Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[g.gerguri]

Baba, a mund te mi huazosh 10 euro?

Një njeri erdhi vonë, i lodhur dhe i nervozuar nga puna, përderisa i biri i tij pesë vjeçar po e priste te dera e shtëpisë.

"Baba, a mund të të pyes diçka?"...

"Natyrisht, biri im, çfarë ka ndodhur?" ia ktheu njeriu.

"Baba, sa të paguhet ora?"

"Kjo me të vërtetë nuk të hyn në punë ty fare?" Pse bën pyetje të tilla?" iu përgjigj njeriu i zemëruar.
"Vetëm dua ta di. Të lutem më thuaj sa të paguhet ora?" e luti voglushi.

"Nëse patjetër duhet ta dish, unë i fitoj 20 euro në orë."

"Oh" psherëtiu vogëlushi dhe qante kokën. Shikonte dhe thoshte: "Baba, të lutem a mund të m'i huazosh 10 euro?"
Babai u tërbua. "Nëse ky është qëllimi yt i vetëm, atëherë pse dëshiron të dish sa fitoj unë që t'i marrësh ca para për të blerë ndonjë lodër të marrë apo diç tjetër të padobishme, shko të lutem menjëherë në dhomën tënde dhe flij. Mendo se përse je kaq egoist. Unë punoj gjatë dhe orë të rënda për çdo ditë dhe nuk kam kohë për këso lodra qesharake."

Voglushi shkoi i qetë në dhomën e tij dhe mbylli derën. Njeriu u ul dhe zemërohej gjithnjë e më tepër për shkak të pyetjeve të voglushit. Si mund të bëjë ai pyetje të tilla, me qëllim që të marrë ca para? Pas një ore njeriu u qetësua dhe filloi të mendoj se mos kishte qenë pak i ashpër ndaj të birit. Ndoshta kishte diçka që duhet ta blente ai me këto dhjetë euro. Pos kësaj, ai nuk kërkon shpesh para? Njeriu shkoi te dera e dhomës së fëmijëve dhe e hapi atë. "Biri im, a ke fjetur? pyeti ai.

"Jo baba, ende jam i zgjuar." u përgjigj djaloshi.

"Mendoj se u solla pak ashpër më heret ndaj teje" tha njeriu. "Ishte një ditë e gjatë dhe unë e shfryva zemërimin tim në ty. Ja ku i ke ato dhjetë euro për të cilat më lute."

Vogëlushi u ngrit menjëherë duke shkëlqyer. "Oh baba, shumë faleminderit! bërtiti ai. Pastaj nxori me vrull ca kartmonedha të zhubravisura nën jastëkun e tij. Kur e pa njeriu se djaloshi kishte para u zemërua sërish. Djaloshi numëronte paratë me kujdes dhe pastaj shikonte babain e tij.

Babai zhurmonte: "Përse kërkon më shumë para prej meje pasi që ti vetëmse i paske disa?"

"Ngase nuk kisha mjaft. Por, tash kam mjaft!" ia ktheu djaloshi.

"Baba, tash i kam 20 euro së bashku... - A mund ta blej një orë nga koha jote qe ta kalosh me mua?"

[uvejsa]

Shume tregim i bukur dhe ne te njejten kohe shume prekes.

Shpresoj t'ia kete blere babi ate ore per te qendruar me te sepse ai eshte dhurata me e cmuar qe i eshte dhuruar ndonje here dhe qe ka vlere me teper se tere rrogat e jetes se tij.

[LOGIC]

Pikë për pikë

Një nga studentët e hadithit vdiste me mall për kërkimin e dijes. Ai do të ulej aty ku mblidheshin dijetarët dhe do të mësonte prej tyre.

Kur kaloi një kohë, ai ndjeu se nuk kishte sukses, pasi nuk mundi të fitojë dituri. Kështu ai arsyetonte me vete: "Unë nuk jam i denjë për këtë dituri."

Ai dha atë duke menduar se ai nuk kishte kapacitet dhe se nuk ishte i kualifikuar për kërkim të dijes.

Pasi kishte lënë sferën e dijes, një ditë kaloi tek një shkëmb në të cilën uji po e pikonte, rënie pikë për pikë . Pikimi i vazhdueshëm i ujit (me vite) e kishte dëmtuar shkëmbin në një pikë ku kishte bërë një vrimë në të. Njeri qëndroi atje për një kohë, duke e shqyrtuar dhe reflektuar, dhe mendoi, "Ky ujë, pavarësisht nga butësia e tij kishte një efekt mbi këtë shkëmb të vështirë. Mendja dhe zemra ime me siguri nuk janë më të fort sa ky shkëmb dhe as dituria më e butë se sa ky ujë. "

(Kjo i bëri një përshtypje të thellë dhe) ai ishte i vendosur për tu kthyer mbrapa duke e kërkuar diturinë, të cilën e bëri dhe shkëlqeu në të. Ai më vonë u bë një nga ata të referuarit për shkak të diturisë.


Al-Jaami’ Li-Akhlaaq-ir-Raawee Wa Adaab As-Saami of Al-Khateeb Al-Baghdadi

[fisniku-student]

Një tregim shumë prekës i vogëlushes Berae



Ajo është një vajzë egjiptiane, quhet Berae, është 10 vjeçe. Është fëmija i vetëm në familje. Prindërit e saj janë mjek dhe udhëtuan në Arabinë Saudite për të punuar në një prej spitaleve atje.

Beraeja është shumë e zgjuar, saqë e mësoi tërë Kuranin përmendësh dhe rregullat e tij në këtë moshë kaq të hershme. Mësoi në Saudi në një prej shkollave më të mira. Mësuesja e saj gjithnjë i thoshte: “Ti gjithsesi do duhej të ishe në një klasë më lartë se që je tani”.

Familja e saj ishte një familje e vogël dhe besimtare. Papritmas një ditë nëna e saj ndjeu një dhimbje të madhe që nuk e kishte ndier kurrë më parë. Pas analizave mjekësore u konstatua se ajo ishte e sëmurë nga kanceri. Nëna mendoj gjatë se si ta lajmëroj të bijën e saj që një ditë kur të zgjohet nga gjumi nuk do ta gjejë atë. Më në fund pas një mendimi të gjatë i tha asaj: "Oj Berae, unë do të paraprij ty në Xhennet. Kur'anin që e ke mësuar duhet ta lexosh çdo ditë në mënyrë që ai të mbrojë ty në dynja”.

Nuk e kuptoj qartë Beraeja nënën e saj, mirëpo ajo e ndjeu një ndryshim kur shihte nënën e saj duke shkuar nëpër vizita mjekësore rregullisht.

Beraeja shkonte në mëngjes në shkollë dhe kthehej pas mësimit në spital tek nëna e saj. I lexonte Kuran dhe qëndronte me të derisa kthehej babai i saj nga puna dhe e merrte atë.

Në mëngjesin e një dite ishtë një thirrje e emergjente nga spitali për babain e Beraes ku e informuan se gjendja shëndetësore e gruas së tij po keqësohej, dhe se ai duhet te vinte në spital sa më shpejt. Doli me shpejtësi nga puna dhe shkoi në shkollë për ta marrë Beraën.

Posa arritën në spital, babai kërkoi nga Beraeja të qëndroj në veturë derisa të kuptoj diç rreth shëndetit të gruas dhe të kthehet ta marrë Beraen që ta shoh nënën e saj. Ai nuk deshi qe vajza e tij ta shoqëronte në këtë vizitë që të mos e shihte nënën e saj në atë gjendje. Babai i saj doli me shpejtësi nga vetura, sytë i kishte të mbushur me lot , mendjen e kishte te gruaja e tij, gjatë kalimit të rrugës e goditi një veturë ku vdiq menjëherë. Doli Beraeja me shpejtësi nga vetura duke qarë me lot në sy u hodh në krahët e babait të saj të vdekur .

Tragjedia e Berasë u thellua vetëm pas pesë ditëve kur i vdes edhe nëna, mbetet e vetmuar dhe pa asnjë të afërm në atë vend.

U tubuan shokët e babait të saj dhe disa bamirës nga Egjipti dhe Arabia Saudite për të gjetur një zgjidhje për Beraen, mirëpo ajo gjatë asaj kohe ndjeu një dhimbje të madhe dhe pas disa analizave mjekësore u konstatua se ajo ishte e sëmurë nga e njëjta sëmundje që kishte pasur nëna e saj. Të gjithë u mërzitën dhe i kaploi një pikëllim i madh, ndërsa Beraeja buzëqeshi dhe tha: “Tash do të shkoj te prindërit e mi”. Të gjithë mbetën të habitur, tërë këto sprova në kokën e një fëmija kaq të vogël, dhe kjo ishte durimtare dhe e kënaqur me caktimin e Allahut.

Nëpër Arabinë Saudite filloi të përhapet lajmi i saj. Një bamirës e mori përgjegjësinë për mjekimin e saj. Ai e mori atë dhe e dërgoi në një spital në Britani. Ajo tani gjendet në këtë spital dhe një nga televizionet saudiane e thërret shpesh në telefon për të kuptuar gjendjen e saj dhe kërkon nga ajo të lexoj Kuran. Ajo gjatë telefonatës lexon Kuran e nganjëherë ndonjë ilahi apo poezi dhe bën dua për prindërit e saj, ku zëri i saj i bukur bëri të qajnë miliona njerëz.

Pas disa analizave të thella mjekët erdhën në përfundim se duhet t’i prehën dy këmbët për shkak të përhapjes së sëmundjes, pas një kohe sëmundja i kaloi në kokë ku tash pritet të operohet për këtë.

Në fund kërkojmë nga ju që të bëni dua për shërimin e saj.


Për të dëgjuar zërin e saj të bukur që i bëri të qajë miliona njerëz klikoni faqet më poshtë:

[muslimane10]

SI E PRANOVA ISLAMIN – NGA MOTRA E JUAJ MEDINA

Unë çdoherë e kam besuar Zotin prej që e mbajë në kujtesë të kaluarën. Nëna ime ka qënë katolike, besimtare e fortë. Kështuqë, unë kam jetuar dhe jam rritur në një familje katolike.
Pas disa kohëve ka dashur All-llahu që të takohem me një djalosh emigrant nga Kosova, me të cilin edhe jam martuar dhe kam jetuar me te 10 vite si katolike.
Ai gjithherë ishte musliman, mirëpo ai në fillim të takimit nuk e falte namazin rregullisht. Ai linte parimin kryesor për një besimtar musliman, që është t'i nënshtrohesh All-llahut me ibadet, pasiqë mu për këtë na ka krijuar Ai. Siç thotë All-llahu i Madhëruar: "Unë nuk i krijova xhindet dhe njerëzit për tjetër pos që të më adhurojnë." [Edh-Dharijat, 56] Mëgjithate, ai e ndjente vetën keq se pse nuk e kryen këtë obligim dhe çdoherë kishte shpresën se një ditë do t'ia fillojë. All-llahu nga mëshira e Tij, na ofroi të dyve, mua dhe atë afër Tij. All-llahu Ekber – All-llahu është më i madhi.
Çdoherë e kam dashur profetin Isa – Jezusin, aq fortë saqë ashtu kemi mësuar se ai ka qenë një i dërguar nga ana e Zotit dhe djalë i Tij. Kështu kam besuar derisa lexova Librin e Shenjtë – Kur'anin ku thotë All-llahu: "S'ka dyshim se All-llahu nuk e falë (mëkatin) t'i përshkruash Atij rival (idhujtarinë), e përpos këtij (mëkati) ia falë kujt të do. Kush i përshkruan All-llahut rival, ai ka trilluar një mëkat të madh." [En-Nisa, 48]
"Pra, përpos All-llahut mos lut zot tjetër e të bëhesh prej të dënuarve." [Esh-Shura, 213]
"Thuaj i lutëm Zotit tim dhe nuk i shoqëroj Atij askënd!" [El-Xhind, 20]
"Kush i bën shok All-llahut, All-llahu ia ndalon Atij mirësitë e xhennetit dhe vendqëndrimi i tij është zjarri." [El-Maide, 72]
Dhe lexova hadithet e Pejgamberit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem]: "Kush adhuron dikë tjetër përpos All-llahut dhe vdes në këtë gjendje hyn në zjarrë." [Muslimi]
"Mëkati më i madh është t'i shoqërosh All-llahut dikë tjetër." [Muslimi]
"Kush vdes duke i bërë shok All-llahut hyn në zjarr." [Muslimi]
Këto dhe argumente të shumta si këto që më bënë të bindem me Islamin.
Falënderimet i takojnë All-llahut që e dërgoi të Dërguarin e fundit [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] që t'na udhëzojë dhe t'na njerrë nga errësira në dritë, në rrugën më të drejtë.
Lus All-llahun që t'më falë mua dhe t'i udhëzojë të gjithë ata që nuk e njohin All-llahun ashtu siç e meriton të adhurohet dhe t'i drejtojë zemrat e tyre në fenë e pastër, Islamin dhe ta njohin All-llahun dhe profetin e tyre të fundit ashtu siç e meritojnë.
Ka prej njerëzve, që nga mosdija e tyre që kanë e fyejn Pejgamberin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem], por All-llahu është Ai, që e ndryshon gjendjen dhe e udhëzon kënd të dojë Ai.
Unë e falënderoj All-llahun që më bëri ta gjejë besimin e vërtetë dhe ta njoh profetin e fundit, Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem].
All-llahu më ka udhëzuar hap pas hapi dhe këtu kam parë, elhamdulilah, që Ai na do, apo i do robët e vet dhe na përgjigjet neve.
Dhuntitë e Tija janë të shumta. Njëra nga ata është se na ka gëzuar me një vajzë, elhamdulilah, gjatë kohës që ende isha e krishtere. Shpesh herë rrjedhin lotët kur i kujtojë të mirat që na i ka dhuruar. Inshallah do të mundohem që të jem sa më shumë besnike ndaj urdhërave të Tija, me të cilat na ka obliguar, që këto gjithsesi janë në të mirën tonë.
E lindja e vajzës, ashtu siç thashë më herët, kur unë isha ende e krishtere. Në këtë kohë bashkëshorti më tregoi për një webfaqe të Islamit në gjuhen suedeze. Sa herë që lexojsha ndesha qetësim shpirtëror, çdo ajet palohej në zemrën time duke u dalluar e bardha nga e zeza, duke e parë se si duhet të jetë një rob i All-llahut dhe e vetmja rrugë që i afrohet me dashuri All-llahut ishte feja Islame.
Kështuqë kam gjetur lumturinë në 5 kohet e namazit dhe takimin me Krijuesin, ashtu siç na ka porositur me mbulesë Islame (hixhabin). Pra, këto janë prej obligimesh të All-llahut, janë të lehta për t'i kryer dhe këto i kam ndje disi në vete: Medina, kjo është dhuratë nga Unë, që të jeshë sa më afër Meje.
Kur vendosa që të bëhem muslimane ju afrova një ditë bashkëshortit tim dhe i thashë se unë dua të bëhëm muslimane dhe ta pranoj All-llahun Zot të vetëm, duke mos e shoqëruar në adhurim me askënd tjetër dhe ta pranoj Muhamedin [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] të dërguar dhe rob të All-llahut dhe Pejgamber të fundit. Në këtë moment bashkëshorti mbeti i habitur dhe gati se nuk me besonte. Ishte aq i gëzuar nga këto fjalë saqë deshi All-llahu që edhe ai të bëhët një musliman i mirëfilltë.
Kështu pra unë e pranova Islamin, elhamdulilah, falënderimet i takojnë vetëm All-llahut.
Në përfundim dua të them se e vetmja e vërtetë nga të gjitha religjonet është Islami. Ashtu siç ka thënë All-llahu: "Feja e vetme e pranuar tek All-llahu është Islami. U kundërshtuan ata që u është dhënë libri, pasi që u erdhi e vërteta, nga zilia mes vete. E kush mohon argumentet e All-llahut, (le ta dijë se) All-llahu (ia) llogaritë shpejtë." [Ali Imran, 19]
Në fund lus All-llahun [subhanehu ve teala] që njerzimit t'ua mundësojë ta kuptojnë këtë!

[muslimane10]

U UDHËZOVA NË DUART E VAJZËS TRI VJEËARE

Unë jam një djalosh i ri, i martuar para katër viteve, dhe më ka furnizuar All-llahu me një grua të ndershme dhe të devotshme, e cila e ka frike All-llahun shumë. Prej kësaj martese, All-llahu me dhuroi edhe një vajzë, e cila është sikur të jetë engjull.
Kohë të gjatë isha në gaflet dhe i zhytur në mëkate, sa që edhe pas martese pija alkoolin dhe thellohesha në mëkate dhe defrimet e kësaj bote.
Isha nga ata që shikoja tërë natën filma të fëlliqur në shtëpi, pasi flenin gruaja dhe vajza ime. Nuk falësha dhe nuk agjëroja, dhe as që dija gjë nga Islami, perveç disa fjalëve, të cilat i kisha dëgjuar ndonjëherë nga muezinet e xhamive. E kaloja jetën në këtë gjëndje me vite të tëra duke mos e shijuar ngushtësine e shpirtit dhe zemrës sime. Derisa erdhi një ditë, e cila ma ndryshoi tërësisht jetën time.
U ktheva në shtëpi, dhe si zakonisht, me vete kisha një film pornografik, të cilin e ruaja ta shikoja atëherë kur të gjithë të kenë fjetur. Pasi i mori gjumi ata, mora filmin dhe e futa ne video... filloi filmi. Dhe unë normal duke shikuar... kur ja vajza ime e vogel, tashmë tri vjeçare, e hapi deren e sallonit. Kur e pashë atë shpejtova dhe e hoqa filmin. Ndërsa ajo mua afrua dhe më tha: O babai im, haram të qoftë, ke frike All-llahun!
Kur i dëgjova këto fjalë, u çova shpejt dhe hyra në dhomë, u mbulova dhe fillova të dridhem, sa që me dukej se e gjithë bota po me ngushtohet rreth meje. Qendrova ashtu derisa u qetësova pak, e pastaj fillova të mendoj, edhepse fjalët e vajzës me silleshin në mendje vazhdimisht. Në atë kohë të mesnatës, fillova të ndjejë sinqerisht fjalen: "Ke frikë All-llahun!" Fillova të kuptoj se ato nuk ishin fjalet e saj, pasiqë ajo ende është shume e vogël, por ia ka mundësuar t'i thotë ato fjalë Ai, i cili do t'ia mundesoje të flasë çdo pjese të trupit.
Duke qënë në këtë gjëndje, kur ja ezani i sabahut. U çova dhe e pashë vetën se më kishte humbur fuqia dhe isha djersitur. Hyra dhe u pastrova, pastaj dola në xhami, për herë të parë të falëm për All-llahun dhe të kërkoj nga Ai falje dhe mëshirë. E pse jo, kur ai thotë: "Thuaj: "O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime vetën tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, sepse All-llahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është Mëshirues!" [Ez-Zumer, 53]
Dhe Ai është All-llahu, mëshira e të Cilit ka kapluar çdo gjë.
Po! U ndryshua jeta ime në tërësi. U largova nga të gjitha mëkatet dhe haramet, në të cilat kisha qënë. Fillova të fali namazet në xhami, të lexoj Kur'an, të mësoj edhe përmendesh me ndihmen e gruas sime të devotshme. U ktheva në njeri, pasiqe kisha qënë sikur kafshe, haja dhe pija dhe jetoja pa asnjë qëllim. E tash, kam qëllimin tim kryesor, nënshtrimin ndaj All-llahut dhe urdhërave të Tij.
Pas një viti të jetës sime të re, All-llahu me furnizoi edhe me një fëmije të bukur, sikur hëna katërmbedhjetëshe.
Pas një kohe të shkurtë, duke qëne rrugës me familjen, na ndodhi një fatkeqësi, u rrotullua automjeti yne disa herë. Nga ky aksident, nuk shpetoi askush nga familja ime perveç meje. Me vdiq gruaja bashkë me të dy femijët.
U ktheva në shtepi, dhe duke qëne ende ashtu në merzi dhe pikëllim, kur ja po me bën vesvese djalli i mallkuar, dhe me thotë: Pi alkool nëse don t'i harrosh të gjitha! Por, mu kujtua fjala e vajzes sime: O babai im, haram të qoftë, ke frikë All-llahun! Dhe nuk ia lejova vetës kurr më të kthehem nga drita në errësire.
Tash vazhdoj jetën në adhurim ndaj All-llahut dhe në lexim të vazhdueshme të Kur'anit dhe lus All-llahun që të vdes me La ilahe il-la All-llah dhe të takohem me familjen time në xhennetet e Tija të pafundme.

[The_Capital]

Mbreti me katër gra

Ishte njëherë një mbret i cili ishte martuar me katër gra. Mirëpo gruan e katërt e donte çmendurisht dhe bënte çdo gjë vetëm që ta lumturonte atë. Kurse gruan e tretë gjithashtu e donte mirëpo e ndjente sikur ajo po e tradhëtone me dikë tjetër.

Gruan e dytë, çdo herë kur mbreti kishte vështirësi kthehej te ajo, dhe ajo çdo herë e dëgjonte kur ai ishte ngushtë …

Por gruan e parë e linte pas dore dhe nuk kujdesej për të e as nuk ja jepte hakun edhe pse ajo e donte shumë dhe luante rolë të rëndësishëm në ruajtjen e mbretërisë.

Një ditë sëmuret mbreti dhe e ndjeu se po i vinte fundi. Filloi të mendoj e tha: "Unë i kam katër gra, e nuk dua që të shkoj në varrë I vetëm …”

E pyet gruan e katërt: "Të desha më shumë se gratë e tjera, ta plotësova çdo dëshirë e çdo kërkesë… a dëshiron të më bësh shoqëri në varrë?" "Kurrë…" – ia kheu ajo, dhe u largua pa mëshirë dhe pa asnjë ndjenjë për mbretin, sikur të mos e njihte fare.

Mbreti e thërret gruan e tretë dhe e pyet: "Të kam dashur gjithë jetën time, a më shoqëron në varrë? Ajo ia kthen: "Natyrisht që jo, jeta është e bukur, kur të vdesësh ti do të martohem me tjetërkënd…”

E thirri të dytën dhe i thotë: "Çdo herë kur kisha ndonjë hall vija te ti dhe çdo herë ke sakrifikuar për mu dhe më ke ndihmuar, a më shoqëron për në varrë?” Gruaja e dytë i përgjigjet: “Më fal, por nuk mundem ti përgjigjem kërkesës tënde, por atë çka mundem ta bëj është të çoj deri në varrë…"

U mërzit mbreti tepër shumë nga kjo mosmirënjohje nga gratë e tij.

Kur një zë nga larg po vjen dhe po i thotë: "Unë do të shoqëroj ty në varrë, un do të jem me ty ku do që të shkosh…"

E ngriti kokën mbreti dhe e pa se ajo ishte gruaja e parë.

Ajo ishte në gjendje të mjerueshme, dukej tepër e dobësuar dhe e sëmur për shkak se burri i saj e kishte hedhur prapa shpinës. Në atë moment mbreti u pendua shumë për moskujdesin e tij ndaj saj deri sa ai ishte i shendosh dhe tha: "Ka qenë dashur të përkujdesëm më shumë për ty se sa për tjerat dhe nëse shërohem të premtoj se do të kujdesëm dhe do të kushtoj rëndësi më shumë ty se sa grave tjera…"

Në realitet secili prej nesh i ka katër gra.

E katërta: Trupi (epshi) - sa do që të kujdesemi për trupat tonë dhe t’i nënshtrohemi epsheve tona, kur të vdesim menjëherë do të na lënë të vetmuar.

E treta: Pasuria - do të na braktis neve dhe do të shkoj te tjetri.

E dyta: Familja dhe Shoqëria - sa do që të sakrifikohen për ne në jetën tonë, nuk presim më shumë se sa të na dërgojnë deri te varri.

E para: Veprat e mira - duhet të kujdesemi dhe t’i kushtojmë më shumë rëndësi se sa epsheve, pasurisë apo shokëve, sepse veprat e tona do të jenë të vetmet që do të jenë me ne në varrë.

Sikur të personifikohen punët tona në formë të njeriut (ashtu si do të personifikohen kur të jemi në varrë), si do të ishte forma e tij? Si do të dukej?

I mjerueshëm i dobët e i lënë pas dore!!! Apo i fuqishëm, i pastër e i shëndosh!!!

Kjo të mbetët në dorë ty o bir i Ademit… si të punosh ashtu edhe do të gjesh.

[besa.a.best]

Esselamu alejkum vllezer dhe motra.
Ju pergezoj per postimin e ktyre tregimeve, ngjarjeve te mrekullueshme duke bartur cdo njera prej tyre nje mesazh ne vete All-llahu xh.sh ju shperbleft.

Nje person I moshuar erdhi prane Hazretit Mevlanes. Filloi qe te rrahe veten, te akuzoje veten dhe te qaje me ze te larte. I hapi kopsat e kemishes dhe filloi qe t’I bie gjoksit me grusht. Sic ishte duke qare, u kap per teshat e Mevlanes dhe filloi qe te qahet:
-Kisha nje djale shtate vjecare. Djalin tim e rrembyen. Me dite te tera jam duke e kerkuar zbathur dhe me koke te cele ne kete vape, por nuk e gjeta dot dhe tani kam ngelur pa asnje care. Pas ketyre fjaleve te plakut, Mevlana e paralajmeroi plakun ne kete menyre:
-Eshte shume per t’u habitur! Te gjitha krijesat kane filluar ta harrojne Zotin. Ate nuk e kerkojne fare dhe nuk jane duke kerkuar asgje per Te. As gjoksin dhe as koken nuk e rrahin per Te. Nje plak si ti e ndeshkon veten nga malli per femijen. Pse nuk e kerkon Zotin dhe nuk kerkon ndihme nga Ai, qe ta gjeje Jusufin e humbur, ashtu sic e gjeti Jakupi a.s ?
Plaku e mbylli gjoksin dhe u pendua per menyren se si veproi. Ne ato moment u dha lajmi se ishte gjetur femija qe kishte humbur.

[fisniku-student]

Musa alejhi selam dhe shoku i tij në Xhenet



Musa alejhi selam, Pejgamberi i Allahut, a e dini se kush ka qenë Musa alejhi selam?!! Pejgamber, i cili ka folur me Allahun subhanehu ve teala drejtpërdrejt, pa ndërmjetësues, dhe ka qenë njëri prej pesë Pejgambereve më të zgjedhur (ulul azm).
Tregohet se një ditë prej ditësh Musa alejhi selam iu drejtua Allahut me lutje:

- O Zoti im, o Zoti im! Kam dëshirë ta di se kush është shoqëruesi im në xhenet!

- Njeriu i parë që do të kalojë pranë teje do të jetë shoqëruesi yt në xhenet - ia ktheu Allahu subhanehu ve teala.
Musa alejhi selam priti dhe tha:

- A thua kush do të kalojë pranë meje?!
Papritmas kalon një njeri i thjeshtë që Musa alejhi selam nuk njihte atë, dhe as ai njeriu nuk e njihte Musën alejhi selam.

- Njeri i thjeshtë si gjithë njerëzit - ka menduar Musa alejhi selam - A mos do të jetë ky njeri prej Pejgamberëve, apo njeri i njohur me devotshmërinë e tij.

Mirëpo ky njeri nuk ishte i njohur, ishte njeri i zakonshëm .

Musa alejhi selam filloi ta ndjekë nga pas, dhe të shikojë se kush është ky shoqërues i tij në xhenet. Pas pak pa se ky njeri hyri në një shtëpi të vjetër dhe të hapur (pa dyer e pa dritare). Djaloshi hyri në këtë shtëpi, dhe u ul përpara një gruaje të plakur, të shtyrë në moshë dhe e sëmurë me sëmundje të ndryshme. Gruaja ishte e ulur në tokë, Musa alejhi selam shikonte nga larg se çfarë po vepronte ky djalë.
Djaloshi e përshëndeti gruan (plakë) me selam, dhe filloi t'ia përgatit ushqimin. Ia solli ushqimin dhe filloi ta ushqente atë me dorën e tij. Pasi e ushqeu, i dha ujë, ia pastroi gojën e saj. Pastaj filloi ta pastrojë shtëpinë, dhe në fund doli nga shtëpia.
Musa alejhi selam e takoi atë, e përshëndeti me selam. Djaloshi nuk e njihte Musën alejhi selam, dhe Musa filloi ta pyet atë:

- O filan, kush është kjo grua (plakë), të cilës i solle ushqimin, e ushqeve, i dhe ujë, ia pastrove gojën e saj, ia pastrove shtëpinë dhe dole?

- Ajo është nëna ime, - iu përgjigj djaloshi

- A bën lutje (dua) nëna jote ndonjëherë për ty? - ia ktheu Musa alejhi selam.

- Po bën lutje të shumta, mirëpo një lutje e bën vazhdimisht që nuk e ndërprenë atë asnjëherë, - iu përgjigj djaloshi.

- E cila është ajo lutje? - pyeti Musa alejhi selam.

- Gjithmonë lutet duke thënë: "O Zoti im, o Zoti im, bëje djalin tim që të jetë shoqërues me Musën, birin e Imranit në xhenet!" - i tha djaloshi.

Pastaj Musa alejhi selam i tha: - Të përgëzoj, të përgëzoj o rob i Allahut, se me të vërtet Allahu i është përgjigjur lutjes së saj, dhe unë jam Musa i biri i Imranit, dhe ti je shoqëruesi im në xhenet.
Allahu subhanehu ve teala thotë:

"Zoti yt ka urdhër te prerë që mos adhuroni tjetër pos Tij, që të silleni në mënyrë bamirëse ndaj prindërve. Nëse njeri prej tyre, ose që të dy, i ka kapur pleqëria pranë kujdesit tënd, atëherë mos u thuaj atyre as "of-oh ", as mos u bë i vrazhdë ndaj tyre, po atyre thuaju fjalë të mira (të buta, respektuese) . Dhe në shenjë mëshire shtrije pranë tyre krahun përulës e respektues dhe thuaj: "O Zoti im! Mëshiroji ata të dy, sikurse më edukuan mua kur isha i vogël"!" (Israë, 23-24).

Kjo është duaja e nënës, ku jemi ne me nënat tona, çka veprojmë ne me nënat tona, vërtet Allahu e pranon duanë (lutjen) e nënës. Ja shikoni, duaja e nënës e bëri këtë njeri të thjeshtë, të mjerë, që të jetë shoku i Musës alejhi selam në xhenet si shkak i duasë së nënës së tij, e që ka prej njerëzve që bëjnë namaz tërë natën dhe nuk e arrin shkallën e këtij personi.

O vëlla tregtar, ndaj diçka nga tregtia e jote!

O ju gra, ndani diçka!

O ju fëmijë ndani diçka!

Dhe shkoni te nënat e juaja dhe gëzoni ato!

Nëna jote, pastaj nëna jote, pastaj nëna jote, pastaj babai i yt! A e din ti o vëlla dhe motër se duaja e nënës është e pranueshme, dhe duaja e babës është e pranueshme.

Shkoni te to dhe kërkoni prej tyre që ta lusin Allahun dhe të kërkojnë për ju xhenetin.




Shejh Nebiil el Audi
Nga arabishtja: Ymridin Thaqi

[The_Capital]

Si e pranoj Islamin nje plake

Nje dit prej ditve, nje plake kishte dalur per te blere ushqime per shtepin e vet, dhe kishte pasur aq shum qese me veti sa qe kur e pa Muhamedi a.s i tha plakes, loke lerme te ndihmoj, plaku ja ktheu faleminder shum o bir se ti me te vertet qenke djal i mir, duke ecur duke ecur plaka i thonte gjithmon ti te koke djal shum i mir, por kur mberriten tek shtepija e kesaj plake, plaka i tha ti bre bir qenke shum djal i mir, por po ta le nje amanet qe po flitet shum per nifar Muhamedi mos e ndjek rrugen e tina se aj met vertet ishte shum i marre siq kam ndegjuar nga te tjeret. Po buzeqesh Muhamedi a.s dhe ja ktheu aj Muhamedi qe thua ti eshte i marre, jam une loke. Plaka kur i ndegjoi keto fjal mbeti e habitur dhe pa kurfar presioni e pranoj Islamin.