A erdhi dita kur "Kosova e pavarur" varet nga kosovarët?

[biligoa]

Gjashtë mendime

Hej, populli Kosovës: Ty ende ke në gjirin tënd një Adem Demaç

1
Shqiptar i Kosovës (dhe shqiptar në përgjithësi): mos harro se qysh, mendimtari i madh gjerman, Hegeli (gati, para më se dy shekujve), ka vërejtur se është ligj historik, ecja e proceseve përpara, apo shkuarja përpara e kombit.

2
Votues i Kosovës: ti tani goxha dite të jesh përdorues i aftë e strategjik i votës: 70% nuk i dhe mundësi mediokërve politikë të Kosovës ta shpërdorojnë votën tënde, dhe mbi 30% të disa politikanëve të frustruar që iu dhe mundësi të përmirësohen, duke ua dhënë atë që ta kërkuan me pasion: votën tënde të shtrenjtë! Vota Jote, popull, pas 17 nëntorit 2007, ka filluar të jep efekte pozitive për përmirësimin e disa politikanëve që po i pranojnë gabimet e tyre.

3
Hej, shqiptar i Kosovës (dhe shqiptar në përgjithësi) dhe ti politikan, ende i papërvojë, por edhe i paçliruar shpirtërisht: Ti ke një Adem Demaç, ke një Ukshin Hot (as të gjallë as të vdekur, por të pranishëm fuqishëm në ecuritë kombëtare e politike në Kosovë), ke një Gafurr Adil, (gjithëshqiptar), ke edhe ca të identifikuar, por jo të shpallur publikisht (pasi që janë para kohës sonë dhe kjo kohë nuk i duron të bëhen personalitete publike,) ke një Albin Kurt (paqësor - por të pathyeshëm), ke edhe shumë edhe shumë të tjerë, për të cilët edhe pse nuk dimë shumë, ata, realisht, janë shtyllat Tua të tashme apo të ardhme, prandaj mos u dëshpëro, por qëndro dhe shko vetëm përpara, meqenëse kur ke një (personalitet të një lloji) ke edhe shumë, sepse ajo tokë që lind e rritë një bimë rrapi shekullor, apo lloj tjetër, po ajo tokë lind e rritë edhe shumë sish.

4
Një Azem Vllasi të 1981-ës, vonë i ka dalë gjumi edhe tani, por ende nuk është (i) zgjuar. Prandaj: Hej, ti Azem Vllasi! Një njeri (qoftë ai edhe politikani më i madh), nuk mund ta ndalë, qoftë procesin, qoftë as historinë.

5
Mbrëmë në RTK (6.12.2007), kishte debat, meqenëse aty qe edhe Adem Demaçi i madh. Ai ishte trupëzim, personifikim, po edhe përfaqësim i vuajtjes dhe i qëndresës së koncentruar i njerëzve të vuajtur, por edhe burra e burrëresha të Kosovës. Prandaj, ai në debat shkëlqeu duke folur nga thellësia e shpirtit të njerëzve të kombit. Prandaj, Atij i drejtoheshin pyetjet, siç i drejtohen mësuesit të historisë, dhe si mësuesi i atyre që e bëjnë historinë e Kosovës dhe atë shqiptare, në përgjithësi.

6
Qytetarë të Prishtinës: Ju (shumica jush), shpallët “pejgamber” një Ibrahim Rugovë, pse, bile për Adem Demaçin nuk flisni me gjuhën (dhe shpirtin) e popullit, dhe pse nuk e pranoni e (shpallni) të vërtetën se Adem Demaçi, së paku, është njeri i mbërrimë!
07.12. 2007

[biligoa]

Shkruan: Romeo GURAKUQI

Trajtesa e mëposhtme synon të sjellë në vemendjen e opinionit publik, ngjarjet të cilat sollën në aneksimin e Kosovës nga ana e Serbisë në vitin 1912 dhe arsyet e njohjes ndërkombëtare të këtij procesi, fillimisht pushtues e më pas kolonizues.Punimi synon të nenvizojë se, duke qenë se kemi të bëjmë me një rast historik kolonial, tërësisht të errësuar dhe të fshehur gjatë gjithë rrjedhës së shekullit XX, populli i këtij entiteti, sot, ka të drejtën të jetë i lirë për të vetevendosur sërish për ardhmëninë e vet. Paradoksi qendron në faktin se rasti i Kosovës është rasti i fundit i pazgjidhur kolonial, që po zgjidhet në një kohë kur epoka koloniale është tashmë e përmbyllur. Kosova është një rast kolonial që ka mbetur i fshehur për shkak të rrethanave të marrëdhënieve ndërkombëtare në të gjithë periudhën vijuese 1912-1995, për shkak të dobësisë dhe famës së keqe që ka pasur shteti amë në botën demokratike dhe për shkak të orientimeve të pastabilizueme të Shqipërisë komuniste dhe post komuniste.
Rasti kolonial i Kosovës ka qenë aq i fshehur, sa ka qenë i fshehur edhe realiteti aq i thyeshëm jugosllav, ky grumbull territoresh dhe popujsh të mbledhur artificialisht nga pamundësia për të zgjidhur mosmarrëveshjet në marrëdhëniet mes Fuqive të Mëdha nga vitit 1912 deri më 1919. Në këtë bashkim shtetëror artificial ekzistonin akumulime urrjetjesh reciproke, sa që bota e qytetëruar europiane dhe perëdnimore, në kohën e presidentit Tito as që i imagjinonte dhe as i kishte kuptuar. Dhuna dhe masakrat që shoqëruan procesin dezintegrues të ish Jugosllavisë befasuan botën mbarë, por edhe ateherë nuk u kuptua dot se një prej pjesëve federative të këtij entiteti, Kosova, ishte një mish i huaj brenda tëresisë jugosllave, që në një ditë të bukur do shperthente po aq befasisht.
Interesat e dhënies së zgjidhjeve të pjesshme, i imponuan Fuqive të Mëdha mbajtjen fshehur të rastit kosovar deri edhe në Marrëveshjet e Paqes së Dayton-it më 1995. Në këtë marrëveshje, çështja e 2 milion shqiptarëve u injorua tërësisht, gjë që u kuptua nga ish presidenti Millosheviq si një dritë jeshile për gjithë atë çfarë bëri më pas. Sot, pas dhunës, etnocidit dhe shpërnguljes së pangjashme së viteve 1998-1999, Fuqitë janë të detyruara të gjejnë një zgjidhje për pjesën e fundit, atë më joorganiken, e ish Jugosllavisë.
Po, si u përfshi Kosova në Serbi? Trajtesa merr shkas nga puna gati 11 vjeçare kërkimore e zhvilluar dhe e mbështetur tërësisht në dokumentat që gjenden në Public Record Office-përkatësisht Arkivi Shtetëror i Anglisë Uellsit dhe Mbretërisë së Bashkuar. Në këtë arkiv për vitet 1913-1914, me të cilat zë fill dhe stabilizohet faza e parë e procesit të lartpërmendur, gjenden dosje të tëra të Foreign Office dhe të Admiralatit të Flotës Britanike, që japin në hollësi trajtimin e plotë diplomatik të problemit. (Dokumentat e vitit 1913 janë të vendosur në PRO.FO.371.1770, 1771, 1806, 1757, 1758, 1759, 1769, 1805, 1808, 1819, 1807, 1809; ndersa ato të vitit 1914 janë të vendosura në dosjet: 1886, 1891, 1894, 1885, 1887, 1888, 1889, 1890, 1892, 1893, 1895, 1896, etj.)
Pikësëpari do të më duhet të bëhet një përshkrim të shkurtër të kuadrit historik të zhvillimit të ngjarjeve.
Procesi i aneksimit të Kosovës nga Serbia, njëlloj sikurse Hotit dhe Grudës, nga Mali i Zi, është i lidhur me ngjarjet e Luftës së Parë Ballkanike, 1912-1913. Shtetet e reja ballkanike, pas lidhjes së Aleancës me tyre në pranveren e vitit 1912, synonin të përfitonin nga turbullira që shkaktoi në Kostandinopojë disfata në luftën Italo-Turke 1911 dhe nga kryengritjet e herepashershme të shqiptarëve, veçanërisht ajo e vitit 1911. Ashtu sikurse shkruan historiani Ferdinand Schevill: “Ata e ndjenë fitoren shqiptare, tashmë të pashmangshme, nëpërmjet të cilës Shqipëria ishte duke u ndërtuar si një shtet autonom i përbërë nga katër vilajete, i Shkodrës, Janinës, Monastirit dhe Kosovë. Në qoftë se propozimi shqiptar do të pranohej, secili prej katër aleatëve, (Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Bullgaria shënim i imi. R.G.) do ta shikonte derën e mbyllur në një krahinë të caktuar, të cilen secila në mënyrë të veçantë lakmonte.”( Ferdinand Scevill, The History of Balkan Peninsula, from the earliest times to the present day, New York (revised edition) 1953, faqe 471).




Më 12 tetor 1912 shpertheu Lufta Ballkanike. Brenda një periudhe të shkurtër, shtetet e reja të Ballkanit e dërrmuan Perandorinë Osmane. Lufta Ballkanike e vitit 1912 erdhi në mënyrë të papritur në botën e trazuar të para Luftës së Parë Botërore, mbasi Fuqitë e Mëdha nuk ishin të përgatitura për një fitore të shpejtë të aleatëve të vegjël para një perandorie. Por, siç shkruan Richard C. Hall, “fitorja ishte një fitore krejt e natyrshme, për shkak të përparimit kuptimplotë moral, ekonomik dhe ushtarak që kishin bërë shtetet e krishtera që prej çlirimit të tyre. Nepërmjet një pune plot pasion ata shtete ia arritën të përqafonin shumë nga mentalitetet dhe institucionet europiane dhe të pajisur me ata, u kyçen në një betejë me një popull aziatik, i cili i kishte rezistuar në mënyrë të qendrueshme europianizimit…". (Richard C. Hall, The Balkan Wars 1912-1913, London and New York 2000, faqe 72.) E ballafaquar me këtë shkatërrim shumë të madh, Porta e Lartë, e kapur nga paniku, kërkoi ndërmjetësim tek Fuqitë e Mëdha të kohës, Anglia, Franca, Gjermania, Austro-Hungaria dhe Rusia, të cilat me 3 dhjetor arritën të ndërmjetësonin dhe të vendosnin një armëpushim. Në këto rrethana u mblodh Konferenca e Ambasadorëve të Fuqive të Mëdha në Londër më 17 dhjetor 1912, për të zgjidhur problemet e lindura nga lufta në mes Aleatëve Ballkanikë dhe Turkisë. Në ditën ku u hap konferenca, turqit mbanin në Europë ende, Konstandinopojën me rrethinat dhe tre qytetet e fortifikuara: Adrianopojën, Janinën dhe Shkodrën. Më 17 dhjetor 1912 ambasadorët e Fuqive të Mëdha të akredituar në Britaninë e Madhe u takuan nën kryesinë e Sir Edward Grey-t, për të mbikqyrur procesin e paqes në Ballkan dhe për të mbrojtur interesat e Fuqive të Mëdha në rajon. Kjo Konferencë u mblodh me cilësinë e “Mbledhjes së Ambasadorëve të Gjashtë Fuqive të Mëdha nënshkruese të Trataktit të Berlinit”. Konferenca e Ambasadorëve i zhvilloi punimet mes shqetësimeve të Fuqive të Mëdha se lufta ballkanike mund të përshkallëzohej në një konflikt më të gjërë që do të përfshinte shtete të tjera. Për shumëkend asokohe ishte e qartë se çështja ballkanike mund të përshkallëzohej drejt në luftë europiane dhe për këtë arsye Fuqitë e Mëdha kërkuan ta parandalonin një gjë të tillë. Duhet të kihet parasysh se Konferenca e Ambasadorëve synonte gjithashtu të zgjidhte kundërshtitë në mes Fuqive të Mëdha, në mënyrë të veçantë, ata në mes tre prej tyre, më drejtëpërdrejtë të interesuara në Gadishullin Ballkanik: Austro-Hungarisë, Italisë dhe Rusisë. Në këtë mënyrë, rendi gjeopolitik i vendosur në Konferencën e Berlinit më 1878, në Londër u zëvëndësua me një marrëveshje të re. Shikuar në një kontenkt historik më të gjërë, Konferenca e Ambasadorëve në Londër më 1912-1913 ishte etapa e fundit e Sistemit të Kongreseve, të vënë në jetë më së pari nga Kongresi i Vjenës 1814-1815. Në ditët e para të kësaj mbledhjeje u zhvilluan bisedime dhe shkëmbime mendimesh, mes përfaqësuesve të Fuqive Europiane. Në këtë konferencë, përveç çështjes shqiptare, u bisedua për një paqë të përgjithshme midis Fuqive Europiane, u diskutua problemi i daljes së Serbisë në Adriatik dhe çështja e ishujve të bregdetit Jonian, kufirit të Bullgarisë më Perandorisë Osmane në Traki. Për fat të keq, Çështja e Shqipërisë, u zgjidh pa respektin më të vogël ndaj shqiptarëve, dhe kufiri i shtetit të ri shqiptar u përcaktua vetëm nën prizmin e shmangies së një ballafaqimi në mes Austro- Hungarisë dhe Rusisë, për të cilin shqiptarët nuk ishin fajtorë dhe me të cilin ato nuk kishin të bënin fare. Austro- Hungaria, e gjendur përballë faktit të kryer të ndryshimit të status quo-së ballkanike në disfavorin e saj dhe në të mirë të shteteve sllavo-orthodokse, pra në fund të fundit të Rusisë, u përpoq ta balanconte këtë me krijimin e një shteti shqiptar sa “më të madh që të ishte e mundur”, duke pasur parasysh këtu trojet ku banonte popullsia shqiptare.
Shqyrtimi i kujdesshëm i dokumentacionit arkivor të Foreign Office të një përiudhe 8 mujore, që nis nga dhjetori i vitit 1912 deri në korrik 1913, të jep një ide të qartë mbi mënyrën dhe kriteret e përdorura për klasifikimin dhe ndarjen e territoreve ballkanike në përgjithësi dhe atyre shqiptare në veçanti, dhe mund të kuptohet krejt mirë ajo çfarë sot, në prag të zgjidhjes së statusit “përfundimtar” (termi përfundimtar është relativ mbasi në qoftë se jepen zgjidhje në kundërshti me parimin e vetvendosjes, këto zgjidhje vertet mund të krijojnë një balance mes fuqive, por nuk krijon stabilitetin e brendshëm të entitetit të interesuar) të Kosovës. Është mjaft e trishtueshme sot, kur shikon se me çfarë lloj cinizmi, është ndarë trualli etnik shqiptar, si i janë shkëputur atij troje kompakte etnike, dhe si janë nënvleftësuar në këtë ndarje kriteret më të domosdoshme etnografike dhe historike dhe se si është pranuar sovraniteti i shteteve të reja mbi territoret që Perandoria e kalbur Otomane kishte ceduar. Në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, Austro-Hungaria argumentoi se përfshirja e Shkodrës ishte thelbësore për ekonominë e shtetit të ri shqiptar dhe kërkoi dhe mbrojti gati e vetme, të drejtën e shtetit të ri shqiptar mbi një pjesë të madhe të Kosovës së sotme, përfshirë qytetet e Pejës, Gjakovës Prizrenit dhe krahinën e Dibrës në tërësi, sepse, sipas saj, ekzistonin arsye racore dhe fetare për të mos ia dorëzuar këto qytete Malit të Zi dhe Serbisë. Rusia, njëlloj siç sillet sot pas 95 vitesh, nuk hapi rrugë për zgjidhjen e problemit të Shkodrës pa kënaqjen deri në fund të ambicjeve të Serbisë në Shqipërinë Verilindore, gjegjësisht në Kosovë. Në përgjigje të presionit gjerman për të mos prishur konferencën, Austro-Hungaria bëri një seri lëshimesh deri sa Rusia ra dakord në përfshirjen e Shkodrës në Shqipëri. Për javë të tëra paqja në Europës u var në fatin e Pejës, Prizrendit, Dibrës dhe veçanërisht të Gjakovës. Më caktimin e këtyre qyteteve për Serbinë, dhe Hotit dhe Grudës për Malin e Zi, natyrisht që ekzistenca jetësore për banorët e Shqipërisë së Veriut do të bëhej e pamundur ekonomikisht, mbasi gjithçka që i lihej këtij rajoni ishte vetëm një zonë e tërë shkëmbore jo produktive dhe sepse jeta e kësaj zone kishte qenë e lidhur historikisht ngushtë, sidomos me Gjakovën. Gjithashtu, Malësia e Madhe shqiptare u nda në mes, duke iu këputur lidhjet e komunikimit, përvecse ekonomiko-tregtar edhe familjar. Me shkëputjen e rajoneve të sipërthëna, trungut të shtetit të porsa njohur shqiptar iu ndërprenë arteriet themelore që e bëjnë të funksionueshëm një komb, lidhshmëria politike, ajo ekonomike, komunikimi i brëndëshën njerëzor. Pasojë e drejtëpërdrejtë e saj, natyrisht se nuk do të ishte tjetër veçse, varfërimi i mëtejshëm ekonomik i rajoneve të tëra malore shqiptare si rezultat i ndërprerjeve të marrëdhënieve tradicionale, ruajtja e konservatorizmit gjysëm-mesjetar edhe me tej në epokën moderne, mbajtja konstante e pasigurisë së brendshme politike në shtetin e ri shqiptar, dobësim i mëtejshëm i nukleve kulturore europiane brënda kombit shqiptar, një ballkan perëndimor krejtësisht të destabilizuar për një kohë të gjatë. Një Shqipëri e tillë e lënë në mëshirë të fatit, nën kërcënimin e vazhdueshëm e konstant, të shteteve më të fuqishme fqinje me institucione demokratike dhe europiane të pastabilizuara, jo vetëm që do të bëhëj detyrimisht një njollë mjerimi në Europë për një periudhë të konsiderueshme, por gjithashtu, pozita e saj e gjymtuar do të mund të shkaktonte një seri ndërlikimesh që do të shtriheshin shumë përtej kufijve të saj, Serbisë dhe Malit të Zi.
Trajtimi i problemit të kufirit të shtetit të ri shqiptar nuk u mbështet në konsiderata etnografike, historike, ekonomike etj, por u bë nga Fuqitë nën prizmin e mosprishjes së ”koncertit europian”, gjë e cila, në këndvështrimin e kësaj diplomacie, do të mund të çonte më pas në një luftë europiane. Para një “nevoje” të tillë të konsideruar si parësore për Fuqitë, por shkatërrimtare për Shqipërinë, diplomacia britanike u mundua të luajë rolin e ndërmjetësit, rol i cili për mendimin tonë, e detyroi atë të heqë dorë nga disa parime themelore konstante pozitive ndaj çështjes shqiptare, të kristalizuara, sidomos në krizën shqiptare të vitit 1911, që e kishin bazën në eren e re që po frynte në diplomacinë britanike. Kështu, megjithëse ishte e bindur për përkatësinë etnike shqiptare të disa qyteteve që i kaluan Serbisë, ajo nuk qe në gjendje t’i jepte rrugë situatave të vështira që u krijuan në Konferencë. Kjo ndodhte kur ekzistonin raporte historiko-etnografike, memorandume edhe nga personalitete të paanshme botërore, të cilët argumentonin historikisht përbërjen kompakte etnike dhe origjinën historike të pandërprerë të popullit shqiptar. Ndër ata do të dëshiroja të përmendja memorandumin e dërguar nga misionari amerikan Telford Erickson, Sir Edward Grey-t (PRO. FO. 371. 1823, doc. No. 25388, June 2, 1913). Erickson pasi argumentoi me fakte dhe dokumente historike lashtësinë iliro-arbënore të shqiptarëve, pyet se “si mund të ndahet në mes kjo tokë antike dhe ky popull antik në mes aleatëve si një plaçkë lufte”?! Më pas ai shtonte: “Ne Zotërinj kemi pas mësuar se drejtësia duhet të jetë guri themeltar i çdo rendi jetëgjatë në shoqërinë njerëzore”.
Në Konferencën e Ambasadorëve, interesat e Shqipërisë u ndëshkuan veçanërisht nga qëndrimi i Rusisë. Për kohen për të cilen flasin, prirja konstante e Rusisë në përkrahje të botës ballkanike sllavo-orthodokse mbështetej thjesht dhe qartë në një filozofi racore dhe religjioze dhe nuk përmbante, asnjë parametër analitik parimor dhe objektiv bashkëkohor. Rusia, më 1913, u përpoq me të gjitha mënyrat dhe ia arriti që të krijonte një Shqipëri sa më të vogël që të ishte e mundur, duke u bërë presion Fuqive të tjera që t’u lëshonin Serbisë, Greqisë dhe Malit të Zi, rajone të banuara eskluzivisht nga shqiptarë. Madje, Rusia arriti deri atje sa të parashtronte edhe objeksione ndaj marrjes shqyrtim konsideratave etnografike nga një Komision Ndërkombëtar që do të krijohej për të zgjidhur çështjet e kontestueshme (PRO. F.O. 371.1769, pg 385 doc.10416). Këtë qëndrim të Rusisë, Faik Konica, një prej shqiptarëve më të shquar të asaj kohe, vëllai i kryediplomatit më të rëndësishëm shqiptar në Londër për 30 vite me radhë Mehmet Konica, u përpoq t’ia bënte të qartë Sir Edward Grey-t, me anë të një memorandumi të dorëzuar në Foreign Office me 5 shkurt 1913 (P.R.O. F.O. 371 1769 faqe 130-135, dokument nr. 6388 i regjistruar me datë 10.02.1913). Ai u shpjegoi Fuqive se pjesa me e madhe e tokave shqiptare të kërkuara nga Serbia dhe Mali i Zi janë të banuara nga shqiptarë katolikë dhe muhamedanë. .. Sa më e fuqishme të jetë Shqipëria, u përpoq të shpjegonte ai, aq më e aftë do të jetë ajo të qëndrojë mbi këmbët e veta, pa u mbështetur në fqinjë e saj të fuqishëm dhe pa qenë e detyruar të bëhët një instrument i tyre. Në këtë kontekst kujtesa historike ishte e qartë: Po ndahej padrejtësisht shtrati historik i një populli antik, po i shkëputej Shqipërisë Kosova, djepi shqiptar verilindor, barriere jo e këndshme për politikën ruse në ekspansion të vazhdueshëm. (Për fat të keq, Rusia e sotme e drejtuar nga Presidenti Putin po bën një rikthim dramatik, të pajustifikuar bashkëkohësisht, në politikën e jashtme cariste ndaj Kosovës, çfarë nuk i shkon një vendi europian të demokratizuar, të shekullit XXI).
Në këtë qëndrim të sajin antishqiptar në Konferencën e Ambasadorëve, Rusia pati përkrahjen indirekte, apo edhe direkte të Italisë. E nisur nga interesa të ngushta dinastike, por edhe nga një ambicje për hegjemoni në Adriatikun Lindor, Italia do ta minojë tërësisht balancën e Fuqive në trajtimin e çështjes shqiptare, duke anuar qartësisht në përkrahje të aneksimeve të tokave shqiptare. Mungesa e luajalitetit të qëndrueshëm, përkujdesi maksimal për interesat e saj ekonomike momentale, dhe nxjerrja në plan të dytë e parimeve kryesore që udhëheqin drejt një politikë të jashtme konsekuente, kanë qenë tiparet themelore që kanë drejtuar klasen politike italiane në raport me çështjen e themelimit të drejtë të shtetit shqiptar. Ky qendrim i saj, i rakorduar me pozicionin e hekurt politik të Gjermanisë, dhe politiken konstante prosllave të Francës së atëhershme, ishin shtyllat themelore mbi të cilat u mbështet mekanizmi i institucionit ndërkombëtar që sanksionoi atë që sot po quhet e drejta sovrane e Serbisë mbi Kosovën, e Malit të Zi mbi Malësinë. Është vendi të përcaktojmë se e drejta e Serbisë mbi Kosovën nuk ka lindur si rezultat i integrimit normal të këtij territori, si rezultat i një konsensusi të përgjithshëm popullor, apo i një vazhdimësie historike të ndërprerë padrejtësisht, por si rezultat i fitimit të këtij territori si plaçkë lufte, dhe të sanksionuar ndërkombëtarisht nga një institucion, i cili, në thelbin e tij nuk kishte parimet e sotme që drejtojnë marrëdhëniet ndërkombëtare, por parimin e ruajtjes me të gjitha mjetet dhe mënyrat të “Koncertit Europian”. Dëshiroj të pranoj në këtë kontekst se veprimtaria e shteteve ballkanike dhe e Fuqive të Mëdha në realizimin e këtij vendimi, u ndihmua nga gjendja në të cilen dilte shoqëria shqiptare e asaj kohe. Pushtimi Otoman pesëshekullor kishte konservuar barbarisht konservatorizmin mesjetar, ruralizimin e shoqërisë shqiptare, mbajtjen në frenim të çdo prirjeje për ringritje kulturore dhe civilizuese të shoqërisë në tërësi. Fuqitë e Mëdha në këtë mënyrë, në vend që t’i hapnin poret jetësore një kombi në rrugën e tij për ripërtritje qytetare dhe europiane, e cunguan atë territorialisht, i këputën arteriet jetësore dhe ushqyen faktorët që bëjnë lehtësisht të manipulueshëm dhe të kontrollueshëm një popull të penguar historikisht në rrugën e tij të zhvillimit.
Sot, rindertuesit e të ardhmes së Kosovës, do të duhet të shpengojnë këtë vend dhe popull nga ankthi i pritjes së pafundme, që po krijon çdo ditë e më shumë amulli të përgjithshme ekonomike dhe sociale dhe frikën e një të ardhmeje të pasigurtë. Ndihma e dhënë deri më tani për ta çuar deri në prag aspiraten për liri, nuk mund të ndalet pa e përfunduar edhe aktin e vet final: njohjen de jure të lirisë. Njohja e pavarësisë së Kosovës është po aq e rëndësishme sa edhe procesi i demokratizimit, de-komunistizimit e europianizimit të saj të njimendte dhe integrimi i kujdesshëm dhe i institucionalizuar i forcave të mirëfillta intelektuale në drejtimin politik të një vendi që aspiron të bëhet pjesë e Bashkimit Europian.

Shkodër më 25.11.2007

(autori është Profesor i Universitetit Europian të Tiranës)

[biligoa]

Profili i Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur



KOSOVA E PAVARUR - KOMPOZIM I RREGULLATORËVE

NË ZHVILLIM!

( me rastin e 10 dhjetorit 2007)

Shkruan: Ferit RAMADANI

Kërçovë, 08. XII. 2007

Kosova kurekur, synoi, të dalë, nga primitivizmi i politikës kriminale,

e përbindshave serbosllavë…

Pas gjithë zgripeve e katandive, Kosova e Pavarur, u bë frekuenca që idenë për liri dhe pavarësi e shndërroi në çështje, se po atë çështje, e pagoi me gjak e jetë dëshmorësh, me vuajtje e vrer të burgosurish e të dhunuarish, me djersë e me përballje të skamjes së pakufishme, për ta vënë mbijetesën e saj në binarët e zgjidhjes !



Nëpër kohën më paradoksale, të një Shekulli burg, që përfundoj, dhe për një Shekull të ri të nismës së arbitrazhit, Kosova kurekur, synoi, të dalë, nga primitivizmi i politikës kriminale, e përbindshave serbosllavë, me kokën në Beograd! Kjo sfingë, me gjymtyrët e oktopodit në Ballkan e në Evropë, në Amerikë e në Azi, me dredhi e me dhunë, deshi ta vulosë robërinë shekullore, e mbi të, të ushtrojë krimin, ashtu siç e krijoi me shpirtin e tyre vrastarë ! Përkundër politikës së tillë ekskluzive hegjemoniste të ortodoksizmit pravosllav, Kosova – Lulegjaku i lirisë, doli me kuptimin racional të domethënies, se në strukturën sistemore të zhvillimit, në Shekullin e Ri, duhet të bëhet udhërrëfim i humanizmit demokratik, ku liria dhe pavarësia ndërmjet njerëzve të mbesë kompozim i rregullatorëve në zhvillim! Ndërsa në dimensionin e lidhjeve me tërësinë mbarëkombëtare, të bëhet krijesa e harkut të një ngritjeje civilizuese e demokratike drejt unitetit i cili është i pakryer, apo i zhbërë mespërmes shqiptarëve !



Kosova e pavarur, tejkaloj etapa të vështira të përballjeve që erdhën nga sinteza e ndërthurrjeve të ndryshme, veçmas nga sinteza e krijuar nga strategjia hegjemone sërbosllave! Ajo i duroj qëllimet e sundimit shekullor, që pati projektin e rrezatimit polarizues ndër shqiptarët ! Robëria shekullore, brenda tyre instalonte krijimin e dilemave, që t’i futnin në mister gjithë hapat e nismës së mbarë të zgjidhjes së problemeve në brendi, dhe çeshtjes në tërësi! Gjithë ajo rrugë e lakimeve të shqiptarëve, Kosovën, padashas e shpiente tek krijimi i klimës së konflikteve, për të cilën, u përkujdes krimsistemi Yufederalist, e veçmas, krimsistemi sërbosllavist! Energjia e tillë e dominimit është bazuar në supozime se tek shqiptarët do të dalë një linjë që mundet ta bëjë koordinimin drejtë qëllimit që i shpie në cak të Pavarësisë! Prandaj me dhunë ekskluzive të ndjenjës dominuese e dridjeshmja Jugosllavi dhe e sotmja Sërbosllavi, e udhëhequr nga përbindshat dhe kriminelët e tipit Tadiq me prejardhje nga Vukët, Llazarët e Dushanët, kanë bërë zhbërjen dhe ekzekutimin e shqiptarëve, për ta mundësuar largimin deri në etnocid, që, kurrë të mos arrihet caku i zgjidhjes së drejtë të shqiptarëve që, në vetëdie kishin kodin e përcaktimit! Ky ishte synimi parësor i tyre që ta mbërrinin rrënimin total të urave të bashkëveprimit të subjekteve të organizuara në mënyrë institucionale, për të sunduar në tokën shqiptare me administratën e kaurroshkinisë serbofile!



Kjo domosdoshmëri e vetme e Kosovës martire, për t’u përballë e për të qëndruar në tokën e të parëve, i detyroi shqiptarët të vetorganizohen për të qenë më të sigurtë në ardhmëri! Kjo ndjenjë e riaktivizuar e pozicioneve në kohërat e krijimit të situatave të jashtëzakonshme ka qenë vazhdimësi e montimeve të sundimtarëve, për t’i realizuar qëllimet e ruajtjes së qenësisë dhe njëmendësisë autoqefale të ortodoksizmit, i cili, do t’i shpiente shqiptarët dhe Kosovën drejt ngecjeve, bile, do t’i penalizonte deri në shfarim nga autoktonia e Dardanisë Ilire!

Logjika e krijimit të elitave të preferuara sipas skenarëve të

kaurroshkinisë sërbosllave

Në reliefin e konfliktësive sistemi kriminal sërbosllav, nga shqiptarët dhe Kosova e robëruar, kërkoi bashkëpunëtorë, për mbajtjen e gjendjes së kokëfortësisë dominuese! Sërbosllavia Millosheviqiste, si ajo e Karaxhorgjeviqëve dhe kaurrotiranëve të shumtë si ata, me procese politike, synoj ta realizojë strukturën e të përshtatshmive, në institucionet shtetërore, që mbaheshin të lidhura sipas logjikës së krijimit të elitave të preferuara sërbosllave! Këto përzierje variacionesh i krijonin tensionet dhe çthurrjet, i zhvillonin variantet e propabalitetit të asgjësimit, i ngritnin bazat e unitarizmit rigjid!



Sipas skenarëve të kaurroshkinisë sërbosllave, sundimtarët e Beligradit, aktronin sipas aprovimit të kriterit “të të përshtatshmive shqiptarë”! Në realitet makineria e këtij zbatimit hipokrit, për zhvillimin e jetës shqiptare, gjithmonë mbeti pa stilin e mirëkuptimit, pa tolerancën, dhe pranimin e vlerave të atij identiteti hibrid, që deshi të dominojë mbi identitetin e vërtetë të shqiptarëve, që koordinuan kërkesën e zgjidhjes së drejtë të çështjes shqiptare në Kosovën e robëruar!



Kundër këtij drejtimi eskaluan martirët e Kosovës, për të krijuar një gjendje racionale, dhe me kërkesën për Pavarësi, ata japin garancë se, ka mundësi për zhvillim dhe zgjidhje të arsyeshme të ardhmërisë! Në këtë relacion, trajta e paralajmërimit të saj flet për shumçka! Për mundësitë e partnerit të barabartë në sistem, i cili, deri më 10 dhjetor 2007, në mendësinë e zhvillimit të hartimplaneve për dialog, kishte kultivuar ndjenjën e një birokratizimi të shprehur deri në ekstremin abnormal, ndërsa, në paraqitjen e efikasitetit kishte një absurd i cili shprehej si dekompozimin i rregullatorve për krijimin e linjave racionale të zhvillimit shqiptar në Kosovën e robëruar!



Shpjegimi i logjikës së Kosovës së Pavarur, për shumëdimensionalitetin e principeve të barabarësisë i eliminoi gabimet e ngritura të pirgut unitarë serbosllavist, dhe kolaboracionistëve të saj! Ajo me universin e filozofisë politike goditi reaksionin zhvillimor i cili sëndërtonte kodet e gjenetikës hipokrite - servile, të shqiptarëve të lakuar, të cilët, u përpoqën të shmangin nga transmisioni i galaktikës shqiptare, vlerat e identitetit real, që të mbeste në skenë relievi i purpurëve të njëmendësisë durimtare, që i përthanë alternativat e pavarësisë!

Kot dalin kaurroshkinia sërbe si djaj, të pengojnë kompozimet e rregullatorëve të Kosovës së Pavarur e cila, ndër shekuj do të jetojë…!

Dimensioni i shtrirjes së Kosovës së Pavarur, u bazua në hapje ndaj elementit të ri qeverisës, i cili për shumëkuptimsinë dhe tolerancën ka mundësuar zbardhjen e galaktikës tjetër të relaksimit bashkëjetues, dhe pranimin e vlerave multinacionale e ka kuptuar si konkurrencë dhe ekuilibër të ngritjes së niveleve të ç’ekuilibruara në dimensionin e motiveve dhe të zhvillimit, e që në astronominë e ndërrimit të sistemit, të hynte si mekanizëm intenziv! Prandaj, Sërbosllavia kriminale, e ka filluar goditjen dhe mohimin kundër këtij modeli të zhvillimit! Veçmas aparatët teleskopikë të serbosllavizmit, e kanë goditur obcionin e Vetvendosjes së Kosovës, dhe përkrahësit e saj, gjojase kanë tejkaluar determinantat kohezive të integritetit serb mbi Kosovën, duke kërkuar nga Rusofilia përkrahje, dhe ajo e ka ngritur pozicionin e vetos, të krijojë shtyllat parandaluese të njohjes ndërkombëtare të Kosovës së Pavarur !



Me këtë rast, pas 10 dhjetorit 2007, Kosova dhe shqiptarët në tërësi, kanë krijuar veçori unikate për lindjen dhe zhvillimin e një përmbajtjeje të re e cila, realisht e ka gjenezën shumë të vjetër dhe të vërtetë! Kjo lidhëshmëri e paraqitjes së Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, ka bërë ridimensionimin e evolucionit të idesë për përkrahjen ndërkombëtare! Vetëvendosja për Shpallje të Kosovës së Pavarur, e ka riprodhuar energjinë e përherëshme të një nisme ku shpresa për rritë, për liri, dhe barabarësi, bëhet pikëqëndrim i synimeve për mirëqenie dhe demokraci...!



Profili i kësaj ekzistence të Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, i ka përfëshirë përmasat vepruese të të gjithë shqiptarëve anë e mbanë botës, që të pamundshmen e deridjeshme të krijimit të shtetësisë së saj, ta kthejnë në të mundshme. Në këtë meridian të këtij modeli politik, në kontekstin historik të Kosovës legjendare, Bashkimi Evropian dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës patën rol pozitiv, sepse e mundësuan ndërtimin e një realiteti praktik të mekanizmit universal i cili ka tendencë për bashkëveprim!, Është i domosdoshëm ai bashkëveprim, dhe Bashkimi Evropian dhe Amerika duhet ta përshpejtojnë procesin, sepse ai nuk lëviz me një goditje! Atij i duhen pikëqëndrimet e paluhatshme për të mundësuar proceset në vijën e zhvillimit për fotosintezën reale të hapësirës, ku frymëmarrja e ozonit zhvillimor do të bëhet lirisht, sipas kërkesës së objektivit shoqëror të qytetarëve të Kosovës së Pavarur, të cilët, pas 10 dhjetorit 2007, të gjithë, anë e mbanë rruzullit tokësor, ku i ka shpie vuejtja e ku i ka takuar gëzimi, me aktin e Vetëvendosjes për Kosovën e Pavarur, shpirtërisht integrohen në Evropë dhe në Botën e përgjumur, t’ia shprehin njerëzimit sfidën heroike të qëllimeve humaniste të lirisë, barabarësisë dhe pavarësisë!



Këtë rrugë të hapjes së sistemit ku zhvillohet trupi i ri i Kosovës së Pavarur, me shumëkuptimsinë e zhvillimit të lirë, nuk e mbajnë shtresimet tiranike dhe efektet e shtërngimit kriminal sërbosllav, që krijimi dhe rrita e qyterarëve të Kosovës, në tërësi, t’i ngjajë rritës në epruvetë! Baza e përballjes së Kosovës së Pavarur, krahas dominimit të shoqërive transnacionale, varfërisë, krizës dhe depresionit, dhe krahas absurdit të krijuar nga kthetrat e barbarisë sërbe, mund të tejkalohet, vetëm me Vetëvendosje e cila, ka tendecën e afrimit, të mirëkuptimit, të bashkëpunimit me ata që dijnë të zhvillojnë politikën ofanzive në zhvillim.



Qasja e Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, pas 10 dhjetorit 2007, kap kuptimin e dimensionit të evolucionit, që për zgjidhjen e mangësive të krijuara në hapësirën e Ballkanit dhe më gjërë, krijon klimën ku shtresohet instruksioni për zgjidhje! Kosova e tillë, bëhet edhe përkrahja racionale ekipore e institucionalizuar e Bashkimit Evropian! E Amerikës! Sepse, vetë akti i Pavarësisë është Platforma dhe preferimi strategjik i demokracisë, e cila, ka shmangur shprehitë dominuese, unitariste, degjeneruese edhe tek fuqitë e mëdha! Fatkeqësisht, ato kanë mbetur tek shpirti i kaurroshkinisë sllave dhe shprehen me tradicionalizëm stereotipik karpatian ! Por, sa më këmbëngulës të mbesin me synimet e robërisë, aq më e shëndetshme bëhet Kosova e Pavarur!



Ndaj, kot dalin kaurroshkinia sërbe si djaj, të pengojnë kompozimet e rregullatorëve të Kosovës së Pavarur e cila, ndër shekuj do të jetojë…!

[skipetar]

nashta i qet tana kto shkrime t'gata ktu me i lexu vet..

po.. n'rast se i qet per me i lexu tjerte.. ish dashte me e bo ni permledhje t'shkurte me fjale t'tuat..

jo per tjeter po.. po perzihen me reklamat e gata te ectaco-s..

qe mos besofsh..

"
Një fjalor i ri elektronik me zë nga ECTACO iTRAVL NTL-2Al Anglisht <-> Shqip - Komunikim i dy-anshëm me Zë dhe Fjalor Elektronik

Kjo pajisje unike elektronike që mbahet në dorë është në gjendje që të bëjë përkthimin e fjalëve dhe frazave nga shumë gjuhë të ndryshme të botës, përfshi edhe përkthimin me zë të fjalëve nga Anglishtja në Shqip dhe nga Shqipja në Anglisht! Ju i flisni shqip, fjalori u jep perkthimin ne Anglisht! Ju i flisni anglisht, fjalori u jep perkthimin e fjalëve në shqip! Pajisja bën të mundur dallimin e tingujve zanorë që dalin nga goja juaj në gjuhë të ndryshme dhe u jep në kohë reale përthimin në gjuhën tjetër!

* 440,000 fjalë Anglisht <-> Shqip me ekuivalentin zanor në shqip
* Libri i frazave përmban 14,000 fraza të përdorëshme nga udhëtarët
* Libri Zanor i Frazave përmban këto tema: Të përgjithshme, Udhëtim, Hotel, Transporti Lokal, Shëtitje, Banka, Mjete Komunikimi, Në Restorant, Ushqim/Pije, Shitblerje, Rregullime/Larje, Sport/Pushim, Shëndet/Farmaci, Sallon Bukurie, Telefono Policinë
* iHELP ju jep me zë frazat më të zakonshme të emergjencës
* Fodor's Travel Guide ju jep harta të më shumë se 50 qyteteve të mëdha në botë dhe CIA World Factbook u jep informacion të detajuar për më shume se 170 vende të botës.
* 70,000 fjalë të përkufizuara nga Anglishtja.
* Një ekran i qartë e i pastër që me prekje të gishtit u jep informacionin që kërkoni.
* Luan muzikë Mp3, lojra, bën llogaritje, bën konvertime metrike dhe u jep orën në pjesë të ndryshme të botës.

ECTACO pranon porosi nga mbarë bota dhe shërbimi është i sigurt dhe i shpejtë. Çdo shitje vjen edhe me 1 vit garanci nga kompania prodhuese!


Blini fjalorin më të fundit Anglisht<->Shqip, fjala e fundit e teknologjisë!
"

shumica as qe nalen me e kqyr ket postim.. se per me lexu as qe ju shkon n'men.

[biligoa]

Dinaki titist Azem Vllasi!

REFERENDUM PËR RIBASHKIMIN E SHQIPËRISË NATYRALE,

JO REFERNDUM PËR PAKETËN E AHTISARIT…!

· Kundërshtim ndaj vështrimit ”Referendumi për pavarësi, finalja më adekuate” botuar në “Koha ditore”, më 30 nëntor 2007, f. 10-11, autor Azem Vllasi)

--------------

· Referendumi për ribashkimin e trojeve shqiptare duhet të organizohet sa më shpejt aq më mirë dhe kjo të bëhet në të gjitha trojet e Shqipërisë Natyrore!


Shkruan: Fadil SHYTI

Suedi, 9.12.2007

-----------------------------------------------

- Pionieri i Titos - Azem Vllasi

- I llastuari i Titos - Azem Vllasi

- Azem Vllasi përkrahë Jovankës, Titos dhe Gligorovit, në Kongresin e

LRSJ-së më 1974 (Klikoni këtu )

- Treshja shqiptare pro-jugosllave titiste: Azem Vlasi, Ali Shukriu, dhe

Sinan Hasani



Dinaki titist Azem Vllasi!


Kur e lexova këtë “shpikje të re” që pionieri titist e pastaj avokati pro-jugosllav që nga rinia e tij e llastuar, tani pretendon që populli i Kosovës të mbajë një Referendum ku do të shprehej në lidhje me statusin e Kosovës, sipas teorikut të thinjur titist pyetja duhej të ishte: A jeni për Kosovën shtet sovran e të pavarur sipas Propozimit të Martti Ahtisarit?… Menjëherë më shkoi mendja tek zgjuarsia e vullkanit popull, i cili në folklorin e tij shpirtëror e burimor i ka kënduar gëzimet dhe i ka vajtuar hidhërimet, i ka paraqitur tepër qartë heroizmat dhe tragjeditë tona gjatë shekujve, kur ky komb njëri ndër kombet më të lashta në Ballkan, tërë jetën e vet QËNDRESË e kaloi me rrebeshe të stuhishme historike; pra, me vërtetësi gjeniale i ka paraqitur heronjtë dhe heroinat dhe me po atë vërtetësi pavdekësie i ka paraqitur edhe kundër-heronjtë e tipit, Vllasi, kur këngëtari popullor ka kënduar:


“Sahanxhinjt e kombit tonë,
bukën helm ta bënë gjithmonë,
bash në pragun e lirisë,
ta kthyen ujin n´mulli t´Serbisë”.
(Sali Mani)


Kur e shtron këtë pyetje dinake “politikani i hollë” nga shqiptarët që e kanë përjetuar mbi kurrizin e tyre terrorin titist, më së miri e kuptojnë qartë dinakërinë e tij të regjur që i kalon për më tepër se tri deceniet. A nuk ishte ky Azem Vllasi që dikur çirrej deri në qiell duke e mbrojtur regjimin gjakatar titist, duke i quajtur kërkesat për VETËVENDOSJE, e Republikë, kërkesa kundër revolucionare?!


Azem Vllasi, tani me “argumente” përpiqet të arsyetohet kinse atëbotë studentët dhe populli i Kosovës e kërkonin një Republikë Socialiste sipas sistemit të diktaturës së proletariatit, e cila zbatohej në Shqipëri sipas mësimeve të Enver Hoxhës!!! Atëbotë, Azem Vllasin e pengonte “diktatura” e Enver Hoxhës, por aspak nuk e pengonte diktatura kundërshqiptare e Titos! Ai, atëbotë vërsulej si dem mbi demonstruesit me policinë jugosllave! Thuajse, policia jugosllave shpërndante bonbone e jo plumba!


…Dhe, shi për këto barbari të asaj policie jugosllave dhe “kosovare” ai, besnikët dhe pasuesit e tij kurrë as u penduan as kërkuan falje publike para popullit tonë të shumëvuajtur! Tani, ky bukëshkalë, në vend se të turpërohet dhe heshtë; po përpiqet si maçoku në strofullin e tij, që t´i mbulojë (me nder lexuesve) m… e tij politike, me teori të reja reaksionare!


Me këtë rast, “arsyetuesi” sulmuesi i regjimit enverist me shkopin e tij i bie vetvetes dhe ithtarëve të tij, sepse në kohën kur ky sharlatan babaxhan dhe “komunistët” e tij pro-jugosllavë e dënonin me të gjitha mjetet Republikën e Kosovës, ishte Enver Hoxha Ay, i cili në organin e PPSH-së, “Zëri i Popullit”, më 8 prill 1981 botërisht i përkrahi kërkesat gjithëpopullore të popullit të Kosovës. E përkrahi Republikën e Kosovës, duke e quajtur me guxim se kjo është kërkesë e drejtë! Kjo, as atëherë as tani nuk i pëlqen ta kujtojë këtij “analisti” shkretan, sepse në trurin e tij të matufosur dhe në shpirtin e tij të shitur tek të huajt; ka zënë rrënjë të thella servilizmi: dje tek titistët e sot tek ahtisaristët!


Cinizmi i tij shihet qartë kur deklarohet për këtë lloj paçavureje “referendumi”, sepse dihet mirëfilli se: shtet sovran e të pavarur, sipas propozimit të Martti Ahtisarit, nuk do të ketë kurrë Kosova!!!



Çka është sovraniteti ?


Kujt po donë t´ í hedhë hi syve ky politikanë i dështuar dhe i mjerë?! Nëse nuk e din ai dhe shumë të tjerë “politikanë kosovarë” të rinj, të cilët çirren si ai; kinse Kosova do të ketë pavarësi me sovranitet dhe nuk e kuptojnë (apo nuk duan ta kuptojnë), çka dmth. fjala sovranitet shtetëror, ja po ua shpjegoj:



- Sovraniteti, -m, E drejta që gëzon çdo popull e çdo shtet për të vendosur në mënyrë të lirë dhe të pavarur për çështjet e veta dhe për marrëdhëniet me shtetet tjera, pa iu nënshtruar asnjë ndërhyrjeje, urdhri ose kontrolli nga të tjerët, Sovraniteti i plotë, Sovraniteti i atdheut, Mbrojtja e lirisë, e pavarësisë dhe e sovranitetit. Ushtrimi i sovranitetit mbi ujërat territoriale. ( Fjalor i gjuhës së sotme shqipe, Rilindja, Prishtinë 1981, f. 1777).


Tani, lexues të nderuar shtroj pyetjet:



- A e ka Kosova e “pavarur” këtë sovranitet, nën kornizat e thikës, të ligjeve sipas Paketës apo sipas “propozimit“ (siç shprehet Vllasi) të Martti Ahtisarit? Faktikisht, as teorikisht as praktikisht nuk e ka!

- A po vendosë populli shqiptar në Kosovë (që luftoi dhe po dëshiron shtet) në mënyrë të lirë dhe të pavarur për çështjet e veta?

- Fatkeqësisht, JO! Për çështjen e tij madhore, ende po vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- A po vendosë populli i Kosovës për marrëdhëniet me shtetet tjera, pa iu nënshtruar asnjë ndërhyrjeje, urdhri apo kontrolli nga të tjerët?! Fatkeqësisht, JO! Por, për këto marrëdhënie ende po vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- A e ka ushtrimin e sovranitetit populli i Kosovës për çështjen e ujërave territoriale? Fatkeqësisht, JO! Për këtë çështje madhore dhe jetësore ende vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- Dhe, së fundi a të do të ketë Kosova SOVRANITET edhe nesër nën mbikëqyrje të Evropës?! Kur mbi të po pritet të vërshojnë lukuni burokratësh hiq më pak se 1500 administratorë, “shenjtërorë” etj…



“Pakoja e Ahtisaarit” nuk lejon referendum dhe as ushtri për Kosovën


Edhe një fakt po ia përkujtojmë z. Vllasit, sepse po e shohim që përsëri iu kanë verbuar sytë nga ethet për rikthim në pushtetin e tij prej "mjaltit", por pa shtet, në Kosovën e përgjakur e të përflakur:


“Pakoja e Ahtisaarit” nuk lejon referendum dhe as ushtri për Kosovën.
Kosova, parashihet të ketë vetëm FSK-në, pra njëlloj xhandarmërie me 2.500 pjesëtarë (me armatim të lehtë dhe nën kontroll të NATO-s) e cila asisoj do të jetë së paku katërfish më e vogël se policia. Çfarë shteti i pavarur do të jetë ajo Kosovë në të cilën do të ketë shumë më tepër policë sesa ushtarë?! Kosova e atillë do të jetë e varur dhe pa sovranitet, me vullnet të shkelur dhe pa kontroll mbi veten e saj: policët e shumtë do të jenë këtu për ta shtypur popullin kurse ‘ushtarët’ e paktë të FSK-së do të jenë te kufijtë që s’do të mund t’i ruajnë”. (Albin Kurti).


Duke i parë të gjitha këto në dritën e së vërtetës shkencore dhe historike konstatoj se: Vetëm VETËVENDOSJA dhe REFERENDUMI, janë bazat e krijimit të shtetit shqiptar të lirë dhe sovran! Të tjerat makinacione dhe trillime politike s´janë asgjë tjetër veçse mashtrime dhe vetëmashtrime, të cilat me dije ose pa të, trumbetuesit e tyre po çojnë ujë në mulli të Serbisë dhe tek shtetet tjera fqinje okupatore.


Prandaj konstatoj që: a do të ishte më marrëzi e madhe politike se sa eventualisht të përfillej kjo ide disfatiste vllasiane nga populli shqiptar i Kosovës?! Njëkohësisht, shprehi bindjen se këtë gjellë të gatuar në Beograd, Cetinë, Athinë e në Moskë, e të shitur në Bruksel dhe më tej, kurrë nuk do ta hajë populli ynë liridashës.