Hajrush Idrizi - Roman

[Foleja_]

Z. Hajrush ,

te falenderoj shpirterisht per kete ditar te shkruar dhe mundesine qe na ofruat te e lexojme. Them qe eshte mekat qe ky ditar te mos perkthehet ne shume gjuhe boterore , dhe lutem qe edhe kjo mundesi te arrihet shume shpejt.

Miqesisht : Foleja_

[Hajrush]

E respektuara Foleja,
Edhe në çastet më dramatike të jetës sime (gjatë shkrimit të d i t a r i t) që e paskeni lexuar, kam gjetur forcë(falë Perëndisë,ë?) për të shkruar fjalë por edhe fjali. Dua të them, nuk kam ngelur pa tekst, siç thuhet. Sot po. Për një moment u bllokova i teri. Thjesht,më humbën fjalët e edhe fjalitë.Nuk dija as të flas por as të shkruaj.Teksti i letrës tuaj më fascionoi.
Për një kohë të gjatë ngela para komjuterit pa frymë. Po, Foleja, po.
I terë teksti është i përshkuar me një sinqeritet të paparë ndonjëherë.
Foleja,askush asnjëherë nuk më ka dhuruar shpërblim kaq të MADH. Asnkush asnjëherë nuk më ka terimëruar si JU me familjen Tuaj fisnike,kuptohet pa asnjë interes. Vlerësimi i mundit tim të madh tanimë m’u pagua. Ky është kompensimi,z Foleja,ky.
Në fund të takstit keni edhe dy fjali të shkurtëra por me domethënje titanike. Jam i obligur t’ua citoj:- ”Keni respektin maksimal timin dhe te familjes sime ”(m.c) .
Patjetër më duhet t’i lutem të Madhit:
O perëndi,kënaqu me këto krijesa TUAJA që nuk kanë punë me djallin! Ua bën jetën e begatshme në këtë botë por edhe në Amshim!
Ose,fjalia e fundit: -
”Ju pershendes Ju dhe familejn tuaj te shenjet” (m.c).
E po, këtu ësht zeniti i kënaqësisë sime, gjithashtu edhe i anëtarëve të familjes sime,të cilët në këtë moment po e shikojnë njeri tjetrin dhe po e shoh fare mirë se janë shumë- shumë krenar.
Sa bukur po jehon thënja ”...familjen tuaj te shenjt,të shenjt, të shenjt,...”
Rrini me shëndet!
HADI

[Poeti]

Bashkevendasi im i nderuar,

Me keni bere te ndjehem krenar per faktin qe afer meje qenka nje njeri me ndjenja kaq te forta dhe kaq te shprehura. Uroj qe ne te ardhmen te sjellesh edhe gjera te tjera te vlefshem sikur ky ditar.
Respekt te thelle nga ana ime - Poeti

[Hajrush]

Të falemnderit poet për fjalët e ngrohta dhe shumë të sinqerta.
Ta dini se kohën e fundit gjithnjë po ndihem më i relaksuar,më krenar.
Po bindem se puna ime nuk vajti huq. Përkundrazi, unë po marr dhurata të shtrenjta nga lexuesit e shumtë të forumit. Se, dhuratë më të çmueshme se fjalët Tua mua nuk më duhen.
Jam shum i lumtur që bashkëvëndasit po e vlerësojnë mundin tim.
Ndihem shumë krenar që qyteti im ka njerëz si TI.
Po e parafrazoj një thënje të një shkrimtari të forumit kur thotë:PO NE JEMI ME TE FORTE SE ATA AMA, DHE TE TILLE DO NGELEMI GJITHMONE.(Darien , autor i një romani të mrekullueshëm me titull"Vrasësi i qymyrit", të cilin po e lexoj por vetëm duke shkarkuar permes programit Acrobat)
Besoj se edhe ti do të pajtohesh me këtë pohim.
Kalofshi çaste të kendshme gjatë tërë jetës!

[Hajrush]

Z. Hajrush ,

te falenderoj shpirterisht per kete ditar te shkruar dhe mundesine qe na ofruat te e lexojme. Them qe eshte mekat qe ky ditar te mos perkthehet ne shume gjuhe boterore , dhe lutem qe edhe kjo mundesi te arrihet shume shpejt.

Miqesisht : Foleja_

Lexues të nderuar,
Për çdo ditë po marr letra të shumta nga lexuesit. Të gjithë më falenderojnë dhe më urojnë shëndet të mirë.Poashtu,të gjithë shprehin mendimin e tyre lidhur me romanin tim të publikuar në forumishqiptar.com dhe .net.
Kuptohet,edhe unë dëshiroj madje e kam edhe obligim që ti përshëndes për fjalët e ngrohta dhe shumë inkurajuese.
Romani, si duket i ka befasuar shumë lexues. Është, i lexueshëm,i kuptueshëm, dramatik ,faktik dhe shumë prekës-tronditës. Shumë lexues pohojnë se kanë qarë gjatë leximit të librit. Ju besoj.
Ka edhe lexues[një] që pohon se libri ka edhe mëngësi.
Pajtoham tërësisht me mendimin e tij
Mirëpo, për ti kuptuar ”mëngësitë” e këtij libri, duhet patur parasysh një varg argumentesh shumë të forta, të cilat fakte kan diktuar, kanë imponuar që romani të duket kështu sikurse është tashti. Po i shënoj disa prej tyre:
E para: Unë nuk kam synuar, nuk kam pretenduar,nuk kam patur për qëllim të sajoj vepër artistike. Kjo as që më ka rënë ndër mend. Së dyti : Asnjëherë nuk më ka vajtur mëndja se këto shënime do dalin para lexuesve dhe se do të vlerësohen janë apo s’jan të nivelit artistik, jo. Së treti: Të gjitha shënimet,rrëfimet i kam shkruar drejtpërdrejt në fletorën e Albanës ditën dhe datën e shënuar në ditar, ashtu sikurse i kam parë me sytë e mi e përjetuar me shpirtin tim. Kurrnjëherë nuk kam bërë përpjekje për të gjetur shprehje të nivelit të lartë letrar,jo. Së katërti keni vërejtur se ka perzierje të dialekteve të gjuhës shqipe, po ka. Ama, unë i kam shënuar mu ashtu sikurse i kam dëgjuar,pra, vetëm i kam bartur në letër pa e bërë asnjë ndërhyrje, sepse, ashtu m’u ka dukur shumë më e natyrshme, madje edhe shumë më origjinale, më besnike, marr guximin të them edhe shumë më dramatike. Pastaj,dikush mund të befasohet edhe me një fakt: Besomëni, o lexues të nderuar, as unë vet nuk kam ditur çfarë jam duke bërë. Edhe unë kam qenë i humbur edhe në kohë por edhe në hapsirë, po për Zotin.
Siç po e vëreni, këto janë disa prej fakteve,argomenteve të cilat kanë ndikuar që ky roman ”të hidhet në qarkullim pa arritur maksimalen e mundshme”,[citim i një lexuesi]
....
Dhe,fill pas përfundimit të dramës, nisa ta shfletoj fletorën e Albanës, por edhe disa fleta të tjera (se fletorën e pata mbushur). Eu! I lexova disa herë.Dhe-dhe u befasova me shënimet e mia. Çuditërisht,disa herë kishja dalur jasht lëkurës sime, disa herë e kisha mundur vehten time[!].
Shpresoj se po m’ë kuptoni çfarë po them.
Pas pak ditësh shënimet i barta në kompjuter pa e bërë as më të voglën ndërhyrje, pa shtuar apo hequr asnjë fjali. Redaktimin e bëra kalli vet, pa ndihmën e asnjë redaktori apo lektori.
Pra, jam shumë i bindur se ka gabime drejtshkrimore edhe sintaksore, natyrisht, ka edhe gabime teknike. Ama brumi është këtu. Me ndihmën e juaj, të dashamirëve të fjalës së shkruar, por edhe me ndihmën e ndonjë shtëpie botuese besoj se kjo vepër do të botohet, do të bie në duart e njerëzve të civilizuar e do të zbardhet DRAMA e quajtur KOSOVË. Pstaj, në bazë të argumenteve që ka ky libër, fare lehtë do të kuptohet mesazhi, i cili ka vlerë universale: Që, gjëra të tilla të mos ndodhin kurrë, në asnjë vënd dhe ndaj asnjë populli pa marrë parasysh përkatësinë fetare apo racore.
E di se libri është rrënqethës. E di se shumë zemra do të lëndohen, shumë faqe do të lagen me lot.
Po, ç’të bëjmë? Ta fshehim këtë të vërtetë?
Po përgjigjem unë:
Jo kurrën e kurrës. E vërteta ptjetër duhet të thuhet haptazi , i pëlqeu dikujt apo jo.
Unë, në këtë libër e kam thënë timen.
Se, a e kam thënë në mënyrë artistike apo jo, këtë de ta vlersojnë lexuesit por edhe kritikët e letërsisë si dhe analistët e historisë.
Fletorën e Albanës e kam përherë pranë vetes dhe e ruaj me gjelozi. Sikur të ndërhyj , të ”gdhendi” nëpër të,m’ë duket se ia prishi origjinalitetin, sikur e lëndoj. Atë do e lë në disponim tek ndonjë bibliotekë si dokumentar i gjallë i një kohe të tërbuar.

[Hajrush]

Bashkevendasi im i nderuar,

Me keni bere te ndjehem krenar per faktin qe afer meje qenka nje njeri me ndjenja kaq te forta dhe kaq te shprehura. Uroj qe ne te ardhmen te sjellesh edhe gjera te tjera te vlefshem sikur ky ditar.
Respekt te thelle nga ana ime - Poeti

Të jetosh don të thotë të luftosh, ta ndalësh luftën, don të thotë nuk jeton.Pra, ia vlen të lufojmë,ë?

[Hajrush]

Z. Hajrush ,

te falenderoj shpirterisht per kete ditar te shkruar dhe mundesine qe na ofruat te e lexojme. Them qe eshte mekat qe ky ditar te mos perkthehet ne shume gjuhe boterore , dhe lutem qe edhe kjo mundesi te arrihet shume shpejt.

Miqesisht : Foleja_

Të jetosh don të thotë të luftosh, ta ndalësh luftën, don të thotë nuk jeton.Pra, ia vlen të lufojmë,ë?

[desaparacidos]

Cfare te them?

Per te filluar, dua vetem te them qe nuk jam i afte per te komentuar kete liber, nuk arrij dot, shkon pertej fuqive te mia shprehese. Ndihem, si intelektual dhe si njeri, apo me thjesht si shqiptar, shume i pafuqishem per te shgtuar qofte edhe nje presje vuajtjes se popullit tone - dhe kur them tone them Shqiperi e Kosove, le te thoja ça te doje gjeografia apo Onu apo caret rus - dhe rrefimit te Hajrushit.

Ka njerez qe per arsye te ndryshme, ne kete rast arsye te dhimbshme, behen pjese e ngjarjeve historike, edhe pse nuk duan, nuk e zgjedhin. Ka shume menyre se si mund te sillesh ne kete rast, dhe ato me te lehtat jane zakonisht ato me te gabuarat. Por nje njeri qe e di qe historia eshte kurve, qe te shperdoron dhe qe e modifikon realitetin, pra nje njeri qe e kupton kete, kupton edhe detyren historike qe ka. Deshmon, shkruan, tregon, rrefen, ku me lot e ku me te qeshur, ku me dhimbje e ku me gezim, sepse shkruan gjithmone me zemer. Ndoshta Marin Barleti ka qene nja nga ta. Valle ky e kuptonte rendesine e asaj qe po shkruante per ne, rendesine e deshmise historike qe sot ngelet nje nga deshmite e pakta ndoshta te jetuara ne ate kohe? Nuk e di.

Por besoj se Baca e di. Dhe, edhe pse eshte pak, e falenderoj per gjithçka. Me ka dhene me shume se sa mund ta mendoja, dhe ka e do kete gjithmone respektin tim!

[Hajrush]

DARIEN, JU E KENI THËNË TË TËRËN,
Z. Darien,e vërteta është se ju e keni thënë të tërën, pra, praktikisht kam një inhibicion, më mungojnë fjalët, fjalitë për ta komentuar pohimin tuaj. Ky [teksti i juaj] është shpërblim i tërë punës sime tepër të mundimshme dhe, çka është edhe më keq, kam qenë edhe i përbuzur nga disa "intelektual".Se, sipas tyre unë paskam shkruar një biografi timen, madje ate me një romantizëm të stilit të rilindasëve tanë[!].
Çfarë mjeranë!
Ju, po ua them të drejtën, keni aftësi gjeniu,sepse, Ju, vetëm në bazë të shënimeve të mia keni arritur ta kuptoni krejtë domethënjen e shënimeve, ta kuptoni KREJT vlerën e këtij dokumentari, i cili një ditë patjetër se do ti sherbejë historisë SONË por ndoshta edhe të tjerëve, deshën apo s'deshën injorantët.
U jam mirënjohës për përkarhjen tuaj.

Të jetosh don të thotë të luftosh, ta ndalësh luftën, don të thotë nuk jeton.Pra, ia vlen të lufojmë,ë?

Rrini me shëndet!
Hadi e ka këtë dëshirë.

[Hajrush]

Cfare te them?

Per te filluar, dua vetem te them qe nuk jam i afte per te komentuar kete liber, nuk arrij dot, shkon pertej fuqive te mia shprehese. Ndihem, si intelektual dhe si njeri, apo me thjesht si shqiptar, shume i pafuqishem per te shgtuar qofte edhe nje presje vuajtjes se popullit tone - dhe kur them tone them Shqiperi e Kosove, le te thoja ça te doje gjeografia apo Onu apo caret rus - dhe rrefimit te Hajrushit.

Ka njerez qe per arsye te ndryshme, ne kete rast arsye te dhimbshme, behen pjese e ngjarjeve historike, edhe pse nuk duan, nuk e zgjedhin. Ka shume menyre se si mund te sillesh ne kete rast, dhe ato me te lehtat jane zakonisht ato me te gabuarat. Por nje njeri qe e di qe historia eshte kurve, qe te shperdoron dhe qe e modifikon realitetin, pra nje njeri qe e kupton kete, kupton edhe detyren historike qe ka. Deshmon, shkruan, tregon, rrefen, ku me lot e ku me te qeshur, ku me dhimbje e ku me gezim, sepse shkruan gjithmone me zemer. Ndoshta Marin Barleti ka qene nja nga ta. Valle ky e kuptonte rendesine e asaj qe po shkruante per ne, rendesine e deshmise historike qe sot ngelet nje nga deshmite e pakta ndoshta te jetuara ne ate kohe? Nuk e di.

Por besoj se Baca e di. Dhe, edhe pse eshte pak, e falenderoj per gjithçka. Me ka dhene me shume se sa mund ta mendoja, dhe ka e do kete gjithmone respektin tim!

---------------------------------------------------------------------------------------------

Zotri desaparacidos ;
Po ua bëj me dije se jam kokëfortë [ndonjëri mund të më quajë kokëbosh], kam unin tim të cilin më së shumti e respektoj dhë veproj sipas tij[UNIT]. Disa kolegë më quajnë edhe militant e rrebel por disa të tjerë më kanë thënë se jam edhe telepat. Unë pajtohem pothuaja se ma të gjitha përpos me kete të fundit,telepat-bahhh.
Deri më sot thuaja se perherë kam vepruar me kokën time dhe akoma asnjëherë nuk jam ndarë i zhgënjyer.Natyrisht se kam kolegë por edhe miq me të cilët pajtohem. Njëri prej tyre jeni JU, që për mua jeni paksa majik. Ndonëse nuk njihemi mes vedi, madje duket se edhe në moshë kemi dallime goxha shumë,çuditërisht, kemi të njëjtin tru. Gjërat nuk i kapim për "qime" use "lëkurë". Gjërave u futemi brenda dhe nga brendësia vëzhgojmë fenomenet e botës që na rrethon
Ja pra identika jonë, kjo është ore i nderuuar.
Jum shumë i bindur se ia vlen të qëndrojmë të pamposhtur edhe pse duket se jemi sikur të humburit në Sahara.