Me pelqen ashpersia ne vleresim, pasi dhe une ne shume poezi te mia jam i ashper.
Me pelqen te shkrehem ne vargje, por mund te them me sinqeritet qe pak ja arrij ta shkarkoj ne vargje. Po t'ja kem arritur ketu(perjashto te metat qe i kam pranuar) qenka dicka e papritur dhe duhet ta rremoj per ta mesuar.
Perseritja e disa fjaleve, vertet sjell bezdi kur nuk percjell si duhet mendimin e autorit. Mua, (mbase gaboj) me perseriteshin vetvetiu ne cdo strofe, vec se me tjeter destinacion. Po, e pranoj hapur, qe ishte PAMUNDESI ne c'ka desha te them, te gjeja fjale tjeter. Une nuk kerkoj fjale, ato me vine papritur dhe papritur zgjedh. Poezia nuk eshte fjalor ne vetvete, por fjalor qe flet.
Ka shume raste qe mendimi i shkruesit lexohet qe ne fillim. Me ka ndodhur shume here ne jete edhe mua, ne poezira, romane, filma. drama dhe vazhdon te me ndodhe. Nuk mund te percaktoj dot se cfare shpreh ky lloj parashikimi, pasi me ka ndodhur si me krijime ordinere, amatore(nga ku s'e perjashtoj veten time), ashtu dhe me krijime profesionistesh.
U zgjata ca, pasi morra ne konsiderate verrejtjet tuaja dhe ju lutem qe keshtu te vazhdojme ne kete forum, pasi kemi c'te mesojme nga njeri-tjetri.
Respekt
Krijoni Kontakt