Pëllumb Syku - poezi

[Syku]

Dedikuar njerës

Dy krahë tek një jastek mbërthyer,
ledhatojnë një ëndërr të plagosur,
një fat të egër e një jetë zhgënjyer,
dhe zbusin një mendje të inatosur.

I brishti trup mbi jastek palosur,
djeg në heshtje zjarre të mohuara,
vallëzon gjëmash, mbet i mposhtur,
bie përgjumur n’lojra t’shfrenuara.

Ëmbël përkund çdo natë ai jastek,
gjumin e trazuar mes sysh mbetur,
me makthet e liga që sillen si ortek
e dëshirat rinore që jehojnë tretur.

Ajo zemër tek ai jastek mbështetur,
shpreson gjithë netët për ditën e re,
e jep dhe veten sidoqoftë kërleshur,
për një gjysëmëndërr mbi këtë dhe.

[Albmaster]

Dedikuar njerës

Dy krahë tek një jastek mbërthyer,
ledhatojnë një ëndërr të plagosur,
një fat të egër e një jetë zhgënjyer,
dhe zbusin një mendje të inatosur.

I brishti trup mbi jastek palosur,
djeg në heshtje zjarre të mohuara,
vallëzon gjëmash, mbet i mposhtur,
bie përgjumur n’lojra t’shfrenuara.

Ëmbël përkund çdo natë ai jastek,
gjumin e trazuar mes sysh mbetur,
me makthet e liga që sillen si ortek
e dëshirat rinore që jehojnë tretur.

Ajo zemër tek ai jastek mbështetur,
shpreson gjithë netët për ditën e re,
e jep dhe veten sidoqoftë kërleshur,
për një gjysëmëndërr mbi këtë dhe.

Me Pelqen Frymezimi juaj....

Do te doja te lexoja me shume nga krijimet tuaja

[Syku]

Mes njerëzve të huaj, të mi.

Ndoshta një ditë kur t’iki zvarritur,
do shohë bukurinë shikimi i verbuar,
të lënë pas hapave, si pikë e ndritur
mes flakësh, ku dehur rrin pikëlluar.

Ndoshta atëherë do shfaqen hijshëm
të gjitha me rrallë të fshehtat pasuri,
por do jetë vonë, kur larguar ligshëm,
do t’jem, mes njerëzve te huaj, të mi.

[KUJTIM CAMI]

Mes njerëzve të huaj, të mi.

Ndoshta një ditë kur t’iki zvarritur,
do shohë bukurinë shikimi i verbuar,
të lënë pas hapave, si pikë e ndritur
mes flakësh, ku dehur rrin pikëlluar.

Ndoshta atëherë do shfaqen hijshëm
të gjitha me rrallë të fshehtat pasuri,
por do jetë vonë, kur larguar ligshëm,
do t’jem, mes njerëzve te huaj, të mi.

Pershendetje Syku!
Tashme nuk je me nje eveniment,per mua, por je bere i domozdoshem.
Me japin nje kenaqesi poezite tuaja sa here qe i lexoj.
FALEMINDERIT.
Me respekt per Ju.

[Syku]

S’dua më të vdes çdo çast

Zhytem në të shkuarën e vuajtur,
me frikë,
edhe pse jam i ndergjegjshëm
se e shkuara është e shkuar,
ndërsa rikujtojmë të përlotur mes sofrash
te pafundme përjetime,
që sot, ngjajnë edhe për mua,
si trillime të ekzagjeruara
të një autori të pesimizmit kozmik,
ku edhe vdekja do ishte e ëmbël,
do ishte çlirim.
Duket sikur asgjë s’na prek më,
asgjë s’na thyen
edhe rrullat e ballit disi e tregojnë,
shenjat e skalitura në trup e në shpirt
mundohen ta shpallin,
por e vërteta është se kemi frike:
akoma na tmerrojnë ato makthe,
të jetëve të ngecura ne fyt,
akoma na trembin ato kafshë grabitqare,
që vazhdojnë të vërtiten rreth sofrave të djersës,
akoma druajmë e s’dimë çfarë druajmë akoma.
I tremburi me vetdije vdes çdo çast,
ndaj dhe i druhem frikës e s’dua më të druhem,
s’dua më të vdes çdo çast.

[jul-linda]

S’dua më të vdes çdo çast

Zhytem në të shkuarën e vuajtur,
me frikë,
edhe pse jam i ndergjegjshëm
se e shkuara është e shkuar,
ndërsa rikujtojmë të përlotur mes sofrash
te pafundme përjetime,
që sot, ngjajnë edhe për mua,
si trillime të ekzagjeruara
të një autori të pesimizmit kozmik,
ku edhe vdekja do ishte e ëmbël,
do ishte çlirim.
Duket sikur asgjë s’na prek më,
asgjë s’na thyen
edhe rrullat e ballit disi e tregojnë,
shenjat e skalitura në trup e në shpirt
mundohen ta shpallin,
por e vërteta është se kemi frike:
akoma na tmerrojnë ato makthe,
të jetëve të ngecura ne fyt,
akoma na trembin ato kafshë grabitqare,
që vazhdojnë të vërtiten rreth sofrave të djersës,
akoma druajmë e s’dimë çfarë druajmë akoma.
I tremburi me vetdije vdes çdo çast,
ndaj dhe i druhem frikës e s’dua më të druhem,
s’dua më të vdes çdo çast.

eshte kenaqsi te lexosh kaq poezi te bukura ne fsh ...

[Besoja]

Syku!
Gjej rastin duke të uruar për poezitë dhe për Vitin e Ri 2009!
Gjithë të mirat dhe suksese!

[Syku]

Paskesh qene e thene

Paskesh qene e thene:
njeriu mohon vetveten,
shkel fjalen e dhene
dhe perdhose t'verteten.

Paskesh qene e thene,
e para, fjala e fundit,
me nje bese te rreme,
me helm lyer plumbit.

Paskesh qene e thene:
nga i ligu vjen e liga,
me goditjen me te rende
mbi gjymtyret e mpita.

Paskesh qene e thene:
syte kater sa te rrosh
se kopilin n'dere ta lene,
le pastaj, ç'te durosh!

Paskesh qene e thene:
jeta eshte e eger;
nis veset me nxene
e do digjesh porsi leter.

[mondishall]

Zhgënjimi

Ooh, sa ka kjo jet' zhgënjime
Që shkrijnë gurin, jo më burrin
Më çorbosin në mendime
Dhe nuk di ku e kam uni-n!

Si ciklon më flakin tutje
As andej dhe as këtej
S'ka mëshirë, falje, lutje
S'di ç'mendoj e s'di ç'të them!

Pak t'i huaj mençurisë
Drejt çmendisë rrugën mar
Ky zhgënjim qenka i pistë
Dhe pa luajtur, më ze mat!

------------------------------------------
Të krijosh domethënë...të krijosh.

[Syku]

Tufë me gjëmba.

Ajo buzëqesh por unë nuk mundem,
ndaj aktroj mjerueshëm për sytë e saj,
drapëroj si hëna, se dot nuk zhdukem,
me gjysëmbuzëqeshje kur dua të qaj.

Ajo e di mirë ç’është prehja e heshtur
që po e gllabëron ngadalë përbrenda,
por bën sikur s’e di, guxon pareshur,
ëndërron t’ardhmen, at’tufë me gjëmba.

Ajo ribuzëqesh por unë nuk mundem
e riaktroj mjerueshëm për sytë e saj,
ridrapëroj si hëna, se dot nuk zhdukem,
me gjysëmbuzëqeshje kur dua të qaj.