Tridhjete shkaqe për lumturi

[LOGIC]

Shkaku i njëzetenjëtë: Ngushëllohu me ata qe i ka goditur belaja

Kthehesh ne te djathte e ne te majte, a sheh diçka përveç ndonjë te vene ne sprove dhe a vëren ndokënd përveç se ndonjë te dëshpëruar, gati ne çdo shtëpi gjen vajtuese, ne çdo faqe lot dhe ne çdo luginë i gjen te bijtë e Sa’dit. Sa te shumta qe janë belatë dhe sa shume durimtare qe ka! Nuk je ti i vetmi i goditur, bile telashet tua ne krahasim me te tjerët janë te pakta; sa prej te sëmurëve me vite te tera rrotullohen ne shtretërit e tyre ne te djathte e ne te majte duke rënkuar e bërtitur nga dhembjet.
Sa prej te burgosurve qe me vite te tera kane kaluar duke mos e pare diellin me sy, ata nuk njohën përveç qelive. Sa burra e gra humben loçkat e zemrave te tyre qysh ne ditët e pare rinore! Sa shume qe ka borxhlinj, te dëshpëruar e te sprovuar! E ty te mbetet qe te ngushëllohesh me te tillët dhe te dish bindshëm se kjo jete është shtëpi e sprovave për besimtarin. Ne mëngjes i sheh pallatet te mbushura përplot me anëtare, ndërsa muzgu i zë te rrezuara e me çati te përmbysura; derisa çdo gjë është ne rregull, trupat janë ne shëndet, pasuritë janë te bollshme dhe fëmijët janë shumuar e me pastaj këto janë vetëm disa dite, kur qe varfëria dhe vdekja, ndarja dhe sëmundjet: “Dhe juve iu be e qarte se si vepruam me ta dhe u sjellëm shembuj”(Kur’an).
Prandaj, ti duhet ta përshtatesh veten tende ashtu sikurse deveja e stërvitur e cila gjunjëzohet mbi shkëmb dhe duhet qe sprovat tua t’i matesh me te atyre qe janë rreth teje dhe te atyre qe kane shkuar gjate kohës, kështu qe ty te behet e qarte si te ne krahasim me ta je i shëndoshe e i kursyer dhe se nuk te ka goditur pos disa te shpuarave te lehta, pra falënderoje All-llahun për butësin e Tij dhe për atë qe te ka lëne, llogaritë shpërblimin tek Ai për atë qe ta ka marre dhe ngushëllohu me ata qe janë rreth teje.

Sikur rreth meje te mos ishin ata qe vajtojnë e qajnë për vëllezërit e tyre do ta mbytja veten time.

E ti e ke shembull te Dërguarin e All-llahut, mbi kokën e te cilit hodhën ndyrësira, iu përgjakën dy këmbe e t’ia, iu plagos fytyra dhe u izolua derisa u detyrua te ushqehet me fletët e drunjve, u përzu nga Mekja, iu thyen dhembet, ia fyen nderin e gruas se tij te ndershme, ia vranë 70 shoke, i vdiq i biri, i vdiqën bijat, e lidhi gurin për barku nga uria, e akuzuan si poet, sihirbaz, falltor, te çmendur, gënjeshtar, e All-llahu e ruajti dhe e kurseu nga e tere ajo; e tera kjo ishte bela qe patjetër u desh te ndodhte dhe pastrim e forcim qe nuk ka me te madhe se ajo; para tij u vra Zekerija alejhis-selam, u masakrua Jahjau, u internua Musua, i dashuri Ibrahim u vendua ne zjarr;...edhe imamët (udhëheqësit) pësuan një gjë te tille; Omeri u shpërla ne gjakun e tij, bene atentat mbi Othmanin, e theren me thike Aliun, u rrahën shpinët e imamëve e u burgosen dinjitozet e u dënuan te mirët: “A menduat se do te hyni ne xhennet pa u provuar edhe ju me shembullin e atyre qe ishin para jush, te cilët i goditen vuajtjet e u tronditen fort”(Kur’an).

[LOGIC]

Shkaku i njëzetedytë: Namazi...Namazi “Kërkoni ndihme me durim e namaz”(Kur’an)

Kur te godet frika dhe të të kaloje mërzia dhe kur pikëllimi te mbërthejë për qafe, ngritu menjëherë për në namaz, që shpirti yt te kthehet te ti dhe të qetësohet. Vërtet namazi me lejen e All-llahut është garancë qe çrrënjosë ngulitjet e pikëllimeve dhe dëshpërimeve dhe largon traumat. Pejgamberin alejhis-selam kur e mundonte diçka thonte “Na qetëso me namaz o Bilal”, namazi ishte kënaqësia, lumturia dhe pushimi i tij.
Kam lexuar biografinë e disa njerëzve te spikatur te cilët kur ngushtoheshin nga telashet e problemet dhe kur belatë i kaplonin, strehonin ne namaz te përulur qe me pastaj t’u kthehej fuqia, dëshira dhe ambiciet e tyre. Namazi i frikës është bere obligim qe te kryhet ne çastet e frikës, atë dite kur te fluturojnë kafkat e kokave, atëherë kur shpirtrat t’u ekspozohen tehave të shpatave... ku ja, namazi i frikës behet përforcimi dhe qetësimi me i madh.
Gjenerata te cilës i janë ashpërsuar sëmundjet shpirtërore duhet qe te njoftohet me xhaminë, ta përulin ballin e tyre, qe se pari ta fitojnë kënaqësinë e Zotit te tyre e pastaj edhe qe t’i shpëtojnë vetët e tyre nga ky dënim i vazhdueshëm e i rende ose përndryshe lotët do t’i djegin epiket e tyre, mërzia e traumat do t’i shkatërrojnë nervat e tyre e pranë tyre nuk ka ndonjë fuqi qe do t’u ndihmoje me qetësim e siguri përveç namazit.
Prej begative me madhështore sikur ta dinim janë këto pese namazet, çdo dite e nate, qe shlyejnë mëkatet tona, i ngritin shkallet tona te Zoti ynë, e pastaj ato janë ilaç madhështor për fatkeqësitë tona dhe po ashtu ilaç efikas për sëmundjet tona, derdhin ne ndërgjegjiet tona sasi te pasteta te bindjes dhe mbushin gjokset tone me kënaqësi. E sa u përket atyre qe u larguan nga xhamia dhe braktisen namazin, brenge përmbi brenge, pikëllim përmbi pikëllim dhe fat i keq: “Te shkatërruar janë dhe ua ka humbur veprat e tyre”(Kur’an).

[LOGIC]

Shkaku i njëzetetretë: Neve na mjafton All-llahu dhe sa Ndihmëtar i mire që është Ai

T’ia besosh çështjen All-llahut, te mbështetesh tek Ai, t’i besosh premtimit te Tij, te jesh i kënaqur me të berat e Tia, të kesh mendim të mire për Të dhe ta pritesh rrugëdaljen nga Ai është prej fryteve me të mëdha te imanit dhe prej cilësive me të larta të besimtarit. E mu atëherë kur robi të jete i qete duke pritur përfundim të mirë dhe të mbështetet tek Zoti i tij ne çdo çështje te tij, atë bote do ta gjeje mbrojtjen, mbikëqyrjen, mjaftueshmërinë, përkrahjen dhe ndihmën:

E kur mbrojtja me sytë e saja të të ketë shikuar, flejë
Se te gjitha telashet te janë siguri

Pasi që Ibrahimin alejhis-selam e hudhen ne zjarr tha: Hasbunall-llahu ve niëmel vekil (Na mjafton All-llahu, e sa ndihmës i mire që është Ai); atëherë All-llahu e beri zjarrin te ftohte dhe shpëtim për të, e gjithashtu edhe Pejgamberi ynë alejhis-selam dhe shokët e tij pasi që u kërcënuan nga ushtritë e pabesimtarëve dhe çetat e idhujtarëve thane: “Neve na mjafton All-llahu, e Ai është mbrojtësi me i mire dhe u kthyen me begati dhe mirësi te mëdha nga All-llahu pa i gjetur kurrfarë e keqe; dhe e pasuan kënaqësinë e All-llahut, e All-llahu është Dhurues i Madh”(Kur’an).
Vërtete njeriu vetëm nuk mund qe te përleshet me telashet, t’i rezistoje fatkeqësive dhe te ballafaqohet me vështirësi, ngase ai u krijua i dobët dhe i pamundësi, por atëherë kur ai te mbështetët ne Zotin e tij, t’i besoje Atij dhe vetëm Atij t’ia besoje çështjet, se përndryshe çfarë është mundësia e këtij robi te varfër e te dobët kur atë ta kaplojnë fatkeqësitë e ta rrethojnë brengat: “Tek All-llahu mbështetuni nëse jeni besimtare”(Kur’an).
O ti qe dëshiron te këshillohesh, mbështetu ne te Fortin, te Pasurin e te Gjithëfuqishmin, qe të të shpëtoje nga mjerimet dhe brengat, le te jete simboli yt: Hasbunall-llahu ve niëmel vekil.
Na mjafton All-llahu, e sa ndihmës i mire qe është Ai; nëse te pakësohet pasuria jote, te rritet borxhi, te zbrazet buxheti e te thahen burimet, thirr: Hasbunall-llahu ve niëmel vekil. Nëse te sulmon sëmundja dhe te ashpërsohet e te vazhdon, te shtohen telashet dhe belatë thuaj: Hasbunall-llahu ve niëmel vekil. Kur te frikësohesh nga armiku, te tronditesh nga zullumqaret e te shkaktojnë kokëçarje vështirësitë pëshpërit me bindje: Hasbunall-llahu ve niëmel vekil. “Të mjafton ty që Zoti yt të jetë Udhëzuesi dhe Ndihmësi yt”(Kur’an).

[LOGIC]

Shkaku i njëzetekatërtë: Thuaj: Udhëtoni e ecni ne toke

Ajo qe e hap gjoksin dhe i largon retë e dëshpërimit e pikëllimit është udhëtimi neper vende e shkretëtira, ecja neper token e gjere, shikimi ne librin e gjithësisë se hapur që ti shohësh lapsat madhështisë që në faqet e ekzistencës shkruajnë shenjat e bukurisë, t’i shohësh kopshtet me plot bukuri, bashqet elegante dhe xhennete e ngjeshura. Dil nga shtëpia jote dhe medito për atë që është rreth teje, para dhe pas teje. Hyp në male, zbrit në lugina, ngjitu nëpër drunjte, pi nga uji i burimit, vëre hundën tende ne degët e jaseminit, qe shpirti yt ta ndjeje se është i lire dhe i disponuar, sikurse zogu i cili duke cicëruar noton ne hapësirën e lumturisë; dil nga shtëpia jote, hidhe mbulesën e zezë nga sytë e tu e pastaj ec neper shtigjet e gjera te All-llahut duke e përmendur dhe lavdëruar.
Vetmimi ne dhomën e ngushte me zbrazëtinë vrasëse është rruge e suksesshme për vetëvrasje, dhoma jote nuk është bota e as ti nuk je i tere njerëzimi, prandaj perse po dorëzohesh para çetës se mërzive. Thuaj vetes me shikimin, dëgjimin dhe zemrën tende: Dil të erdhi rende apo lehte.
Eja këtu te lexosh Kur’an pranë përroskave e livadheve, ne mesin e zogjve qe ligjërojnë me cicërimat e dashurisë, pranë ujit qe rrëfen tregimin e tij se si ka arritur nga shkëmbi.

O ti qe ankohesh e sëmundje nuk ke, behu i bukur
qe ekzistencën ta shohësh te bukur
a po e sheh gjembin ne trëndafila e të verbërohesh
ta shikosh mbi te vesën si kurore!?

Vërtete udhëtimi ne hapësirat e tokës është përjetim me te cilin mjeket porosisin për atë qe i është renduar vetja e tij dhe i është errësuar dhoma e tij e ngushte, eja me ne te udhëtojmë qe te bëhemi te lumtur e të gëzohemi, të mendojmë dhe të sodisim: “Të cilët mendojnë ne krijimin e qiejve dhe tokës: Zoti ynë, nuk e krijove ketë kot, i Lartësuar je Ti”(Kur’an).

[LOGIC]

Shkaku i njëzetepestë: Durim i bukur

Te stolisesh me durim është veti morale e te pashoqeve te cilët gjerat e pakëndshme i presin me gjoks te hapur, me fuqi ambicioze dhe imunitet te forte. E nëse nuk duroj unë dhe ti ç’të bëjmë atëherë pra? A ke ndonjë zgjedhje tjetër përveç durimit? A di furnizim tjetër përveç tij?
Një prej njerëzve te mëdhenj ishte teatër ne te cilin vraponin fatkeqësitë dhe mejdan ne te cilin bënin gara telashet, çdo here kur dilte nga ndonjë telashe, e vizitonte tjera, e ai ishte mbrojtur me durim dhe me besim ne All-llahun, ai i thuri vetes:

Me mohon mua koha ime e nuk e dine qe unë
jam krenar gjersa telashet e kohës e konsideroj te lehta
Ngulmi koha të më tregoje mua se sa e dhunshme është
E unë ngulma t’i tregoj asaj se si është durimi

Ketë e bëjnë dinjitozet, ballafaqohen me telashet dhe fatkeqësitë i hedhin për toke. Hyrën tek Ebu Bekri gjersa ishte i sëmure e i thane: A ta thërrasim një mjek? e tha: Mjeku me ka pare. I thane: E ç’të tha? U përgjigj: “Unë veproj ç’të dua”.
U sëmur njeri prej te mirëve e i thane: Ç’të dhembe? Tha:

Me sëmundjet e tyre vdesin shpirtrat
e vizitoret e tyre nuk dine se nga çka ata rënkojnë
Nuk është tregua i drejte një shpirt
kur për dhembjen e tij i ankohet jo te dashurve te tij

Duro e durimi le te jete vetëm për All-llahun, duro duke qene i bindur ne rrugëdalje, i vetëdijshëm për përfundim te mire, duke e kërkuar shpërblimin nga All-llahu, faljen e mëkateve, duro sado qe vështirësitë te kane kapluar dhe rrugët para teje te janë ngushtuar, sepse fitorja vie me durim, rrugëdalja vie pas brengave, pas çdo vështirësie vie lehtësimi.
Kam lexuar peripecitë e te mëdhenjve te cilët kaluan ne ketë bote e unë u habita para durimit te hekurte te tyre dhe para fuqisë se bartjes se tyre. Fatkeqësitë binin mbi koket e tyre sikur te ishin pika te ujit te ftohte, e ata te forte si malet, te përqendruar ne te vërtetën e nuk kaloi kohe e gjate kur fytyrat e tyre shndërritën ne vezullimin e agimit te rrugëdaljes ne gazimin e fitores. Bile dikush prej tyre nuk u mjaftuar vetëm me durim, po u kacafyt me telashet dhe i sfidoi fatkeqësitë duke bërtitur para tyre e duke recituar:

Nëse ti oj kohe ke diçka
me te cilën do t’i mposhtesh fisniket
Ma jep pra!

[LOGIC]

Shkaku i njëzetegjashtë: Mos e mbaj globin e tokës mbi kokë

Ne shpirtrat e disa njerëzve behet lufte botërore kurse ata janë te shtrire ne shtretërit e gjumit, e kur lufta t’i hedhe pasojat e saja e te mbaroje, te tillët fitojnë sëmundje ne stomak dhe shtypjen e gjakut e te sheqerit. Digjen bashke me ngjarjet, hidhërohen për shkak te ngritjes se çmimeve, bezdisen me vonimin e shiut, devalvimi dhe inflacioni u shkakton mërzi e kokëçarje; ata vazhdimisht janë te shqetësuar dhe te brengosur: “Çdo britme e konsiderojnë kundër tyre” (Kur’an). E unë po te këshilloj që të mos e mbash globin e tokës mbi kokën tende, leri ngjarjet ne toke e mos i vendo mbi kokën tende.
Disa zemrat i kane si shpuze qe thithin thashetheme e dokrrat e shqetësohen me gënjeshtra e mashtrime, tronditen për çdo gjë, e mu kjo zemër është garancë qe pronarit te saj t’ia shkatërroje dhe thyej qenien e tij.
Pronaret e parimeve te vërteta mbushen me iman pran këtyre ngjarjeve e leksioneve, ndërsa te ligjeve tërmetet u shtojnë frike përmbi frike. Vetëm zemra trime mund te beje dobi para këtyre erërave e furtunave.
Trimi sypatrembur është largpamës, me zemër qëndrese e bindje te gdhendur, nerva te ftohta, gjoks hapur, derisa qyqari e prenë veten e tij për çdo dite shumë here me shpatën e prognozave e rrenave, te iluzioneve e te ëndrrave, prandaj nëse dëshiron jete te qete atëherë ballafaqohu me çështjet me trimëri dhe mos u lejo kurrsesi atyre qe nuk besojnë te te përbuzin ty. Mos u ndjej i ngushtuar për atë çka ta kurthojnë, behu me i forte se ngjarjet, me i fuqishëm se erërat e krizave, me i qëndrueshëm se tornadot. Ah, oj mëshire sa shume qe ditët i tronditin zemërdobëtit: “E do t’i gjesh ata njerëzit qe me se shumti kujdesen për jetën e kësaj bote”(Kur’an); ndërsa dinjitozet janë te ndihmuar nga All-llahu dhe te sigurte ne premtimin e Tij: “E All-llahu u zbriti atyre qetësinë”(Kur’an).

[nostradamus99]

Bravo shume faleminderit per keto postimet

[LOGIC]

Shkaku i njëzeteshtatë: Mos të të thyej banaliteti dhe absurdi

Sa shume ka te shqetësuar e qe shkaku i kokëçarjeve te tyre janë gjerat e ulëta e banale qe nuk përmenden:

Në sytë e të dobëtit gjerat e imëta u zmadhuan
Ne sytë e të fortit u zvogëluan gjërat e mëdha

Shiko hipokritet: sa te ulëta janë ambiciet e tyre dhe sa te ftohta janë vullnetet e tyre. Këto janë fjalët e tyre: “Mos dilni ne ketë vape. me lejo mua e mos u fut ne sprove, shtëpitë tona janë te pambrojtura, frikësohemi se po na godet ndonjë bela, neve All-llahu dhe i Dërguari i Tij nuk na premtuan veçse mashtrim”. Oh sa te humbur e te shkatërruar qe janë këta shpirtra. Interesimi i tyre i vete, janë barqet, enët, shtëpitë dhe pallatet, ata asnjëherë nuk i ngritën shikimet e tyre në qiellin e yjeve dhe nuk shikuan ne yjet e vlerave.
Problemi i tyre dhe fundi i dijes se tyre është: Shiko ne turma te mëdha te njerëzve e do t’i shohësh ne mëngjes e mbrëmje se shkaku i brengave te tyre janë mospajtimet dhe grindja me gruan, te birin, kushëririn, apo ndonjë fjale neveritëse a ndonjë qëndrim i lige. Këto janë fatkeqësitë e këtyre njerëzve, nuk kane qëllime te larta me te cilat do te angazhoheshin, nuk kane ndonjë interesim te dobishëm qe do t’ua mbushte kohen; e kane thëne: Kur del uji prej ene sate e mbush ajri – prandaj mendo për atë çështje për te cilën bezdisesh e mërzitesh, meriton qe ta harxhosh ketë mund e ketë lodhje, sepse ti i dhe asaj prej mendjes tende, prej mishit dhe gjakut tënd, prej qetësisë dhe kohës tende.
E ky është mashtrim ne marrëdhënie dhe humbje katastrofave çmimi i se cilës është shume i ulet, ndërsa psikologet preferojnë: Çdo gjeje veri një mase dhe kufi logjik; e me e vërtete se kjo është fjala e te Lartësuarit: “All-llahu për çdo gjë ka vënë masë”(Kur’an); andaj çdo çështje jepja kufirin dhe masën e saj e ruaju teprimit.
Problemi dhe preokupimi i sahabëve te devotshëm ishte nder drurin e dhënies se besës, e kështu e arritën kënaqësinë e All-llahut, ndërsa me ta ishte edhe një njeri qe e angazhoi deveja e tij kështu që i iku besatimi e u shpërblye me urrejtje e hidhërim.
Hidhi gjerat e ulëta dhe mos u merr me to, do ta shohësh se shume brenga e mërzi do te largohen nga ti dhe do jesh i kënaqur e i gëzuar.

[LOGIC]

Shkaku i njëzetetetë: Kënaqu me atë që ta ka caktuar All-llahu do të jesh njeriu më i pasur

Edhe pse disa kuptime te këtij shkaku janë cekur, porse desha qe këtu ta thjeshtësoj ne mënyre qe me shume te kuptohet, e ajo është se ti duhet te jesh i kënaqur me atë qe te është ndare nga pasuria, trupi, fëmiu, banesa dhe talenti, e ketë e vërteton edhe Kur’ani: “Merre atë që ta kam dhëne dhe bëhu falënderues”.
Shume prej dijetareve dhe gjeneratës se pare kane qene te varfër dhe nuk kane pasur pasuri e as banesa, as mjete transportuese, por me gjithkëtë jeta e tyre ishte e pasur dhe ishin te lumtur, e edhe njerëzimin e bene te lumtur, për arsye se atë që All-llahu u dha atyre prej te mirave e orientuan ne rruge te drejte, kështu qe jetët, koha dhe talentet e tyre u bën te bereqetshme, derisa përballe këtyre u gjenden turma te mëdha te cilët kishin pasur, fëmije e begati, porse ato ishin shkak i palumturisë dhe fatit te keq te tyre, ngase ata devijuan nga natyrshmëria e pastër e tyre dhe nga rruga e drejte, e mu kjo është argument i prere se pasuria dhe gjerat nuk janë çdo gje. Shikoi ata qe morën diploma botërore, porse ata ishin te panjohur ne dhënien, kuptimin dhe gjurmët e tyre, derisa do te gjesh te tjerë qe pak dije kishin, por nga ajo dije rrjedhën lumenj qe vërshuan me dobi, ndërtim e përmirësim.
Nëse dëshiron te jesh i lumtur, kënaqu me fotografinë tende ne te cilën te ka krijuar All-llahu, behu i kënaqur me gjendjen tende familjare, me zërin tënd, me nivelin e te kuptuarit tënd dhe me te ardhurat tua, bile disa pedagoge modest shkojnë edhe me lart nga kjo dhe këshillojnë: Kënaqu me më pak se qe je ti tani dhe pate te cilën ti e posedon tani edhe recituan:

Lumturia yte me e larte nëse je i mençur
Është te mendosh për një gjendje përveç asaj ne te cilën jeton

Ja ku e ke një katalog shembullor te mbushur me njerëz te shkëlqyeshëm po qe standardet e tyre te kësaj bote ishin mjaft te ulëta:
Atta bin Ebi Rebbah ishte dijetar i madh ne kohen e tij, rob i zi, hundëpërpjetë, flokëkaçurrel e i paralizuar.
Ahnef bin Kajs, njeriu me i bute nder arabet ne përgjithësi, shtat thate, i gërbulur e këmbëholle.
A’meshi, muhaddith i botes, prej robërve, shikimdobët, i varfër e duargjate, me rroba te leckosura dhe shtëpi te keqe.
Bile, te gjithë pejgamberet fisnike paqja dhe shpëtimi i All-llahut qofte mbi ta ishin brinje te deleve, Davudi ishte farkëtar, Zekerijau zdrukthëtar, Idrisi rrobaqepës, ndërsa ata ishin njerëzit me te mire dhe me te zgjedhur. Prandaj vlera jote qëndron ne talentin tënd, ne punën tende te mire, ne dobinë dhe moralin tënd dhe mos u dëshpëro për atë qe te ka kaluar prej bukurisë, pasurisë e fëmijëve, kënaqu me ndarjen e All-llahut: “Ne e kemi ndarë midis tyre jetesën e tyre në jetën e kësaj bote”(Kur’an).

[LOGIC]

Shkaku i njëzetenëntë: Përkujtoja vetes tende xhennetin gjerësia e te cilit është sa qiejt e toka

Nëse uritesh ne ketë bote apo varfërohesh, mërzitesh, sëmuresh, te mungohet e drejta, apo e shijon ndonjë padrejtësi, përkujtoje veten tende me begatinë, rehatin, qetësin, gëzimin, kënaqësinë, sigurinë dhe përjetshmërinë ne xhennetet e Neimit, ngase nëse ti e beson një gjë te tille dhe punon për një përfundim te tille, te gjitha humbjet tua shndërrohen ne fitime, telashet tua ne dhuratë, e njerëzit me te mençur janë ata qe punojnë për ahiret ngase ajo jete është me e mire dhe e amshueshme.
Ndërsa njerëzit me budallenj janë ata qe ketë jete e shohin si vendqëndrim te përjetshëm te tyre, si shtëpi dhe fundi i dëshirave te tyre, e do t’i shohësh te tillët si njerëzit me te padurim pranë fatkeqësive, qe me se shumti pendohen pranë telasheve, për arsye se ata nuk shohin përveç kësaj jete te tyre te ulet e kalimtare, nuk mendojnë përveç asaj e as qe punojnë përveç se për te e aspak nuk dëshirojnë qe t’u turbullohet e prishet kënaqësia dhe gëzimi i tyre. E sikur te tillët ta kishin hequr mbulesën nga zemrat e tyre dhe perdet e paditurisë nga sytë e tyre do t’u kishin folur vetes se tyre për shtëpinë e përjetshmërisë, begatitë e saja, shtëpitë e pallatet e saja dhe do ta kishin dëgjuar ligjëratën e shpalljes ne përshkrimin e saj, e pasha All-llahun ajo është shtëpia e cila meriton përkujdesjen, mundin dhe lodhjen.
A kemi menduar valle për përshkrimin e banoreve te xhennetit se ata nuk sëmuren, nuk brengosen e nuk vdesin, nuk u shkatërrohet rinia e as nuk u vjetërsohen rrobat?- ne dhomat qe ana e jashtme shihet nga brenda e brendësia e tyre shihet nga jashtë, ne to ka çka syri nuk ka pare e as veshi s’ka dëgjuar e as qe dikujt ne mendje i ka shkuar, atje kalorësi ecën nen hijen e drurit qe për 100 vite nuk mund ta kaloje, gjatësia e tendave atje është 60 mila, lumenjtë rrjedhin, pallatet e saja janë te larta, frytet janë te gatshme, ujerat burojnë, shtretërit larte janë te venduar, gotët janë te shtruara, jasteqet janë te renditura, shiltet e qëndisura janë kudo te shpërndara, është kompletuar kënaqësia ne te, është lartësuar përjetimi ne te, aroma kundërmon ne te, përshkrimi i saj është madhështor, atje është fundi i dëshirave... pra, ku janë mendjet tona qe nuk mendojnë? Ç’kemi qe nuk po marrim ne konsiderate?
Nëse përfundimi qenka ne ketë vend, atëherë fatkeqësitë e te goditurve le te bëhen me te lehta, le te kënaqen te brengosurit dhe le te gëzohen zemrat e te varfërve.
Pra, o ju qe u ka goditur varfëria dhe o ju qe jeni te sprovuar me fatkeqësi, veproni mire qe ta banoni xhennetin e All-llahut dhe ta keni ne fqinjësi Atë, te shenjte janë emrat e Tij “Paqja dhe shpëtimi qofte mbi ju për atë që duruat, sa i bukur që është përfundimi në ketë vend”(Kur’an).