Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[Gimi3]

Njeriu që kërkoi të bëhet magjistarë!

Skedarët e Bashkëngjitur 160272

Një njeri nga lakmia për t'u bërë magjistarë shkoi tek një magjistarë dhe kërkoi nga ai që t'a bënte atë magjistarë.

Magjistari pranoi kërkesën e këtij njeriu dhe kërkoi që për t'u bërë magjistarë, atëherë duhej që njeriu në fjalë të zbatonte në përpikëri të gjitha udhëzimet që do i'a jepte magjistari.

Magjistari i kërkon njeriut që të hynë në toalet. Njeriu fute në toalet dhe del.

Magjistari: Vërejte gjë?

Njeriu: Jo asgjë.

Magjistari: Shko futu sërish.

Njeriu futet dhe del sërish dhe nuk vëren asgjë dhe pastaj magjistari i kërkon që të futet në toalet për herën e tretë. Atëherë njeriu e provon edhe kërkesën e tretë të magjistarit dhe futet në toalet.

Njeriu del nga toaleti, këtë herë me një fytyrë pak sa më të shqetësuar.

Magjistari: Çfarë vërejte këtë herë?

Njeriu: Këtë herë ishte më ndryshe dhe më e quditshme, pash një pëllumb të bardhë tek sa dilte nga trupi im dhe iku nga unë. Çfarë do thotë kjo?

Magjistari: eee kësaj here ke arritur atë që ke kërkuar, ai pëllumbi i bardhë që ka dalur nga trupi jot, është imani apo besimi juaj në Zot që ke pasur deri në atë moment dhe tash nuk e ke atë pëllumb, kështu që tashmë je bërë magjistarë dhe mund të e kryesh këtë profesion pa problem.

K. Gashi

[strange]

Ka jetuar në një qytet një njeri shumë i pasur, të cilit I është dhënë çdo rehati dhe luks nga All-llahu. Ai kishte një shërbëtor i cili ishte pak torollak. Një ditë pasaniku e thirri dhe i paraqiti atij një dhuratë duke i thënë: “Mbani këtë në një vend të sigurt derisa ju të gjeni dikë më torollak se vetveten,. kur ju ta gjeni, jepjani atij. ”


Shërbëtori u përgjigj: “Në rregull, zotëri!”

Pas një kohe, njeriu i pasur u bë shumë i sëmurë. Shumë mjekë e trajtuan atë, por nuk ka pasur asnjë shenjë të shërimit. Ai së fundi ka humbur shpresën dhe thërret shërbëtorin e tij dhe i thotë: “Unë jam duke vdekur tani. Nëse unë ju kam shkaktuar ndonjë pikëllim, ju lutem më fal”.

Shërbëtori: “Zotëri, ku po shkon?”
Njeriu i pasur: “Ku të gjithë kanë për të shkuar.”
Shërbëtori: “Kur do të ktheheni?”
Njeriu i pasur: “Unë jam duke shkuar në një vend nga ku nuk ka kthim.”
Shërbëtori: “A keni bërë përgatitjet tuaja për komoditetin tuaj atje, zotëri?”
Njeriu i pasur: “Jo”
Shërbëtori: “Zotëri, a i keni bërë aranzhimet për të mbrojtur veten nga të nxehtit dhe të ftohtit?”
Njeriu i pasur: “Jo”
Shërbëtori: “Çfarë ke bërë në lidhje me ushqimin tuaj dhe pijen, zotëri”
Njeriu i pasur: “. Asgjë”

Pasi e dëgjoi këtë shërbëtori, ai qeshi dhe tha: “Zotëri, kjo është më e habitshme. Në shtëpinë tuaj të përkohshme, ju keni bërë të gjitha llojet e marrëveshjeve të gëzimit dhe rehatisë, ndërtesa dhe pallate, kopshte dhe parqe, shërbëtorët dhe shërbëtoret, makina të bukura, dyqane, fabrika dhe të gjitha llojet e luksit, por për shtëpinë tuaj të përhershme, ju nuk keni bërë asgjë.

Tani më thoni zotëri! Ku do të mund gjej dikë më torollak se ju? Andaj unë kam për ta dhënë një dhuratë ty!”.

Morali: Ne duhet të jemi më të kujdesshëm në përgatitjet tona, dhe se madhësia e përgatitjeve të jetë paralelisht me kohën në të cilën do të qëndrojmë. /ekuiliber/

[strange]

U martua me nje grua shume te bukur por c’ndodhi pastaj?
Nje burre u martua me nje grua shume te bukur. Pas nje kohe, ndersa burri ishte per tregeti jashte shtetit, gruaja e tij semuret rende dhe si pasoje, fytyra e saj shemtohet aq teper.
Burrin e lajmerojne per semundjen e gruas dhe gjate kthimit ai e lajmeron familjen qe do vonohet per disa dite sepse kishte pesuar nje aksident te rende dhe kishte humbur te dy syte qe dmth. burri kurre nuk do ta shohe gruan e tij si te shemtuar por do ta mbaje ne mendje ate bukuri te meparshme te gruas se tij.
Vazhduan jeten ne harmoni derisa u plaken dhe deshi All-llahu qe gruaja te vdiste e para. Ne diten e varrimit, kur burrat u kthyen nga varrimi, edhe burri i gruas se vdekur u kthye por pa e shoqeruar askush, ai ecte i vetem. Njeri prej te pranishmeve e pyeti; ku shkon? Ne shtepine time, tha! Por ti je qorr, nuk sheh, te ndihmoje une!
Jo, tha. Une kurre s’kam qene i verber por ashtu jam terhequr si i verber tere jeten qe mos ta lendoj zemren e gruas time te ciles iu shemtua fytyra, ajo vdiq e lumtur dhe me ndjenjen se une kurre nuk e pashe te shemtuar, duke menduar se une jam i verber.
MUSLIMANI I VERTETE, KESHTU E TRAJTON GRUAN E TIJ!/Horizonti Islam/

[strange]

Hajduti i çokollatave


Pesëdhjetë vite më parë, në një qytet të Francës, një emigrant, xhaxha Ibrahimi nga Turqia, tashmë i shtyrë në moshë, kishte një dyqan ku shiste ushqime. Dyqani ndodhej në katin e parë të një godine, ku banonte një familje çifute. Kjo familje, kishte një djalë tetëvjeçar, i cili quhej Xhad. Fëmija i tyre, ishte mësuar që çdo ditë të zbriste në dyqanin e xha Ibrahimit dhe të blinte ushqimet e nevojshme të familjes. Përveç kësaj, sa herë që hynte e dilte, ai shfrytëzonte angazhimin e xhaxha Ibrahimit me klientë të tjerë dhe i vidhte nga një çokollatë.

Një ditë, djali i vogël nuk arriti ta marrë hisen e tij të çokollatës së përditshme. Por me të shkelur pragun e derës, dëgjoi zërin e ëmbël të xhaxhait Ibrahim që i thoshte:”Harrove të marrësh çokollatën tënde të përditshme bir!”

Xhad ngriu në vend. Ai kishte menduar se ia kishte hedhur atij plaku matuf. Gjer atëherë kishte besuar se ai nuk kishte kuptuar asgjë. Menjëherë u kthye dhe filloi ti lutet, përgjërohet dhe premtojë se nuk do e përsëriste më atë akt të turpshëm.

Xhaxha Ibrahimi i buzëqeshi dhe i tha:”Jo. Dua të më japësh fjalën se nuk do të vjedhësh gjë gjatë gjithë jetës tënde. Veç kësaj, çdo ditë që do të vish në dyqan, do të marrësh nga një çokollatë, si dhuratë prej meje.”

Xhad pranoi dhe uli kokën i buzëqeshur.

Vitet kalonin dhe xhaxhai Ibrahim u shndërrua në një prind të dytë, madje dhe në një shok të ngushtë. Sa herë që Xhad ndihej keq, përballej me ndonjë vështirësi dhe donte ti qajë hallin dikujt, drejtohej për tek xhaxha Ibrahimi. Pasi e dëgjonte me vëmendje, xha Ibrahimi nxirrte një libër nga sirtari, ia zgjaste Xhad-it dhe i kërkonte ta hapë në cilëndo faqe. Mandej, xhaxha Ibrahimi e merrte librin dhe lexonte diçka në faqen përkatëse. Pasi e mbyllte librin, i tregonte Xhad-it si duhet të veprojë në atë rast. Gjithmonë, zgjidhjet dhe ndihma e xhaxhait Ibrahim kishin qenë të efektshme.

Pas shtatëmbëdhjetë vitesh…

Kaluan plot shtatëmbëdhjetë vite dhe marrëdhëniet mes dy miqve veç forcoheshin. Tashmë Xhad kishte mbushur 24 vjeç, ndërkohë që xhaxha Ibrahimi kishte mbushur 67.

Para se të vdesë, xhaxha Ibrahimi kishte lënë një sënduk, brenda të cilit kishte vënë librin në të cilin gjente zgjidhjet për shqetësimet e Xhad. Ai i kishte porositur fëmijët e tij që këtë sënduk, pas vdekjes së tij, t’ia jepnin Xhad-dit, si dhuratë.

Sigurisht që Xhad u mërzit shumë me vdekjen e mikut të tij më të mirë. Fëmijët e tij, ia dorëzuan sëndukun. Pasi e hapi, pa në të librin, të cilin e vuri mënjanë.

Një ditë, përballet me një problem të madh, nga to që dinte t’ia zgjidhë vetëm xhaxha Ibrahimi. Menjëherë në mendje i erdhi libri në sënduk. Hapi sëndukun, nxori librin, e hapi dhe pa që ishte shkruar në arabisht, të cilën nuk e kuptonte. U nis për tek një koleg i tij tunizian dhe i kërkoi ti lexojë diçka. Mandej, Xhad i tregoi për hallin që kishte dhe kolegu tunizian, i tregoi si ta zgjidhë.

Xhad shtangu në vend.

Çfarë qenka ky libër që ofron zgjidhje të gatshme?!

Është Kurani. Ia ktheu tuniziani.

Ky është Kurani, libri i myslimanëve?! Pyeti Xhad.

Po – iu përgjigj tuniziani.

Çfarë duhet të bëj që të bëhem mysliman? Pyeti Xhad.

Të thuash: Dëshmoj se nuk ka zot tjetër të merituar përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Tij – i tha me një frymë tuniziani.

Xhad aty për aty: Dëshmoj se nuk ka zot tjetër të merituar përveç Allahut dhe se Muhamedi është i dërguari i Tij.

Kështu, Xhad u bë mysliman dhe që atë ditë, zgjodhi për emër Xhadullah Kurani. Që atë ditë, vendosi që pjeën tjetër të jetës t’ia kushtojë Kuranit dhe mesazhit të tij. Ai e mësoi përmendësh Kuranin, e kuptoi mirë dhe filloi t’ua prezantojë njerëzve të tjerë në Evropë.

Një ditë, ai kishte hapur mus’hafin që ia kishte dhuruar xhaxha Ibrahimi. Brenda tij ishte harta e botës, mbi hartën e Afrikës ishte firma e xhaxha Ibrahimit dhe poshtë saj:”Fto në rrugën e Zotit me urtësi dhe butësi!”

Këtë, ai e interpretoi si një porosi nga ana e xhaxha Ibrahimit, të cilën vendosi ta zbatojë menjëherë. Kështu, e la Evropën dhe u nis drejt Kenias, Sudanit të jugut, Uganda dhe vende të tjera afrikane. Ai u bë shkak që fiset Zulu, të pranojnë islamin.

Pasi kaloi vite të tëra duke i prezantuar banorët e kontinentit afrikan me islamin, Xhadullah Kurani, ndërroi jetë, për shkak të sëmundjeve që kishte marrë atje. Ai ndërroi jetë në vitin 2003, në moshën 54 vjeçare.

Dy vite pasi kishte ndërruar jetë, nëna e tij me besim fetar hebraizmin, përqafon islamin, në moshë të thyer. Ajo tregon se tridhjetë vitet e fundit, vite të cilat i biri i saj i kaloi duke propaganduar islamin, i kishte kaluar duke u përpjekur që ti ndryshojë mendje të birit, që të kthehet sërish në fenë e të parëve. Me gjithë arsimin e lartë dhe aftësitë e saj bindëse, dështoi në këtë mision. Sakaq, xhaxha Ibrahimi, ai burrë i moshuar dhe i paarsimuar mysliman, kishte arritur që t’ia ndryshojë besimin të birit.

Përse e pranoi islamin Xhad?

Ai vetë tregon se përgjatë shtatëmbëdhjetë viteve, xhaxha Ibrahimin nuk e kishte dëgjuar asnjëherë të përdorë fjalë si “Qafir” dhe “çifut” apo qoftë dhe ti kërkojë që të bëhet mysliman. Gjatë shtatëmbëdhjetë viteve nuk i kishte folur as dhe një fjalë për fenë islame, hebraike apo për faktin se ai vetë ishte mysliman.

Një herë, dikush e pyeti sesi ndihej rreth faktit që ishte bërë shkak që miliona njerëz në Afrikë kishin pranuar Islamin për shkak të tij. Ai u përgjigj se gjithçka ishte vetëm një pjesë e mirënjohjes që ndjente për xhaxha Ibrahimin.

Historia e Xhad me xhaxha Ibrahimin, eshte bere dhe film (Monsiour Ibrahim)./mesazhi/

[fisniku-student]

Drejtësia shembullore e Umer ibnul Hatabit ndaj të krishterit në garat e kuajve

Omer ibnul hatabi një ditë kishte caktuar Amr ibn Asin r.a si guvernator të egjiptit. Në garat e kuajve që zhvilloheshin, nga konkurentët më të mirë ishin një kristian dhe djali i guvernatorit. Në fund, garën e fiton kristiani. Djali i guvernatorit i zemëruar e godet kristianin me kamxhik në kokë duke i thënë: "Si ta fitosh garën ti, kur unë jam djali i guvernatorit të nderuar?"

Djali i kristianit i tha se do të ankohem te Prijësi i besimtarëve, Umer ibnul hatabi. Kur përmendej emri i tij në atë kohë, dridheshin edhe mbretërit e Persisë dhe të Romës. Mjaftonte që një njeriu të keq t'i thotë që do të ankohem tek Umeri dhe ai të ndalohej nga padrejtësit dhe zullumet.
Por kristiani e dinte që muslimanët ishin të drejtë dhe do vendosnin drejtësi në këtë qështje. I bindur për këtë, merr rrugën dhe udhëton me devenë e tij nga egjipti për në medinë, kryeqytetin e islamit dhe të drejtësisë, ku takon Umerin r.a, udhëheqësin e muslimanëve, të cilit i thotë: Unë jam një kristian nga egjipti. Hyra në garat e kuajve dhe i fitova ato, por djali i guvernatorit tënd më goditi dhe më tha: "Si ta fitosh garën ti, kur unë jam djali i guvernatorit të nderuar?" Kur e dëgjoi këtë Umeri r.a, mblodhi shokët në xhami dhe i shkroi një letër Amrit ku e urdhëronte të vinte menjëherë bashkë me të birin.
Pasi erdhi amri me të birin dhe u takuan me Umerin r.a. ky i fundit merr kamxhikun që e mbante në dorë, me të cilin vendoste drejtësinë, ia drejton kristianit dhe i thënë: "Bjeri tani djalit të guvernatorit të nderuar!" Kështu kristiani e godet të birin e amrit. Umeri r.a i thotë: "Tani bjeri dhe kokës së guvernatorit!" Kristiani i habitur i thotë: "Mua më goditi djali i guvernatorit dhe jo vetë guvernatori.", por Umeri r.a ia kthen: " Bjeri edhe guvernatorit, pasi djali i tij nuk të goditi veqse duke u mbështetur mbi pushtetin e babait." Më pas i drejtohet Amrit dhe i thotë:
"Qysh kur keni filluar t'i robëroni njerëzit, në një kohë kur nënat i kan lindur të lirë?"

Kerim Gashi - marrë nga libri "Njerëz të Mëdhenj - Aid El Karnij

[jarigas]

Drejtësia shembullore e Umer ibnul Hatabit ndaj të krishterit në garat e kuajve

Omer ibnul hatabi një ditë kishte caktuar Amr ibn Asin r.a si guvernator të egjiptit.

Ne kohen kur ka jetuar Omer ibnul Khatabi, Egjipti nuk ishte akoma pushtuar prej arabeve myslimane!!

[Sylmahalla]

Pse ja fut kot, ne kohen e Omerit islami depertoj ne Siri, Egjipt dhe ne Iran

[jarigas]

Pse ja fut kot, ne kohen e Omerit islami depertoj ne Siri, Egjipt dhe ne Iran

Nuk ishte Islami ai qe depertoi, por arabet! Per sa i perket tregimit, Amr ibn As filloi pushtimin e Egjiptit ne dhjetorin e vitit 640, ndersa kalifi Omar vdiq ne vitin 644!!Tani a mund te me thuash se ne ç'rrethana u be e mundur qe nje i krishtere i Egjiptit te shkoje ne Medine per t'iu ankuar prijesit te myslimaneve?? Dhe, a nuk do te ishte e udhes te shprehemi per gara ndermjet egjiptianeve te krishtere dhe pushtuesve arabe myslimane??!!

[strange]

jarigas e ka varros Amr ibn Asin.. Pse ja fusni kot ju tjeter? :A cnjerz :@

[fisniku-student]

Ky ka qenë Imam shafi'iu (Tregim Madhështor)

Imam shafiu është rritur jetim, pasi babai i kishte vdekur pa lindur. Nëna e tij udhëtoi nga Palestina për në Mekkë, ku morri me qera një dhomë prej qerpiçi. Ngaqë ishte I varfër dhe nuk kishte penë dhe fletore për të shkruar mësimet, imam Shafiu I shkruante ato në kocka dhe dërrasa që gjente. Një ditë, nëna e tij I tha: “Nuk ka mbetur gjë tjetër veçse t’ua lirojmë dhomën kockave dhe dërrasave tua dhe të flemë jashtë!”

Kur dëgjoi këto fjalë nga nëna e tij, Shafiu mësoi përmendësh gjithçka që kishte shkruar mbi këto kocka dhe dërrasa dhe pastaj i largoi nga dhoma ku flinin. Ai ishte një gjeni qe edhe pse në kulmin e varfërisë, jetonte me shpresë dhe plot optimizëm.

Mbi brengat dhe fatëkeqësitë e jetës, ai thotë në disa vargje:

“Lëre kohën të sillet si të dojë.
Kur vjen caktimi i Zotit, prite me gëzim.
Mos u brengos nga fatëkeqësitë e jetës,
Fatëkeqësitë e kësaj bote e kanë një përfundim.”


Kerim Gashi: marrë nga libri “njerëz të mëdhenj” – AID El- KARNIJ