Erdhi
Pse mė rritet ky ngėrē nė fyt? Dėgjoj prej gjysėm ore fjalėt e mia, teksa lexoj tekstin e ndiej sesi plakem me ēdo gėrmė. Idiote! Tė erdhi dita tė mbledhėsh vrer nė vete, se pse po e lavdėrojnė njė njeri? Po dhe ty tė lavdėruan, harrove? Ti po kėndoje dhe regjizori tha: I paharrueshėm ėshtė zėri yt.
Adriana qėndronte para pasqyrės dhe trashte shtresėn e kremit mbi ballė qė tė mbulonte njė vijė qė i pėrshkonte si njė degė e shtrembėr sipėrfaqen e bardhė. Flokėt pis tė zinj ia theksonin vijėn dhe ajo duhej ta zhdukte, duhej ta zhdukte, se spektatorėt deri nė rreshtin e fundit tė sallės do tė mund tia vinin re. Dhe ajo ylli i asaj skene, smund tia lejonte vetes kėtė luks. Anash i qėndronte ndihmėsja e vet, tetė vjet mė e re, gjithė gjallėri, njomėshti qė tė bėnte tia merrje fytyrėn me shpulla qė tia ēorodisje.
Prapė tek dhuna mė shkon mendja. Oh, jam bėrė pėr tė ardhur keq. Mė duhen disa ditė pushim pas shfaqjes, diku nė njė vend tė qetė pa njerėz, unė dhe shkurret e zbrazura, rrudhat e mia dhe rrudhat e pemėve. Sa tė mėsohem me mendimin, se plakja ėshtė gjėja mė e natyrshme nė jetė."
Sa e bukur je bėrė!, i tha Liza. Do tė ndrisėsh sot nė skenė.
Me gjithė mend e ka thua?, thoshte me vete Adriana dhe njė ndjenjė triumfuse ia mbushi buzėt me mishin qė dukej i mungonte pak mė parė. I dashuri i Lizės flirtonte me Adrianėn sa herė qė ndodhte tė ndodheshin vetėm. Fėmijė, mendonte ajo, do tė provojė nėse i ecėn nuri me mė tė rriturat. Tė tė provokojė e tė mėsojė ndonjė gjė prej teje do, i thoshte e motra nė telefon. E motra, Mara, ėshtė psikologja pėr hallet e Adrianės. Ajo ia mbushi mendjen qė... Po pse jam aq e dobėt sa ta detyroj veten tė dėgjoj? Qė tė kem kė tė akuzoj pėr gabimin mė pas? Pse e largova engjėllin? Po ai pse mė lejoi tė shkoj? E kishim fatin tė mbusheshim me njėri-tjetrin deri nė atė masė sa mos tė kishim nevojė pėr njė emėr tė dytė, tė cilit ti drejtoheshim. I thėrrisja vetes, kur i flisja, i thėrriste vetes, kur mė fliste.
Kjo i vinte nė mendje, kur e dinte qė i kishte ardhur ora tė qante. Zakonisht kjo ndodhte pas tė pirit tė kafes dhe tė dėgjuarit tė njė CD-je qė duhej tė ndiqej e plotė nga fillimi deri nė fund, njė ritual qė i kėrkonte qė ēdo ditė tė gjente njė CD tė re, tė kthehej nė frekuentuesen mė tė rregullt tė shitoreve me muzikė klasike dhe joklasike. Tani ajo me kėrkėnd nuk kishte me kė ti kalonte pasditet nė shtėpi, e darka nuk mundej ta mblidhte, se i bėhej sikur fantazma i kalonin nėpėr dhomat e banesės qė me rritjen e frikės nė bark, veē vinte duke iu rritur, deri kur nė njė pikė tė fantazisė pėrfundonte nė pėrmasa kėshtjelle, brenda sė cilės i bėhej se mund tė vdiste papritmas nga shtrėngimi i frymės.
Qytetin e kish ndėrruar nje vit mė parė qė tė krijonte distancėn me atė qė tashmė quhej me plot gojėn e kaluar. Por ndoshta dhe qė mos ta shihte nė sy psikologen e vet teksa qante si histerike, por veē ta dėgjonte nė telefon, si e largėt, si person ireal, sikur edhe e qara e vet tė mos ish duke ndodhur dhe ajo mė sė shumti tė mbetej e regjistruar diku nė ndonjė prej shiritave tė shumtė qė i mblidhte shėrbimi sekret nė sportin e pėrditshėm qė deklarohej se kish pėr qėllim luftimin e terrorizmit.
Me shirita i mbledhin vėrtet? Po ku kanė aq shumė vend ti ruajnė tė mbledhurit?, e kish pyetur Liza pak ditė mė parė nė njė pushim mes provave pėr shfaqjen.
Jo, jo, kėtė e them pėr ti dhėnė pak mė shumė dramacitet ngjarjes, se ashtu siē bėhet regjistrimi nė tė vėrtetė ėshtė shumė mė tepėr teknologji, seē ėshtė e pranueshme pėr shijen time. Dhe unė nuk mund ta lė shijen tė sėmuret, aq mė pak tė vdesė.
Atė mėngjes tek kishte zbritur nga treni, kish parė nė stacion njė grup naziskinėsh dhe i qe dridhur mishi. Kish qenė duke folur nė telefon dhe menjėherė e kish ndalur tė folurėn qė ata tė mos e dėgjonin qė fliste ndryshe dhe vetėm pohonte ose mohonte me ėhė, ėhė, ncnc, ncnc, hahaha shtonte njė tė qeshur dhe rrudha nė mes tė ballit e shoqėronte nė ēdo hap. Ata ishin njė grup prej rreth 15 djemsh tė rinj, tek tė njėzetat, disa me kokė tė rruar e disa me flokė. Nuk kishin ndonjė shenjė tė posaēme, por thjesht mėnyra e qėndrimit tė tyre nė grup bashkė, ia dilte mbanė tė tėrhiqte vėmendjen e tė gjithė kalimtarėve nė stacion. I kish vėnė re dhe pak mė vonė nė njė pjesė tjetėr tė qytetit, ajo nga pas xhamave tė tramvajit, ata para njė dyqani. Tek kėmbėt iu qėndronte njė makinė policie qė ecte ngadalė paralelisht me ta.
Erdhi, erdhi qė mos ardhtė kurrė. Kjo frikė qė do tė bėhet pjesė e njerėzve, e atyre qė shohin pak mė tej, se thjesht modelin e flokėve dhe veshjen e njė grupi djemsh qė rrijnė bashkė, apo ruajtjen nė shirita tė bisedave tė gjithė botės. I kish thėnė kėto fjali nė mėngjes e i pėrsėriste tek po vėrente nxirjen e syve dhe aty pėr aty shtoi pa zė: Sa e bukur jam? Forcoi tė kuqin mbi buzė dhe vrapoi nė skenė tė shfaqte njė lėvizje qė i shkoi si njė rrufe nė mendje. Diku afėr fundit tė pjesės, aty ku zėri do tė kish arritur nė nivelin, ku dėgjuesit do tė mbanin me duar kokėn, aty ajo do tė rrokullisej nė skenė, pasi tė ish hedhur dhe tė ish dėrrmuar qė prej ballkonit tė sajuar.
Mė duhet tė dėrrmohem me tė vėrtetė, i kish thėnė regjizorit, sepse kam frikė, se nuk do tė jem e natyrshme nė thirrjen time.
Ai nuk i kish thėnė gjė, por tė nesėrmen kish sjellė njė avokat me njė dokument te pėrgatitur, qė Adriana ta firmoste. Shoqėria nuk do tė mbante pėrgjegjėsi pėr lėndimin e Adrianės. Ajo zgjidhte ta bėnte kėtė hedhje tė vėrtetė me ndėrgjegje dhe merrte parasysh dhe pasojat e saj, lėndimin, kurimin nė spital me paratė e veta. Ato palo para qė as kam pėr ti marrė ndonjėherė, i kthehej asaj gjithmonė nė mendje fakti qė ajo qė prej kur e kish nisur kėtė profesion veē nė humbje kish dalė, aq sa vazhdonte tė habitej, sesi ia dilte tė jetonte.
E marrė! Njeriu duhet tė ketė kufij. Gjeji kufijtė!, i urdhėronte sytė e vet tė nxirė. Ah sikur tė mė kishte rrahur njeri tani, tė qaja me tė madhe, tė nxirrja gjithė ēkam brenda dhe tė nisja dhe njėherė pa vrer, deri nė rrahjen dhe qarjen e ardhshme.
Sa e bukur je bėrė sot! i tha Liza pėrsėri.
Po kjo harroi, qė ma tha njėherė?, mendoi Adriana. A harrove qė ma the kėtė?, e pyeti ajo Lizėn, apo pret ndonjė gjė prej meje si shpėrblim?
Liza u zu nė befasi. Ajo ėshtė e mirė deri nė shpifje dhe me kėsi reagimesh nuk llogarit dot e pėr kėtė zihet gjithmonė nė befasi. Dhe ky pėr Adrianėn pėrbėn njė shijim tė llojit tė veēantė. Tė zėrė nė befasi njė njeri naiv, tė ndiejė superioritetin e vet nė ligėsi, nė djallėzi, nė eksperiencė. Ai debili qė ka pėr shok e meriton ta pėsojė njė ditė. Ta turpėroj, ta bėj ta tradhėtojė veten para saj.
Merrte vrull dhe provonte format sesi mund tė binte ne dyshemenė e dėrrasės.
Moj, se mos tė thyhen dėrrasat nėn vete e pastaj ēdo tė bėjmė, i tha regjizori diku nga pėrsėritja e dhjetė e rrokullisjes dhe shpėrtheu nė tė qeshura bashkė me tė gjithė aktorėt e tjerė. Ajo i la tė mekeshin nga tė qeshurat, qė kur nisin vetėm se shumėfishohen, u ngrit nga vendi dhe u zhvesh mu nė mes tė sallės. Filloi tė sillej sikur po bėnte dush dhe nisi tė kėndonte kėngėn e mbylljes. E qeshura u vyshk nė buzėt e qeshėsve dhe trazim u ngjit nė fytyrėn e tyre. Regjizori iu afrua dhe e preku nė shpinė. Pastaj e kapi pėr krahu dhe i kėrkoi ndjesė. Ajo ishte aq e marrė sa ta bėnte realisht kėtė shfaqje, sa ta bėnte hedhjen realisht, sa tė mos i bėhej vonė nga e qeshura e njerėzve pas thyerjes sė dyshemesė prej dėrrase. E dinte ajo, e dinte ai. Ishte kjo qė e bėnte atė Adriana dhe jo njė pjesė e korit qė i qėndronte shoqėrues nė skenė.
Mbrėmja erdhi. Salla u mbush me mė shumė njerėz se ēpriteshin. Deri dhe e motra erdhi. Tė tre, regjizor, Liza, motra e lodhnin me fjalė. Secili i thoshte porositė e fundit, jo domosdoshmėrisht tė ngjashme me njėra-tjetrėn dhe jo njėra pas tjetrės, por nė kor, i cili nuk donte tė ndalonte. Ngėrēi dukej nisi ti rritej pėrsėri prej aty, ku kish ndalur nė minutat para provave tė fundit. Ajo kėndonte kėngėn e mbylljes nė mendje. Edhe nėse harroj diēka pas rėnies, ajo ēka do tė dalė si rezultat do tė jetė e pakrahasueshme me tjetėrēka. Tė gjithė kėta njerėz qė sot mė kanė nderuar me praninė e tyre nė sallė, meritojnė tė pėrjetojnė diēka qė ta vėnė vath nė vesh pėr tė gjithė jetėn. i jepte besim dhe frymė vetes.
Nga dyshemeja e dėrrasės ajo vazhdonte me klithmė kėngėn. Shtrėngonte trupin, kokėn, rrėshqiste me shpinė nė dysheme, rėnkonte nėn njė marsh ushtarak qė e imitonte me gojė. U ngrit dhe u zhvesh dhe nisi tė bėnte atė qė ia interpretuan si dushi i vetmisė apo i tė mbeturit njeri, sikurse e kish bėrė disa orė mė parė nė provat e fundit. Trazimi erdhi. Nė fytyrat e tė gjithėve nė sallė.
Tė shohim, sesa artistė janė kėta artistėt qė pretendojnė se janė tė tillė e sa Godot ėshtė ky qė nuk di akoma, se ēdo tė thotė tė meritosh tė mbetesh nė jetė. kėndonte nė gjuhėn e vet.
Regjizori e ndiqte i tronditur nga anash skenės, por nuk u vonua, u zhvesh dhe erdhi e u bėnė dy nė dushin e vetmisė. Liza u zhvesh dhe erdhi e u bėnė tre nė dushin e vetmisė. E motra kundronte nga anash dhe i fliste fjalėt qė nė kushte tė tjera do tia kish thėnė nė telefon. Aktorėt u zhveshėn njėri pas tjetrit dhe erdhėn e skena befas u shndėrrua nė njė trup tė paparė. Nga publiku u ngritėn nje plak e njė plakė dhe tė kapur pėr dore iu bashkuan dhėnėsve tė shfaqjes. Trazimi u rrit, zėra nisėn tė fishkėllenin, duar tė duartrokisnin pa u ndalur, zėra tė kėndonin bashkė me Adrianėn kėngėn e mbylljes dhe tė shijonin dhimbjen e klithmės sė zgjatur tė saj, zėra tė ulėrisnin pėr mbylljen e perdes.
Erdhi, erdhi, i belbėzonte regjizori. Ia paskėsh vlejtur mundimi tė prisnim kaq vite pėr ardhjen e tij.
Adriana e shihte me sytė e nxirė. Ai ndodhej aty dhe e shquante sesi ajo e vuante zbrazėtimin nė buzėt e veta, numėronte me gishta sythat e rrudhave dhe pėrpinte lotėt qė e ēorodisnin si nė ditėn kur qau pėr tė parėn herė.
Nėntor 2007
Krijoni Kontakt