Muhammedi ne Bibel

[pejani34]

mateu-jesusin etundon djalli 8-9-10. ni deshmi e vogel ce nuk asht zot apo bir zoti , per ata qe ka mend. e tana nashta flasim per Muhamedin ne bibel.

[Arber gerguri]

mateu-jesusin etundon djalli 8-9-10. ni deshmi e vogel ce nuk asht zot apo bir zoti , per ata qe ka mend. e tana nashta flasim per Muhamedin ne bibel.

Argumenta ka shume, qe nuk jan keta profet dhe engjuj bijtë dhe bijat e Zotit,
we ALlahu keta koken ne vend te duhur nuk e kan. E kom citu ne nje postim tjeter se po te ishin keta bijtë dhe bijat e Zotit ata duhet te kishin cilesit e tij si baba pra. Te gjithe keta te derguar , keta njerez, dhe ato krijesa (engjuj dhe djajë) jan te krijuar prej ALlahut.

[altin55]

Referencat ndaj Moisiut, Jezusit dhe Muhamedit me këtë renditje:



Deuteronomi 33:1:"Dhe ky është bekimi me të cilën Moisiu, njeriu i Zotit, i bekoi fëmijët e Israelit para vdekjes së tij. Dhe ai tha: Zoti erdhi nga Sinai, u ngrit nga Seiri, shkëlqei nga kodra Paran, dhe ai erdhi me dhjetë mijë shenjtorë: nga dora e tij e djathtë, një ligj të jashtëzakonshëm për ta".



Kjo është një seri kronologjike e pejgamberëve, e cila është kallëzuar nëpërmjet referencave ndaj vendeve. Kjo profeci transmetohet në fund të Deuteronomisë bashkë me rrëfenjën e vdekjes së pejgamberit Moisi, paqja qoftë mbi të. Ishte një bekim dhe përgëzim i dhuruar nga pejgamberi Moisi ndjekësve të tij mu para vdekjes së tij. Kjo është menduar t'u japë shpresë ndjekësve të tij me rastin e vdekjes së pejgamberit të tyre, se Zoti s'po i braktis ata, madje më e mira akoma ka për të ardhur, dhe se Ai do të vazhdojë ta bekojë njerëzimin me udhëzimin dhe dritën e Tij.



Sinai i referohet Moisiut, paqja qoftë mbi të. Është një referencë e qartë ndaj kodrës Sinai, ku Moisiu pranoi shpalljen e tij [Ekzodus 19:20]. Seiri i referohet Jezusit, paqja qoftë mbi të. Kjo zakonisht është e lidhur me zinxhirin e maleve në Perëndim dhe Jug të Detit të Vdekur, duke u shtrirë nëpër Jerusalem dhe Betlehem, vendlindjen e Jezusit, paqja qoftë mbi të. Më vonë është zgjatur për të përfshirë malet e anës Lindore poashtu [Fjalori i Biblës, John L. Meckenzie, S.J., f.783]. Sidoqoftë, Seir poashtu identifikohet me kufirin Verior të territorit fisnor të Xhudas dhe zakonisht me Sarisin afër Keslas [Shesalon], mezi nëntë milje në Perëndim të këtyre dy qyteteve [Fjalori Biblik i Idermanit, nga Allen C. Myers, f.921-922, dhe Fjalori Biblik i Përkthyesit Gojor, V4, f.262]. Pejgamberi Moisi, paqja qoftë mbi të, kurrë gjatë jetës së tij s'ka hyrë në Palestinë, dhe si rrjedhim kjo s'mund t'i jetë referuar atij.



Siç pamë tashmë në seksionin 6.5, Parani i referohet qytetit të Mekes në Gadishullin Arabik. Vendi i shkretë i Paranit është vendi ku gruaja e Abrahamit, Hager, dhe biri i tij më i vjetri, Ishmael, u vëndosën në shkretëtirën Arabe. Veçanërisht, Meka. Meka, natyrisht, është kryeqyteti Islam dhe vendlindja e Muhamedit, paqja qoftë mbi të. Kodra Paran është një zinxhir malesh po në atë rajon, të cilin Arabët e quajnë "Malet Seruet". Muhamedi, paqja qoftë mbi të, së pari u bë pejgamberi i Islamit në shpellën Hira, që gjendet në këto male. Jezusi kurrë në jetën e tij s'ka udhëtuar për në Paran. Muhamedi, ndërkaq, ishte lindur aty. Ai vdiq aty. Dhe, ai ishte kryeqyteti i fesë Islame aso kohe dhe sot. Të gjithë pejgamberët e Biblës, përfshirë Jezusin dhe Moisiun, erdhën ose nga Palestina, ose nga Babilonia. Asnjë pejgamber i Biblës kurrë s'erdhi nga qyteti Arab i Paranit [Meke]. Pejgamberi Muhamed, paqja qoftë mbi të, është i vetmi pejgamber i Zotit që ndonjëherë ka përmbushur këtë profeci.



Poashtu lexojmë në vargun 33:2 se një ligj i jashtëzakonshëm do të dalë nga dora e djathtë e pejgamberit nga Paranit. Referenca ndaj "së djathtës" i referohet forcës, drejtësisë, dhe udhëzimit. Në Islam, të gjitha veprat e pastra dhe të ndershme kryhen me dorën e "djathtë" [ngrënia, përshëndetja me dorë, etj.], ndërsa të gjitha veprat e pista apo të padëshirueshme kryhen me dorën e majtë [larja e pjesëve intime, marrja e plehrave, etj]. Në Kur'an, të mirët përshkruhen në Ditën e Gjykimit sikur pranojnë librin e tyre të veprave me dorën e "djathtë" të tyre, ndërsa të këqijtë e pranojnë të tyren me dorën e "majtë". Kjo mund të shihet për shembull në kaptinën el-Haka [Kur'an 69:13-37]. Ky qëndrim i përgjithshëm bartet në Bibël poashtu. Ne lexojmë:



"Frazat Biblike që i referohen dorës së djathtë, pasqyrojnë një qëndrim kulturor e njerëzor të përhapur, domethënë njohja se për shumicën e njerëzve dora e djathtë është edhe më e fortë edhe më e aftë se e majta, dhe është dora me të cilën ndërmerren shumë punë instiktivisht…Eccl.10.2 lidh 'zemrën e urtë të njeriut' me dorën e tij të djajthtë, dhe 'zemrën e të marrit' me të majtën e tij. Kur Biri i Njeriut ndanë dhentë nga dhitë në Gjykimin e Fundit, të mallkuarve 'në dorën e majtë' ai u thotë, 'Ikni prej meje, të mallkuar, në zjarr të pasosur', [Mat. 25:41] …Dora e djathtë shpesh përmendet si një simbol i fuqisë, si për qeniet njerëzore, ashtu edhe antropomorfikisht për Zotin [p.sh. Job 40:14; Isa. 48:13]" Fjalor i Traditave Biblike në Literaturën Angleze, David Lyle Jeffrey, f.442.



Ligji i jashtëzakonshëm që do të dalë nga dora e djathtë e pejgamberit nga Parani, do të jetë ligj i ri për fëmijët e Israelit, jo i njëjti që ata kishin qenë duke e praktikuar në kohën e Moisiut, paqja qoftë mbi të, dhe më vonë. Kjo qëndron nga logjika e thjeshtë: nëse unë tashmë posedoj diçka, atëherë si mund të them që fqiu im do t'ma sjell "mua" këtë të njëjtën "diçka" që tashmë e posedoj. Në një rast të tillë, ai do të kishte "sjellur" asgjë, dhe do të kishte qenë më e logjikshme të thuhet ai do ta "vërtetojë" ligjin që ka ekzistuar përpara. Asnjë pejgamber i Biblës ndonjëherë gjatë jetës së tij as nuk ka ardhur në Paran, as nuk ka predikuar zëvendësimin e ligjit të Moisiut, paqja qoftë mbi të. Madje edhe Jezusi, paqja qoftë mbi të, erdhi për ta vërtetuar dhe përforcuar ligjin e Moisiut [Mateu 4:17-19], siç shpjegohet në detale në kaptinën e parë. Muhamedi, paqja qoftë mbi të, është i vetmi pejgamber i Zotit i cili përmbushi këto dy kërkesa.



Mirëpo, nëse shikojmë për së afërmi, do të gjejmë se profecia përmban edhe një kërkesë. Ajo na tregon që ky pejgamber nga Parani, i cili do ta sjellë një ligj të jashtëzakonshëm të ri, do të vijë me 10, 000 shenjtorë. Prapë, dy vjetë para vdekjes së pejgamberit Muhamed, në vitin 630 e.s., ai udhëqohi 10, 000 ndjekës të tij për në fitoren e fundit dhe vendimtare kundër paganëve të Mekes. Kjo ishte një nga fitoret më të qeta në tërë historinë. Muslimanët morën Meken, kryeqytetin e Arabisë pagane, pothuaj pa asnjë viktimë të vetme. Me të hyrë në Meke si fitues, Muhamedi nuk i mori banorët e saj si robër lufte. Ndonëse këta njerëz kishin qenë duke torturuar dhe vrarë shoqëruesit e tij dhe vetë atë për vite të tëra, ai urdhëroi që ata mos të torturohen dhe mos të bëhet hakmarrje kundër tyre. Madje, ai i liroi të gjithë. Shumica e tyre hynë në Islam.



Prapë, gjejmë se pejgamberi Moisi, paqja qoftë mbi të, kishte caktuar shtatëdhjetë ndjekës të afërt e të devotshëm [Ekzodusi 24:1-9, Numrat 11:16-25]. Jezusi, paqja qoftë mbi të, kishte caktuar njëmbëdhjetë ndjekës të afërt e të devotshëm [po ta përjashtonim Xhudan], siç shihet në Mateu 10:1-5, Marku 3:14-19, etj. Pejgamberi Muhamed, prapë, ishte i vetmi që përmbushi këtë kërkesë. Mr. Kais el-Kalbi shtron pyetjen:



"Kur ky varg, Deut 33:2, qe përkthyer nga Hebraishtja në Anglisht, fraza '10, 000 shenjtorët' qëllimisht është ndryshuar në 'lugina e shenjtë', përse?" Kais el-Kelbi, Pejgamberi Muhamed, Pejgamberi i Fundit në Bibël, botimi i tretë, f.231-232.



Formulimi poashtu bart këtë seri kronologjike të pejgamberëve. Erdhi: mbërritja e diellit në mëngjes. U ngrit: sikur drita e agut. Shkëlqei: Dielli i mesditës, i cili e ndriqon Tokën nga Lindja në Perëndim. Islami vërtet shkëlqei gjithandej tokës sikur dielli i mesditës. Ai llogaritet të ketë 1.2 miliardë ndjekës kudo në botë, dhe është feja me rritjen më të shpejtë në botë sot.



"Në këtë ditë, Unë kam përsosur fenë tuaj për ju, kam plotësuar dhuntinë Time ndaj jush, dhe kam zgjedhur për ju Islamin si fe tuajën". [Kur'an, el-Maide:3]

[altin55]

Muhamedi përmendet me emër në Këngën e Solomonit



Emri i Muhamedit paraqitet në Haggai 2:7 nën fjalën Hebreje mehmed [מחמד], e cila do të thotë: i lavdëruari [Muhamed në Arabisht është i lavdëruari]. Kjo thuajse padyshim i referohet pejgamberit Arab Muhamed.



Kaptina e 5 e Këngës së Solomonit po flet për dikë. Çifutët do të thonë që kjo flet për Solomonin, ndërsa të Krishterët do të thonë që kjo flet për Jezusin. Nëse e kemi parasysh që kjo është Këngët e Solomonit, do të ishte e logjikshme që kjo flet për Solomonin. Vargjet që përshkruajnë këtë njeri misterioz, të folurën e transmetuesit e kanë të zgjedhuar në femërore [domethënë se është një grua që e përshkruan këtë njeri] kështu që është e mundshme që kjo të jetë një nga gratë e Solomonit e cila po flet për burrin e saj [Solomonin]. Sidoqoftë, nëse një i Krishter përpiqet të mbrojë se Jezusi po diskutohet në të, atëherë ata po lënë të kuptohet se kjo po flet për një pejgamber të ardhshëm [një njeri i cili ende s'është gjallë në atë periudhë kohore], një profeci… Nëse kaptina 5 e Këngës së Solomonit po shikon në të ardhmen, atëherë s'ka dyshim që kjo po flet për Muhamedin.



Gjatë kaptinës, për dikë po flitet. Kushdo që të jetë, vargu 15 thotë që "shprehja e fytyrës së tij është si e Libanit", pra ky është një zotëri Arab [me pamje Arabe], një njeri Semit megjithatë. Vargu 11 thotë "koka e tij është sikur ari më i shkëlqyer, kaçurrelat e tij janë të valëzuar dhe të zeza si korbi". Vargu 10 e përshkruan këtë njeri si "vezullues dhe i kuqërremë", që do të thotë se ai është me lëkurë pak të shkëlqyer me ngjyrë të trëndafiltë. Kjo mund të vërtetohet në Hadithet Sahi të Buharit, vëllimi 4, libri 56, numër 747, ku thuhet se Muhamedi ka qenë me lëkurë pak të shkëlqyer, me ngjyrë të trëndafiltë [dhe poashtu ka flokët e njëjta sikur që përmendet në vargun 11]. Poashtu vargu 14 e përshkruan këtë njeri të ketë barkun sikur fildish. Kjo do të thotë që pjesët e trupit të tij, të cilat zakonisht janë mbuluar nga dielli, janë shumë të bardha [sikur fildishi]. Kjo poashtu mund t'i atribuohet Muhamedit, i cili ndonëse me ngjyrë të trëndafiltë, të artë, ai pati sqetulla të bardha [Sahi Buhari, vëllimi 2, libri 17, numri 141, thotë që keni mundur të shihni të bardhët e sqetullave të tij kur ai i ngritte duart]. Ku qëndron çështja?!?!



Të diskutosh për ngjyrën e lëkurës dhe të flokëve është e pafrytshme, dhe po të bazohesha vetëm në këtë, kjo do të mund të përshkruante cilindo njeri Semit. Mirëpo, emri i këtij personi është dhënë. Teksti i përkthimit në Anglisht të Këngëve 5:16 përfundon përshkrimin duke thënë:"Ai krejtësisht është i këndshëm". Fjalët "krejtësisht i këndshëm" qenë përkthyer nga mehmed [מחמד]. Do ta shikojmë për së afërmi këtë fjalë katër germëshe, dhe të dëshmojmë që kjo po flet për Muhamedin…



Së pari, mënyra në të cilën është shkruar kjo fjalë në Hebraisht është מחמד



Ky ndodh të jetë emri i njëjtë i Muhamedit që shkruhet në Hebraisht. Le të shikojmë në drejtshkrimin e kësaj fjale...



מחמד


Kjo ka katër germa. Duke shkuar nga e djathta në të majtë, ato janë:



מ Mem


ח Het


מ Mem


ד Dalet



Tash, kur të shkruhet në Hebraisht, s'ka dallim mes fjalës mehmed [מחמד] dhe Muhamed [מחמד]. Dallimi i vetëm është në zanoret të cilat përdoren gjatë shqiptimit të kësaj fjale [מחמד]. Hebraishtja është një gjuhë e lashtë, dhe në të s'ka zanore. Ajo përbëhet nga bashkëtingëlloret. Në kohërat e lashta, lexuesi vetë vendoste cilën zanore të shtonte. Zanoret qenë prezantuar në shekullin 8, në formë të pikave dhe vijave. Mirëpo, kjo s'ka të bëjë me Hebraishten e vërtetë. Fjala mehmed [מחמד] në kohërat e lashta mbas gjase ka qenë shqiptuar "mehemed".



Sipas Fjalorit Hebraisht-Anglisht të Ben Jehudas, מחמד saktësisht shqiptohet si "mehemed" [jo mehmed], që është shumë afër me Muhamed.



מַחֲמָד Mehemed [mehmed]





Fjalori Hebraisht-Anglisht i Ben Jehudas e përcakton "מחמד" si "i këndshëm, i lakmuari, i çmuari, i lavdëruari". Mënyra korrekte për të thënë "i lavdëruari" në Arabisht është Muhamed, pra kjo është fjala e njëjtë!



Siç u tha më herët, emri Muhamed [מחמד] dhe fjala mehmed [מחמד] shqiptohen saktësisht në mënyrë të njëjtë, dhe të dyjat kanë domethënie të njëjtë. Arsyeja e vetme që ata shqiptohen ndryshe, është për shkak të zanoreve [pikave dhe vijave] që janë prezantuar në shekullin e tetë.



Fjala Hebreje për të lavdëruarin është



מַחֲמָד Mehemed [mehmed]



Fjala Hebreje për Muhamed [pejgamberin Arab] është



מֻחַמָד Muhammed



Në fund, nëse Këngët e Solomonit, kaptina 5, po flet për një njeri që do të vijë pas asaj kohe, ai pa dyshim është Muhamedi, siç madje përmendet edhe me emër. Cilido i Krishter që beson se Jezusi është Mesia, dhe beson që librat qenë zbritur nga Zoti pas TeNeKh [Biblës së Çifutëve], atëherë me siguri duhet ta ketë parasysh atë çfarë sapo lexoi këtu, dhe ta marrë në kosideratë Kur'anin para se të nxjerrë vendimin.

[alko71]

Jo pergjigju ti sorre e mos u bej reklama faqeve si mesi saviori qe u ben. Te pakten silli ketu vet ato pergjigje.

[eldonel]

Mesihu alejhis-selam në Ungjillin e Barnabas thotë se i dërguari i pritur eshte nga pasardhesit e Ismailit, ate qe ju e quani Mesi . Ai kete e argumentoi me dy argumente te Teuratit . Argumenti i pare eshte fjala e Zotit qe ia tha Ibrahimit : "Të gjitha fiset e botës do te bekohen në ty " (Zanafilla :12:13), dhe argumenti i dyte fjala e Davudit ne Psalmet per te Derguarin e pritur se ai eshte zoteriu i tij. Domethene nuk ehste prej fisit te tij , sepse sado qe biri te jete i rendesishem nuk mund te behet zoteri i babait te tij . Thote Davudi a.s " Një kengë e Davudit , Perëndia, Zoti , dërgon të thotë ty zotëriut tim dhe mbretit: "Ulu në të djathtën time gjersa ti nënshtroj armiqtë e tu dhe t'i vë për shtrojë të këmbëve tua.Zoti të emëroi mbret në Sion ,që andej ta zgjerosh mbretërinë tënde , do te sundosh mbi gjithë armiqtë e tu "(Psalmet 110 :1-2)
Thote Mesihu a.s ne transmetimin e Barnabas "Por i dërguari i Zotit kur të vijë,atij Zoti do t'i japë çka përfshinë unazen e dorës së tij , ai mbanë shpëtimin dhe mëshirën për popujt e botës që i pranojnë mësimet e tij, dhe ai do të përdor forcen e mizorëve , do ti zhbijë adhuruesit e idhujve saqë djallin do ta poshtëroj; sepse kështu i premtoi Zoti Ibrahimit :Shiko ! Unë me pasëardhësit e tu do t'i bekojë të gjitha fiset e botës . Edhe sikur që i shkatërrove ti Ibrahim idhujt ashtu edhe pasardhësit e tu do të veprojnë.Jakubi i tha : O mësues ! Na thuaj me kë u bë besëlidhja ?Hebrenjtë thonë se u bë me Is'hakun kurse Ismailijtë thonë se u bë me Ismailin . Jezusi tha : Biri i kujt ishte Davudi dhe prej qfarë fisi ? Jakubi tha : Prej Is'hakut , sepse Is'haku është babai i Jakubit dhe Jakubi ishte babai i Jehudës prej të cilit është Davudi .Atëherë tha Jezusi : E kur të vijë i dërguari i Zotit , prej cilit fis do të vijë ? Nxënësit u përgjigjën :Prej Davudit .Jezusi tha :Mos e mashtroni vetveten, sepse Davudi e thërret ne shpirt Zotin duke thënë kështu : I tha Zoti zotëriut tim : Ulu në të djathtën time , gjersa t’I nënshtrojë armiqtë e tu dhe ti vë për shrojë të këmbëve tua … Pra nëse I dërguari I Zotit të cilin e quani Mesi është biri I Davudit , si është e mundur që Davudi ta thërras zotëri . Më besoni mua , sepse unë them të verteten : Besëlidhja u bë me ISMAILIN e jo me Is’hakun “ (Bernaba , 43 : 15-31).
Kjo dëshmi e Isaut a.s me fjalët e Davudit a.s gjendet edhe ne transmetimin e Mateut :
“Pastaj Jezusi iu drejtua farisenjeve të mbledhur atje dhe I pyeti : “ Çfarë mendoni ju për Mesinë ?Bir I kujt është ?I Davidit, u përgjigjën ata . Jezusi tha : Atëherë përse Davidi , I frymëzuar Shpirti I shenjte e quan zot (zotëri ) të vetin ?Në të vërtet davidi tha (Perëndia ), Zoti im , I tha zotit (zotëriut ) tim (Mesisë) :Ulu ne anën time të djathtë, derisa t’I vë armiqtë të mundur nën këmbët tua ! Meqë Davidi e quan zot të vetin, si mund të jetë ai (vetëm) biri I tij “Askush nuk mund t’I përgjigjej .Që atëherë askush nuk guxonte ta pyeste më “ (Mateu , 22 -41 ,46).
“ Në kohën e këtyre diskutimeve në Tempull, Jezusi shtrojë këtë pyetje : ”Si mundeni ju , mësues të Ligjit të pohoni se Mesia është (vetëm ) biri I Davudit ?Davudi I frymëzuar nga Shpirti I shenjtë , tha :Zoti I tha zotit (zotëriut ) tim : Ulu në anën time të djathtë gjersa t’I vë armiqtë e mundur nën këmbët tua ! Pasi Davudi e quan zot (zotëri) të vetin si mundë ai të jetë (vetëm ) biri I tij ? Që atëherë askush nuk guxonte ta pyeste më “ (Marku , 12:35-37).
Në transmetimin e Llukës po ashtu gjendet ky tekst :
“Tani Jezusi iu drejtua turmës dhe I pyeti: “Si mund të thuhet se Mesia është (vetëm) pasardhës I Davudit ? Në të vertetë vetë Davudi në librin e Psalmeve thotë :Zoti I tha zotit (zotëriut ) tim : Ulu në anën time të djathtë , gjersa ti vë armiqtë të mundur nën këmbët tua !Davudi pra , e quan zot (zotëri ) . Si mundet pra , të jetë ai vetëm pasardhës I tij ?” (Lluka :20:41-44)
Për Zotin, lexues I dashur ! Më trego kush është ky Mesi , për të cilin është duke folur Isau a.s ? Nëse ky është Isau a.s , atëherë për çfarë arsye ai thotë në të gjitha këto tekste :”Çfarë mendoni ju për Mesinë” e nuk thotë “ Çfarë mendoni ju për mua “, pastaj thotë “ Bir I kujt është “ e nuk thotë “ Bir I kujt jam “ më tutje thotë “e quan zot të vetin “ e nuk thotë “më quan zot të vetin “ e kështu me rradhë . Prandaj , ju konkludoni vetë se kush është ai .