Lexoji keto Letra (Tregime) do të Shplodhesh Menderisht

[fisniku-student]

Gafja e Profesorit te Matematikes ne Diten e Parë Te Ramazanit

Autori i ketij shkrimi: Kerim Gashi

Ishte Ditë e Marte dhe nje ndër ditet e para te Muajit te Madherishem te Ramazanit, Aroma e Agjerimit kishte perfshirë zemrat e te gjitheve nxenesve,per pos Profesorit ,I cili Ramazanin nuk e agjeronte me pretekst ,sepse e konsideronte si preventiv ndaj gabimeve te mundshme gjatë ushtrimit te detyres,si Profesor I Matematikës.

Dhe ne si Gjimnazist te vitit te IV ishim te gjithe Agjerueshem,Sidomos ,gjashte Nxenes te cilet ishim me te dalluarit nga te tjeret me zgjuarsi dhe edukim te mirëfillt ,dhe poashtu besimtar te devotshem,sa qe gezonim rrespekt te veqant nga te gjithe Profesoret e Gjimnazit,dhe disi droheshin kur gjendeshin pranë nesh ,se mos gabonin dhe keshtu te pasonin me pastaj kritikat nga ana jonë,thjesht ishim aq vigjilent ne oret e mesimit sa qe konsideroheshim si “Kritikë te Profesorave”,dhe keshtu qe si pasoj e perkushtimit tonë ndaj mesimit ne shkoll ,ne si 6 nexenesit me te dalluar me sukseset tona e renditem per 4 vite si Klasen me te mire ne shkollë.

Nje ditë te filluar me agjerim te muajit te Ramazanit,erdhem ne shkollë,dhe oret e para I kishim ne Lenden e Matematikes,dhe me profesorin e kesaj lende gezonim rrespekt te madh te ndersjellë,dhe me hyrjen e profesorit ne klas ,qe ne fillim te ores se mesimit ,po e pershendesim dhe e mirepritem me buzeqeshje si qdo profesor tjeter dhe po e pyesim si eshte me shendet, dhe si e ka familjen,dhe duke menduar ne, se eshte Agjerueshem ,e pyetem se me Agjerim si ia kalonte???

Profesori: Jo nuk jam agjerueshem,

Nxenesit: pse professor nuk agjeron nuk ndjehesh mire apo…

Profesori : nuk po agjeroj sepse po me pengon ne profesion(ne mesimdhenje)..

Nxenesit: Profesor ,agjerimi nuk te pengon ne pune apo ne profesion perkundrazi te kthjellon mendjen qe te koncetrohesh me mire !!

Profesori: Disi na injoroi (sepse ndryshonim ne moshë dhe konsideroheshim si femije nga ai,dhe nuk na pranoi keshillen tone)

Nxenesit: Nga rrespekti qe kishin ndaj profesorit heshten ,qe te mos e trazonin me tej,u bene se kinse u pjatuan me iden e profesorit (se agjerimi te pengon ne mesim)

Profesori: Ju lutem po fillojm mesimin dhe ju lusë qe ditet ne vazhdim te mos I vazhdoni ne agjerim sepse nuk mundeni te koncentroheni ne oren time te matematikes…

Nxenesit: Ne perseri heshtem dhe se u beme se ,perseri u pajtuam me propozimin e Profesorit..

Filloi ora e mesimit…

Profesori: per kete ore mesimi kishte per te ne mesuar dhe shpjeguar Llogaritmet… dhe filloi ta shkruaj nje detyrë te gjatë,sa qe duhej qe te mbushej Tabela e Zezë e tera me numra ,tri here radhazi ne menyre qe te vazhdohej dhe ne fund te nxirrej rezultati perfundimtar..

Nxenesit: Ishim agjerueshem mirpo ,kjo nuk na pengonte qe te jemi te kujdesshem dhe vigjilent ne mirekuptimin e detyrave mesimore,dhe keshtu per tu deshmuar madheria e ketij muaji,ndodhi nje qudi apo nje gafe (gabim) qe profesori na premtonte se meqense nuk agjeronte ,nuk do ta bente sepse ka stomakun plotë me ushqim,(nuk e dinte se Koka eshte ajo qe kontrollon njeriun e jo stomaku plot ushqim)…

Profesori: Gjatë shkruarjes se kesaj detyre te gjatë ne tabelë,disi ngatërroi nje “+“ (plus) mirpo nuk e verejti kete gabim…

Nxenesit: ky gabim apo ngaterrim u verejt aq shpejt nga nxenesit (te cilet ishin agjerueshem),sa qe e evidencuan atë menjeher,mirpo heshten sepse nuk deshironin ta ngacmonin profesorin per kete ,dhe priten derisa ta perfundonte detyren profesori..

Profesori: kur po perfundonte detyren verejti se nuk perputhej aspak rezultati perfundimtar me formulen e kesaj detyre,edhe pse profesori kete detyre e kishte ushtruar disa herë dhe madje e kishte te shkruar ne fletore dhe vazhdimishte e shikonte ne fletë kete detyre, mirpo kjo aspak nuk I ndihmoi qe ta shmangte gabimin..

Nxenesit: reaguan dhe I thanë profesorit se ne kete moment ke ngaterruar nje plus dhe kjo ka ndikuar qe te devijoj detyra dhe keshtu te vie deri te rezultati perfundimtar gabim…

Profesori: e verejti gabimin e tij ,te cilin e premtoi se nuk do ta bente pasi qe nuk agjeronte,u skuq I teri dhe pranoi gabimin dhe u desh qe ta perseriste perseri detyren aq te gjatë dhe te merzitshme…

Nxenesit: ishin aq te edukuar ,dhe nga rrespekti qe kishin per profesorin,u munduan qe te ia mbulojnë kete gabim dhe heshten dhe duke mos e berë te madhe kete rast,vetem e vetem qe te mos e rendonin profesorin nga ky gabim…

-Cili eshte Mesimi nga ky rast-ngjarje…eshte se Agjerimi nuk eshte penges per te punuar dhe mesuar ,dhe se nuk e pengon punetorin apo profesorin qe te kryej punen e tij te zakonshme,por perkundrazi I kthjellon mendjen dhe I bene me te kujdesshem ne pune…


P.s : Edhe une Fisniku isha si personazh I kesaj ngjarje te vertetë,si pjes e ketij grupi prej Gjashte Nxenesve me te dalluar ,qe e zbuluam kete gabim te profesorit…

[LOGIC]

Një e keqe ne sy, mundet te msheh një të mirë


Na ishte një djalosh i cili u pergaditke per ta marur diplomen e studimëve të fund-vitit. Gjatë disa muajve e admironte nje veturë sportive shumë të bukur e cila ishte e ekspozuar ne nje show-room, dhe e dinte qe babai i tij kishte mundesi qe tia dhuronte te birit, sepse i pat then disa here qe ajo ishte vetura qe ai e deshironte si dhuratë.

Dita e diplomës u afronte, dhe djaloshi pritke pa durim shenja qe babai i tij veqse ja kishte bler veturën.

Më së fundi, ne mengjes te dites se pritur, babai i tij e thirri ne zyre dhe i tha se sa ishte krenar qe kishte nje djal kaq te menqur dhe të sjellshëm, dhe se si e donte kaq shumë.

Babai i tij ja ja shtroj djalit te tij nje kuti me nje paket ne form dhuratesh, kurreshtar por edhe i zhgënjyer djaloshi e hapi kutin dhe zbuloj nje Kur'an te bukur me nje mbulese te lëkures. I pa kënaqur, e ngriti zërin dhe i tha duke i munguar respekt : "me gjithë parat e tua, ti më ofron nje Kuran ??? " përplasi deren, dhe dul nga shtëpia duke e len pas tij Kuranin e Shenjtë dhe babain e tij...

Disa vite kaluan, dhe djaloshi u gjet i kurorëzuar me sukseset e tija ne boten e biznesit, e blejti nje shtepi te madhe e te bukur dhe themeloj nje familje shumë te ndershme.

Nje ditë, ju kujtua qe babai i tij qe ishte tash shumë i vjeter dhe vendosi qe ta vizitonte pas gjithë kesaj kohe, sepse prej asaj dite qe u diplomua nuk e pa më.

Para se te niset, i erdhi nje telegram duke e informuar qe babai i tij kishte nderruar jetë dhe ja kishte len te gjitha te mirat birit tij. Dhe u desht qe te niset me nje here per ta marur trashëgimin e te atit.

Kur arriti ne shtepin e te atit, papritmas, zemra e tij u mbush me sëndisje, mërzia dhe keqardhje...
...ja filloj te hulumtoj ne dosjet e rendesishme te babait, dhe ra mbi at Kur'anin ne vendin ku e kishte len vet dora e tij para ca vitësh...

...pëlsiti vaji me te madhe,...

hapi Kur'anin dhe ja filloj duke lexuar fytyren me lot.

Dhe si ishte duke lexuar, nje çelës i vetures rrëshqiti nga nje zarf qe ishte e ngjitur ne mbulesën e mbrapshme të Kur'anit. Celësi kishte nje etiketë me emrin dhe adresen e shitësit te showroom-it, i njejti shites qe posedonte veturen e sportit qe aq shum e dëshironte dhe mbi etiketë shkruante data dhe dita e marrjës së diplomës, bashkë me keto, ishin edhe keto fjali me te madhe... "TË GJITHA JAN TË PAGUARA".



E ne ? Sa here kemi kaluar per skaje te bekimëve te Zotit, dhe si shohim vetëm pse nuk vin ato nga menyra qe ne i deshirojm ?.....

Përktheu dhe adaptoi,
Besnik;-u,...
forum-islamik

[burbuqe1]

LETRA E FUNDIT


Ishte një kohë kur unë nuk ekzistoja fare. Nuk e di si u bë puna,por Allahu zbriti mëshirë për prindërit e mi dhe filloi krijimin tim. Jetoja në një shtëpi të vogël të mbrojtur mirë me tri lloje muresh të vendosura njëra pas tjetrës. Ishte errësirë, por megjithatë e pëlqeja atë jetë, ngase pa u lodhur fare haja dhe pija sa ma donte qejfi, lëvizja vetëm atëherë kur më mpihej trupi ose kur dëshiroja të vallëzoja nën ritmin e zemrës së nënës sime. Por, nuk u bë shumë kohë kur diçka më trazoi. Shtëpia po me lëkundej dhe kishte vendosur të më dëbonte jashtë, sikur ishte mërzitur me mua. E po ç’të bëja, pasi nuk kisha mundësi të rezistoja, vendosa të merrja një rrugë të gjatë dhe aq të vështirë saqë kur dola në këtë jetë fillova të qaja me tërë forcën time.
Tani gjithçka ishte ndryshe, nga ajo dhomë e vogël kalova në një më të madhe, në të cilën kishte gjëra shumë të çuditshme,madje edhe qoshe e skuta në të cilat do të mund të lëndohesha. Më bartnin nga dora në dorë, ndërsa unë vazhdoja të qaja,, thjesht nuk ndihesha komod dhe kisha nga pak te ftohët. Më në fund më morën dy duar të buta dhe më mbështetën në një kraharor të ngrohtë ku po ndodhte diçka e çuditshme, prandaj pushova së qari dhe fillova ta vështroja situatën. Fillova të ndjeja ritmin e njëjtë me të cilin vallëzoja atje në shtëpizën time, për të cilën veç kisha filluar të përmallohem. Ishte zemra e saj e cila nga gëzimi sa nuk pëlciste.
“O Zot,thash me vete, jam e lodhur dhe kam uri, nuk di si t’ia bëj, jam aq e pafuqishme.”Por ende pa përfunduar së menduari, ajo filloi të më ushqente. Ishte kjo dhurata e parë qe mora në jetën time. E hapa njërin sy qe ta shikoja, ishte aq e lodhur ,ndërkaq fytyra i shkëlqente nga gëzimi. Edhe unë isha e gëzuar, andaj nuk thash gjë tjetër përveçse “Elhamdulilah” dhe nuk mërzitesha që nuk më kuptoi kush përveç Allahut, madje nuk mërzitesha më as për kasollëzën time sepse këtu rritesha më shpejt, kisha hapësirë më shumë e mbi të gjitha isha në shoqëri të mirë dhe çdo herë njoftohesha me miq të rinj, thjesht më pëlqente të rrija këtu.
Koha fluturonte, e unë ndiqja hapat e saj. U shoqërova me një “të panjohur” dhe fillova ta harroja besën që ia kisha dhënë Krijuesit tim. Më nuk më pëlqenin dhuratat e nënës, nuk i doja përkëdheljet e saj, ai ritmi që më pëlqente dikur tani më dukej monoton. As ushqimet e saj nuk i doja më,tani ato i zëvendësoja me pije e pluhura të ndryshme me të cilat ngopesha shpejt dhe kaloja ne “botën e lumturisë së pafundme”.
Por, kjo jetë e shfrenuar nuk zgjati shumë. U sëmura rëndë sa që nuk ngrihesha dot në këmbë,”shoku im” e kishte përfunduar misionin e tij dhe më braktisi në momentet më të vështira të jetës sime. Isha një trup i shtrirë në krevatin e spitalit dhe gjithçka rreth meje ma përkujtonte luftën për jetë a vdekje. Si në agoni i kujtoja çastet e mira të rinisë sime edhe pse ishin të pakta. Tani fillova të ndjeja keqardhje për nënën time, më mungonte dashuria e saj, përkëdheljet dhe fjalët e ëmbla, lotët e ngrohta që rridhnin faqeve të rrudhura kur më shihte të katandisur në këso gjendje, tani më mungonte edhe ritmi i zemrës së saj që gjithë këto vite kishte rrahur vetëm për mua. Gjithçka që kisha lënë prapa më mungonte, edhe babai të cilit ia kujtoj vetëm varrimin, atëherë kur isha vetëm 5 vjeç, por..., e pamundur, e pamundur të kthehem prapa dhe të iki nga një përfundim i tillë kaq i errët të cilin e kisha ndërtuar vet me duart e mia. E si mund të jetohet mbi muret që ndërtohen me
shishe dhe gota alkooli, me shiringa droge..., si mund të jetohet ne kasollet e rrënuara në shoqëri me djallin, më thoni ju lutem a quhet jetë ajo që jetohet larg Krijuesit tënd, larg jetës reale. Ah, sikur të mund të kthehesha..., por e di që nuk mundem, prandaj do të doja në këto momente të kisha një zë të fuqishëm e të bërtisja me tërë forcën time dhe t’u them të gjithëve “mësoni nga gabimet e mia, mos i braktisni ata që ju duan më së shumti, Allahun në radhë të parë, e më pas nënën tuaj, mos e zini shejtanin për mik..., se me të vërtetë qenka i keq një përfundim i tillë.”
Të dashur vëllezër dhe ju motra të ndershme, po ua lë amanet letrën time që ta lexoni dhe t’ua mundësoni edhe të tjerëve ta lexojnë duke e shpërndarë këtë shkrim te ata që i njihni dhe te ata që nuk i njihni.

Shpresa Basholli

[LOGIC]

Perse e pranova Islamin?

--------------------------------------------------------------------------------

Në këtë mjedis jam rritur.Kur i fillova studimet në universitet lexova disa libra shken*corë. Njëri prej tyre ishte vepër e autorit frëng, La Come de Llet, në të cilën shtrohej një çështje jetësore: A është e mund-shme që jeta të ketë filluar rastësisht? Ky libër më vuri përballë kësaj pyet*jeje: Si filloi jeta? Deri atëherë nuk besoja në asnjë reli*gjion, por fillova të mendoj se përveç krijimit duhet të ekzis*tojë edhe një fuqi e madhe, e kjo fuqi është ajo e Zotit.Më vonë u detyrova të largohem nga fshati dhe u vendosa në kryeqytet, ku edhe fillova të punoj në një bankë. Në atë kohë ba*noja në një familje të krish*terë, në të vërtetë shpirtërisht religjioze.Në këtë familje fillova të mësoj e të ndiej se re*ligjioni vërtet ekziston dhe se qenka e nevojshme që njeriu të jetë fetar. Feja e përmirëson njeriun, sjelljet e tij dhe njëkohësisht e furnizon me kënaqësi psiko*logjike. Të gjitha këto ndikuan dhe u bëra i krish*terë. Përpiqesha të isha i krishterë sa më i mirë. Fillova të shkoj në kishë, të lutem dhe isha shumë aktiv në aktivitetet e krishtera. Fillova ta studioj thellësisht krishtërimin, por derisa lexova librin "Commen*taries on the Bible", i cili shpjegon çdo gjë që thu*het në Bibël. Gjatë leximit vura re shumë kundërthënie. Aq më tepër, shumë shkrimtarë të krishterë që kanë shkruar rreth ungjijve dyshojnë në autenticitetin e tyre. Por, unë megjithatë e adhuroja Krishtërimin dhe nuk u kushtoja rëndësi të veçantë këtyre shkrimeve...Fati deshi që të fitoja një bursë universitare, që ta studioja his*torinë. Fillova me studimin e Rilindjes Evropiane, si hyrje e studimit të Historisë Moderne Evropiane. Prej këtij studimi më*sova se sa i madh ishte ndikimi i mendimit arabo-islam në men*dimin evropian. Por, si e pse? Cila ishte arsyeja e këtij ndi*kimi? Kjo nuk shpjegohej në hollësira! Ky qe shka*ku që unë fillova të hulumtoj e të kërkoj prejardhjen e këtij ndikimi.Me seriozitet fillova gjurmimet dhe hulumti*met shkencore. Si fryt i këtij hulumtimi, zbulova se muslimanët ishin ata që e nxorën Spanjën nga errë*sira e Mesjetës. Po të mos ishin musli*ma*nët në Spanjë, Evropa sot e kësaj ditë do të mbetej si në kohën e Mesjetës! Dijetari frëng Zhirardi, i cili kish*te studiuar në Univer*sitetin Islam të Kordobës, në Spanjë, pasi u kthye në Francë, ishte edhe këshilltar i Papës në Romë. Zhirardi, gjatë qëndrimit në Kordo*bë i studioi numrat arabë, siç quhen nga evropianët. De*ri në atë kohë evropianët përdornin numrat ro*makë, të cilët nuk ishin aspak praktikë, p.sh., nëse dëshironi të shumëzoni 99 x 999 me numrat romakë, do t'ju duhej një faqe e tërë...!Mendja arabe e zbuloi zeron. Ky zbulim ishte guri themeltar i shkencës matematikore. Zhirardi ishte i pari që i vuri në zbatim zeron dhe numrat arabë, kuptohet, në Evropë. Pa zeron dhe pa num*rat arabë nuk do të ishte e mundshme të zhvillohej ma*te*ma*tika moderne. Pra, sikur të mos ishin zbuluesit muslimanë-arabë, ndoshta do të ishim ende në errë*sirën e Mes-jetës...Algjebra ishte një shkencë e pastër arabe, siç ishte edhe shken*ca e llogaritjes, e zbuluar nga musli*manët. Pra, duket qartë se matematika, algjebra e llogaritja janë zbulime islame.Edhe mjekësia që praktikohet sot në Evropë, bazohet në vep*rat e Ibn Sinasë dhe të Raziut, të cilat edhe sot e kësaj ditë stu*diohen në Universitetin e Sorbonës, sepse janë tejet të dobish*me. Muslimanët-arabë gjithashtu e zbuluan qarkullimin e gjakut rreth 400 vjet para Përëndimit!E gjithë ajo që njihet me emrin Zbulime Shken*core të Rilin*djes Evropiane është marrë nga përkthi*met latine që kanë bë*rë muslimanët. Prandaj, këto nuk janë zbulime moderne, por janë rizbulime. Ro*xher Bekoni, i cili njihet si themelues i shken*cës empirike, tha: "Nuk keni mundësi ta njihni shkencën përderisa nuk e mësoni gjuhën arabe!" R. Bekoni e mësoi meto*dën empirike nga muslimanët. F. Mage*lani, i cili ishte i pari që dëshmoi se Toka është e rrumbullakët, u bazua në studimet islame të botuara në Spanjë. Bile edhe kapiteni i anijes së Mage*lanit, ishte musliman nga Afrika. Nuk e tep*rojmë nëse themi se dituritë në të cilat ba*zohet shkenca mo*derne kanë ardhur kryesisht nga shkencëtarët muslimanë.Jo vetëm kaq, por edhe marrëdhëniet shoqërore: bujaria, fis*nikëria dhe respekti i veçantë ndaj femrës u sollën në Evropë nga arabët, nga rajoni i quajtur Provansë, që shtrihet ndërmjet Francës e Spanjës, prej nga u përhapën në tërë Evropën.Koncepti i sigurimit për dëmshpërblim u bë i njohur në Evro*pë nga muslimanët arabë. Edhe çeqet e bankave pikësëpari fi*lluan të përdoren nga musli*manët.Në astronomi, Ibën El-Hithami ishte astronomi i parë që e zbuloi astrolabin. Të gjitha këto që u për*mendën janë vetëm një pjesë e vogël e asaj që zbu*lova gjatë studimeve të mia për Evro*pën moderne. Edhe vetë çuditesha dhe pyetja i habitur: Kush janë muslimanët? Asgjë nuk dija për Fenë Islame e as për mus*li*manët. Kështu, hulumtimet e mia i fillova që nga fillimi.Nga enciklopedia mësova se muslimanët janë ata të cilët i për*kasin Fesë Islame dhe se kanë një libër të shenjtë që thirret Kur'*an. Në bibliotekën e Universitetit ekzistonte një përkthim i mi*rë i Kur'*anit të Madhërueshëm, të cilin e mora dhe fillova ta studioj me shumë vëmendje e kujdes.Gjatë studimit zbulova këto tri pika kryesore, të cilat më la*në përshtypje të thellë. Ato janë:1. Në Kur'an nuk ka kundërthënie, si në librat e feve të tjera.2. Në Kur'an, në përmbajtjen e tij, nuk haset në asnjë kun*dër*thënie me arritjet shkencore.3. Kur'ani përfshin kryesisht çdo aspekt të jetës.Pastaj fillova të studioja jetëshkrimin e Muham*medit (a.s.). Lexova disa libra rreth jetës së Pejgam*berit. Studimet e mia zgjatën pesë vjet.Në lagjen ku jetoja banonin edhe tre arabë mus*limanë. Gjatë muajit të Ramazanit ata agjëronin e unë habitesha. Një ditë i pyeta: "Përse po e torturoni veten?" Ata ma dhanë këtë përgjigje të logjikshme: "Ne agjërojmë jo për ta torturuar ve*ten, siç thoni ju, por për shumë arsye... Problemi kryesor i një*riut sot është vetëkontrolli! Zoti na ka dhuruar shumë mun*dë*si... Agjërimi na mëson gjërat më të rëndësishme që na i ka falur Zoti. Thika, për shembull, përdoret në kuzhinë për përga*titjen e ushqimit dhe për gjëra të tjera, por edhe për ta vrarë ve*ten ose dikë tjetër. Pra, varet si e përdor, për të mirë a për të keq. Agjërimin ne e bëjmë për të mirë, që t'i përkryejmë dhe t'i zhvillojmë mundësitë tona. Sidomos vetë*kontrollin..." Kjo për*gjigje ishte vërtet e logjikshme. Pas kësaj ngjarjeje, që më la për*shtypje të thellë, miqësia ime me këta muslimanë zhvi*llohej e rritej për çdo ditë!Një ditë, njëri prej tyre m'u drejtua me këto fjalë: "A e di se je bërë musliman?" U befasova dhe menjëherë e pyeta se për*se ma bënte këtë pyetje "Po, - më tha - a nuk e beson Kur'-anin?" "Po, e besoj" - i thashë. Më pyeti: "A nuk beson se Muhammedi është i Dërguari i All-llahut?" "Po" - iu përgjigja duke i thënë se një libër si Kur'ani s'mund të sjellë askush pa qenë i Dërguar i Zotit ! Miku im më tha: "E gjithë kjo të bën të kuptosh se je bërë musliman!" U ktheva në shtëpi dhe u mbylla aty për një kohë të gjatë. Ndjeva që drita e besimit kishte filluar të më ndriçojë dhe All-llahu i Madhërueshëm të më udhëzojë.I mësova lutjet, namazin. Erdhi muaji i Rama*zanit dhe Zoti më dha vullnet që të agjëroj.Ky ishte fillimi. Në këtë fillim zbulova se Feja Islame është e thjeshtë dhe e kuptueshme, prandaj edhe e pranova. Më vonë shko*va në Indonezi si li*gjërues universitar. Atje mësova edhe më shumë.Tani, më në fund, e them me sinqeritetin më të thellë: E fa*lënderoj All-llahun që më ndihmoi ta gjej të vërtetën dhe jam i sigurt se s'ka të vërtetë tjetër përveç Fesë Islame. S'ekziston rrugë tjetër shpëtimi për njerëzimin përveç Fesë Islame. Ndiej se Islami është e VËRTETA

[burbuqe1]

Pendimi

Njëherë një grup prej njerëzish gjatë një nate udhëtonin rrugës e cila ishte mbuluar me gurë…
Një zë i erdhi nga qielli duke iu drejtuar atyre se kushdo që prej juve merr këto gurë do të pendohet, dhe kushdo që nuk i merr do të pendohet… Tani, njerëzit ishin të hutuar… Si mund të jetë kështu?... Qoftë nëse i marrim apo jo gurët ne do të pendohemi!...Sidoqoftë, disa prej tyre morën ca gurë ndërsa disa nuk morën… Në mëngjes kur ata mbërinë në shtëpitë e tyre, ata panë se gurët u kthyen në diamant… Tani, ata njerëz të cilët nuk morën gurët filluan të ndjejnë keqardhje duke thënë “Nëse vetëm do kishim marrë ca gurë…” Ata njerëz të cilët morën ca gurë gjithashtu filluan të pendohen duke thënë “Pse nuk morëm më shumë gurë..??? Të dyja anët përfunduan duke u penduar…

Të dashur Muslimanë, i njëjti incident do të zë vend edhe me neve në ditën e gjykimit… Ata njerëz të cilët kaluan kohën e tyre në gjëra të panevojshme do të fillojnë të pendohen duke shikuar drejt atyre të cilët zënë pozitat të larta në parajsë duke kaluar kohën në rrugë të All-llahut… Tani, ata të cilët kanë fituar pozitë në parajsë do të fillojnë të pendohen duke shikuar tek ata të cilët bënë më shumë se ata dhe janë me status më të lartë…”
Ah! Sikur të bënim më shumë që ta kënaqnim All-llahun…!!!”

Përktheu: Jehona PERQUKU

[fisniku-student]

Automjeti sportiv VS Kur’ani

Nje djal ishte gati për t’i kryer studimet e tij. Për disa muaj rresht ai kishte pëlqyer automjete sportive të bukura në dyqane ku shitinin tregtarët, dhe duke ditur se babai i tij mund ti ofronte dicka të tillë, ai i tha atij se kjo është e tëra cka dëshiroj për diplomimin tim.

Pasi që dita e diplomimit u afrua, djali priti për shenjat se babai i tij kishte blere automjetin. Më në fund, në mëngjesin e diplomimit të tij babai i tij e ftoi atë në dhomën e tij të leximit. Babai i tregoi se sa krenar ishte që kishte një djal aq të zgjuar, dhe i tregoi se sa shumë e don. Ai ia dha në dorë djalit të tij një kuti e cila ishtë mbështjelluar bukur.

Kureshtar, por disi i dëshpëruar djaloshi e hapi kutinë dhe gjeti të mbështjellur në mënyrë shumë të bukur, Kur’anin. I zemëruar, ai ngriti zërin ndaj babait të tij dhe i tha” me të gjithë paratë e tua që i ke, ti më jep Kur’anin? Dhe furrishëm u largua nga shtëpia, duke e lënë Librin.
Shumë vite kaluan dhe djaloshi ishte shumë i suksesshëm në biznesin e tij. Ai kishte një shtëpi të bukur dhe një familje të mrrekullueshme, por kuptoi se babai i tij ishte plakur shumë, dhe mendoi se ndoshta do duhej të shkonte tek ai. Ai nuk e kishte takuar atë që nga dita e diplomimit.

Para se bëri përgatitjet, ai pranoi një telegram duke iu referuar atij se babai i tij kishte vdekur, dhe e la në pronësi tërë pasurinë që kishte për djalin e tij. Ai duhej të vintë në shtëpi shumë shpejtë për tu kujdesur për gjërat. Kur ai mbëriti në shtëpi të babait, papritur zemra e tij u ndie e pikëlluar dhe e penduar. Ai filloi të kërkoj letrat e rëndësishme që kishte lënë babai i tij dhe e takoi Kur’anin ende të ri, mu ashtu sikurse e kishte lënë vite më parë. Me lotë, ai hapi Kur’anin dhe filloi t’i kthejë faqet.

Pasi lexoi, qelësi i automjetit ra poshtë nga një zarf i cili ishte i ngjitur prapa Kur’anit. Kishte tiketë me emrin e shitësit, i njejti shitës i cili kishte atumjete sprotive që ai dëshironte. Në atë tiketë ishte shkruar dita e diplomimit të tij, dhe fjalët…I paguar në tërësi.

Sa herë neve na ikin bekimet nga All-llahu vetëm pse nuk janë të paketuara ashtu siq i kemi pritur?

Përktheu: Visar KORENICA

[fisniku-student]

Si ndikon besimi ne Zot ,tek nje njeri I deshpruar???

Nje ngjarje e vertetë:

Nje djaloshi I cili I kaloi kufijt ne per harame (ndalesa –mekate) I cili nuk mbetë mekate pa bere ,derisa arriti deri tek mekati ,sa ta rrafë nënen e tij,sepse kur nuk kishte drogë iu drejtonte nënës dhe babes dhe I rrafte ,keshtu qe u mërziten familja shume dhe vendosen q eta largonin nga shtepie tyre dhe ia drejtuan nje dhomë mbi ndertese dhe e mbyllen atje keshtu qe nuk e lejonin te hynte mbrenda…
Por kur degjuan 4 djelmosha te rinjë per kete djalë dhe per gjendjen e tij ,keta djelmosha ishin besimtar te mire te cilet u brengosen per gjendjen e ketij djaloshi dhe shkuan deri tek dhoma e tij ,por kur hyren tek dhoma e tij ,shikuan nje pamje te tmerrshme,e pane ate djale ne nje gjendje te tmerrshme I cili ishte I dehur dhe plotesishtë pa ndjenja d.m.th ishte pijanec I dehur me alkohool dhe kur e pane ne kete gjendje keta filluan ti flisnin atij mirpo ishte e kotë ,sepse ai nuk kuptonte ishte I dehur aq shume sa qe nuk ishte ne gjendje te kuptoje,keta djelmosha perseri filluan ta keshillojne ,filluan të ja perkujtojne Zotin ,meshiren e Tij,per boten e ardhshme ,per xhehnetin dhe xhehnemin,ai pastaj pas ketyre fjaleve, filloi te kendjellet dhe pak sa I erdhen mendët dhe tha ju djem kurrë ne jete nuk kam ndegjuar kesi fjalesh te mira,dhe pas nje bisede ky djaloshi I lutet ketyre djelmoshave qe te vinte me keta dhe keta djelmosha e morren me vete ,sepse ishin udhetare dhe udhetuan me të deri te nje qytet tjeter dhe u ndalen dhe e vizituan nje gjami te atij qyteti dhe hyren mbrenda ne gjami bashkë me kete djaloshin dhe filluan qe te bejne namaz dhe ky djaloshi filloi te pendohet tek Zoti, fillon te ndryshoje,pendohet sinqerisht mirpo shpirti atij djaloshi perseri e kerkonte drogen qe e kishte konsumuar me heret dhe bertiste dhe iu drejtonte njerit prej ketyre djelmoshave: o filan ejani me lidhni ,ejani me lidhni ,sepse kam frike se mos po kerkoje perseri drogë dhe te pi prap drogë,mirpo keta djelmoshat I thanë ,po te dergojme deri ne spital qe te sherohesh,ai I pergjigjet, jo vetem deshiroje qe te me lidhni,keta djelmosha transmetojne:se e kena lidhe me nje litare te trashë dhe tëre naten ka bertitur dhe ka qajtur dhe kur u zgjuam ne mengjes ,kur e pamë e kishte zgjidhur litarin dhe kishte qenë duke qajturë dhe 15 ditë ky djal ka vazhduar keshtu I lidhur ne kete menyre dhe pas 15 diteve ,mrekullia e Zotit dhe meshira e tij erdh ne shprehje sepse ky djalosh ishte I sinqert qe ta lbraktiste drogen dhe beri qe ky ta lente drogen dhe e derguan ne spital dhe mirpo kur e derguan ne spital filluan te ia benin analizat e gjalkut dhe doktori quditet thote se ky djalosh nuk ka mundesi qe ta ketë perdorur drogen me pare sepse ne gjakun e tij nuk kishte asnje gjurme te droges,mirpo kjo eshte nje mrekulli e Allahut ndaj robit te tij,qe ka arritur te beje kete mrekulli ndaj ketij djaloshi qe eshte penduar sinqerisht ,sepse eshte mbeshtetur tek Ai dhe ka kerkuar ndihme tek Ai qe ta sheroje nga droga dhe ia ka arritur ne nje kohe rekorde qe te sherohet …
Dhe ky djalosh ka qendruar 3 muaj me keta delmosha te mire d.m.th 3 muaj ka qen larg shtepis dhe familjes se tij dhe prinderit e tij nuk jan interesuar per të,sepse kan menduar se ai akoma eshte ne rrugen e vetë ,akoma vazhdon te konsumoje droge, ,te konsumoje alkool dhe te beje krime te ndryshme apo duke menduar se policia e kanë future në ndonje burgë dhe keshtu qe nuk jan interesuar per të me kurrë dhe ne nje farë menyre kishin terhequr dorë nga biri I tyre.
Dhe pas 3 muajve ky djaloshi vjen tek shtepia e tij dhe troket ne dere,kur del nëna dhe e hapë deren dhe e shikon djalin e sajë ,befasohet e shikon ndryshe krejt, kur ia leshon sytë djalit te vete ,e shef se fytyra e tij ishte e ndritur ,ishte I pastruar dhe I bukur, ky djaloshi nga malli u ndal dhe e perqafoj nenen e vete dhe e puthi nenen e tij dhe ia shtrengonte duart dhe ia puthte dhe qante dhe I thonte nenes ,oj nena ime te lutem qe te ma besh hallall per dhunen apo kur te kam rrahur ne ate kohe kur kam qenë nën ndikimin e drogës dhe alkoholit dhe vazhdonte te qante para nenes dhe kerkonte falje duke qajtur ,mirpo edhe nena pas kesaj fillon te qaj dhe I thote hallall po ta beje o biri im dhe qante nga gezimi se si djali I saj kishte ndryshuar per mire dhe se ishte drejtuar ne rruge te drejte dhe nuk mund ti ndalonte dote lotet prej syrit te saj dhe ky djali I thotë oj nena ime kan kaluar shume dite ,jave dhe muaj qe nuk kam ngrene buke prej teje jam mallëngjyer dhe më ka marre malli te ha buke prej duarve tuaja, oj nene me fal gabimin ,te kam bere shume zullum dhe padrejtesi oj nene ,jam penduar tek Zoti …nena e gezuar fluturimthi shkon drejt kuzhines qe të ja pergadis ca buke te birit te saje dhe ky djalosh si shenje falenderimi per besimin qe kishte ne Zot filloi te beje namaz dhe te falet dhe po bene adhurimin ndaj Zotit gjatë faljes se namazit , po vjen nena e tij dhe po e shef duke u falur te birin e vete dhee befasuar me ndryshimin e djalit te saj,dhe ia ofron ushqimin,ky djali gjate faljes se namazit ,duke bere segjde (ballin e shtruar ne toke)dhe po e zgjatë segjden(shtruar ballin)nuk po leviz dote dhe po I thote: o biri im, ta ka sjellur ushqimin nena jote e dashur ,ai përseri nuk po leviz dhe papritmas po bjer nga njera anë dhe po rrezohet qe d.m.th kishte vdekur ai djalosh ,dhe po e veren nena e tij se ka nderruar jetë I biri I saj dhe po fillon te qaj duke thene se o biri im ,sa jam I gezuar qe te pashë duke adhuruar Zotin ,fillon te qaj te cilin nuk e kishte pare kurr aq te sjellshem ndaj saj ,icili nuk kishte besuar ne Zot me pare mirpo pasi eshte bere besimtarë kishte ndryshuar rrenjesishte,dhe pas kesaj djalin e vdekur, vijne kojshia dhe te afermit qe ta shofin ate kriminel ,ate drogirash te cilin ishin mesuar ta shofin gjithmon duke bere keq,por kur e shofin te vdekur ,icili kishte qenë duke u falur apo duke bëre namaz,quditen dhe befasohen se ai njeri qe kishte qenë te vdes duke u falurë dhe e marrin e kontrollojne ,dhe gjatë kontrollimit te rrobave e vrejne ne kuleten e tij nje leter te cilen e kishte lene si amanet apo testament …
ku shkruante:
Keshtu ky djalosh perfundoi ne menyren me te mire ,duke u penduar tek Zoti I tij ,(qe nje gje te tillë gjdo musliman I mire e ënderron (menyren e vdekjes se ketij djaloshi)dhe duke e rrespektuar te tjeret dhe duke kerkuar falje tek nena dhe babai I tij duke ia gezuar zemren prinderve qe e shikuan per here te pare ne ate gjendje te pastert ne te cilen gjendje nuk e kishin parë kurrënjëher me parë dhe e perjetuan ngrohtesin e perqafimit te djaloshit te tyre prej te cilit me pare kishin perjetuar vetem dhune dhe rrafje dhe tash I penduar e zevendeson ate dhune me perqafime dhe perulesi ndaj prinderve..

Ja nje shembull qe deshmon per ndikimin e besimit ne Zot tek nje njeri I deshpruar,siq ishte gjendja e ketij djaloshi icili kishte qen kriminel dhe droger icli kishte rrahur prinerit e tij ,dhe kur kerkon ndihme tek Zoti per sherim dhe pendohet per mekatet e tj me sinqeritet ,arrin qe te beje nje kthese 360 shkall dhe te behet nje njeri indershem dhe I rrespektuar ndaj te tjereve dhe vdes duke qen I rrespektuar dhe I penduar dhe I lumtur sepse ia arriti qellimit te tij qe te pendohet ndaj Zotit dhe nenes se tij…duke e pastruar shpirtin e tij nga mekatet…

Nje keshillë për ata/ato qe mendojnë

Pendoheni dhe kerkoni ndihmë tek Zoti sepse kjo veper eshte e dashur nga Zoti,Sundues I te gjitha botërave,dhe do jeni fitimtar, I rrespektuar dhe lumtur ne te dy botërat…

Mebeshtetuni tek Zoti nese deshironi te jeni te lumtur sepse vetem Ai eshte I autorizuar te dhuroje lumturi ,njeriu mund te behet transmetues I lumturis mirpo jo autor(shkaktari) I lumturis,largojuni veprave(mekateve) te cilat te sjellin deme sepse lumturia nuk gjendet ne mekate por ne mekate gjendet vetem deshprimi

[burbuqe1]

Një ngjarje e vërtetë në letër anonime


Një lot dëshpërimi që më ra befas, më ktheu prapa, për ta kujtuar historinë time, të cilën kam mbyllur në një arkë hekuri për të mos e parë më askush, madje as unë vet. Eh…, kohë e xhahilëve. Nuk më mësoi askush as edhe një fjalë të vetme, me të cilën do të mund t’i lutesha Zotit tim.
Si e vogël,mendoja se namazin duhet ta falin vetëm burrat edhe atë jo gjithmonë por vetëm në Ramazan. Nga feja e Allahut nuk njihja tjetër përveç Ramazanit (të cilin nuk e agjëroja për shkak të moshës), teravisë dhe Bajramet, ngase vetëm këto praktikoheshin në familjen time. Por, deshi Allahu të na sprovonte dhe ndodhi lufta, e cila na gjeti në një varfëri bukur të thellë. Tani që ishim të zënë ngushtë, të gjithë luteshin, madje babi edhe falej nganjëherë. Edhe pse të vogla, unë dhe motrat e mia filluam të mësonim lutje nga një libër që na u gjend në atë kohë, nga i cili përveç tjerash, arritëm ta mësonim edhe Ajetul -Kursinë.
Nuk shkoi shumë gjatë dhe lufta përfundoi. Tani të gjithë filluan ta zbulonin fytyrën e vërtetë. Unë vendosa ta lexoja Kur’anin në shqip dhe nga ajo ditë vendosa ta ndryshoja veshjen time. Por, kjo nuk zgjati shumë. Isha adoleshente pa shumë mund arritën të më bindin se “nuk ishte kjo veshje për shekullin e ri”, më bindën duke më thënë: “je bërë si gjyshe”,etj. Shejtani punonte vazhdimisht me mua dhe më ndihmoi të ndërroja mendje. Pas luftës jetuam një kohë në qytet, pasi na ishte djegur shtëpia dhe nuk kishim ku të ktheheshim. Tani isha ne shkollën e mesme dhe më shkonte koha duke mësuar. Gjithashtu e ndjeja veten disi më të rritur dhe nuk më pengonte që ti humbja afër dy orë duke u rregulluar që të dukem sa më bukur për t’u rënë njerëzve në sy. Tani kisha filluar të agjëroja, duke mos u mërzitur për ditët që më humbnin, ngase nuk isha e informuar se ato duhet të kompensohen. Kaloi një kohë prej 5-6 vitesh, kur në shtëpinë tonë gjithçka filloi të ndryshonte për të mirë, Allahu i udhëzoi motrat më të vogla se unë. Kishin shumë vështirësi, por namazi ishte bërë pjesë e jetës së tyre, ishin të vendosura në të vërtetën dhe kur ishte nevoja faleshin edhe fshehurazi. Gjithashtu daveti i tyre ndikoi dhe një nga në edhe të tjerët filluan të faleshin. Unë qëndroja disi indiferente edhe pse vazhdimisht lexoja libra fetar dhe dëgjoja derse të shumta. Tani isha studente dhe arsyetohesha se nuk po kam kohë, fakulteti i rëndë dhe se po mësoj shumë, megjithatë vazhdoja të agjëroja dhe tani që kisha njohuri e doja fenë Por, pas dy vitesh jetese në Prishtinë, Allahu më sprovoi dhe e humba vitin. Tani pasi nuk kisha të drejtë t’i ndiqja ligjëratat e vitit të tretë, u ktheva në shtëpi. Ky ishte rasti që ndryshoi gjithçka në jetën time, hyra në punë dhe ditën e parë të Ramazanit (2005) fillova edhe unë të falem. Imanin e kisha aq të fortë sa që namazin nuk e lija për asnjë punë të dynjasë, sado vështirë që e kisha prapë e gjeja mënyrën dhe vendin për namaz. Isha e bindur se Allahu po më do shumë dhe pikërisht kjo ma shtonte imanin edhe më tepër.
Pas një viti vendosa të mbulohem. Bisedova me prindërit të cilët kur e panë seriozitetin tim, mi këputën shpresat menjëherë. Unë insistova shumë por pa sukses, doli në shesh xhahilieti i fshehur me vite, e solla situatën në atë gjendje sa që më thanë “gjeje një burrë e mbulohu atje, në shtëpinë tonë nuk ka mbulesë “. Nuk e kuptoja se si prindi e sheh më të udhës ta humbë vajzën e ta martojë se sa ta lejojë të mbulohet, nuk mund të pajtohesha me faktin se prindërit u hidhëruan dhe nuk flisnin me mua, në vend se të ishin të lumtur. Vëllanë e kisha krah të fortë, por prapë nuk mjaftonte që ti bindim prindërit. Nuk isha në gjendje ti përballoja as fyerjet që më vinin nga më të dashurit e mi. Ishte vendimi i tyre dhe për ta nuk ishte me rëndësi se si ndihesha unë. Doja të vdisja, sidomos kur i dëgjoja duke më thënë “tash po mundohesh t’i mbulosh marrët me shami”. O Zot, Ti e din që jam e ndershme, më mjafton dëshmia Jote, prandaj më ndihmo që ta dëshmoj këtë. Kanë kaluar dy vjet e unë edhe sot e kësaj dite jam pa mbulesë. Shejtani përsëri më mposhti. Edhe pse kam mësuar shumë nga shoqet e mia, të cilat kanë përjetuar tortura nga më të ndryshmet, i kanë rrahur, i kanë mbyllur në dhomë ose i kanë përzënë nga shtëpitë, e ato prapë kanë qëndruar, mua nuk më mjaftoi imani im që ta bëja një gjë të tillë, duke e ditur se çdo gjë ia vlen për hir të Allahut. Tani kjo po më kushton shumë se, edhe pse situata në shtëpi ka ndryshuar, unë prapë nuk jam mirë me shëndet, nuk po mundem të mësoj, kam mbetur prapa me provime, jam shumë nervoze dhe nuk po sillem mirë me njerëzit. Nuk po mund të përmbahem kur dikush tërthorazi po më godet me ndonjë fjalë. Tani prej veshjes më mungon vetëm shamia, për tu kompletuar që të dukem muslimane edhe nga jashtë. Dua ta dëshmoj se do të jetë shamia ajo që do të më ndryshojë të tërën dhe për këtë garantoj, por nuk po kam guxim as ta përmendi edhe një herë këtë çështje. E vetmja gjë që më ka mbetur është, që të pajtohem me caktimin e Allahut duke iu lutur Atij që të më gjejë një zgjidhje, si dhe ta shfrytëzoj revistën tuaj si mundësinë më të mirë që tu dërgoj selam të gjithë atyre që e lexojnë letrën time dhe të iu them se e keni një motër që ka nevojë për duatë tuaja. Keni mirësinë dhe lutuni për mua, që vdekja mos të më gjejë në këtë gjendje, luteni Allahun që të ma plotësoj këtë boshllëk që kam, të më gjejë zgjidhje, ngase ai është i vetmi Plotësues i dëshirave dhe Pranues i duave. Lutuni shumë për mua, Allahu ju shpërbleftë. Me dashuri, motra juaj e pikëlluar.


Vajza anonime nga
Istogu

Revista studenti

[fisniku-student]

PENDIMI I ZADHAN KINDIUT

Abdullah b. Mes’udi rrëfen se në një vend të Kufes një ditë kishte parë disa të rinjve mëkatarë, të cilët konsumonin alkool. Në mesin e tyre ishte një këngëtar. Quhej Zadhan. Edhe këndonte por edhe luante me vegla muzikore shumë mirë.
Kur Abdullahu dëgjoi këtë tha: Sa zë të bukur por sikur ta këndonte Kur’anin! Hodhi pelerinën sipër kokës dhe shkoi. Zadhani dëgjoi për këto fjale tha: Kush është ky njeri?
Ky është Abdullahu, shoku i Muhammedit, alejhi’s selam.

E çfarë tha?- pyeti.

Sa zë të bukur sikur ta këndonte Kur’anin- ka thënë.
Zadhani u ngrit në këmbë, theu lahutën dhe nxitoi pas Ibni Mes’udit. Meqë kishte vrapuar posa e zuri fshiu djersët me mindil dhe qante para tij. Edhe Abdullahu qante së bashku me të. Si të mos e dua atë që Allahu e do- i tha Abdullahu.
Zadhani u pendua tek Allahu për mëkatet e bëra dhe e shoqëroi Ibni Mes’udin derisa e mësoi Kur’anin dhe u bë dijetar i madh në shkence.

[fisniku-student]

NËNË Mos Më Mbytë...


Falenderojmë të Madhin Allah Tebareke ve Teala, falënderojmë Krijuesin , Sunduesin, Mbikëqyrësin ,Furnizuesin e gjithësisë vetëm Atë e adhurojmë vetëm Atij i nënshtrohemi dhe i përulemi dhe kurr shoq Atij nuk i bëjmë dhe dërgojmë salavate dhe selam mbi Pejgamberin s.a.w.s dhe mbi shokët e tij besnik dhe të gjithë atyre që trasojnë dhe shkojnë rrugës së tyre deri në ditën egjykimit. Pastaj vëllezër musliman dhe besimtarë të ndershëm jemi duke jetuar në një kohë të ligë , në një kohë ku janë shtuar haramet, ku janë shtuar mëkatët, ku janë shtuar gjynahet, janë shpeshtuar dukurit negative në shoqëri dhe janë bër po thua se normale ato krejtësishtë vjedhja, alkooli,komata,bigjozi,prostituciani etj.Janë dukuri të dhpeshta dhe prezente metëmadhe në shoqërinë tonë në ditët e sotme dhe nga kjo e fundit vëllezër (prostitucioni) është përhapur edhe një dukuri tjetër edhe më e shëmtuar edhe më e rëndë dhe më e vështirë ajo është hudhja e foshnjëve të posalindura nëpër rrugë dhe bile shum herë nuk mungon edhe vrasja e tyre në mënyren më mizore dhe hudhja e foshnjëve nëpër rrugë nëpër kanta të bërllogut dhe nëpër kanalizime.
Fjalë të rënda janë këto me i ndëgjuar muslimani se ndodhin këto prej një shoqërie islame por qka t’i bësh se kjo është e vërtetë dhe ne jemi sot në atë gjendje, nëna e re e mbytë foshnjën e saj me shtatë herë thikë dhe e mbështjellë me kese të najllonit dhe e hudhë atë në kantë të bërllogut, foshnjën e posalindur vëlla musliman, foshnje e cila ka lindur pa mëkat, ka lindur e pastërt si loti nëna merr atë guxim i bjen me thik shtatë herë , a thua nuk ka mjaftu një herë moj nënë me i ra atij fëmiu me thikë a nuk ka qen boll një herë me ja marrë shpirtin me thikë po ke marrë guximin me i ra asaj shtatë herë thikë, me mbështjell atë me najllon dhe me hudhë atë në shportë të bërllogut. Vëllezër musliman raste të tilla janë të shumta, në njëren prej qyteteve të Kosovës mbyllet njëher një kanalizim dhe kërkojnë qytetarët ndihmë për t’u pastruar ai kanalizim dhe kur vinë punëtorët dhe e hapin kanalizimin e marrin vesh dhe e kuptojnë se kanalizimi ishte mbyllur prej një pjese të trupit të një foshnje e cila ishte coptuar nga një nënë e cila kishte marr guxim ta bëj një vepër të tillë dhe përhapet lajmi dhe zbulohet krimi dhe vertëtohet se nëna gjashtëmbëdhjet vjeçare (16) e cila ka bartë barr me amoralitet me lidhje jo martesore me burrin e motrës së vet ka lindë fëmijë dhe ka marrë guxim bashkë me motrën e vetë që ta bëjë atë krim të madhë, ta mbytë fëmijen robin e Zotit xh.sh., loqkën e shpirtit dhe ta hudhë në kanalizim.
O vëllezër musliman rastet janë të shpeshta gruaja tjetër vjenë në spital në Prishtinë për të kërkuar ndihmë për shëndet për vuajtjet e mëdha të cilat i kishte , kur mjekët e konsulltojnë dhe kërkojnë prej saj të pranon se ajo ka lindur, ajo rëfuzon të ketë bërë edhe kontakt intim e leje më të ketë lindur, por shumë shpejtë vërtetohët se ajo femër ka lindur në një shtëpi të pa banuar në mënyrë të pa ligjshme e ka lindur foshnjën e vetë, e ka lindur atje duke i ndihmuar një e afërm e saj dhe e mbyt atë dhe e hudh krejt dhe zbulohet dhe kapet motra dhe futet në burg . Tjetra vjen në spital për të lind duke mos i treguar njerëzve se barrën që e ka apo frytin që e ka në bark është fryt i amoralitetit i lidhjës jo martesore porsa lind fëmiju ja nxenë frymën dhe e mbyt duke menduar se po ia lë caktimit të Allahut.xh.sh. se ai ja ka marr shpirtin , por zbulohet. Ndërsa nënat të cilat i lindin fëmijet në spital dhe i braktisin e ikin dhe ato të cilat lindin nëpër shtëpija dhe i mbështjellin dhe i hudhin të gjalla në rrug, në natyrë janë raste të shumta. Vëllezër musliman janë raste po thuj çdo javë dhe çdo ditë dhe mjetet e informimit gazetat janë të permbushura me raste të tilla të zeza, secila më e rënd se tjetra që rërqethët trupi prej tyre .
Vëllezër musliman qfarë nëne është ajo e shkretë, qfar nëne është ajo e cila merr atë gucim me ja nxën frymën fëmijut me mbyt fëmijun e vetë me pre e me coptu fëmijun e vet a thua vëlla musliman nje gje e tillë ka ndodhur ndonjëher në jetë të njerëzimit? Kishte qenë një prej periudhave më të tmerrshme periudha e injorancës së xhahilijetit para se me ardhë Pejgamberi a.s. prej vyrtyteve te shemtuara prej dukurive të poshtra të cilat kan qenë të përhapura në atë kohë te ai popull kan qenë me i vorros të gjalla bijat etyre këtë e cekë edhe Kur’ani : dhe kur foshnja dotë pytë ditën egjykimit (pra foshnja femer )o Zoti jem pse mëka mbyt mu baba . e ka mbytë baba foshnjën evetë vajzë por jo për këtë qëllim dhe për këtë shkak dhe arsye që e mbytin nënët tona sot por ekan mbyt për shkak të varfëris , është friguar se vajza po i sjellë varfëri po i sjellë marre dhe turp në familje e ka thënë mos të koriti fisin mos të koriti kabilën tem dhe e ka mbytë atë femijë pastaj ai ka qenë qafir ka qenë mushrik nuk ka besu në ringjallje nuk ka ditë çka është gjynahi, ndërsa ti oj motër muslimane e ke besu Allahun hakkë e ke besu Ditën e Gjykimit hakkë me qfarë hapi me qfarë guximi e merr këtë hap dhe e mbytë foshnjën tënde .
Nuk ka ekzistur pra një gjendje e tillë dhe një dukuri e tillë vëllezer musliman as në xhahilijet e as në kohën e Pejgamberit a.s. Pra dukuri e përhapur në të madhe në shoqërin tonë dhe për ditë vjen dhe përhapet më shumë dhe nuk ka dyshim vëllezër musliman se faktorët janë të shumtë të cilët ndikojnë në përhapjen e amoralitetit në përhapjen e zinasë në përhapjen e prostitucionit dhe si rezultat i kësaj dukurie pason lindja e pa ligjshme pason hudhja e foshnjeve në natyr hudhja e foshnjeve në kanta të bërllogut dhe kanalizime.
Ne nuk mund të rrimë duar kryq dhe mos të themi se fajtor shum me rëndesi është Ministria e Arsimit vëllezër, e cila e përkarah me të madhe idenë e amoralitetit dhe kontribon në degjenerimin moral të shoqëris sonë, të rinis sonë duke i lejuar vajzat të veshën me veshje ekstreme (gjysmëlakuriqe) duke organizuar mbrëmje të maturave dhe eskusioneve të ndryshme ku degjenerohen motrat tona prishet morali i të rinjeve dhe krejt Ministria e Arsimit qëndron përball tyre duke luftuar çdo përpjekje për mbrojtjen e motralit , nuk lejon futjen e mësim besimit nëpër shkolla i përjashton mësimdhënëset vetëm pse e kan mbuluar dhe kan vëndu një mbules në kokën e tyre ua veshtërson shkollimin nxënëseve të cilat mbulohen dhe shumë herë ndoshta i përjashtojnë krejt, pastaj mediat duke filluar nga televizionet, gazetat, revistat, radiot pastaj shoqatat e ndryshme dhe faktor të tjerë kontribojnë natë e ditë për ta shkatërruar këtë shoqëri, për ta sjell në këtë gjendje, për ta prishur këtë shoqëri vëllezër musliman, për ta prishur moralin e kur prishet morali prishet shoqëria shkatërrohet shoqëria nuk ka civilizim nuk ka shoqëri nuk ka shtet të shëndosh pa moral pa edukat dhe pa etikë .
Pastaj vëllezër nuk është aspak qudi që mu përhap zinaja dhe amoraliteti kur i kuptojmë se faktorët janë të shumtë dhe bëjnë gara se cili prej tyre ma shumë po kontribon për me zhvesh femrën, se cili ma shumë prej tyre po ndikon në degjenerimin dhe shkatërrimin e shoqëris, në humbjen ekesaj pike turpi që na ka mbet vëllezër, qka mendoni ju o vëllezër musliman për atë shoqëri që është ardhë në këtë gjendje dhe bën mëkate të tilla ku e ka vendin te Allahu xh.sh. ku e ka vendin te mëshira e Allahut a nuk e meriton një shoqëri e tillë bijat e të cileve i mbysin vajzat dhe femijët e tyre a nuk e meriton vallë një dënim nga i Madhi Allah xh.sh.. A nuk tutemi vëllezër se na dënon Allahu xh.sh. për mëkatet e atyre të marrëve a nuk tutemi vëllezër se na qon Allahu ndonjë termet, ndonjë fatkeqësi, ndonjë tragjedi, dhe nuk e dim fare se nga na vjen dhe qka bëhet me neve .
Vëllezër musliman veproni ju sikur që ka vepruar Musa a.s., thuni ju sikur që ka thënë Musa a.s. ndaj atyre robërve të marrë të cilët e kan thyer urdhërin e Allahut xh.sh.thotë Musa.s.:Zoti jonë sikur të kishe dashur ti dotëna kishe shkatërruar neve dhe krejt njerëzimin sepse Zoti ynë ti ke mundësi me shkatërru krejt dunjanë apona shkatërron neve o Zoti ynë për mëkatet e atyre të marrëve të cilët i kan bërë, kështu thonte Musai a.s. duke u ankuar te Allahu.xh.sh. dhe duke u spastruar te Allahu prej mëkatëve të mekatarëve prej gjynahëve të atyre të marrëve për të cilët meriton të zbret dënimi i Allahut.xh.sh. Dhe ne e dim mirë se kur zbret dënimi i Allahut nuk i pyt dhe nuk i zgjedh të mirët nga të ligët por i përfshin të gjithë pastaj vëllezër musliman martoni të rinjët dhe të rejat e mos i vononi në martesë, nxitni vëllezërit dhe motrat të martohën sepse Pejgamberi a.s. ka thënë nëse ju nuk i martoni të rinjët nëse ju i vononi ata në martes dote bëhet fitne e madhe do të bëhet sprovë e madhe fesat i madh marre e madhe amoralitet i madh . Ajo qka ka thënë Pejgamberi s.a.w.s. e që është frigu prej saj jemi ne duke e përjetuar .
Vëllezër musliman kontriboni në largimin e dukurive negative kontriboni në shërimin e sëmundjeve shoqërore kontriboni sa të mundëni ndoshta Allahu xh.sh. u bën shkak juve me shëru këtë shoqëri me udhëzu Allahu.xh.sh. këtë shoqëri bëni dua pa ndërpre për vëllezërit dhe motrat edhe për ata të cilet janë të lajthitur dhe janë të devijuar ndoshta Allahuxh.sh. i udhëzon dhe i shëron dhe ia falë atyre . Së fundi bini istigfar dhe kërkoni falje për vetëvehtën e juaj te i Madhi Allah.xh.sh. dhe për vëllezërit e motrat në përgjithësi dhe dijeni se Allahu xh.sh.është falës dhe i mëshirshëm Innehu huvel Gafrurr-Rrahim

Nxjerrur nga Hutbja e Dr.Shefqet Krasniqit
B.Beqiri