Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[g.gerguri]

Si e pranuan All-llahun tre amerikane
________________________________________
“Dy ditë pas 9 Shtatorit 2001 një i ri e sulmoi atë në një shitore duke e konsideruar për Arabe. Ai e gjuajti karrocën e tij mbi të dhe raftet që ishin pranë saj u rrëzuan mbi të duke e lënduar rëndë në kokë, fytyrë, këmbë e shpinë. Kur ai u arrestua nga autoritetet, ajo i dha atij dy opcione: ose të ballafaqohej me ndjekjen penale ose të ndiqte dhjetë ligjërata rreth Islamit. Ai e zgjodhi të dytën dhe gjashtë muaj më vonë e pranoi Allahun…”
Fillimet e mia

Më pëlqen shumë ti lexoj rrëfimet e të kthyerve tek Allahu. Është magjepse për mua të di se si njerëzit e njohin dashurinë e Allahut dhe rrugën e jetesës në Islam, dhe se si shumë njerëz vijnë në përfundim se Islami është e Vërteta e vetme midis shumë mënyrave të të jetuarit. Kjo është një mrekulli në besimin tone.
Kam lindur dhe jam rritur në West Virginia në një familje kristiane.
Gjëja e vetme që më mbushte me dashuri në këtë botë ishte flauta ime, muzika ime dhe mësuesit e mi të muzikës. Motrat e mia më të mëdha nuk kishin kohë për mua. Ndërsa nëna ime ishte një punëtore sociale e cila shpëtonte jetërat e fëmijëve të hendikepuar apo me ngecje mentale. Mirëpo mbase ajo nuk mundi ti shpëtonte të gjithë fëmijët e botës, kështuqë dikush duhej të mbijetonte vetvetiu, pra thënë thelbësisht unë e rrita vetë vetveten. Nënën nuk e pata kur më nevojitej.

Në Marinën Amerikane dhe në Kishën Baptiste

Në moshën 18 vjeqare iu bashkova Marinës Amerikane por pas ca kohësh mu desh ta lë për shkak të një lëndimi. Pastaj luajta për një Orkestër Simfonike. U martova disa herë dhe u shkurorëzova, të shumtën për shkaqe abuzimi.
Para gjashtë vitesh fillova të shkoj në një kishë fundamentaliste Baptiste. Ky ishte denominacioni më strikt Baptist që mund të ekzistojë. E pyesja pastorin tonë për shumë gjërra rreth Perëndisë. Kur i thashë njëherë se do të doja të studioja besimet tjera ai mu përgjegj se kjo nuk ishte një ide shumë e mirë pasi që Satanai do ta përdorte këtë për të më larguar nga kisha. Sidoqoftë ai kurrë nuk më dha përgjegje të kënaqshme megjithqë kishte doktoruar në teologji.
Unë isha pjesë e Shërbesës Muzikore në Kishë. Një ditë derisa po hecja për në dhomën muzikore të kishës dëgjova dy njerëz duke më përqeshur. Ata po thoshin se përderisa unë isha shkurorëzuar nuk mund të qëndroja në ballë të kishës dhe të bëja muzikë. Mirëpo unë isha shumë e mirë në muzikë dhe e dija që njerëzit e shijonin muzikën time.
Pushova së bëri muzikë në kishë dhe pas ca kohësh edhe pushova së shkuari në atë kishë.
Përafërsisht gjatë asaj kohe takova një zonjë muslimane e cila ishte vendosur në qytetin tonë. Ajo më dha ca pamflete rreth Islamit të cilat unë i lexova. Më pëlqente mënyra se si ajo e praktikonte besimin e saj, duke qenë e sjellshme dhe e ndershme me të gjithë. Ajo jo vetëm që fliste për Islamin por ajo hecte me Islamin.

Vajza ime dhe unë e pranojmë Allahun

Vajza ime ishte në kolegj në atë kohë ku ajo takoi ca miq nga Pakistani, Sudani dhe Emiratet e Bashkuara Arabe dhe filloi të studionte Islamin me ta. Gjatë asaj kohe edhe unë gjithashtu po depërtoja shumë e më shumë në Islam. E shihja veten se i isha kthyer prapë dhe prapë të studiuarit të Kur’anit derisa nuk kuptova se Islami ishte besimi i vetëm i vërtetë. Kurrë nuk ia thashë vajzës sime se po e studioja Islamin gjatë viteve te kaluara. E mbajta brenda vetvetes. Në atë kohë unë isha njëmend Muslimane por nuk po e pranoja.
Një ditë vajza ime erdhi para meje dhe më pyeti nëse mund të bëhej muslimane. Ajo kishte një pamje të frikshme në fytyrë pasi që më dinte për një grua të ashpër baptiste.
Unë vetëm i thashë: “Oh, po përse?”
Ajo më tha se gruaja me të cilën ajo po fliste për Islamin i kishte thënë që të kërkonte lejen time për arsye të rëndësisë që Kur’ani i ipte nënës. Ia bëra me dije që të ishte shumë e sigurtë në atë që fliste dhe që dëshironte t’a bënte. Ajo vetëm u ul me atë shikim të frikshëm në fytyrën e saj duke druajtur në atë që unë mund të thoja. Mirëpo natyrisht pashë që ajo e kishe kuptuar Islamin shumë thelbësisht. Në atë rast edhe unë i tregova asaj se e kisha studiuar Islamin gjithashtu. Kjo erdhi si befasi për të!
Disa javë më vonë që të dyja bashkë para disa motrave muslimane publikisht e bëmë dëshminë e pranimit të Allahut. Allahu është më i madhi. Ishte korrik i vitit 2001.
Të jesh muslimane në atë rreth nuk ishte e lehtë. Për një kohë kisha qenë pjesë e shumicës në vendin ku kisha jetuar dhe papritmas u bëra pjestare e një minorireti si muslimane.

Sulmuesi im e pranon Allahun gjithashtu

Pasi që kishin kaluar rreth dy muaj që unë isha bërë muslimane një incident më ndodhi. Më 14 Shtator 2001 një djalë i ri më sulmoi derisa isha në një shitore. I motivuar nga urrejtja ndaj Muslimanëve ai e gjuajti aq fuqishëm karrocën e tij në mua sa që pësova thyerje në shpinë, në nyje dhe në këmbë. Një nga raftet me gjithë gjërat që kishte u rrëzua mbi mua dhe disa nga gjërat më prenë pjesë të kokës dhe duarve. E tëra kjo ndodhi mu në qendër të fokusit të kamerave të shitores, të cilat e kapën njeriun që më sulmoi duke ikur. Ai u kap shumë shpejtë. Ai po qëndronte pranë meje dhe nuk po ikte larg. Më duket sikur ishte i mrekulluar me atë që kishte bërë. Më vonë tha se kishte menduar që isha Arabe, sikur kjo të ishte një arsye e mjaftueshme për të lënduar dike. U befasua kur unë fola një Anglishte të rrjedhshme. Edhe më tepër mbeti pamend kur mori vesh se isha një Veterane Amerikane e paaftësuar derisa isha në Marinë.
Ai po ballafaqohej me akuza të rënda. Unë i dhashë mundësinë të zgjidhte midis dy opcioneve: ose të shkonte në burg ose të ndiqte dhjetë ligjërata një orëshe rreth Islamit. Ai zgjodhi ligjëratat. Ia bëra shumë të qartë se po qe se nuk do të vinte në ligjërata unë do të mbaja të drejtën që të vendosja drejtësinë duke e kthyer qështjen në sistemin e gjykatës.
Po atë mëngjes unë kisha lexuar një hadith rreth Profetit të mrekullueshëm Muhamed. Një fqiu i tij kishte hedhur çdo mëngjes plehra në kokën e tij dhe kur një mëngjes ai nuk e bëri këtë, Profeti u qudit dhe shkoi tek shtëpia e fqiut. Doli që ai ishte i sëmurë dhe Muhamedi pati mëshirë për të megjithë atë që ai i kishte bërë. Dhe duke e lexuar këtë mengjesin e asaj dite çfarë mund të bëja unë tjetër. Ai ishte 20 vjeqar, moshatar me vajzën time. Një gabim mund ta kthente jetën e tij në shkatërrim. A nuk do të dëshiroja mëshirim për vajzën time nëse ajo dë të gjendej në një situatë të njëjtë? Ai ishte një student, ishte i ri dhe nuk dinte ndonjë gjë rreth Islamit. Nganjëherë kur dikush nuk di diçka rreth një gjëje ajo mund ti duket e frikshme.
Dhe kështu ai filloi të ndiqte ligjëratat rreth Islamit dhe e vazhdoi këtë edhe më gjatë se sa që i kisha kërkuar me marëveshjen tonë. Rreth 6 muaj më vonë, në Shkurt të vitit 2002 ai e dëshmoi Allahun. Isha aq shumë e lumtur kur e mora atë e-mail nga ai. Unë veqse nuk jetoja më në atë zone. Pastaj ai iu bashkua Bashkësisë së Studentëve Muslimanë dhe u kyq në thirrje. Allahu është më i madhi!

Me Allahun ndjehem si në shtëpinë time

Përfundimisht ndjehem si në shtëpinë time në xhami dhe gjithashtu mrekullueshëm si muslimane.
Rruga ime në Islam nuk ishte e lehtë por e di se nuk jam e vetme. Allahu është gjithmonë me mua. Dhe kur vijnë sprovat dhe vuajtjet e di se ato janë një test për të më bërë më të fuqishme.

[fisniku-student]

Thënie nga 4 kalifët



"Vërtet, Iblisi qëndron përpara teje; vetja në të djathtën tënde; epshi në të majtën tënde; dynjaja pas teje; gjymtyrët rreth teje; i Plotfuqishmi sipër teje. Iblisi të fton për në epsh, dynjaja të fton në zgjedhjen e saj në dëm të ahiretit, gjymtyrët të ftojnë për në mëkate dhe i Plotfuqishmi të fton për në xhennet dhe falje."
Ebu Bekër es Sidik



"Pashë të gjithë miqtë (të dashurit) dhe nuk pashë mik më të mirë se sa ruajtja e gjuhës; pashë të gjithë veshjet dhe nuk pashë veshje më të mirë sesa devotshmëria; pashë të gjithë pasuritë dhe nuk pashë pasuri më të çmuar sesa vetëmjaftueshmëria; Pashë të gjitha bindjet (punët e mira) dhe nuk pashë më të mirë sesa këshilla; pashë të gjitha ushqimet dhe nuk pashë ushqim më të mirë sesa durimi." Umeri r.a.


"U çudita me atë person që e njeh vdekjen dhe vazhdon të qeshë; u çudita me atë që e diti se dynjaja do të zhduket dhe përsëri e kërkon atë (dynjanë); u çudita me atë që e njohu se çështjet janë sipas përcaktimeve dhe ai mërzitet për gjërat e kaluara; u çudita me atë që e njohu llogarinë dhe vazhdon të grumbullojë pasuri; u çudita me atë që e njohu zjarrin dhe ai bën mëkate; habitem me atë që njeh Allahun me një njohje të sigurtë, dhe përkujton dikë tjetër përveç Tij; habitem me atë që njeh xhennetin me një njohje të sigurtë dhe rehatohet me dynjanë; habitem me atë që njeh shejtanin si armik dhe përsëri e ndjek (pason atë). Uthmani r.a.


"Shpifja ndaj femrave të pafajshme është më e rëndë sesa qielli; e vërteta është me e gjerë sesa toka; zemra e kënaqur është më e pasur sesa deti; zemra e munafikut (hipokriti) është më e fortë sesa guri; sundimtari i padrejtë është më i nxehtë sesa zjarri; nevoja ndaj mosmirënjohësit është me e ftohtë sesa acari; durimi është më i hidhur sesa helmi." Aliu r.a.

[Roi]

Fisnik,

Te falenderoj shume per te gjitha keto qe shkruan, i lexoj me endje...
Mbetsh me shendet i nderuar...

[The_Capital]

Djaloshi i cili u pendua nga vajza e ti 3 vjeqare


Unë jam një djalosh i ri, i martuar para katër viteve, dhe më ka furnizuar All-llahu me një grua të ndershme dhe të devotshme, e cila e ka frike All-llahun shumë. Prej kësaj martese, All-llahu me dhuroi edhe një vajzë, e cila është sikur të jetë engjull.

Kohë të gjatë isha në gaflet dhe i zhytur në mëkate, sa që edhe pas martese pija alkoolin dhe thellohesha në mëkate dhe defrimet e kësaj bote.

Isha nga ata që shikoja tërë natën filma të fëlliqur në shtëpi, pasi flenin gruaja dhe vajza ime. Nuk falësha dhe nuk agjëroja, dhe as që dija gjë nga Islami, perveç disa fjalëve, të cilat i kisha dëgjuar ndonjëherë nga muezinet e xhamive. E kaloja jetën në këtë gjëndje me vite të tëra duke mos e shijuar ngushtësine e shpirtit dhe zemrës sime. Derisa erdhi një ditë, e cila ma ndryshoi tërësisht jetën time.
U ktheva në shtëpi, dhe si zakonisht, me vete kisha një film pornografik, të cilin e ruaja ta shikoja atëherë kur të gjithë të kenë fjetur. Pasi i mori gjumi ata, mora filmin dhe e futa ne video... filloi filmi. Dhe unë normal duke shikuar... kur ja vajza ime e vogel, tashmë tri vjeçare, e hapi deren e sallonit. Kur e pashë atë shpejtova dhe e hoqa filmin. Ndërsa ajo mua afrua dhe më tha: O babai im, haram të qoftë, ke frike All-llahun!
Kur i dëgjova këto fjalë, u çova shpejt dhe hyra në dhomë, u mbulova dhe fillova të dridhem, sa që me dukej se e gjithë bota po me ngushtohet rreth meje. Qendrova ashtu derisa u qetësova pak, e pastaj fillova të mendoj, edhepse fjalët e vajzës me silleshin në mendje vazhdimisht. Në atë kohë të mesnatës, fillova të ndjejë sinqerisht fjalen: "Ke frikë All-llahun!" Fillova të kuptoj se ato nuk ishin fjalet e saj, pasiqë ajo ende është shume e vogël, por ia ka mundësuar t'i thotë ato fjalë Ai, i cili do t'ia mundesoje të flasë çdo pjese të trupit.
Duke qënë në këtë gjëndje, kur ja ezani i sabahut. U çova dhe e pashë vetën se më kishte humbur fuqia dhe isha djersitur. Hyra dhe u pastrova, pastaj dola në xhami, për herë të parë të falëm për All-llahun dhe të kërkoj nga Ai falje dhe mëshirë. E pse jo, kur ai thotë: "Thuaj: "O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime vetën tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, sepse All-llahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është Mëshirues!" [Ez-Zumer, 53]
Dhe Ai është All-llahu, mëshira e të Cilit ka kapluar çdo gjë.
Po! U ndryshua jeta ime në tërësi. U largova nga të gjitha mëkatet dhe haramet, në të cilat kisha qënë. Fillova të fali namazet në xhami, të lexoj Kur'an, të mësoj edhe përmendesh me ndihmen e gruas sime të devotshme. U ktheva në njeri, pasiqe kisha qënë sikur kafshe, haja dhe pija dhe jetoja pa asnjë qëllim. E tash, kam qëllimin tim kryesor, nënshtrimin ndaj All-llahut dhe urdhërave të Tij.
Pas një viti të jetës sime të re, All-llahu me furnizoi edhe me një fëmije të bukur, sikur hëna katërmbedhjetëshe.
Pas një kohe të shkurtë, duke qëne rrugës me familjen, na ndodhi një fatkeqësi, u rrotullua automjeti yne disa herë. Nga ky aksident, nuk shpetoi askush nga familja ime perveç meje. Me vdiq gruaja bashkë me të dy femijët.
U ktheva në shtepi, dhe duke qëne ende ashtu në merzi dhe pikëllim, kur ja po me bën vesvese djalli i mallkuar, dhe me thotë: Pi alkool nëse don t'i harrosh të gjitha! Por, mu kujtua fjala e vajzes sime: O babai im, haram të qoftë, ke frikë All-llahun! Dhe nuk ia lejova vetës kurr më të kthehem nga drita në errësire.
Tash vazhdoj jetën në adhurim ndaj All-llahut dhe në lexim të vazhdueshme të Kur'anit dhe lus All-llahun që të vdes me La ilahe il-la All-llah dhe të takohem me familjen time në xhennetet e Tija të pafundme.

[The_Capital]

Për një gjë të tillë sjam kompetentë.


Një sahabij (shok i Pejgamberit sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem) e pa një çun rreth moshës 12 vjeçare duke falur namazin me plotë sinqeritet dhe kujdes të posaçëm. Pasi e përfundoi namazin sahabiu e pyeti:
- Bir i kujt je?
- Jam jetim - u përgjigj çuni.
- A pranon që të bëhesh djali im? - e pyeti sahabiu.
- A më ushqen nëse më kaplon uria? - e pyeti çuni.
- Po – iu përgjigj sahabiu.
- A më veshmbathë nëse mbetem zhveshur dhe zbathur? - pyeti përsëri çuni.
- Po – iu përgjigj sahabiu.
- A më ringjallë nëse vdes? - pyeti çuni i vogël.
- Për një gjë të tillë s’jam kompetent – u përgjigj sahabiu duke u çuditur në pyetjet e tij, e sidomos në këtë të fundit.
- Atëherë – i tha çuni i vendosur - më lerë t’i drejtohem Atij, i Cili më krijoi, më ushqen, më veshmbathë, më merr shpirtin dhe së fundi më ringjall.
U largua sahabiu duke thënë: “Për Zotin xhel-le shanuhu ka shpëtuar ky çun. Çdokush që mbështetet sinqerisht te Allahu subhanehu ve teala do t’i mjaftojë atij”!

[The_Capital]

ALIU (radial-llahu anhu) i sëmurë

Derisa hazreti Aliu r.a ishte I sëmurë ndër të parët që I erdhën ta vizitojnë
Ishin tre shokët e tij më të dashur: Ebu Bekri, Omeri dhe Othmani r.a. Kur hynë në shtëpi, I dhanë selam, të cilin Hazreti Aliu r.a menjëherë u ofroj një filxhan me mjaltë.Në mjaltën në mes të filxhanit ishte një
qime e hollë. Hazreti Ebu Bekri tha se nuk do të hajë nga ajo mjaltë deri sa nuk bijmë tri shembuj në lidhje me atë mjaltë.
Ebu Bekri tha: “Feja dhe Islami janë më të bardhë se ky filxhan , imani është më I ëmbël se mjalta, ndërsa sheriati është më I hollë se kjo qime.”
Omeri r.a tha:
“Xhenneti është më I bardhë se ky filxhan, ngrëniet e xhennetit janë më të këndëshme nga kjo mjaltë, ndërsa të përkthyerit e Kur`anit është më I hollë se kjo qime.”
Në fund Aliu r.a tha:

“Musafiri I cili viziton të sëmurin, konaku për të është më I bardh se ky filxhan, të flasësh me misafirin është më e ëmbël se kjo mjaltë, ndërsa ti dëfresh ata është më e hollë se kjo qime.”

Pastaj iu tha musafirve:
“Urdhëroni e hani!”

[The_Capital]

Pas 1400 viteve zbulohet qarja e henes

[Selma*]

Ummu Sulejm‏

Umu Sulejm, Zoti qoftë i kënaqur me të, kishte një djalë. Një ditë djali i saj u sëmur, ndërkohë që burri i saj ndodhej jashtë shtëpisë. Sëmundja u rëndua dhe djali i tyre i vetëm ndërroi jetë.
Atë ditë burri i saj Ebu Talha ishte agjërueshëm. Kur u kthye në mbrëmje për të ngrënë iftar, ai pyeti për djalin e sëmurë. Umu Sulejm i tha:”Asnjëherë nuk ka qenë më mirë se ç'është tani.”
Ebu Talha hëngri iftar dhe pasi pushoi dhe fjeti me të shoqen, Umu Sulejm i tha: "O Ebu Talha: "Nëse dikush të ka dhënë diçka hua dhe pas njëfarë kohe ta kërkon sërish, çfarë do të bëje?"
Ebu Talha i tha: “Do ia jap menjëherë.”
Atëherë Umu Sulejm tha: "Atëherë mbështetu Zotit të Madhëruar për djalin që të mori."
Ebu Talha e kuptoi qëllimin e të shoqes dhe u zemërua mbi faktin që ajo nuk e kishte lajmëruar më parë për vdekjen e djalit të tyre.
Të nesërmen, Ebu Talha u ngrit dhe shkoi në xhami për të falur namazin e sabahut. Ai i tregoi të Dërguarit të Zotit gjithçka që kishte ndodhur një natë më parë.
Profeti, paqja e Zotit qoftë mbi të, i tha: “Vetë Zoti i Madhëruar është çuditur me atë që bëtë ju mbrëmë dhe Ai ua ka bekuar këtë natë!” Profeti u lut: “O Zot, bekoji këta të dy në natën e tyre!”
Por a e dini se si i bekoi atë natë Zoti?
Atë natë, Umu Sulejm kishte mbetur shtatzënë dhe pas nëntë muajsh lindi një djalë të cilin Ebu Talha e quajti Abdullah.
Abdullahu u rrit, u martua dhe i lindën dhjetë djem, të gjithë hafëzë. Bereqeti i asaj nate e pati efektin edhe në pasardhësit e Ebu Talhas. Ky ishte shpërblimi me të cilin Zoti i shpërbleu për durimin e tyre. .

[ramazan_it]

Selam alejkum vëllezër dhe motra muslimane, Allahu s.v.t. ju shpërbleftë për këto tregime të bukura.

HISTORIA E BARSISËS ADHURUESIT!


Thuhet se Barsisa kishte 60 mij dishepuj, të cilët fluturonin në ajër, për shkak të bekimit që Allahu i kishte dhënë atij. Por, ai vdiq si jobesimtar. E adhuronte aq shumë Allahun, sa edhe engjëjt u mahnitën nga adhurimi i tij. Por, Allahu u tha:

"Përse mahniteni nga adhurimi i tij?! Unë di atë që ju nuk e dini. Unë e di që ai do të vdes si jobesimtar dhe do të futet përjetësisht në zjarrin e xhehenemit!"

Iblisi e dëgjoji këtë dhe e kuptoi se ishte ai që do ta shkatrojë Barsisën. Shkoi në faltoren e Barsisës, në formën e një adhuruesi dhe e thiri. Barsisa i tha:

[COLOR="DarkGreen"]"Kush je ti dhe çfarë dëshiron?"[/COLOR]

Iblisi i tha:

"Jam adhurues dhe du të jem ndihmësi yt për të adhuruar Allahun!"

Barsisa ju përgjegj:

"Kush dëshiron të adhurojë Allahu e Madhëruar, i mjafton shoqëria e Tij."


Pas kësaj, iblisi i mallkuar iu fal Allahut tre ditë radhazi, pa fjetur, pa ngrënë, e pa pirë. Barsisa i tha:

"Unë ha, pi dhe fle, kurse ti nuk ha. Unë kam 220 vjet që e adhuroj Allahun e Madhëruar dhe nuk mund të ri pa fjetur, pa ngrënë, e pa pirë. Si t'ia bëj që të bëhem si ti?"

Iblisi i tha:

"Bëje një mëkat dhe pastaj pendohu, sepse Allahu është i mëshirshëm dhe në këtë mënyrë do të provosh ëmbëlsirën e bindjes ndaj Tij."


"Por, si të mos i bindem Allahut pas kaq vjet adhurimi?!" - tha Barsisa.

"Kur bën mëkat,njeriu ka nevojë për falje dhe mëshirë." - tha Iblisi.

"Po çfarë mëkati më sugjeron të bëj?" - pyeti Barsisa

"Bëj zina!" - i tha iblisi

"Jo nuk e bëj!" - tha Barsisa.

"Po sikur të vrasësh ndonji besimtar?" - i tha iblisi.

"Nuk e bëj!" - iu përgjgj Barsisa.

"Atëherë, pi alkool!" - i tha iblisi, "sepse është më e lehtë dhe ke armik vetëm Allahun!"

"Ku ta gjej alkoolin?" - i tha Barsisa.

"Shko në filan fshat." - i tha iblisi.

Barsisa shkoi në fshat dhe takoi një grua të bukur, që i shiti verë. Barsisa piu, u deh dhe shkoi me gruan e bukur. Ndërkohë, i shoqi i saj hyri në shtëpi, i zuri të dy dhe Barsisa e vrau.

Sakaq, iblisi mori formën e një njeriu dhe e lajmëroi sundimtarin e vendit për çka ngjau. Sundimtari e dënoi Barsisën me rrahje 80 kamxhikë për pirje alkooli, 100 kamxhikë për zina dhe me gurosje, pasi kishte vrarë një njeri të pafajshëm. Ndërkohë që ndodhej i lidhur, i shfaqet përsëri iblisi dhe i thotë:

"Si të duket gjendja ku je?"

"Kush i bindet këshilluesit të keq, kështu do të pasojë!" - tha Barsisa.

Iblisi i tha:

"Ti e adhurove Allahun për 220 vjet dhe unë të pruna në këtë gjendje. Po desha dhe po deshe mund të të shpëtoj!"

Barsisa i tha:

"Të jap ç'të duash, vetëm më shpëto!"

"Bjer në sexhde për mua!" - i tha iblisi.

"Po si të bëj sexhde kur jam i lidhur?" - tha Barsisa.

"Duke bërë shenjë me kokë!" - tha iblisi.


Barsisa bëri shenjë me kokë duke dalë nga feja.

Kur doli nga feja, shejtani i tha :

"Unë s'kam punë më me ty. Unë kam frikë Allahun, Zotin e bëtërave."

O Zot, Na e bëj besimin pishtar drite dhe jo grackë ku bien mendjemëdhenjë. Na e bë të kemi përfundimin e mirë dhe jo si përfundimi i Barsisës. AMIN.

Selam aeljkum we rahmetullahi we berekatuhu!

[Gimi3]

Ibn Rexhebi dhe disa te tjere tregojne per nje besimtar te cilit i mbaruan te ardhurat kur ishte ne Meke.Ai u urit shume dhe gati po vdiste nga mungesa e ushqimit.Nje dite, duke ecur neper rrethinat e Mekes, ai gjeti nje varese me vlere te madhe.Ai e mori me vete dhe u nis per ne Xhami.Rruges ai takoi nje njeri i cili njoftonte se kishte humbur varesen.Besimtari tregon: “ E pyeta te ma pershkruante ate, dhe ai e pershkroi ate mu ashtu siç ishte pa me lene shteg dyshimi.Ia dhashe ate pa marre shperblim, dhe thashe:
“ O Allah, e dhashe per Ty, andaj ma kompenso me diçka çka eshte me e mire per mua “.Pas kesaj, ai shkoi ne oqean dhe filloi nje udhetim me anije te vogel.Pas pak kohe nje stuhi me erera te forta e derrmoi copash anijen dhe atij iu desh te kapej pas nje cope druri.Ererat ishin te forta dhe e çonin sa majtas sa djathtas.Me ne fund, ai doli ne nje ishull.Atje gjeti nje xhami plot me njerez qe po faleshin dhe iu bashkua atyre.Ai gjeti flete me pjese nga Kur’ani dhe filloi t’i lexonte.Njerezit e atij ishulli e pyeten, “ A di te lexosh Kur’an? “ dhe ai u pergjigj se dinte.Ata i thane, “ Mesoju femijeve tane Kur’an “. Keshtu ai filloi t’i mesonte ata dhe mori rroge per punen e tij.
Nje dite ata e pane tek shkruante, dhe e pyeten : “ A po i meson femijeve tane te shkruajne ? “. Ai pranoi dhe filloi t’i mesonte ata dhe keshtu mori prape rroge per punen e tij.
Pas ca kohesh, ata i thane : “ Kemi nje vajze jetime i ati i se ciles ishte njeri i mire. A pranon te martohesh me te ? “ Ai ra dakort dhe me vone tregoi. “ U martova me te dhe kur qendrova me te, pashe se mbante po ate varese ne qafe.I kerkova asaj te me tregonte historine e vareses, dhe ajo tha se i ati e kishte humbur ne Meke dhe se nje njeri e kishte gjetur e ai ia kishte kthyer.Ajo i tregoi se i ati gjithmone lutej qe e bija te bekohej me nje burre si ai njeri i ndershem.Atehere, une i tregova asaj se ai njeri isha une. “

Ai braktisi diçka per hir te Allahut, dhe Allahu ja kompensoi me diçka edhe me te mire.

“ Vertete, Allahu eshte i Mire dhe i Paster, dhe nuk pranon tjeter perveçse vepren e miren dhe te paster.”