Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[fisniku-student]

Gruaja e cila dëshiroi gruaja ime të dalë me të dhe të kalojë një kohë me të, ishte nëna ime

Pas 21 vitesh martesë gjeta një ndriçim të ri të dashurisë në zemrën time

Para një kohe fillova të dal me një grua tjetër dhe ky ishte edhe mendimi i gruas sime e cila një ditë më tha: “E di fare mirë sa e do ti atë.”

Gruaja e cila dëshiroi gruaja ime të dalë me të dhe të kalojë një kohë me të, ishte nëna ime të cilën e kishte lënë të ve qysh para 19 viteve. Por, angazhimi im me punë, jeta e përditshme me angazhime, po ashtu tre fëmijët dhe përgjegjësi të tjera, më bënë që ta harroj dhe mos ta vizitoj për një kohë të gjatë.

Një ditë prej ditësh i telefonova dhe e thirra për një darkë ajo më pyeti e habitur: “Biri im, a je mirë me shëndet?” sepse ajo nuk ishte e mësuar që t’i telefonoj në këtë kohë dhe mendoj se nuk jam mirë. I thashë: “Unë jam mirë nënë, por dëshiroj që ta kaloj një kohë me ty, nëna ime.” Më tha: “Dëshiron vetëm ne të dy?”. Mendova pak, pastaj i thashë: “Më ka marrë malli shumë të ulemi pak së bashku.” Ditën e enjte, pasi përfundova punën shkova te shtëpia e saj dhe e mora. Isha pak i luhatur, por kur arrita aty e gjeta edhe nënën të mërzitur dhe të brengosur.

Nëna priste para derës së shtëpisë, kishte veshur rroba të bukura, si duket ishte fustani i fundit të cilin ia kishte ble babai im, para së të vdiste. Nëna qeshi ime si një egjëll dhe tha e gëzuar: “Ju kam thënë të gjithve se unë sot do të dalë me birin tim dhe të gjithë ishin të gëzuar dhe po më presin me padurim për lajmet që do t’ua sjell kur të kthehem në shtëpi.”

Shkuam në një restorant, jo të thjeshtë, por i mirë dhe i qetë. Nëna ime më kapi për krahu dhe e gëzuar i dukej sikur ajo është zotresha e parë.

Pasi që u ulëm, fillova ta lexoj listën e ushqimeve, sepse ajo nuk mund të lexonte më, përveç me shkronja të medha. Ndërkohë që lexoja listën ajo më shikonte me një buzëqeshje të ëmbël dhe më ndërpreu duke thënë: “Unë të lexoja ty kur ti ishe i vogël”. Atëherë unë iu përgjigja: “Tani ka ardhur koha që të paguaj dicka nga borxhi im ndaj teje. Pusho tani, oj nëna ime.

Biseduam gjerë e gjatë sa ishim duke ngrënë darkën dhe e gjithë koha ishte tregime të reja dhe tregime të vjetra, derisa e harruam edhe kohën dhe mbetëm ulur deri në mes të natës. Kur u kthyem, pas mesit të natës dhe kur arritëm para shtëpis së saj, më tha: “Dëshiroj të dalim së bashku edhe një herë tjetër, por në llogari time.” E putha dorën e saj dhe e përshëndeta. Pas disa ditësh nëna ime vdiq prej infraktit në zemër. Kjo ndodhi në një shpejtësi të madhe sa që nuk pata mundësi të bëj asgjë për të.

Pas disa ditësh më erdhi një letër nga posta, një letër prej restorantit në të cilën e kishim ngrënë darkën së bashku me nënën time, ku kishte të shkruar disa rreshta me shkrimin e saj: “Kam paguar një faturë paraprake, sepse e di se unë nuk do të jem me juve, prandaj të shkosh ti me gruan tënde ta hani një darkë me atë faturë që kam paguar, sepse ti, o biri im, nuk mund ta kuptosh se sa rëndësi ka pasur për mua ajo natë që u takuam së bashku. Të dua, o biri im!

Në këtë moment e kuptova se çfarë do të thotë fjala dashuri apo të dua.

Nuk ka diçka më të shtrejtë se prindërit e në veçanti nëna. Jepjani atyre kohën të cilën e meritojnë se pse ky është e vërteta e Allahut dhe e drejta e tyre dhe këto gjëra mos i vononi asnjë here, sepse vdekja nuk pret.
(pra motra Allahu subhaneveteala e ka bere obligim respektimin e prinderve duke thene ne kuran: Dhe Ne kemi kërkuar nga njeriu të jetë i përkushtuar e i dëgjueshëm ndaj prindërve të tij. Nëna e tij e mbarti atë me mundime pas mundimesh e vështirësi pas vështirësish dhe dhënia e gjirit është dy vjet-më falendero Mua dhe prindërit e tu-tek Unë është kthimi i fundit.” [Lukman, 14].
pra na nuk kemi obligim vetem para vdekjes per ta po kemi edhe mbas vdekjes:Një burrë prej ensarëve erdhi tek i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) dhe i tha: O i Dërguari i Allahut! A ka mbetur ndonjë gjë nga bamirësia ime ndaj prindërve të mi, pas vdekjes së tyre? -“Po, katër gjëra: Lutja dhe kërkimi falje për ta, përmbushja e marrëveshjeve të tyre, nderimi i shokut të tyre dhe mbajtja e lidhjeve farefisnore nga të cilat ti nuk ke lidhje farefisnore tjetër veçse nga ana e tyre. Kjo të ka mbetur ty nga bamirësia ndaj tyre pas vdekjes së tyre.” E transmeton Ebu Daudi. Hadithi është i dobët, siç e ka konsideruar të tillë shejh Albani.

Ndërsa Abdullah ibën Mesudi (Allahu qoftë i kënaqur me të!) ka thënë: Pyeta të Dërguarin e Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!): Cila është puna më e dashur tek Allahu i Lartësuar? Ai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) tha: “Sjellja mirë me prindërit.” -Po pas kësaj? -Xhihadi në Rrugë të Allahut.” -Pastaj aty erdhi një burrë i cili i kërkonte leje të Dërguarit (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) për të shkuar në xhihad dhe ai (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) i tha: “A i ke gjallë prindërit? -Po, -tha ai. -Atëherë tek ata bëj xhihad (përpiqu të kujdesesh për ta)MOTRA PRA ALLAHU JA NA E KA OBLIGUAR RESPEKTIMIN E PRINDERVE MIRPO RESPEKTIMI KU ATO SI KUNDESHTOJNE LIGJET E ALLAHUT JO ME NDERHY TU ME THENE A KEMI OBLIGIM ME NDEGJU PRINDERIT SIPERSHEMBULL SI NDODHEN SHPESH TE DISA NJERZ ALLAHU THOT NE KURAN:Por nëse ata të dy përpiqen me ty, që ti të më shoqërosh Mua të tjerë për të cilët ti nuk ke asnjë dije, atëherë mos iu bind atyre, por sillu me ta në dynja me dashamirësi dhe ndiq rrugën e atij i cili më kthehet Mua me pendim dhe nënshtrim.” [Lukman: 15].
Ndërsa i Dërguari i Allahut (Paqja dhe bekimi i Allahut qofshin mbi të!) ka thënë: “Bindja është në të mira e të ligjshme.” Dhe ka thënë: “Nuk ka bindje ndaj krijesës në kundërshtim të Krijuesit.”)

[LOGIC]

Tregim

Ky është një tregim i një motre muslimane të cilën e ka sprovuar Allahu, xhele shanuhu, në ditën e parë të martesës së saj.

Falënderimi i takon Allahut, Zotit të gjitha botërave, paqja, mëshira dhe shpëtimi i Allahut qofshin mbi të Dërguarin e Tij të fundit (Muhamedin), mbi familjen tij, shokët e tij dhe të gjithë ata që e pasojnë rrugën e tij deri në ditën e fundit.

Si t'ua bësh të tjerëve do të kthehet ty:

Ky është një tregim i një motre muslimane të cilën e ka sprovuar Allahu, xhele shanuhu, në ditën e parë të martesës së saj, por për ata që bëjnë durim Allahu ka thënë: "... Për durimtarët ka shpërblim pa masë." (Zumer: 10)

Martesa e tyre ishte një martesë e thjeshtë islame. Kur erdhi koha të dy bashkëshortët hynë në dhomë. Gruaja u ngrit dhe e solli ushqimin pranë burrit të saj dhe ata u bashkuan në sofër pranë ushqimit. Papritmas dikush trokiti në derë, ndërsa burri i hidhëruar tha: kush është që vjen në këtë orë? U ngrit gruaja për ta hapur derën, u ndal pranë derës dhe pyeti: kush është në derë? Një zë pas derës u përgjigj: jam lypës, kërkoj pak ushqim. Gruaja u kthye te burri i saj dhe i tregoi se kush ishte dhe çfarë donte. Burri u hidhërua edhe më shumë: ky na e trazon qetësinë tonë në natën e parë të dhëndërrisë! Doli te ai dhe e goditi fort duke e larguar atë atë në mënyrë shumë të poshtër. Lypësi u largua nga dera e shtëpisë tij i përulur e uria ia rëndonte shpirtin, trupin dhe nderin e tij.

Burri pastaj u kthye tek nusja e tij i neveritur nga ky person i cili ia ndërpreu kënaqësinë dhe bisedën me gruan e tij, mirëpo papritmas atë e goditi diç e ngjashme me prekje nga xhinët dhe iu ngushtua toka me gjithë gjerësinë që e ka. Ai doli nga shtëpia duke bërtitur dhe duke e lënë gruan e tij në natën e nusërisë, të cilën e goditi një trishtim kur e pa burrin e saj në atë gjendje, mirëpo kjo ishte dëshira e Allahut të Madhëruar.

Kjo motër muslimane qëndroi në këtë gjendje pesëmbëdhjetë vite (pa u martuar) duke duruar dhe shpresuar shpërblimin tek Allahu i Madhëruar. Dhe, pas pesëmbëdhjetë viteve të kësaj ndodhie asaj iu prezentua një musliman për martesë me të cilin pranoi të martohej.Në natën e parë të martesës së saj, ajo u ul me burrin e saj pranë sofrës së ushqimit që të darkonin por papritmas ata dëgjuan se dikush e trokiti derën. Burri i tha gruas së tij që ta hap derën. U ngrit gruaja për ta hapur derën, u ndal pranë derës dhe pyeti: kush është në derë? Një zë pas derës u përgjigj: jam lypës, kërkoj pak ushqim. Gruaja u kthye te burri i saj dhe i tregoi se kush ishte dhe çfarë donte. Burri e ngriti ushqimin me duart e tij dhe i tha: merre këtë dhe ofroja atij le të hajë deri sa të ngopet, e çka të mbetet prej ushqimit e hamë ne.
Ajo e mori ushqimin dhe ia ofroi lypësit por shpejt u kthye duke qarë. Burri i saj e pyeti: ç'ke? pse qan? çka ndodhi? të ofendoi? të injoroi? A të rëndoi diçka? Jo - iu përgjigj ajo kurse lotët i rridhnin nga sytë? E pse qan atëherë? – e pyeti përsëri burri. Ajo u përgjigj: ky njeri pranë derës tënde dhe që han nga ushqimi yt ka qenë burri im para pesëmbëdhjetë viteve. Në natën e parë të martesës, e trokiti derën një njeri dhe kërkoi ushqim por burri im doli dhe e largoi atë nga dera duke e goditur. Pastaj, u kthye tek unë i neveritur por atij iu ngushtua gjoksi e pastaj më duket se është çmendur apo është sëmurë nga xhinët. Ai doli nga shtëpia dhe nuk dinte se kah shkonte dhe prej atij çasti nuk e kam parë më deri sot. Kurse tani ai kërkon lëmoshë nga njerëzit ...
Papritmas burri i saj shpërtheu duke qarë. Ajo e pyeti: pse qan? Ai u përgjigj: a e din se kush ka qenë ai njeri të cilin e ka goditur burri juaj? Kush? – pyeti ajo. Ai u përgjigj duke qarë: unë jam ai.
I Lartësuar qoftë i Fuqishmi Hakmarrës, i Cili u hakmorr për robin e Tij të varfër e të gjorë i cili erdhi me kokë të përulur për të lypur prej njerëzve, kurse dhembja ia rëndonte zemrën e tij prej urisë, dhe ky njeri ia shtoi dhimbjen edhe më shumë duke e larguar në mënyrë mizore prej derës së tij, kurse zemra ime donte të copëtohej për shkak të nënçmimit dhe përbuzjes që e kishte goditur, mirëpo Allahu i Madhëruar nuk e don padrejtësinë, dhe e zbriti dënimin e Tij mbi atë që e nënçmoi njeriun dhe i bëri padrejtësi, dhe e shpërbleu robin i cili bëri durim. Kaluan ditë dhe Allahu e furnizoi me të mirat e Tij, dhe e dërgoi dënimin mbi atë njeri i cili bëri padrejtësi, dhe ia mori mendjen e ia humbi pasurinë, e ai u bë një lypës i gjorë.
Dhe, i Lartësuar qoftë Allahu i Cili e furnizoi robëreshën e ndershme besimtare e cila bëri durim në sprovën e Allahut pesëmbëdhjetë vite dhe ia zëvendësoi burrin e saj me më të mirë

[fisniku-student]

Marrë nga tema e hapur të Gimi3

Nje ngjarje rreth nje Familjeje

Ate nate kur u ktheva ne shtepi , gruaja ime ishte duke pergaditur darken , vendosa doren time ne doren e saj dhe i thashe se kam dicka per ti thene . E shikoja dhimbjen ne syte e saj.
Befas nuk dija nga t’ia filloja . Me duhej ta lejoja qe ta kuptonte se çfare po mendoja.
Dua te divorcohem nga ti.Ngrita temen qetesisht.Ajo nuk dukej te jete inatosur nga fjalet e mia , ne vend te kesaj , me pyeti butesisht , perse ?!
Menjanova pyetjen e saj . Kjo gje e zemeroi ate. Hodhi shkopinjte e ushqimit dhe filloi te me bertas , ti nuk je burre !

Ate nate , nuk flisnim me njeri-tjetrin.Ajo qante , e dija se deshironte te zbulonte se çfare ndodhi me martesen tone.Por une nuk mund te gjeja dot nje pergjigje te pranueshme per te.
E kisha humbur zemren time pas vajzes se quajtur Lisa , nuk e doja ate , thjesht shkaktoja dhimbje nga pakujdesia.

Me gjithe dhimbjen qe e ndjeja , ia ofrova dokumentin e divorcit me qellim qe ajo te nenshkruante ne te , aty shkruante se une pajtohesha se ajo do te zoteronte shtepine tone , 30% e aksioneve te kompanise , veturen etj. Ajo i hodhi nje shikim dokumentit dhe filloi ta griste ne copa. Gruaja e cila kaloi dhjete vitet e jetes se saj me mua , filloi te behej e çuditshme per mua. E ndjeja veten fajtor per humbjen e kohes me mua , sakrificat , energjine e saj etj. Por nuk mund t’i kthehesha gjerave mbrapa pasiqe ne njefare menyre filloi te me pelqente Lisa .

Me ne fund ajo qau zeshem para meje , gjera keto te cilat i prisja te ndodhnin , tek une qarja e saj ishte njefare çlirimi per te . Idea ime per divorcim e cila me ishte bere obsession me jave te tera tani me dukej dicka e vendosur dhe e qarte.

Te nesermen , arrita ne shtepi vone , e gjeta ate duke shkruar dicka ne tavoline.Nuk ngrena darke , por shkova drejte tek shtrati , gjumi me kishte kapluar shume shpejte pas asaj dite plot ngjarje me Lisen . Ne kohen kur u zgjova , ajo ende ishte ne tavoline duke shkruar. Thjeshte nuk me interesoi nderrova kahjen dhe fillova te fle perseri.
Ne mengjes ajo me tregoi kushtet e divorcit: ajo nuk donte asgje nga une , por kishte nevoje qe te kujdesesha per te nje muaj para se te divorcoheshim.Ajo kerkoi nga une qe ne kete muaj te mundohemi ta jetonim nje jete normale me ato mundesite qe kishim.Arsyet e saja ishin te thjeshta : djali yne kishte provimet dhe nuk deshironte ta lendonim me thyerjen e marteses sone.
Kjo ishte e arsyeshme per mua.Por ajo kishte dicka me teper , ajo kerkonte nga une qe ta mbaja ne krahet e mi nga dhoma e nuserise sic e beja me pare. Ajo kerkoi qe cdo dite te ketij muaji ta mbaja ne krahet e mi nga dhoma e nuserise deri tek porta e hyrjes cdo mengjes. Mendoja se ajo kishte filluar te çmendej.
Me qellim qe ditet tona te fundit ti kalonim se bashku , durova disi , pranova kerkesen e saj te çuditshme.I tregova te dashures sime Lises per kushtet e divorcit.Ajo filloi te qeshte me ze dhe mendoi se nje gje e tille ishte absurde.Nuk ka rendesi cfare mashtrime perdor , ajo duhet te perballet me divorcin , me tha me nje perbuzje.Une dhe gruaja ime nuk kishim kontakte intime qe nga momenti kur synimet e mia per divorc ishin te shfaqura ne menyre te qarte. Kur fillova ta barte ate ne diten e pare ne te dy dukeshim te ngjathet.Djali filloi te duartrokiste , duke thene se babai po e barte nenen ne krahe.Fjalet e tij me sollen nje lloj dhimbje.Nga dhoma e fjetjes deri tek dhoma e ndejes , ecja rreth dhjete metra me te ne krahet e mi.Ajo mbylli syte e saj dhe filloi te me fliste butesisht : mos i trego djalit tone per divorcin , e kuptova cfare thoshte , mirepo disi ndjenjat e mia filluan te çrregulloheshin.
E leshova ate jashte deres . Pas kesaj ajo shkoi te priste autobusin per te shkuar ne pune. Ne diten e dyte ne te dy e kishim shume me lehte. Ajo u mbeshtet ne gjoksin tim. E ndjeja aromen e bluzes se saj. E kuptova se nuk e kisha shikuar me vemendje kete grua per nje kohe te gjate.E kuptova se nuk eshte me e re sic ishte , ne fytyren e saj mund te shikoje mplakjen e saj , floket e saj kishin filluar te ndryshonin ne ngjyre hiri. Martesa jone kishte marur taksen ne te . Per nje moment pyeta veten çfare i kam bere asaj ?!
Ne diten e trete dhe te katert kur e ngrisja ate larte , ndjeja nje ndjenje miqesie te ngushte me te.Kjo ishte gruaja e cila mua me dha dhjete vitet e saj …Ne diten e peste dhe te gjashte e kuptova se ndjenja e miqesise filloi te rritej perseri . Nuk i tregova Lises per kete.
Ishte me e lehte ta bartja ate , ne kohen kur muajit vec i afrohej fundit , ndoshta per faktin se stervitjet me bene me te forte.
Nje mengjes ajo kishte filluar te provonte veshjet e saj.Ajo i provoi disa nga ato , mirepo nuk mund te gjente asgje te pershtatshme.Filloi ti shikonte , ato . Pas kesaj e kuptova se ajo kishte humbur peshe , kjo ishte arsyeja se perse e bartja me më shume lehtesi ate.E kuptova se ajo mbante shume dhimbje dhe vuajtje ne zemren e saj.
Rastesisht zgjata doren time dhe preka koken e saj.Ne ate moment erdhi djali yne dhe tha babi eshte koha ta bartesh mamin . Tek ai te shohesh se si babai e bart nenen e saj ishte bere dicka e esenciale ne jeten e tij.Gruaja ime i beri me dije djalit qe te vije tek ajo dhe pas kesaj ajo e perqafoi shume.Une devijova shikimin sepse frigohesha se mund ta nderroja mendjen ne keto çaste te fundit . Pas kesaj e mora gruan si zakonisht dhe fillova ta barte nga dhoma e fjetjes tek dhoma e ndejes , deri tek hyrja. Dora e saj rrethoi qafen time me butesi. E shtrengoja trupin e saj , mu ashtu sic ishte ne diten e marteses sone. Por trupi i saj ishte kishte humbur peshe kjo gje mua me beri te pikelluar.
Ne diten e fundit , kur e mbaja ate ne krahet e mi , nuk mund te levizja dot. Djali yne kishte shkuar ne shkolle. E mbajta , e shtrengova fort , dhe i thashe , nuk e kam verejtur se jetes sone i kishte munguar miqesia e ngushte.E dergova deri tek zyra e saj , kerceva nga vetura shpejte , pa mbyllur deren. Frigohesha se ndoshta ndonje vonese e papritur do te me bente te ndryshoja mendjen , u ngjita shkalleve larte Lisa me hapi deren dhe ne ato momente i thashe , nuk e dua me divorcin e kerkuar.Ajo me shikoi e habitur , me preku ballin dhe me tha : ndoshta ke temperature ? Largova doren e saj dhe i thashe : kerkoj falje Lisa nuk dua te divorcohem . Jeta ime bashkeshortore ndoshta ishte e merzitshme per faktin se une dhe gruaja ime nuk ia dinim vleren gjerave te vogla , jo per faktin se nuk e donim njeri-tjetrin me . Tani e kuptova se qe nga momenti kur e kam bartur ate ne shtepine time ne diten e marteses , te njejten gje me eshte dashur ta beja cdo dite , deri ne kohen kur vdekja do te na ndante.

Ne ato momente Lisa , filloi te zgjohej … papritmas me dha nje shpulle ( shuplake ) perplasi deren dhe ia plasi vajit.
Pas kesaj u leshova shkalleve teposhte , rruges u ndala tek dyqani i luleve … porosita nje tufe me lule per gruan time. Vajza e cila shiste lule me pyeti se cfare ti shkruante ne karte.Une buzeqesha dhe shkrova : “ Do te barte cdo mengjes derisa vdekja te na ndaje “

“ Gjerat e vogla ne jeten tone jane ato çfare kane rendesi ne nje lidhje familjare
Nuk eshte shtepia e madhe , vetura , prona , shuma e parave ne banke.Keto krijojne nje mjedis konduktiv per lumturine , por nuk mund ta japin dot lumturine e vertete “

Prandaj gjeni kohe qe te beni ato gjera te vogla me njeri-tjetrin me qellim qe te ndertoni nje lidhje te suksesshme.

[qorri_30]

Çorapet e pasanikut.

Një burrë pasanik, kur e kuptoi se poi afrohej vdekja, thirri pranë djalin e tij dhe i la amanetin më të rëndësishëm. I tha: “Kur të vdes më fut në varr me çorape”. I biri, megjithë se nuk e kuptoi dëshirën e të atit, e pranoi atë. Përpara se të largohej i ati i dha edhe një letër në dorë dhe e porositi që, pas vdekjes së tij, në momentin e parë që të mbetej ngusht, ta hapte e ta lexonte letrën.
Kaluan kohë deri sa burri dha shpirt. Në këtë moment i biri filloi të mendonte si t’ia bënte për ta varrosur të atin me çorape. Shkon tek një hoxhë për ta pyetur nëse është e lejueshme një gjë e tillë, por hoxha i kthen përgjigje negative. Shkon e pyet një hoxhë tjetër, por edhe ky i kthen të njëjtën përgjigje. Djali tani gjëndej në një situatë aq të vëhtirë sa nuk dinte si t’ia bënte. Në këtë moment iu kujtua porosia e dytë e të atit, që pas vdekjes së tij, në momentin e parë që të mbetej ngusht, ta lexonte letrën. Kështu veproi. Në letër shkruheshin këto rreshta: ”Bir! Siç po e shikon edhe vetë, unë megjithëse jam kaq shumë i pasur, nuk po marr dot me vete as një palë çorape. Tani për të tjerat mendo vetë...”

[LOGIC]

Si e pranoj Kinezi Islamin?
Një dijetar Musliman kishte shkuar për një vizite në Kinë që të ju ligjëroj komunitetit Musliman atje. Një ditë ishte caktuar të ligjëroj në njërin nga qytetet kineze dhe së bashku me shoqëruesit e tij donin të merrnin një Taksi
Para se të hipnin në taksi, Shejhu pyeti sa do marrë kohë për të arritur në sallën e qytetit. Taksisti përmes përkthyesit , ju përgjigj “Dy orë”.
Shejhu menjëherë u kthye nga shoqëruesit e tij dhe tha: "Mirë, ne nuk mund të rrimë ulur në veturën e tij për dy orë e mos t'i flasim për Fenë tonë. Nëse do bënim këtë kjo nuk do të na ndryshonte nga asnjë kaffir apo jomusliman që do përdornin këtë Taksi veturë. Ne jemi njerëz të cilët Allahu na ka zgjedhur ta shpërndajmë mesazhin e tij dhe na ka nderuar si mysliman. Është detyre e jona t’ ia prezantojmë islamin ."
Megjithatë , Vozitësi ishte një Kinez autokton dhe nuk kishte gjuhë te përbashkët me Shejhun. Ata u desh të komunikonin përmes përkthyesit
Shejhu ju drejtua përkthyesit : " Pyete këtë person se nëse beson në ndonjë fe?"

Vozitësi: Jo, nuk besoj në fe. Unë vetëm zgjohem në mëngjes, shkoj në punë dhe fitoj para. Ne fund te ditës i mbledh të hollat që i kam fituar dhe me ato para blej ushqim dhe pije për familjën time. Përse më duhet mua feja?

Shejhu ( përmes përkthyesit) : " Pyete këtë njeri se a ka dëgjuar ndonjëherë për Islamin."

Vozitësi: "Jo shumë. Kam parë njëherë një videokasetë në të cilën i tregonin Muslimanet si njerëz violent. nuk di më shumë."

Shejhu ( përmes përkthyesit) : "Pyete për kompjutorët. Cfare mendon për kompjutorin?"

Vozitësi: " Mendoj se kompjutori është një zbulim i mrekullueshëm. Është shumë i dobishëm dhe shumë i ndërlikuar."

Shejhu: " A mendon ky se kompjuteri vetvetiu është shpikur apo mendon se qenia njerëzore e shpiku?

Vozitësi:" Njeriu e shpiku natyrisht. Nuk është e mundur të shpikej vetvetiu."

Shejhu: Cili është më i komplikuar kompjutori apo qenia njerëzore ?

Vozitësi . Njeriu është më i komplikuar natyrisht."

Shejhu: " U be, nëse kompjutori është shpikur nga njeriu, atëherë kjo të jep të mendosh se Njeriu ( si krijesë e ndërlikuar) duhet të ketë Krijues.

Vozitësi: "Kuptoj"

Shejhu: " Në Islam, ne besojmë se Allahu është krijues i njerëzimit dhe krijesave tjera. Shumë mirë, shkojme më tutje, Supozojmë se kurrë s'keni parë më herët kompjutor dhe as që keni dëgjuar për të. Nëse unë ua sjell juve një kompjutor çfarë do bënit me të? A do të ishit në gjendje ta përdorni me tërë potencialin e tij?"

Vozitësi: "Jo nuk do kisha mundësi."

Shejhu: Tani, nëse unë ua jap një udhëzues të kompjuterit, a do te ishit në gjendje ta përdorni me rregull? Saktë?

Vozitësi:" Saktë"

Shejhu: " Në Islam, ne e shfletojmë Kur'anin si një udhëzues i përdorur nga Njeriu për të drejtuar jetën e tij. Pa këtë udhëzues ai do e shkatërroj vetveten!

Tani, nëse ky sajues i Kompjutorit e ka bashkuar makinerinë e saj dhe ka shtypur udhëzuesin, çfarë do të ishte hapi i tij i ardhshëm? Ai do duhej të ushtroj disa inxhinierë dhe ca të tjerë se si ta përhapin mesazhin e këtij mekanizmi.

Këta njerëz pastaj do i trajnonin të tjerët derisa të gjithë do të dinin të përdorin këtë mekanizëm. Në shembullin e Allahut dhe Kur'anit, të dërguarit e Allahut luanin rolin e inxhiniereve. Ata e mësuan mesazhin dhe i mësuan të tjerët që ta përhapin mesazhin. Pejgamberi Muhammed s.a.w.s ishte i dërguari i fundit dhe ai ishte urdhëruar të dërgoj mesazhin gjithë njerëzimit ."

Gjatë kësaj kohe udhëtimit gati se i erdhi fundi dhe vetëm sa nuk ishin arritur në sallën e ligjërimit. Por Shejhu vërejti lotët teksa rridhnin nga sytë e Vozitësit. Fjalët e Shejhut kishin dhënë një efekt domethënës në këtë person.

Vozitësi:" Këto mendime janë shume interesante për mua. A do kishit pasur mundësi të kalonit edhe 15 minuta me mua dhe të më të më tregoni për këtë Fe?"

Shejhu pranoi të kalonte edhe disa pak minuta me këtë person.

Ky njeri bëri pyetje të shumta dhe dukej i sinqertë dhe i etur të mësonte për Islamin. Në fund të këtyre minutave , Vozitësi tha: " Dua te hyj në fenë e juaj. Si duhet ta bëj këtë?"

Atij i ishte thënë se krejt çka duhet të dëshmoj sinqerisht është : " La ilahe il-lallah, Muhammed resulullah. (Nuk ka zot tjetër përveç Allahut, dhe Muhammedi është i Dërguari i Tij) "


Allahu ekber!! Duket e thjeshte, apo jo? Një udhëtim me taksi në rrugët e ngarkuara të qytetit Kinez solli dritën e Islamit në zemrën e një Kinezi. Njeriu i cili e filloi ditën si një pabesimtar pa dyshuar se do e mbaroj ditën si një Musliman. Ka shumë njerëz atje te cilët janë të etur për porosinë e Islamit. Për ti shtuar edhe ata si vëllezër dhe motra në Islam do te ishte e thjeshte si kjo ngjarje e vërtet

[LOGIC]

Aliu i vogël dhe mësuesi ateist.

Në një orë mësimi, një mësues po shpaloste idetë e tij mbi ateizmin, para nxënësve të vegjël. Pasi mbaroi së shpjeguari këndvështrimin e tij mbështetës ndaj ateizmit, u kthye nga nxënësit dhe i pyeti: "Tani tregojini mësuesit, kush nga ju është ateist?"
Nxënësit, pa e ditur fare se ç' kuptim kishte fjala ateizëm, thjesht prë të ndjekur mësuesin, ngritën duart përpjetë.

Vetëm Aliu i vogël bëri përjashtim nga grupi. Mësuesi, i çuditur nga qëndrimi i Aliut, e pyeti:

- "Përse nuk e ngrite dorën si shokët e tu?"
- "Sepse unë nuk jam ateist"- u përgjigj ai.
- "E çfarë je ti, që nuk na qënke ateist?" – ia ktheu mësuesi.
- "Unë jam musliman" – iu përgjigj Aliu prerazi.
- "E përse qënke musliman ti?"
- "Sepse edhe prindërit e mi janë musliman" – tha Aliu.
- "Po sipas llogjikës tënde, sikur prindërit tuaj të ishin idiotë, ti çfarë do të ishe more Ali" – pyeti mësuesi ironik.
- "Një ateist, si puna jote" – ia preu Aliu.

[fisniku-student]

Letër dërguar tek çdo muslimane


Allahu xh.sh. thotë: "Çka kanë ata që të mos i dënojë All-llahu, kur ata janë që pengojnë (të tjerët) nga xhamia e shenjtë (Qabja), e edhepse nuk janë mbikëqyrës të saj. Kujdestarët e saj janë vetëm ata që ruhen (të devotshmit), por shumica e tyre nuk është që di." (El-Enfal-34)

Motra ime
A e dinë se cila është begatia më a madhe e Allahut ndaj teje?
Ajo është begatia e Islamit Allahu xh.sh thotë: "Sot përsosa për ju fenë tuaj, plotësova ndaj jush dhuntinë Time, zgjodha për ju islamin fe." (El-Maide 3).

Kuptimi i Islamit është: dorëzimi Allahut xh.sh. d.m.th. që t'ia dorëzosh vetveten Allahut xh.sh., poashtu duhet të dish se Ai është Krijuesi, Furnizuesi dhe Zoti yt, të Cilin e adhuron, e nëse vjen urdhëri prej Allahut xh.sh. detyrohesh të thuash: Kam dëgjuar dhe i përgjigjem. "Kur thirrën besimtarët për gjykim ndërmjet tyre te All-llahu dhe te i dërguari i Tij, e vetmja fjalë e tyre është të thonë: "Dëgjuam dhe respektuam!" Të tillët janë ata të shpëtuarit." (En-Nur 51)

Motra ime

Kush të ka urdhëruar për mbulesë?
Me të vërtetë Ai është Allahu, i cili të ka urdhëruar me namaz, agjërim, haxh etj. Motër e dashur ti nuk e ve mbulesën që të jesh e bukur, e as për atë se është traditë, apo rrespekt ndaj burrit apo të fejuarit tënd, poashtu nuk e ve atë për hirë të askujt. Mirëpo ti mbulesën e ve në shenjë adhurimi dhe rrespekti ndaj Allahut, Krijuesit tënd.

Motra ime
Përse e dëshiron mbulesën?
Përarsye se ti je një grua muslimane e pastërt dhe nuk pranon të shikojë në ty askush prej njerëzve. Poashtu ti je grua besimtare e ndershme, refuzon që ta bësh trupin tënd artikull që ta rrotullon e ta shikon atë kush të dojë! E me këtë rast syri bënë amoralitet me shikimin në trupin tënd.

Pejgamberi a.s. thotë: "Sytë bëjnë amoralitet, e amoraliteti i tyre është shikimi" (Hadith Sahih transmeton Buhariu dhe Muslimi).

Me të vërtetë mbulesa është mbrojtje (nga haramet), pastërti, nderë, moral dhe turpësi. Por parasëgjithash ajo është adhurim dhe nënshtrim ndaj Allahut.
Kur Allahu xh.sh të ka obliguar mbulesën ka dëshiruar ta sprovoj besimin tënd, të pastrojë, të shtojë nderin, mbrojtjen dhe të ngritë pozitën tënde.
Poashtu Allahu xh.sh ka dëshiruar që për mes mbulesës të ndaloj çdo shikim mashtrues nga lakmia në ty. Motër margaritare, falënderoje Allahun që të ka obliguar me mbulesë!

Mbulesa është fshehje e bukurisë dhe mbulesë e pjesëve të turpshme, përasrsye se e gjithë gruaja është e turpshme ashtu siç ka thënë Pejgamberi a.s: "Gruaja është e turpshme e nëse del e zbuluar e ka parë atë shejtani dhe e ka zbukuruar në sytë e njerëzve".
Nuk është mbulesa veç mbulim i kokës. Mbulesa është që gruaja ta mbulojë tërë trupin e saj. Poashtu mbulesa është virtyt i ndershëm, turpësi, moral dhe mbrojtje. Parasëgjithash, ajo është shkak për afrim tek Allahu xh.sh. me atë çka e don Ai, e Allahu e don pastërtinë dhe turpin, kurse i urren të këqijat, mëkatet dhe zbulesën.

Si duhet të jetë mbulesa?
Mbulesa duhet të jetë ashtu siç ka urdhëruar Allahu xh.sh. dhe ashtu siç nuk lejohet të falësh me asnjë metodë tjetër përveç ashtu siç të ka urdhëruar Allahu. Poashtu nuk lejohet të veshësh mblulesë tjetër përveç ashtu siç ka urdhëar Allahu xh.sh dhe Pejgamberi a.s.

Motra ime
Të porosisë që t'iu përmbahesh këtyre cilësive dhe kushteve të mbulesës:

E para: Që gruaja të mos vesh rrobe të zbukuruara (shiqimnxitëse), përarsye se Allahu e ka obliguar gruan që ta fshehë bukurinë e saj. Allahu xh.sh thotë: "Dhe mos t'i zbulojnë stolitë e tyre" (En-nur 31).
Nuk lejohet që gruaja të vesh rrobe të ngushta, të holla, të vizëlluara ose në ato rrobe ka pjesë vizlluese. Poashtu nuk lejohet që ngjyra e rrobeve të jetë tërheqëse.

E dyta: Detyrohesh që rrobet të jenë të trasha dhe të padukshme, përarsye se rroba e tejdukshme nuk është mbulesë në relitet. Madje mundet që ajo e cila ka veshë këso llojë rrobesh të jetë e mbuluar formalisht por në realitet është e zbuluar. Pra, kush e bënë këtë ajo është e mallkuar ashtu siç ka thënë Pejgamberi a.s: "Do të ketë në fund të popullit tim gra të veshura e në realitet të zdeshura, flokët e tyre do të jenë sikurse gungat e shpinës së devës, mallkoni ato sepse ato janë të mallkuara" (hadith Sahih transmeton Taberaniu kurse e ka vërtetuar Albani).

E treta: Që të jenë rrobet e gjëra jo të ngushta, poashtu nuk lejohet të përcaktohet diçka nga trupi i saj, e nëse ndodhë kjo atëherë ajo është e mbuluar formalisht mirëpo e zbuluar në realitet.

E katërta: Që rrobet të jenë mbulesë për tërë trupin, nuk lejohet që të shihet diçka nga trupi i saj, përarsye se i gjithë trupi i gruas është i turpshëm. Pra, nuk lejohet psh: që të shihen këmbët e saja apo një pjesë e këmbëve ashtu siç ndodhë tek shumica e grave në këtë kohë.

E pesta: Që mos të përngjajnë rrobet e saja me rrobe të burrave , përarsye se Allahu xh.sh. e ka mallkuar gruan, e cila iu përgjan burrave. Pejgamberi a.s thotë: "E ka mallkuar Allahu burrin, i cili veshë rrobe të grave, dhe gruan, e cila vesh rrobe të burrave" (hadith Sahih transmeton Ebu Davudi dhe Hakimi).
Gjithashtu nuk i lejohet gruas që të vesh pantollona dhe të del me ta pa pasur diçka mbi ta. E nëse janë veç pantollonat nuk është mbulesë sipas Islamit. Poashtu në të ka përngjarje me burrat. I lejohet gruas që t'i vesh pantollonat nëse vesh mbi ta mantil, apo fustan të gjatë ose në shtëpinë e saj.

E gjashta: Që rrobet e saja të mos iu përngjajnë rrobeve të pabesimtareve. Pejgamberi a.s. thotë: "Kush i përngjan një populli ai është prej tyre" (hadith Sahih transmeton Ebu Davudi).
Nuk lejohet që gruaja të vesh veshje të murgeshave, edhe nëse është mbulesë pra, nëse gruaja e bënë këtë iu ka përngjarë pabesimtareve.

E shtata: Nuk i lejohet gruas që të përdorë parfumë po edhe nëse dëshiron me këtë të dalë prej shtëpisë në xhami. Pejgamberi a.s. thotë: "Nëse një grua parfumoset dhe kalon pranë disa njerëzve e ata e ndiejnë aromën e saj ajo është e pandershme" (hadith Sahih transmeton Ahmedi, Nesaiu, dhe Hakimi).

E teta: Nuk i lejohet gruas që të përdorë manikyrë apo t'i zgjatë thonjët përarsye se kjo është prej të ndaluarave.

E nënta: Nuk i lejohet gruas që të vesh shtiklla, ose këpucë tjera që kërcasin gjatë ecjes. Allahu xh.sh thotë: "Le të mos kërcasin me këmbët e tyre për të zbuluar fshehtësitnë nga stolitë e tyre" (En-nur 31).

E dhjeta: Nuk i lejohet gruas që ta ngritë zërin e saj, të qesh me zë të lartë, apo ta zbukuron zërin e saj e as mos të llastoj në fjalët e saja. Allahu xh.sh thotë: "O gratë e Pejgamberit, ju nuk jeni si asnjë grua tjetër, nëse keni kujdes e ruheni, andaj mos u llastoni në të folur e të lakmojë ai që ka sëmundje në zemrën e tij, po thuani fjalë të matura." (El-Ahzab 32)
Poashtu, nuk i lejohet gruas që të anon (dredhohet) në ecjen e saj ose çdo ecje e cila tërheq shikimin e njerëzve, e gjithë kjo i takon zbulesës, të cilën e ka ndaluar Allahu xh.sh.

Së fundi motra ime: Mbulesa është urdhër i Allahut xh.sh. dhe Pejgamberit a.s.. Çdo gjë që e ka urdhëruar Allahu dhe Pejgamberi i Tij është mirë për ty, e nëse mendon diçka tjetër përveç kësaj veç menduar keq.

Motra ime: Nëse dëshiron daljen nga shtëpia përkujto fjalën e Allahut: "Dhe mos t'i zbulojnë stolitë e tyre" (En-nur 31).
Pastaj pyete vetveten: A e kam fshehur stolinë time apo jo? Nëse është përgjegja "po", veç e ke kënaqur Zotin tënd, pastaj edhe Allahu do të kënaqet me ty. E nëse është përgjegja është"jo" veç e ke hidhëruar dhe i ke bërë mëkat Allahut, atëherë mos e fajëso askend përveç vetveten tënde! "Me këtë këshillohet ai që prej jush e beson All-llahun dhe botën tjetër, kjo është më e dobishme për ju, më e pastër, se All-llahu e di, e ju nuk e dini." (El-Bekare 232).
Ankebut.com - Home

[fisniku-student]

Si u bera prostitute

Nje vajze qe mesonte ne universitet kishte dy motra. Njera mesonte ne shkollen e mesme dhe tjetra ne tetevjecare. Babai tyre punonte gjithe diten per ti siguruar kushtet e jeteses. Ishte kjo vajze e sjelleshme dhe me rezultate shume te mira. Ishte e njohur per moralin dhe kulturen qe kishte. Te gjitha shoqet e donin dhe deshironin te ishin prane saje.Thote kjo vajze: Nje dite prej ditesh dola nga dyert e universitetit dhe nje djale mu afrua mua duke me shikuar sikur me njihte prej kohesh. Nuk i vura ndonje rendesi shume te madhe. Ai filloi te ece pas meje duke me folur me ze te dobet!

Me thoshte disa fjale feminore, si: Oj bukuroshe une te dua ty, une kam prej kohesh qe te ndjek ty dhe e njoha kulturen dhe moralin tend...
Fillova te eci duke u shpejtuar. Balli mu mbulua me djerse, une nuk kisha takuar e nuk kisha degjuar ndonjehere te tilla komplimente. Arrita ne shtepine time e shtangur duke menduar per kete ceshtje. Ate nate nuk fjeta nga frika e nga"meraku. Mbas ketij incidenti ai me merr ne telefon e me thote fjale te bukura. I thashe nese nuk vazhdonte keshtu do te lajmeroja njerzit e familjes e mjere per ty. Mbas nje ore me mori perseri dhe filloi te me thoshte se qellimi tij ishte i ndershem dhe se donte te fejohej me mua, se kishte shume pasuri e shume gjera te tjera. U hap zemra ime dhe fillova ti flas atij, ta degjoja ne telefon, perpiqesha ta shihja kur dilja nga universiteti po ishte e pamundur.Nje dite po dilja nga universiteti dhe e pashe ate para meje, fluturova nga gezimi .Ai me ftoi per nje bisede ne kafe.mbas kesaj shume here takoheshim dhe nje dite shkuam me makinen e tij . Shetitem te gjitha anet e qytetit. Ndjehesha e lumtur dhe te dhe shume e sigurte. Une i besoja atij cka me thoshte e vecanerisht tek fjalet: Ti do te jesh e fejuara e ime e vetme, do te jetojme bashke ne nje ishull ku ne te do te lulezoje qetesia dhe dashuria. Sa here qe e degjoja kur thoshte: Ti do te jesh kryetare per mua; fluturonte Imagjinata ime pa kufi. Dhe nje dite erdhi dita e zeze. U asgjesua jeta ime dhe u shkaterrua e ardhmja ime. Me turperoi mua perpara krijesave. Dola me te si zakonisht dhe ai po me drejtonte ne shtepine e tij. Hyme brenda dhe ndenjem bashkarisht derisa pime dicka dehese.
Shejtani ma ngadhenjeu zemren dhe ma mbushi me fjalet e keti djali. U ula duke shikuar nga ai e ai duke shikuar nga une derisa na pelfshiu nje zjarr nga xhehenemi dhe nuk e di se si mbeta gjahu i tij. U ngrita si e cmendur dhe i thashe:Si arritem deri ketu? Tha: mos u frikeso, ti do jeshe fejuara ime. E si do jem e fejuara jote kur ne nuk e kemi bere aktin e fejeses.U merzita shume si arrita deri ne ate veprimpa bere fejesen me pare.Shkova ne shtepi e keputur dhe kembet nuk po me mbanin. U ndezen zjarret e trupit tim. 0 Zot im cfare me gjeti mua. Mu erresua bota ne syte e mi dhe fillova te qaj me nje te qare te hidhur. I lashe pas dore mesimet dhe u keqesua gjendja deri ne shkallen e fundit. Askush nga familja ime nuk dinte se cfare fshihja, po une mbahesha me shpresen se ai do te fejohej me mua.Kaluan ditet qe terhiqnin njera tjetren por per mua ishin me te renda se malet. Por cndodhi me pas ? E pabesueshme ishte per mua. Ra zilja e telefonit dhe ngrita receptorin dhe ja pas telefonit
zeri i tij ku me thoshte se donte te me takonte per nje gje te rendesishme.
Ne fillim u gezova sepse mendova se kjo gjeja e rendesishme ishte per te rregulluar ceshtjet e fejeses. Dola shpejt per ta takuar dhe ja ku e gjeta. Mendova se sa te me shikonte do te me perqafonte me mall si bente zakonisht, Por jo... Fytyra e tij ishte e vrejtur dhe e vrazhde. Ai mbas takimit filloi te me thoshte:
Sa per fejesen as mos e mendo kurrellTe. Dua qe' te jetojme bashke pa lidhur fejese. E qellova me pellembe me sa fuqi qe munda dhe zbrita nga makina e tij me shpejtesi dhe duke qare dhe i thashe qe qenke njeri pa moral etj.Ai me tha me butesi, te lutem....ktheu, bisedojme. Mendova se beri shaka me mua dhe ktheva koken dhe pashe ne duart e tij nje kasete vidjoje. Me tha eja me mua dhe shiko se cka kjo kasete dhe do te mbetesh e habitur. '
Vendosem kaseten dhe c'te shikoj. " Ai kishte incizuar te gjithe!!!haramin qe bemea te dite. I thashe cfare ke bere 0 i poshter, 0 i pabese. Ai me tha se kjo kasete do te jete ne duart e mija si arme per te asgjesuar ty nese nuk i bindesh urdherave te mija.
Ma turboi orientimin sa qe fillova te qaj me te madhe sepse nuk ishte vetem shkaterrimi im por edhe i familjes sime ne pergjithesi. Pergjigja ime ishte se une duhej ti pergjigjesha atij me trupin tim. Rashe ne prangat e tij dhe e kalova jeten time ne bordellot dhe me njerezit me te ulet te shoqerise. Familja ime nuk dinte gje. Ajo besonte se une jam vajze e ndershme... .
U perhap kaseta dhe ra ne doren e djalit te xhaxhait dhe e mori vesh e gjithe familja. U largova nga familja dhe ju fsheha shikimit te njerezve. Mesova se familja ime bashke me dy motrat ishin larguar ne nje vend tjeter dhe bashke me ta u largua dhe turpi qe i ndeshkonte ata nga opinioni. Filluan njerezit te diskutojne kur mblidheshin grupe grupe per kete problem. Kaseta kishte filluar te perhapej ne mase. Jetoja ne mes se fundosjes se poshteruar dhe nuk mund te levizja prej tij. Ishte ky djale qe kishte shkaterruar jeten time dhe te shume vajzave te pafajshrne.Vendosa te hakmerresha nje dite. U fut nje dite i dehur ne dhomen time dhe e godita ne koke me nje cope hekuri derisa e hoqa qafes shejtanin me fytyren e tij. Shpetuan njerezit prej sherrit te tij.Fillova te pendohem per veprimin tim te felliqur. Sa here qe mendonja kaseten e videos me dukej sikur kamera me pasqyronte mua gjithandej.
E shkrova historine time per motrat e tjera te reja qe te mos gabojne si une dhe mos te marrin kot mbas fjaleve boshe dhe l ajkave te djemve.dhe ti kushtojne rendesi nderit dhe dinjitetit te tyre si femra.
Babai im vdiq ne nje deshperim te madh e gjithmone peshperiste keto fjale duke thene: Me mjafton mua Zoti e sa ndihmues i mire eshte Ai, une jam I merzitur prej teje oj bija ime deri ne diten e kijarnetit.


Dhe duke perfunduar kete histori te dashur prinder, motra dhe vellezer, perkujtojme theniet e All-llahut te madherueshem ne librin e Tij, Kur'an:

'0 ju qe besuat, ruani vetet dhe familjet tuaja prej nje zjarri, (Lenda djegese e te cilit, jane njerezit dhe guret."
(Et-tahrime 6)

"Jeta e kesaj bote nuk eshte gje tjeter vetem se nje perjetim e mashtrim. s'ka dyshim se bota tjeter eshte me e dobishme per ata qe ruhen. A nuk llogjikoni?"(En 'am 32)


HISTORI E VERTETE

[fisniku-student]

Iburgosuri më i vogël palestinez

Edhe pak javë kanë mbetur që të bëhet ndarja e të burgosurit më të vogël palestinez nga e ëma e tij, pasiqë i kaloi plotë dy vjet nëpër burgjet e okupatorit në kushte jashtzakonisht të rënda njerëzore dhe psiqike, përderisa në të njejtën kohë shumë organizata për të drejta janë duke bërë çmos që të sigurojnë lirimin edhe të së ëmës gjithashtu.

Fillimet e këtij tregimi kthehen në para tri vitesh kur forcat e okupatorit e arrestojnë qytetaren Menal Ganim të qytetit Tulkerem të cilës më pas i gjykohet me katër vjet burg. Dhe nuk kaloi një vit nga arrestimi, ajo e lindi Nur-in e vogël i cili tash më i afrohet moshës dy-vjeçare e cila në të njejtën kohë edhe është kohëzgjatja më e madhe në të cilën ligji izraelit i lejon fëmijës të qëndrojë me të ëmën brenda në burg.

Kurse Menali (28 vjeçare) i ka katër fëmijë dhe është e arrestuar që më 17 Prill 2003 dhe është njëra nga nëntë nënat e arrestuara në burgjet e okupatorit në kohëzgjatje të ndryshme, larg fëmijëve të tyre.

Ligji izraelit i len nënat me fëmijët e posalindur ndërmjet dy alternativave: ose nxjerrjen e të posalindurit jashtë burgut ose qëndrimin e tij bashkë me të dy vjet, dhe nuk lejon lëvizjen e tij nga prehëri i nënës brenda burgut në prehërin e të afërmve të tij jashta burgut dhe anasjelltas.

Dhe gjatë gjithë kohës së arrestit që e ka kaluar fëmiu prapa grilave nuk i është lejuar babait të tij që ta marë në prehër dhe ta përkdhelë, përderisa vëllezërit e tij tjerë të vegjël mezi e presin çastin në të cilin do të njoftohen me vëllaun e tyre më të vogël i cili nuk njeh kënd përveç të burgosurave (gra) dhe mureve të burgjeve.

Rrethana të ashpra

Në mënyrë të përgjithëshme, voglushi Nur dhe e ëma e tij vuajnë sikur edhe të burgosurat (gra) tjera nga mungesa e ushqimit, e kujdesjes shëndetësore dhe e ndalesës së vizitës së të afërmve të tyre. Madje drejtoria e burgut izraelit "telmund" shkon edhe më larg se aq, atij i ndalohen futjet e lojërave fëmijërore.

Avokatja e klubit "el esir elfilistinij (i burgosuri palestinez), Fatime Niçe thotë se Menali këto ditë është duke përjetuar një periudhë të vështirë psiqike duke i numëruar ditët e mbetura të cilat e bashkojnë atë me foshnjen e saj sepse më 10 tetorin e ardhshëm është e caktuar ndarja e tij nga e ëma.

Avokatja pohon se rrethanat në të cilat jeton Nuri nuk janë të natyrshme nga aspekti shëndetësor dhe psiqik sepse atij i mungon shërimi dhe ushqimi siç i mungon gjithashtu edhe ajrosja ngaqë atij dhe të ëmës së tij nuk u lejohet "ajri i pastër" më tepër se dy orë në ditë.

Ajo vazhdon dhe thotë se nëna është në mes të dy alternativave dhe se që të dyja janë të hidhura. Ajo i shpreson lirinë foshnjës së saj jashta burgut në mesin e familjes dhe të afërmve të tij që të njihet me ta por në këtë rast ai do të jetë larg të ëmës dhe do të përmallohet për të dhe nuk do të ketë mundësi që ta shohë përveçse si "vizitor" pas dritares. Dhe në të njejtën kohë ajo dëshiron që ai të ngelë pranë saj por në këtë rast ai do të jetë larg familjes së tij, në një sipërfaqe prej 3x3m, duke i munguar edhe të drejtat më elementare.

Ajo vazhdoi se qëndrimi i fëmijës në burg gjithsesi se do t'i lënë pasojat e tij negative në psikozën e fëmijut, veçanërisht kur drejtoria e burgut nuk e përjashton atë nga vuajtjet e dënimeve sa që lodrat që i dërgohen nuk ia len të gjitha por vetëm një edhe atë nëse dëshiron lodrën tjetër i mundësohet vetëm me ndërrim të asaj që e ka pas më parë dhe kështu atij i ngelën nëpër duar vetëm një lodër.


Endërra për lirimin e të dyve

Ndërkaq Naxhi Mahmud Ganim, i ati i voglushit dhe bashkshorti i të burgosurës Menal, jeton në pritje dhe është duke i shkrirë mundësitë maksimale nëpër organizata të ndryshme për të drejta që ta sigurojë vendimin e lirimit të bashkëshortes së tij me foshnjën e saj që të plotësohet gëzimi familjar.

Ai pohon se atij nuk i është lejuar që ta marë voglushin e tij në prehër dhe ta përqafojë që nga momenti i lindjes dhe se ka plas në vaj kur e ka parë fëmijën e vet prapa xhamit të trashë në një nga vizitat që ua ka bërë në burgun "telmund" duke mos mundur as ta përkdhelë e as ta përqafojë, duke sqaruar se fëmijët tjerë mezi e presin çastin kur da takojnë vëllaun e tyre të katërt të burgosur; Nur.

Moslejimin e tij që ta shohë fëmijën e tij, Naxhiu e konsideron si një pjesë e luftës psiqike që e ushtrojnë autoritetet okupuese kundër palestinezëve, duke kërkuar nga të gjitha anët që kanë të bëjnë më këtë në mes të cilave edhe autoritetet palestineze dhe organizatat për të drejta që të kushtojnë mundin e tyre maksimal për lirimin e nënës dhe foshnjës së saj që të gëzohet shtëpia e tij.

Naxhiu pyetet se a do të ketë mundësi Nur-i të jetojë në mënyrë të natyrshme me vëllezërit e tij tjerë apo jo? Dhe si do tia bëjë me të kur të pyesë për të ëmën dhe të kërkojë kthim te ajo duke mos e ditur se ajo është e privuar nga liria?

Edhe Nevini 10-vjeçare mezi e pret lirimin e vëllaut të saj të vogël duke thënë se ëndërra e saj është që ta bartë atë dhe ta thirrë pas një privimi që ka zgjatur plot dy vjet, përderisa edhe fëmijët tjerë e pyesin babain e tyre pa ndërprerë se kur do tu kthehet e ëma. O Zot, ndihmoi kësaj familje dhe liroi ata! Amin.

[fisniku-student]

Rrëfimi i një motre

"Grat dhe fëmijët e shtëpis vrapuan me tmerr shkallëve tatpjet.Në katin e fundit, gjendeshin dy dhoma të vogëla dhe një paradhomë e ngusht,ndërsa qileri i cili kishte të njëjtën madhësi ishte i zbrazët.Në këtë dhomë jemi fshehur 24 vetë së bashku me 8 fëmijë .

"Hapat ndëgjoheshin para derës dhe pastaj u ndëgjuan zërat e dy ose tre burrave.Për disa sekonda para së të hapej dera, ne u munduam që të falemi duke qenë në këmbë... por pastaj pamë fytyra të tmerrëshme që na shikonin.

"Fëmijet u muarrën prej nesh, duke bërtit. Qka kishim ne për të bërë? Rri qetë! Shpreso! Bënë dua! O Allah, të lutem mbroj fëmijët.

"Unë shikoja në heshtje,derisa bëhej shkatrrim.Shkatrrimi ishte pjes normale e taktikës së tyre frikësuese.Në disa mënyra , na tërhiqeshin zhagas dhe na hudhnin shkallëve dhë disa prëj neve u muarrën jasht. Ka qenë rreth orës 15 dhe dielli ishte shumë i nxeht. Al Anba’in zihej."

"Rrobat e Nadias ishin shkyer dhe ajo nuk kishte këpuca në këmbë- flokët e saj gjendeshin në gjdo vend! Ajo ende mbante foshnjën e saj shumë afër veti, dhe lotët e kishin goditur atë dhe fytyra e saj ishte e paluhatshme. Duar të tmerrshme dhe të gjata u zgjatën për ta arritur atë dhe ajo ju lutej për jetën e foshnjës së saj! Unë rastësisht ndija të ftohët.Unë fillova me kujdes të shkoj tërheqazi kah Nadia, me duart e mija të hapura. Dikund në thellsi të mendjes sime, kisha një mendim se ndoshta më sëpaku do të kisha mundësi që ta marr fëmijun.Derisa unë ia lëshova një shikim fytyrës së Nadias, ata e kishin ngulur fëmijun në një bajonet të tyre.Nëna e tij lëshoj bërtimën më të tmerrshme, para se të hudhej për dysheme! Allahu Ekber! Allahu Ekber! Allahu Ekber! gjaku shpërthej nga plagët e shumta te saj. Syt e saj ishin të zi dhe ajo nuk ishte më. Shpirti i saj u lirua.

"Ishte rendi im tani! Ata rastësisht u trazuan nga diqka që unë smund ta shihja.Unë u tërhjeka në heshtje zvarr në të djatht dhe kuptova se Naxhla ishte në ballkonin e katit të gjasht.Ajo nuk kishte asgjë veshur përveq kamishës (fustan i gjatë).Ajo ngjitej lart, në skaj dhe qëndroi aty, si në staz, këmbët e saja të gjveshura dhe të nxira dridheshin.Duke kërcyer, ajo e luti Allahun që të ia fal.

"Unë fillova që të vrapoj kah rruga kryesore, por ishte e kot. Unë u lidha mbrapa automjetit ushtarak, ku gjendeshin edhe 11 gra tjera, motra Muslimane.Të gjitha neve na ishte hequr mbuloja e jashtme që ishte modestia jonë!!!

"Kampet Përqëndruese që ishin nën tokë në shkretin, më së shumti ju përngjajn xhehenemit në tokë.Ato janë të errëta, dhe gjdohere me shumë njerëz të grumbulluar dhe erë të keqe dhe të ndyt. Na shikojn 24 orë në ditë, duke u kënaqur me kënaqësi të prishur gjatë mjekimeve dhe qështjeve tona private.Ushqimi ynë zakonisht ka qenë një enë me fasule duke gurgulluar, dhe një pjes të bukës së thatë, në ditje.Fasulja gurgullonte sepse ishte zier para 3 ose 4 ditë përpara dhe është lënë në diell që të fermentohet.
"Dhunimet dhe rrahjet janë pjes normale të së përditshmes në këto gropa të xhehenemit.Por skena më e rënd ka qenë, kur jemi detyruar që të parakalojm të xhveshura dhe zvarr, pran qelijave dhe vëllezërit tanë silleshin që ta deshmojn "sportin e përditshëm"!!!

"Ndoshta ju mund të pyetni, qfar krimi kemi bërë! Mos ishim ne terrorist? Mos ishim fajtore për tradhti? Mos kemi vrar të tjerët?" Jo, ne nuk i kemi bërë asnjërën nga këto gjëra! Krimi i vetëm ka qenë, nëse mund te thuhet të jetë ashtu, ka qenë fakti se ne ishim (dhe ende jemi) Muslimane që e praktikojn fenë, elhamdulilah.Disa prej neve ka ndodh që të jemë grat e vëllezërve praktikues Musliman.

"Ne nuk ishim të njohura në publik se kemi folur haptazi, por ne takoheshim gjdo mbrëmje për namaz me xhemat dhe që të lexojm Kuran, ne kërkonim nga fëmijët që mos ta lënë namazin duke qenë në shkoll, dhe vajzat tona sikurse ne bartnin hixhab.

"Burrat tonë u zhdukën pa gjurmë, fëmijët tanë përqeshen dhe nënqmohen dhe ndonjeher ia ndalojn shkollimin. Ne jemi objekt për gjdo lloj dhe për të gjitha të cekurat barbare të mëparshme, dhe sot ky është Egjipti.

"Si e lodhur por Muslimane me plotbesim dhe praktikim, në emër të të gjitha motrave tjera unë kërkoj mbrojtjen e vëllezërve tanë, ku pas të gjithave , Allahu thotë, janë të drejtat tona.Ne ju bëjmë lutje që të gjithë juve."