Rrustem Geci

[biligoa]

ATLANTI


Populli, populli , është kala
Ai ndërton e shemb mynxyrë
Tokën e bukën po ia shkele
Ai me d u a r e ngre lirinë

Populli, populli është u r t i a
Mendja e tij gjithë ndërton
Populli , populli kur flauton
Kush më bukur nuk këndon

G j e n i e popullit është liria
Gjenia e tij çdo herë krijon
Me të bukurën pemë të jetës
Ai ecën e kurrë s´ ndalon

Populli , populli , është kala
Ai ndërton e shemb mynxyrë
Tokën e bukën po ia shkele
Ai merr pushkën e lufton

Rrustem GECI

[biligoa]

FJALA QË KULLON DIELLIN


Ese letrar për veprën e poetit , Xhevahir Spahiut

Në pesëmijëvjeçarin e Shqipërisë, u lind poeti Xhevahir Spahiu. Ai u lind më 1 mars 1945 në Malind të Skraparit. Xhevahiri është njëri nga poetët më të fuqishëm të letërsisë sonë. Ai në të gjitha krijimet e tij fjalën e merr nga zemra. Poezia e Xhevahirit, është e thellë dhe e prushtë. Arti i tij spikat në të gjitha trajtat.Të gjitha poezitë e tij janë florire arti. Në krijimet e tij kudo reflekton gjaku i kohës sonë. / Dheu im, mos më zezo / mos u kthe n´shushamë / të kam mbajtur / mbamë ?/ …këto dhe mija vargje të tjera janë fuqia e poetit, iliriotet e tija të bukura./Athosi lan këmbët në det/ Tomorri lan sytë/ I dyti është i pari / I pari është i dyti/…janë këto vargjet më kuptimplote të një poeti gjigand, me përmasë planetare.

Letërsia artistike shqipe me Xhevahirin është më e thellë, më e gjerë, më e bukur. Xhefahiri u takon poetëve të fuqishëm të kohës sonë./Më ka marrë malli për fytyra të njohura / Ku i zë dita ? / Ku i zë nata ? / pyet poeti . Vullkani i quajtur Xhevahir Spahiu, nuk e ka hallin s´i do të vdes, as si e si…por,..kë do ta pres nën pemë…çfarë të bëj me një mollë të pashkundur !..Gjenia poetin e lejon çfarë të dojë. Unë e njoh mikun tim poet, ai është pushuar nga të gjithë të padehurit e kësaj bote, sepse, muza, Xhevahirin e shpie tek vetja, në më të ashpren e Pegasit. Betejat e poetit në sheshin e l e t r ë s së bardhë nuk rreshtin kurrë S´kam ku të iki thotë poeti, tek fjala jam lind, dhe tek fjala më gjeni. Ç´të bëj me këtë natë jetëshkurtër. Lufta e të kundërtave është beteja jonë. Si t´i përgjigjem trishtimit,një dite të jetuar.Pyetjet janë të panumërta./ Në puthjen e së djelës/ ka edhe të djele të tjera / të moçme sa vetë jeta e njeriut. Xhevahir Spahiu i takon katërshit të poetëve të mëdhenj, Arapit, Zhitit,Konushevcit, Aliajt. Të gjithë reflektojnë me artin e tyre të fuqishëm. Fuqia e poezisë së tij është tek e natyrshmja, tek e ashpëra e së bukurës. Nuk ka dashuri për të gjithë njësoj, lexoj në mes të vargjeve të poetit. ajo që është, është këtu, në shpirtin e këtyre njerëzve./ Më thuaj xhaxha/ a janë gjallë lisat/ apo kanë shkuar edhe ata refugjatë?/…/ Xhaxha, shko edhe njëherë nga varret e më thuaj / ç´bë gjyshja nën dhe / … xhaxha, flas me ty si me një këngë të vjetër /…E çuditshme…/ tri kafshë / mbi katër rrota / m´gëlltitën sytë /…poezia e Xhevahirit është poezi atomike, e fuqishmja e tij shtëpi e ka në materjen, e krejt brenda saj, fuqinë goditëse të fjalës. Identiteti poetik i Xhevahirit është i njëjtë me jetën e shqiptarit. / pyet bari / çdo të thotë jetë / pyet i vrari / hyj a dal n´mesjetë /, vargjet e Xhevahirit janë shpërthyese, me plot figura e metafora. Krijimtaria e tij është tokësore dhe kozmike. Poet me përmasa të mëdha. Bota shqiptare thotë poeti është e vockël në dukje po 50 shekuj jetë ka brenda. Eseja nuk më lë të shkëputem; në jetën e një dite, memzi e ruaj mëngjesin dhe mbrëmjen , se mesdita më ikën me yryshe të tjera. Xhevahiri është poet i mendimit të lartë të fjalës, i cili vazhdimisht shikon, dëgjon, ëndërron, dyshon, preket nga mendimet e tij dhe frymëzimet e pashpërthyera. Xhevahiri është i afërm i gjithë poetëve. Në orën më të heshtur të natës, ai i flet muzës, dhe gjelbëron pemën e jetës. Në sheshin e letrës së bardhë, Xhevahiri përherë është në betejat e tij prej poeti, filosofi e mendimtari. / pemë e çuditshme trupi im / /Shushurijnë shelgjet në fushë / mërmërijnë mizat në mriz…Unë i shoh të gjitha në vargjet e mia, edhe pagjumësinë e të vrarit, edhe pagjumësinë e diamantit./ Deti më pranon…siç më pranon gruaja / Gruaja më pranon si çmë pranon deti / faleminderit grua…/ këto dhe mija vargje të tjera lapidare të poetit, janë shpërthime të pak shpërthimeve. Jo vetëm ditët me shi, po edhe ditët e bukura kanë qenë të hidhura për ne, i tillë ishte fati ynë. Poezinë e Xhevahirit e lexoj me pasion. Në çdo lexim unë gjejë thëllimat poetike, vargjet më me ngjyra të tij. Shqipëria e Xhevahir Spahiut është e bukur, dhe e papushtuar. Poezia e tij e tëra është shpërthim, dhimbje, përqafim. Fjala e tij e pastërt e kullon edhe diellin. Në Krijimtarinë poetike të Xhevahir Spahiut, plot poezi janë maja të letërsisë. Interpretemi poetik, Ullinjtë, Fjalë të gjelbra, Raport lufte, Tek rrënja e fjalës, Poetët e gjakut tim,Vdekja perendive e të tjera ,janë lidhjet e poetit me muzën, me kohën, me kozmosin. / M´i muarën shokët, zyrat, aeroportet, / të tjera fytyra e kanë zënë vendin tim … / në këtë marramendje harrimi / rrallë e më rrallë piqemi…Këtë ese të shkurtër për Xhevahirin po e mbylli me urimin, ji i përjetshëm në poezinë shqipe. Shëndet, o i miri poet.

Rrustem Geci

[biligoa]

Rrustem Geci

POEZIA, FJALA E PARË ME NGJYRA

Libri i Rrustem Gecit , “Kanuni poetik “ është
një libër me vlera të larta artistike. Gjerësia , thellësia,
dimenzioni, semantika, temperamenti, vargu i fortë e
i guximshëm janë karakteristika të poezisë së poetit.
Bota artisike e Rrustem Gecit është e gjerë.
Metafizika e artit të tij kudo puthë , shtrëngon dhe
përqafon Rruga nëpër më të mirët, nëpër më të
dalluarit, ishte rrugë e gjatë. Asnjë gjerësi s´më zë thotë Geci. Shija poezisë shkruan ai, çdo ditë po rritet , dhe kjo është gjë e bukur. Në arenën
e së përditshmes , shkruan Geci, është fusha ime e betejës, identiteti im, tregimet e mia.Trualli i poezisë sime thotë Rrustja, është Kosova, e përmbledhura e të përbashkëtes , sublimja.
Motivet e pasura, leksikiku i dendur, emocioni i guximshëm, bën që poeti të ngjitet tek e pagjendshmja, tek e paanshmja.E sotmja tek unë thotë poeti është e ardh, e ardhme, e përditësuar. Vepra „ Kanuni poetik “ është një libër i prushit të madh.
Me këtë vepër Geci arrin majen; / kujt t´ia tregojë plagën / kur të gjithë jemi plagosur/ me të ndaluara çfarë të bëjmë / me të jetuar po vritemi!
Rrustem Geci u lind në Roganë të Dardanës më 1950 .
Mësimet e para i kreu në vendlindje e tij, ndërsa shkollën e mesme e kreu në Gjilan dhe Dardanë
Rrustem Geci u kulturua në Universitetin e Prishtinës. Rrustem Geci plotë 17 vjet punoi gazetar në Televizionin e Prishtinës.Pas mbylljes Televizionit ,shtëpisë ku ai punonte, më 1995 mërgohet në Dortmund të Gjermanisë, ku edhe tashti jeton. Rrustem Geci kryesisht merret me poezi dhe ese. Shumë poezi të Gecit janë përkthyer në gjuhë të huaja në gjermanisht e anglisht Me këtë libër Rrustem Geci na e afron krijimtarinë e tij 30vjeçare .
Rrustem G e c i deri më tash ka shkruar e botuar 10 libra ; “Demonstrat e luleve“, “Antologia personale “, “ Këngë Qipshte“, “ Milenium “, „Një rrënjë ulliri jemi “ „ Këngë Ilirishte “ , “ Motive me shqipëri“, “Rogana“, “Tregime të kohës“ „Malli ndjek udhën e vet“ „Kanuni poetik“ dhe „Njerëzit e rërës“. Poezia ishte dhe është fjala e parë me ngjyra ,pa poezi, pa këtë mbretëreshë të arteve,unë do isha një hiq i kësaj bote. Geci bashkëpunon me të gjitha gazetat e revistat në Europë dhe Amerikë. Libri „ Kanuni poetik“ që po i jepet në duar lexuesit tonë ka 1100 faqe dhe është
prush i një jetë të madhe.

E uroj poetin Geci , për këtë vepër të madhe poetike.

[bili99]

biligoa, rrofsh qe ke sjelle vargje atdhedashurie ,vuajtje , dhimbje...por edhe qendrese dhe ngadhnjimi te poetit Rrustem Geci...Shpesh vuajtjet pjellin poetet, vargjet....suksese ne jete poetit dhe jete te gjate pa brenga...

me nderime,
bili99

[biligoa]

E V R O P Ë

( p o e m ë )

Më sheh si jam bërë
I tëri jam i gjakosur
I tëri jam i plagosur
Në këtë çast të rëndë
dua ta gjej një fije bari
të shoh nga po fryn era
se vrasësit do të kthehen
që t´ i fshehin kufomat
Më sheh si jam bërë
i t ë r i jam i gjakosur
I t ë r i jam i plagosur
po e gjeta një fije bari,do
ta dijë nga po fryn era
Në këtë vend të betejave
kujtoj 1913, kujtoj 1945
kujtoj 1981, kujtoj 1990
kujtoj,.. e çka s´ kujtoj...


2

Evropë, jam q i e l l i im
pellazgjike dhe iliriote
me l a v d i të pranuar
e me këngë të dëgjuara
Më sheh s´i jam bërë
gjaku më vie deri në gju
shtypjes nuk i përballoj
Evropë, ne jemi të njëjtë
njihma të drejtën time
të drejtën për vetëvendosje
se edhe unë jam evropë
Evropë , e j a këtej pari
t´i tregoj gropat me varre
kullat e mia të plagosura
të vërtetën e përmbysur
Serbia s´është e madhe
po është gjenocidiste
dhe e njohur për barbari


3

Evropë, e bukura Evropë
diellbardha apo diellzeza
më s h e h s´ i jam bërë
këmbët memzi më mbajnë
e uria rëndë më kërcënon
një fije bari më duhet
që ta dijë nga fryn era
vrasësit sërish do këthehen
në të gjitha l u f t ë r a t
komshinjtë më zvogëluan
m´ i morën librat, dëfteret
librat e shenjtë të tokës
m' i plaçkitën, i asgjësuan
për t´i bërë pronë të tyre
Evropë, e bukura evropë
unë kam një pyetje për ty
pse s´më njeh, pse s´më do
apo bëhesh se s´ kupton

4

Evropë, ndalja dorën serbit
ose po ia n d a l i vetë
se tokat e mia më mjaftojnë
për të mbjella e për të korra
l u f t ë s nuk i trembem
por , unë d r u a j prej teje
nga paktet tuaja të fshehta
dhe nga konferencat tuaja
Unë qytetari yt modern
bashkëkohanik me helenët
i moçëm sa ka dashtë zoti
i krishterë sa të krishterët
popull qytetërues n´Evropë
dy p e r a n d o r i më ranë
me shkopin e të madhit
dy perandori më gjakosën
me zjarr e me h e k u r
e unë ,ja ku jam, gjallë jam!..

P r i s h t i n ë, 1999

[biligoa]

SKËNDERBEU

( p o e m ë )

Në bashkësinë e kombeve
në bashkësinë e shteteve
nuk ka një njeri të njëjtë
që mund ta thotë zëshëm
emrin e dhéut dhe atdhéut,
emrin e kombit të tij
sa trimi ynë Skënderbeu
Në epokën e Kastriotit
Shqipëria ishte një tërësi;
e zgjuar me çastet e kohës
dhe e aftë të bëjë histori
Nën qeverisjen e Gjergjit
u skuqën të gjithë gurët
që atdheun e shqiponjave
askush të mos e lakmojë
Në atë epokë të ndritur
Skënderbeu, shqipja lirisë
i bashkoi gjithë shqiptarët
në luftë kundër armikut.

2
----------------------------------

Në takimet e tija në Durrës
në Gjirokastër , e Shkodër
në Shkup e në Kosovë
Gjergji e thërriste popullin
që t´ i përgjigjeshin luftës
Në Vlorë, ai u foli vlonjatve
“S´di çfarë ju bën të dashur
s´di çfarë ju bën të lumtur
por, nën tehun e shpatave
me shpatë duhet t´luftojmë!”
pra, para se t´ia beh lufta
përpara se të vie armiku
këtu ishte S k ë n d e r b e u
ai që i priu A r b r i t vetë
në ç a s t i n më të duhur
në çastin më të vështirë
Gjergji i dha shkëlqim tokës
( t h e u gjitha rrethimet )
dhe i dha shkëlqim vendit
me gjakun e më trimave
na bëri që të mbetemi gjallë!



3
----------------------------------

Në njëzet e katër luftëra
në njëzet e katër beteja
në njëzet e katër fitore
Gjergji ishte trimi ynë
ai që i dha përgjigje kohës
Princa të mirë të Arbrit
mos u ligështoni, mbahuni
Jini në b e t e j a t tuaja
kjo p a s u r i e vetëdijes
më detyron të ju këshilloj;
Shqipërinë ta duani shumë
dhe gjakun mos e kurseni
që liria të jetë, Shqipëri
Princa të zgjuar të Arbrit
lufta është ekuacion , me
të papritura e të panjohura
nëse ju dilni të mundur
nga ju lypset të luftoni
kjo luftë kundër Turqisë
është luftë për Shqipërinë
luftë për të ardhmen tonë


4
-------------------------------------

Princa të dashur të arbrit
gjaku i luftës nuk humbet
edhe sikur të na vrasin, edhe
sikur të na mundin rëndë
farë e huaj këtej s´do të mbijë
Shqipëria është gjak i moçëm
g j a k i s h k r u a r me gjak
gjak i s h k r u a r me l i r i
Në këtë vend me plot begati
me klimë të butë e me det
Të gjitha parajsat janë këtu
për të lindur e të palindur
një pasuri e pamohueshme
për të gjithë qytetarët tanë
Që shtetin ta bëjmë të fortë
të qëndrueshëm e m o d e r n
Shqipërisë i duhen fitoret
dhe asnjë humbje në beteja

5
-----------------------------------

Këtë vend me tokë e me det
që ne e quajmë , Shqipëri
ka aromën e fortë të luleve
aromën e fortë të pemëve
aromën e dimrit dhe verës
aromën e fëmijës së qeshur
Shqiptar , bashkohuni dhe
mbajeni njëri tjetrin, duajeni
se i humburi çdoherë paguan
gjobën e rëndë të pushtimit
Në këtë çast k o m b ë t a r
Në këtë çast h i s t o r i k
Shqipëria është atdheu ynë
Adresa e jonë në këtë botë !..

DORTMUND, 2008

[biligoa]

PUTHJA E DHEUT

( p o e m ë )

Re të luftës,.. dallgë dhe stuhi
S´na u hoqën kurrë mbi qepallë
Më të fortë ishim se vetë Sparta
Natën mbi Trojën nuk di ta falë

Dielli mbi Shqipëri nuk shuhet
Kjo është një e vërtetë e qartë
Roma Çezarit, Nata e osmanliut
Na bëri të vuajmë, të heqim gjatë

Në një gjyq që as korbat se shkruan
Të d ë n u a r ishim,...me kalvar!
Në atë (kontratë ) tmerri e gjaku
Shpërngulja bënte atentatin e parë

Tridhjetë shekuj janë rrënjët tona
30 shekuj kemi gurin në kufij
dhuna ishte shumë e rëndë
dhe ushtri tonën ne nuk kishim

2
----------------------------------

Në këtë b o t ë trishtimesh
sa herë e kujtoj atë kohë
një e tronditur më pushton
krajla dhe mbretër të huaj
që s´ i patëm kurrë asgjë
na shkulën e na përshkulën
në shkretëtirat e Anadollit
Nga ajo këputjeje e rëndë
unë vetvritem çdo d i t ë
nga m a l l i i përmalluar
nga të qënit i shpërngulur
Në atë puthje të dheut
lashë përroin e fshatit, lisin
kopshtin me plot perime e
pemë.Vreshtën e Dardhave
se armiku na ra natën , dhe
na i dogji të gjitha shtëpitë
e ne që m b e t ë m gjallë;
i lamë ca g u r ë tek pragu!


3
------------------------------------

Shpërnguljen nga mëmëdheu
e kam përjetuar shumë rëndë
më thotë një ish i shpërngulur
ushtria dhe xhandarët serbë
na nxorën në mes të rrugës
udha për Selanik me qerre
ishte një dramë më shumë
që vriste gjithandej Kosovën
Në ato vite të shpërnguljes
një i quajtur Astrit Karadaku
pjesëmarrës i (tre) luftërave
na thotë për këtë p o e m ë
betejat i takojnë historisë
nëse betejat nuk sjellin fitore
Në çastin kur po shkuleshim
unë putha dheun tim të ëmbël
dhe nga kopshti mora baltë
që ta kem s´i kujtim të tokës
dhe kujtim të dhéut e atdheut
që të mos më bjerë hiadha
apo ndonjë gjëmë e rëndë




4
---------------------------------

Në të gjitha ato vuajtje
Stambolli ishte një vrasje
kujtimet i kam të freskëta
në Z y r a t për të huajtë
tek po prisja në korridor
të merrja kombësinë turke
në radhët me ne, ishte një
vajzë bjonde , vjeç 13- të
nga Keçekolla e Prishtinës
serbët asaj ia kishin vrarë
16 a n ë t a r ë të familjes,
ndërsa ajo kishte shpëtuar
duke u fshehur në plevicë.
Ajo vajzë me atë dramë
kishte 50 të rarë të familjes
me gjak thuaja deri në gju
doli nga zyra duke bërtitur
këtë emër unë s´e kuptojë!


5
---------------------------------

më ktheni në vendin tim
në fshatin me fytyrë bari
tek shtëpia e prindërve
tek v a r r i i nënës sime
ish zëri i 13- të vjeçares
një gjëmë e gjithëve neve

O më të mirët e shpirtit
Gjergj , Aleks , Trëndëlinë
dhe juve që s´ po u njoh
gjuamëni me gurë, shajmëni
se unë biri juaj dhe vëllai
do duhej të isha atje, atje
dhe s ë bashku në luftë
t´i mbroja dhe unë trojet

Sa herë p ë r m a l l o h e m
i bie telefonit e bisedoj;
Kosovë, tungjatjeta, si je
katundi s´i është; si dolët
në mëngjes, a pati bastisje
sa dasma u bënë, tregomë
sa n u s e lindën fëmijë
o vëlla i gjakut tim, trego
se malli për ju më nbyti!

6
----------------------------------

Në varrezat e Stambollit
prehen me mijëra shqiptarë
thonë se vdiqën në këmbë
me sy kah a t d h e u
në kujtim të vendlindjes!.

Kossovë , Shqipëri , Atdhe
tragjedinë e shpërnguljes
e kam përjetuar në Selanik
në një anije të vjetër greke
që transportonte shqiptarët
për n´humbje dhe n'harrim

Prandaj, si sot më kujtohet
thotë Isai, një i shpërngulur
dhe shpalon një akt drame
për një Hanife Ibrahimin
nënë nga Gjilani,pasi hodhi
djalin, edhe vet ra në det!...

( Grykën e Bosforit
P y e t e n i se flet
Gjysma është l o t
Gjysma është det!... )


7
-------------------------------------

Në jetën e të shpërngulurit
nuk mjaftuaka një vuajtje, një
dhimbje,një humbje,një vdekje
i shpërnguluri vdes çdo ditë
për t´ siguruar një gropë varri

B i j t e shpërngulur të Arbrit
me mund e bëmë këtë jetë
i këputur , i degdisur, i huaj
mërgimi çdo ditë më vret!

Një jetë se kam parë Kosovën
në Tiranë s´kam qenë asnjëherë
kam lexuar mjaft për atdheun
për fushat , malet dhe d e t i n

Kjo j e t ë na iku me mall
moshë më nuk më ka mbetur
veshët më ushtojnë shumë
e shoh se jam shumë i mërzitur!



8
---------------------------------------

E ç´murtaja të rënda na ranë
po vuajmë ne, po vuajnë edhe fëmija
Në Shqipëri unë e kam mendjen
zemra më ikën vetëm në Tiranë

Tokë e florinjtë është Çamëria
tronditëse është ëndrra e çamit
Në det kur trapi d r e m i t e t
Dhe çami me çamen puthën

Mosha s´ më lë të kapi largësi
fëmijët po na i përtëritin emrat
për ju që e k u p t o n i vajin
degën e thyer edhe era e than!...

Atdhé, o i shtrenjti a t d h é
nxirre këngën që vlon në ty
Na lësho një za o i mirë
që të mos vdesim në mynxyrë!




9
--------------------------------------

Kosovë , e mba mend o trime
kur korbat nga rragamët t´u lëshuan
gjuhën e këngën të t´i shleyjnë
nëpër kohë të dogjën, të fyen,
të pranguan; por ti o Kosovë
prapë diellin nxore nga zemra
një t r u p të j e t ë Shqipëria!

O vëlla i atdheut tim, o zemër
jam lindur ku rritet p r u s h i
jam lindur ku p i q e t flaka
në katundin me fytyrë të barit
unë kam tri këngë të gjakëta
aty ku më njihnin dhe i njihja

Në çastet tek shpërnguljeshim
Ne lamë pjesë të jetës sonë
Fragmente nga më intimet
Copa të fshehura dashurie
Dhe kujtime të tjera të jetës
në palcë të tokës i fshehëm
Të mos i gjej dorë e huaj



10
----------------------------------

Kosovë mos u vono, ngritu
ti prishim kufijtë e ndarjes
ndarjen që po na ndan
se koha që po e jetojmë
do që të j e m i të l i r ë!

Tiranë, më lejo të përqafoj
të marr një grusht dhé nga
ti , nga toka ime e ashpër
një grusht dhé për kujtim
se gjuhën e ëmbël shqipe
ndarja e gjatë ma v o d h i...

Kjo këngë e ky mundim, do
sjellin një mëngjes të bardhë
një m ë n g j e s plot diell
edhe sikur koha të zbres në
zero,Shqipëria do të jetë një!..

S t a m b o l l , 1994

[biligoa]

A I T H A

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
arresti i asaj mbrëmjeje
më ka plagosur rëndë!...

Asgjë s ´ më kall tmerr
Më shumë se ai arrest
ku për “mësimin e lirisë”
më rrahën e më dhunuan!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtojë
por atë arrest të fshehtë
as t a s h t i s'e kuptoj!

Qyteteve të m ë d h a
ka plot grupe mafiozësh
po arresti i asaj të hëne
ishte dora e shtetit vet!

Në atë terr të atij shteti
unë pashë vetëm vrasës
polic nga të çmendurit
që gajaseshin , tiiiiiiiiiiii!...



2
-----------------------------

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më lëndoi sa s´ bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të errësirës
vetëm ato mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë kalvar të burgut
që ishte poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe atë plagë të ndyrë!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ajo llavë e policëve
më ka lënduar rëndë

Pas gjithë atij dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë vdekjen dëshiroja
si gjënë më të bukur!


2
-----------------------------

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më lëndoi sa s´ bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të errësirës
vetëm ato mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë kalvar të burgut
që ishte poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe atë plagë të ndyrë!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ajo llavë e policëve
më ka lënduar rëndë

Pas gjithë atij dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë vdekjen dëshiroja
si gjënë më të bukur!




4
------------------------------

Etleva , shpirt i mamit
luaj, këndo, kërce, qeshu
se ti e meriton këtë jetë
ti e meriton këtë gëzim
plaga ime është imja
imja dhe e askujt tjetër
i thosha unë vetvetes

Me të gjitha ato plagë
Ajo kohë s' ishte e imja
bisedoja unë meveten
si ta shkuli, si ta harroj
atë dhunim të asaj nate
Etleva; me ty e kam lehtë
por , me Astritin…s´ di...
me atë e kam vështirë,
dhe s´ di si t' ia spjegoj
në këtë pikë - dhembjeje
emri i p l a g ë s godet
emri i plagës turpëron
se po t' ia them troç
ajo plagë do ta vriste!



5
------------------------------

Në dhomë jam vetëm
jam në betejë me veten
në betejë me plagën time
në këtë teatër personal
plaga s´ më lë të hesht
e gërvishtura më gërryen
nga zemra deri te mendja
se ajo plagë e d j a l l i t
po e shëmtueka shpirtin
me kujtimin e së keqes.
Etleva , shpirti i mamit
f l e j me ëndrrat tuaja
se ti je e pastërt si qielli
dhe e meriton këtë jetë
se ajo që më ka ndodhur
mua , është drama ime
dhe e a s k u j t tjetër
Me foton e saj në dorë
Aitha bënte betejen e saj
përse unë të vetvritem
përse ta lë vajzen jetime
për plagën që s' e desha!



6
----------------------------

Nga jeta e një gruaje
këputa këto fragmete
që ai arrest i serbit
të mos mbetët i heshtur
E dënuar me b u r g
mbi atë grua të fisme
u shemb një çmenduri
për ta vrarë atë qenie
ai shtet atë fytyrë kishte
Ju që e njihni gruan,
shpirtin e saj të butë
ju që i puthni, që i doni
mos ua prekni trazimet
mos kërkoni fundin e
barkut, fundin e gjërave
gruaja është mëma, që
ka lindur H o m e r i n!...

Prishtinë, 1993-2000

Rrustem Geci,katër poemë nga libri “ Një pikë gjak për tokën”

[biligoa]

” Rrustem Geci, katër poemë nga libri “ Një pikë gjak për tokën

E V R O P Ë

( p o e m ë )

Më sheh si jam bërë
I tëri jam i gjakosur
I tëri jam i plagosur
Në këtë çast të rëndë
dua ta gjej një fije bari
të shoh nga po fryn era
se vrasësit do të kthehen
që t´ i fshehin kufomat
Më sheh si jam bërë
i t ë r i jam i gjakosur
I t ë r i jam i plagosur
po e gjeta një fije bari,do
ta dijë nga po fryn era
Në këtë vend të betejave
kujtoj 1913, kujtoj 1945
kujtoj 1981, kujtoj 1990
kujtoj,.. e çka s´ kujtoj...


2

Evropë, jam q i e l l i im
pellazgjike dhe iliriote
me l a v d i të pranuar
e me këngë të dëgjuara
Më sheh s´i jam bërë
gjaku më vie deri në gju
shtypjes nuk i përballoj
Evropë, ne jemi të njëjtë
njihma të drejtën time
të drejtën për vetëvendosje
se edhe unë jam evropë
Evropë , e j a këtej pari
t´i tregoj gropat me varre
kullat e mia të plagosura
të vërtetën e përmbysur
Serbia s´është e madhe
po është gjenocidiste
dhe e njohur për barbari


3

Evropë, e bukura Evropë
diellbardha apo diellzeza
më s h e h s´ i jam bërë
këmbët memzi më mbajnë
e uria rëndë më kërcënon
një fije bari më duhet
që ta dijë nga fryn era
vrasësit sërish do këthehen
në të gjitha l u f t ë r a t
komshinjtë më zvogëluan
m´ i morën librat, dëfteret
librat e shenjtë të tokës
m' i plaçkitën, i asgjësuan
për t´i bërë pronë të tyre
Evropë, e bukura evropë
unë kam një pyetje për ty
pse s´më njeh, pse s´më do
apo bëhesh se s´ kupton

4

Evropë, ndalja dorën serbit
ose po ia n d a l i vetë
se tokat e mia më mjaftojnë
për të mbjella e për të korra
l u f t ë s nuk i trembem
por , unë d r u a j prej teje
nga paktet tuaja të fshehta
dhe nga konferencat tuaja
Unë qytetari yt modern
bashkëkohanik me helenët
i moçëm sa ka dashtë zoti
i krishterë sa të krishterët
popull qytetërues n´Evropë
dy p e r a n d o r i më ranë
me shkopin e të madhit
dy perandori më gjakosën
me zjarr e me h e k u r
e unë ,ja ku jam, gjallë jam!..

P r i s h t i n ë, 1999



SKËNDERBEU

( p o e m ë )

Në bashkësinë e kombeve
në bashkësinë e shteteve
nuk ka një njeri të njëjtë
që mund ta thotë zëshëm
emrin e dhéut dhe atdhéut,
emrin e kombit të tij
sa trimi ynë Skënderbeu
Në epokën e Kastriotit
Shqipëria ishte një tërësi;
e zgjuar me çastet e kohës
dhe e aftë të bëjë histori
Nën qeverisjen e Gjergjit
u skuqën të gjithë gurët
që atdheun e shqiponjave
askush të mos e lakmojë
Në atë epokë të ndritur
Skënderbeu, shqipja lirisë
i bashkoi gjithë shqiptarët
në luftë kundër armikut.

2
----------------------------------

Në takimet e tija në Durrës
në Gjirokastër , e Shkodër
në Shkup e në Kosovë
Gjergji e thërriste popullin
që t´ i përgjigjeshin luftës
Në Vlorë, ai u foli vlonjatve
“S´di çfarë ju bën të dashur
s´di çfarë ju bën të lumtur
por, nën tehun e shpatave
me shpatë duhet t´luftojmë!”
pra, para se t´ia beh lufta
përpara se të vie armiku
këtu ishte S k ë n d e r b e u
ai që i priu A r b r i t vetë
në ç a s t i n më të duhur
në çastin më të vështirë
Gjergji i dha shkëlqim tokës
( t h e u gjitha rrethimet )
dhe i dha shkëlqim vendit
me gjakun e më trimave
na bëri që të mbetemi gjallë!



3
----------------------------------

Në njëzet e katër luftëra
në njëzet e katër beteja
në njëzet e katër fitore
Gjergji ishte trimi ynë
ai që i dha përgjigje kohës
Princa të mirë të Arbrit
mos u ligështoni, mbahuni
Jini në b e t e j a t tuaja
kjo p a s u r i e vetëdijes
më detyron të ju këshilloj;
Shqipërinë ta duani shumë
dhe gjakun mos e kurseni
që liria të jetë, Shqipëri
Princa të zgjuar të Arbrit
lufta është ekuacion , me
të papritura e të panjohura
nëse ju dilni të mundur
nga ju lypset të luftoni
kjo luftë kundër Turqisë
është luftë për Shqipërinë
luftë për të ardhmen tonë


4
-------------------------------------

Princa të dashur të arbrit
gjaku i luftës nuk humbet
edhe sikur të na vrasin, edhe
sikur të na mundin rëndë
farë e huaj këtej s´do të mbijë
Shqipëria është gjak i moçëm
g j a k i s h k r u a r me gjak
gjak i s h k r u a r me l i r i
Në këtë vend me plot begati
me klimë të butë e me det
Të gjitha parajsat janë këtu
për të lindur e të palindur
një pasuri e pamohueshme
për të gjithë qytetarët tanë
Që shtetin ta bëjmë të fortë
të qëndrueshëm e m o d e r n
Shqipërisë i duhen fitoret
dhe asnjë humbje në beteja

5
-----------------------------------

Këtë vend me tokë e me det
që ne e quajmë , Shqipëri
ka aromën e fortë të luleve
aromën e fortë të pemëve
aromën e dimrit dhe verës
aromën e fëmijës së qeshur
Shqiptar , bashkohuni dhe
mbajeni njëri tjetrin, duajeni
se i humburi çdoherë paguan
gjobën e rëndë të pushtimit
Në këtë çast k o m b ë t a r
Në këtë çast h i s t o r i k
Shqipëria është atdheu ynë
Adresa e jonë në këtë botë !..

DORTMUND, 2008




PUTHJA E DHEUT

( p o e m ë )

Re të luftës,.. dallgë dhe stuhi
S´na u hoqën kurrë mbi qepallë
Më të fortë ishim se vetë Sparta
Natën mbi Trojën nuk di ta falë

Dielli mbi Shqipëri nuk shuhet
Kjo është një e vërtetë e qartë
Roma Çezarit, Nata e osmanliut
Na bëri të vuajmë, të heqim gjatë

Në një gjyq që as korbat se shkruan
Të d ë n u a r ishim,...me kalvar!
Në atë (kontratë ) tmerri e gjaku
Shpërngulja bënte atentatin e parë

Tridhjetë shekuj janë rrënjët tona
30 shekuj kemi gurin në kufij
dhuna ishte shumë e rëndë
dhe ushtri tonën ne nuk kishim

2
----------------------------------

Në këtë b o t ë trishtimesh
sa herë e kujtoj atë kohë
një e tronditur më pushton
krajla dhe mbretër të huaj
që s´ i patëm kurrë asgjë
na shkulën e na përshkulën
në shkretëtirat e Anadollit
Nga ajo këputjeje e rëndë
unë vetvritem çdo d i t ë
nga m a l l i i përmalluar
nga të qënit i shpërngulur
Në atë puthje të dheut
lashë përroin e fshatit, lisin
kopshtin me plot perime e
pemë.Vreshtën e Dardhave
se armiku na ra natën , dhe
na i dogji të gjitha shtëpitë
e ne që m b e t ë m gjallë;
i lamë ca g u r ë tek pragu!


3
------------------------------------

Shpërnguljen nga mëmëdheu
e kam përjetuar shumë rëndë
më thotë një ish i shpërngulur
ushtria dhe xhandarët serbë
na nxorën në mes të rrugës
udha për Selanik me qerre
ishte një dramë më shumë
që vriste gjithandej Kosovën
Në ato vite të shpërnguljes
një i quajtur Astrit Karadaku
pjesëmarrës i (tre) luftërave
na thotë për këtë p o e m ë
betejat i takojnë historisë
nëse betejat nuk sjellin fitore
Në çastin kur po shkuleshim
unë putha dheun tim të ëmbël
dhe nga kopshti mora baltë
që ta kem s´i kujtim të tokës
dhe kujtim të dhéut e atdheut
që të mos më bjerë hiadha
apo ndonjë gjëmë e rëndë




4
---------------------------------

Në të gjitha ato vuajtje
Stambolli ishte një vrasje
kujtimet i kam të freskëta
në Z y r a t për të huajtë
tek po prisja në korridor
të merrja kombësinë turke
në radhët me ne, ishte një
vajzë bjonde , vjeç 13- të
nga Keçekolla e Prishtinës
serbët asaj ia kishin vrarë
16 a n ë t a r ë të familjes,
ndërsa ajo kishte shpëtuar
duke u fshehur në plevicë.
Ajo vajzë me atë dramë
kishte 50 të rarë të familjes
me gjak thuaja deri në gju
doli nga zyra duke bërtitur
këtë emër unë s´e kuptojë!


5
---------------------------------

më ktheni në vendin tim
në fshatin me fytyrë bari
tek shtëpia e prindërve
tek v a r r i i nënës sime
ish zëri i 13- të vjeçares
një gjëmë e gjithëve neve

O më të mirët e shpirtit
Gjergj , Aleks , Trëndëlinë
dhe juve që s´ po u njoh
gjuamëni me gurë, shajmëni
se unë biri juaj dhe vëllai
do duhej të isha atje, atje
dhe s ë bashku në luftë
t´i mbroja dhe unë trojet

Sa herë p ë r m a l l o h e m
i bie telefonit e bisedoj;
Kosovë, tungjatjeta, si je
katundi s´i është; si dolët
në mëngjes, a pati bastisje
sa dasma u bënë, tregomë
sa n u s e lindën fëmijë
o vëlla i gjakut tim, trego
se malli për ju më nbyti!

6
----------------------------------

Në varrezat e Stambollit
prehen me mijëra shqiptarë
thonë se vdiqën në këmbë
me sy kah a t d h e u
në kujtim të vendlindjes!.

Kossovë , Shqipëri , Atdhe
tragjedinë e shpërnguljes
e kam përjetuar në Selanik
në një anije të vjetër greke
që transportonte shqiptarët
për n´humbje dhe n'harrim

Prandaj, si sot më kujtohet
thotë Isai, një i shpërngulur
dhe shpalon një akt drame
për një Hanife Ibrahimin
nënë nga Gjilani,pasi hodhi
djalin, edhe vet ra në det!...

( Grykën e Bosforit
P y e t e n i se flet
Gjysma është l o t
Gjysma është det!... )


7
-------------------------------------

Në jetën e të shpërngulurit
nuk mjaftuaka një vuajtje, një
dhimbje,një humbje,një vdekje
i shpërnguluri vdes çdo ditë
për t´ siguruar një gropë varri

B i j t e shpërngulur të Arbrit
me mund e bëmë këtë jetë
i këputur , i degdisur, i huaj
mërgimi çdo ditë më vret!

Një jetë se kam parë Kosovën
në Tiranë s´kam qenë asnjëherë
kam lexuar mjaft për atdheun
për fushat , malet dhe d e t i n

Kjo j e t ë na iku me mall
moshë më nuk më ka mbetur
veshët më ushtojnë shumë
e shoh se jam shumë i mërzitur!



8
---------------------------------------

E ç´murtaja të rënda na ranë
po vuajmë ne, po vuajnë edhe fëmija
Në Shqipëri unë e kam mendjen
zemra më ikën vetëm në Tiranë

Tokë e florinjtë është Çamëria
tronditëse është ëndrra e çamit
Në det kur trapi d r e m i t e t
Dhe çami me çamen puthën

Mosha s´ më lë të kapi largësi
fëmijët po na i përtëritin emrat
për ju që e k u p t o n i vajin
degën e thyer edhe era e than!...

Atdhé, o i shtrenjti a t d h é
nxirre këngën që vlon në ty
Na lësho një za o i mirë
që të mos vdesim në mynxyrë!




9
--------------------------------------

Kosovë , e mba mend o trime
kur korbat nga rragamët t´u lëshuan
gjuhën e këngën të t´i shleyjnë
nëpër kohë të dogjën, të fyen,
të pranguan; por ti o Kosovë
prapë diellin nxore nga zemra
një t r u p të j e t ë Shqipëria!

O vëlla i atdheut tim, o zemër
jam lindur ku rritet p r u s h i
jam lindur ku p i q e t flaka
në katundin me fytyrë të barit
unë kam tri këngë të gjakëta
aty ku më njihnin dhe i njihja

Në çastet tek shpërnguljeshim
Ne lamë pjesë të jetës sonë
Fragmente nga më intimet
Copa të fshehura dashurie
Dhe kujtime të tjera të jetës
në palcë të tokës i fshehëm
Të mos i gjej dorë e huaj



10
----------------------------------

Kosovë mos u vono, ngritu
ti prishim kufijtë e ndarjes
ndarjen që po na ndan
se koha që po e jetojmë
do që të j e m i të l i r ë!

Tiranë, më lejo të përqafoj
të marr një grusht dhé nga
ti , nga toka ime e ashpër
një grusht dhé për kujtim
se gjuhën e ëmbël shqipe
ndarja e gjatë ma v o d h i...

Kjo këngë e ky mundim, do
sjellin një mëngjes të bardhë
një m ë n g j e s plot diell
edhe sikur koha të zbres në
zero,Shqipëria do të jetë një!..

S t a m b o l l , 1994












A I T H A

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
arresti i asaj mbrëmjeje
më ka plagosur rëndë!...

Asgjë s ´ më kall tmerr
Më shumë se ai arrest
ku për “mësimin e lirisë”
më rrahën e më dhunuan!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtojë
por atë arrest të fshehtë
as t a s h t i s'e kuptoj!

Qyteteve të m ë d h a
ka plot grupe mafiozësh
po arresti i asaj të hëne
ishte dora e shtetit vet!

Në atë terr të atij shteti
unë pashë vetëm vrasës
polic nga të çmendurit
që gajaseshin , tiiiiiiiiiiii!...



2
-----------------------------

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më lëndoi sa s´ bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të errësirës
vetëm ato mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë kalvar të burgut
që ishte poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe atë plagë të ndyrë!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ajo llavë e policëve
më ka lënduar rëndë

Pas gjithë atij dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë vdekjen dëshiroja
si gjënë më të bukur!


2
-----------------------------

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ai arrest i armikut
më lëndoi sa s´ bëhet!

N´atë burg të Gjilanit
mes mureve të errësirës
vetëm ato mure e dinë
çka u bënin mësueseve!

N´ atë kalvar të burgut
që ishte poshtë atij ferri
vuajta të pavuajtshmen
dhe atë plagë të ndyrë!

Më vjen turp ta them
më vjen ndot ta kujtoj
por ajo llavë e policëve
më ka lënduar rëndë

Pas gjithë atij dhunimi
pas gjithë asaj torture;
unë vdekjen dëshiroja
si gjënë më të bukur!




4
------------------------------

Etleva , shpirt i mamit
luaj, këndo, kërce, qeshu
se ti e meriton këtë jetë
ti e meriton këtë gëzim
plaga ime është imja
imja dhe e askujt tjetër
i thosha unë vetvetes

Me të gjitha ato plagë
Ajo kohë s' ishte e imja
bisedoja unë meveten
si ta shkuli, si ta harroj
atë dhunim të asaj nate
Etleva; me ty e kam lehtë
por , me Astritin…s´ di...
me atë e kam vështirë,
dhe s´ di si t' ia spjegoj
në këtë pikë - dhembjeje
emri i p l a g ë s godet
emri i plagës turpëron
se po t' ia them troç
ajo plagë do ta vriste!



5
------------------------------

Në dhomë jam vetëm
jam në betejë me veten
në betejë me plagën time
në këtë teatër personal
plaga s´ më lë të hesht
e gërvishtura më gërryen
nga zemra deri te mendja
se ajo plagë e d j a l l i t
po e shëmtueka shpirtin
me kujtimin e së keqes.
Etleva , shpirti i mamit
f l e j me ëndrrat tuaja
se ti je e pastërt si qielli
dhe e meriton këtë jetë
se ajo që më ka ndodhur
mua , është drama ime
dhe e a s k u j t tjetër
Me foton e saj në dorë
Aitha bënte betejen e saj
përse unë të vetvritem
përse ta lë vajzen jetime
për plagën që s' e desha!



6
----------------------------

Nga jeta e një gruaje
këputa këto fragmete
që ai arrest i serbit
të mos mbetët i heshtur
E dënuar me b u r g
mbi atë grua të fisme
u shemb një çmenduri
për ta vrarë atë qenie
ai shtet atë fytyrë kishte
Ju që e njihni gruan,
shpirtin e saj të butë
ju që i puthni, që i doni
mos ua prekni trazimet
mos kërkoni fundin e
barkut, fundin e gjërave
gruaja është mëma, që
ka lindur H o m e r i n!...

Prishtinë, 1993-2000

Rrustem Geci,katër poemë nga libri “ Një pikë gjak për tokën”

[biligoa]

L l e m a d e o - Shqipëri