Pëllumb Syku - poezi

[Syku]

Ndoshta pastaj

Nje kafshe e eger hungeron ne koken time
ne oret kulmore te nates,
kur bota fle,
e as profumi i kafese
qe vjen nga ku s’e di
nuk me qeteson.

Me fjalet e perzgjedhura
qe shpesh loz,
sonte gervishtem;
ngaqe te plogeshta me jane,
te mangeta me jane
per ate mase pikellimi
qe ne shpirt me ngrihet
kundrejt akteve te burracakeve
- shkaterrimtare te endrrave te bukura.

I gerdhuzem vetvetes per nje gjysem ore
me shprehjet me kercenuese te fytyres,
por gjithsesi azgje,
azgje me teper se disa fraza pesimiste
qe formohen prej germave
te eger-shtypur nga bulat e gishterinjeve te djersitur.

Ne skaj te acarimit
arrij nje shkendije te vogel arsyetimi
e qetesohem disi;
i hedh nje sy mes mospelqimesh,
e gjithsesi e ruaj.
Ndoshta pastaj,
pastaj do e shkruaj.

[Syku]

Kosove

O moter Kosove, kjo eshte dita jote
thuaja kenges moter, kenges gezimplote!

Kerce n’valle te pafundme se kjo eshte dita e bardhe
vallzo me bijte e tu qe sot nga ka’mos kane ardhe!

Merr fryme Kosove e ngiji mushkerite e tua
me ajrin qe nder shekuj tiranisht te qe mohuar!

Zbathi kembet e fashuara dhe shkele pa droje truadhin tend
shijoje Kosove lirine qe teper vone t’eshte dhene!

Qesh e gezo Kosove, me se fundmi me lot gezimi
qesh e gezo o moter se tani mbaroi i padrejti - burgimi!

Puthi bijte e tu qe nder shekuj te kane nderuar,
perqafoi te gjithe me rralle se jane te permalluar!

Ngrije zerin tend anembane e deri tek perendite
shpalle pamvaresine e shenjteroje kete dite!

Kumtoje fene shqiptare, nder breze trasheguar
dhe gjakun e deshmoreve per shqiptari dhuruar!

Ngrije flamurin e qendisur me endrra patriotesh
lare e shplare me djerse e gjak bijsh Kastriotesh!

Te dua moj moter e gjithmone te kam dashur
nder plaget e mia ke qene plaga me e hapur.

17.02.2008

[Spleen1]

PËR DITËLINDJEN TËNDE ATDHE

1.
Atdhe, unë Ty, më s’të ëndërroj,
Ti tash u bëre realietet,
As për ty ditët më s’i numëroj,
Mjaft i numëruam me qindra vjet.

Të kam menduar gjithnjë të prekshëm
Jo imagjinatë as iluzion,
Sa shtrija dorën me ikje tmerrshëm,
Në zi të mbështillte një veladon.

Tash që të shoh e t’prek me dorë,
Shumë këngë për Ty do t’i këndoj,
Me tuat simbole do t’thur kurorë,
Varret dëshmorëve do t’ua mbuloj.

2.
Një për Azemin e Shotë Galicen,
Për Ahmet Delin që të ndejti n’besë,
Një për Isan, një për Drenicën,
Një për Prekazin, një për Qëndresë.

Një për Jasharët dhe për trimëri,
Për xha Shabanin dhe Hamzën trim,
Për sakrificën ... gjakun liri,
Një hymn kombëtar ... Atdheut tim.

Për Kaçanikun e Idriz Seferin,
Hasan Prishtinën të vrarë në pritë,
Një për Reçakun një për Qirezin,
Për Likoshanin dhe mizoritë.

Një për Jusufin dhe Kadri Zekën,
Dhe për Bardhoshin një këngë e kam,
Një për Ademin dhe Sali Çekun,
Një për Zahirin që n’Altar ranë.

Një për Agimin... thyrejn e kufirit,
Një për Kosharen mbushur dëshmorë,
Një për betejat dhe për trimëritë,
Për t’gjithë martirët nga një kurorë.

Një për Tropojën, një për Tetovën,
Për bukën, pritjen ... për vëllezërinë,
Dhe një të veçantë për Shqipërinë,
Për Nanën e Madhe... për krenarinë.

Dëshmorët tu këta janë Kosovë,
Janë detyrimi dhe amaneti,
Janë bij e bija, për neve sprovë,
Janë gurëthemel, janë bazamenti

3.
Atdhe!...

Nëse n’gjirin tënd vdekja s’më gjenë,
Qoftë ditë me diell a me acar...
Malli për ty në varr s’do m’len,
Dhe vdekja ime do t’jetë e marrë!


17 shkurt 2008
_____________________________
"UBI BENE, IBI PATRIA »

[Syku]

I fundmi i pyellit.

I pafund, horizonti
qe me mbeshtjell
me heshtje kercenuese
tokash tymuese
ku as gjethe, as kercell,
s’shihet prej ditesh.
Ne çastet vetmuese
vallezojne rreth meje,
t’pa mishra - fantazmat;
pemesh e bimesh
ne klithma acaruese
e jetezezat - farezat
ne syth po piqen,
ne tokat shkrumbuese
ku eterit u vdiqen,
dikur: kush hero
e kush madherishem,
ndersa sot
tyrpshem, tyrpshem.
Rrenjet po me thahen,
obobo!
por kujt t’i qahem?
Veç lugeter sorollaten,
por jo njerez;
as diten, as naten.
Miqte e mi te rene
m’i masakrojne
para syve,
shtazerisht
dhe profanojne imazhin
e vigun e tyre.
Rreshira ime pikon per to
humanisht,
ndaj dhe u lutem
t’me marrin dhe mua,
u jepem bujarisht,
por kto qenie tirane
lutjen s’ma dine,
me lene te injoruar,
ndersa rrotull me vijne.
Me kane izoluar
por si lapidar,
kundroj i lartesuar
a ndoshta si kujtim
si pike mjerane,
anembane i pare
por pa ze e pa vajtim.

[Syku]

Mendoj e habitem.

Mendoj e habitem.
Shume plumba vershuan, ndoshta te verber
mbi ne, por era nuk na denjoi me te mprehtit e saj.
Fakti eshte se do vije ora edhe per mua
lekuren time per te rrjepur e perpunuar
ne trajta te mirefillta, si shtroje ndoshta, kushedi
per cilin burracak, per cilin zyrtar te rralles,
duke shpresuar t’i mjaftoje.
Thone qe lekura riperterihet, riformohet,
- po e keqja? E keqja eshte ne kafshaten e Adamit,
e cila njomet me peshtymen e krishtave mjerane.
E keqja s’eshte shpirt por mish e kocke.
Tani qe korridoresh perflitet nje luftepushim,
paparitmas, pa rendesi duken rrullat e ballit,
t’pa dhimbe ngjajne shtate vorret e shpirtit,
dhe luftepushimi vete ndihet i nenvleresuar.
Te zhubravitur por duket se dolem nga ky tufan,
asgjeja jone rrin pas shpine, boshlleku i pagjymtyre
na pret ne va e ne vaut i versulemi te permalluar.

[Syku]

Viktime.

Nese me sheh duarshtrire,
me lot te shterrur,
tek kerkoj meshire
ne kryqezimet semaforike;
nuk e bej per mburrje;
jam viktima e vetvetes
siç mund ta kuptoni
dhe viktima juaj gjithashtu,
por nuk dua t'u bezdis me nynykatjet e mia,
...do doja vetem pak meshire.

Nese me sheh te sakatosur
tek zvarritem e peshtyj gjak,
te uritur e te leckosur
ne kalldremet e lageshtitura
nuk po bej qejf.
Jam viktime e ketij shekulli ngordhalaq
qe i len te tijte, me indiference
te pesojne denime shtazarake
kurresesi me te drejte, o Zot…!

Nese me sheh qe vet-perçmohem
tek ia var jetes dhe barres’saj,
qe nuk çohem dhe pse rrezohem
qe kurre nuk qesh e kurre nuk qaj,
mos mendo se jam i pandjeshem
por tash, me asgje s’me tremb.

Jam viktime e nje shoqerie
qe s'rresht se veni epitete,
dallime raciste te pamishra
pikeçuditse mbi koke,
kujt me shume e kujt me pak.

Nese me sheh nenkalimesh,
tek strehohem fundgalerish
apo tek pertyp mbetje ushqimesh
mos mendo se eshte zgjedhje,
po zgjedhja qe nuk pata.
Jam viktime politiknanesh,
qe shprazin veç traplleqe,
nga me te ndryshmet,
kushedi ne cilen gjuhe.

Nese me sheh ne nje cep te mykur
me syze terri permbi fytyre
nuk po ndjek ndonje mode per te lypur
por drita e diellit me eshte nxire
e halet me shqyejne ne pasthirrme

Jam viktima e ortodoksive fetare
qe shpallin bukurine hyjnore
te fshehur pas asaj e kesaj fjale
per te kryer ne pabesi akte herezie.

Nese mendon se une s’kam zot
e as s’kam pasur ndonje Hyj per mik
ketu te jap te drejte;
lotet e skamjes jane thare ne qerpik.

Jam viktima e enteve publike
qe shtojne burrokracira ne hu
pa shkak e pa moral
duke na rrjepur.
….

Jam viktime e jetes,
nje nga nga te shumtat,
por kujt t'i qahem?!
Secili shpall viktimitetin e tij
kur une pres meshire.

Jam viktima e vetvetes
siç mund ta kuptoni
dhe viktima juaj gjithashtu,
por nuk dua t'u bezdis me nynykatjet e mia,
...do doja vetem pak meshire.

[Syku]

Keshtu do te çmendem

Perpara se te formohej kjo largesi mes nesh
mendoja se kjo dallge nuk do te shuhej kurre,
s’e prisja kurre prej teje nga binari te kercesh,
e mendoja dashurine te ish e forte si gure.
Si kallam te thyhesh, te tretesh ku s’e di,
ne çastin me kulmor ku zjarri veç me ndizej,
tani, lotet me pikojne kur flas per dashuri
meqe ajo qe dua s’e di se ku me fshihet.
Me asgje s’me rrihet, duhani s’me ngushllon
e alkoli qe xhiron efekt nuk ben tek une,
mendja tashme e tretur pa ditur “ku” kerkon,
se letrat tua u vollen, i rrembeu nje lume.
Nuk di nga t’ia nis, nuk di ku te t’gjej,
zogjte me rrotullohen ne brendesi te trurit,
jam i vetem ne bote, askush s’e di çfare ndjej,
keshtu do te çmendem me qetesine e gurit.

[bili99]

Ngushellimi im.

U ktheva!
i sakatosur por u ktheva.

E pashe nenen,
krejt te thinjur e pashe nenen.
Fort e putha,
rrudhat e duarve me mall ia putha.
Bashke i qame.
dhimbjet e mia, dhimbjet e saja, bashke i qame.
Mes krahet e dashur,
i sigurt u ndjeva mes kraheve te dashur.
I vogli i nenes,
- pafundesisht peshperinte - i vogli i nenes.

E pashe babane
te permalluar e pashe babane.
Me perqafoi
ashtu mes vuajtjesh me perqafoi.
Me rroku ne balle.
me pa ne sy e me rroku ne balle.
Qenke vrare keq, o bir - me tha.
Qenke vrare perbrenda – shtoi -
"Jeta s'eshte nje çast i vetem
por nje rrjedhe e tere, si perroi"!

I nderuar Syku,rrofsh per vargjet e bukura qe i ndan me ne;
Shume pershkrim i lezecem i dhimbjes se kthimit.
Kthimi i mire , edhe cmallja e rende sa vete malli.Pengje marrin te dyja shume pengje..si ujin e pafund perroi..
Kollaj e ke ti qe je Pellumb..dhe qe nuk je edhe aq larg,po une qe jam "i vogli i nenes time " c'te bej te cmallem me cmalljen tende ,dhe te ngushellohem me "Ngushellimi im" ....?

me nderime,
bili99

[Syku]

bili99
Te falenderoj perzemersisht per vleresimin.
Ne endrrimtareve te vegjel na duhet kjo mbeshtetje e madhe morale!
Serish faleminderit,
...faleminderit te gjithe atyre qe bejne vleresime e kritika (qe e duan artin)!

[Syku]

Prane detit

I mesyva bregdetit sapo munda.
I heshtur nga larg,
turfullues nga afer.
I hapa syte i bera kater.
E pashe njeren gryke,
ja dhe gryka e dyte,
sa m’u freskuan syte.
Deti im eshte bukuri e pafund,
çdohere me mahnite;
eshte vendi ku kam linde,
ku jam rrite,
ka jam kthyer me zemer çdo dite.
Qe nga rera e lagur,
çdo tallaz,
çdo pulebardhe,
çdo gje qe shoh verdalle,
çdo mik qe pershendes me rralle
ne çdo enderr s’me jane ndare,
ndersa sot i puth me malle.
Kthim i bardhe
mire se ke ardhe,
ty, te qofsha fale.

Mendueshem po me sheh sot…
jam une biri yt i vogel
qe notoja si gogel
ne duart e tua ledhatuese.
Gjithmone te kam dashur.
Jam pak ndryshe sot, o i mençur
mergimit i isha huazuar,
e reja me kish genjyer,
floket me kish lyer,
fytyren masakruar,
endrrat shpartalluar,
por shpirti eshte po ai
e aty je e ke qene gjithmone ti.