Visar Sinani Perkujtimore Njoftim

[Amerika]

Universiteti i Prishtinës
UNIVERSITAS STUDIORUM PRISHTINIENSIS
Fakulteti Juridik
KËSHILLI I STUDENTËVE

Akademi përkujtimore



Me rastin e rënies së Dëshmorit të Kombit Visar (Ramadan) SINANI, student i Fakultetit Juridik të Universitetit të Prishtinës, i rënë në konfliktin e fundit në Malësinë e Tetovës, Këshilli i Studentëve të Fakultetit Juridik të Premten më 07.12.2007 në orën 15:00 organizon Akademi përkujtimore në Sallën e Kuqe të Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës.
Edhe kur bie, çohem... kurrë nuk dorezohëm!

[Erblir]

KËSHILLI I STUDENTËVE

Akademi përkujtimore

Me rastin e rënies së kolegut Visar (Ramadan) SINANI, student i Fakultetit Juridik të Universitetit të Prishtinës, i rënë në konfliktin e fundit në Malësinë e Tetovës, Këshilli i Studentëve të Fakultetit Juridik të premten më 7.12.2007 në orën 15:00 organizon akademi përkujtimore në Sallën e Kuqe të Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës.

Edhe kur bie, Cohem... kurrë nuk dorezohem!

[biligoa]

Universiteti i Prishtinës
UNIVERSITAS STUDIORUM PRISHTINIENSIS
Fakulteti Juridik
KËSHILLI I STUDENTËVE

Akademi përkujtimore



Me rastin e rënies së Dëshmorit të Kombit Visar (Ramadan) SINANI, student i Fakultetit Juridik të Universitetit të Prishtinës, i rënë në konfliktin e fundit në Malësinë e Tetovës, Këshilli i Studentëve të Fakultetit Juridik të Premten më 07.12.2007 në orën 15:00 organizon Akademi përkujtimore në Sallën e Kuqe të Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës.
Edhe kur bie, çohem... kurrë nuk dorezohëm!

Kush ishte Visar Sinani?

Të dielen në ora 15:00, isha në varrimin e Visar Sinanit, njëri nga 4 të vrarit në Brodec të Tetovës. Një numër, shumë më i madh njerëzish sesa që kisha paramenduar, diku mbi 1000, ishin në përcjelljen e fundit të tij. Nga lidershipi aktual politik munda të vërej vetëm Fazli Veliun dhe Bardhyl Mahmutin. Visar Sinani ishte në një arkivol tejet të vogël për trupin e tij të madh. Mbi arkivol një flamur kombëtar dhe uniforma ushtarake nën të cilën ishte vrarë, po kështu mbi arkivol. Këto ishin të vetmet shenja për dëshmorin e ri të Tetovës.

Visar Sinani, është djali i tretë i profesorit tim Ramadan Sinani i cili në fund të viteve të 60-ta u nda nga ditari i gjimnazit të Tetovës për shkak të pjesëmarrjes në demonstratat e atëhershme që kërkonin flamur e më shumë të drejta për shqiptarët në Maqedoni. Duke qenë miq për më shumë se tre decenie me profesorin,babain e ti,, Visari si nxënës i klasës së pestë kaloi pushimet e asaj vere në fshatin tim të lindjes në Kërçovë. Një nga kunatat e mia prej atëherë e konsideronte atë si djalin e saj të dytë. Tejet i lëvizshëm, jashtëzakonisht i dashur, shumë kërkues, një shpirt i shqetësuar, ai në moshën 16-17 vjeçare do të ikë nga shtëpia e tij në Tetovë dhe do t’u bashkangjitet radhëve të UÇK-ës së Ali Ahmedit. Do të mbetet aty deri në përfundim të luftës. Pas saj, nuk u duk më askund, as në parti politike e as në ndonjë aktivitet publik. Thuhej se kishte rënë në konflikt me pushtetin dhe para do muajsh përfundimisht kishte ardhur që të jetojë në Prishtinë.Piva një kafe me të, por nuk më tha asgjë, as çka bën e as çka dëshiron të bëjë.

[Amerika]

Universiteti i Prishtinës
UNIVERSITAS STUDIORUM PRISHTINIENSIS
Fakulteti Juridik
KËSHILLI I STUDENTËVE

Akademi përkujtimore



Me rastin e rënies së Dëshmorit të Kombit Visar (Ramadan) SINANI, student i Fakultetit Juridik të Universitetit të Prishtinës, i rënë në konfliktin e fundit në Malësinë e Tetovës, Këshilli i Studentëve të Fakultetit Juridik të Premten më 07.12.2007 në orën 15:00 organizon Akademi përkujtimore në Sallën e Kuqe të Fakultetit Filologjik të Universitetit të Prishtinës.
Edhe kur bie, çohem... kurrë nuk dorezohëm!

[Shkupi]

Analiza : DY AKTET E TRAGJEDISE


Orvatja e disa qarqeve shqiptare që sa më shpejtë të harrohet tragjedia e Brodecit, mundë të ketë vetëm një shpjegim logjik. E ai është se pushtetarët shqiptarë duhet të jenë ata që kësaj radhe i lejuan shtetit të përgjak popullin të cilin e përfaqësojnë, se në Maqedoni ka shqiptarë të cilët ende nuk e dinë se krim më i rëndë se gjitha krimet individuale, është ai të cilin e bëjnë institucionet shtetërore. Ai të cilin e mbështesin ata që e kanë për obligim ta mbrojnë qytetarin edhe atëherë kur ai e ndjell të keqen e vet.


KIM MEHMETI

Dy janë shoqëritë më të rrezikshme për individin: ato ku sa herë që dhunues është shteti, fajtorë shpallet viktima, dhe shoqëritë ku gjyqtarët gjykojnë, e qarqet politike e caktojnë fajësinë dhe dënimin. Shqiptarët e Maqedonisë e njohin peshën e të jetuarit në shoqëri të tilla. Dekada me radhë ata kanë shijuar helmin e pamundësisë të mbrosh vetveten nga institucionet e shtetit. Atyre shpesh u ka ndodhur që fajtorë të shpallet i vrari, e jo vrasësi, që të të shpallin kriminel dhe terroristë ende pa filluar gjykimi. Kështu ishte gjatë dekadave të socializmit dhe kështu është edhe sot, në kohën e demokracisë. Këto tipare kishte edhe aksioni i fundit policor në Brodec të Malësisë së Tetovës, ku u vranë gjashtë shqiptarë dhe u keqtrajtuan dhjetëra të tjerë, e që ende e nxitë revoltën e shqiptarëve të këtushëm dhe i çon ata të pyesin veten: pse çdo shqiptar i vrarë nga policia shpallet fajtorë pa u ofruar prova për fajësinë e tij, dhe pse shqiptari i keqtrajtuar nga institucionet shtetërore medoemos duhet të vishet me petkun e kriminelit dhe të destruktivit ende pa e dëshmuar këtë gjyqi.

Rasti i Brodecit nuk është më tragjikë se shumë përgjakje të tjera që u ndodhën shqiptarëve të Maqedonisë në dekadat e kaluara. Edhe kjo tragjedi, si të gjitha të mëparshmet, ka dy akte: atë të ekzekutimi dhe pjesën e dytë kur kërkohet nga viktima të pajtohet se e keqja ka qenë e pashmangshme, se fatkeqësia që u ka ndodhur është farë nga e cila do mbijë bima e të mirës së tyre. Kjo tragjedi, si edhe gjitha të ngjashmet që ndodhën në të kaluarën, ka aktorë institucionet e shtetit dhe qytetarët shqiptarë. Por, tragjedia e Brodecit ka edhe një të veçantë: së pari herë ndodh që një aksion të këtillë policorë, të mundohen ta mbulojnë dhe ta shpallin me çdo kusht të “suksesshëm” dhe të domosdoshëm, edhe disa qarqe shqiptare të afërta me qeverinë aktuale të Maqedonisë. Pra, disa qarqe të këtushme shqiptare duan të dëshmojnë se shteti mund të vret e të dhunojë para se të vërtetohet fajësia e viktimës.

Orvatja e disa qarqeve shqiptare që sa më shpejtë të harrohet tragjedia e Brodecit, mundë të ketë vetëm një shpjegim logjik. E ai është se pushtetarët shqiptarë duhet të jenë ata që kësaj radhe i lejuan shtetit të përgjak popullin të cilin e përfaqësojnë, se në Maqedoni ka shqiptarë të cilët ende nuk e dinë se krim më i rëndë se gjitha krimet individuale, është ai të cilin e bëjnë institucionet shtetërore. Ai të cilin e mbështesin ata që e kanë për obligim ta mbrojnë qytetarin edhe atëherë kur ai e ndjell të keqen e vet.

Tani, kur tragjedia e Brodecit ndodhi, kur të vrarët i mbuloi dheu dhe të keqtrajtuarit u shpallën fajtorë ende pa u mbajtur seancat gjyqësore kundër tyre, pra kur medoemos duhet arsyetuar dhunuesi, e jo i dhunuari, shqiptarët e këtushëm e jetojnë aktin e dytë të kësaj tragjedie. E si gjithmonë më parë, edhe tani, rolin kryesorë të pjesës së dytë të tragjedisë, do e luajnë pjesëtarët e familjeve të të vrarëve dhe të të keqtrajtuarve. E të cilët kanë përballë vetes institucionet e një shteti ku vlen parimi: shteti kurrë nuk gabon. Që do të thotë, se asgjë nuk do u vlejë pafajësia eventuale e familjarëve të tyre të vrarë apo të keqtrajtuar. Sepse, aty ku sunduesi ka pushtuar edhe të drejtën, aty ku drejtësinë e peshojnë juristët, por dënimin e shpallin politikanët, popullit i mbeten vetëm vuajtjet. Pra, aty ku vlen ligji i më të fortit, viktima nuk duhet të dëgjojë ç’thotë gjyqi, po të kërkojë çelësin që do e çlirojë nga prangat që e çojnë të ecë zvarrë drejtë të vërtetës.

Lidhur me ngjarjet e Brodecit, e thanë të veten edhe disa zyrtarë të Beogradit e të Prishtinës. Ndër të cilët edhe zëvendëskryeministri serb, Bozhidar Gjeliq i cili tha se Beogradi ka ndihmuar në aksionin policorë të Brodecit. Nga ana tjetër, ish-kryeministri kosovar, Agim Çeku akuzoi Serbinë se i armatosë dhe i trimëron shqiptarët e Maqedonisë për të bërë trazira në shtetin ku jetojnë. Këto dy deklarata kundërthënëse, lidhen në një nyje të përbashkët: kanë për qëllim të dëshmojnë se Maqedonia është shtet ku shërbimet policore serbe ose marrin pjesë në vrasjen e shqiptarëve, ose janë aktive në manipulimin me ndjenjat e tyre dhe kështu i çojnë përpara tytës së pushkës. Andaj, deklarata e Çekut ka shijen përbuzëse ndaj të gjithë shqiptarëve të Maqedonisë – ata i shpallë si turmë të pavetëdijshme e cila lehtë manipulohet nga cilido “pandur” serbë - e ajo e Gjeliqit bart në vetvete arrogancën e “vllahut të madh”, pa ndihmën e të cilit policia e Maqedonisë nuk do mund të hynte në asnjë fshat të banuar me shqiptarë dhe nuk do mund ta luftonte “rrezikun shqiptarë”. Të dyja këto deklarata lidhen në nyjën e disfatit të shqiptarëve të këtushëm, të cilët edhe sot janë të pambrojtur institucionalisht dhe janë lënë në duart e “tregtarëve” partiak të këtushëm shqiptarë, të cilët jo njëherë deri tani, nëse nuk merrnin pjesë në krimin shtetërorë mbi shqiptarët, atëherë pranonin rolin e atij që duhet të mbulojë fajtorin.

Të shumta janë arsyet pse shqiptarët e Maqedonisë nuk duhet të heqin dorë nga zbardhja e të vërtetës për tragjedinë e Brodecit. Pse duhet të kërkojnë nga pushtetarët dhe partitë e tyre që ky shtet njëherë e përgjithmonë të ndjehet përgjegjës ndaj veprimeve të veta mbi popullatën shqiptare. Pra, pse nuk duhet të veprojnë si deri tani, pse nuk duhet të lejojnë që edhe këtë tragjedi – si shumë të tjera të mëparshme - ta mbulojë mjegulla e shpjegimeve të kota nëpër kafene e çajtore, pse duhet të kërkojnë shpjegime të argumentuar nga ata që në Brodec u sollën si të kishin ardhur të çlironin fshatin e okupuar nga ndonjë armik i jashtëm. Një ndër arsyet parësore pse duhet të insistohet në zbardhjen e plotë të tragjedisë së Brodecit, janë edhe deklaratat e Gjeliqit dhe të Agim Çekut. E të cilat, nëse asgjë më shumë, ndoshta do dëshmojnë se Maqedonia ishte dhe mbeti Kazablanka e Ballkanit ku lirshëm shëtisin misionarët e të keqes. Se Maqedonia është shtet që ka qeveri, por mbetet e paqartë se kush është sunduesi i vërtetë i saj. Se shqiptarët e Maqedonisë ende trajtohen si pushtues, e jo si pronarë të asaj që kanë. Pra, që më në fund të shihet se shqiptarët e Maqedonisë janë si banorë që kanë vendbanime, kanë pushtetarë të vetët, por nuk kanë shtet që kujdeset për ta. Si të tillë, ata edhe sot shërbejnë vetëm si mbulesë për dështimet e qeveritarëve të këtushëm, të cilët sa herë që nuk dinë nga ta çojnë shtetin, tregojnë me gisht nga duhet të shkojë policia. Dhe gjejnë ndonjë vendbanim shqiptarë ku e zbulojnë “armikun”, të cilit i është shqiptuar dënimi para se t’i mundësohet gjykimi.

Shqiptarët e Maqedonisë duhet të bëjnë çmos që tragjedia e Brodec të shpaloset deri në fund. Nëse nuk ndodh kjo, ata duhet t’i dënojnë partitë e tyre për mos zbardhjen e kësaj tragjedie, madje edhe me bojkotimin e zgjedhjeve të ardhshme vendore dhe parlamentare. Sepse, vetëm me shpalosjen e kësaj tragjedie, ata do mund të shohin se cili është çmimi që janë të gatshme ta paguajnë partitë e tyre për të qenë pjesë e qeverisë. Me shpalosjen e kësaj tragjedie, shqiptarët e këtushëm do e shohin më qartë se kanë politikanë që sillen si misionarë të përvuajtur për të mirën kolektive, e veprojnë si tregtarë të papërgjegjshëm e të pandërgjegjshëm politik. Me çka shqiptarët e këtushëm ndoshta më në fund do e shohin se çka e dallon misionarin e mirëfilltë atdhetarë nga tregtari politik. Pra, do e shohin se misionari vepron sipas parimit se më mirë është të shkosh zvarrë drejtë së mirës kolektive, se sa vrapimthi kah mirëqenia personale, e cila paguhet me fatkeqësinë e popullit. Pra, do e shohin se politikanët veprojnë sipas bindjes se e mira dhe e keqja jetojnë në të njëjtën dhomë, andaj kanë miqësi të ngushtë edhe me njërën edhe me tjetrën. Do e shohin se në njërën anë të moralit të misionarit qëndron besimi, e në tjetrën ndershmëria, se misionarët moralin e vetë e masin me të mirat dhe kënaqësitë që ua sjellin të tjerëve, se morali politik nuk ka anë, ai është proporcional me kënaqësitë që ua sjellë politikanëve dhe elitave partiake. Kur ta kuptojnë këtë, shqiptarët e Maqedonisë do e kenë të qartë edhe të vërtetën se sa e rrezikshme është të jetosh në shtet ku sunduesi nuk e respekton popullin e vet. Se të kërkosh të drejtën në shtet me pushtetarë që nuk i përgjigjen askujt për bëmat e veta, është njësoj sikurse në mes të ferrit ta kërkosh parajsën.

[bili99]

Dy aktet e Tragjedise se Brodecit , zberthyer me mjeshteri intelektuale.


Shqiptaret kure do te kuptojne se vrasjet e kojshiut, bashkefshatarit, bashkeqytetarit, bashkekombetarit jane vrasje per ne te gjithe.Kure do te kuptojne qe secili prej nesh individualisht vritet per ate te pergjithshmen tonen per te qenit shqiptare ne ate nenqiell te cmendur.Do leme ne qe te perballojne me dhimbjen per humbjen e me te shtrenjtive vetem familjaret? do leme ne qe vetem ata te qajne dhe mundohen te zbardhin faktet e vrasjes dhe tradhetise? ketu dallon qytetrimi ,dashuria kombetare nga tradhetia e subjekteve politike shqiptare ndaj pjestareve te kombit te vet.Nderkaq qe ata qe morren pjese ne vrasjet e bashkekombtareve tane , u vetelevduan per suksesin qe vrane djemt tane , dhe dalin ne qytet keta qe vrane bashkeqytetaret e vet, edhepse mund ti zinin dhe "denonin" nese kishte per cka te denohen, perkrahe sllavomaqedonasve jane rreshtuar ne tradheti te kulluar njerezore dhe kombetare .Subjekti tjeter politik qe e denon kete akt makaber nuk eshte rreshtuar ne tradheti kombetare, ende jo por ka pergjegjesine e vet , ka detyrimin e vet me vete pretendimin se eshte pararoje e ceshtjes kombetare ne Maqedoni duhet te zbardhe te verteten e Brodecit, dhe ta beje SOT jo neser kur te ndodhin edhe shume Brodece te tjere, duke mbuluar krimi-krimin keshtu na shkoi jeta neper gure te mullirit neve, jo edhe pa fajin tone.Pra te ndricoje rastin e Brodecit sot te marrin denimin e merituar ata qe bene vrasjet sot, Kembngulja ne zbulimin e nje te vertete eshte garancion per nderprerjen e ndodhjes se nje te "vertete te hidhur" neser. Nese vertetohet se eshte shteti ai qe i vrau te cohet shteti ne Gjyq nderkombetare, subjekti qe sot me te padrejte eshte opozite nese do te merret me politike reale kjo eshte politika reale te thuash se mbron te drejten e popullit tend , duhet edhe ta besh.Dje e bene me lufte por, sot duhet te tundin institucionet nderkombetare, edhe te gjithe shtresat tjera duhet te japin kontributin e vet per ti ndal rrugen kesaj te keqje te pergjitheshme.Pra, te gjithe , qe te themi se vertete kemi synim qytetrimin duhet te ndjejme dhimbjen dhe humbjen e bashkekombtareve tane ne lekuren tone, qe ne fakt perpara se vertete te mberri kjo tragjedi ne lekuren tone edhe bukfalisht.

[bili99]

Merzi fundviti!
Sa pashe incizimet e nderrim vizitave familjare te Dy Familjeve te Deshmoreve Sinani dhe Fejzullahu. Visari dhe Fidani qe ish djali i vetem i familjes rane se bashku, me ta rane edhe deshmoret tjere qe mua me dhimbsen pa perjashtim.Disi u afrova me Visarin nderkaq qe nuk i dalloj bashkeshqiptaret e mije dhe aq me pak deshmoret qe rane per te mos vdekur kurre , rane nga tradhetia .
Kur pashe familjaret s'mund mos te theme dy fjale merzie ketu ti ndaje me ju. S'mund mos te bej publike ketu ligeshtimin e zemres time perpara nenes se deshmorit , nenes se Visarit. Kur shoh kete nene burrneshe nuk cuditem per kete Familje Heroike. Mbledh force Nene qe te thote nje porosi kombetare nje porosi te djalit, nje porosi te "qendreses ,jetes Vertikale", nje porosi per bashkekombetaret per dinjitet, nje porosi per armiqt se "S'presim te mira nga Ju, por mos pritni qe ne te dorzohemi drejt rruges tone te drejte-LIRISE
Shprehjet me mungojne per kete nene te deshmorit, c'do gje qe te them eshte pak fare pak per nenen qe i ra djali deshmor.Oj, Nene e Deshmorit qendro sic di Ti se une jam i dobet te te mesoj, i ligshtue te te trimeroj, i vogel hicgje perpara madheshtise tende.
Do te ndaje ketu me ju vargjet qe ia kam kushtuar kesaj nene burrneshe , kesaj nene shqiptare, nenes se deshmorit Visar Sinani...qe njekohesisht eshte nje perkushtim per nenat e deshmoreve te kombit qe aq ngjajne me njeratjetren jo vetem per nga vuajtjet por edhe per nga zemra e tyre e madhe.


Nena e Deshmorit

Nena Shprese mos u merzit.
Te ra djali ne luftim.
Kurre nuk te ka korit,
Shkoi deshmor Visari trim.

E rrite per ideal,
Nene shqiptare e vertete.
Tetembedhjete i mbushi n'mal,
Me bekim te rroje perjete.

Per Babin kish mall sot,
Do te shkoje t'a takoje.
Per trimin mos derdhni lot,
Per ju do t'a perqafoje.

Mbahu nene,i dhe bekimin,
se Ai s'te la vete.
T'la Arsimin dhe Betimin,
Dhe kujtim te tij perjete.

Kur t'ju lekundet qendresa,
Mos u trembni rrini qete.
Dhe nen toke jane fortesa,
Shqiptarise roje perjete.

Ne qiell t'Sharrit n'fluturim,
Kur t'shihni shqipen me flete.
Eshte engjulli i vendit tim,
Eshte Visar Sinani vete.


Me nderime per Nenat e deshmoreve,

Xhabir Alili, SHBA