Alma Papamihali

[Think Different]

Pasion - Poezi nga Alma Papamihali

Puthu me mua, puthu
dhe nëse s´të quajnë dashuri...
Gjithçka shëmbur më parë do zgjohet ngadalë,
se di cila shije do veshë emrin tënd,
në s´qënke si kushdo, je ëndërr e pafjalë...

Zgjohu me mua, zgjohu,
dhe nëse heshtja të ka rrëmbyer...
Gjithçka këmbëve shkrihet kur vullkanë përvëlojnë,
ky ajër që shkëmbejmë s´guxon të endet larg,
të verbrit shohin ndryshe, ndaj s´trëmben të dashurojnë!

[Think Different]

Pritna, o vendlindje! - Poezi nga Alma Papamihali

Pritmë ti pritmë, unë s´kam për të vdekur,
As si e mbytur dhe as si e huaj,
Rrënjosur s´do mbetem, lulëkuqe e zbehur,
As peshë-lehta, këtij dheu harruar...

Kujtimet e tua pelerinë s´do jenë
Dhe nëse acari gurin mund ta ngrijë
Pritmë ti pritmë, unë s´kam për të vdekur,
Asnjë lule e huaj, trupit s´do më mbijë!

Do jesh ti ajo, që s´do t´ma lexosh mallin,
Kjo gjuhë perëndie, këdo do mbajë gjallë,
Pritna o vëndlindje, askush s´ka për të vdekur,
Kushdo që të ka lënë, ta ka dhënë fjalë!

[GANGO of SG]

Pritna, o vendlindje! - Poezi nga Alma Papamihali

Pritmë ti pritmë, unë s´kam për të vdekur,
As si e mbytur dhe as si e huaj,
Rrënjosur s´do mbetem, lulëkuqe e zbehur,
As peshë-lehta, këtij dheu harruar...

Kujtimet e tua pelerinë s´do jenë
Dhe nëse acari gurin mund ta ngrijë
Pritmë ti pritmë, unë s´kam për të vdekur,
Asnjë lule e huaj, trupit s´do më mbijë!

Do jesh ti ajo, që s´do t´ma lexosh mallin,
Kjo gjuhë perëndie, këdo do mbajë gjallë,
Pritna o vëndlindje, askush s´ka për të vdekur,
Kushdo që të ka lënë, ta ka dhënë fjalë!

http://www.youtube.com/watch?v=1pNCa74MiwM

Shum mir.
Me len te uroj lumtuni shnet e sukses en jet.
Te lutem vazhdo me shkrua e nda me ne e lenjau njerzve me dit ndjenjat e tua t'mira qe ti ke per popullin e atdheun tan te dashur.

[Think Different]

Ti mrekullohesh pa t´u afruar,
E tëra bindesh dhe pa të prekur,
Hënë e paduar qënka çdo grua
Dhe kur pa zë, shtratit e etur.
Për krahë ke ujra që të rrëmbejnë,
Për sy imazhe, që ëndrra zhveshin,
Në dhimbjen tënde, nuk gjen veç lot,
Por dhe dëshira, që s´dinë të heshtin.
Ndaj lumturohem të jem si ti,
E puthur ditëve, netësh uritur,
E trëndafiltë, aromës tënde,
Pafund dëshirës për t´u vaditur.

[Think Different]

Mjaft folëm për dashuritë,
për ato që ndonjëherë,
me çmimin sakrificë,
puthen...
si të përjetshme hiqen,
(dhe kur me krahë janë)
por shpesh si flutura,
qosheve të mureve
struken...


Mjaft folëm për drekat
e darkat e djeshme,
që ia kalojnë dhe atyre,
që më mirë se ne
rrojnë...
ç´ ndryshim fundja do ketë,
kur një ditë,
të gjithë do heshtim,
të frymojmë...


Mjaft folëm për arsyet,
dhe trishtimet,
ç´na u desh, e çdo na duhet,
diteve më pas...
Eja shtrihemi njëherë,
drejtuar qiellit,
e jeta ndryshe do qeshë,
kur paqja me ne,
do dijë të flasë...

[Think Different]

Duarve do ta mbaj
dheun ku ke shkelur,
se vetëm dheu është ai,
që pa kushte
mbi vete të mban...
e nuk pyet në je i rëndë,
i lumtur jetës
apo dikush që qan.

Duarve do luaj
me dheun ku ke shkelur,
i vetmi që të pret
dhe përcjell nga kjo jetë,
ndaj pa kushte do ta dua,
si të fundit kafshatë-ëmbël,
që gjithçkaje më parë
ti veshet shije e vërtetë...

[Think Different]

O emri im, o foshnjë e rritur,
Ç´kuptim do kishte pleqëria
Nëse do vdisnim pa u njohur,
Qeshur pa shkak, siç qesh fëmija…

Nëse do ziheshim pa e ditur
E do pajtoheshim pa u puthur,
Do shkelnim udhët të kujdesur,
Kur pa kuptuar, do kishim humbur…

O emri im, o foshnjë e rritur,
E gjata jetë humbet kuptim,
Kur udhës endesh etje-pashuar,
Veç dashuria mbetet burim!

[Think Different]

Pa mundur të heshtësh përkundesh si valë,
C'ju fal poezive, zë nga yti emër
Cdokush nuk të njohu, pleqërisë a djalë,
Po kujt nuk ju gdhende me një varg në zemër.

Larguar së larti, kurrsesi harruar,
Në botën e saj, u qesh vetë dashuria,
Magji Lasgushiane, që rron e pazbehur,
Burimit shuajmë etjen, me vargjet e tija.

Cdokush nuk të njohu pleqërisë, a djalë
Po kush pa të njohur, hodhi tjetër fletë,
C'kuptim mund të ketë poezia-fjalë,
Lexuar në s'të ka, shijuar ty në jetë.