Shqiptarët dhe mallkimi i historisë.

[DI_ANA]

Shefki Ollomani eshte patriot,por e verteta e hidhur e popullit tone nuk u pelqen te gjitheve!

Te pranojme te mirat dhe te keqijat....

Ja nje poezi e tij patriotike....



REND, O SHQIPTAR! - Shefki Ollomani!



REND, O SHQIPTAR!
(Kushtrim poetik)

Rend, o Shqiptar, mbi akull, mbi ngrica,
Ngjeshi armet, mpreh sakica!

Rend, o Shqiptar, mbi therra, driza e murriza
Mprehi shpatat, mpreh dhe shtiza!

Rend, o Shqiptar, mbi zjarre, mbi vullkane,
Godit armiq, ndal tufane!

Rend, o Shqiptar, mbi plumba, tanksa, topa,
Të plase greko-sllavi, te cmendet Europa!

Rend, o Shqiptar, përmes roberise e pushtimit,
Me paqe, me lufte,Š drejt ribashkimit!

Rend, o Shqiptar, rend sot, rend tani,
Kulle krenare, - me pushken ne frengji!

Rend, o Shqiptar, mbi bore, nëpër stuhi,
Neper shtrengata, për çlirim dhe për liri!

Rend, o Shqiptar, rend me turr, me furi,
Me liri ne gji, për Nenen Shqipëri!

Rend, o Shqiptar, perflake tokën, qiellin skuqe,
Nga Konica ne Kotorr, nga Terkalla te Molla e Kuqe!

Rend, o Shqiptar, krah për krah, me besa " bese,...
Nga Ulqini ne Presheve, nga Tivari ne Preveze!

Rend, o Shqiptar, mbi bajoneta, shpaten zhvish,
Nga Durresi ne Veles, nga Arta ne Nish!

Rend, o Shqiptar, me hapin vigan, armikun plandos,
Nga TreguRi ne Florine, nga Kosturi ne Leskoc!

Rend, o Shqiptar, nëpër gerxhe, shkurre e permbi lisa,
Nga Perlepi n'Durmitor, nga Toplica te Larisa!

Rend, o Shqiptar, nëpër lugina, gropa e kodra,
Nga Vranja n'Igumenice, nga Shkupi te Shkodra!

Rend, o Shqiptar, permbi brigje, nëpër lendina,
Nga Perkupa n'Manastir, nga Rozhaja te Janina!

Rend, o Shqiptar, mbi armiq, mbi eshtra e gjak,
Nga çamëria n'Karadak, nga Morea ne Sanxhak!

Rend, o Shqiptar, rend me vrap, mos u tremb,
Perandoria greko-sllave, - duhet shemb!

Rend, o Shqiptar, rend, rend, rend,
Shqipëria etnike, - me i bukuri vend!

Rend, o Shqiptar, përmes territ dhe ferrit,
Rruges se fitores, rrugës se nderit!

Rend, o Shqiptar, me pushke, me penë ne dorë,
Me flamur ne ballë, me krushq e dasmore!

Rend, o Shqiptar, nëpër shekuj, mijevjecare,
Tmerro pushtuese, gjakos sundimtare!

Rend, o Shqiptar, mbi varre, mbi llogore,
Mposhte vdekjen, korr fitore!

Rend, o Shqiptar, drejt horizonteve qiellore,
Si heronjte e pavdekshem, si Shqiponjat arberore!

Rend, o Shqiptar, ditë e nate, rend nëpër vite,
Neper fshatra e qytete, - flamurin lart valevite!

Rend, o Shqiptar, nëpër mjegull, nëpër tym,...
Permes suferines,Š nëpër balte, nëpër lym!

Rend, o Shqiptar, vater me vater me durim,
Pa pajtim s'ka çlirim, pa unitet s'ka bashkim!

Rend, o Shqiptar, rend kryelarte, pa ngurrim,
Rend për liri, - me trimëri e guxim!

Rend, o Shqiptar, me vrull, me force uragani,
Ne toke si Anteu, ne qiell si Titani!

Rend, o Shqiptar, po të pret e thërret vatani,
Me zjarr si Prometheu, me parzmore dardani!

Rend, o Shqiptar, shpat me shpat, krua me krua,
Here skyfter e fajkua, herë kulsheder e drangua!

Rend, o Shqiptar, legjende e gjallë, epike,
Lesho kushtrimin, - bjeshkeve kreshnike!

Rend, o Shqiptar, luan me zemër fisnike,
Ngrite ne këmbë, - gjithë Shqipërinë etnike!


Rend, o Shqiptar, me force titanike,
Cliroje, bashkoje, - Shqipërinë ilirike!

Rend, o Shqiptar, Zgalem ne furtuna,
Hije te ka lufta, qendresa e puna!

Rend, o Shqiptar, te prifte e mbara, te bekofte Zana,...
Shkemb graniti, - zog shqiponje ne tramundana!

Rend, o Shqiptar, nëpër rrugë, nëpër sheshe,
Lundro mbi dallge, sfido rrebeshe!

Rend, o Shqiptar, mbi fusha, male, permbi dete,
Drejtesine, fitoren,Š kombin ke me vete!

Rend, o Shqiptar, permbi kodra, breg me breg,
Here si Leka i Madh, herë si Skenderbeg!

Rend, o Shqiptar, permbi toke, nëpër qiell,
Terrin behe drite, dritën Hene e Diell!

Rend, o Shqiptar, sikur tigri kur sulmon,
Nga luftërat vjen, drejt luftës shkon!

Rend, o Shqiptar, me flakadan te lirisë,
Larteso vendin, - ndero pragun e shtepise!

Rend, o Shqiptar, koha mos te shkele,
Rroki armet, merre mburoje dhe helmete!

Rend, o Shqiptar, rend, vrapo, turru sot e perjete,
Shqipëria e bekuar, - kurrë mos mbese e shkrete!


Rend, o Shqiptar, pishtaret e lirisë ndezi,
Me zjarrin ne zemër, me armet për brezi!

Rend, o Shqiptar, shperthe qiellin e zi,
Lesho rrezet e diellit, - te ndrisin mbi Shqipëri!

Rend, o Shqiptar, nëpër prush, nëpër hi,
Shqipërinë e ndare, - behe përsëri!

Rend, o Shqiptar, rend, mos hezito,
Rend përpara, - mos vendnumero!

Rend, o Shqiptar, rend, fluturo,
Beteje pas beteje, - mos u dorezo!

Rend, o Shqiptar, bucit, si orteku gjemo,
Fortese legjendare, - mbi bedena qëndro!

Rend, o Shqiptar, mos u step, marsho,
Ballin lart, gjoksin hapur, liri fito!

Rend, o Shqiptar, ngrite koken, mos duro,
Shperthe zinxhire, burgje, pranga shkaterro!

Rend, o Shqiptar, rend e mos ndalo,
Për bashkimin e Shqipërisë, - lufto, lufto!

Rend, o Shqiptar, mbi flatra te zogut,
Alpeve Shqiptare, Fushes se Pollogut!

Rend, o Shqiptar, mbi krahet e sokolit,
Shpateve te Sharrit, malit te Tomorrit!

Rend, o Shqiptar, Fushes se Kosovës,
Kreshtave t'Korabit, Grykes se Rugovës!

Rend, o Shqiptar, përmes Morese dhe Epirit,
Lugines Vardarit dhe shtratit te Drinit!

Rend, o Shqiptar, Rrafshit Dukagjinit,
Mbi valet e Vjoses dhe te Shkumbinit!

Rend, o Shqiptar, Anamoraves e Pellagonise,
Grykave t'Anamalit dhe trojeve te Malesise!

Rend, o Shqiptar, rend me topuz e sokellime,
Të prin Muji e Halili, - me Gjergj Elez Aline!

Rend, o Shqiptar, si rrufeja kur shkreptine,
Natën behe ditë, - ndrico Shqipërinë!

Rend, o Shqiptar, o i Pari i Dheut,
Rrenje e pathare, Feniks i Atdheut!

Rend, o Shqiptar, mbi kal te Skenderbeut,
Lidhi cep me cep, - kufinjte e Memedheut!

Rend, o Shqiptar, me anije e permbi huta,
Me Agronin, ne Kotorr, po të pret Teuta!

Rend, o Shqiptar, ndrico porsi ylli,
Ndero Shqipërinë si Bato, Pirro e Bardhyli!

Rend, o Shqiptar, Shqipërisë deli zot,
Tregoi botës mbarë, - se je trim, je patriot!

Rend, o Shqiptar, permbi gjemba, flakë e barot,
Bashko trojet e Shqipërisë, - si i Madhi Kastriot!

Rend, o Shqiptar, qe nga Atlantida,
Krahapur, krenare, te pret Ilirida!

Rend, o Shqiptar, trojeve te Pellazgjise,
Mbille faren tonë, - anembane Ilirise!

Rend, o Shqiptar, brigjeve t'Ilirise,
Mburoje e perkrenare, - beju Arberise!

Rend, o Shqiptar, bjeshkeve t'Arberise,
Shqipe dykrenare, themel i Shqipërisë!

Rend, o Shqiptar, kufinjeve te Shqipërisë,
Roje e Kosovës, Ilirides, Malesise e Camerise!

Rend, o Shqiptar, rend, tutje ne perjetesi,
Për bashkim e liri, rend për ardhmëri,...!

SHEFKI OLLOMANI - Suedi

[DI_ANA]

KA I NDAN DHE ÇKA I BASHKON SHQIPTARËT?

Shkruan: Shefki OLLOMANI - MALMÖ

HYRJE
Shqiptarët, si cdo popull tjetër i botës, i kanë të mirat dhe të këqiat e tyre. Ata posedojnë vese pozitive dhe negative. Kanë baticat dhe zbaticat e tyre historike dhe të përditëshme. Kanë plotë vyrtyte njerëzore dhe përplotë të meta e veprime cnjerëzore.

Shqiptarët janë edhe në unitet edhe në luftë me njëri-tjetrin. Ata janë edhe të ndarë edhe të bashkuar. Edhe te shqiptarët e mbi ta vepron pandërprerje ligji dialektik natyror me emrin - ligji i luftës dhe i unitetit të të kundërtave. Ky ligj nënkupton se shqiptarët, si komb, nuk janë vetëm të ndarë, të përcarë dhe të armiqësuar mesveti, por ata, në të njëjtën kohë, janë edhe të bashkuar, të miqësuar e të solidarizuar mesveti. Kjo do të thotë se nuk ka ndarje absolute, por as bashkim absolut.

Fenomenet dhe marrëdhëniet ndërnjerëzore e ndërshqiptare nuk zhvillohen në rrafshin dyngjyrësh: bardhë e zi, por ato zhvillohen në një rrafsh kolorit shumëngjyrësh dhe shumëdimensional. Ngjarjet dhe veprimet nuk zhvillohen në hava, por në kohë dhe hapsirë të caktuar e konkrete. Kjo do të thotë se cka është sot e bardhë, nesër bëhet e zezë; cka është sot e drejtë, nesër shndërrohet në të padrejtë; nëse para 20 apo 30 vitesh një veprim ka qenë i arsyeshëm, sot del se ai veprim ka qenë i gabueshëm, ose anasjelltas: qëndrimi dhe vendimi që është vlerësuar gabim para disa vitesh apo dekadash, sot koha dhe rrokullisja e ngjarjeve tregojnë se ai qëndrim apo vendim ( qoftë individual apo kolektiv) ka qenë i drejtë. Kjo do të thotë se gjithcka është relative. E drejta dhe e padrejta, e mira dhe e keqja, e vërteta dhe gënjeshtra,…, ecin paralel, janë të pandashme dhe bashkudhëtare të përjetëshme - por gjithmonë në kohë dhe hapsirë të caktuar, konkrete dhe objektive.

Nga ligji natyror dhe shoqëror i luftës dhe i unitetit të të kundërtave, ne shumë lehtë dhe qartë mund të nxjerrim përfundimin se: kombi shqiptar nuk është dhe aq i ndarë e i përcarë mesveti, sa që duket apo shkruhet disa herë (përjashtuar këtu ndarjen e tij me kufinj). Dhe në të njëjtën kohë ai nuk është dhe aq i bashkuar, sic mund të flitet e të shkruhet disa herë.
Shqiptarët nuk bëjnë pjesë në asnjërin ekstremitet. Ata qëndrojnë diku në mes të të dy ekstremiteteve. Shqiptarët janë të ndarë, por në të njëjtën kohë ata janë edhe të bashkuar. Shqiptarët janë popull dhe njerëz, si të gjithë popujt e tjerë të botës, ata nuk bëjnë përjashtim e dallim nga asgjë që është natyrore, normale dhe njerëzore.

I - CKA I NDAN SHQIPTARËT?

1 - Ideologjitë - Në cdo popull ekzistojnë dhe veprojnë ideologjitë. Këtu nuk bën përjashtim as populli ynë. Njeriu, si qenie inteligjente: me logjikë, vetëdije dhe ndërgjegje, gjatë gjithë historisë së tij të lashtë, ka krijuar dhe zhvilluar lloj-lloj ideologjishë. Prandaj, nuk ka individ pa ideologji. Nga gjithë krijesat e gjalla të kësaj planete, vetëm njerëzit posedojnë ideologji.
Ideologjitë janë të shumëllojshme. Meqenëse njerëzit nuk janë identikë, por cdo individ është qenie unike, atëherë kuptohet që të gjithë njerëzit nuk mund të kenë një ideologji. As edhe një popull nuk mund të ketë vetëm një ideologji. Ekziston pluralizmi i ideve, i mendimeve, i pikëpamjeve, i qëndrimeve dhe pluralizmi i ideologjive.

Shqiptarët nuk munden dhe nuk bëjnë përjashtim nga ekzistimi i pluralizmit të ideve dhe ideologjive. Rreshtimi i shqiptarëve në disa ideologji nuk është tragjedi, por një fenomen i natyrshëm, nga i cili nuk mund të shmanget. Pretendimi dhe tendenca për dominim vetëm të një ideologjie mbi të tjerat do të na conte në një luftë civile, në vëllavrasje dhe në diktaturë.

"Dëmet" që shkaktojnë ideologjitë (por jo vetëm ato) janë: fërkimet politike, polemikat e ashpëra, ofendimet reciproke, gara e egër për pushtet, lufta klasore (të pasur-të varfër),…etj., por këto veprime brenda shoqërisë shqiptare duhet të zhvillohen në kohë paqeje, në një shtet të bashkuar shqiptar, ku dominon ligji dhe ku është vendosur sistemi i pluralizmit politik dhe demokracia e vërtetë. Lufta ideologjike ndërmjet shqiptarëve (individi me individ, grupi me grup apo partia me parti) në kohë lufte e pushtimi, në kohë kolonizimi e copëtimi të trojeve të tyre etnike - është një tragjedi, një katastrofë dhe një vetëvrasje kombëtare!

Shqiptarëve të Shqipërisë Etnike, aktualisht, nuk u duhen ideologjitë politike. E vetmja ideologji e tyre është dhe duhet të jetë ideologjia kombëtare e clirimit dhe e ribashkimit të Shqipërisë Etnike. Ideologjia mbi ideologjitë, që sot duhet të dominojë e të rrënjoset thellë në mendjet dhe në zemrat e shqiptarëve është: Një komb - Një shtet = Shqipëria e Ribashkuar Etnike.

Vetëm pas ribashkimit kombëtar dhe ndërtimit të Shqipërisë Etnike, shqiptarët do të kenë të drejtë të thirren në ideologji individuale, grupore apo partiake, duke rrespektuar rregullat e lojës politike, të konkurencës së lirë dhe ligjet demokratike në fuqi.

2 - Karrierizmi - Shqiptarët i ndan edhe karrierizmi. Persona e politikanë të caktuar janë aq egoistë e të pangopur me pushtet, sa që ata janë në gjendje që ta dëmtojnë shoqërinë dhe cështjen kombëtare shqiptare, për hirë të ruajtjes së privilegjeve të tyre dhe pozitës politike apo shtetërore.

Karrierizmi dhe egoizmi i tepruar con shpesh në kriminalitet, korrupsion dhe tradhëti ndaj interesave të përgjithshme shoqërore dhe kombëtare. Prandaj, karrierizmi dhe karrieristët egoistë duhet të largohen sa më shpesh dhe sa më shpejtë nga pozitat e tyre udhëheqëse, para se ata të shkaktojnë dëme të pariparueshme për shoqërinë dhe cështjen tonë kombëtare.

3 - Mostoleranca, inati, urrejtja,…Ne, shqiptarëve, na ndan edhe mostoleranca, inati, kokëfortësia, sedra e sëmurë, urrejtja ndaj njëri-tjetrit, etj. Ne, nga natyra, jemi pak si shumë temperamentë dhe nervozë. Nxehemi e hidhërohemi shpejtë, por ftohemi dhe pajtohemi shumë ngadalë. Jemi inatcorë të mëdhenj. S’jemi tolerantë ndaj njëri-tjetrit dhe ngulim këmbë si mushkë xinxare edhe atëherë kur nuk e kemi drejt, edhe atëherë kur argumentet dhe faktet e gjalla jo vetëm që flasin, por edhe cirren e bërtasin. Por, si inatcorë që jemi, as shohim dhe as dëgjojmë!

S’jemi sa duhet zemërgjerë që të falim gabimet e të tjerëve. Edhe faljen disa herë e bëjmë të përkohëshme, të pjesëshme dhe me gjysëmzemre. Duam të ecim përpara me botën e civilizuar perëndimore, por kokën gjithmonë e kthejmë prapa, duke u marrë me të kaluarën, qofshin ato edhe gjëra të tejkaluara e të vdekura. Nuk jemi të sinqertë me njëri-tjetrin dhe nuk mësojmë sa duhet nga gabimet tona.

Mbi të gjitha jemi naivë e mendjelehtë, sa që për gjëra shumë të vogla jemi në gjendje që ta luftojmë me tërbim dhe me një urrejtje organike njëri-tjetrin, apo partia-partinë! Urrejtja organike politike dhe personale është sot një realitet i hidhur dhe i prekshëm që dominon skenën politike mbi dhjetëvjecare në Shqipëri, Kosovë dhe Iliridë. Lufta dhe urrejtja organike midis partive politike dhe liderëve partiakë shqiptarë, janë shkaku kryesor pse sot shqiptarët si komb janë aq të përcarë, aq të varfër dhe aq të ndarë! Deviza: Opozitarë, por vëllezër!, duhet të jetë e shenjtë për cdo politikan shqiptar.

4 - Lokalizmi dhe krahinarizmi -Kjo është plaga më e madhe, më e përgjakur dhe më vdekjeprurëse e kombit shqiptar! Pra, ndarja lokaliste, bajraktariste, fisnore, klanore dhe krahinore e shqiptarëve ndër shekuj dhe mijëvjecarë. Këtë plagë e kemi trashëgim (mjerisht) që nga paraardhësit tanë antikë pellazgo-ilirët.

Kjo ndarje dhe përcarje, kjo plagë mijëravjercare, ende kullon gjak, ende s’është mbyllur, ende s’është shëruar! Fatkeqësisht, përkundrazi, ende po gangrenoset edhe në fillim të shekullit të ri të mileniumit të tretë të erës sonë! Dhe nga kush se? Nga vetë shqiptarët lokalistë, karrieristë, bajraktarë e fisnorë! Nga ata që vetes i thonë liderë, kryetarë partishë dhe kryetarë shtetesh të pashpallura e të leckosura! Dhe kjo ndodhë gjithmonë nën slloganin: "Më mirë i pari në fshat, se i dyti apo i treti në qytet"!

Lokalizmi krahinor dhe bajraktarizmi fisnor kanë bërë që të parcializohet cështja kombëtare shqiptare. Kanë bërë që ajo, nga një cështje kardinale e jetësore e shtruar për zgjidhje para kombit tonë dhe faktorëve relevantë ndërkombëtarë, të shndërrohet në një cështje autonomiste dhe e të drejtave të njeriut. Lokalizmi krahinor dhe bajraktarizmi fisnor i liderëve shqiptarë dhe partive të tyre politike, e kanë transformuar cështjen kombëtare shqiptare - Shqipërinë Etnike, nga një cështje madhore për dekolonizim, clirim dhe ribashkim kombëtar, në një neokolonizim dhe ricopëtim të Shqipërisë Etnike!

Po të pranojmë, kushtimisht (qoftë edhe për një moment), se ja: u krijua shteti i pavarur i Kosovës, u krijua edhe shteti i Iliridës, u krijua dhe shteti i Camërisë, bile u krijua edhe shteti i Malësisë së Madhe. C’do të ndodhë atëherë? Me siguri do të ndodhë ajo që ka ndodhur dhe ndodhë me shtetet sllave, të cilat janë në luftë dhe armiqësi të përhershme me njëri-tjetrin.

Shembëll i freskët është lufta e fundit serbo-kroate, kroato-boshnjake dhe serbo-boshnjake. Të gjithë këto popuj e shtete janë me etnogjenezë të përbashkët sllave, me gjak e gjuhë të përbashkët, por me religjione, me emra dhe me flamuj të ndryshëm dhe të ndarë nga kufinj shtetërorë. Edhe shqiptarët janë me tre religjione dhe po tu ndryshohet flamuri dhe emri kombëtar, dhe po të ndahen në shtete me kufinj ndërshqiptar, atëherë e përbashkët do tu mbetet vetëm gjuha, por edhe ajo do të largohet dita-ditës në disa dialekte zyrtare. Kështu, nga 7 milionë shqiptarët do të formoheshin kombe dhe shtete të reja, të cilat përvec gjuhës, të përbashkët do të kishin edhe grindjet e vazhdueshme ndërshtetrore dhe përpjekjet reciproke për dominim. Ne nuk jemi komb i madh si sllavët apo arabët, që të ndahemi e të krijojmë disa shtete "shqiptare".

Cfarë shanse për bashkim do të kishin shtetet dhe popujt që veten nuk do ta quanin më Shqipëri dhe shqiptarë, por do ta quanin Kosovë e kosovarë (vec kanë filluar me të madhe liderët e disa partive politike të Kosovës që veten dhe popullin ta quajnë jo shqiptarë, por kosovarë!), Iliridë e iliridas, Camëri e camë, Malësi e Madhe e malësorë? Dhe, pastaj, do të kishin flamujt e ndryshëm shtetërorë nga njëri-tjetri (LDK-ja vec e ka qepur flamurin e shtetit të ardhshëm të Kosovës, i cili dallon nga Flamuri Kombëtar Shqiptar!), do të kishin religjione të ndryshme zyrtare, nivele të ndryshme të zhvillimit demokratik dhe ekonomik, kulturor dhe arsimor!

Një bashkim shtetesh shqiptare do të ishte i pamundur. Ndryshe është kur të ndajnë me dhunë të huajtë dhe ndryshe është kur ndahesh vetë vullnetarisht. Prandaj, shqiptarët duhet ta luftojnë lokalizmin krahinor dhe bajraktarizmin fisnor. Duhet ta kundërshtojnë politikën parcialiste që zhvillojnë disa parti në Shqipëri, në Kosovë, në Iliridë dhe në Malësinë e Madhe. Sepse politika parcialiste është politikë ndarëse, përcarëse dhe thellësisht antikombëtare e antishqiptare.

Shqiptarët duhet të bashkohen dhe të luftojnë për clirimin dhe ribashkimin e Shqipërisë Etnike. Të gjitha politikat dhe teoritë tjera cojnë në ripushtim, rikolonizim, ricopëtim dhe rindarje të trojeve etnike shqiptare.

II - CKA I BASHKON SHQIPTARËT?

1 - Gjaku dhe gjuha - Shqiptarët i ndajnë shumë gjëra, por mbi të gjitha ata i bashkon gjaku dhe gjuha e tyre. I bashkon etnogjeneza e tyre e përbashkët. I bashkon trungu i fortë antik pellazgo-ilir. I bashkojnë gjenet e njëjta dhe formimi i tyre psiqik e shpirtëror, që e ka burimin nga parahistoria njerëzore. I bashkon arti dhe kultura e njëjtë. I bashkon gjuha e unifikuar letrare dhe alfabeti i përbashkët latin. I bashkon emri Shqipëri dhe shqiptar. I bashkon kombi shqiptar.

2 - Besa dhe burrëria - Shqiptarët, përvec tjerash, i bashkon edhe Besa dhe Burrëria e tyre e fortë, unike dhe legjendare. Besa dhe burrëria e shquajnë kombin tonë nga kombet tjera. Ato janë karakteristikat dalluese të karakterit të shqiptarit, nga të cilat ndër shekuj e mijëvjecarë ka rrezatuar vetëm besnikëri, ciltërsi, ardhedashuri, qëndresë dhe liri. Besa dhe burrëria shqiptare ende jetojnë në zemrat dhe në shpirtin e shqiptarëve, duke i fisnikëruar dhe bashkuar ata vazhdimisht, përballë cdo armiku e furtune.

3 - Arti dhe kultura - Shqiptarët i bashkon edhe arti e kultura e tyre e lashtë dhe e re. Arti dhe kultura e tyre e zhvilluar, autentike dhe origjinale. Një art dhe kulturë e pastër, e qytetëruar e humaniste. E zhveshur nga cdo nacionalizëm, shovenizëm dhe racizëm. Një art dhe kulturë e fortë që cau mes për mes mijëvjecarëve të pushtimeve të huaja dhe errësirës dekadente të mesjetës. Një art dhe kulturë që synon ardhmërinë më humane e paqësore të njerëzimit.

4 - Atdheu - Shqipëria Etnike - Përvec gjakut e gjuhës, besës e burrërisë, artit e kulturës,…, shqiptarët mbi të gjitha i bashkon atdheu i tyre i shenjtë - Shqipëria Etnike. Shqiptari, që kur s’mbahet mend, ka pasur një nderim dhe dashuri hyjnore për tokën e tij, për atdheun e tij: Ilirinë - Arbërinë - Shqipërinë.

Iliro-shqiptari e ka dashur dhe e don perëndinë, jetën, kombin, lirinë, familjen, popujt tjerë, mirëqenien, gjuhën, artin, kulturën, arsimin,…, por, mbi të gjitha ai e ka dashur dhe e don tokën e tij - Atdheun, sepse pa tokë e atdhe, nuk ka as jetë, as komb, as liri,…

Kur ka qenë në rrezik jeta e Atdheut, iliro-shqiptari kurrë nuk e ka kursyer jetën e tij, e ka dhënë atë në altarin e lirisë - në fushëbetejë, me këngë në gojë e armë në dorë, që të jetojë Atdheu. Deviza e tij luftarake dhe jetësore qe dhe mbeti: Atdheu mbi të gjitha!

Prandaj, edhe dje, edhe sot, edhe nesër, brohoritja e shqiptarit ishte, është dhe do të jetë: Shqipëria Etnike mbi të gjitha!


Marre nga Flori-Press

[Hyj-Njeriu]

4 - Lokalizmi dhe krahinarizmi -Kjo është plaga më e madhe, më e përgjakur dhe më vdekjeprurëse e kombit shqiptar! Pra, ndarja lokaliste, bajraktariste, fisnore, klanore dhe krahinore e shqiptarëve ndër shekuj dhe mijëvjecarë. Këtë plagë e kemi trashëgim (mjerisht) që nga paraardhësit tanë antikë pellazgo-ilirët.

Kjo ndarje dhe përcarje, kjo plagë mijëravjercare, ende kullon gjak, ende s’është mbyllur, ende s’është shëruar! Fatkeqësisht, përkundrazi, ende po gangrenoset edhe në fillim të shekullit të ri të mileniumit të tretë të erës sonë! Dhe nga kush se? Nga vetë shqiptarët lokalistë, karrieristë, bajraktarë e fisnorë! Nga ata që vetes i thonë liderë, kryetarë partishë dhe kryetarë shtetesh të pashpallura e të leckosura! Dhe kjo ndodhë gjithmonë nën slloganin: "Më mirë i pari në fshat, se i dyti apo i treti në qytet"!

Kjo eshte dhurate e memes natyre...Raca jone eshte shume agresive,kjo vihet re sidomos ne nivel individual,keshtu qe nuk para i le shume shanse te dobetit te kete nje mbijetese te lehte... Duke pasur gjak luftetari,cdo shqiptar ka nevoje here pas here,te shfryje deshiren per shkaterrim ne njefare menyre...Na e imponon natyra...

Luftetaret kur nuk kane lufte,fillojne e vrasin njeri-tjetrin - thote Nicja...

Kjo ka qene dicka pozitive ne kohet kur nuk ekzistonte rreziku i jashtem,sepse ndalonte pergjumjen e njeriut,shoqeria perforcohej duke qene se te dobetit vdisnin apo largoheshin...

Me daljen e rrezikut te jashtem ky mekanizem ndalon se funksionuari...'Ne kohe lufte ndalohet marrja e gjakut' ,pra ne kohe lufte ndalon edhe funksionimi i drejtesise qe mund te sjelle humbje gjaku i cili eshte i vlefshem per mbrojtjen e bashkesise...

Ceshtja e krahinizmit eshte shume e koklavitur...Vetem nje rrezik per ekzistence i bashkon shqiptaret,nje rrezik i madh...
Kete e perdori Enver Hoxha i cili futi psikozen e luftes se perjetshme,me qellim mbajtje pushteti por njekohesisht me dashje apo pa dashje vuri ne funksionim mekanizmin e bashkimit...

Kur nuk ka rrezik te jashtem shqiptaret haen mes vedit...Eshte ligj natyror ,qe kerkon mbijetesen e me te fortit...
Shqiptaret jane shume me te lidhur me natyren e ligjet e saj se cdo popull tjeter,keshtu qe jane veshtiresisht te 'civilizueshem' duke qene se civilizmi i sotem bazohet mbi rregulla antinatyre...

[ABSOLUTE]

Të gjithë pjesmarrësit, diskutuesit apo debatuesit e kësaj teme në një formë, qoftë ajo e kritikës apo e sygjerimit kan një qellim. Edhe unë i bashkangjitem qëllimit të tyre ne ecje të përbashkët drejt arritjeve dhe ngritjeve te popullit tim.
Por edhe unë duke u bazuar në ecjet historike, në analizat dhe shkaqet e ngecjeve te këtyre ecurive më bëjnë kritikë jo vetëm ndaj të së kaluarës por edhe ndaj të tanishmes.
Ju lutëm, shiqoni, pa dashur të hyj kësaj radhe në debat rreth lidershipit tonë
anej e këtej kufiri. Analizoni pa anime politike dhe simpati individuale. A nuk e meritojnë ndëshkimin e popullit. Unë them gjithësesi. Dhe nese populli nuk ndëshkon me voten e tijë këta matrapaz karierist e interesgji interesash personale kam friken se jemi ose dote jemi popull i mallkuar edhe nga vetë Perendija. Ka shembuj biblik dh kuranor kur popuj të tërëjanë zhdukur nga faqja e dheut.
.

[ABSOLUTE]

Të gjithë pjesmarrësit, diskutuesit apo debatuesit e kësaj teme në një formë, qoftë ajo e kritikës apo e sygjerimit kan një qellim. Edhe unë i bashkangjitem qëllimit të tyre ne ecje të përbashkët drejt arritjeve dhe ngritjeve te popullit tim.
Por edhe unë duke u bazuar në ecjet historike, në analizat dhe shkaqet e ngecjeve te këtyre ecurive më bëjnë kritikë jo vetëm ndaj të së kaluarës por edhe ndaj të tanishmes.
Ju lutëm, shiqoni, pa dashur të hyj kësaj radhe në debat rreth lidershipit tonë
anej e këtej kufiri. Analizoni pa anime politike dhe simpati individuale. A nuk e meritojnë ndëshkimin e popullit. Unë them gjithësesi. Dhe nese populli nuk ndëshkon me voten e tijë këta matrapaz karierist e interesgji interesash personale kam friken se jemi ose dote jemi popull i mallkuar edhe nga vetë Perendija. Ka shembuj biblik dh kuranor kur popuj të tërëjanë zhdukur nga faqja e dheut.
.

[DI_ANA]

Nga Flori Bruqi

ANTROPOLOGJI - JAKOV MILAJ “RACA SHQIPTARE”

Do të lexoni sot në blogun tonë virtual "Floart-Press",një shkrim antropologjikë që kohë më parë disa lugatë interneti u sulën si leopardë ndaj meje dhe studiusit elitar Jakov Milaj ,tashmë të ndjerë.Këtu do të gjeni disa nga pjesët më të rëndësishme të studiusit elitar të njohur më emrin dhe miemrin Jakov Milaj, i cili trashëgimi kulturore dhe shkencore la librin e tij lapidarë ”Raca shqiptare”(1944 dhe ribotuar 1997).

Ky libër është mbajtur në hije për më shumë se 50 vjet,që i rikthehet publikut shqiptar, si punim i një nga studiuesi virtuozë që është njëherit edhe i pakalueshëm deri më sot ndër shqiptarët në këtë fushë mendimi antropologjikë.

Jeta dhe vepra e Jakov Milaj ?

Jakov Milaj lindi në Fier më 25.03.1911. Ai u shkollua në Gjimnazin e Shkodrës, ku e mbaroi atë si një nga nxënësit më të mire në vitin 1931.

Si nxënës Milaj, drejtoj Shoqatën Kulturore “BESA SHQIPTARE”.Punoj si mësues në Fier, sekretar komune në nënprefekturën e Kolonjës,më vonë redaktor përgjegjës në organe te ndryshme të shtypit të Tiranës e sidomos në “Vatra” të Timo Dilos dhe në revistën “Perpjekja shqiptare” të Branko Merxhanit.

Në këtë kohë ka formuar shumë njohje,ku spikat mbi të gjitha,miqësia e madhe me shkrimtarin tonë të madh Migjenin.

Për ata,që kanë shfletuar në shtypin shqiptarë të vitit 1930, është e pamundur që të mos hasin emrin Jakov Milaj apo inicialet e tij J.M.

Falë erudicionit të tij,ai shkrunte në fushën etnografike,antropologjike,gjeografike, historike etj. Në vitin 1934 i është dhënë e drejta e studimit në Fakultetin e Veterinarisë pranë Universitetit italian të Torinos.

Përkohësisht Jakov Milaj i ndërpren studimet(1935) dhe kthehet në Fier,ku merr pjesë në Kryengritjen e Fierit…

Dështimi i kësaj kryengritje ishte fatal edhe për studentin Milaj.Rexhimi i atëhershëm i mbretit Ahmet Zogu e dënon më burgim prej 101 vjetëve .

Pas ndërhyrjes së organizatave të shumta ndërkombëtare,ai falet.Më pas,migron nga vendi për në Torino të Italisë për ti vazhduar studimet e veterinarisë që i la në gjysmë.

Në ditët e fundit të jetës së poetit tone të mjerimit-Migjenit, Jakov Milaj, do të jetë pranë tij dhe të motrës në Senatoriumin e Tore Feliçës…

Madje,do të ishte ai,që do të sillte edhe fjalët e fundit të Migjenit dhe dorëshkrimet e fundit të tij,nga Spitali.

Në Shqipëri Milaj kthehet në vitin 1939,pasi kishte doktoruar veterinën në Torino. Jakov Milaj do të punon në institucionet zyrtare dhe në qeverinë e atëhershme do të ishte pak muaj edhe Ministër i Bujqësisë dhe i Pyjeve.

Shkak për largimin e tij nga posti i ministrit ishte se Milaj, kërkoj që”pyjet e Shqipërisë të shkëputeshin nga kontrolli Italian dhe milicia italiane e pyjeve të zëvendësohej më shqiptarë”Kuptohet që ministri Jakov Milaj u detyrua të jape dorëheqjen e tij....

Pas Luftës së Dytë botërore, Milaj punoj në Stacionin e Veterinarisë në Durrës,Bilisht,Fier etj.

Rexhimi komunist shqiptarë e dënoi (1945) Jakov Milajn me 15 vjet burg të rendë,prej të cilave i vuajti mbi gjashtë vjetë burg(1945-1951) dhe katër vjetë internim(1951-1955).
Vdiq më 02.01.1997,në moshën 86 vjeçare. Në kryevepren e tij”Raca shqiptare” Jakov Milaj ,për here të parë shkroi diç për antropologjinë shqiptare.

Vepra ka një karakter të theksuar shkencor,patriotik dhe kombëtar.Në aspektin antropologjik,ky është i pari punim,i shkruar mjeshtërisht më një gjuhë të pasur dhe të pastër,ku del tipi fizik shqiptar dhe ecuria e tij evolutive në rrafsh kombëtar”kanë thenë shkëncëtaret e ndryshëm për ketë libër.

Por vetë autori,më mire se kushdo tjetër e ka treguar misionin e tij në këtë vepër”Qëllimi i hartimit të kësaj vepre ka qenë që të nxjerrë në shesh disa të vërteta,gjer më sot të panjohura,mbi racën tone dhe t’u jap shkas,atyre qe ndjejnë veten të zotin,për t’ u marrë pak më tepër më biologji e antropologji.

Përfundimet,që ka për të nxjerrë lexuesi nga këto faqe janë të thjeshta dhe ,ndofta,të njohura intuitivisht prej shumë Shqiptarëvet,me gjithë se të mohuara prej të huajvet dashakeqë:se populli arbëror ka një origjinë të vetme të përbashkët:se është anas(autokton) në të gjitha viset ku banon sot; se as midis muslimanvet e kristjanvet ,as midis Gegvet e Toskvet nuk ka ndonjë ndryshim racor;e,më në funt,se ndihet nevoja për një politikë shoqërore që të synojë fuqizmin fizik të races shqiptare”,shkruan Milaj.

Një pasqyrë e shkurtër e hulumtuesve tjerë

Dihet se,të dhënat e para të antropologjisë shqiptare janë të formës përshkruese.

Përshkrimin e pare të pamjes fizike e ka bërë F. Pouqueville (1805).
Të dhëna përshkruese antropologjike dhanë edhe J.Pisko(1894),P.Trager-i(1990),E.Durham(1905) si dhe F.Nopesa(1912) ...

Hulumtimet e mirëfillta antropologjike mbi shqiptarët janë bërë nga A.Weisbach (1868) i cili në Stamboll mati 17 meshkuj shqiptarë për të cilët gjeti lartësinë mesatare 1664 m .

L.Glück(1895) mati 30 shqiptarë kryesisht nga Kosova.A Haberland dhe V.Lebcelter (1916)matën 106 meshkuj shqiptarë nga zonat malore dhe 13 nga Fusha e Kosovës.

K.Dronçillov (1921)bëri një punim antropologjik në 112 shqiptarë nga Kosova dhe Maqedonia Perëndimore. F.Luschan (1922) bëri matjen e kokës të 130 shqiptarë më banim në Turqi.

Si punim i plotë mbi antropologjinë e shqiptarëve mund të mirren matjet e bëra në 1.067 shqiptarë nga C,S.Coon(1930).

Përveç të dhënave antropologjike në këtë punim janë pasqyruar dhe afktorët ekzogjen.Në bazë të dhënave që mblodhi,Coon-i përshkroi tipin dinarik të shqiptarëve dhe u mundua të shpjegoi prejardhjen e tyre ilire. Zh.Gavrilloviq (1967) bëri disa matje antropologjike të kokës dhe trupit në mostren prej 201 shqiptarëve nga Deçani (Kosovë).

Fillet e para të hulumtimeve antropologjike ndër shqiptarë hasën në dy broshura e shkrimit Sami Frashëri”Njeri” dhe “Përsëri njeri”.

Punim më rendësi shkencor,si në matje ashtu edhe në përshkrushmërinë morfologjike të trupit dhe të kokës së popullatës shqiptare të Shqipërisë është punimi”Gjurmime antropologjike për shqiptarët”,i Aleksandër Dh.Dhima-s (1985).


Vazhdon.....

[DI_ANA]

Autori në këtë punim jep të dhëna interesante për karakteristikat fizike të shqiptarëve.

Përveç të dhënave përshkruese të pamjës së jashtme(ngjyra e syve,çepallat, piloziteti trupor,ndërtimi muskulor i trupit,etj)autori jep velrat e disa matjeve trupore si dhe të kokës.

Ndër hulumtuesit e trevës sonë në këtë fushë studimi lypset veçuar edhe hulumtimet e reja në hapësirat antropometrike,lëvizore fiziologjike nga Mustafë Aliu (1991), Hasim Rushiti (1999,2000,2001) ,Abedin Bahtiri (2004), Ajvaz Berishës (2002), Flori Bruqi (2003,2004,2005) etj.
JU RRËFEJ PËR RACËN SHQIPTARE (botim i viti 1945; ribotim 1997) (Nga prof.dr.Jakov Milaj)

Shumë kohë përpara anthropologeve,filologë,poetë,gjeografë,historianë e udhëtarë të ndryshëm,që kanë kaluar nëpër Shqipëri,ose që kanë njohur,në ndonjë kënd të largët të Perandorisë turke a të Ballkanit,ndonjë grup Shqiptarësh,nuk kanë përtuar të përshkruajnë sa më mire që të jetë e mundur tiparet e këtij populli,që bie në sy për madhështi e bukuri.

Si na shihnin të huajt Ami Boue,si qindra të tjerë që s ‘po i përmendim,është prekur nga dukja fizike e Shqiptarëve. Në veprën e tij”La Turquie d’Europe”(Paris 1842): “ata iu përngjajnë më shumë Grekëve se sa Sllavëve dhe të kujtojnë tipat më të bukur të malësorve zvicëran më fytyrë vezake,më hundën e gjatë e të hequr,me trupin e tyre më shumë të hollë se të trashë e më trajtat e hedhura”.

Cypren Robert-i,që ka njohur vetëm gegët,në një studim të botuar në “Revue des deux Mondes” thotë se Shqiptarët kanë “sy të vegjël,shikim të drejtë e të ngulur,vetulla të holla,hundë të mprehtë,kokë të gjatë,ballë të sheshtë,qafë tepër të gjatë,kraharorë të rrumbullakët dhe pjesën tjetër të trupit të thatë e nervozë”.

Nga shkrimtarë të tjerë,dikush thotë se Shqiptarët i kanë sytë e shkruar ose bojë qieli dhe flokët e verdhë e gati t ‘ artë; dikush tjetër-Pouqueville-i,psh se sytë i kanë te zezë.

Këto shënime,me gjithë se në përgjithësi flasin mire për ne,qëndrojnë kaq larg njëri tjetrit sa të bëjnë të besosh se nuk ka një njësi fizike të tipit shqiptar.”...
Por ,studimet më të plota mbi racën tonë ,dihet se janë berë prej shkencëtarëve austriak A.Haberlandt e V.Lebzelter,prej Eeninger-it,prej studiuesit gjerman Von Luschan dhe prej antropologut zviceran Eugene Pitard.

Dy të parët,gjatë Luftës së Madhe u mblodhën në Shqipërin e pushtuar prej fuqive austro-hungareze.

Bënë studime mbi një grup vullnetraësh,që shërbenin me armë në dorë për Fuqitë Qendrore dhe mbi një numër të vogël civilash e t ë burgosurish shqiptarë,që ishin kapur prej Serbëve.

Janë matur 140 vetë,të tërë meshkuj,madhor me verse njëzet vjeç e lart dhe,që të gjithë,më sa duket,t ‘ardhur nga krahinat e Gegëris.

Studimet e tyre u botuan më 1919 në “Archiv fuer Anthropologie”XVII,me titullin”Zur physischen Anthropologie der Albanesen”.

Dallimet fizike,paprekshmëria e racës Milaj thotë”Popujt që kanë patur të bëjnë me Ilirët gjatë shekujve kanë qenë kolonizatorë,pushtonjës ushtarakë ose migrantë endacakë.

Këta nuk kanë patur kontakt të barabartëme të gjithë turmën ilirike të përhapur në një trevë kaq të madhe.

Por,ndërsa,ndrydhja e tyre ka qenë më forte për disa fise e vise,ka qenë shumë me dobët ose nuk është ndier aspak nder fise e vise të tjera.

Disa nga këta popuj,nuk kanë lënë gjurmë veçse në qytetrim: kurse disa të tjerë kanë lënë shumë gjak ndër fiset e pushtuara.

Vetëm ai grup i Ilirve që më vonë u çuajt me emrin Shqiptar,qëndroi m’i pastërti dhe,me gjithë se e ndjeu mjaft ndikesen e qytetërimit të huaj,mbeti gati krejt i paprekur për nga raca.

Raca shqiptare nuk ka nxjerrë vetëm burra të pushkës,por edhe njerëz të mendjes e të shpirtit,filozofë,ligjëvënës,burra shteti,shkencëtarë,letrarë,
dijetarë,poetë e artiste të mëdhënj.

Numrit të njerëzve të dëgjuar,që njihen si Shqiptarë,duhet t’i shtohet një numër tjetër shumë m’i i madh të panjohurishë,që janë mbajtur si pjellë e ndonjë populli tjetër dhe që ne nuk ua dime emrat.

Vazhdon..

[DI_ANA]

Kontributin që kjo race i ka sjellë botës,në përpjesim më numrin e me kushtet në të cilat ka jetuar,nuk e vë prapa racavet të tjera fqinje.

Tregon,për kundrazi,se paja shpirtërore e sajë është e madhe dhe e shumanshme.
Sipas Pittard-it lartësia trupore mesatare e gegëve është 1.683 mm;ajo e Toskëve 1,673 mm.

Si shihet, grupi i Gegëve të Dobruxhës jep një lartësi mesatare 1 mm më të vogël nga mesatarja e Glueck-ut,pra gati të barabartë me lartësinë e kosovarve dhe 10 mm më e ulët nga ajo,që kanë gjetur Haberlandt-i e Lebzelter-i,ndërsa Wniger-i ka vënë re se”në mes të Gegëve e të Toskve nuk ka asnjë ndryshim në lartësin e trupit”.

Sikur të krahasojmë shtatin e Shqiptarvet me atë të popujve fqinj,dalin në dritë disa fakte shumë interesante.

Përtej detit Adriatik gjendet një nga zonat me njërëzit më të shkurtër t’Evropës. Karta e Biasutt-it,e botuar në volumin e pare të veprës”Razze e Populi della Terra”,është një pasqyrë e saktë e lartësisë trupore të popullsive që banojnë kundrejt bregdetit shqiptar.

Që nga Ankona e gjer në thembër të çizmës italike,e gjithë pjesa qëndrore,jugore e ishullore e Gadishullit e’ Apeninevet,përmban njerz që kanë një lartësi mesatare prej 158 deri ne 162,9 cm,pra 6 deri 10 centimetra më t’ulët se atë të Shqiptarëvet.

Nga kjo kuptohet seër sa i përket kësaj veçorije,kryqzimet midis Shqiptarvet dhe Italijanvet gjatë shekujve të kaluar duhet të kenë qenë shumë të kufizuara për të most hënë se praktikisht nuk kanë eksistuar fare.

Në lindje të tokës së zënë prej popullit shqiptar gjendet Bullgaria.

E ndan prej sajë Maqedhonija më njerz race të perzierë,shumica e të cilëve e mban vehten si bullgarë.

Bullgarët,sipas Wateff-it,kanë një lartësi mesatare prej 1.665 mm.

Përpjestimi i njerzve të lartë nga ata të krahinave lindore:ai arrin mesatarisht në 1.678 mm do me thenë në një lartësi krejt të barabartë me atë të Shqiptarvet që gjen Pittard-i,ose 15 milimetra me t’ulët nga ajo që na japin Habrelandt-i dhe Lebzelter-i.

Del ,pra,në shesh se ata q’i thonë vehtës Maqedhonas duhet të kënë shumë gjak shqiptar dhe,për sa i takon lartësisë mesatare,ndryshojnë mjaft prej bullgarvet të vërtetë”,shkruan Jakov Milaj.... Treguesi qefalik dhe veçantitë

Milaj thotë”Në veri të Shqipëris ethnike ndodhen Serbë,Boshnjakë e Malazezë.
Që të tre këta popuj kanë trup më të lartë nga Shqiptarët.Për të parët Deniker-i jep shifren mesatare 1.709 mm,që mund të shtohet në studime të mëvonshme.

Weissbach-u në 3.802 boshnjakë,që ka matur ,ka gjetur si lartësi të mesme 1.726 mm.

Lartësi thuaj se të barabartë me këta kanë edhe barabartë më këta kanë edhe Malazezët.
Në jugun e vendit tone gjenden Grekët,të cilët kanë një lartësi trupi gati të njënjëshme me ne:1.670 mm.

Kjo veçori e disa të tjera,që do të shohim më vonë,bëjnë të besosh se shumica e Grekvet,posaçërisht pjesa perëndimore,janë të një race me Shqiptarët,e bile,janë Shqiptarët,që kanë humbur gjuhën dhe,nëpërmjet shkollës e të Kishës,kanë trajtuar një ndjenjë kombëtare që,shpirtërisht,i ndanë prej nesh.

Gjatesija e gjymtyrve të poshtme,në grupin e matur prej Pittard-it,kalon prej 711 milimetra në 872 milimetra; mesatarisht kapet në 792,6 mmm; kjo gjatësi shtohet rregullisht në përpjestim më lartësinë trupore.

Raporti mesatar i gjatsis së shalëve në gjatsin e përgjithshme të trupit është 47,25.

Shqiptarët kanë pra bustin më të zhvilluar nga të gjithë popujt e Ballkanit;kurse gjymtyrët e tyre,megjthëse të gjata,vijnë pas gjymtyrëve të Sërbëve e të Tyrqve.

Weninger-i ka gjetur ndër Gegë një gjerësi koke që kalon prej 145-172 mm me frekuenca më të shumta në 147-170 mm edhe ndër toskë një gjerësi që kalon prej 148-179 mm; me frekuenca më të dendura në 151-171 mm.

Në materialin e studiuar prej tij është vërtetuar se Toskët e kanë kryet më të gjërë nga Gegët.

Tregonjësi qefalik është veçorija anthropologjike më e rendësishme;që bën të dallohet raca shqiptare nga racat tjera.

Është shumë i lartë dhe prandaj vërteton se populli i ynë është,në përgjithësi,
shumë kokë-shkurtër.

Për serit e ndryshme të Shqiptarvet,që ka matur Pittard-i,tregonjësi mesatar arrin në 86,4 dhe për atë që ka matur Haberlandt-i e Lebzelter-i është pak më i ulët 86,14”,thotë Jakov Milaj.


Vazhdon..

[DI_ANA]

Të tjerët për Milajn?
Ka shumë studius shqiptarë që e kundërshtojnë vepren e Jakov Milajt.
Fjala vjen Mr.sc.Besnik Pula,në një reagim të tij në forumin “Alb-shkenca.org” dhe në gazetën “Koha ditore” : “...libri ka si paradigmë teoritë tashme krejt të diskredituara, pseudoshkencore raciste që mbështeteshin ne ide gjoja evolucionare e që argumentonin persinë gjenetike të racës së bardhë karshi grupeve të tjera racore, të legjitimuara "shkëncërisht" nga antropologët në bazë vecanerisht te matjeve te kafkës, veçorive të fytyrës etj, si shënja që zbulonin shkallën e zhvillimit biologjik e kulturor të grupeve njerëzore.

”Më pastaj Pula shkruan” Këtë histori të pseudo-shkencës raciste e dokumenton dhe diskuton mirë Ste phen Jay Gould në librin e tij "The Mismeasure of Man"...Të njejtat paradigma teorike bënin që zyrtarë të lartë të shtetit serb në shek. 19 të argumentonin se shqiptarët jane "njerëz më bisht" duke i përshkruar shqiptaret si popull "primitivë" dhe duke i projektuar mbi shqiptaret konceptet raciste që evropianet kishin zhvilluar në kolonitë e tyre afrikane e aziatike.

Kjo sipas Pulës ,është pikërisht ajo qe shqetëson me tepër se fakti qe librimbeshtetët mbi baza joshkencore...

Besnik Pula,thotë:”Më 1938, Musolini vendosi që ta anashkalonte akademinë italiane dhe angazhoi një student të ri të antropologjisë, Guido Landra, që ta hartojë një platformë shkencore për racizmin italian.

Studenti i ri, me bekimin personal të Musolinit, në korrik të atij viti nxorri një dokument me emrin "Manifesti i Shkenctarëve Racialë" (Manifesto degli Scientisti Razziali), i cili vendosi bazamentin ideologjik për politikën e mëtejshme raciale të regjimit fashist.

Manifesti shpalli italianët "racë Nordiko-Arjane", konstantoi se italianët janë "racë e pastër dhe e veçantë", formuloi definicionin biologjik të racës dhe shpalli raca inferiore çifutët dhe afrikanët.

Aplikimi i teorive raciste përbrenda regjimit fashist italian përbënte një risi, pasi që deri më 1938 Musolini i kishte rezistuar teorive të racës që promovonte homologu dhe aleati i tij në Gjermani, Adolf Hitleri.

Madje në një rast, Musolini gjatë një bisede private i kishte përshkruar ato teori si qesharake dhe të pavlefshme.

Diçka e kishte bindur Musolinin që ta ndryshojë mendjen dhe menjëherë pas nxjerrjes së Manifestit, politika e regjimit fashist ndryshoi thelbësisht në raport me kolonitë afrikane dhe çifutët brenda Italisë, duke filluar një politikë persekutimi dhe represioni të haptë ndaj "racave inferiore" në bazë të një ligji racial të nxjerrë nga regjimi në po atë vit.

Tani kur superioriteti dhe inferioriteti, pastërtia dhe ndotja e racave mund të vërtetohej shkencërisht, ishte e natyrshme që shteti të ndërmarrë ve[imin dhe kategorizimin e njerëzve në bazë të “esencës” së tyre biologjike dhe gjenetike”etj.etj.

Milaj rrekët që të identifikojë prejardhjen e asaj që ky e definon si "racë shqiptare", ku raca kuptohet si një bazament biologjik dhe gjenetik i shfaqjeve fizike dhe kulturore të një grupi njerëzor.

Për Milajn, shqiptarët nuk përbëjnë vetëm komb kulturor, por edhe një popullatë që veçohet nga një prejardhje e veçantë gjenetike, që i bën shqiptarët të meritojnë cilësimin si "racë". Milaj, që kishte qenë ministër për bujqësinë në Qeverinë e parë fashiste në Shqipëri, nuk ishte antropolog, por në libër shkruan se ndjehej i cytur që teoritë raciale të gjejnë shprehje edhe në Shqipëri që të kuptohet "në baza shkencore" origjina dhe identiteti shqiptar.Stephen Jay Gould në librin e tij "The Mismeasure of Man" ("Matja e gabuar e njeriut") hedh dritë mbi bazat false dhe pseudoshkencore të teorive raciale, të nocionit se kultura rrjedh nga biologjia, si dhe të metodave të klasifikimit të grupeve njerëzore në bazë të veçorive trupore (ngjyrës së lëkurës, formës së kafkës etj.).

Dekada të tëra të punës së antropologëve dhe studiuesve të tjerë kanë dëshmuar se teoritë kishin karakter ideologjik e jo shkencor.

Teorinë e vet për "racën shqiptare" Milaj e mbështet pikërisht në këtë traditë të dështuar të pseudoshkencës mbi racën, me të cilën ai tenton të vërtetojë "pastërtinë" e racës shqiptare dhe t’i vendoste edhe shqiptarët diku brenda hierarkisë së racave që kishin shpikur raciologët evropianë.
(Autori Besnik Pula është kandidat për gradën doktor në sociologji në University of Michigan, SHBA, ku specializon periudhën fashiste në Shqipëri).
Shkrimit të Besnik Pulaj,i kundërvihet Kolec Traboini ,gazetar,shkrimtar ,regjisor dhe publicist i njohur shqiptarë nga Bostoni në forumin virtual http://www.ktraboini.com dhe në disa forume tjerë(Sport-ritmi i zemrës) më titull”PASI KOLOMBI E KA THYER VEZEN”...
Besnik Pulaj beë te mençurin duke e quajtur Dr.Jakov Milajn racist...,në lidhje më denigrimin absurd e tejët cinik që i benë Besnik Pulaj veprës se Dr.Jakov Milajt "
.
Raca shqiptare" duke e quajtur vepër raciste, shqetësim që e vlerësoj të drejtë sepse zotëriu kritizer në fjalë, flet më një stil gjoja akademik, por ex-catedra më një fjalor që nuk i shkon përshtat kurrfarë studiuesi sado zemërak të jetë...

Duke e shitur vehtën si modern ky tip kritikuesi nuk e kishte për gjë te polemizonte me këdo që kishte frymë nacionaliste,... transplantime idesh pa marrë parasysh rrethanat e veçanta që ka një komb e një popull...

Vazhdon..

[DI_ANA]

Në analiza qoftë historike apo antropologjike,kushdo( duke përfshirë dhe z. Pulaj), mund të kenë vërejtje për një studiues si Jakov Milaj, se koha ka berë retushe, kanë ndodhur ngjarje të mëdha në histori si Lufta e Dytë Botërore, që në kohën kur u shkrua e botua kjo vepër nuk kishin dale plotësisht në dritë, por të bësh te mençurin pasi Kolombi e ka thyer vezën është një absurditet i pashoq, për të mos thenë idiotësi neë fushë të mendimit kritik.Jakov Milaj duhet gjykuar në rrethanat kur akoma nuk diheshin plotësisht ngjarje të tilla si gjenociti i tmerrshëm ndaj izraeliteve.

E për më tepër nuk ka qenë ideja e Jakov Milajt superioriteti i racës shqiptare mbi racat e tjera, por për të zbukuar të veçantën, individualitetin që kishte raca shqiptare e çfarë nuk bie ndesh më vlerësimet historike të të huajve që kanë njohur tek shqiptarët cilësi të larta qoftë si luftëtarë qoftë në cilësitë morale si besnikërinë e mikpritjen.

Mirepo edhe pse disa studiues i bejnë punët mbrapsht e mbarë në Kosovë e ne Shqipëri po i mbajnë më bukë gjithandej e shkrimët e tyre publikohen më bollëk e gjejnë e mrekullisht edhe sponzor ndërkombëtarë...,qe të kërkojë gjelpëra në kashtë, pra racizmin tonë shqiptarë që vetëm ndonjë delirant ne fushën intelektuale mund ta fantazojë,shkruan KOLEC TRABOINI,nga Bostoni/SHBA/...

Ndërsa " kritikuesi" tjetër Albert Nikolla,ne web faqen “Alb-Shkenca.org” me daten 13 maj 2005 shkruan:
...Personalisht mendoj se njeriu më adapt që ka përcaktuar racën tonë me objektivitet është studiusi kroat më origjinë shqiptare Aleksandër Stipçeviç, i cili e përcakton kështu racën tonë: Raca shqiptare ashtu si dhe të gjithë racat e tjera evropiane, janë një produkt i pesë kulturave që kanë kaluar në teritoret Ilirike, përkatësisht një shartim Iliro-grekë, iliro-greko-romak, më pas një shartim Iliro-romako-bizantin, dhe në fund, një produkt Iliro-greko-romano-bizantino-tartar(Turk).

Kjo tezë sipas Albert Nikollës, është shkencore pasi bazohët në elemente të rëdesishëm, si pushtimet e herëpasherëshme të trojeve shqiptare, në lëvizjet dhe migracionin e popullatëve të ndryshme në drejtim të Shqiperisë, gjatë gjithë periudhave historike, në ekzistencën e disa tipave antropomologjikë shqiptarë si tipi shqiptar mesdhetar, i shkurtër, brun, me kokë të madhe dhe sy të vegjël, tipi shqiptar origjinë kelte, i madh më sy blu deri në kafe, dhe më kafkë të madhe e shpatulla të gjëra, (sy të mëdhej) kryesisht në Malësine e mbi Shkodrës dhe në Kosovë, dhe tipi shqiptaro-tartar më trup mbi mesatarën, kokë relativisht të vogël, kembë të shtrembëra, flokë të zinj.

Evropa dhe kryesisht Ballkani, ka qenë një kazan popujsh, dhe nuk ekziston në asnjë vend të Evropës, përfshirë dhe Suedinë, që të ketë një racë, të pastër...
Më të dt. 26.06.2005 “Sport-ritmi i zemrës” z.Enklid Milaj- nga Milano ,lidhur më temën e shtruar në disa forume dherevista shkruan:

Teoritë racore apo raciste
Letër e hapur drejtuar Muhamed Kullashit e Besnik Pulës për komentet mbi librin "Raca shqiptare" të Jakov Milajt
1. "Ti gjysh do më shumë kosovarët sesa shqiptarët", i thashë një ditë tim gjyshi, ndërsa shëtisja me të dhe vëreja që përshëndeste me shumë dashamirësi disa njerëz që mbanin qeleshe kosove.

Im gjysh më shkuli lehtë veshin e më shpjegoi se "nga veriu i Mitrovicës e deri në jugun e Prevezës, të gjithë ishim shqiptarë". Dhe pyetjes sime, nëse edhe Gjylja, që ishte aq e zezë, ishte shqiptare-Gjylja ishte një rome që me një thes të madh vinte e lypte në shtëpinë tonë - m'u përgjigj: "A nuk flet shqip, Gjylja?".
2. Pas reagimit emotiv ndaj artikujve tuaj, vendosa të rizbuloj gjyshin tim, jo plak 80-vjeçar siç e kisha njohur unë, por si kishte qenë në kohën kur mendoi e shkruajti "Racën shqiptare".

E duke qenë se unë nuk jam filozof, pedagog recitimi o doktorant në SHBA (pa specifikuar ku e në çfarë) e nuk mund t'i lejoj vetes të jap gjykime mbi "antropologjinë fizike", u limitova të hap enciklopedinë "Larousse" të 1923, për të parë sesa larg do të gjendej përcaktimi i "racës" së përdorur prej “racistit“ Jakov Milaj nga përcaktimi i kësaj enciklopedie jo raciste.Por për përcaktimin e "racës" që bën të vetin J.Milaj, "Për këtë vepër do t'ishte më i përshtatshëm përkufizimi i Martial-it që iu shmanget rrymave politike, nuk lë përjashta pajën shpirtërore dhe i jep rëndësi kryesore historisë: "Thirret racë përmbledhja e një popullsie, karakteret psikologjike të së cilës, të fshehura ose të shfaqura (posaçërisht gjuha dhe vizat athropologjike përbëjnë, brenda historisë, një njësi të dalluar", (f. 13/Botimi i vitit 1944) ishte thuajse i njëjtë me ato të Larousse-it.

Vazhdon..