Komunikimi-lidhshmëria

[burbuqe1]

A ju ka ndodhur ndonjëherë t’ju thërras ndonjë person shumë i dashur
për ju, në telefon 5 apo më shume here në ditë, teksa e shikon numrin
mbas gjithë atyre thirrjeve të thuash me vete: e tash, çka tash? aiii
çka do të me thotë më!!!... Apo ti ke provuar të komunikosh me dikë të
rëndësishëm për ty, nuk ka qenë në kohën dhe vendin e duhur, s’ke
pasur rrjet, mbushje... Ose deri sa jemi duke folur gjerë e gjatë
bashkëbiseduesi herë-herë mos ta ketë koncentrimin -durimin që të
dëgjojë. Ende pa përfunduar ti, t'ju ndërpres me hallet e tij, e ti thua
gjithmonë me vete s’patë durim as të më dëgjojë deri në fund e lerë më
të më ndihmojë. Apo të zgjoheni në mesnatë nuk ju zë më gjumi, derisa
të gjithë flenë e ti të kesh nevojë t’i flasësh dikujt. Nëse ju jeni të
thyer, të lënduar thellë, sytë ju shkëlqejnë nga lotët, buzëqeshjen e
ngrirë në buzë. Teksa mundoheni të mbaheni, kujdeseni të paktën nga
jashtë mos te dukeni aq te lodhur, kush mund t’ju kuptojë brendësinë
më mirë, kush mundet ta di – ta kuptoj situatën tënde, më mirë se sa
Ai që na ka krijuar, që i di më së miri fshehtësitë, nuk i mërzitemi
asnjëherë, në çdo kohë mundemi të lidhemi direkt pa pritur sinjale,
mbushje, radhë. Në çdo kohë mundet të na dëgjojë. Pse atëherë mos
të drejtohemi siç duhet. Pse duhet te presim dhe çka duhet të presim
kur e vërteta na thërret, kur mendon që duhesh të besh komunikimin
tënd? Pse mos ta fillosh që tani.



Burbuqe Rexha