Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Kohët e mia

- të nderuarit, Flamurit kombëtar

Sa herë e shoh flamurin
sytë më mbushen me lot
nga i gënjyeri flamuri ynë
nga i mashtruari flamuri ynë
Sa herë e shoh flamurin
më kujtohen të rënët në betejë
dhe të burgosurit e panumërt
që rraheshin dhe dënoheshin
për më të shtrenjtën e Kosovës
O i shenjti flamuri kombëtar
e mbaj në mend shumë mirë
kur gjykatësi dhe gjykatësja
( mjerisht të dy shqiptar )
më dënuan me 5 vjet burg
për ngritje të flamurit kombëtar
në dasmën e djalit tim
Sa herë e shoh flamurin
më kujtohet i gënjyeri flamur
nga mashtruasit e lirisë
Sa herë e shoh flamurin
më të parin e betejave
më kujtohen kohët e mia
dhe flamuri i munduar!..

[Rrustem Geci]

JETA E LIBRAVE

Prej qëmoti është thënë
prej qëmoti është shkruar
se kjo jetë është me beteja
dhe me dhimbje të mëdha

Për të gjithë ata që krijojnë
dielli është një zot më vete
një i plotfuqishëm i dritës
një pemë gjigande e tokës

Prej qëmoti është thënë
liria është betejë e kuqe
për ata që dinë të punojnë
dhe t´i bien bukur kitares

[Rrustem Geci]

Zëri i një kohe
Letërsi

Adem Demaçi

















Atdhetarit, Adem Demaçit

Që në moshë krejt të re
tufanet më mbërthyen
si në drama karrocierësh
duart i bëra grusht
dhe fjalës i dhashë frymë
Në tërë jetën time
luftë kam bërë me terrin
dhe plagën e dhimbjes
e kam thënë hapur
në gjitha vlimet në Kosovë
unë kam qenë i pranishëm
Në atë kohë të dënimeve
pak kush guxonte
që mendjes t´i thoshte
të ngritët kundër pushtimit
dhe fjalës së plagosur
Më thirr pëshpëriste guri
më thirr pëshpëriste uji
më thirr më thoshte dielli
dhe nxirre fjalën që zien
dhe fshima plagën o bir
se këtu bëhet luftë
se këtu vritet liria
Thirjeve të vuajtjeve dhe
të dhimbjeve, ua dhashë
fjalën, u betova; se edhe
në kohë të dënimeve
dhe të vrasjeve pa gjyq
unë do ta ngrej zërin
për gjaken time, Kosovën
Shokë të mi të luftës
liria nuk ka çmim
liria nuk ka moshë
gjaku i saj jemi të gjithë!..

Rrustem Geci - Dortumnd

[Rrustem Geci]

Atdhetarit, Adem Demaçit

Që në moshë krejt të re
tufanet më mbërthyen
si në drama karrocierësh
duart i bëra grusht
dhe fjalës i dhashë frymë
Në tërë jetën time
luftë kam bërë me terrin
dhe plagën e dhimbjes
e kam thënë hapur
në gjitha vlimet në Kosovë
unë kam qenë i pranishëm
Në atë kohë të dënimeve
pak kush guxonte
që mendjes t´i thoshte
të ngritët kundër pushtimit
dhe fjalës së plagosur
Më thirr pëshpëriste guri
më thirr pëshpëriste uji
më thirr më thoshte dielli
dhe nxirre fjalën që zien
dhe fshima plagën o bir
se këtu bëhet luftë
se këtu vritet liria
Thirjeve të vuajtjeve dhe
të dhimbjeve, ua dhashë
fjalën, u betova; se edhe
në kohë të dënimeve
dhe të vrasjeve pa gjyq
unë do ta ngrej zërin
për gjaken time, Kosovën
Shokë të mi të luftës
liria nuk ka çmim
liria nuk ka moshë
gjaku i saj jemi të gjithë!..

Rrustem Geci - Dortumnd

[irfancana]

Poezi të bukura me laryshi temash e figura të qëlluara.Ju lumtë.

[Rrustem Geci]

Poezi të bukura me laryshi temash e figura të qëlluara.Ju lumtë.

E bukura e Kosovës

Gjinjët i kam grurë të bardhë
buzët i kam të kuqe si qershi
jemi në tokën e dashurisë
në një kopsht plotë me lule

Më quaj ( tënden ) i dashur
të quaj ( timin ) o shpirt
për ty kam ardhur sot këtu
të jem sonte vetëm me ty

Në këtë jetë të përkoshme
më puth dhe më përqafo
gjinjët i kam grurë të bardhë
duaj, puthi, se ty po t´i fal

Të jetojmë këtë çast tonin
jemi lule të përkohshme, të
dashuruarit s´i shpëton njeri
as lulja, as kopshti, as deti!..

[Rrustem Geci]

UDHËT E POEZISË

Poezia ecën përpara çdo kohe
për njëmijë e më shumë vjet
në dukje ajo ecën e heshtur,në
brendi me krahët e mëngjesit

Ai që di ta bëjë poezinë, ai
duhet të ketë mësuar dhimbjen
që fryma e tij të ecën përpara
ajo e do një kohë për të ardhë

Në tërë këtë qiellësi të jetës
krijim i tokës është gjelbërimi
erëat, mërmërimat, të reshurat
ngjyer janë në gjakun e diellit

Joni është i kënaqur me veten
ai jeton me punët në bujqësi
në atdheun e tij të vogël
poezia ecën përpara çdo kohe

[Rrustem Geci]

Udhët e shqipes

Më shumë se 100 shekuj
janë hapat e mi nëpër kohë
kohët e mia nëpër shekuj
shkronjat e mia në gjuhë

Më shumë se 100 shekuj
jam gjuhë e shqiptarëve
gjuhë e shqipes së lashtë
gjuhë e shqipes së sotme

Më shumë se 100 shekuj
jam gjak gjuhësor i shqipes
nënë e gjuhëve të Evropës
nënë e indoevropianishtës

Më shumë se 100 shekuj
unë këtu e bëj historinë
në të përjetshmit tim atdhé
në të përjetshmen Shqipëri

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


K I T A R A

Kosova ka aq bukuri
për ta dashuruar të gjithë
për ta kënduar të gjithë
për ta përqafuar të gjithë

Mbi këtë tokë martire
né njëri-tjetrin e deshëm
dhe ditën që u betuam
i shpallëm luftë armikut

Kosova e do Shqipërinë
si dielli që e do tokën
si pema që e do rrënjën
si lumi që e do detin

Në këtë tokë të Shqipërisë
Kosova ka aq bukuri
për ta dashurar të gjithë
për ta kënduar të gjithë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

LIRIKË ME TROJË

- Monolog i lashtë

Unë mbret i vetëm i Trojës, zotëra
juaj, gjithë dijet ia fala vendit tim
njerëzëve të mirë të këtij qyteti
Hijet që lëshojnë pallatet e mia
janë prej yjeve, prej hënës, e diellit
Troja shumë e çmon lirinë. Pyeteni
filizat e ëndërrave që rriten këtej
ata në ( qeshje ) i kanë shkronjat
dhe në vaj vuajtjen e dëshpërimin
Gruaja Trojës, është grua e dashur
grua e ditur dhe nënë e trimave
dashuri e saj e lindi tërë këtë qytet
Rrugët për në Trojë janë mbushur
yje ka qielli, dhe ende është natë
dardanët kudo po grumbullohen
t´i mbrojnë tokat dhe kullat e tyre
Troja nuk jepet, dhe Troja nuk falet
Helena, vet e deshi djalin tim, ajo
marrëzisht u dashurua në Paridin
Menelau ishte i lindur pa kallij
Troja s´ka pse të frikohet, jemi në
vendin tonë. Një gjak janë ilirët
zemërimi mund të jetë i fshehur
po djali e vajza çdo çast përqafohen

Në Trojë po grumbullohen dardanët
që Troja nga heshtja të mos digjet
yje ka qielli dhe ende është natë
përpara kemi një luftë të gjatë
Ky plazh me rërë mund të duket i
shkret. Por nata ka humbjen e vet
Edhe i forti hekur prej zjarrit digjet
edhe i forti hekur pas zjarrit piqet
Iliada e Homerit na e ruajti Trojën
na e ruajti gjuhën, qenien të folmen
për Paridin, Eneun, dhe Kreuzen
kjo ditë e bukur me kaq Trojë
na shpie vet kah udhë e muzave
ku shkrimtarët ( i bëjnë ) këngët
Në Histori rrugët janë të ngushta
hije e hyut e di çka do të ndodhë
dhe dielli tani na njeh të gjithëve
çdo rreze e tij është fjalë e shkruar
hijet që trembin i njohim mirë
pa qenë i mirëfilltë s´bëhesh, Priam
kali që gjëja i theu muret e Trojës
ishte sajim i përshkruesve, Homeri
ishte gjak i ynë, Dhe në veprën e tij
dardanët i këndoi bashkë me Zeusin

Rruga për Trojë shtohet e ngushtohet
Hijet e diellit në luftë nxirosen
Troja do të mbetet një kujtesë e jona
derisa nuk zbardhet hileja e Helenës
do duhen ndoshta edhe mijëra vjet
që e vërteta e Trojës të thuhet, drejt
O fat i Trojës, O tragjedi e Priamëve
I thërras mëndjet e gjitha perëndive
popullit unë vetë do t´ia them; Troja
do digjet, po edhe fitorja e armikut!..