Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

LULET E BALTËS

Në shtresat e vrara shoqërore
në shtresat me të vetë-rënë
ngre krye morali i plagosur
lulet që kurrë s´do shërohen

Këta njerëz kaq të pësuar
dhe këto lule të poshtëruara
kanë një gjak krejt si tonin
dhe të lindur janë krejt si né

Tek këta njerëz të përmbytur
me narkotikë dhe me krim
kundërmon tërë balta e jetës
që mund të kalbë një shoqëri

Në birucat e më lakuriqëve
dhe në terrin e më nepërkave
aty aksidentohen prostitutët
të vetërënët e luleve të baltës

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

Të mirat e jetës

Një rreze foshnjë në lule
mbi petalet është zgjuar
i gëzohet përqafimit, me
të bukurën bimë të tokës

Faqet kuq i kam nga stina
kraharori i tëri më digjet
poezia pluskon e lumtur
në këto pamje të Kosovës

Me diellin njihem që moti
po adresën unë nuk ia di
ai vjen vetë nga kosmosi
të bëhet foshnjë në lule

Ju që dashuroni çdo çast
në natyrën e kësaj toke
jetojeni fatin tuaj, duajeni
dashuria është e gjithëve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



I BURGOSURI I IDESË

Jam zë i fjalës së plagosur
jam zë i fjalës së ndaluar
dhe jetoj ku jeton Kosova
dhe jetoj ku jeton Shqipëria

Në flakët që vetëm rriten
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të akteve të konferencave

Jam zë i fjalës së murosur
jam vetja ime e paluajtshme
në këtë tokë të pëjetshme
jam i rebeluar juaj për liri

Në luftën që kemi përpara
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

E R M A L I

Jeta kurrë s´ më pyeti
ji mirë, si je, çfarë bën
a kam shpirt për vuajtje
a kam gjak për dhimbje

Jeta kurrë s´ më pyeti
a kam hise nën qiell
cilat janë udhët e mia
a kam të korra nën diell

Jeta kurrë s´ më pyeti
sa shi kam në zemër, sa
peshë kam në thembër
a kam lot për të qarë

Jeta kurrë s´më pyeti
sa është i imi ky diell
sa është i imi ky prill
sa është imja kjo jetë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


Shenjtëria e fjalës


Shenjtërisht trokiti në mua
zuri vend ku ndizej zjarri
ajo vet erdhi prej së larti
të shkrihet ku muza shkrinë

Shenjtërisht trokiti në mua
në të përjetshmen e zemrës
me vete kishte dhe kohën
dhe një ëndërr të pa perëndi

Shenjtërisht trokiti në mua
erdha tha, që të më yjëzosh
jam pa emër dhe mbiemër
më mbush me frymën tënde

Shenjtërisht trokiti në mua
jam poezia tha, mikja jote
shpesh ty të kam turbulluar
poet, hap rrugën, jam fati yt!..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


LIRIKË ME TROJË


Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
agim i kuq i arbërit, i kuq shndritë
prej ajrit lart dielli vet na soditë
dardanët kudo po grumbullohen
t´i mbrojnë tokat dhe kullat e tyre
Helena e deshi vet djalin tonë, ajo e
pëlqeu marrëzisht ta marr për burrë,
Troja s´ka pse të frikohet, jemi në
vendin tonë. Një gjak janë ilirët
zemërimi mund të jetë i fshehur
po djali dhe vajza fort përqafohen
Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
përpara kemi disa biliona vjet
njerëzimi ka rrugë të gjatë në jetë
ky plazh me rërë mund të duket
shkret. Por nata ka humbjen e vet
Iliada e Homerit i këndoi Trojës
po përshkruesit atë e ndryshuan
në favor të grekëve të kohës sonë
Për Priamin, Eneun, dhe Kreuzen
shqiptarët do ta ngrejnë të vërtetën
për luftën e Trojës, dhe rreth Trojës
ai kryeqytet ynë i përtej dardanëve
i shtrirë i tëri në trojet tona: Nuk
ka harrim Troja, as shqipja e lashtë
në Histori rrugët janë të ngushta
pa qenë i mirëfilltë s´ bëhesh mbret
Kali që gjëja i theu muret e Trojës
ishte sajim i përshkruesve, Homeri
ishte gjak i ynë, Dhe në veprën e tij
dardanët i këndoi njëjtë me Zeusin
Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
Troja mbetet lufta më e lexuar
derisa nuk zbardhet, Dasma e Trojës
do duhen ndoshta.. edhe mija vjet
që e vërteta e Trojës të thuhet, drejt!..


p.sh. Variant i plotësuar, Rr. Geci, tetor, 2012

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



A R T I


Poezia është mëmë e arteve
mëmë e familjeje së madhe
ajo të vetët i ka shkrimtarët
ajo të vetët i ka dhe gjenitë

Në zemrën dhe shpirtin e saj
asgjë s´lindet përpara kohës
kjo botë herë-herë e gjakosur
edhe nën hije ka Promethé

Kosova kudo është e dashur
historia e saj më jep zemër
kujtesën përse ta thjeshtojë
ajo më duhet në çdo kohë

Shqipëri e artit dhe e fjalës
në poezi kam pronat e diellit
pronat e yjeve dhe të hënës
urtësinë e të gjitha mendjeve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



A F E I D A


Si t´i rimbledh unë ditët
çastet që s´kthehen më
e pyesja sot dhimbjen
plagën që nxirrte tym

Vrajat që ka dashuria
rrënjët askush s´ia di
ajo ngrihet mbi vuajtjet
dhe ecën nëpër dhimbje

Kujdes o njerëz të mirë
kujdes fjalën dashuri
ky mbiemër i shenjtë
e meriton që ta duam

Në të gjitha jetët tona
brenda banon dashuria
krijuesja më hyjnore, e
të gjitha përqafimeve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

A M A N E T I


Pjesë të tokës së pushtuar
toka të Shqipërisë së lashtë
të mbytura nga fqinjët tanë
çdo ditë po bëhen të lira

Pellazgji, jam mbetja jote e
lashtë, Jam n´tokën që më
ka mbetë. Jam 13 mijë vjeç
në dhéun tim të zvogëluar

Në këtë truall të atdheut
një varr në diell e dua
m´u në kodër ku vetëton
m´u në kodër ku bubullon

Shqipëri, Kosovë , Iliridë
trashëgimtare të shqipeve
amanet tokat e pushtuara
amanet ta bëni gjeniun!..

[Rrustem Geci]

Rrustem G e c i


K U A N T I K E

Letra s´ka gojë, s´ di të flasë
të zezën mbi të bardhën e dua
nga gjërat e shkruara në letër
mësojnë njerëzit e kësaj bote

Energjia, masa, sasia e dritës
fjalën e bëjnë më të plotësuar
fjalën e bëjnë më të shenjtë
përmes saj mprehim qëllimin

Në impulset e fjalës së bukur
fotonet shpërthejnë në xixa
energjinë e më të ndjeshmes
energjinë e të dhimbshmes

Në shpirtin e gjerë të fjalës
thërimet e fituara të shijes
lirojnë nxehtësi mendimesh
kuantike nga më të kohës