZION


( E ëmbël dhe e bukur është të vdesësh për atdhe / dhe të lirë të lësh pas vetes / fëmijët, shtëpinë dhe çdo gjë tjetër. )
Homeri

Fjala e thënë me kohë, dhe e peshuar mirë, forcën e saj e ka në çastin kur thuhet. Njëri nga zërat kryengritës të fjalës në Televizion, padyshim ishte, gazetari, xhiruesi, montazhieri dhe redaktori. Kujtesa e asaj kohe s´guxon të mbetet e pa thënë. Prandaj,është e nevojshme të shkruhet për atë histori të papërsëritshme të fjalës së popullit. Kosova, e përgjakura e fjalës, dhe e kryengritjes, nga dita në ditë po bëhej me shumë duar. Pushtimit të Kosovës i kishte ardhur fundi. Në ato mëngjese rebelimi, qytete e fshatra nëpër Kosovë, lulëzonin me parullat „Kosova Republikë“! „Dhe dil jashtë nga Kosova, Serbi“! Pushteti i pushtuesit dhe vegëltarët e saj, ishin të paaftë ta mbysnin vullnetin e popullit për liri dhe pavarësi. Përkundër shtypjes së egër, dhe dënimeve drakonike, bijtë e saj po ia bënin gjëmën armikut. Rrugët dhe sheshet e Kosovës kudo ishin me kryengritës, dhe të mbytura në gjak. Toka mund të frikohet nga lufta, por, njeriu për liri, kurrrë jo. Demonstratat e vitit 1968, 1981, dhe ato mëpastaj, do t´ia shkulnin rrënjët pushtimit serb në Kosovë.
Jeta e intelektualëve shqiptarë në ato vite ishte me plotë të papritura. Vlimet e brendshme për një Kosovë jashtë pushtetit dhe prangave të serbit zienin kudo në mesin e intelektualve të formuar. Mësuesi në shkollë nxënësit i përgatiste për beteja të reja. E vërteta për Kosovën dhe rreth Kosovës, kudo kërkonte qartësim, rrugën kah do të vejmë. Armiku dhe vegëltarët e saj nuk reshtnin të trumbetonin fuqinë e pushtuesit. Mirëpo, populli është i mençur, ai përherë ka duar dhe grushta. Lavdërimi i disa komentatorëve në RTP ishte i pa zë. Por, populli në çdo çast, di ta hap rrugën e tij dhe ta bëj betejën. Eshtë e ndaluar që Kosova të mos jetë e lirë, e pavarur, dhe mëvete, lexonim në traktet e asaj kohe.
Në Televizionin e Prishtinës, kishte një grup gazetarësh, redaktorësh, montazhierësh dhe teknikë të përgatitjeve të transmetimit, që nuk i përfillnin urdhërat nga lart, dhe i kundëviheshin politikës gjenocidale serbe, ata ishin; Rexhep Kasumaj, Ismet Begolli, Sherif Konjufca, Ekrem Kryeziu, Mentor Kaçi, Bashkim Ramadani, Hamdi Gërvalla, Rrustem Geci, Xhavit Spahiu, Florie Veselaj, Sejdi Bylykbashi, Ismail Kurteshi, Xhafer Krasniqi,Shaip Dubova, Shaqir Sadiku, Nezir Istrefi, Hamdi Sopa, e të tjerë. TVP-ja kurrë s´reshti të publikonte të vërtetën, pse Kosova duhet të jetë e lirë dhe më vete. Në Televizionin e Prishtinës, rrëfen Bashkim Ramadani, ( një kryengritës i fjalës së lirë ), atë kohë, dorë më dorë ( kuptohet në fshehtësi të madhe ) lexonim trakte, broshura, dhe thirrje të grupeve Ilegale për vetëdijësim të popullatës për një kryengritje të përgjithshme. Televizioni i Prishtinës, ishte vatra, që e bëri të shuhet Lidhja e Komunistëve të Kosovës.
Në ato vite të vlimeve të mëdha, Televizioni i Prishtinës, ndihmoi në pajtimin kombëtar, në faljen e gjaqeve, në zvogëlimin e mullinjëve të gjakut, në ndriçimin e vrasjeve në Armatën Jugosllave, dhe kontribuoi dukshëm , në unitetin dhe ndërgjegjësimin politik të njeriut shqiptar të Kosovës.
Në vitet 1981-1991, Kosova po kalonte një nga periudhat më kryengritëse dhe më të përgjakshme të saj. Demonstratat e studentëve, Grevat e minatorëve , Demonstratat e punëtorëve në ndërrmarrjet e Kosovës për kushte të këqija në punë, Marshi i madh i Kosovës, dhe demonstratat për rrogat e papaguara, vlonin në gjithë Kosovën.
Falë grushtave dhe pikave të gjakut, Kosova po absolvonte në drejtim të shkëputjes prej Serbisë. Liria në fakt as s´falet, as s´blihet, por ajo merret dhe fitohet, këndonin rapsodët nëpër demonstrate dhe pajtime gjaqesh. Kosova e atyre viteve nuk frikohej as nga tymi, as nga baroti. Në këtë tokë, 13 mijë vjet të lashtë, është lind, rritë, dhe është qytetëruar populli ynë i përvuajtur. Arbër, s´jemi mbetje pa rrënjë. Historia jonë herët a vonë, do të shkruhet ashtu s´i duhet.
Në vitet 1981-1990, Televizioni I Prishtinës, ishte ekrani i betejave dhe i vërshëllimave. Nga ajo dritare magjike e quajtur, Televizion, Kosova edhe qahej edhe zemërohej. Nuk ishte e lehtë në RTP, t´i transmetoje lajmet me praninë e policisë në studio. Por, vullneti për liri ishte ma i madh se kërcënimi për vdekje.
Në ngjarjet e vitit 1981 shumë nga punëtorët e RTP-së, ishin pjesëmarrës të demonstratave, në mesin e tyre patëm edhe të vrarë, të plagosur, dhe të burgosur. Komenti i RTP-së i shkruar nga Rexhep Kasumaj, i pari shkrim i hapur i këtij lloji në gazetarinë e Kosovës kundër politikës serbiane të asja kohe, ishte një gjëmë për regjimin, dhe Komenti i Bashkim Ramadanit, për braktisjen e shqiptarëve nga Lidhja e Komunistëve, ishin dy maja të fjalës kryengritëse në Televizion. Në periudhën 1981- 1990, po edhe në vitet e pastajme, Kosova gjenocidohej vetëm për shkak të përkatësisë shqiptare. Njeriut tonë në atë kohë i digjej shpirti për atë që po ndodhte. Sa mbyllej një varr, hapej një varr i ri. Drejtësia për shqiptarët e shtypur dhe të poshtëruar, nuk ekzistonte. Njerëzit dënoheshin pse kishin një lope të kuqe dhe një të zezë. Shqiptarët në atë peridhë nuk gëzonin kurrfarë të drejtash. Harta e Kosovës në ato vite kudo kullonte gjak. Këtë e kemi parë dhe ndjerë të gjithë.
Në vitet 1981-1990 i gjithë sistemi komandues në Kosovë ishte në duar të pakicës serbe. Demonstratat e pandërprera të studentëve, Grevat e minatorëve, grevat e të burgosurve shqiptarë nëpër burgjet serbe, diferencimet në ndërrmarrje dhe shkolla,vrasjet e ushtarëve shqiptarë në ushtri, maltretimet e çdoditshme, helmimi i nxënësve, dhe poshtërimi i shqiptarëve vetëm pse ishin shqiptarë, bën që zëri i fjalës kryengritëse dhe fotografisë në Televizion të jetë më i hapur dhe më i drejtpërdrejt.
Marshi i madh i popullit, ose bashkimi i popullit për të mbijetuar në trojet e veta, ishte një heroizëm i paparë i popullit tonë. Ato pamje epiko-tragjike mbeten të papërsëritshme. Televizioni i Prishtinës në atë kohë kudo ishte me popullin. Ekipet e televizionit brenda dhe jashtë studios në teren, bënin punën e duhur. Punonim ditë dhe natë. Koha s´priste për asgjë. Jugosllavia pritej të shpërbëhej. Çarja dhe thyerja e Jugosllavisë ( u pa ) ishte e përgjakshme. Inflacioni, nacionalizmi serbomadh dhe luftat nga ato çarje e thyerje, do ta shuanin përgjithmon Jugosllavinë, atë krijesë të komanduar nga serbët hegjemonist.
Në gjithë atë katrahurë, Kosova do paguaj çmimin më të lartë; 17 mijë të vrarë, mbi 1 milion të ndjekur dhe të dëbuar, mbi 1 qin mijë shtëpi të djegura, 25 mijë vajza e gra të dhunuara, dhe një popull i tërë i plaçkitur dhe i poshtëruar, nga ata që vrasjen kishin mësim. Në tërë atë ndodhje, TVP-ja bëri atë që duhej bërë, u mbështet fort në krahët e popullit.
Kontributi i Televizionit të Prishtinës, dhënë lirisë dhe pavarësisë së Kosovës, është për t´u vlerësuar. Ne s´bëmë asgjë më shumë se sa kërkonte vullneti i popullit, TVP-ja ra dëshmor si gjithë dëshmorët e kombit. TVP-ja u rrah, u ndëshkua, u vra, dhe u burgos, dhe më në fund u mbyll për veprimtarinë e saj patriotike, nga një desant që i bëri Ushtria Jugosllave. Prandaj, Unë kujtoj se TVP-ja dhe rreth 500 punëtorët e saj, e meritojnë një vlerësim institucional dhe një pllakë përkujtimore për kontributin e TVP-së, dhënë lirisë dhe pavarësisë së Kosovës.
Publik i nderuar, rrugën nga kemi ardhur, askush s´ka forcë që ta mbyllë. Ajo rrugë e bërë me vuajtje jete, me dhimbje burgu, me ekzekutime aty për aty, me ndjekje dhe dëbime, me poshtërime e mërgime të detyruara, ngre pyetjen; sa thellë i ka hyrë dhimbja e plagës në trup njeriut tonë, popullit tonë. Gjenocidi i padënuar serb në Kosovë, le të hapur konfliktin me shqiptarët e më gjerë.
Unë kujtoj shprehet Rexhep Kasumaj, se ka një heshtje të çuditshme kombëtare për atë periudhë të lavdishme të rezistencës sonë. Vërtet, harrimi i asaj rruge, nga kemi ardhur, nuk i bën nder, as RTK- së, as udhëheqjes së saj “harruese”. Deshën apo s´deshën RTK-ëistët, RTK-ja, rrënjët i ka në RTP, në dëshmoren e fjalës kryengritëse. Duhet thënë, se brenda RTK-së është një arkiv i tërë, i trashëguar nga TVP-ja, e që i jep frymëmarrje çdo televizioni!..Eseja për Fjalën Kryengritëse në RTP vazhdon!..
Rrustem Geci - Dortmund

[Rrustem Geci]

Rustem G E C I

MARSH I LIRISË ( poemë )

( E kuqja nuk vjetërohet
e kuqja nuk harxhohet
është lëng i përditshëm
është gjak i përjetshëm! )

Tek po pija kafenë e mëngjesit
një zë shumëzohej nga qyteti
lashë kafenë, dhe dola në rrugë
në Prishtinë kudo kryengritje

Ajo këngë e zëshme e Kosovës
ai zemërim gjigand i studentëve
bekimin e kishte nga populli
që të ndjek udhën e histories

O sa më gëzoi ai himn i rinisë
O sa më gëzoi mua Prishtina
në tëra ato duar të bëra grusht
unë pashë urtësinë e një vullkani

Enkeleda, unë më i vogli poet
një qytetar i thjeshtë dhe pa tituj
i mblodha vet këto pika të gjakut
që ky marsh i lirisë të shkruhet!..

2
————————————
Studentët, loçkat e shpirtit
më të mirët e kombit, më të
dashurit; më të patremburit
më të zgjedhurit, faqekuqët
thyen xhama, pasqyra, orendi
goditën figurën e pushtuesit
për ta nxjerrë në shesh të
vërtetën, dhe atë ferr të bërë
Në kryengritjet 1968 – 2000
mbi rininë trime të Kosovës
u sul e gjithë ushtria e serbit
individ të muzgut, karkalecë
polic me medaljone krimesh
njerëz me urejtje të pëtejme
specialistë të ndëshkimeve
titistë me babë dhe me bir
Udbëistë të çajtoreve, berberë
miq të armiqve të sofistikuar
drejtorë bankash, sindikalistë
gjykatës me pozita në shtet
iu sulën rinisë së Kosovës
moshës sonë më trimërore

3
———————————–

Në ato vite të kryengritjeve
dhe të urtësisë së vullkanit
Një natë në Prishtinë ; në
Tavnik e në Ferizaj; në Pejë
e Prizren ; në Gjilan dhe në
Gjakovë; në Tetovë e Ulqin;
në Prizren e Skënderaj, në
Preshevë e Kumanovë; në
Mitrovicë dhe në Medvegje
edhe ëndërrat kullonin gjak

Prej se njihen të mbjellat
dhe prej se njihen të korrat
Kosova të bukurën e ka
në gjuhë, në armë, në luftë
flisnin gjyshet dhe gjyshërit
Në traktet e viteve 1981
të çdoditshme ishin thirrjet;
vullneti popullit nuk shkilet
vullneti i popullit nuk jepet
vullneti popullit nuk shuhet
as me tanke, e as me burgje

4
————————————-

Në ato vite të pushtimit serb
shqiptarët ishim të kërcënuar
natën, ditën, në rrugë, në punë
sulmoheshin shkollat shqipe
sulmohej mielli dhe buka, uji
dhe pemët, mësuesi dhe libri
emri dhe mbiemri, prejardhja
sulmoheshin veshjet, dasmat
kostumi dhe veturat, punët e
ditës, ndenjat e vona, njerëzit
e zakonshëm, të mbjellat dhe
bujku, të drejtat e festave, dhe
fëmijët tanë arrestoheshin, sa
herë festonin festat e betejave
Në ato vite të pushtimit serb
serbët pakicë na gjenociduan
të përkrahur nga Beogradi
shtienin në çdo gjë shqiptare
vrisnin që të shpërnguleshim
nga tokat tona stërgjyshore
Në ato vite të gjenocidit serb
në sofër të familjes shqiptare
mungonin fëmijët, shija dhe
ngjyra, e një Kosove të lirë!

5
————————————-

Në Kosovën e atyre viteve
Prishtina, kryengritësja jonë
u ngrit lotët t´i kthejë në gurë
në grushte, në armë, në beteja

Zullumi këputet prej s´trashi
shkruan në librin e urtësisë
Prishtina , trimja e Kosovës
pështynë ekranin e televizorit
natën e zezë pis, dhe ngritet
shtypjen me grusht ta mbys!..

Vlimeve e mëdha të Kosovës
militantë të luftës thërrisnin
të bëhemi me më shumë veta
të bëhemi më shumë grushta
që lirinë ta ngrejmë me duar

Preshevë, Shkup dhe Tetovë
të mblidhemi në sheshet tona
që Kosovën ta bëjmë të lirë
të bukur dhe të përbashkuar

6
———————————-

Kosovë, bëje dorën grusht
është çasti i sprovës sonë
mbaje sqimën, mos u tremb
Prishtina sonte s´ ka gjumë
ajo do që të jetë në betejë
kudo që ka një prangë
kudo që shkilet një varg

Unë, më i vogli poet , më i
vockli, një banor i Kosovës
i mblodha këto pika gjaku
ky marsh i lirisë të mos humbet

Kosovë, sonte s´ jam poet
sonte jam i njëjtë s´ i ju
dhe kam aq gjak në trup
të jemi së bashku për liri

Prishtinë,e bukura Kosovës
këngën mos e le të të ikë
mbaje fort, dhe shtrëngoje
është gjakja jote e shpirtit!

7
——————————-

Algjebra, Zjarri, dhe Shkëlqimi
Kosovën e thërrisnin me zë
bjerni daulleve kundër armikut
zgjoni ata që nuk janë zgjuar
trokitni në shtëpi të gjithsecilit
në të gjitha shkollat dhe qytetet
mbushni rrugët me veten tuaj
të dëgjoj toka, ajri, dhe qielli
se këtë jemi! Dhe gjallë jemi!..

Liri, unë e ti jemi Kosovë
liri, unë e ti jemi Shqipëri
liri, unë e ti jemi Iliridë
liri, unë e ti jemi Preshevë
liri, unë e ti jemi Ulqin
liri, unë e ti jemi Çamëri
liri, né jemi më shumë se kaq
liri, të gjithë jemi shqiptarë!..

Prishtina të rënët i këndon
dhe e ruan kujtimin për ta
në himnin kuqezi të këngës
në himnin kuqezi të fitores

8
—————————————–

O i plagosur që qan me shiun

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
në beteja të luftës e burg të rëndë
gjak dhamë për tokë e për qiell
gjak dhamë që të rrojmë më mirë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
që atdheut t´i japim veten tonë
që diellit t´i themi mirëmëngjes
që lirisë t´i themi këtu të kem

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
në Trojën e parë Trojën e ndanë
në Trojën e dytë Trojën e vranë
në Trojën e tretë turqit na ranë

Të gjitha kohërave gjak u dhamë
të lirë të rrojmë në vendin tonë
gjak dhamë për tokë e për qiell
gjak dhamë që të rrojmë më mirë

Poezi nga libri me 23 mijë vargje, “Kanuni poetik”

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


HIMNI I GJUHËS SHQIPE


Në të kuqtë e afshit të gjuhës
në dheun ku rrënjëzon bari
gjeniu i gjuhës fjalën mbjellë
gjeniu i fjalës gjuhën e rritë

Për 13 mijë vjet të shqipes
kjo tokë i di të gjitha fjalët
arbëron kudo ku ka atdhé
në tokë, në ajër, dhe në det

Në sintaksë ku lulëzon gjuha
çdo shkronjë ka diellin e vet
nga mëngjesi e deri në muzg
në gjuhë shndritë një jetë e re

Gjuha ime, ti udhën mirë e di
dhe bukur flet s´i gojë bilbili
njeriu është e vetmja qenie
që e ka dhuntinë e tij të flasë


Poezi nga libri me 23 mijë vargje "Kanuni poetik"

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


ILIRISHTJA SHQIPES


Jam gjuhë e stërmoçme
grimcë e zotit tuaj. Jam
gjuhë atllantishte,sa jam
pellazge, aq dhe ilirishte

Shkrimet në Kuniformë
mund t´i gjeni edhe sot
kjo gjuhë e shqiptarve
flitet dhe shkruhet bukur

Udha nëpër apokalipsi
më zvogëloi përtej mase
shkrime të tëra m´i dogjën
dhe vepra krejt të fillimit

Jam gjuhë e të lashtëve
jam gjuhë e shqiptarve
jam prej dhéut hyjnor
jam gjuhë që bën dritë

poezi nga libri me 23 mijë vargje "Kanuni poetik"

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


TUFË POEZISH ME ÇAMËRI


Trojeve të mia


Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
ujë i bardhë i maleve
ujë i bardhë i borës

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
ujë i dhéut të zemrës
ujë me Shkup e Iliri

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
uji ynë i përëndishëm
ujë që derdhet ilirisë

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i kombit
ujë i réve të rimta
ujë i shkriftë i gurrave


LUTJA E ÇAMIT


A më lë o tokë të qaj
unë dua tek t´i një varr
unë dua këtu të rritem
gjaku im të mos thajë

Gurë gjyshi kam këtu
në beteja i ka mbjellë
brenda kam disa këngë
gjyshi im i ka shkruar

Toka ime, shumë të dua
më prano të vdes këtu
të betohem kam ardhë
tek shtëpia ku kam jetu

Çamëri o zemra ime
zëri i nënës më troket
guri gjyshit atje brenda
ngritu o bir, më thërret!


Trokitje Çame


Këngëve me Çamëri
fjalës i bien drithma
djersë të ftohta kohe
të rëna të përgjakëta

Këngëve me Çamëri
populli i vogël çam
çdo ditë i bie daulles
se popull i saj s´flë

Në këngët me Çamëri
të trojeve të ilirisë
çami tregon Greqinë
lirinë e tij të shkelur

Këngëve me Çamëri
prej ku nis Çamëria
Plot lule të gjakut
me këngë Çame çelin


Ç A M Ë R I


Shqipe e vendit Çamëri
ke kraharorin me flori
I ke krojet bar me ves
Tek ulliri po të pres

Shqipe e vendit Çamëri
plot të vrara ke në gji
tri të korra në një pemë
tri të vjela në një lëmë!

Shqipe e vendit Çamëri
tremijë vjet moj i l i r i
populli ynë është burrë
është gjaku në flamur

Shqipe e vendit Çamëri
ti je moj njëmijë hijeshi
kënga çame s´do të thaj
gjaku ynë do ta mbaj'


GJUHA NË LUFTË


Unë flas gjuhën shqipe
i pat thënë mikut të tij
Aristidh Kola – Arbani
para se grekët ta vrisnin

Asgjë nuk ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer mbarë, të
kaluarën tonë të shkelur

Nën atë qiell të Greqisë
të të vërtetave përmbys
gjuha bën luftën e saj
Çamëria të mos bjerë

Homeri shkruante shqip
në shqipen e pellazgëve
O ju, ndihmojeni çamin
gjuhën mbajeni në luftë!..


Mali i gjyshit


Te lisi i gjyshit në Thevi
tek ullinjtë e plagosur
çami ka 13 mijë vjet
që e mbjellë tokën e tij

Bijë e kuqe e gjakut
bijë e kuqe e betejave
trokitjet tuaja për liri
i kam thellë në zemër

Çamëri o tokë e çamit
në u plagostë kënga jote
Gjuha do të jet në luftë
që çami të vetmbrohet

O diell i lashtë i çamit
O Iliri e para Krishtit
Çamëria s´ di të jepet
Çamëria s ´ di të falet!..


P R E V E Z A


Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje Çamëri
Zot të fatit të jemi vetë

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje Çamëri
Shqipëri jam tokë e det

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Babë dielli dhe flamuri
Çamërisë i japin shëndet

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
S´ ka Greqi në Çamëri
Tokë e Çamit Shqipëri!..


Kënga e K´lumshtit


Mëmë e gjakut
Mëmë Shqipëri
Zemra më digjet
Të jem me ty

Loti i diellit
Në pemë pikon
Çami e çamja
Gjëmë lëshojnë

Qiellit të gjerë
Ndodhë ka re
Jo rrallë erërat
Fshehin rrufe

Në tokën çame
Homerit plak
Emri e sytë
I kullojnë gjak


2 )


Shkruan Janina
jam Prishtinë
jem Tiranë
e jem një himn

Trapi i çamit
traget me nam
mijëra vjet
lundron n´këto anë

Qan Janina
gjakun e saj
nën Greqi
pema do thaj

Dheu i çamëve
një dhe flori
sa jam Çam
aq jam Shqipëria e bashkuar


Aristidh Kola


Tek një lis në T h e v i
Aristidhi mblodhi veten
ndezi një q i r i në gur
në kujtim të gjyshërve

Bari i çamit në Thevi
foli sikur të ish njeri
ai mirëpriti birin e saj
d j a l i n mendjeshumë

O i bukuri A r b a n i t
o biri im i Çamërisë
këndoma këngën trim
që bari të bëhet pemë

Jam gjak i juaj o Thevi
Jam gjak i pastërt çam
unë i kam dy z e m r a
të dyja i kam Shqipëri


GJUHA SHQIPE


Jam nënë e disa gjuhëve
mëmën e kam pellazge
ajo mua më trashëgoi
të jem e gjithmonshme

Ky mesazh i shekujve
10 mijë vjet pellazgji
dhe 3 mijë vjet Iliri
është gjuha jonë shqipe

Kosovë, Iliridë, Çamëri
flamuj të gjuhës shqipe
me ju unë jam shqiptar
me ju unë jam Shqipëri

Jam nënë e disa gjuhëve
folni bija të gjuhës sime
Sa gjuhë nga gjuha jonë
u bënë gjuhë më vete


Himni për tokën


Shqipëri në çdo shtëpi
është detyrë e shtëpisë
është arbërim i të folmes
është përparim i shkrimit

Ky zë i afsht për gjuhën
që ka zënë në çdo shtëpi
krahët i ka nga sintaksa
dhe zemrën nga flamuri

Shqipëri në çdo shtëpi
është betimi për gjuhën
është çasti ynë i sotëm
për një shqipe poetike

Shqipëri në çdo shtëpi
është urdhër kulturimi
dhe detyrë e çdoditshme
për gjithsecilin shqiptar


ÇKA THA LIRIA?


Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
e v r o p a t më copëtuan
kur Evropa s´ish e drejtë

Kosovës shumë po flitet
se bisedat s´janë mirë
Kosovën e duam tamam
pa pranga e pa mynxyrë

Imja është kjo tokë
foli liria, vetëtima e saj
unë jam e juaja, sa të më
mbroni, dhe të më mbani

Zemrën e kam të fortë
po trupin në pesë pjesë
më shumë se një shekull
jam nën degë të rrufesë!..


Konti i Roganës


Poeti e thotë me gojë
shkruan edhe në letër
se poezia do të rrojë
aq sa do të rrojë njeriu

Krijimet me shkronja
mbetet maja e gjuhës
pasqyra e pëjetimeve
udha nga duhet të eci

Ky diell në gjelbërim
është nga duart tona
është një diell vendas
që banon te gjithsecili

Poeti e thotë egzaktë
të bukurën gjeje vetë
jam Konti yt i këngës
Jam konti yt i fjalës


AMANETI I PRINDËRVE


Pjesë të tokës së pushtuar
toka të Shqipërisë së lashtë
të mbytura nga fqinjët tanë
na thërrasin ti shpëtojmë

Pellazgji, jam mbetja jote e
lashtë, Jam n´tokën që më
ka mbetë. Jam 13 mijë vjeç
në dhéun tim të zvogëluar

Në këtë truall të atdheut
një flamur në diell e kam
m´u në kodër ku veton
m´u në kodër ku bubullon

Shqipëri, Kosovë, Çamëri
trashëgimtare të të lashtëve
amanet tokat e pushtuara
amanet, bëjeni vet gjeniun!..


Dortmund, Mars, 2014

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



HIMNI I LIBRIT në "Kanunin poetik"



Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës
t´i që vjen nga gjiri tragjik i jetës
je shpërthim i shpirtit të munduar
je lavdi e popullit më të përgjakur

O t´i që e kupton ç´është një libër
jepju gjak rrezeve që bëjnë dritë
kjo poezi është gjak i jetës suaj
ky libër është krijim i jetës sime

Kosovë, unë e ti jemi një prush dielli
që nga pellazgët e lashtë dhe iliria
shesh i takimit të shpatave të egra
dhe arenë e gjakut të perandorive

Jam fletë e çdo dite muaji dhe viti
jam libri i popullit tim të pagjumë
gatuar jam betejave të secilit varg
jam shpirt jujaj vullkanor i poezisë

Digjet e piqet kjo botë n´zjarrmi
Kosovës kudo ngulmon gjak i ri
Arti i çlirimit nuk njeh kufij
Në të gjitha kohërat ka emrin, liri!..

[Rrustem Geci]

HIMNI I LIBRIT ( poezia e parë në librin, "Kanunin poetik", verzioni përfundimtar


Këndo muzë e artit të natyrshëm
fletë e çdo dite, muaji dhe viti
kjo kohë më bën të vet-digjem
nuk ka paqe për lumin që ka vaj

Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës
ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës
ji shpërthim i flakëve të shpirtit
je lavdi e popullit të përgjakur

Në shpirtin vullkanor të poezisë
gatuar kam betejat e secilit varg
në jetën biologjike të këtij libri
je nënëemadhja e arbërimit tonë

Shqipëri ka veç në gjuhën time
që nga pellazgët e lashtë e Iliria
jemi shesh i takimit të shpatave
dhe arenë gjaku e perandorive

Kosovë, gjak i pastër pellazgësh
stërmbesë e dardanëve të Trojës
në trup ende kam plagë të gjakut
nga fqinjët që tokat m´i morën


2
---------------------------------------


Kosovë, gjak i gjuhës dhe zemrës
me emrin tënd rritem betejave
për ty dashuroj mes plumbave
për ty i bie grusht dallgëthyesve

Nuk ka paqe për lumin me vaj
Nuk ka paqe për lumin e ndarë
Shqipëri ka veç në gjuhën time
Shqipëri ka në tokat që m´i morën

Në kryqëzim të kohës së tashme
Nuk ka paqe pa i bashkuar trojet
në udhë të dijeve lëvizin epokat
me emra krijuesish të mëdhenj

Atdhé, një jetë kam që të këndoj
në pasqyrë i shoh armiqtë e mi
kjo jetë qenka vërtet një përrallë
Shqipëri ka veç në gjuhën time

Digjet e piqet kjo botë n´zjarrmi
Kosovës kudo ngulmon gjak i ri
arti i çlirimit nuk njeh kufij
në të gjitha kohrat ka emrin, liri!..


Rrustem Geci, Dortmund, 28.05. 2014

[Rrustem Geci]

FESTA E TË SHKRUARIT


Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës më 6. 01. 1950. Mësimet e para i bëri në vendlindjen , kurse shkollën e mesme e kreu në Gjilan dhe Dardanë. Rrustja u kulturua mëtej në Universitetin e Prishtinës, në Fakultetin Ekonomik, por, që kurrë s´e mbaroi. Mirëpo, Rrusta gjithë jetën do të bëjë Universitet, në studion e tij, pranë librave dhe muzës së tij, poezisë. Rrustem Geci 15 vjet ishte gazetar, në Radio Televizionin e Prishtinës. Ndërsa pas mbylljes së RTP-së nga regjimi fashistoid serbian ai mërgon në Dortmund të Gjermanisë, ku edhe tani jeton e vepron. Rrustem Geci kryesisht merret me poezi dhe ese. Poeti, Rrustem Geci, deri më tash ka shkruar dhe botuar 17 vepra; 1. “Demonstratat e luleve”, 2. “Antolologjia personale" 3. “Jeta në Letër”, 4.”Mielli dhe uji”, 5. “Lirikë”, 6. “Dridhjet e barit”, 7. “Atdheu”, 8.”Erdhëna”, 9. “Arbëreshët”, 10. “Shqipëria”, 11. “Iliresha” , 12. “Rogana”, 13. “Heroika”, 14. “Gacat e prushit”, 15. “Atdhetarët”, 16. Monografia “Pasha këtë tokë”, si dhe 17. “Kanunin poetik”, libri më i vëllimshëm në gjuhën shqipe me poezi, 2 mijë faqe, me 23 mijë vargje. Vepra e Rustem Geci është e vlerësuar nga njohësit e poezisë. Poeti Llemadeo në leximin e tij të parë shkruan; libri i Rrustem Gecit, “Kanuni poetik”, është libër kolos në letërsinë tonë. Për këtë libër do të flasë koha dhe njerëzit, ata që do të dinë ta çmojnë dhe vlerësojnë. Ndërsa, Rrustem Geci në këtë shpalosje shprehet; “Unë inerpretojë epokën time. Udhën e vështirë të qytetërimit shqiptar“. Ngrehina e poezisë së Gecit, shkruan Rexhep Kasumaj, që jeton e krijon në Berlin, është kullë tempullore. Hijerëndë dhe e trishtë, e madhërishme dhe e bukur. Si vetë jeta që autori e ka transponuar e lëmuar në laboratorin e tij të fshehtë letrar. Sepse i tillë ngjan të jetë ai: një marrëveshje e koduar me hyjnitë e frymëzimit krijues, e paqasshme për vdektarët!.. Rruga e formimit krijues thotë Rrusta, mbetet proces i gjatë, proces që kurrë s´mbaron. Motivet në poezinë e Gecit janë motive të zemrës dhe të shpirtit. Shndërrimi i jetës së jetuar në tekst poetik, është natyrshmëria e të qënit poet. Zonja Derada, dashuria është e gjithëjetshme. Ajo është ngadhnjitarja dhe tragjika e së përditshmes. Poezia përfiton shumë nga e bukura, nga dashuria. Jam përpjekur t´ia heq mbulesën ca gjërave, por kjo i mbetet lexuesit ta vlerësojë. Rrustem Geci është anëtar i Lidhjes së Shkrimtarëve të Kosovës, prej vitit 1995, dhe është i përfaqësuar në gjashtë Antologji me poezi, dhe në një Antologji për gazetari. Krijimtaria 50 vjeçare e Rrustem Gecit, është një kremte e të shkruarit. Këtë jetëshkrim për poetin Rrustem Geci ( tani pak të plotësuar ) po e mbyllim me një poezi të tij ; Gjak u bënë vargjet / derisa erdhën tek ju / për të dhënë mesazhin / e një mesdite të bukur /. Përë këtë festë të krijimtarisë së tij, Rrustem Geci ka përgatit 30 poezi nga libri, "Kanuni poetik" , dhe "Heroika". Sukses, dhe gjithë të mirat autorit!..


Derada Gashi - Frankfurt

* * *

Rrustem Geci, 30 poezi nga libri, „Kanuni poetik“, dhe „Heroika“



A N T O L O G J I



Këtë farë të artit të trishtë

mbledhur e kam nëpër stinë

me vuajtje i bëra këto poezi

për mua dhe popullin tim



Në jetën njerëzore të tokës

ku dielli i ka të tëra pallatet

e kërkoja atë që quhet botë

e kërkoja gjakmjaltën time



Jam rritur në shtratin e tokës

jo për të bërë famë dhe lavdi

ah,“Antolologji personale”

gjithë dashurinë ta dhashë ty



Në ( ajrin ) ku fryma banon

në terrin ku fjala bën dritë

midis prushit dhe flakëve

poezi, ti je gjaku im i shpirtit







ILIRI NË GJUHË





Shqipëri në çdo shtëpi

është betim i shqiptarit

është arbërim i të folmes

e bukura fjalës në këngë



Kjo iliri e gjuhës në art

që ka zënë në çdo shtëpi

krahët i ka nga sintaksa

dhe zemrën nga flamuri



Shqipëri në çdo shtëpi

është himn i trojeve tona

është gjuha që e flasim

dhe gjuha që shkruajmë



Shqipëri në çdo shtëpi

është urdhër kulturimi

dhe detyrë e çdoditshme

për gjithsecilin shqiptar







GJUHA SHQIPE



Jam nënë e disa gjuhëve

mëmën e kam pellazge

ajo mua më trashëgoi

të jem e gjithmonshme



Ky mesazh i shekujve

10 mijë vjet pellazgji

dhe 3 mijë vjet Iliri

është gjuha jonë shqipe



Kosovë, Iliridë, Çamëri

flamuj të gjuhës shqipe

me ju unë jam shqiptar

me ju unë jam Shqipëri



Jam nënë e disa gjuhëve

Fol gjuha ime e bukur

Sa gjuhë nga gjuha jonë

u bënë gjuhë më vete





TROJEVE TË MIA



Tërë uji i lumit Vardar

është ujë i Kosovës

ujë i bardhë i maleve

ujë i bardhë i borës



Tërë uji i lumit Vardar

është ujë i Kosovës

ujë i dhéut të zemrës

ujë me Shkup e Iliri



Tërë uji i lumit Vardar

është ujë i Kosovës

uji ynë i përëndishëm

ujë që derdhet ilirisë



Tërë uji i lumit Vardar

është ujë i kombit

ujë i réve të rimta

ujë i shkriftë i gurrave







LULET E KUQE TË MARSIT



Të gjitha eposet janë zgjuar

fushës së gjelbër të Kosovës

brenda është muza dardanëve

brenda është Shqipëria etnike



Të gjitha eposet janë zgjuar

me vete sjellin pluhur e tym

të sulmuara janë tre Trojat

dhe kullat me gur të Olimpit



Të gjitha eposet janë zgjuar

në grimcat magjike të fjalës

për të përjetshmin tonë atdhé

për të përjetshmen, Shqipëri



Të gjitha eposet janë zgjuar

fushës së gjelbër të Kosovës

të ruajnë qënien dhe shpirtin

gjakun gjuhësor të shqipes





E R G J I N I





Ti që puth buzët e mia

që më josh e përqafon

ti më je më e dashura

mbrëmja ime e bukur



Ca pika gjak në duar

ca pika gjak në gur

m´u dukën të etshme

tek mbahesha për mur



I plagosur në betejë

unë ndjehesha i gjallë

për muri mbahesha

të mos bjerë në varr



Nën atë qiell të grisur

me eshkë e me uror

ca pika gjak në gur

gjak u bënë n´flamur





I BURGOSURI I IDESË





Jam zë i fjalës së plagosur

jam zë i fjalës së ndaluar

dhe jetoj ku jeton Kosova

dhe jetoj ku jeton Shqipëria



Në flakët që vetëm rriten

goditem nga valë të ashpra

nga përsëritjet monotone

të akteve të konferencave



Jam zë i fjalës së murosur

jam vetja ime e paluajtshme

në këtë tokë të pëjetshme,sa

jam i lashtë, aq jam edhe i ri



Në luftën që kemi përpara

kam plot të pashpërthyera

jam arti që nuk mburrem

jam arsyeja që nuk jepem





E R I N A





Në këtë mbrëmje me verë

Adam, të dua për timin

kam murmurimë brenda

dhimbja më vret e plagosë



Eva, merr një Adam tjetër

diçka në mua ka vdekur

emër s´kam, dhe as plagë

po diçka në mua s´jeton



Adam, ç´ janë këto fjalë

në këtë kohë aq të bukur

Eva, diçka në mua ka ngri

akull s´është, po as borë jo



Në këtë vetmi frenetike

qejfi nuk paska shkronja

shi bie sikur në antikë

pas pak edhe nata do ikë



R I L I N D J E



Rend Prishtinë rend

Rend shpirt i kombit

Rend Prishtinë rend

Rend e mos pusho



Rend Prishtinë rend

Me flakët në gji

Rend Prishtinë rend

Flamurit Kuq e Zi



Rend Prishtinë rend

Me Preshevën rend

Rend Prishtinë rend

Me Tetovën rend



Rend Prishtinë rend

Me T i r a n ë n rend

Rend Prishtinë rend

Rend atdheut tënd





1 .



Në vetminë kur shkruaj

shkoj më përtej Eskilit

dhe më përtej Homerit

dhe më përtej Dantes

dhe më përtej Kadaresë

në më të thellën e fjalës

në ma të thellën e kohës

në ilirinë e lirikës shqip







KËNGA E MBJELLËSIT





Qysh kur arrës fletët i ranë

nën arrë u deshëm e u ndamë

fati neve pakëz na ndihmoi

derisa fletët arra i mbaroi



I mbetur vetëm me mbrëmjen

s´doja të shtrëngoja më veten

jetes unë ia hapa gjitha dyert

le të dehet me kë të dojë



Plot vite shkuan e do shkojnë

dhe ne njëri-tjetrin kërkojmë

jeta s´i uji përroit merr e ikë

po dashuria shumë ka meritë



Në kraharorin e një mbjellësi

zemra punon të mos pushojë

përjashta koha dhe ndërron

po zemra shpirtin s'e harron





ART POETIK





Kjo fjalë gjaku o shpirt

që vjen nga thëllimat

është shpërthimi poetik

dora yllnore e muzave



Çasteve kur bëj poezi

jam në gjithësinë time

aty i marrë gjak ajrit

aty i marrë dritë diellit



O zë i ëmbël i poetit, ti

që këngët i shpërndanë

si dhuratë të shpirtit

lavdi të qoftë poezia



Kosovë e artit të gjallë

Kosovë e artit të afshtë

me qetësi prej vullkani

unë thuri këngë për ty







U L P I A N I





Askush si dashuria

dhimbjes s´i rri pranë

askush si e nderuara

nuk na deh n´këtë botë



Midis të bukurës, dhe

dhe midis përqafimit

jeta pluskon e varfër

të jetë e pavdekshme



Për një z o t të madh

siç është d a s h ur i a

s´ ka qiell më të bërë

se një e puthur e vogël



Jam i tëri i dashuruar

i tëri jam në tokën time

jeta pluskon e shkurtër

të dashuroj më gjatë





2.



Në historinë e qytetërimit tonë

s´njoh vdekja poetike të Ilirisë

Lufta Trojës ende s´ka mbaruar

në Kosovë, nuk ka fushë buke

dhe as grykë malesh, dhe as

breg lumi, dhe as prag shtëpish

pa një pikë gjaku të derdhur, dhe

pa një të rënë të bukur për liri







P O E T I





Në poezi është gjaku im

Kosova e të gjitha kohrave

sa herë qan a ngec historia

veton e bubullon poezia



Midis ajrit, frymës dhe ujit

midis bimëve dhe bëmave

jeta jo ( rrallë ) pluskon

në heshtje dhe pa beteja



Koha na do si do vetë

jo ashtu si e ( duam ) ne

ëndërrës zëshëm i thërras

po edhe ajo më del e zënë



Dhjamin dhe figurat zih

asnjë lloj i artit si duron

poezia skuqet dhe zbehet

nëse me emër shenjëzon







E M B L E M Ë





Unë jam ai i dënuari

ai burgosuri, ai trimi

ai i plagosuri për liri

që një jetë të t ë r ë

isha në luftë e beteja

Unë jam ai bandilli

ai shkruesi i trakteve

ai ilegalisti i shkathët

ai që i mbaja parullat

“ Kosova Republikë ”

Unë jam ai profesori

ai i bukuri i rrugëve

ai poeti i trazimeve

që me studentët trima

i ramë grusht armikut;

Unë jam ai i dënuari

ai i bukuri i UÇK-së

ai piktori i emblemës

një i dashuruar i lirisë





U J A N A





Asnjë çelës historie

Nuk më bie tamam

As mendje e Sokratit

As zemër e Jezuit



Asnjë çelës historie

Nuk më bie tamam

As çelësi i të urtit

As çëlësi i të dehurit



Në tërë këtë histori

Luftë bëhet në mua

I thosha sot mikut

Tek i shkruaja letër



Prej shpirtit më vjen

të bëhem një rebele

se tregëtarë të paqes

në 5 copash më grinë







E R M A L I





Jeta kurrë s´ më pyeti

ji mirë, si je, çfarë bën

a kam shpirt për vuajtje

a kam gjak për dhimbje



Jeta kurrë s´ më pyeti

a jam hisetar nën qiell

cilat janë udhët e mia

a kam të korra nën diell



Jeta kurrë s´ më pyeti

sa shi kam në zemër, sa

peshë kam në thembër

a kam lot për të qarë



Jeta kurrë s´më pyeti

sa është i imi ky yll

sa është i imi ky prill

ku e kam engjëllin tim





BETEJAT NË SHTRAT





Erosi më bëri të zhvishem

ju gëzova ardhjes së tij

mikun shumë e përqafova

derisa bërtisnja në dalldi



Populli ynë e do seksin

dhe di të bëjë dashuri

në mbrëmje drejt agimit

Iliri më mbërtheu për të tij



Erosi është i të gjithëve

erosi është i të gjithave

erosi mua zemrën ma njeh

erosit të ëmblen ia hongësha



Për të ëmblën e dashurisë

unë i thyej të gjitha rregullat

se shpirti sa jep, edhe merr

në shtrat, Erosi bën sherr!..





I M Ë R Z I T U R I





Kur mërzia pinë duhan

shoqëruar me kafe e raki

i mërzituri nis e zihet

edhe me ata që s´janë aty



Kur mërzia pinë duhan

i mërzituri i nxjerr plagët

dhe i gjykon një nga një

përpara se atë ta zë dehja



Kur mërzia pinë duhan

ajo e do një mik pranë

nga afër është i zemëruar

nga larg atë se zë gjumi



Jeta me dehjen s´ndalon

dehja me jetën pi duhan

deri në një ditë tjetër

deri në një mërzitje tjetër







L I B R I





Jam gjak i çmuar i shpirtit

gjak jetësor i gjitha çasteve

jam libër, jam imazhi juaj

jam fryma e fjalës në letër



Në libër janë bërësit e kohës

e përditëshmja e më të gjallit

Libri është ekzistenca dijeve

libri me vete bart ndryshimet



Kjo lartësi e mendjes, dhe e

dijes, është më e fuqishme se

duart, më i fuqishëm se çasti

i lig i vrasësit dhe i xhelatit



Mesazhet nëpër libra janë të

përhershme, libri është vlerë

harresa është vdekja e dijeve

me libër gjenitë bëjnë epoka!..





LULES SË PRIZERENIT





Kosovë me plotë zambak

kopshtin tënd unë e njoh

në kopshtin tënd jam rritur

o gjak i luleve të Prizrenit



A të kujtohet o Albulenë

kur t´i erdhe me zambak

dhe u ule midis violave

puthjen e mbetur të ma fal



Ty ta besova unë dashurinë

buza puthjen thellë e ndien

në këtë lirikë me Kosovë

ti je ëndrra e shpirtit tim



Kosovë me shumë zambak

jam n´hijnajë të Prizerenit

ty të don djal i Gjilanit

o ma e bukura e Prizerenit





TREGIM POETIK





Në atdheun e vendit tim

tërë qielli sot është i kaltërt

unë kujdesem për dashurinë

ta ruajë nga dramat e kohës



Historia është çast i realitetit

gjaku i të gjithë brezave tanë

tërësia e fakteve, dëshmive

pambarimi i shumë betejave



Të bukurën e përdori në art

edhe kur është e rrezikshme

historisë i dalin pordhë, kur

historia pi verë me xhelatët



Ju dua të gjithëve ju dua

më shumë se veten time

jam pikë e ujit të Drinit

jam gjak i kroit të vërrinit





HIMN I LIBRIT në librin „Kanuni poetik“





Eja muzë e ngadhnjimit të artit

fletë e çdo dite, muaji dhe viti

kjo kohë më bën të vet-digjem

me bashkudhtaren time, poezinë



Rritu bimë e gjuhës dhe e fjalës

ti që vjen nga gjiri tragjik i jetës

ji shpërthim i flakëve të shpirtit

je lavdi e popullit të përgjakur



Në shpirtin vullkanor të poezisë

bërë i kam betejat e secilit varg

në jetën biologjike të këtij libri

je nënëemadhja e arbërimit tonë



Shqipëri, unë e ti jemi një gjak

që nga pellazgët e lashtë e Iliria

toka jonë qe shesh i luftërave

dhe arenë gjaku e perandorive



Kosovë, kryengritëse e këngës

stërmbesë e dardanëve të Trojës

në trup ende ke plagë të gjakut

nga fqinjët që tokat t´ i morën





2

----------------------------------------



Liri, bëje dorën grusht mos u jep

me emrin tënd u rritëm betejave

për ty dashurova mes plumbave

për ty i rashë grusht dallgëthyesve



Nuk ka paqe për lumin me vaj

nuk ka paqe për lumin e ndarë, me

pikën e gjakut i këndoj bashkimit

liri, këngës dua t´i shkojë në fund



Në kryqëzim të kohës së tashme

zjarri ende bën luftë me errësirën

Shqipëri, trashëgimtare e pellazgëve

me ty e kam vajtimin zëmadh



Atdhe, në trup i kam pesë plagë

në pasqyrë i shoh armiqtë e mi

kjo botë qenka vërtet me përrallë

Shqipëri ka veç në gjuhën time



Digjet e piqet kjo botë n´zjarrmi

Kosovës kudo ngulmon gjak i ri

arti i çlirimit nuk njeh kufij

në të gjitha kohrat ka emrin, liri!..







Ç E L Ë S I





Në një çelës që hap derën

përpiqesha të gjej veten

të g j e j të kaluarën time

disa nga kujtimet e shkuara



Në një çelës që hap derën

lexoj numra të pafundmë

ëndrra të një kohe inerte

hije copash të shpërbëra



Në një çelës që hap derën

doja ta gjeja të kaluarën

pjesë të j e t ë s së jetuar

që unë i kisha për zemër



Në një çelës që hap derën

plot gjëra s´kanë kuptim

plot gjëra s´thonë a s g j ë

plot gjëra s´dua as t´i kujtoj







A N T I G O N A





Të fshehtat e një gruaje

i dashuri im nuk i kupton

ai s´e kupton të fshehtën

që unë herë-herë mëkatoj



Jam paksa e çuditshme

por unë i dua meshkujt

ata që vërtet më pëlqejnë

unë ata i dashurojë shumë



Shpirt, vema dorën në gji

puthma gjirin, shtrëngom

flakët i kam të fshehta

ato vetëm unë i ndjejë



Në këtë shtëpi në bjeshkë

ideale qenka për dashuri

zemër, ky çast është i yni

për këtë çast çmendem







ZALLAMAHI





Në këtë qytet pa ekstazë

thonë se dikush ka vdekur

qytetarët kudo janë tubuar

por ata s´din kë e vorrosin

arkmort s´ka, as të vdekur

njerëzit janë grumbulluar

dhe dikë duan ta vorrosin

Në këtë qytet pa ekstazë

ka aq shumë fantazma,dhe

vjedhës të thashethemeve

që vuajnë nga plagët pa zë

dhe nga hijet e hiadhave

thërritësit e fantazmave

duan një mort pa arkmort

qytetarët janë grumbulluar

( zëra kafshësh dëgjohet )

ata duan ta vorrosin dikë

por s´dinë kë ta vorrosin

zallamahinë apo vetveten





KËSHILLTARËT





Me ajrin e bardhë të fushave

me ajrin e bardhë të maleve

me ajrin e të gjitha dritareve

shqiptarët do të bashkohen

për aq sa ndarja na ka ndarë

Shqipëtarë të të gjitha trojeve

merrni frymë zjarrit që ndizet

historia shkruhet me të bëra

që nga e hëna në të djelen, që

nga mëngjesi, deri natën vonë

Shqipëri, e gjithë shqiptarve

s´ka nevojë të lutem me fjalë

afrohu më pranë tokave tua

tokave që fqinjët ty t´i morën

bëhu bashkë me Kosovën

bëhu bashkë me Iliridën

bëhu bashkë me Çamërinë

për aq sa ndarja na ka ndarë









Në Kodër të Gjilanit





Liria të gjithëve na fton

detyrat t´i bëjë gjithsecili

se prej këtu fillon Kosova

bashkimin me Shqipërinë



Liria të gjithëve na fton

të jemi në hap me kohën

të hapim vende të punës

të bëjmë udhë dhe shkolla



Liria të gjithëve na fton

ti japim shëndet shtetit

të mësojmë në një Abetare

kombin vetë ta bashkojmë



Liria të gjithëve na fton

se prej këtu fillon populli

detyrën e tij më sublime

ëndrrën e të gjithë brezave!..





Rrustem Geci – Dortmund, 2014