Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Poezi për Luftën e Hogoshtit

Kënga e qelesheve

Deshën malet vetë të rritën
deshën fushat të lulëzojnë
që nga sheshi i Hogoshtit
kënga pyeti, a do të luftojmë

Nuk lëmë serbin këtej me hy
mbrojmë K i k ë edhe Ush
se Hogoshti rrëmbeu armët
ushtrisë krajlit t´i bëj” dush”

Të gjitha malet u bën bashkë
trimat deshën vet t´luftojnë
në atë luftë të përgjakshme
guri e l i s i u bën mburojë

Krajli vetë ishte në luftë
të mbikëqyrë ushtrinë e tij
duart e bukura të Hogoshtit
ia vranë Krajlit një ushtri

Rrustem Geci - Dortmund

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci, poemë nga libri “ Kanuni poetik”


G R A F I T E T

( p o e m ë )

...nga të gjitha veset e mia
dashnorët mbeten “dobësia”
ndoshta mrekullia ime !...
G r e s a

Ku jeni ju ish dashnorët e mi
ju që më puthët, që më deshët
ju më të mirët e shpirtit tim, më
të ëmblit, të dashurit e asaj kohe
ju , që u futët aq thellë në mua

Në këtë qytet me shumë ngjyra
për herë të parë jam përqafuar
puthur jam me djemtë më të mirë
kam përjetuar të “magjishmen”
ende pa i mbushur të 16- tat

Në akuarelin e ëndrrave të mia
Astriti ishte “pellazgu” i vërtetë
më “bandilli” në moshën time
me vasha ishte i dashur e skofiar
e djemtë ankoheshin s´i tekanjoz!





2
-----------------------------------------

Në shpirtin e prushtë të vashave
“pellazgu” ishte gjysmë perandor
me atë unë e ndieja puthjen bukur
se ai ishte “kalorës” i shkëlqyer
dashuria me atë nuk kishte kufij!...

Në moshën time isha më e bukura
mashkujt më quanin të “virgjër”
në punë dashurie s´ma kalonte kush
isha me ves, i doja shumë djemtë
Kuptohet ata që i pëlqente zemra;

Në këtë qytet të bukur K´hajamësh
aroma e ftoit më ka dehur përherë
dashnorët e Tiranës e të Prishtinës
janë dashnorë vërtet të çmendur
por, as të tjerët s´ janë pa sheqer

Në këtë natë ku unë ndodhem
dua njërin nga ish dashnorët, atë më
të dehurin, të trishtin, më të uriturin
atë që ma shtjerr kupën sonte
atë që më bën të harrohem e tëra!




3
------------------------------------------

Gra të mira të dashnorëve të mi
gra të bukura, të dashura,familjare
më falni për këtë ”sulm” të vonë
unë sonte kërkoj njërin nga ata
që etjen e mbushin me e t j e !...

Gra të mira të dashnorëve të mi
mos u zemroni, mos merrni inat
se edhe ju dikur ishit dashnore të
njëri-tjetrit, por, për arsye të mira
gruaja përherë është e virgjër...

Në këtë natë ku unë ndodhem
e gjeta njërin nga ish dashnorët
qenka i dehur, gjysmë i stresuar
asokohe atë e quanim, Akuarel
sepse ai aso kohe merrej me art!

Dëgjojeni si ( f l e t ) Akuareli;
“zonjë e ëndrrës dhe e puthjes
ujëz e praruar, ma jep buzën pak
ta prek , ta puth , ta kafshoj,
se kjo natëjetë ka një kuptim!..



4
------------------------------------

E di që ora ka vajtur vonë
dhe aroma e ftoit më nxit
se kjo ( n a t ë j e t ë ) e imja
më bën të dashuroj me fund
Akuarel, i thosha unë mikut
nëse e do “biblën” më puth!

E dashur, l e x o m a shpirtin
lexoma puthjen , përqafimin
ishin fjalët e Akuarelit
përpara se të ndodhë kjo natë
unë do jem ai K´hajami yt

...s´ka më e shenjtë se puthja
s´ka më i shenjtë se përqafimi
kjo zhveshje n´ këtë mesnatë
m´u në mes të kryeqytetit
i jep gjak të puthurave
dhe kuptim takimit tonë

Akuarel, Ardi ishte i fejuari im
me atë unë isha shumë intime
e doja, më donte; ishte i ëmbël
por gojët e këqia na ndanë




5
-------------------------------------

Fjala e ligë është s´i rrufeja
ajo lind nga barku i së keqes
dhe për rrethanat e asaj kohe
ato fjalë ishin të mjaftueshme
për ta prishur fejesën tonë;

Akuarel, këtë çast mjaftohemi
e puthura gojën s´ ma lëndon
shpirt shtrëngoje Gresën, duaje
puthe Gresën , puthe, kafshoje
në dashuri fillimet më pëlqejnë;

Në çastet e mia të erotikës
E bukura është te e ndjeshmja
tek metafizika e shtrëngimit
tek morali, në çastin e dhënë
tek të fshehtat shpërthyese

Hyr në mishin tim, hyr thellë
dhe mos kërko asgjë përtej
këtë moral ka Gresa, përqafom
duaje “biblën” time , puthe
ti je kalorsi im , marsho!...






6
----------------------------------------

Asgjë e bukur s´ më ka humbur
puthja e përqafimi më bëjnë mirë
burrat me push unë i pëlqej
kur janë të etur, kur kanë uri
thjesht më bëjnë të dashurohem

Në librin e dashnorëve të qytetit
qyteti ynë është plot me grafite
por aty mungojnë shumë emra
apo Bashkia e qytetit i ka fshirë
për ndonjë ( plotësim ) shtesë!

Për këtë “ punishte ” të lashtë
pak është shkruar, pak është folur
këto grafite mbi faqet e mureve
janë një “libër” me plotë të meta
që Gresën shumë e zemërojnë!

Unë s´ di a ka fjetur ky qytet
apo mendja m´ ka ngecur diku
ky qytet di të flasë argo, të qeshë
a k t i n e puthjeve dhe flirtin
me muzikë të oheve i kam bërë!...





7
------------------------------------

E di që ora ka shkuar vonë
dhe s´ di tashti çfarë të bëj
unë këtë natë e parandieja,
si një rishfaqje të së bukurës
se kjo kohë ka tjetër emër
d a s h u r i a në shtëpi ose
nëpër vaska me ujë, jo rrallë
më bën të mërzitem shumë!..

Prishtinë, Tiranë, 1993-1994

[Bahtir Hamza]

Rrustem GECI,

Une jam Bahtir Hamza,

Rrustem Geci,
Te kam kerkua shum,shume hera. Por nuk po mundem me e gjete adresen e E-maill.
tende .

Ljamerohu te une, ne E-mail,adrese time
bahtirhamza@yahoo.com

Kam nje bisede te shkurt me ty.

Pershendetje shqiptare
Bahtir Hamza

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci, “Këngë për Çamërinë” poezi nga libri i shekullit , “Kanuni poetik”


LIBRI I TOKËS

Ne historinë e mësojmë
të mbushemi me frymë
të njohim të kaluarën
vlerat e saj në të sotmen

Ne historinë e mësojmë
nga njeriu i njerëzimit
nga shpirti betejave , nga
nevoja për të kundërtën

Ne historinë e mësojmë
që të jemi vetja , vetvetja
trashigimtarë të krijimit
trashigimtarë të përvojës

Ne historinë e mësojmë
nga mëndjet e luftërave
nga bashkësia e gjërave
nga pika e gjakut të rënë



P R E V E Z A

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje Çamëri
Zot të fatit të jemi vetë

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje kombi im
Shqipëri jam tokë e det

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Babë dielli dhe flamuri
Çamërisë i jepin shëndet

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
S´ ka Greqi në Çamëri
Tokë e Çamit, Shqipëri!..


Trokitje Çame

Në këngët me Çamëri
Fjalës i bien drithma
Djersë të ftofta kohe
Të rëna të përgjakëta

Në këngët me Çamëri
Populli i vogël çam
Çdo ditë i bie daulles
Se toka e tij nuk flë

Në këngët me Çamëri
Të trojeve të ilirisë
Çami tregon Greqinë
Lirinë e tij të shkelur

Në këngët me Çamëri
Prej ku nis Çamëria
Plot lule gjaknxehta
Me këngë çame çelin



A R V A N I T Ë T

Unë flas gjuhën shqipe
i pat thënë mikut të tij
Aristidh Kola - Arvaniti
para se grekët ta vrisnin

Asgjë nuk ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer mbarë, të
kaluarën tonë të shkelur

Nën atë qiell G r e q i e
të të vërtetave përmbys
gjuha bën luftën e saj
Çamëria të mos bjerë

Homeri shkruante në shqip
në shqipen e pellazgëve
në pellazgjisht Odisenë
lexuar e kam këtë verë



Ç A M Ë T

Çame , Çame, Çamëri
ke kraharorin me flori
I ke krojet bar me vesë
tek bie dielli po të pres

Çame , Çame , Çamëri
plot të vrara ke në gji
tri të korra në një pemë
tri të korra në një lëmë!

Çame , Çame , Çamëri
tremijë vjet moj i l i r i
populli ynë është burrë
është gjaku në flamur

Çame , Çame , Çamëri
ti moj je njëmijë hijeshi
këngën mos e lë të qaj
jepi gjakun të mos thaj



Kënga e K´lumshtit

Mëmë e gjakut
Mëmë Shqipëri
Shpirti më digjet
Të jem me ty

Loti i diellit
Në pemë pikon
Çami e çamja
Gjëmë lëshojnë

Qiellit të gjerë
Ndodhë ka re
Jo rrallë erërat
Fshehin rrufe

Në tokën çame
Homerit plak
Emri e sytë
I kullojnë gjak



2 )

Shkruan Janina
jam Prishtinë
jem Tiranë
e jem një himn

Trapi i çamit
traget me nam
mijëra vjet
lundron n´këto anë

Qan Janina
gjakun e saj
nën Greqi
pema do thaj

Dheu i çamëve
një ( dhe ) flori
sa jam Çam
aq jam Shqipëri



J A N I N A

Në pemët e çamit
koha nuk ka rënë
ajo nuk ka tharë
po aty këtu e vrarë

Në pemët e çamit
pjesë të kohës sonë
vetëm janë holluar
ato do shëndoshen

Nën pemët e çamit
edhe ( hija ) qan
luftohet me veten
edhe me të tjerët

Në pemët e çamit
koha s´ vjetërohet
ajo do rinohet, me
gjallesa të gjuhës



LUTJA E ÇAMIT

A më lë o tokë të qaj
unë dua tek t´i një varr
unë dua këtu të vritem
gjaku im të mos thaj

Gurë gjyshi kam këtu
në beteja i ka mbjellur
brenda ka disa këngë
gjyshi im i ka shkruar

A më do o tokë për vete
a më pranon të vdes këtu
të betohem jam ardhë
tek shtëpia ku kam jetu

A më lë o tokë të dua
gjaku i varreve më troket
guri gjyshit atje brenda
ngritu o bir, më thërret!..



P O E T I

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që letrën ta mbushi
me muzikë të fjalëve

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
të pi edhe pak ujë, të
marr edhe pak frymë

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që shenjtin e pa zot
ta flaki tej n´errësirë

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që dritën e ëndrrave
ta shkrijë në fjalë



Këngët e shtëpisë

Prej këtu fillon populli
Intonimin e h i m n i t
betimin e tij për veten
betimin para flamurit

Prej këtu fillon populli
rendjen e tij nëpër kohë
ngjitjen e tij tek vetja
vrapin për të ardhmen

Prej këtu fillon populli
me duar dhe me thonj
të mos humbas kohën
ëndrrën e tij të ardh

Prej këtu fillon populli
të jetë zot i fatit të tij
luftëtari i tëra betejave
heroi i të gjitha fitoreve



2 )

Prej këtu fillon populli
ti flakë targat e huaja
ti prish muret që ndajnë
ti hap portat që ndalojnë

Prej këtu fillon populli
të jetë vetja , vetvetja
të hap malet me diell
të hap fushat me rreze

Prej këtu fillon populli
të shprehë fuqinë e tij
lëvizjen e tij përpara, të
drejtën e vetëvendosjes

Prej këtu fillon populli
të jetë trim i betejave
lideri i të gjitha fateve
bashkimi i shqiptarëve



3 )
Prej këtu fillon populli
ti bie me grusht të keqes
drejtësisë së padrejtë
dhe mizorisë së fqinjëve

Prej këtu fillon populli
këngën e tij të shtëpisë
t´i marrë ditës d r i t ë
dhe t´i japë kohës kohë

Prej këtu fillon populli
gjeninë e tij krijuese
që lirinë ta armatosë
me kohën e tij historike

Prej këtu fillon populli
marshimin e tij të madh
ndërtimin e tij të lirë
ëndrrën e gjithë brezave



4 )

Prej këtu fillon populli
të mbushë gojën thirrje
që këngët e shtëpisë, të
shumëzohen gjithandej

Në këtë ditë të diellit
toka, ajri, uji, z j a r r i
katër rrënjët e arbërit
prej këtu nisin të rritën

Prej këtu fillon populli
fëmijët e tij të luftës, ti
kthej në shtëpinë e tyre
në një betejë krejt ë re

Prej këtu fillon populli
heroikën e këngëve
mesditën e tij të ardh
bashkimin e dy Drinëve


GJEGJ ELEZ ALIA

( Sipas motivit popullor )

Ndali shpurat bajloz i zi
ndali shpurat ku ke mësy
unë nuk kam prona për ty
tokat e mia s´merren me sy!

Gjergj Elezi flet me popullin
qehajasë unë do t´ i tregojë
se zullumi mbi shqiptarët
në mejdan do të mbaroj

Arma e Gjergjit flakë me ar
Arma e Gjergjit prush e zjarr
Kot rreh flatrat bajloz i zi
unë nuk kam motër për ty!

Motra Gjergjit, vëllain veshë
Ia veshë armët me u ndesh
Mbi ( 9 ) plagët ngritet trimi
Gjerg Elezi nis tek himni!

Gjergj Elezi trim mi trima
I ngul shpatën mu tek sqima
kurrë mos mësy në Shqipëri
se s´të lënë shqiptarët e mi


K R I J U E S I

Jam mësuar të jetoj
edhe ku fryn era, edhe
ku bie shi, edhe ku bie
borë. Kjo është jeta ime
shtëpia ku unë vuaj
udha nëpër të cilën eci
Jam mësuar të jetoj
me idetë e kësaj kohe
që i thërrasin mëndjes
të jetë më krijuese, më
e lirë dhe më i lumtur
Jam mësuar të jetoj
me kohën e panginjur
me vetminë kumbuese
dhe kundërthëniet e saj
Jam mësuar të jetoj
edhe aty ku fryn era
edhe aty ku bie rrufeja
edhe aty ku bëhet luftë



PRITJA GJENIUT

Ku është fshehur gjeniu
Ai që f l e t si populli
Ai që qan si p o p u l l i
Ai që di të këndoj si ai

Ku është fshehur gjeniu
Pyesin n ë n a t,baballarët
Gratë e veja, fëmijët jetim
Pyetë e gjithë K o s o v a

Ku është fshehur gjeniu
Ai më i bukuri i këngëve
Ai më i bukuri i betejave
Ai më i bukuri i fitoreve

Ku është fshehur gjeniu
Më i gjakshmi dhimbjeve
Pyetë vullneti i popullit
Pret vullneti i popullit


I burgosuri i idesë

Jam gur i pandarë i kohës
I burgosur i diellit dhe ajrit
Jam fjala e gjerë e poetit
Jam zëri juaj i më të vrarit

Në flakët që vetëm rritën
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të zhurmave thuaja koti

Jam një i burgosur i idesë
një i burgosur...i pafjetur
jam dhimbja e së bukurës
jam loti juaj i përbashkët

Në këtë botë të përplasjeve
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem


Rrustem Geci, “Këngë për Çamërinë” poezi nga libri i shekullit , “Kanuni poetik” / p.s. lexoje dhe shpërndaje!

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci, poezi nga libri „Lulet e bungut“

A R G J I R I
Krejt në fillim ishte ajri
ishte uji, fryma dhe shiu
dielli, mëngjeset, mesdita
pemët e egra të fushave

Krejt në f i l l i m ishte
bari, shkretëtira gjelbërt
shija e bukës dhe kripës
zanafilla e plot fillimeve

Krejt në fillim ishte dora
tërmetet dhe fatkeqësitë
e krejt mëpastaj ia behën
kaosi i lashtë a n t i k

Krejt në fillim ishte era
kufijtë tanë të arbërit
shqipja shqip e shqipeve
adresa jonë e g j a k u t



GJUHA SHQIPE

Jam gjuhë e stërmoçme
nënën e kam pellazge
ajo mua më trashëgoi
të jem e përjetshme

Ky mesazh i shekujve
10 mijë vjet pellazgji
dhe 3 mijë vjet Iliri
me tokën tonë shkruhet

Kosovë, Iliridë, Çamëri
trualli im g j u h ë s o r
me ju unë jam Shqpëri
me ju unë jam shqiptar

Gjuhë Indoevropiane
bija ime e gjakut, plot
gjuhë nga gjuha e jonë
u bën gjuhë më vete


A R B I

Askush s´ i dashuria
dhimbjes s´i rri pranë
askush si e nderuara
nuk na deh n´këtë botë

Midis të bukurës, dhe
dhe midis përqafimit
jeta pluskon e varfër
të jetë e pavdekshme

Për një z o t të madh
siç është d a s h ur i a
s´ ka qiell më të bërë
se një e puthur e vogël

Jam i tëri i dashuruar
jam përtej çdo ndarje
jeta pluskon e shkurtër
të dashuroj më gjatë


E N I A N I

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
As t r u r i Platonit
As zemër e Jezusit

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
As çelësi i gjeniut
As çëlësi i harrimit

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
I thosha sot mikut
Tek i shkruaja letër

Prej shpirtit më vjen
të bëhem kryengritës
se shenjtorë të paqes
në 5 pjesë më ndanë


Jeta e brendshme

Jam në detyrë hyjnore
në gjinjtë e së bukurës
në gjinjtë e së dashurës
në lulen më femërore

Jam në detyrë hyjnore
jam mbi buzë të Afeidës
ku jeta është e shkurtër
për t´u dehur me fund

Jemi në detyrë hyjnore
mbamë për vete shpirt
mblidhëm , shtrëngomë
jam e “çmendura” jote

O engjëlli im i shpirtit
o i bukuri i Prishtinës
jam shtrirë se u dogja
mbytëmi sisat o shpirt


L I R I S Ë

Me hir apo me pahir
ti je ( uji ) më i pishëm
fryma më e nevojshme
drita e të gjithë yjeve

Liri, pa ty , asnjë aromë
gruaje, nuk e ka shijen
tënde, as ermimin tënd
të hoveve dhe rendjeve

Në gjithë qiejt e tokës
në gjithë qiejt e diellit
ti je qielli më kumbues
gjelbërimi më i gjelbërt

Liri, me hir a me pahir
je shkëlqimi i betejave
fitorja e tëra mbarësive
më e gjakëta ëndërrave


A F E I D A

Shoqe shoqe kallamoqe
misërin tim pse ma hoqe
misërin tënd pse se poqe
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
posi bleta pas më ndoqe
posi rrodhe ti s´mu hoqe
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
misërin tim pse se poqe
misërin tënd pse e hoqe
shoqe shoqe kallamoqe

Shoqe shoqe kallamoqe
djemtë duan të na puthin
mosha jonë është e pjekur
shoqe shoqe kallamoqe


A R V A N I T Ë T

Unë flas gjuhën shqipe
i pat thënë mikut të tij
Aristidh Kola - Arvaniti
para se grekët ta vrisnin

Asgjë nuk ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer mbarë, të
kaluarën tonë të shkelur

Nën atë qiell G r e q i e
të të vërtetave përmbys
gjuha bën luftën e saj
Çamëria të mos bjerë

Homeri shkruante shqip
në shqipen e pellazgëve
në pellazgjisht Odisenë
lexuar e kam këtë verë



Lidhja e shkronjave

Jetojmë në të njëtën kohë
nën të njëjtin qiell me yje
ku e bukura dhe i bukuri
dihatin me të njëjtën frymë

Jetojmë në të njëjtën kohë
ku valë të ashpra të jetës
thyhen nëpër kundërthënie
dhe shpërndahen qyteteve

Jetojmë në të njëjtën kohë
me të njëjtën etje të shpirtit
ku koha është krejt pakëz
për të krijuar më shumë

Jetojmë në të njëjtën kohë
Me të njëjtin gjak të kohës
Ku bashkimi i shkronjave
Ngre zërin e përbashkimit



A L M I R I

Një natë me dashuri
mund të jetë një natë
mund të jetë një vit
mund të jetë një jetë

Zemra ime , lutja ime
një natë me dashuri
do ishte një përqafim
ndoshta një shpërthim

Një çast me dashuri
me atë që e dashuron
do ishte gjithë ëndërra
që do i dhuroja shpirtit

Mendja ime, qielli im
një natë me dashuri
s´ është vetëm një çast
po edhe një ndryshim




Ç E L Ë S I

Në një çelës që hapë derën
përpiqesha të gjej veten
të g j e j të kaluarën time
disa nga kujtimet e shkuara

Në një çelës që hapë derën
lexoj numra të pafudëm
ëndrra të një kohe inerte
hije copash të shpërbëra

Në një çelës që hapë derën
doja ta gjeja të kaluarën
pjesë të j e t ë s së jetuar
që unë i kisha për zemër

Në një çelës që hapë derën
plot gjëra s´kanë kuptim
plot gjëra s´thonë a s g j ë
plot gjëra s´dua as t´i kujtoj



H A R E A

Pak kohë më ka mbetur
dhe n a t a do të ikë
që gojët tona të puthen
deri në p a m b a r i m

Jeta me shumë dashnorë
dhe me qytete përreth
është loja ime e shpirtit
dhe loja ime e trupit

Jeta me shumë dashnorë
më ka bërë të shtrihem
nën gjoksin e burrave
nën të ëmblen e tyre

Jeta me shumë dashnorë
është jeta ime e sotme
çastet e mia të ëmbla
koha që më ka mbetur



LULET E BUNGUT

Të gjitha eposet janë ngritur
fushës së gjelbërt të Kosovës
brenda është muza pellazgëve
brenda është Shqipëria etnike

Të gjitha eposet janë ngritur
me vete sjellin pluhur dhe tym
në sulm janë tre Troja të lashta
dhe kullat me gur të Olimpit

Të gjitha eposet janë ngritur
me vete sjellin këngë vendase
në shesh janë bijtë e Shqipërisë
më të zotët e luftës dhe paqes

Të gjitha eposet janë ngritur
fushës së gjelbërt të Kosovës
të ruajnë qenien dhe shpirtin
pemën e gjuhës dhe shkronjat


2 )
Të gjitha eposet janë ngritur
me prillin e këngëve në gji
rrënjë e Kosovës nuk shkulet
gjak i Kosovës nuk mbytet

Kjo lule e bungut në pyll
ka lëngun e tokës me diell
qielli i Kosovës s´ngushtohet
as shqipja Kosvës s´vjetrohet

Të gjitha eposet janë ngritur
fushës së gjelbërt të Kosovës
brenda është muza pellazgëve
trashigimtarët e saj shqiptarët

Të gjitha eposet janë ngritur
fushës së gjerë të Kosovës
arti i çlirimit nuk njeh kufij
në gjitha kohrat ka emrin, liri !..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci - Poezi nga libri “Kanuni Poetik”

Kënga e qelesheve

Deshën malet vetë të rritën
deshën fushat të lulëzojnë
që nga sheshi i Hogoshtit
kënga pyeti, a do të luftojmë

Nuk lamë serbin këtej me hy
mbrojmë K i k ë edhe Ush
se Hogoshti rrëmbeu armët
për liri të jet vetë krushk

Të gjitha malet u bën bashkë
trimat deshën vet t´luftojnë
në atë luftë të përgjakshme
guri e l i s i u bën mburojë

Krajli vetë ishte në luftë
të mbikëqyrë ushtrinë e tij
duart e bukura të Hogoshtit
ia vranë Krajlit një ushtri


Kryengritësi i fjalës

Sa herë fjala zhgrryhet në hi
ajo trazon çdo gjë në mua
zemërimin se lë të pushoj, po
më thërret të dalim në shesh

Sa herë fjala zhgrryhet në hi
edhe shkronjat marrin flakë
fjala është shprehje e shenjtë
s´më lë të më ikë e folura

Në të gjitha këngët e rrugës
fjala do ta ngrej zërin lart
sa herë shkilet fjala e lirë
ngriten edhe heronjtë e fjalës

Fjalën e duan rrugët tona
edhe kur ajo zhgrryhet në hi
fjala është shprehje e shenjtë
është zëri i ynë i përditshëm






Çekiçi i poezisë

Në punishten e poezisë
poeti e përgatit brumin
lëndën e zakonshme
e mëpastaj dhe botimin

Në punishten e poezisë
poetët janë me turmat
me ata që dritësojnë
rendjet tona nëpër kohë

Në punishten e poezisë
shtypësit s´kanë vend
ata fshikullohen ashpër
me çekiçin e poezisë

Në punishten e poetit
poezia e ngre veten
me turmat e popullit
me kohën që s´pushon






B A L L K A N I

Në gjeografinë e Ballkanit
lumturia nuk zgjatë shumë
njerëzit qeshin shumë pak
dhe vriten shumë mes vedi

Në gjeografinë e Ballkanit
e kaluara është e pranishme
tek të gjithë popujtë e saj
në çdo vakt buke bisedohet

Në gjeografinë e Ballkanit
kujtimet s´ ndalojnë shumë
ato ndjehen të palumtura
edhe kur janë të fituara

Në gjeografinë e Ballkanit
Ballkanasit kanë plot festa
Aty plasë 2 Lufta Botërore
dhe disa Lufta ballkanike








E N G J Ë L L I

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
As t r u r i Platonit
As zemër e Jezusit

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
As çelësi i gjeniut
As çëlësi i harrimit

Asnjë çelës historie
Nuk më bie tamam
I thosha sot mikut
Tek i shkruaja letër

Prej shpirtit më vjen
të bëhem kryengritës
se shenjtorë të paqes
në 5 pjesë më ndanë








L I R I S Ë

Me hir apo me pahir
ti je ( uji ) më i pishëm
fryma më e nevojshme
drita e të gjitha yjeve

Liri, pa ty , asnjë aromë
luleje, nuk e ka shijen
tënde, as ermimin tënd
të hoveve dhe rendjeve

Në gjithë qiejt e tokës
në gjithë qiejt e diellit
ti je pema më kumbuese
gjelbërimi më i gjelbërt

Liri, me hir a me pahir
je shkëlqimi i betejave
fitorja e tëra mbarësive
më e gjakëta ëndërrave









Ç E L Ë S I

Në një çelës që hapë derën
përpiqesha të gjej veten
të g j e j të kaluarën time
disa nga kujtimet e shkuara

Në një çelës që hapë derën
lexoj numra të pafundëm
ëndrra të një kohe inerte
hije copash të shpërbëra

Në një çelës që hapë derën
doja ta gjeja të kaluarën
pjesë të j e t ë s së jetuar
që unë i kisha për zemër

Në një çelës që hapë derën
plot gjëra s´kanë kuptim
plot gjëra s´thonë a s g j ë
plot gjëra s´dua as t´i kujtoj



N E V E R I A

Kur mërzia pinë duhan
shoqëruar me kafe e raki
i mërzituri zihet me veten
dhe të tjerët që s´janë aty

Kur mërzia pinë duhan
i mërzituri i nxjerr plagët
dhe i gjykon një nga një
përpara se atë ta zë dehja

Kur mërzia pinë duhan
ajo e do një mik pranë
nga afër është i zemëruar
nga larg atë e zë gjumi

Jeta me dehjen vazhdon
deri në një ditë tjetër
derisa ta gjej një si unë
një të mërzitur si vetja









Kënga e mbjellësit

Qysh kur arrës fletët i ranë
nën arrë u deshëm e u ndamë
koha neve pak na ndihmoi
derisa fletët arra i mbaroi

I ulur vetëm me mbrëmjen
s´ doja të shtrëngoja veten
as dhimbjen që më dhemb
as hënën dhe yjet pranë meje

Plot vite shkuan e do shkojnë
dhe ne njëri-tjetrin kërkojmë
jeta s´i uji përroit merrë e ikë
po dashuria shumë ka meritë

Nëpër çfardo largësie qoftë
zemra punon të mos pushojë
përjashta koha dhe ndërron
po zemrën shpirtin s'e harron






E R M A L I

Jeta kurrë s´ më pyeti
ji mirë, si je, çfarë bën
a kam shpirt për vuajtje
a kam gjak për dhimbje

Jeta kurrë s´ më pyeti
a kam një zog në qiell
cila është udha ime
a kam të korra nën diell

Jeta kurrë s´ më pyeti
sa shi kam në zemër, sa
peshë kam në thembër
a kam lot për të qarë

Jeta kurrë s´më pyeti
sa është i imi ky qiell
sa është i imi ky prill
sa është e imja kjo ditë








K R E H Ë R I

Një jetë të tërë isha në luftë
në beteja dhe fushëbeteja
që ai pushtues të humbet
që ai pushtues të bjerë

I dënuar me dënim kapital
para se të më egzekutonin
unë kërkoja një k r ë h ë r
që të flisnja pak me veten

O diell që shndritë tokën
unë ndjej shndërrimin tënd
të ngrohtën e rrezeve tuaja
guximin tënd të betejave

Liri, një jetë isha në lufë
që këto pika gjaku të çelin
që pushtuesin ta mundim
që këtë armik ta shembim

[Luli X]

Rrustem Geci, “Këngë për Çamërinë” poezi nga libri i shekullit , “Kanuni poetik”


LIBRI I TOKËS

Ne historinë e mësojmë
të mbushemi me frymë
të njohim të kaluarën
vlerat e saj në të sotmen

Ne historinë e mësojmë
nga njeriu i njerëzimit
nga shpirti betejave , nga
nevoja për të kundërtën

Ne historinë e mësojmë
që të jemi vetja , vetvetja
trashigimtarë të krijimit
trashigimtarë të përvojës

Ne historinë e mësojmë
nga mëndjet e luftërave
nga bashkësia e gjërave
nga pika e gjakut të rënë



P R E V E Z A

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje Çamëri
Zot të fatit të jemi vetë

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Kam një lutje kombi im
Shqipëri jam tokë e det

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
Babë dielli dhe flamuri
Çamërisë i jepin shëndet

Kam një lutje Çamëri
Kam një fjalë amanet
S´ ka Greqi në Çamëri
Tokë e Çamit, Shqipëri!..


Trokitje Çame

Në këngët me Çamëri
Fjalës i bien drithma
Djersë të ftofta kohe
Të rëna të përgjakëta

Në këngët me Çamëri
Populli i vogël çam
Çdo ditë i bie daulles
Se toka e tij nuk flë

Në këngët me Çamëri
Të trojeve të ilirisë
Çami tregon Greqinë
Lirinë e tij të shkelur

Në këngët me Çamëri
Prej ku nis Çamëria
Plot lule gjaknxehta
Me këngë çame çelin



A R V A N I T Ë T

Unë flas gjuhën shqipe
i pat thënë mikut të tij
Aristidh Kola - Arvaniti
para se grekët ta vrisnin

Asgjë nuk ka mbaruar
më duhen 4 shekuj jetë
për ta kthyer mbarë, të
kaluarën tonë të shkelur

Nën atë qiell G r e q i e
të të vërtetave përmbys
gjuha bën luftën e saj
Çamëria të mos bjerë

Homeri shkruante në shqip
në shqipen e pellazgëve
në pellazgjisht Odisenë
lexuar e kam këtë verë



Ç A M Ë T

Çame , Çame, Çamëri
ke kraharorin me flori
I ke krojet bar me vesë
tek bie dielli po të pres

Çame , Çame , Çamëri
plot të vrara ke në gji
tri të korra në një pemë
tri të korra në një lëmë!

Çame , Çame , Çamëri
tremijë vjet moj i l i r i
populli ynë është burrë
është gjaku në flamur

Çame , Çame , Çamëri
ti moj je njëmijë hijeshi
këngën mos e lë të qaj
jepi gjakun të mos thaj



Kënga e K´lumshtit

Mëmë e gjakut
Mëmë Shqipëri
Shpirti më digjet
Të jem me ty

Loti i diellit
Në pemë pikon
Çami e çamja
Gjëmë lëshojnë

Qiellit të gjerë
Ndodhë ka re
Jo rrallë erërat
Fshehin rrufe

Në tokën çame
Homerit plak
Emri e sytë
I kullojnë gjak



2 )

Shkruan Janina
jam Prishtinë
jem Tiranë
e jem një himn

Trapi i çamit
traget me nam
mijëra vjet
lundron n´këto anë

Qan Janina
gjakun e saj
nën Greqi
pema do thaj

Dheu i çamëve
një ( dhe ) flori
sa jam Çam
aq jam Shqipëri



J A N I N A

Në pemët e çamit
koha nuk ka rënë
ajo nuk ka tharë
po aty këtu e vrarë

Në pemët e çamit
pjesë të kohës sonë
vetëm janë holluar
ato do shëndoshen

Nën pemët e çamit
edhe ( hija ) qan
luftohet me veten
edhe me të tjerët

Në pemët e çamit
koha s´ vjetërohet
ajo do rinohet, me
gjallesa të gjuhës



LUTJA E ÇAMIT

A më lë o tokë të qaj
unë dua tek t´i një varr
unë dua këtu të vritem
gjaku im të mos thaj

Gurë gjyshi kam këtu
në beteja i ka mbjellur
brenda ka disa këngë
gjyshi im i ka shkruar

A më do o tokë për vete
a më pranon të vdes këtu
të betohem jam ardhë
tek shtëpia ku kam jetu

A më lë o tokë të dua
gjaku i varreve më troket
guri gjyshit atje brenda
ngritu o bir, më thërret!..



P O E T I

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që letrën ta mbushi
me muzikë të fjalëve

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
të pi edhe pak ujë, të
marr edhe pak frymë

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që shenjtin e pa zot
ta flaki tej n´errësirë

Kam edhe pak gjak
kam edhe pak jetë
që dritën e ëndrrave
ta shkrijë në fjalë



Këngët e shtëpisë

Prej këtu fillon populli
Intonimin e h i m n i t
betimin e tij për veten
betimin para flamurit

Prej këtu fillon populli
rendjen e tij nëpër kohë
ngjitjen e tij tek vetja
vrapin për të ardhmen

Prej këtu fillon populli
me duar dhe me thonj
të mos humbas kohën
ëndrrën e tij të ardh

Prej këtu fillon populli
të jetë zot i fatit të tij
luftëtari i tëra betejave
heroi i të gjitha fitoreve



2 )

Prej këtu fillon populli
ti flakë targat e huaja
ti prish muret që ndajnë
ti hap portat që ndalojnë

Prej këtu fillon populli
të jetë vetja , vetvetja
të hap malet me diell
të hap fushat me rreze

Prej këtu fillon populli
të shprehë fuqinë e tij
lëvizjen e tij përpara, të
drejtën e vetëvendosjes

Prej këtu fillon populli
të jetë trim i betejave
lideri i të gjitha fateve
bashkimi i shqiptarëve



3 )
Prej këtu fillon populli
ti bie me grusht të keqes
drejtësisë së padrejtë
dhe mizorisë së fqinjëve

Prej këtu fillon populli
këngën e tij të shtëpisë
t´i marrë ditës d r i t ë
dhe t´i japë kohës kohë

Prej këtu fillon populli
gjeninë e tij krijuese
që lirinë ta armatosë
me kohën e tij historike

Prej këtu fillon populli
marshimin e tij të madh
ndërtimin e tij të lirë
ëndrrën e gjithë brezave



4 )

Prej këtu fillon populli
të mbushë gojën thirrje
që këngët e shtëpisë, të
shumëzohen gjithandej

Në këtë ditë të diellit
toka, ajri, uji, z j a r r i
katër rrënjët e arbërit
prej këtu nisin të rritën

Prej këtu fillon populli
fëmijët e tij të luftës, ti
kthej në shtëpinë e tyre
në një betejë krejt ë re

Prej këtu fillon populli
heroikën e këngëve
mesditën e tij të ardh
bashkimin e dy Drinëve


GJEGJ ELEZ ALIA

( Sipas motivit popullor )

Ndali shpurat bajloz i zi
ndali shpurat ku ke mësy
unë nuk kam prona për ty
tokat e mia s´merren me sy!

Gjergj Elezi flet me popullin
qehajasë unë do t´ i tregojë
se zullumi mbi shqiptarët
në mejdan do të mbaroj

Arma e Gjergjit flakë me ar
Arma e Gjergjit prush e zjarr
Kot rreh flatrat bajloz i zi
unë nuk kam motër për ty!

Motra Gjergjit, vëllain veshë
Ia veshë armët me u ndesh
Mbi ( 9 ) plagët ngritet trimi
Gjerg Elezi nis tek himni!

Gjergj Elezi trim mi trima
I ngul shpatën mu tek sqima
kurrë mos mësy në Shqipëri
se s´të lënë shqiptarët e mi


K R I J U E S I

Jam mësuar të jetoj
edhe ku fryn era, edhe
ku bie shi, edhe ku bie
borë. Kjo është jeta ime
shtëpia ku unë vuaj
udha nëpër të cilën eci
Jam mësuar të jetoj
me idetë e kësaj kohe
që i thërrasin mëndjes
të jetë më krijuese, më
e lirë dhe më i lumtur
Jam mësuar të jetoj
me kohën e panginjur
me vetminë kumbuese
dhe kundërthëniet e saj
Jam mësuar të jetoj
edhe aty ku fryn era
edhe aty ku bie rrufeja
edhe aty ku bëhet luftë



PRITJA GJENIUT

Ku është fshehur gjeniu
Ai që f l e t si populli
Ai që qan si p o p u l l i
Ai që di të këndoj si ai

Ku është fshehur gjeniu
Pyesin n ë n a t,baballarët
Gratë e veja, fëmijët jetim
Pyetë e gjithë K o s o v a

Ku është fshehur gjeniu
Ai më i bukuri i këngëve
Ai më i bukuri i betejave
Ai më i bukuri i fitoreve

Ku është fshehur gjeniu
Më i gjakshmi dhimbjeve
Pyetë vullneti i popullit
Pret vullneti i popullit


I burgosuri i idesë

Jam gur i pandarë i kohës
I burgosur i diellit dhe ajrit
Jam fjala e gjerë e poetit
Jam zëri juaj i më të vrarit

Në flakët që vetëm rritën
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të zhurmave thuaja koti

Jam një i burgosur i idesë
një i burgosur...i pafjetur
jam dhimbja e së bukurës
jam loti juaj i përbashkët

Në këtë botë të përplasjeve
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem


Rrustem Geci, “Këngë për Çamërinë” poezi nga libri i shekullit , “Kanuni poetik” / p.s. lexoje dhe shpërndaje!

Qellimi shume i mire Rruste.Qellim i mire, per bese.
Meqe ra fjala…hajt, thashe me vete,po i marre e i shperndaj.
Po vete jam ne dileme!Se, bani e me pyeten : cka jane keto?S`di si te pergjigjem.
Me thane,jane proze!…Tutna qe me pyesin : pse shkruhet proza ne vargje?!...

Se Camerine,po…Camerine e duam vella,s`kemi pse e fshehim.Kjo eshte toka jone,dhembja jone!Ama,qe e permendim Camerine ne loje fjalesh,nuk do te thote qe kemi ba poezi.

Hajt,tungjatjeta Rrustem

[Rrustem Geci]

Qellimi shume i mire Rruste.Qellim i mire, per bese.
Meqe ra fjala…hajt, thashe me vete,po i marre e i shperndaj.
Po vete jam ne dileme!Se, bani e me pyeten : cka jane keto?S`di si te pergjigjem.
Me thane,jane proze!…Tutna qe me pyesin : pse shkruhet proza ne vargje?!...

Se Camerine,po…Camerine e duam vella,s`kemi pse e fshehim.Kjo eshte toka jone,dhembja jone!Ama,qe e permendim Camerine ne loje fjalesh,nuk do te thote qe kemi ba poezi.

Hajt,tungjatjeta Rrustem

O Luli X, kur s´ke guxim ta vlersosh poezinë, mos jep vlerësime kuturu, nuk jam unë ( hajt ) por do ta mësoj emrin tënd. Edhe proza edhe poezia janë art, poezia dhe proza shkruhen me fjalë, e jo me vlerësimin e shpirtit tënd të vogël. Nuk di kush je, po me inat nuk vlerësohet poezia. ji i kujdesshëm tek të tjerët, se poezitë për Çamërinë nuk mund t´i zhbësh. Rrustem Geci - Dortmund

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci, poemë nga libri „Heroika“


K A R R O C I E R I
Poemë, për njëshekulloren pavarësi
O tokë e lavdisë së madhe
O dheu im i gjithmonshëm
Zëri yt njihet në gjithë botën
Në Berlin, Londër, Nju Jork

Shqipëri e pellazgëve, ilirëve
Shqipëri e të gjitha kohërave
Në këtë ditë të 100 vjetorit
Lavdinë ia këndoj Shqipërisë

Yhaa, përtej dhe më përtej
Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Me këtë karrocë të 1912-ës
Unë kam 100 vjet që udhëtoj

Zgjohu o Metush Krasniqi
dhe ju o të rënë të kësaj toke
zgjohuni ta shihni Kosovën
dhe lirinë tonë të zgjëruar


2
-----------------------------------
O Shqipëria ime majekrahu
O Kosova ime majëkënge
në këtë ditë të 100 vjetorit
kremtoj lirinë e popullit tim

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ismail Qemalit
Shqipëri e Adem Jasharit
Një urim ke nga Kumanova

Fryj frymë e egër e lirisë
karrocieri qerren s´ ndalon
ti që mua zemrën ma lexon
kam një këngë për harresën

O qerrja ime me Shqipëri
O qerrja ime me Çamëri
Çdo ditë në atdheun tim
Lirisë i shtohet një ëndërr

3
------------------------------
Shqipëri e flakës së maleve
Shqipëri e fushave me bukë
tri janë varret tona të mëdha
që në gjumë më trokasin

Me këtë karrocë të historisë
Kam një shekull që udhëtoj
Deri në këtë ditë të shënuar
Të vitit 2012, dhe më përtej

Shqipëri e 13 mijë vjetëve
Shqipëri e më të lashtëve
ke një urim nga Manastiri
nga Presheva, Molla e kuqe

Në këtë tokë me Shqipëri
me Kosovë, iliridë e Çamëri
me flamur i kam kufijtë
dhe me një gjak gjuhësor

4

Kjo botë e jona me Shqipëri
rrënjët i ka shumë të thella
dhjetë mijë vjet në Pellazgji
dhe tre mijë vjet në Iliri

Tokat që m´i morën fqinjët
me gjuhën unë do t´i rikthej
me të rënët unë flas çdo ditë
dhe ata i dëgjojë një nga një

Në këtë ditë të shqiptarëve
kjo festë na gjen grumbull
Me 28 nëntor të vitit 1912
Shqipëria e fitoi pavarësinë

Shqipëri, e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ymer Prizerenit
Shqipëri e gjithë shqiptarëve
Né çdo ditë po zgjërohemi

5
------------------------------------
Me këtë karrocë të 1912-ës
Unë kam 100 vjet që udhëtoj
për të ardhë tek kjo ditë
Për të ardhë tek kjo festë

O mendja ime e munduar
mos ma kujto Katallanin
as zonjën e tij Katallaneshën
që e gjakosën popullin tonë

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Abdyl Frashërit
Shqipëri e Azem Galicës
Yha, përpjetë e më përpjetë

Në këto pamje me Shqipëri
në këto pamje me Kosovë
kohën që e kam përpara, me
këngë majekrahu e mbajë

6
------------------------------------
Shqip , Ilirisht , Pellazgjisht
është kënga e gjuhës shqipe
me një të shkruar të njëjtë
dhe me të folme të njëjtë

Rritu dhé i lavdisë së madhe
lulëzo dhé i gjithmonshëm
Yhaaa, përtej dhe më përtej
yhaa, përpjetë e më përpjetë!..

Nën truallin blu të atdheut
shih si gjethojnë gjelbërimet
pemë të netëve me hënë
dhe pemë të ditëve me diell

Krejt brenda lirisë së fituar
Shqipëria feston Shqipërinë
mija vjet të kohës së drithit
mija vjet të kohës së bukës
7
-----------------------------------

O shqipëria ime e dashur
O toka ime e hyjnueshme
dua të jem më afër yjeve
aty ku e pi kafenë gjeniu

Në dritëjetën e atdheut tim
secila ditë ëndrron një tjetër
më të bukur se e sotmja
më të pemët se e kaluara

Në këtë tokë të atdheut tim
kjo tokë e bukës dhe mishit
të gjithëve na ka ushqyer
prej se janë gjallë shqiptarët

Shqipëri njih veten tënde
gërmo pasuritë nëntokësore
kërko metalet dhe jometalet
gjeje atë që ty të mungon

8
-----------------------------------
Tokën që ma morën fqinjët
As në këtë çast s´di ta harroj
Çamëria çdo natë më shfaqet
me dhimbje, plagë, dhe lot

Nga qyteti i bukur i Tiranës
i ftoj të gjithë shqiptarët
të këndojmë himnin bashkë
dhe të kremtojmë së bashku

Shqipëri, Nënë e Kosovës
Nënë e Preshevës, Iliridës
Nënë e Çamërisë , Ulqinit
Jepja valles edhe këngës

O mejëkënga ime Shqipëri
O majëkënga ime Kosovë
ëndërrat për tokën shtohen
I uroj vëllëzërit arbëreshë
9
------------------------------------
Shqipëri e arit dhe argjendit
Shqipëri e mileut të sotëm
Epokat edhe në kohën tonë
Me pika të gjakut shtrohen

Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Yhaa, përtej dhe më përtej
Jepi qerres karrocier , jepi
Shqipërinë e kam majekrahu

Zoti im lart, lexoma zemrën
gjuha ime e ka gjetur veten
shqip,pellazgjisht dhe ilirisht
një është abetarja e kombit

Nënë Shqipëri, nëna e jonë
krejt brenda lirisë së atdheut
kam të sotmen e përditshme
dhe të ardhmen e pafund!.
10
------------------------------------

Me këtë karrocë të historisë
unë do udhëtoj shumë gjatë
deri sa të ketë frymë liria
deri sa të ketë jetë Shqipëria

Jam kërkues i madh i lirisë
këtë ia kam thënë gomerëve
brenda Trojës ende ka tenda
brenda Trojës ende ka tym

Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Yhaaa, përtej dhe më përtej
jam gjak i këtyre fushave
jam fryma e këtyre maleve

Nënë Shqipëri! Nëna e jonë
rilindëm sërish, u përtrimë
mëmë tokës i tregova , pse
kënga jonë ka shumë himn!..


Rrustem Geci, poemë nga libri „Heroika „

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci, poemë nga libri „Heroika“


K A R R O C I E R I
Poemë, për njëshekulloren pavarësi
O tokë e lavdisë së madhe
O dheu im i gjithmonshëm
Zëri yt njihet në gjithë botën
Në Berlin, Londër, Nju Jork

Shqipëri e pellazgëve, ilirëve
Shqipëri e të gjitha kohërave
Në këtë ditë të 100 vjetorit
Lavdinë ia këndoj Shqipërisë

Yhaa, përtej dhe më përtej
Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Me këtë karrocë të 1912-ës
Unë kam 100 vjet që udhëtoj

Zgjohu o Metush Krasniqi
dhe ju o të rënë të kësaj toke
zgjohuni ta shihni Kosovën
dhe lirinë tonë të zgjëruar


2
-----------------------------------
O Shqipëria ime majekrahu
O Kosova ime majëkënge
në këtë ditë të 100 vjetorit
kremtoj lirinë e popullit tim

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ismail Qemalit
Shqipëri e Adem Jasharit
Një urim ke nga Kumanova

Fryj frymë e egër e lirisë
karrocieri qerren s´ ndalon
ti që mua zemrën ma lexon
kam një këngë për harresën

O qerrja ime me Shqipëri
O qerrja ime me Çamëri
Çdo ditë në atdheun tim
Lirisë i shtohet një ëndërr

3
------------------------------
Shqipëri e flakës së maleve
Shqipëri e fushave me bukë
tri janë varret tona të mëdha
që në gjumë më trokasin

Me këtë karrocë të historisë
Kam një shekull që udhëtoj
Deri në këtë ditë të shënuar
Të vitit 2012, dhe më përtej

Shqipëri e 13 mijë vjetëve
Shqipëri e më të lashtëve
ke një urim nga Manastiri
nga Presheva, Molla e kuqe

Në këtë tokë me Shqipëri
me Kosovë, iliridë e Çamëri
me flamur i kam kufijtë
dhe me një gjak gjuhësor

4

Kjo botë e jona me Shqipëri
rrënjët i ka shumë të thella
dhjetë mijë vjet në Pellazgji
dhe tre mijë vjet në Iliri

Tokat që m´i morën fqinjët
me gjuhën unë do t´i rikthej
me të rënët unë flas çdo ditë
dhe ata i dëgjojë një nga një

Në këtë ditë të shqiptarëve
kjo festë na gjen grumbull
Me 28 nëntor të vitit 1912
Shqipëria e fitoi pavarësinë

Shqipëri, e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ymer Prizerenit
Shqipëri e gjithë shqiptarëve
Né çdo ditë po zgjërohemi

5
------------------------------------
Me këtë karrocë të 1912-ës
Unë kam 100 vjet që udhëtoj
për të ardhë tek kjo ditë
Për të ardhë tek kjo festë

O mendja ime e munduar
mos ma kujto Katallanin
as zonjën e tij Katallaneshën
që e gjakosën popullin tonë

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Abdyl Frashërit
Shqipëri e Azem Galicës
Yha, përpjetë e më përpjetë

Në këto pamje me Shqipëri
në këto pamje me Kosovë
kohën që e kam përpara, me
këngë majekrahu e mbajë

6
------------------------------------
Shqip , Ilirisht , Pellazgjisht
është kënga e gjuhës shqipe
me një të shkruar të njëjtë
dhe me të folme të njëjtë

Rritu dhé i lavdisë së madhe
lulëzo dhé i gjithmonshëm
Yhaaa, përtej dhe më përtej
yhaa, përpjetë e më përpjetë!..

Nën truallin blu të atdheut
shih si gjethojnë gjelbërimet
pemë të netëve me hënë
dhe pemë të ditëve me diell

Krejt brenda lirisë së fituar
Shqipëria feston Shqipërinë
mija vjet të kohës së drithit
mija vjet të kohës së bukës
7
-----------------------------------

O shqipëria ime e dashur
O toka ime e hyjnueshme
dua të jem më afër yjeve
aty ku e pi kafenë gjeniu

Në dritëjetën e atdheut tim
secila ditë ëndrron një tjetër
më të bukur se e sotmja
më të pemët se e kaluara

Në këtë tokë të atdheut tim
kjo tokë e bukës dhe mishit
të gjithëve na ka ushqyer
prej se janë gjallë shqiptarët

Shqipëri njih veten tënde
gërmo pasuritë nëntokësore
kërko metalet dhe jometalet
gjeje atë që ty të mungon

8
-----------------------------------
Tokën që ma morën fqinjët
As në këtë çast s´di ta harroj
Çamëria çdo natë më shfaqet
me dhimbje, plagë, dhe lot

Nga qyteti i bukur i Tiranës
i ftoj të gjithë shqiptarët
të këndojmë himnin bashkë
dhe të kremtojmë së bashku

Shqipëri, Nënë e Kosovës
Nënë e Preshevës, Iliridës
Nënë e Çamërisë , Ulqinit
Jepja valles edhe këngës

O mejëkënga ime Shqipëri
O majëkënga ime Kosovë
ëndërrat për tokën shtohen
I uroj vëllëzërit arbëreshë
9
------------------------------------
Shqipëri e arit dhe argjendit
Shqipëri e mileut të sotëm
Epokat edhe në kohën tonë
Me pika të gjakut shtrohen

Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Yhaa, përtej dhe më përtej
Jepi qerres karrocier , jepi
Shqipërinë e kam majekrahu

Zoti im lart, lexoma zemrën
gjuha ime e ka gjetur veten
shqip,pellazgjisht dhe ilirisht
një është abetarja e kombit

Nënë Shqipëri, nëna e jonë
krejt brenda lirisë së atdheut
kam të sotmen e përditshme
dhe të ardhmen e pafund!.
10
------------------------------------

Me këtë karrocë të historisë
unë do udhëtoj shumë gjatë
deri sa të ketë frymë liria
deri sa të ketë jetë Shqipëria

Jam kërkues i madh i lirisë
këtë ia kam thënë gomerëve
brenda Trojës ende ka tenda
brenda Trojës ende ka tym

Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Yhaaa, përtej dhe më përtej
jam gjak i këtyre fushave
jam fryma e këtyre maleve

Nënë Shqipëri! Nëna e jonë
rilindëm sërish, u përtrimë
mëmë tokës i tregova , pse
kënga jonë ka shumë himn!..


Rrustem Geci, poemë nga libri „Heroika „

Rrustem Geci, poemë nga libri „Heroika“

DIELLI I ATDHEUT
( p o e m ë )
Grykën e Bosforit, pyeteni
se flet, gjysma është lot
dhe gjysma... është det ...
Rr. Geci, Stamboll, 1993 )

Re të luftës,.. dallgë dhe stuhi
S´na u hoqën kurrë mbi qepallë
Më të fortë ishim se vetë Sparta
Natën mbi Trojën nuk di të falë

Dielli mbi Shqipëri nuk shuhet
Kjo është e thënë mbi të bardhë
Roma Çezarit, Nata Osmanlliut
Ilirinë e vranë me hekur e zjarr

Në një kontratë të vitit 1937
Të dënuar ishim,...me kalvar
Në atë ( kontratë ) të fqinjve
Shpërngulja ishte atentati i parë

Ku jemi, dhe a jemi gjëkundi
Që t´i bëjmë ballë shpërnguljes
Vrasjeve, djegieve, zvogëlimit
Doktrinave fashiste të fqinjëve


2
----------------------------------

Në këtë ngucje të serbëve
në errësirë të mallit jam
dyert i kam të mbylluara
me vrasës dhe ujë të kalbur

O jeta ime e munduar
tejpërtej i kam rënë ferrit
me vuajtje e kam këtë jetë
dhe pranga që m´i hanë duart

Burgjet kudo janë njësoj
uniformë, hetuesi , tortura
zvogëluesit e trojeve tona
të gjitha mynxyrat i dinin

Krajla, mbretër e perandor
që s´ i patëm kurrë asgjë
na shkulën dhe degëtisën
nëpër vende krejt të huaja

Njerëz të mirë të atdheut
ende s´jam krejt i harruar
gjakun si t´ia fshij plagës
plagën si t´ia fshij zemrës


3
-------------------------------------

Lexues,hapi regjistrat e kohës
hape shekullin e 19 dhe 20-të
dhe arkivat tona me Turqinë
brenda janë 2 qind kryengritje

Nuk ka njeri në këtë botë, që
ta fshij gjakun e shpërnguljes
plagët janë shumë shekullore
dhimbjet qenë të çdoditshme

Udha për Selanik me qerre
ishte një dramë më shumë
një përgjakje e papërshkruar
në ato ndjekje dhe dëbime

Një mik i imi, Armir Kosova
pjesëmarrës i (tre) luftërave
me lot në sy më drejtohet;
si t´ ia fshij gjakun plagës

Në çastin kur më dëbuan
tregon miku im i shpërngulur
putha pragun e shtëpisë sime
dhe mora një qese me dhé
që të mos më bjerë hiadha
apo ndonjë gjëmë çmendie

4
------------------------------------

I shpërnguluri në dhé të huaj
bën luftë me vetveten e tij
ai s´pajtohet në asnjë çast
që të heq dorë nga atdheu

Në këtë luftë të pashpallur
unë gjuhës i kërkoj ndihmë
fjalët ia pastroj çdo ditë
me gjuhën të mos harrohem
Në ato vite të shpërnguljes
Stambolli ishte një vrasje
ku “vetëdorzohej” identiteti
gjëja më e çmuar e njeriut
Në Bashkinë e Stambollit
në Zyrat e tyre për të huajt
tek po prisja në korridor
të merrja kombësinë turke
në radhët me ne, ishte një
Vajzë bjonde, vjeç 16 , nga
Keçekolla e Prishtinës, serbi
asaj ia kishin vrarë 17 veta
të familjen,vëllëzërit, xhajat
ndërsa vajza kishte shpëtuar
duke u fshehur në plevicë


5
--------------------------------

Ajo vajzë me tërë ato varr
doli nga zyra e zemëruar
ç´janë këto deftere turpi
unë kthehem në Kosovë
te varri i mamit dhe babit
dhe te varri i 3 vëllëzërve
o e gjallë s´ndërroj komb
dua diellin e fshatit tim
arin e diellit e kam atje
në fshatin me fytyrë bari
aty dua të bëhem nënë
dhe të lindi shumë fëmijë

O më të mirët e shpirtit
Gjergj, Aleks , Trëndëlinë
dhe juve që s´ po u njoh
gjuamëni me gurët tuaj
se unë biri juaj, Azgani
do duhej të isha me ju
të jepja dhe unë pak gjak
nga ( gjaku ) i trupit tim
Sa ( herë ) përmallohem
i bie telefonit e bisedoj;
Kosovë, tungjatjeta, si je


6
----------------------------------

katundi s´i është; si dolët
në mëngjes, a pati bastisje
a jeni të gjithë shëndosh
dhe sa nuse lindën fëmijë

Në varrezat e Stambollit
prehen me mijëra shqiptarë
thonë se vdiqën në këmbë
dhe me mall të atdheut

Nuk ka njeri në këtë botë
që t´a fshij gjakun zemrës
në Selanikun e atyre viteve
Selaniku ishte një përgjakje

Dëshimtari Kastrati rrëfen
tragjedinë e shpërnguljes
e kam përjetuar në Selanik
në një anije të vjetër greke
që transportonte shqiptarët
për në humbje dhe harrim
Në atë anije unë kam parë
një grua nga rrethi Gjilanit
pasi gjuan djalin nga anija
edhe ajo pas hidhet në det!..

7
-------------------------------------

Në botën e të shpërngulurit
i shpërnguluri vuan çdo ditë
për të siguruar një gropë varri
dhe një ëndërr për tokën

Të shpërngulurit në Turqi
me mund e bëmë këtë jetë
i këputur, i degëtisur, i huaj
shpërngulja çdo ditë më vret

Kosovën një jetë se kam parë
Tiranën çdo natë e ëndërroj
lexuar kam mjaft për atdheun
për fushat, malet dhe detin

Me mall për atdheun po vdes
moshë më s´ më ka mbetur
veshët më ushtojnë shumë
e shoh se jam i përmalluar

Tokë e florinjtë është Çamëria
tronditëse është ëndrra e çamit
në det kur trapi d r e m i t e t
dhe çami me çamen puthen


8
--------------------------------------

Mosha s´ më lë të kap largësi
fëmijët po na i përtëritin emrat
për ju që e kuptoni këputjen
degën e thyer edhe era e than

Atdhé, o i shtrenjti im atdhé
Nxirre këngën që ti vetë e di
Na lësho një za prej atje
Të mos vdesim pa ty liri

( I huaji në dhe të huaj, as varr
nuk ka, ligjet e shtetit të huaj
edhe për varre lypin qira!..)

O vëlla i gjakut tim, o zemër
jam lindur ku rritet rrushi
jam lindur ku piqet molla
kam gjakun e ujit të Drinit
aty ku i njoh dhe më njohin

( Atdheu nis tek zemra, tek
gjuha dhe flamuri, në dhé të
huaj, ndrron emrin dhe guri!..)

9
---------------------------------

Grykën e Bosforit, pyeteni
se flet; gjysma është lot
dhe gjysma është det!..

Kjo luftë e ky mundim, do
sjellin një ogur të bardhë
edhe sikur koha të zbres
në zero, Shqipëria do të
jetë një, dhe e bashkuar!..

Stamboll, muaji prill,1993