Alma Papamihali

[Think Different]



Perla mblodha ajrit të mëngjeseve,

U bëra krijuese e një mrekullie,

Lumja unë që mbaja në duar,

Trupin ëngjëll të një fëmije... 



Mes dhimbjesh nuk lind,
Një fëmijë prej nënës, 

Një nënë, bashkë me fëmijën lind,

Bulzash lumturie vaditet një ëndërr,

Dhe jeta nis udhë, kur ti bëhesh prind...

[Vajze Prishtine]

Jemi shumë, sa shumë jemi ne,

Fëmijë dyvendesh lindje-perënduar,

Si të huaj, njërës anë përcjellë,

E në tjetrën, mysafirë pritur

Dhe pse më parë (kurrë) s´ishim harruar...



Qindra duar zgjatur sportelesh,

Shpesh fundosur kur indentifikohen,

Më shumë largohemi se vijmë,

Jetë që pas ndërprerjesh ecin,

Por që pa nisur ende, mbarohen...



Çdo centimetri gjendemi ne,

Të ashtuquajturit "binjakë perëndimi",

Vërtetë nuk veshim të njëjtat ngjyra,

Por skenar ëndrrash të një autori jemi,

Përfunduar, me enigmën e një kthimi...



Jemi shume...
(sa shume jemi ne)

Që dy herë më shpejt,
vdesim nga të tjerë.

http://www.youtube.com/watch?v=jPptWS5ZvHw

Shume bukur Alma! te uroj nga zemra

[Arrethyesi]

Ajo lindi një fëmijë me të,
Dhe pse qarje foshnje,
Askund s´u dëgjua...
Dalloi fjalë të lëvizin,
Mes të shkrirëve qerpikë,
E bukurisë së tyre u harrua...

I dha emër një foshnje,
Dhe pse nuk preku
Lëkurë me duar ...
Poreve të trupit,
Ajër ndjeu,
Një lindje, e kish´ mrekulluar...

Me të krijoi një fëmijë,
Që s´ia mësoi
Kurrë gjininë...
E ç´rëndësi,
Në djalë ishte, a vajzë
Kur fytyrës ëndërroje dashurinë...

Ata lindën një fëmijë,
Pelenash mbështjellë,
Me të bardhat fletë...
Nuk qante foshnja,
Por ajo,
Vetë jeta, kishte prekur jetë...

Nje metafore e tere veshur me nje mendafsh te lehte melankonie qe e ben akoma me speciale. Urime!

[Think Different]

Nëse dashuria,

përgjigjia e gjithçkaje,

do ishte,

skenarëve të saj,

do gjendeshin pranga,

që fare ndryshe shijojnë,

burgosje të dëshiruara,

e vuajtje të ëmbla,

që gjithë jetës,

do doje të vazhdojnë... 



Por ja që jetës,

të tjera role 
u ndanë, 

përveçse atyre,

Romeo dhe Zhulietë...

Ironi, stres, vetmi,

intrigash përzierë,

hyjnorja dashuri shijuar,

e veten kërko,

cilit gatim i përket...

[Think Different]

Nuk thahen fjalët në gjuhën e lagësht, 

Dhe nëse nga etja, një buzë është tharë,

Nuk çahen rrugët nga hapa të rëndë,

Dhe nëse lëvizin, mijëra kalimtarë. 

Nuk thyhet koha, as nuk paloset,

Si një kujtim në xhep harruar.

Asgjë nuk thyhet dhe plasaritet 

Nëse rreh puls i dashuruar...

[Think Different]

Përkulu, 

në do të më puthësh,

s´jam aq e gjatë 
sa ti...



Zgjatu, 

në do të më duash,

zvarritja s´ka vend
në dashuri...


[Think Different]

Kur të kesh 

tradhëtuar njëherë,

gjithçka do duket

tjetërsuar,

memorjes do kërkosh

të shkuarat ditë

t´i flijosh,

apo t´i mbysësh 

me tëndet duar...



Pa ndryshe do nisësh

të shijosh,

të ndaluarën mollë, 

që dimrit, 

veç për ty piqet,

dyshimshëm, 

do shohësh kalimtarët,

por nga mendja,

i fundit imazh,

kurrë s´do të hiqet...

Prej librit "Shtegtim pulebardhe" - Botimet Toena

[Think Different]

Do arrijë një ditë,
armiq kohe do jemi
dhe nëse armiqtë
të tillë fytyrë s´kanë,
ndodh që sytë vetë,
do kërkojnë të duan,
të shkuarat pendime
që hapësirash ranë...

As e ardhmja e qeshur,
s´do ta japë shansin,
të kesh ende pranë vetes,
atë që të krijoi,
do arrijë një ditë
armiq kohe do jemi,
prej duarsh do na merret,
jetës do të na shkojë...

Në çdo trup njeriu,
emri saj do mbesë
dhe nëse lëkurës,
fjalë s´mund të gdhënden,
është e vetmja hije
që duam të na ndjekë,
dhe pse të errëtat ngjyra,
imazhit të saj s´gjenden...

Ti që përjeton
nektar që të qeshë mundet,
shije e pagjumë
jetës do të mbesë,
nuk je thjesht një fjalë,
por anije gjaku,
o nënë që lind njerinë,
o frymë që s´mund të vdesë!

[Think Different]

Vendi i shqiponjave

Nga je o i huaj, që botës vjen vërdallë,
I vdekur me frymë, ballit shkruar mallë,
I vrenjtur fytyrës, me shpirt buzëndritur,
Pa ngrënë ndër vite, lirisë uritur,
Me krahët shqiponjë, me këmbë gjakosur,
Nga je o i huaj, pas malesh marrosur...

Gjer mbrëmjeve vonë, të hekurtat duar,
Zbutur mbi fëmijën, ditës i vetmuar,
Zgjuar natës akull, gjumi pa e zënë,
Nga je o i huaj, cilin vend ke nënë...

Jam nga atje larg, nga det i kulluar,
Ku burimet s´shterin, muzika rri zgjuar,
Ku s´kamja s´gjen vend, sofrën ta pushtojë
Ku miku s´lajmëron, por vjen kur të dojë,
Ku zemrat janë hapur dhe dyerve çelsa s´lënë
Nga Kosova bijë dhe Shqipëria nënë!

[Think Different]

Era - Poezi nga Alma Papamihali


E dua, pa i largohem,
të vijë të më ndjekë,
në emër të më thërrasë...
Edhe në ia mbyllsha
të vetmen portë të hyrjes,
s´do fle pa e ndjerë...
Kush do dhe pa duar
mundet të trokasë.
Dhe mëngjezi ndryshe,
do jetë nga më parë...
Mbi qilim patalet
gjurmë do kenë lënë,
flokët pushpuritur
ende të pakrehur,
por, ah ç´ajër mali...
Erë fryu mbrëmë!