Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[besa.a.best]

Esselamu alejkum we rahmetullahu we berekatuhu.

Vella Kosovar vertete nje ngjarje qe ne vete reflekton shume domethenje na ka fasinuar per se tepermi pasi nje ndodhi qe me te vertet te bene te mendosh se vetem Allahu xh.sh eshte Ai qe na ndihmon, duke mos humbur shpresat. Allahu na sprovon me semundje nga me te rendat vetem e vetem ta teston imanin tone se cilat fjale do te tingellonin ne vesh a nje eh apo Zot me ndihmo. Shume faktor ndonjhre ndikojne keqe mirepo kurr sdo jete vone Allahu i mbron te pambrojturit vetem me falje ..... Allahu qofte me ne dhe mbi ne gjithnje. Zoti ju ndihmofte dhe ju gezofte te gjitheve me paqje, miresi dashuri nder vllazerore.

[fisniku-student]

Roja e Vreshtit

Ibrahim Bin Ethem gjat kohes kur ishte princ, braktisi fronin,mallin dhe gjithqka dhe u dha pas dituris. U be evlia dhe dijetar i madh. Fama dhe ngjarjet e tij u perhapen shume . Vete i ruhej shume fames. Njeher punonte si roje e nje vreshti . Pasi kishte kaluar nje kohe te gjat qe ruante vreshtin ,nje dite i shkoi pronari i vreshtit dhe i tha"

- Shko ma sjell nje sheg te embel??

Ibrahim Bin Ethemi solli nje kokerr sheg ,por doli e tharte. Pronari i vreshtit kerkoi edhe disa te tjere shega,por te gjitha dolen te tharta. Pronari i vreshtit u inatos shume dhe i tha:





- Subhanallah ! ke kaq kohe roje vreshte dhe akoma nuk di te dallosh shegen e embel nga e tharta.

-Zoteri ,detyra ime eshte roje vreshte dhe nga tia di shijen e shegeve kur nuk i kam provuar asnjeher??

Pronari mbeti i i shtangur ngaqe nuk donta ta besonte se ishte e mundur qe nje njeri te ishte roje vreshte dhe te mos kishte provuar ta haj asnjher asnnje kokerr shege tha:

-Po te mos te te njihja ,do te thoja se ti je Ibrahim Ethemi

Kerim Gashi

[burbuqe1]

Me falni si erdhët... ?!


Kohëra të vështira, çdo gjë ishte kundër nesh. As edhe të besonim nuk të lenin e lëre më të dëshmonim me vepra.
Po u zbuluam, ndërmerrnin masat më ndëshkuese të mundshme. Duke filluar nga internimi, torturat me shtazarake, së fundi edhe ekzekutim, vetëm dhe vetëm të na ç’rrënjosnin besimin në Zot. Në fakt, sa më shumë shtohej presioni dhe torturat, arrihej e kundërta, aq më shumë rritej besimi dhe mbështetja tek Allahu...

Burrin e internuar, e vetme me djalë të sëmur, e izoluar nga bota. Askush nuk guxonte t’i vizitojë e lerë me të ju ofrojë ndihmë, qofte edhe më elementaret. Në mes jetës dhe vdekjes zgjodhën shpresën, në mes vuajtjes dhe trishtimit zgjodhën durimin. Në mes dhimbjeve dhe humbjes zgjodhën lutjet dhe mbështetjen vetëm tek Allahu.

Gjendja e djalit përkeqësohej çdo dite e më shumë, plogështi, ethe, temperatura sa vinte e rritej. Përveç lutjeve dhe lotëve nuk kishte tjetër ndihme e as ilaç që ti ofronte nëna e shkretë. Në kohën kur vërtetë mendoi që përfundoi jeta e tij, ai kishte rëne në kolaps. Nëna e përlotur me dhimbje në shpirt, pa vënë fare gjumë në sy, i shtonte lutjet çdo herë e më shumë. Asnjë moment nuk humbiste shpresat tek Zoti...

Mesnatë, një trokitje e lehtë e derës. Gruaja e trishtuar pyet me vete ” kush mund të jetë tani ?! ” “ Jam unë”- përgjigjet një zë burri. E frikësuar e hapë derën. Shikon një burrë mesatarë, të veshur me palltë të zezë, me një çantë në dore. “Ku është fëmija ?“ “Fëmija ?!” belbëzoi gruaja e shtangur, teksa e drejtonte shikimin e habitur për tek djali i shtrirë.
Me të shpejtë burri i mat temperaturën. Djali ishte i alivanosur. “Ehh, si more e keni lëne kaq gjatë në këso gjendje, mërmëriste doktori, derisa vazhdonte ti jepte ndihmën e parë. “Një injeksion ia dhashë tani, ndërsa këto ilaçet tjera vazhdoja edhe për ca dite”- foli burri i panjohur...Gruaja kishte mbetur pa fjalë, mori udhëzimet për vazhdim të kurës. Mirëpo, teksa e përcolli tek dera s’rrinte dot pa e pyetur.
“Me falni si erdhët, kush ju ka lajmëruar ?!”- iu drejtua me gjysmë zëri. “ Perse, nuk me telefonuat ju ?! “ - ngriti zërin burri i habitur. “Jo unë nuk kisha me se të ju lajmëroja.”- belbëzoj kjo”. “Eh po paskam ngatërruar adresë pra. Ku është shtëpia e këtij misionarit ? ” i drejtoj adresën e shkruar ne letër. Ishte një shtëpi tjetër shumë pranë...

Nuk ke ngatërruar adresë mendonte gruaja, Allahu të ka drejtuar tek ne, elhamdulilah, mëshira e Tij është shumë e madhe...

[fisniku-student]

Baba I Nderuar !

Selam Alejkum!

Këtë letër ia drejtoj zëmrës tënde e mbushur përplot mëshirë dhe dashuri. Zemrës, e cila më ushqeu me dashuri dhe sakrificë. Zemrës, e cila fluturon nga gëzim kur shikon buzëqeshje në fytyrën time, ndërsa copëtohet nëse më shikon të pikëlluar apo lot në faqet e mija.

Letra ime për ty baba...

Këtë letër e shkrova me plotëbindje se ti ma do të mirën. Po ta mundësonte All-llahu t’i posedosh të gjitha thesaret e kësaj bote nuk do të kurseje asgjë për mua, dhe do t’i lije nën shërbimin tim, do të kaplonte gëzimi duke me shikuar se si unë shëtis në këtë mirësi.



Përse mos të jetë kështu kur ti je ai, i cili e heq kafshatën nga goja dhe ngel i uritur vetëm e vetëm të ngopem unë, dhe nxjerr veshjen në dimrin e ftoftë për të më ngrohur mua.

Baba, ti ma do të mirën! Athua ka mirësi më të madhe se të më udhëzosh në mësimleximin e Kur’anit dhe të jem prej praktikuesve të tij?! Vallë, a ekziston vepër më madhështore dhe begati më e mire se t’ma mësosh leximin e Librit të All-llahut të madhëruar, apo të më udhëzosh në vendet ku mësohet ai?

Baba i çmuar!

Kuptimi i besimit dhe bindja tek All-llahu [subhanehu ve teala] mbillën në zemrën time që në fëmijëri, duke e mësuar leximin e fjalëve të Krijuesit tim derisa drita e Kur’anit të reflektohet në gjuhen dhe gjymtyrët e mija. Baba, ti për çdo ditë shikon përreth teje djelmosha të humbur dhe të lajthitur në rrugët e drogës, prostitucionit, mashtrimeve, burgjeve... Përse nuk më mbron që nga fëmijëria?! Përse nuk e mbush zemrën time me nurin e Kur’anit dhe urtësinë para se të vargohem në rrjetin e mëkateve dhe epshit?!

A nuk e din baba i dashur se All-llahu [subhanehu ve teala] e bëri librin e tij litar të fortë, në të cilin kush kapet për të vetëm se ka shpëtuar? E kam dëgjuar një Hadith nga i Dërguari i All-llahut [subhanehu ve teala] dhe dëshirova që ta shkruaj edhe ty, që ta dish:

“Myzhde... myzhde...! A dëshmoni se nuk ka të adhuruar me të drejtë tjetër pos All-llahut dhe se unë jam i Dërguari i Tij? Thanë: Patjetër. Tha: Vërtetë, ky Kur'ani është shkak, një anë e tija është në Dorën e All-llahut dhe një anë është në dorën tuaj, andaj kapuni fort për te! Ju nuk do të devijoni e as do të humbeni pas tij asnjëherë."

E dëgjova këtë hadith dhe mu rikujtove se si ngeleshe pa gjumë me netë të tëra duke planifikuar dhe bërë llogaritje për ardhmërinë time. Përse nuk më dorëzon në duart e të Fuqishmit dhe Mbrojtësit. Përse nuk më udhëzon në mësimin e Kur’anit që të fitoj këtë premtim të All-llahut “kapuni për atë sepse asnjëherë nuk do të shkatërroheni dhe as nuk do të devijoni”.

Baba!

Gjithashtu e kam dëgjuar edhe këtë thënie të Muhamedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]: “Vërtet All-llahu me këtë Libër do t'i ngrit disa popuj, ndërsa do t'i ulë disa të tjerë”.

Më kujtua gjithashtu se si dëshiron të më ngritesh e të kem autoritet dhe pozitë në shoqëri, mu kujtua dëshira e jote e flaktë se si dëshiron të jem mbi të gjithë, atëherë vallë përse nuk më drejton në vendet ku mësohen Fjalët e të Cilit i gjithë universi është në duart e Tij, i cili e ngritë kend të dojë dhe e nënçmon kend të dojë?! A nuk dëshiron që te kem pozitë dhe autoritet në këtë botë?!

Pastaj ti e din shumë mirë se kjo botë është kalimtare dhe pas disa viteve mbaron. Mbaron ashtu siç mbaron një ëndërr dhe pasi të ringjallemi fillojmë një jetë plotësisht tjetër, fillon etapa e parë e botës tjetër dhe të përherëshme. All-llahu [subhanehu ve teala] pasuesit të Kur’anit nuk i ka ngritur vetëm në këtë botë por edhe në botën tjetër.

Baba i dashur!

Dëshiroj të jem prej lexuesve të Kur’anit të cilët i begaton All-llahu në Ditën e Gjykimit dhe ju thotë: "I thuhet të afërmit të Kur'anit (në Ahiret): Lexoje Kur'anin dhe ngritu lartë duke e recituar ashtu siç e recitojshe në dunja se vendbanimi yt do të jetë aty ku do ta përfundosh ajetin e fundit." Baba, dëshiroj të jem prej këtyre!

Baba i nderuar!

A nuk dëshiron të më shikosh Ditën e Gjykimit në vendbanimet me të larta të xhenetit? A nuk dëshiron të jem me melekët e nderuar. Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Lexuesi i mirëfilltë i Kur’anit është me melekët bujarë.”

Baba!

Cili do të ishte mendimi yt mbi personin, të cilit All-llahu do t’ia vesh kurorën e krenarisë,veshjen e krenarisë dhe të jetë i kënaqur me atë të gjitha këto para syve të gjithë krijesave? A nuk ëndërron të më shikosh ne këtë pozitë dhe gjendje? Vallë a e din se cili është çmimi i gjithë kësaj?

Pejgamberi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] thotë: “Ditën e Gjykimit vjen lexuesi i Kur’anit, ndërsa Kur’ani thotë: “O Zot, zbukuroje! All-llahu [subhanehu ve teala] ia vendos kurorën e krenarisë, pastaj prapë thotë: O Zot, shtoja mirësitë! All-llahu [subhanehu ve teala] ia vesh veshjen e krenarisë. Pastaj prapë thotë: O Zot, kënaqu me këtë person dhe All-llahu [subhanehu ve teala] kënaqet. I thuhet këtij personi: “Lexo dhe gritu dhe pas çdo leximi të kuranit vetëm se hijeshohet.”

Baba!

Kjo begati nuk është enkas vetëm për mua, mirëpo i Dërguari i All-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] ka thënë: “Prindërit e tij veshën me dy rroba me të vlefshme se e gjithë bota dhe çfarë ka në të. Pyesin prindërit prej kah e gjithë kjo begati: “Ngaqë fëmijës tuaj ia keni mësuar leximin e Kuranit.”

A nuk ke dëshirë që All-llahu t’u zbukuron me këto dy rroba joshëse në Ditën e Gjykimit kur njerëzit janë të zhveshur dhe të zbathur?

Ndoshta ti nuk ke pasur mundësi të mësosh leximin e Kur’nit, atëherë mos e privo vetën nga mirësia e madhe që të më dërgosh tek vendet ku mësohet leximi i Kuranit e ndoshta All-llahu na begaton Ditën e Gjykimit.

Baba i dashur!

Ma mëso leximin e Kur’anit apo me dërgo tek ata persona që ua mësojnë të tjerëve... Ja pra, xhamitë dhe mektebet janë të hapura për ata që dëshirojnë të mësojnë.

Më dërgo tek ata... Assesi mos mendo se me ke dërguar vetëm në xhami apo mektebe. Por, me ke dërguar në një rrugë ku më mbrojnë meleket dhe në një kopsht prej kopshteve të xhenetit.

I Dërguari i All-llahut [sal-lallahu alejhi ve sel-lem] thotë: "Çdo grup njerëzish që mblidhen në një shtëpi nga shtëpitë e All-llahut për të lexuar Kur'an dhe e mësojnë atë mes tyre, u zbret atyre qetësia dhe i mbulon ata rahmeti dhe meleket do të kujdesen për sigurimin e tyre e All-llahu do t'i lavdërojë tek ata që i ka pranë."

Vendet dhe Tubimet ku mësohet Kur’ani janë kopshte ku nuk ka hise shejtani. Kopshte mbi të cilat zbret mëshira dhe begatia e All-llahut. Kopshte në të cilat mbrohem nga veset e këqija të kësaj shoqërie degjeneruese.

Baba!

Dëshiroj të më dojë All-llahu... të kujdesen melekët për sigurinë time... të zbret mbi mua paqja dhe qetësia... të më mbulon rahmeti i All-llahut... të më lavdëron All-llahu tek ata që i ka pranë... andaj mos më privo nga këto dobi!

Mos më privo nga këto begati ngaqë janë amanet në duart tuaja dhe ke përgjegjësi këtë për në Ditën e Gjykimit!

Nuk mendoj se do të jesh koprrac për mua në këtë çështje, ngaqë prej teje vetëm kam pasur dobi dhe mirësi, kam parë nga ti që të jesh vigjilent për mua në çështjet e kësaj bote dhe të ahiretit.

Lus All-llahun [subhanehu ve teala] që të na begaton në këtë botë dhe botën tjetër të na furnizon xhenetin!

Gjithashtu e lus Allahut që të zbukurojë ty me rrobat e xhenetit dhe të na bashkojë në xhennet!

INNA LILAHI WE INNA ILEJ HI RRAXHIUN


TE ALLAHUT JEMI DHE TEK AI DO TE KTHEHEMI


Allahu inshAllah ia zgjeron varrin edhe ia ban kopsht prej kopshteve te xhennetit edhe ty ta shtoft sabrin e te begatoft me te mirat e dunjas dhe ahiretit

Autori: x

[fisniku-student]

Fustani Premtuar ,ne Naten e Bajramit !!!

Ishte dita e fundit e Ramazanit,qe do te do te thotë se ishte Nata e Bajramit ,kur nje njeri qe kishte familje dhe punonte si shofer u nis per ne Punë me premtimin qe ia kishte dhene Gruas se tijj,per ti ia blerë nje Fustan ,si shenje dhuratë per Festen e Bajramit...

Si qdo dite tjeter e zakonshme pune,si shofer i nje autobusi udhetaresh me destinacion levizje ,prej nje qyteti ne qytetin tjeter dhe rruga ne te cilen kalonte autobusi ishte mjaftë e rrezikshme per tu vozitur per shoferin e autobusit,keshtu qe përhere kishte veshtiresi ne drejtimin e timonit te autobusit ,sepse keto lloj rrugesh beheshin te ndjeshme perhere ndaj ndryshimeve atmosferike.

Mirpo kjo dite pune nuk ishte obligimi I vetem I ketij shoferi,sepse ne mendjen e tij existonte nje obligim shpriteror dhe moral,qe kishte te bente rreth dhurates (fustanin) qe ia kishte premtuar gruas se tij per te nesermen ne Festen e Bajramit .

Sot niset qe heret ne mengjes per te shkuar ne punë,dhe ne stacionin ku priste autobusi vinin radhazi udhetaret keshtu qe u mbush Autobusi me udhetarë dhe u nis per ta filluar rrugetimin e tij per destinacionin e caktuar. Ishte nje mot me shi dhe bente pakë te ftoht dhe ishte rrugë e veshtirë per tu kaluar

Rruges duke ecur,,ne drejtim te autobusit vinte nje Kamion I madh mallrash I tejngarkuar, dhe kur papritmas ky Kamion devijon nga rruga e tij dhe humb orientimin dhe I bene disa rrotullime dhe ne fund godet fuqishem autobusin dhe I shkakton dema te medha autobusit dhe poashtu shkaktoi edhe lendime te konsiderueshme tek udhetaret te cilet ndodheshin ne autobus dhe poashtu lendohet rënd edhe Shoferi I autobusit.
Vjen ndihma e shpejt pas nje kohe dhe te lenduarit dergohen ne nje ambulanc aty afer,dhe shoferi kishte pesuar lendime te renda,sa do qe mjeku beri perpjekje,shoferi nuk arritit te mbijetoj dhe vdiq.

Mjeku qe e kishte pranuar per pacient shoferin,I cili qendronte afer kufomes se tij,papritmas ndegjon nje cingërrimë Telefoni ,ne rrobat e shoferit te vdekur dhe ky doktori merrë telefonin nga rrobat e shoferit te vdekur dhe hap telefonin,ku u lajmrua Gruaja e shoferit , e cila me gezim priste qdo lajm per Fustanin e saj ,qe prsite si dhuratë nga burri I saj.

• Gruaja : Alo ,burri im I dashur

• Doktori : alo !! (doktori paraqitet ne vend te burrit te saj)

• Gruaja: a je ti burri im ti,qfar paske ndryshuar zerin keshtu (veren ndryshimin e zerit te doktorit)??

• Doktori: O une jam ,por po bene zhurme e madhe ne Autobus ,sepse eshte perplot me udhetar dhe keshtu nga zhurma e madhe ,po ndryshon zeri im.

• Gruaja: po a, O burri im I dashur ,a ma ke blerë Fustanin per festen e Bajramit??

• Doktori: I nxene ngusht,heshtë pak ,dhe duke menduar se si ti thotë qe nuk jam burri I saj dhe ti tregoj te veretet se burri saj ka pesuar aksident dhe ka vdekur,I dhimbset dhe I thot ,qe nuk ta kam bler Fustanin,sepse nuk po kam kohe ,por huazoji ca te holla dikund dhe bleje fustanin, dhe tani une kur te vije,ia kthej te hollat.

• Gruaja:Ani pra ,ashtu po veproj….

U nderpreh lidhja telefonike ………

Doktori mori per detyre qe parat e marra borgj nga kjo Grua per te bler fustanin ,ti paguaj .

Kerim Gashi

[LOGIC]

Gjenerata e cila nuk përsëritet



http://www.islamgjakova.net/

Një ditë përderisa halifi Omer b. Hattabi r.a. ishte në shoqëri të sahabëve, erdhën dy djelmosha duke sjellur para vetit një beduin. Posa erdhën tek Omeri r.a., ai tha:

"Çfarë do të thotë kjo?" Ata thanë:

"Ky njeri e ka mbytur babain tonë."

"A e ke mbytur babain e tyre?" - pyeti Omeri r.a..

"Po." - u përgjigj beduini.

"Si e mbyte?" - pyeti halifi.

Beduini u përgjigj: "Hyri me devetë e tij në tokën time. Unë i tërhoqa vërejtjen, por ai nuk vëri veshin fjalëve të mia, dhe hodha një gur mbi te. Guri e goditi në kokë dhe ai vdiq."

Omeri r.a. në këtë tha: "Hakmarrja është varja!" Urdhri i cili shkruhej dhe gjykimi nuk pranoi diskutim. Omeri r.a. nuk pyeti për familjen e këtij njeriu. Omeri r.a. nuk pyeti fare se a ishte nga familja me nam, e fuqishme, e madhe dhe çfarë pozite kishte në shoqëri. Omeri r.a. asgjë nga këto nuk e interesonte, sepse ishte i drejtë në gjykim në ligjin e Allahut. Sikur të ishte në pyetje edhe i biri, do ta kryente hakmarrjen.

Ky njeri tha: "O udhëheqës i besimtarëve, të lutem në emër të Atij që krijoi qiejt dhe tokën, të më lirosh vetëm një natë. Dëshiroj të shkoj te familja ime, bashkëshortja dhe fëmijët në shkretëtirë. Dëshiroj t'i njoftoj që do të më varësh. Pastaj do të kthehem. Betohem në Allahun, se përveç Allahut nuk kanë askënd."

Omeri r.a. tha: "Kush garanton për ty që do të kthehesh?" Të gjithë njerëzit heshtën. Këtë beduin nuk e njihte askush. Nuk e dinin as ku jeton, ku e ka tendën, e as cilit fis i takon. Si mund të garantonte dikush për te? Ishte kjo garancë për jetë. Kush do t'i kundërvihej Omerit r.a. në aplikimin e ligjit të Allahut nëse beduini nuk kthehej? Kush ishte ai që të ndërmjetësonte për te?

Sahabët heshtën. Omeri r.a. ndjeu një vështirësi dhe ishte në dilemë. Çfarë të bënte? A thua ta varë njeriun e t'i lërë fëmijët e tij të vdesin nga uria? Apo ta lëshojë pa kurrfarë garance, me ç'rast do të humbasë haku i të vrarit?

Njerëzit heshtën, ndërsa Omeri r.a. hamendej dhe u kthye kah djelmoshat duke i pyetur: "A po ia falni?"

"Jo." - u përgjigjen djelmoshat.

Omeri r.a. përsëri tha: "Njerëz, kush do të garantojë për këtë njeri?"

Ebu Dherr el-Gifari u ngrit dhe ashtu plak përplot askezë dhe sinqeritet tha: "O udhëheqës i besimtarëve, unë garantoj për këtë njeri." Omeri r.a. i tha: "Ky është vrasës." Ndërsa Ebu Dherri tha: "Po, edhe pse është vrasës."

Omeri r.a. e pyeti: "A e njeh?" Ebu Dherri tha: "Jo."

Omeri r.a. përsëri e pyeti: "Si do të garantosh për këtë?" Ebu Dherri tha: "Vërejta në fytyrën e tij shenjat e besimtarit. Kuptova që nuk po gënjen dhe inshallah do të kthehet."

Omeri r.a. tha: "Ebu Dherr, mos mendo se do të lëshoj nëse nuk kthehet brenda tri ditëve!" Ebu Dherri tha: "Allahu është i vetmi Ndihmues, o udhëheqës i besimtarëve."

Omeri r.a. e lëshoi këtë njeri të shkojë në shtëpi dhe të përgatitet: të përshëndetet me gruan dhe fëmijët e tij, e pastaj të kthehet.

Omeri r.a. nuk harroi terminin e marrëveshjes dhe numëronte çdo ditë. Ditën e tretë në kohën e ikindisë, tellalli thirri njerëzit. Populli ishte mbledhur si dhe dy djelmoshat e babait të vrarë. Ebu Dherri qëndronte pranë Omerit r.a..

Omeri r.a. e pyeti: "Ku është njeriu?" Ebu Dherri u përgjigj: "Nuk e di , o udhëheqës i besimtarëve!"

Sahabët heshtnin, ndienin vështirësi për të cilën askush nuk e dinte përveç Allahut xh.sh.. Është e vërtetë që Ebu Dherri ishte ngulitur thellë në zemrën e Omerit r.a. dhe e dinte që do të jepte çdo gjë për te, por ky ishte ligj i Allahut. Ky ishte sistem i jetës. Këto ishin rregullat e Zotit dhe askush nuk kishte të drejtë të luajë me këto rregulla.

Diç para se të perëndojë dielli, njeriu u paraqit. Omeri r.a. solli tekbir, poashtu edhe myslimanët tjerë.

Omeri r.a. tha: "O njeri, sikur të mbeteshe në shkretëtirë, nuk do të dinim për ty as vendin ku jeton." Ai u përgjigj: "O udhëheqës i besimtarëve! Për Allahun, unë nuk frikësohem nga ti, por nga Ai i cili di të fshehtën dhe të brendshmen. Ja, udhëheqës i besimtarëve, e lashë bashkëshorten dhe fëmijët në mes shkretëtirës pa ujë dhe pa asnjë thërrmi buke, erdha që të ekzekutohet urdhri mbi mua për vrasje. U frikësova mos do të thotë dikush në mes njerëzve se e theva premtimin."

Omeri r.a. e pyeti Ebu Dherrin: "Përse ke garantuar për te?" Ebu Dherri tha: "U frikësova që njerëzit mos të thonë se ka humbur mirësia në mesin e njerëzve."

Omeri r.a. u kthye kah djelmoshat dhe tha: "Çfarë ju mendoni?" Ata duke qarë thanë: "Ja falim për sinqeritetin e tij, o udhëheqës i besimtarëve. U frikësuam që të mos thotë dikush se ka humbur falja në mes njerëzve."

Omeri r.a. klithi: "Allahu ekber", ndërsa lotët lagnin mjekrën e tij, pastaj tha: "Allahu ju shpërbleftë për faljen tuaj, djelmosha. Allahu e shpërbleftë Ebu Dherrin që e shpëtoi këtë njeri! Allahu e shpërbleftë beduinin për sinqeritetin e tij dhe për mbajtjen e premtimit! Allahu e shpërbleftë Omerin për drejtësinë dhe dhembshurinë e tij!"

Një prej muhadithëve ka thënë: "Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im, lumturia e imanit dhe islamit është varrosur në çefinat e Omerit.

Përktheu dhe përshtati:
Prim.dr.med.sc. Ali F. Iljazi

05.02.2009.islamgjakova.net

[fisniku-student]

LETRA E NËNËS

Biri im! Kjo është një letër nga nëna jote , kam turp që po e shkruaj, por pas një pavendosmërie dhe pritjeje të gjatë, e kapa lapsin disa herë, por lotët më penguan, më pushuan lotët disa herë dhe zemra nuk më lejoi.

O biri im! Pas një kohe të gjatë, shoh se je bërë djalë siç ke coptuar zemrën time.

O biri im! Para 25 vitesh ishte një ditë e lumtur për mua kur mjekja më lajmëroi se isha shtatzënë, e nënat e dinë mirë domethënien e kësaj fjale, e ajo është një përzierje lumturie e gëzimi me fillimin e shqetësimit të ndryshimeve të shumta në organizëm. Pas kësaj të mbajta 9 muaj në bark, ngrihesha me vështirësi, flija me vështirësi, haja e merrja frymë me vëhtirësi por e gjithë kjo nuk ma zvogëlonte dashurinë për ty, por ajo shtohej dita ditës mezi prisja të të shihja. Të mbajta o biri im, vështirësi pas vështirësie, dhimbje pas dhimbjeje, gëzohesha me lëvizjet e tua (në bark), gëzohesha me shtimin e peshës tënde edhepse ajo për mua ishte rëndë. Ato ishin vuajtje të gjata e më pas vjen ajo natë kur unë nuk vura gjumë në sy, pata vuajtje aq të mëdha sa që nuk i shkruan dot lapsi e nuk i përmend dot gjuha; u përballa me vdekjen disa herë e më pas dole në jetë, qarja jote u përzie me lotët e gëzimit tim e i larguan dhimbjet e plagëve.



Biri im! Kaluan vite e unë të mbaja në kraharor, të laja me duart e mia, prehrin tim e bëra shtrat për ty, gjirin tim ushqim për ty, qëndroja pa gjumë që ti të flije, lodhesha ditën që ti të gëzoheshe, shpresoja çdo ditë të shikoja buzëqeshjen tënde, prisja me padurim të më kërkoje diçka e unë të ta jepja me gjithë zemër, e kjo për mua ishte kulmi i kënaqësisë . Kaluan ditë e netë dhe unë vazhdoja në këtë gjendje, gjidhënëse e gëzuar, shërbëtore e papërtuar dhe pa ngrënë derisa u rrite, u bëre djalosh, tu shfaqen shenjat e para të burrërisë e unë vrapoja majtas e djathtas për të të gjetur nuse. Erdhi dita e dasmës m`u coptua zemra, më rrodhën lotët e gëzimit për jetën tënde të re dhe si mërzitje për ndarjen tënde. Kaluan ditë të vshtira dhe shoh se nuk je më ai që të njoh, më mohove dhe e harrove të drejtën time. Kalojnë ditë e unë nuk të shoh, nuk e dëgjoj zërin tënd, e neglizhove atë që u soll mirë me ty.

O biri im! Kërkoj vetëm pak, më konsidero të paktën në pozitën e shokëve të tu, më vendos dhe mua në listën e veprimeve të tua mujore, që të të shoh vetëm pak.
Biri im! Jam dobësuar më kanë lodhur vuajtjet e më kanë kapur sëmundjet, ngrihem me vështirësi, lëviz me vështirësi e përsëri zemra ime mbjell dashuri për ty. Nëse do të të nderonte dikush një ditë, do t`i ishe mirënjohës tërë jetën, e nëna jote të ka bërë kaq mirësi e ti nuk e shikon, është sjellë mirë me ty e ti nuk e shpërblen, ka qenë shërbëtorja jote për vite me radhë e ti nuk do t`ia dish fare, deri këtu ka arritur mendjemadhë sia!
Biri im! Sa herë dëgjoj diçka të mirë për ty që je pjella ime gëzohem edhe unë, por po habitem, çfarë gjynahu kam bërë unë që ti nuk më viziton e nuk do të më shohësh në sy, a të kam pakësuar të drejtën tënde ndaj meje?! Më vendos të paktën në pozitën e një shërbëtorjeje të thjeshtë e jepi hakun asaj. Trego pak butësi për mua, ma jep shpërblimin tim e sillu mirë se Allahu i do ata që sillen mirë .

O biri im! Dua të të shoh, nuk dua më shumë se kaq, më lejo ta shikoj pamjen e fytyrës tënde.

O biri im! Më qan zemra e më rrjedhin lotët, ndërkohë që ti vazhdon të jeshë në jetë e njerzit flasin për moralin tënd të mirë, respektin dhe bujarinë tënde ndaj tyre.

O biri im! A nuk ka ardhur koha që zemra jote të zbutet për një plakë të përvuajtur që e ka coptuar malli dhe e ka mbytur mërzia, ia shkatërrove ndjenjat, ia zemërove zemrën sa që iu thanë lotët.
Nuk ankohem e nuk lutem kundër teje, nuk e shfaq zemërimin, se nëse lutja ime do t`i kalonte retë e të arrinte tek dyert e qiellit do të të zinte haku im e mbi ty e familjen tënde do të zbriste fatkeqësia.
Jo, jo nuk do e bëj, ti vazhdon o bir të jesh shpirti im, gëzimi dhe pranvera e jetës sime. Bindu o biri im, thinjat po të dalin, do të kalojnë vite e do të bëhesh edhe ti plak e shpërblimi është sipas punës, e ke për t`i shkruar letër djalit tënd me lot në sy, siç po të shkruaj unë, e dije se tek Allahu grumbullohen ankesat.

O biri im! Ke frikë Allahun ndaj nënës tënde, ndalja lotët, ngushëlloje për fatkeqësinë e saj, e pastaj nëse do, grise letrën e saj, e dije se kush bën mirë e ka për vehten e tij e kush sillet keq e ka po për veten e tij.


*Vërejtje:

A nuk është qesharake se sa lehtë është për njerëzit Të MOS BESOJNë Në ALL-LLAH dhe pastaj të çuditen se përse po shkatërrohet bota?

A nuk është qesharake se si dikush mund te thotë 'Une besoj në ALL-LLAH', por prap e ndjek Satanin (i cili gjithashtu beson në ALL-LLAH)?

A nuk është qesharake se si ti mund të dërgosh me mija barcoleta me e-mail dhe ato të perhapen si flaka e zjarrit, por kur duhet të dërgosh mesazhe që kanë të bëjnë me ISLAMIN, njerëzit mendohen dy herë kur duhet të shperndajnë atë?

A nuk eshte qesharake qe kur ta forwardosh kete mesazh,nuk do t'ua dergosh të gjithë atyre që ke në librin e adresave, sepse nuk je i sigurt nëse besojnë dhe qfarë do të mendojnë për ty kur të marrin mesazhe nga ti?

A nuk është qesharake se si un brengosem më tepër për atë se qfarë mendojnë njerëzit tjerë për mua se sa qfar mendon ALL-LLAHU për mua?

Une bëj D'UA, për të gjithë ata që do t'ua dërgojnë këtë e-mail të gjithëve në listën e adresave të tyre, ata do të jenë të bekuar tek ALL-LLAHU në një mënyrë speciale për ta.


Dhe dergoja gjithashtu personit që ta ka derguar, per t'ia bërë të ditur që ua ke dërguar shumë njerëzve.



Shperndajeni për hirë të All-llahut, bëhuni pjesë e së mirës !
se All-llahu thotë në Kur'an:

Ndihmohuni mes vehte me të mira dhe në të mbara, e mosni në mëkate e armiqësi.

Keni dro dënimit të All-llahut, se me të vërtetë All-llahu është ndëshkues i fortë ( Maide, 2)



Momentet e gëzuara---lavdëroje ALLAHUN
Momentet e vështira---lutju ALLAHUT
Momentet e qeta---adhuroje ALLAHUN
Momentet e dhimbjes---beso ALLAHUN
Çdo moment---falënderoje ALLAHUN

[celyy]

Margaritarë të urtësisë

Njëherë erdhi një njeri në vizitë te miku i tij. Ndejti një kohë dhe kaloi bukur. Kur erdhi koha e ndarjes miku ia dhuroi një kalë. Ky u mahnit nga bujaria e mikut. I lumtur kalëroi dhe u largua.
Pas dhjetë ditësh njeriu u kthye me kalë. Përsëri miku e priti ngrohtë. Në fund e pyeti:
"Çfarë ndodhi?"
Njeriu tha: "Nuk e di. Dëshiroja të shkoj në qytet tjetër por kali më ktheu këtu përsëri."
I zoti i shtëpisë i tha: "Në rregull. Ky kalë ka lindur në këtë fshat, me gjërat e mia dhe me shtallën e tij. E kuptoj këtë, por mos harro se unë ta kam dhuruar ty, dhe të takon ty."
Pas dy dite, kalorësi me kalë u largua nga fshati. Kaluan dhjetë ditë tjera dhe kalorësi papritur u paraqit përsëri në shtëpinë e mikut të tij. Përsëri u prit me ngrohtësi. Dhe në fund miku e pyeti me butësi: "Çfarë ndodhi këtë herë?"
Kalorësi tha: "E njëjta gjë. Kali përsëri më ktheu te ti."
Miku i tha: "Unë do të ndihmoj si duhet të sillesh me kalin."
Një muaj njeriu e kaloi te miku duke e mësuar kalin dhe më në fund e përcelli. Pas kësaj here, kalorësi nuk u kthye kurrë më. Derisa e përcollën, bashkëshortja e pyeti burrin: "Çfarë roli patëm ne në këtë? Mendoj ia dhurove kalin e ai u kthye dy herë." Burri u përgjigj: "Mund t'i japësh dikujt dhuratë por kjo nuk do të thotë që personi mund ta shfrytëzojë. Përgjegjësia ynë ishte ta mësonim se si ta shfrytëzojë dhuratën."
Në të njëjtën mënyrë Allahu i dashur u dhuron njerëzve mend, zemër, por ata nuk dinë gjithmonë t'i shfrytëzojnë si duhet. Kështu Allahu i madhërishëm ka marrë edhe përgjegjësi përveç dhuntisë, që t'i mësojë njerëzit duke u treguar si të udhëheqin si duhet me "kalin - nefsin", në mënyrë që ai mos t'i kthejë pas në shkatërrim.
Pra kur ne i dhurojmë diç dikujt duhet të kemi durim, vendosmëri, dashuri dhe butësi që personit t'ia tregojmë të gjitha bukuritë e dhuratës.
Për këtë mësuesit e sinqertë janë të shquar me butësi dha dashuri ndaj njerëzve.
Pra, mësuesi duhet mësuar nxënësin për hirë të Allahut e jo për ndonjë dobi tjetër. Ndërsa nxënësit i nevojitet mësuesi për t'u afruar tek Allahu xh.sh.
Tregimi për dhuratën në mënyrë të bukur tregon për dashurinë e mësuesit ndaj nxënësit gjegjësisht për butësinë që personi në pozitë më të lartë duhet të ketë ndaj personit me pozitë më të ulët.
Pejgamberi s.a.v.s. tërë misionin e tij pejgamberik e ka vërë në një detyrë: "Vërtetë jam dërguar për ta përsosur moralin e bukur." (Bejhekiu, Hakimi nga Ebu Hurejre)

AJJAZI THYEN GURIN E ÇMUAR

Sulltan Mahmudi kishte një shërbëtor i cili quhej Ajjaz. Ishte i njohur për sjelljen e tij të bukur dhe urtësi.
Me një rast, sulltan Mahmudi mbante në dorë një gur të çmuar. Urdhëroi njërin nga vezirët (ministrat) që ta thyejë gurin. Meqë guri i çmuar i sulltanit ishte tejet me vlerë, veziri nuk e theu.
Pastaj sulltani ia dha vezirit tjetër që ta thyejë. Edhe ky refuzoi. Kështu vepruan të gjithë vezirët e oborrit mbretëror.
Atëherë sultan Mahmudi ia dha gurin e çmuar Ajjazit duke i thënë që ta thyejë. Ajjazi menjëherë e hudhi për tokë dhe guri i çmuar u bë copë-copë.
Sulltani e pyeti: "Përse e theve gurin e çmuar kur këtë nuk e bënë vezirët?"
Ajjazi u përgjigj: "Guri i çmuar është shumë me vlerë, por urdhëri yt është më i vlefshëm."
Secili prej nesh përveç cilësive të përbashkëta me njerëzit kemi edhe disa karakteristika që janë specifike për ne. Kështu dikush më tepër e do sportin, disa artin, dikush shoqërinë, e dikush vetminë. Shumë hulumtojnë tërë jetën duke u përpjekur pa rreshtur për të zbuluar specifikën e dhuruar të tij. Sa kemi sukses në këtë, është vështirë të thuhet. Sepse secili zbulim kërkon angazhim të sinqertë , përpjekje, mbedhje të informatave, përcaktimin e cakut, etj.
Dhe pengesa më e madhe në këtë punë rrugë padyshim është uni i njeriut. Këtë duhet thyer për të arritur qëllimin.

MIRËSIA E MADHE

Zejnul Abidini r.a. deshi ta testojë një femër (para se me të martohet me te), u afrua dhe i tha: "Unë kam ves të keq, kërkoj shumë, shpejtë më mbet hatri, shpejt zemërohem (gufoj), e ngadalë më kalon hidhërimi. Andaj nëse mendon se mund të më durosh më thuaj, e nëse jo, më nuk do të bëj presion."
Gruaja duke e shikuar tha: "Me ves më të keq se ti është ai i cili nuk i pranon veset e tij të këqija dhe nuk ka dëshirë të përmirësohet."
Kur dëgjoi këto fjalë, Zejnul Abidini r.a. tha: "Pasha Zotin e Qabes, ti je gruaja e vërtetë për mua."
Pas dhjetë viteve, shumë pak u konfrontuan dhe ai me zemërim i tha: "Fati yt është në dorën tënde, nëse do (nuk je e kënaqur) kërko divorc", por shpejtë u pendua për këto fjalë. Por gruaja u përgjigj: "Pasha Allahun, fati im ka qenë në dorën tënde dhjetë vite dhe ti e ke ruajtur shkëlqyeshëm dhe je kujdesur për mrekulli. Nuk do ta kqepërdor këtë për një orë, dhe ta refuzojë mirësinë tënde."
Zejnul Abidini r.a. i lumtur dhe i kënaqur tha: "Vërtetë ti padyshim je begatia më e madhe e Allahut për mua."


mesazhi.com

[fisniku-student]

E Huazuar nga Zana e Malit...

Me 21 Korrik 1969, njeriu i pare zbriti ne hene.

Fjalet e astronautit Neil Armstrong "Shqiponja u ul" i degjoi e gjithe bota nga transmetimi direkt.
Armstrongu qe ecte ne hene, ishte nje i krishtere fanatik. POR ne hene ndodhen disa gjera.
Te tre astronautet ne te njejten kohe kishin pare nje "objekt te huaj". Por gjate transmetimit disa gjera censuroheshin. Te gjitha fjalet qe transmetoheshin ishin me shkeputje.

Aldrin: Duket dicka si nje liber i hapur ketu.

Collins: Nga ky pozicion duket me qarte qe i ngjan nje libri.

Kontrolli ne toke: Cfare po thoni ju, ne hene ka liber?!

Te nesermen libri ishte zhdukur, ndersa tani nje parazit filloi ta bezdis radion. I ngjan zerit te sirenes se nje zjarrfikeseje.

Collins: A po degjon? Hiqeni kete ze! Do te me plasin veshet.

Kontrolli ne toke: Ky ze nuk vjen nga ne, eshte i huaj.

Armstrong: Dhe tani filloi muzike! Hiqni keto parazite.

Kontrolli ne toke: Nuk ka difekt. Muzika vjen nga ju.

Aldrin: Nuk do te merremi vesh me duket. Kjo muzike nuk vjen nga ne.

Njeriu i pare shetiste henen. Ajo muzike filloi perseri. "Eshhedu en la ilahe il-lall-llah"

Kontrolli ne toke: Perseri rrathe fluturues? Cfare ishin fjalet e asaj kenge?
Collins: Dicka qe duket si ESHEN MAHATMA RESAMBALLAH. Kjo eshte indisht.
Armstrong: E degjova te teren, ka mundesi te kete qene ndonje nga radiot e Afrikes.
Aldrin: Ndryshova frekuencen, perseri i njejti ze. Ky ze vjen nga hena. E pabesueshme.
Kontrolli ne toke: U cmendet? A perhapet zeri ne nje vend pa ajer?!
Collins: Pse cfare, perseri rathe fluturues?
Kontrolli ne toke: Nje semundje e panjohur, jeni te goditur prej henes apo cfare?
Ky ze, libri, kjo melodi, duhet te jene te gjitha iluzione.
Armstrong: A e filmon kamera iluzionin? A rregjistrohet iluzioni ne shiritin e nje kasete?

Kontrolli ne toke: Po mire atehere, a perhapet zeri ne nje vend pa ajer?

Armstrongu dhe astronautet e tjere te Apollo- 2 u kthyen shendosh e mire ne toke. I degjuan perseri regjistrimet e kasetave. U keshilluan edhe me nepunesin e
NASA-s me origjine egjiptiane, Faruk El Bas. U dha raporti i specialistit se fjalet e nje mesazhi ishin " Nje fjali e shenjte Arabisht" Me vone, te njejten fjali e degjoi edhe astronauti Apollo-16, Werden.
Me te vertete askush nuk kishte mbetur i kenaqur nga shpjegimi qe iu be kesaj ngjarjeje. Mbase UFO, mbase dicka tjeter, por ne hene kishte nje mesazh.

Armstrongu nuk mbetej fare i kenaqur.
Gjate kesaj kohe astronautet shetisnin token. Njerit nga astronautet, qe pritej me me teper kurreshtje, Armstrongut, i ra rruga ne kryeqytetin e Egjiptit, Kairo. Ne kete kohe ndodhi dicka.

Armstrongu u step: "C'eshte kjo muzike?" Egjiptianet mezi e mbajten veten per te mos qeshur. Pastaj iu pergjigjen: "Ajo nuk eshte muzike, eshte Ezani.....ashtu si bien kembanat ne kishe, ne xhami kendohet ezani. Eshte ze njeriu i cili therret muslimanet ne namaz."
Armstrongu: "Une e kam degjuar edhe me pare kete ze. Nuk e kam fjalen per ne toke, kete ze e kam degjuar ne hene."

Fytyra e Armstrongut ishte zverdhur: "Aman o Zot, Ty nuk te gjeta ketu por te gjeta ne hene."

Per nje kohe te gjate Armstrongu nuk nxori ze nga goja. Me ne fund ra ne shehadet dhe u be musliman.


*********************
"Takvim"


ZeM

[IntiFad@]

I Derguari i Allahut s.a.s paralajmrone te gjithe kohrat

Do vi nje kohe e tille qe...
Ne mesin tuaj do te dale nje grup qe do te nenvlersoje namazet e tyre prane namazit tuaj, agjerimet e tyre prane agjerimit tuaj dhe punet e tuaja te tjera prane puneve te tyre. Ata lexojne Kur'an, por leximi i tyre nuk u ben dobi. Ata dalin nga feja ashtu sic del shigjeta prej harkut.

Profeti (a.s.) ka thene: "Se shpejti do te vije koha kur drjet jush do te sulmojne popuj sikur sulmojne bishat e uritura drejt ushqimit te vet. E pyeten: "A eshte kjo per shkak te asaj se do te jemi pak, o i Derguari i Allahut?" Ai tha: "Jo, ju do te jeni te shumte, por atehere do te jeni te pavlere si shkuma e detit. Allahu do te nxjerre nga zemrat e armiqve tuaj friken nga ju, kurse ne zemrat tuaja do te ve dobesine C'eshte dobesia, o i Derguari i Allahut? "Dashuria ndaj dynjase dhe frika nga vdekja" tha ai.

"Ju jetoni ne nje kohe, qe nese njeri prej jush heq dore prej gjerave me te cilat eshte urdheruar, do te shkaterrohet. Pastaj do te vije nje kohe, qe nese njeri prej jush kryen vetem nje te dhjeten e asaj qe eshte urdheruar, do te shpetoje."(tirmidhiu,Fiten 79/2267)

"Do vije nje kohe, qe nuk od te kete gje me te rendesishme se keto tri gjera: para, hallall, nje vella qe do te shoqerohet perzemerisht, dhe nje sunnet me te cilin do veprohet." (Hej-semi,I.172)

"Do te vije nje kohe, qe njeriu nuk do te shikoje (nuk do ti interesoje) se ne cmenyre ka fituar pasurine e tij, hallall apo haram...?" (Buhari, Sihr;7)

"Sipas Ebu Said El-Hudri transmetohet se i Derguari i Allahut(xh.sh) ka thene: "Ne mesin tuaj do te dale nje grup qe do te nenvlersoje namazet e tyre prane namazit tuaj, agjerimet e tyre prane agjerimit tuaj dhe punet e tuaja te tjera prane puneve te tyre. Ata lexojne Kuran, por leximi i tyre nuk u ben dobi. Ata dalin nga feja ashtu sic del shigjeta prej harkut." (Buhariu, Fedailu'l-Kur'an,36)

"Vaji halli per njerezit, intriga e te cileve po afrohet shume. Njerezit ne mengjes gdhijne besimtare, ndersa ne mbremje behen jobesimtare. Fene e tyre e nderrojne me interesat e kesaj bote. Ja pra, ata te cilet kane mbetur te qendrueshem ne fene e tyre jane si ata qe ne duart e tyre mbajne prush. {(Ahmetb. Hanabel, Musned, II.390; Per me teper shih. Muslim,Iman 186; Tirmidhiu, Fiten 30,(2196)}

"Do te vije nje kohe, qe te gjithe njerezit do te punojne me kamate (fajde). Madje edhe ata te cilet ruhen prej saj do te mbeten te ndikuar nga ajo." (Nesai, Sihr 2; Ibni Maxhe, Tixharat 58; Ibni Hanbel, Musned,IV.494; Bejhaki,Sunen,IV.275)

"Do te vije nje kohe e tille qe i drejti do te pergenjeshtrohet, kurse genjeshtari do te vertetohet. Njerezit e besueshem do te konsiderohen si tradhtare dhe tradhtaret do te konsiderohen si te besueshem. Njerezit do te deshmojne ate c'ka nuk do tu kerkohet dhe do te betohen per ate qe nuk do tu lypet." (Tabe-rani, XXIII.314)

"Di te vije nje kohe e tille, qe njerezit nuk do ti japin rendesi te mires dhe nuk do te ruhen nga te keqijat." (Hejsemi, Mexhamauz-Zevad, VII.280)

"Sevban (r.a.) transmeton se Profeti (a.s.) ka thene: "Se shpejti do te vije koha kur drejt jush do te sulmojne popuj sikur sulmojne bishat e uritura drejt ushqimit te vet. E pyeten:"A eshte kjo per shkak te asaj se do te jemi pak, o i Derguari i Allahut?" Ai tha: "Jo, ju do te jeni te shumte, por atehere do te jeni te pavlere si shkuma e detit. Allahu do te nxjerre nga zemrat e armiqve tuaj friken nga ju, kurse ne zemrat tuaja do te ve dobesine? C'eshte dobesia, o i Derguari i Allahut? "Dashuria ndaj dynjase dhe frika nga vdekja" tha ai. (Ebu Davud, Melahim 5/4297)

Transmeton Zubejr b.Adij duke thene: "Shkuam tek Enes b.Malik dhe iu ankuam atij prej Haxhaxhit." "Duroni, tha ai, sepse ju do te takoni kohet e tilla qe, cdo dite e re do te jete me e keqe se ajo qe ka kaluar. Kjo gjendje do te vazhdoje deri sa te takoheni me Zotin tuaj. Une kete e kam degjuar nga i Derguari i Allahut(xh.sh.)" (Buhari,Fiten 6;Tirmidhi, Fiten35/2206)

"Juve do tju vije nje kohe e tille qe, ne ate kohe, ju keni per te menduar, se njerezit me te mire do te jene ata te cilet nuk therrasin ne miresi dhe nuk ndalojne nga te keqijat." (Ali El-Muttaki, Kenz,III.682/8462)

Pejgamberi (a.s) ka thene: "Njerezve do t'ju vije nje kohe e tille qe, zemra e besimtarit ne ate kohe do te shkrihet sic shkrihet kripa ne uje. Kur u pyet se: "Perse do te shkrihet, o i Derguari i Allahut?". Ai u pergjigj: "Sepse te keqijat i sheh dhe nuk ka fuqi ti ndryshoje ato." (Ali El-Muttaki, Kenz, III.686/8463)

Perseri i Derguari i Allahut (xh.sh.), ne keto kohera ku ka bere te ditur se fetaria eshte e veshtire te mbahet si prushi ne dore, njofton edhe rrugezgjidhjet...keshtu qe, ai ve ne dijeni se te mirat e nje njeriu ne keto kohera do te jete e barabar-te me te mirat e 50-te personave ne koherat pa intriga.


Vini re se, paralajmrimet e te Derguarit te Allahut(xh.sh.), tregojne pushtetin e te keqijave, gabueshmerise, parregullsise e pa drejtesise dhe kohen ku rregullimi i tyre eshte i veshtire. Bashkesia muslimane, i ngjason nje bashkesie me tevbe, me urdheresat per te mira dhe me ndalimet nga te keqijat. Megjithate kjo mekanizem shkaterrohet dhe kriteret miresi-lagesi prishen. I Derguari i Allahut thote: "Mbillni nje fidan edhe po te shihni se po ndodhe (Dita e Gjykimit, Kijametit)." Profeti therret madje edhe ne momentin e fundit. Lum ai qe e degjon kete thirrje ne cdo moment!

marr nga: www.presheva.com
shkruar nga: Naim Drijaj
Marrur nga Revista ETIKA Viti I Numri:3 faqe 20
solli per ju : muhamed-psh