Pëllumb Syku - poezi

[Syku]

Verberì

Ne pyellin e agonise mijevjeçare,
rane ca rreze - fije ari.

Rreptaz depertuan,
saqe, çdo gje zgjuan,
çdo gje.

Syte e pergjumur e daltonik
s’u ambjentuan dot
me gjithe ate ndriçim.

U qane shume,
te gjithe u qane,
teper shume,
pemet gjethgjera siper serish i vune.

Duke bere keshtu
acaruan shpirtra e perendi
e nga ata u denuan,
edhe me t'perhershmen verberi.

[Syku]

Poeti

Ne flladin e nxehte te veres,
ne majen antike te penes,
rendon dora e nje poeti,
qe me lot te tij, tash po shkruan
nga e tashmja, e djeshmja çfare mbeti
kembengul kur flet dhe vuan.

Grimcat e vogla te se vertetes
e djegin ne qiellezen e jetes,
shqisat e egra e pelcasin,
ndjenjat e shprehura jehojne,
dhembet e fildishte kercasin,
por dhimbjet s’dine t’i mbarojne.

Zgjedhjet dynden e shuhen,
veshtiresite jetes i duhen;
por genjeshtren qe dikush ndjell
e qe premton ngushellim,
eshte si fara qe mbjell
kalbet e kurre nuk mbin.

Poeti eshte poet,
flet ate qe ndjen,
vdes per fjalen e vet,
por jeten s’e genjen.

…e nese poesia s’te tregon,
poetin mos e pyet,
se çfare e djeg ne zemer,
zjarr e nxjerr ne pah.

[Syku]

Vargu im çalues.

E qendis bregdetin e ketij muzgu
me gjurmet e mia, qe prape vetmuese
enden e veniten, si rete mbi horizont,
njera pas tjetres. E behen trishtuese
ato tallaze qe rrotullohen shkumbuese
mbi therrmiat e reres, si çdo sekond,
me Ty, qe vazhdimesine me frymezon.

Nje tjeter bregdet shtrihet pertej.
Gjurmet e tua i shprush e njejta vale,
qe perçart percjell ndjenja te trazuara,
me pulhirten dembele qe dal-ngadale
mesyn drejt diellit qe avis mes duarve.
E palos distancen, se kam shume mall,
te di, se ku mrizon zemra ime e ndare.

Ketu ne skaj te vargut tim çalues,
ky qiell nuk flet por vetem tkurret
ne bluhin e vet, e behet me i thelle
tek me len ne medyshjen e zeze.

Ah muzg, nallban i paepur endrrash fluturake
qe po e shungullon sonte shpirtin tim
me dallget e detit e perendimin tend llafazan.

[Syku]

Eja te dashurojme prane dritares

Tash eja e dashur, te dashurojme prane dritares,
qe t’na lakmojne te gjithe kuriozet e mbare lagjes,
ata, qe kohen ma renduan mbi shpatulla çdo nate,
mungesen tende ne trup, ma gllenden porsi plage.

Lakuriq te dashurojme e dashur, pa gajle, deri vone,
te krenohemi me afshin e ndezur ne dhomen tone,
t’na xhelozojne fqinjet e zgurdulluar, si une me pare,
kur s’te kisha prane e kundroja i etur, si lisi i thare.

Te çmallemi mu ketu, perpara perdes gjysmehapur,
per zerat qe sonte heshtin, por shpesh me kane tallur
kur per syçkat e mi tinzar perleshje sensuale aktronin,
duke me shpuar ne gjoks, pa ditur se sa me mundonin.

Ta kuptojne dhe ata, qe sonte, vrojtojne te vetmuar,
se jeta ka dy faqe, ku veç ne njeren jeton i dashuruar,
ne tjetren do jesh e do xhelozosh dashurite ftojake,
qe te pervelojne nga larg me epshet e tyre bubulake.

[xheladin]

I nderuari Syku, që nga fillimi përcjelli dhe me ëndje lexoj poezi që ti shkruan. Janë vërtetë të bukura. Plotësisht përkrahi mendimet që i kanë shprehur billi99, agim metbala, palma dhe mondishall.

përshëndetje të përzemërta
xheladin hamza

[DI_ANA]

Eja te dashurojme prane dritares

Tash eja e dashur, te dashurojme prane dritares,
qe t’na lakmojne te gjithe kuriozet e mbare lagjes,
ata, qe kohen ma renduan mbi shpatulla çdo nate,
mungesen tende ne trup, ma gllenden porsi plage.

Lakuriq te dashurojme e dashur, pa gajle, deri vone,
te krenohemi me afshin e ndezur ne dhomen tone,
t’na xhelozojne fqinjet e zgurdulluar, si une me pare,
kur s’te kisha prane e kundroja i etur, si lisi i thare.

Te çmallemi mu ketu, perpara perdes gjysmehapur,
per zerat qe sonte heshtin, por shpesh me kane tallur
kur per syçkat e mi tinzar perleshje sensuale aktronin,
duke me shpuar ne gjoks, pa ditur se sa me mundonin.

Ta kuptojne dhe ata, qe sonte, vrojtojne te vetmuar,
se jeta ka dy faqe, ku veç ne njeren jeton i dashuruar,
ne tjetren do jesh e do xhelozosh dashurite ftojake,
qe te pervelojne nga larg me epshet e tyre bubulake.

Shume e bukur,shume me pasion,vargu teper i ndjeshem!
Vazhdo keshtu Syku,suksese per me tej.

Respekte

[DI_ANA]

[B][COLOR="DarkRed"]

Ta kuptojne dhe ata, qe sonte, vrojtojne te vetmuar,
se jeta ka dy faqe, ku veç ne njeren jeton i dashuruar,
ne tjetren do jesh e do xhelozosh dashurite ftojake,
qe te pervelojne nga larg me epshet e tyre bubulake.

Bote e pakuptuar...

Te kuptojne dhe ata qe si vemje te shkelin,
te kuptojne edhe ata ,qe nje zemer sdine ta vjelin,
te kuptojne shpirteligjte se cdo te thote qe te duash,
te kuptojne "mekataret"...nuk ja vlen qe te vuash!

Te kuptoje bota mbare, çdo te thote mos kesh gjume,
le te dehet pasioni,le te rrjedhe si nje lume,
te kuptojne vete poetet qe me vargjet jane denuar,
ta kuptoje penda tyre,qe kesaj bote duhet shkruar!

Ta kuptojne njerezia dhe gjykime mos te kete,
me pelqen te kete shkelqim,me pelqen nje tjeter jete,
do te desha te shijoja bashke me yjet perendimin,
ah ti bota lajkatare....fal dhe kurre mos jep denimin!

Diana

[Agim Metbala]

Vargu im çalues.

E qendis bregdetin e ketij muzgu
me gjurmet e mia, qe prape vetmuese
enden e veniten, si rete mbi horizont,
njera pas tjetres. E behen trishtuese
ato tallaze qe rrotullohen shkumbuese
mbi therrmiat e reres, si çdo sekond,
me Ty, qe vazhdimesine me frymezon.

Nje tjeter bregdet shtrihet pertej.
Gjurmet e tua i shprush e njejta vale,
qe perçart percjell ndjenja te trazuara,
me pulhirten dembele qe dal-ngadale
mesyn drejt diellit qe avis mes duarve.
E palos distancen, se kam shume mall,
te di, se ku mrizon zemra ime e ndare.

Ketu ne skaj te vargut tim çalues,
ky qiell nuk flet por vetem tkurret
ne bluhin e vet, e behet me i thelle
tek me len ne medyshjen e zeze.

Ah muzg, nallban i paepur endrrash fluturake
qe po e shungullon sonte shpirtin tim
me dallget e detit e perendimin tend llafazan.

I respektuar Pëllumb Syku, nuk po e teproj, por shumica e poezive tua, janë në nivel të lartë artistuk e kështu i kanë vlerësuar edhe poetë të forumit dhe ky fakt duhet të të gëzoj.
Së pari të parashtroj një pyetje: A ke botuar ndonjë vepër? Nëse jo, atëherë të nxitoj të bësh këtë veprim sa më shpejt, ngase libri ka peshën e vet, libri të qonë përpara, libri ec nëpër shtete pa pasaporta, libri të krijon shoqëri që ti vërtetë e meriton...

JE BURIM I PASHTERSHËM NË "KAPJEN" E TEMAVE, KE KRAHASIME DHE FIGURA STILISTIKE TË QËLLUARA...

Rrofsh Pëllumb!
Rahovec, 05.04.2008

[Syku]

I nderuar zoteri Agim Metbala.
Jam i nderuar nga vleresimi yt (dhe i poeteve te ketij forumi), i cili me jep shtytjen qe shume e kam kerkuar: "Te bej nje perbledhje te poezive te mia hedhur aty ketu dhe ti botoj". Megjithese nuk di as nga t'ia nis per nje gje te tille, mendoj se se shpejti do i botoj.
Serish faleminderit, ti je vete poet dhe e di sesa te ngazellen nje vleresim dashamires i kolegeve qe çmon; keshtu ndihem edhe une ne keto çaste.

Me respekt Pellumb Syku.

[Syku]

Britme!

Gjarperohet natyra nga britma e vet
e nga klithja ime e deshperimit.

Nuk di me ku jam.

Rruga perpara meje shtrihet e palakueshme,
por veshet me jane shurdhuar tashme
dhe pse i mbuloj me duar,
as klithjen me s’degjoj.
Syte zgurdulluar, verbuar.

Ku te perplasem nuk di.

Kokes koke m’i thençin, se koke nuk eshte
perzierje te hershme vlojne ne te,
si ne nje ene guzhine, sot si kurre.
Stermadhuar eshte, e floket jane tmerruar,
merguar kane, qilimesh e murlanesh.
Goja eshte sterhapur deri ne te shqyer
e fort leshon tinguj.

Edhe vetes i kall tmerrin.

Si natyra, te zemerohem dhe une… pse jo!
Ajo ka plaget e saja – une te miat.
Ajo mbart dhe zemerimet e mia, te shumekujt
kurse une vuaj dhe pasojat e saja, te tyre.
Ajo shfryhet me biskama here pas here
kurse une digjem ne heshtje pas nje çehre
qesharake, ne vetmine derrmuese.

Me e liga fantazem jam, sot,
fotografuar nga Munch,
shume vite para se te lindja.

Lum ata te dy: qe indiferent
nga ky peisazh gjakerues,
ecin me gjoksin ngrehur,
qe te huaj i jane pikellimit tim
e dhunimit te vatres se perbashket.
Te paprekshmit e dreqit.
Indiferentet e dreqit.