Varfëria dhe mizerja.

[ilia spiro]

Ndihma ekonomike jepet mbi një minimum jozyrtar varfërie
Të varfrit konsiderohen nën 2 dollarë në ditë. Nuk mund të përfshihemi në Bashkimin Europian, duke e matur varfërinë ndryshe
Autori i Lajmit: Denisa Kona

Anketimi periodik i INSTAT për Matjen e Nivelit të Jetesës (LSMS) ka shërbyer si mjeti kryesor për monitorimin e tendencës së varferisë këto vitet e fundit dhe jo vetëm të tendencës por edhe të ndihmës ekonomike. Indikatorët e varfërisë në Shqipëri bazohen në vlerësimin e konsumit dhe jo në të ardhurat. Kështu, ndërsa vendet e BE-së, bazohen tek të ardhurat, në Shqipëri veprohet ndryshe dhe shpjegimi zyrtar është ky: Sepse informacioni mbi të ardhurat nuk është shumë i saktë në krahasim me informacionin mbi konsumin!
Sipas informacionit nga Ministria e Punës, në vitin 2008, programimi i fondeve për ndihmën ekonomike, për herë të parë, u mbështet në “Hartën e Varfërisë” në përputhje me të dhënat e LSMS, dhe përmirësimin e targetimit (identifikimit) të familjeve të varfra mbi bazën e treguesve të rinj të përcaktuar në strategjinë sektoriale të mbrojtjes sociale”. Sipas kësaj “harte”, ka reduktim të nivelit të varfërisë në 12.4% në vitin 2008, kundrejt 18,9 % që ishte në 2005, apo 25 % në 2002. “Gjatë dy viteve te para të zbatimit të strategjisë sektoriale të mbrojtjes sociale, niveli i varfërisë u ul në 12.4 % duke iu afruar objektivit prej 10% te vendosur per vitin 2013”, thuhet në raportin ministror. -Dhe më tej citojmë: “Të gjithë treguesit e nivelit të varfërisë prej 2 USD ne ditë per person sipas LSMS 2008 janë përmirësuar në raport më LSMS 2005 dhe 2002.” Popullsia nën vijën e varfërisë prej 2 USD sipas LSMS 2008 është ulur në 373 mijë persona në vitin 2008, kundrejt 576 mijë persona në vitin 2005 dhe 813 mijë persona në 2002. Varfëria ekstreme e vlerësuar me më pak së 1 USD në ditë për person është ulur në 1.2 % të popullsisë gjithësej kundrejt 3.5 % që ishte ky tregues në vitin 2005 apo 4.7 % që ishte në vitin 2002. Shohim se në këtë raport të ri flitet për Varfëri absolute dhe varfëri ekstreme, por nuk na jepen të dhëna të reja mbi varfërinë relative, ashtu siç i ka hije një vendi në Evropë. Referuar matjeve të mëpërparshme, ndërsa varfëria absolute e matur nga INSTAT rezulton në rënie, kufijtë e varfërisë relative, që preferohen nga Bashkimi Europian për matjen e varfërisë dhe që pasqyrojnë shkallën e privimit në lidhje me të ardhurat e pjesës tjetër të popullsisë, flasin ndryshe. Masa më e përdorur- shkalla e rrezikut nga varfëria e cila tregon pjesën që u takon individëve që jetojnë në një familje që konsumon më pak se 60% të medianës kombëtare, tregon që shkalla e varfërisë relative pati një rritje nga viti 2002 në 2005 nga 13.9% në 16.6%. Të varfrit sipas matjes “ala Europë” u shtuan. Ndërkaq, Ministria nuk ofron shifra për varfërinë relative në raportin e saj më të fundit. Varfëria relative nuk është përdorur si tregues dhe as si referues nga Ministria e Punës në politikat e saj të kufizimit të varfërisë.


INSTAT : “Nuk kemi kompetenca për llogaritjen e Minimumit Jetik”


Shifrat e Institutit të Statistikavë merren nga qeveria si referues për politikat e pagesave për shtresat në nevojë. Këto pagesa duhet ti referohen një kufiri të varfërisë që në gjithë botën, edhe në Shqipëri duhet të bazohet tek minimumi jetik. Mirëpo, në vend të kësaj, Ministria e Punës zgjedh si kufi referimi një anketë të INSTAT, për matjen e varfërisë. Nga ky institucion pas interesimit tonë morëm si përgjigje se vërtet studimet që ndërmerr INSTAT janë të vlefshme për statistika, por kanë karakter studimor dhe nuk janë këto shfra që zyrtarizojnë kufirin për të jetuar. “INSTAT nuk ka kompetenca për llogaritjen e Minimumit Jetik në Shqipëri”, thuhet në prononcimin e këtij institucioni për “Ballkan”. Më tej, për metodologjinë e përdorur për caktimin e linjës absolute të varfërisë, marrim përgjigjen e mëposhtme: “Shqipëria ka llogaritur në vitin 2002 linjën absolute të varfërisë bazuar mbi konsumin aktual të një popullsie duke ndjekur metodologjinë e BB-së për matjen dhe monitorimin e varfërisë për vendet në zhvillim. Llogaritja e kësaj linje u bazua në metodologjinë e kostos-së-nevojave-bazë (Ravaillon and Bidani,1994). Për vlerësimin e linjës së plotë të varfërisë, në fillim u llogarit një linjë varfërie ushqimore ose kosto që duhet për të pasur një sasi minimale të dhënë të kalorive dhe më pas, kësaj iu shtuan edhe artikuj kryesorë joushqimorë. Komponenti joushqimor u llogarit si mesatarja e shpenzimeve për grupin jo-ushqimor e atyre familjeve që shpenzojnë pothuajse të njëjtën sasi për ushqimet sa ato të treguara në linjën ushqimore të varfërisë. Për llogaritjen e linjës ushqimore, ne u përqëndruam në shportën ushqimore që konsumojnë të varfërit, dmth në shportën ushqimore të njerëzve që ndodhen në decilet e dyta deri tek e katërta të shpërndarjes së konsumit në vlerë. Duke u nisur nga rekomandimet e FAO-s mbi konsumin minimal të kalorive sipas moshës dhe gjinisë, dhe duke axhustuar këto kërkesa për kalori me shpërndarjen e popullsisë në Shqipëri, u vlerësua që konsumi për frymë në ditë duhet të jenë 2288 kalori të marra. Në këtë mënyrë, linja ushqimore e varfërisë ose linja ekstreme e varfërisë është vlerësuar rreth 3,047 lekë për frymë në muaj. Linja e plotë e varfërisë, e vlerësuar duke shtuar dhe artikujt kryesorë joushqimore është 4,891 lekë për frymë në muaj.”
Pra siç shihet edhe nga ky shpjegim, edhe pse INSTAT pohon se nuk ka kompetenca për të llogaritur minimumin jetik, këto përllogaritje tregojnë se INSTAT ka bërë pikërisht këtë.

INSTAT, një “minimum” jozyrtar pa shpenzimet e shëndetit


Të llogaritësh nevojat ekonomike të njerëzve për mbijetesë dhe të mos përfshish shpenzimet e shëndetit, nuk mund të jetë një harresë e rastësishme. Sidomos në vendet e varfra si Shqipëria, sa më i ulët që është standardi ekonomik, aq më tepër rritet incidenca e sëmundjeve, sidomos të atyre që lidhen me ushqyerjen, kushtet higjienike, aksesin për të përfituar shërbime shëndetësore, kushtet për të përballuar temperaturat ekstreme të dimrit dhe verës etj. Shpenzimet për shëndetin, që edhe në vendet e zhvilluara zënë një peshë të madhe në shpenzimet e përgjithshme, këtu janë lënë jashtë ose janë llogaritur zero. Po kështu, nuk ëshë përfshirë shpenzimi për strehim kur banesa është një nga treguesit bazë. Ata që vuajnë nga mungesa e një çatie mbi krye janë më të varfrit. Qiratë e shtëpive nuk janë përfshirë në kostot e jetesës dhe po ashtu as nevojat për meremetim të shumë banesave të klasifikuara në gjendje të pabanueshme, por që banohen. Të tilla madje ka edhe në Tiranë. E gjithë kjo panoramë vjen në vëmendje ndërsa shikon zërat që janë përfshirë në llogaritjen e minimumit që nuk quhet “minimum” nga INSTAT. Duke cituar më tej, sqarimin e tij, Anketat LSMS 2002-2005-2008 mbledhin informacionin e nevojshëm që duhet në llogaritjen e të gjithë komponentëve të agregatit të konsumit: konsumin për ushqime (si atë të blerë dhe atë të konsumuar nga prodhimi i vet), shpenzimet joushqimore (veshje artikuj shtëpiake etj), shpenzime utilitare (gaz, telefon, energji elektike, etj), edukimin, shëndetin, pajisjet afatgjata dhe banesën. Ndërsa shpenzimet për shëndetin, dhe qeranë të mbledhura nga anketa janë të diskutueshme dhe u vendos që të mos përfshihen në matësin përfundimtar të mirëqënies.


Parashikimi i planifikuar

Të varfrit e 2013-s, Ministria i ka numëruar që në 2009
Ministria krijon “Hartën e varfërisë” për të numëruar të varfrit që i ka numëruar

Rrjedhimisht, do të jemi dyshues për shifrat që do të na ofrohen pas 3 vitesh, pasi këto shifra i kemi paraparë…



Ministria e Punës deklaron se Ndihma Ekonomike (NE) jepet sipas identifikimit të familjeve të varfra mbi bazën e Hartës së Varfërisë dhe të linjës së varfërisë të përcaktuar nga Anketa e INSTAT (LSMS). Nga ana tjetër, po kjo Ministri në strategjinë e saj ka përcaktuaar, më saktë paracaktuar, se sa do të jetë numri i familjeve nën kufirin e varfërisë vit pas viti, duke krahasuar që nga 2007 e deri në 2013. Shifrat e planifikuara tregojnë një rënie të numrit të familjeve të konsideruara të varfra dhe që do të trajtohen me ndihmë ekonomike, një rënie e shkallëzuar nga 114 mjnë familje në 2007, në 80 mijë në 2010, 74 mijë në 2011 dhe në 70 mijë në 2013, nga të cilat, gjysma në zonar rurale. Paradoksalisht, Ministria krijon një hartë varfërie për identifikimin dhe numërimin e familjeve të varfra dhe nga ana tjetër, ajo i ka numëruar ato tashmë në strategjitnë e saj shumëvjeçare!
Të dhënat zyrtare tregojnë që ka diferenca ndërmjet numrit të popullsisë së varfër (sipas LSMS 2005) dhe numrit aktual të popullatës dhe familjeve përfituese të ndihmës ekonomike (2007). Këto diferenca mund të korrigjohen duke përdorur treguesit e hartës së varfërisë. Nga ky korrigjim, deri në vitin 2013, propozohet që masa e ndihmës ekonomike për familje do të tentojë të rritet por brenda një kufiri tavan që nuk e kalon nivelin e pensionit minimal në shkallë vendi.
Qeveria synon të rrisë masën e mbulimit të nevojave të familjeve të varfra jo vetëm nëpërmjet rritjes së fondeve buxhetore që do të trasferohen në programin e NE por edhe nëpërmjet uljes së numrit të familjeve përfituese nga skema e NE. Por, a ka dhe do të ketë vërtet vit pas viti, gjithnjë e më pak familje të varfra? Sipas Ministrisë së Punës po, ndërsa sipas Sindikatës së Pensionistëve, ajo është thelluar. E habitshme është se shifrat nuk janë të matura, por të paracaktuara. Konkretisht, numri i popullsisë nën nivelin e varfërisë absolute në vitin 2013 parashikohet të jetë rreth 326000 banorë ose 10% e popullsisë gjithsej, nga 12 % që pretendohet aktualisht. Sikur varfëria e mijëra familjeve të jetë një gjë që rregullohet me një të rënë të lapsit që nga zyra. Planizimi i ndihmës dhe i numrit të familjeve, edhe pse ka një përbërës argumentues se institucionet që kanë në dorë të bëjnë politikat për zbutjen e varëfërisë mund tia arrijnë kësaj, nga ana tjetër kjo nuk është garanci dhe se sa arrihet, mbetet për tu konstatuar (identifikuar, matur) dhe jo paravendosur.
E thënë më thjesht, kjo i përngjan premtimit të një trajneri, se skuadra e tij do ta përmbysë rezultatin nga 1-0 në 1-2, por me gjithë besimin e madh që mund të kemi tek ai, duhet të presim të shohim lojën dhe pastaj të vendosim rezultatin...Ky parashikim i Ministrisë është një rrezik i mundshëm për të lënë jashtë përfitimit të ndihmës një numër familjesh, sepse është plotësuar plani i paracaktua! Dhe ndoshta as korrigjimi i adresimit abuziv të ndihmës atje ku nuk ka nevojë për të, mund të mos jetë një ndërmarrje e mjaftueshme.


Tabela 1.1 Projeksioni i buxhetit, numrit te familjeve, dhe mases mesatare te perfitimit
Fondet Numri i familjeve
në NE Përfitim mesatar mujor për familje Përfitim mesatar mujor për person
Milionë lekë Lekë Lekë
2007 2600 114000 1890 406
2008 3600 93000 3226 693
2009 4800 85000 4706 1010
2010 5700 80000 5931 1274
2011 6800 74000 7686 1650
2012 7200 70000 8508 1827
2013 7600 70000 9115 1957

Burimi: Ministria e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta, 2007.



A duhet llogaritur varfëria mbi bazën e të ardhurave?

Hartuesit e strategjisë theksojnë një problem tjetër që duhet marrë në konsideratë: Nëse duhen bërë përpjekje të kalohet në llogaritjen e treguesve të varfërisë në bazë të të ardhurave, që të përputhet me praktikat e vendeve anëtare të Bashkimit Europian. Megjithatë, ata thonë se pritet që gjatë zhvillimit të strategjise, konsumi të vazhdojë të jetë më i besueshëm dhe i matshëm sesa të ardhurat. Megjithatë, Draft-programi 5-vjeçar statistikor nuk e përfshin LSMS në programin që ka për vëzhgimet. Në vend të tij, theksi ka kaluar tek Vëzhgimi për Buxhetin e Familjes, që fillimisht u zhvillua në vitin 2006

[ilia spiro]

Varfëria
Nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

Varfëria është nje nocion i cili më së shumti përdoret në rastet kur mungojnë kushtet elemetare për jetë. Te jesh i varfër do të thotë të mos kesh mjaft para ( mjete materiale për te jetuar) për t’i plotësuar kushtet elementare për jetesë siç janë: ushqimi,shtëpi banimi etj. Shume njerez në shumë vende në mbarë botën jetojnë në varfëri, veçanerisht në vendet e varfëra të Afrikës, Amerikës Latine dhe Azise. Sipas definicionit të OKB , të varfër llogariten individët të cilët nuk kanë jetë normale për shkak të mungesës së kushteve normale në shoqërinë në të cilën jetojnë. Varfëria matet me norma përherë të ndryshueshme të një shoqërie të caktuar. Sipas këtyre kritereve , varfëria ndahet në varfëri të skajshme, varfëri relative, pauperizëm dhe varfëri moderne.

Ka shumë mënyra të përcaktimit të varfërisë. Sipas Bankës Botërore , varfëri e skajshme është atëherë kur njeriu jeton me më pak se 1 dollarë në ditë. Në vitin 2001 më se 1.100.000.000 njerz në botë kanë jetuar në varfëri ë skajshme.
Varfëria është një ndër problemet kryesore të botës moderne. Në vendet e zhvilluara të Evropës, Amerikës Veriore , një fomë e varfërisë së tillë nuk ekziston.

[ilia spiro]

1. Rreth 24000 njerez vdesin cdo dite nga uria apo shkaqe te lidhura me te (ose 8.760.000 fryne çdo vit, IS). Ky numer dhjete vite me pare ishte 35000, e njezete vjet me pare ishte 41000. Tre te katertat e ketyre vdekjeve ndodhin tek femije nen moshen pese vjec.

2. Sot 10% e femijeve ne vendet ne zhvillim, vdesin pa arritur moshen pese vjec. Ky numer ishte 28% pesedhjete vjet me pare.

3. Megjithese ne shumicen e rasteve, pergjegjese per keto vdekje konsiderohen uria massive dhe luftrat, ato jane shkaktare vetem per 10% te tyre. Shumica a vdekjeve nga uria shkaktohen nga nje mangesi kronike e ushqimit. Si rezultat i nje varferie te thelle, shume familje nuk marrin dot ushqim te mjaftueshem.

4. Mangesia kronike e ushqimit, pervec vdekjeve shkakton edhe demtimin e shikimit, lodhje te pergjitheshme, pengon rritjen normale si dhe ul aftesine e organizmit per te perballuar semundje te ndryshme. Njerezit e pa ushqyer e kane te veshtire te kryejne edhe funksionet me elementare.

5. Ka vleresime qe rreth 800 milione njerez ne bote vuajne nga uria dhe mungesa e ushqimit, rreth 100 here me teper se numri i atyre qe vdesin nga uria cdo vit.

6. Ne shume raste per njerezit e varfer edhe ndihma te vogla mjaftojne qe ata te jene ne gjendje te rritin sasine e ushqimit e nevojshem. Keto ndihma mund te jene, fara per te mbjelle, vegla pune te pershtateshme dhe uje i pishem. Edhe permiresime te vogla ne praktikat bujqesore e metodat e ruajtjes se ushqimit, ndihmojne.

7. Mendimi i shume specialisteve te urise eshte qe menyra me i mire per te pakesuar urine eshte edukimi i njerezve. Njerezit e shkolluar e kane me te lehte te dalin nga hallkat e skamjes qe shkakton urine.

Burime te te dhenave:
1) Projekti kunder Urise, Organizata e Kombeve te Bashkuara
2) CARE
3) Instituti per Ushqim e Zhvillim
4) Programi Boteror per Ushqimin, Organizata e Kombeve te Bashkuara (WFP)
5) Organizata e Ushqimit dhe Bujqesise te Kombeve te Bashkuara (FAO)
6) Oxfam
7) Fondi i Femijeve i Organizates se Kombeve te Bashkuara (UNICEF)

(Ndersa mendimi im eshte qe nje nga menyrat per te pakesuar te pakten vdekjet nga uria , do te ishte nje ndihme humanitare ndaj ketyre njerezve, duke pakesuar shpenzimet per ushtrine dhe luftrat nga vendet e "perparuara".)

[AGIMDEDEJ]

Mjerimi balte biologjike
ku shkelin djajt
pasi veshin dijen me te zeza.

[ilia spiro]

1. Dy Botë të Pabarabarta

Të flasësh për varfërinë në botë do të thotë të flasësh për përjashtimin social. Bota nga aspekti material, është e ndarë në dy pjesë. Në pjesën e parë janë shtetet me shkallën më të ulët të përjashtimit social: Evropa (qendër historike e zgjerimit të kapitalizmit), Japonia, SHBA-të dhe Kanada. Këto shtete industriale e kanë vendosur një platformë të reformës agrare dhe kanë zhvilluar politika për mbrojtjen e prodhimeve vendore. Këto 28 shtete e kanë nivelin më të ulët të përjashtimit social; katër janë të Evropës Lindore dhe janë vende anëtare të Bashkimit Evropian: (Lituania, Sllovakia, Hungaria dhe Republika Çeke), gjë që tregon kontributin e disa regjimeve socialiste për përmirësimin e cilësisë së jetës dhe integrimit social. Këto 28 shtete paraqesin 14.4% të popullsisë botërore dhe kanë 52.1% të të ardhurave totale vjetore. Paga mesatare për person në këto vende është rreth 26.900 USD – duke i pasur parasysh kriteret e «Purchasing Power Parity» (PPP) – me fjalë tjera: fuqia blerëse ekuivalente...
Në pjesën tjetër të madhe janë 60 shtete, ku shkalla e përjashtimit social është më e lartë. Këto shtete përbëjnë 35.5% të popullsisë botërore dhe ndajnë 11.1% të të ardhurave vjetore në botë. Paga mesatare për person në këto shtete përafërsisht arrin deri në 2.300 USD. (Duke pasur parasysh kriteret e «Fuqisë Blerëse ekuivalente»)... Prej këtyre 60 shteteve, 44 janë në Afrikë dhe në Oqeani, territorin e të cilave ua kishin vendosur Evropianet gjatë kohës së kolonizimit gjatë shekullit 19 në bazë të interesave të tyre. Dhjetë shtete në Azi kanë qenë subjekt i mënyrave formale ose joformale të okupimit; 6 shtete në Amerikën Jugore, ku varësia politike gjatë shekullit 19 nuk jepte autonomi financiare, ekonomike apo politike. Duhet të theksohet se 80% e popullsisë afrikane jetojnë në shtetet që janë të prekura nga përjashtimi social ekstrem, krahasuar me 37% në Azi, 19% në Oqeani dhe 7% në Amerikën Jugore.
2. Kush janë të përjashtuarit?
Varfëria Materiale
Shtetet me shkallën më të lartë të përjashtimit social janë viktimat e varfërisë, të pabarazisë, mungesës së arsimimit, të analfabetizmit, të sistemit të papërshtatshëm shëndetësor dhe vuajnë nga pasiguria e papunësia. Pagat janë shumë të ulëta dhe jo të barabarta, mundësitë për studime të larta janë të dobëta, shoqëria është e paralizuar nga dhuna.

Varfëria Politike
Përveç varfërisë materiale, ekziston një formë më e rëndë: varfëria politike. Ky koncept u shfaq në lidhje me politikën sociale, në veçanti në luftën kundër varfërisë. Sot, ky koncept përdoret gjerësisht në OKB/ UNDP (Programi i Zhvillimit të Kombeve të Bashkuara) për të përshkruar zhvillimin e njerëzimit që nga viti 1997. Kjo organizatë thekson se varfëria nuk mund të reduktohet vetëm në një mungesë materiale, sepse varfëria kryesisht është një fenomen i përjashtim politik.
Të jesh i varfër nuk do të thotë vetëm të mos kesh, por mbi gjitha: të mos jesh. Të kesh uri me të vërtetë është e tmerrshme, por më e tmerrshme është të mos dish se: së pari, uria ka qenë e trilluar dhe e imponuar, dhe së dyti, për të ngrënë, është e nevojshme të jesh në gjendje për t'u kujdesur për mbijetesën tende.
Prandaj, injoranca është në qendër të varfërisë. I varfër është para së gjithash ai, i cili nuk di apo është i penguar për ta njohur gjendjen e vet të varfër. E keqja e të varfrit është se as që e di se është i varfër. I mungon vetëdija kritike, që më parë të ‘lexojë’ gjendjen e vet, e pastaj me funksionimin politik të ballafaqohet më të. Në mungesë të kësaj vetëdije kritike, ai nuk mund të bëhet zot i historisë së vet dhe si pasojë vetëm pret zgjidhje prej të tjerëve. Sistemi e shfrytëzon këtë rrethanë, që të mund të manipulojë. Atë e trajton më shumë si përfitues se sa një shtetas të barabartë.
Ky lloj sistemi e pengon personin, që të ketë zotësi në pozicionin e vet. Varfëria nuk përfshinë vetëm mungesën e të mirave materiale, por mbi gjitha pengon mundësitë personale, që njeriu të merr fatin e vet në dorë të vet. Kur bëhet fjalë për injorancën, nuk duam të flasim për atë injorancë, për të cilën çdo edukator e di se në fakt nuk ekziston, nëse çdo qenie njerëzore e zhvillon kulturën e vet dhe e bashkëndan njohurinë, e ruan trashëgiminë historike dhe identitetin; por mendojmë për injorancën, që është bërë, ruajtur dhe po vazhdon të jetë.

3. I varfri si person
Shumë procedura të miratuara nga Banka Botërore nuk sjellin rritje të përshtatshme, të cilat kanë qenë të pritura. Në matjen e rritjes së popullsisë aktuale kryesisht nënkupton rritjen ekonomike. Kur ajo konstaton se PIB (Prodhimi i Brendshëm Bruto) në një shtet të caktuar ose rajon rritet, vlerësohet se është arritur qëllimi i zvogëlimit të varfërisë.
Pranë kësaj është e mundur të vërehet në vijim: 1.) se PIB po rritet shumë ngadalë dhe të varfërve farë nuk iu ndihmon; 2.) kur PIB rritet, kjo rritje ndodh në kurriz të të varfërve. Si pasojë, e kësaj rritjeje i varfri shikohet si objekt: e nevojshme do të ishte zbulimi i potencialit të tyre, në mënyrë të veçantë ai i grave dhe i fëmijëve. Mjerisht, autoritetet nuk i shohin gratë dhe fëmijët si persona të rëndësishëm të pavarur dhe protagonist të zhvillimit të tyre.
Qenia njerëzore, në kuadër të strukturave ekzistuese, është e aftë të krijojë historinë e vet: një histori individuale dhe të përbashkët. Qenia njerëzore është e aftë për të bërë shumë gjera të padëgjueshme, që shkojnë përtej kufijve. Qenia njerëzore është e aftë të ndërtojë autonomin e vet.

4. Qëndrimi i Shën Vinçenc de Paul-it
Si sot, ashtu edhe në kohën e Vinçenc de Paul-it shumë varfëri kanë qenë të shkaktuara nga politika ambicioze e qeveritarëve. Në Francë, Vinçenc de Paul-i e bëri një punë efektive për të çrrënjosur varfërinë. Veproi në shumë fusha për ta ndryshuar gjendjen e mjerueshme të të varfërve.
Ai e themeloi Kongregatën e Misionit që ka për synim ungjillëzimin dhe ndihmën e të varfërve; me Luizën de Marillac, i mblodhi Bijat e Dashurisë së Krishterë për të punuar drejtpërdrejt me të braktisurit, themeloi shoqata vullnetaresh të ashtuquajtura Dashuri e Krishterë, anëtaret e të cilave i vizitonin të varfrit dhe të sëmurët në shtëpitë e tyre; u angazhua për formimin e klerit, që kështu priftërinjtë të mund të punojnë me të varfrit. Themeloi seminare dha i rigjallëroi “Konferencat e të Martave” dhe anëtaret i nxiti për ushtrime shpirtërore. Organizoi spitale dhe hapi shtëpi pranimi për fëmijë të braktisur, për të rinj dhe për të sëmurë. Gjatë tërë jetës është munduar vazhdimisht t’ua siguroj ushqimin të uriturve dhe e mbrojti dinjitetin e të varfërve. Ndaj askujt që vuante nga uria nuk ishte i pandjeshëm. Përkundrazi, ai ishte i mërzitur nga turma e të uriturve, të cilët rrinin rrugëve. Punoi me galjotët – të burgosur, të cilët u dënuan me punë të detyrueshme nëpër galeja. U ndihmoi viktimave të luftës, të murtajës dhe të urisë. Mund të pohojmë se Vinçenc de Paul-i ka ekzekutuar projekte “zero uri” në Lorraine, Champagne dhe Picardie, krahina të rrënuara nga lufta dhe uria.
Nga Saint Quentin në vitin 1651, një prift i Misionit i shkroi Vinçenc de Paul-it “Aq është uri e madhe sa që njerëzit po e hanë dheun, zhveshin lëvoren e drunjve, po i shqyejnë zhelet e këqija me të cilat janë të mbuluar, për t’i gëlltitur ato. Porse ajo për të cilën nuk do të kishim pasur guxim ta themi pa e pas parë është se, ata po i hanë krahët e vet dhe duart e veta dhe po vdesin në dëshpërim. »
Pasojat e shkatërrimit të luftës së Frondës , për shembull mund të lexohen nga raportet e bëra nëpërmjet letrave të drejtuara Vinçenc de Paul-it nga misionarët e Kongregatës së Misionit. Një misionar tregon: «Sapo përfunduam së vizituari 35 fshatra në qarkun e Guise-s ku takuam rreth 600 vetë, mjerimi i të cilëve është aq i madh sa që vërsuleshin mbi qentë dhe kuaj, pasi që i kishin shqyer ujqit. Vetëm në Guise, janë më shumë se 500 të sëmurë të strehuar nëpër vrima e shpella të përshtatshme më shumë për kafshë se sa për njerëz »

5. Qëndrimi Vinçencian
Familja Vinçenciane – individët dhe grupet të lidhura ngushtë me karizmën dhe përshpirtërinë e Shën Vinçenc de Paul-it e shqyrton punën e saj bashkë me të varfrit. Dëshiron të kthehet tek burimet. Tema «Promovimi i Ndryshimit sistemik – një strategji për t’i ndihmuar të varfrit të dalin nga varfëria» është një procedurë, që merr parasysh diagnozën e saktë.
350 vjet pas vdekjes së Shën Vinçenc de Paul-it sërish zbulojmë, atë çfarë ishte për të krejtësisht e qartë. Sërish zbulojmë parimin e mençur edukues, të cilin e përdorte gjatë përvojës së tij në punën me të varfrit: përkushtimi dhe shërbimi ndaj të varfërve, duke iu ofruar ndihmën materiale dhe shpirtërore.
Të ndihmosh të varfrit për të dalë nga varfëria materiale nënkupton, siç kemi thënë edhe më përpara, ndihmën për të dalë nga varfëria politike. Kush është politikisht i varfër nuk mund të jetë një shtetas i vërtetë, sepse i mungon aftësia për organizim dhe si pasoj forca për të bërë ndryshime për vetveten dhe për grupin, të cilit i përket.
Kyçja dhe angazhimi
Për Vinçencin është e rëndësishme ta njeh gjendjen e të varfrit, t’i sheh kushtet materiale të tij si dhe ta kuptojë gjendjen e tij si qenie njerëzore. Vinçenci, në punë me të varfrit ishte gjithmonë i kujdesshëm në respektimin e personit. Veprimtaria vinçenciane respekton zhvillimet e ndryshimeve sistemike në jetën e të mënjanuarve, përmban premtimin e dinjitetit njerëzor dhe jetës në tërësi në të gjitha dimensionet e saja.
«Nëse gjenden ndër ne disa që mendojnë se janë në Kongregatën e Misionit vetëm për të ungjillëzuar të varfrit, e jo për t’i ndihmuar, për t’i shëruar në nevojat e tyre shpirtërore e jo edhe ato materiale, po përgjigjem se ne duhet t’i ndihmojmë dhe të bëjmë të ndihmohen në çdo mënyrë nga ne vetë dhe për mes të tjerëve, nëse duam t’i dëgjojmë fjalët e ëmbla të Gjykatësit sovran të të gjallëve e të të vdekurve: «Ejani të bekuarit e Atit tim! Merrni në pronë mbretërinë që u bë gati për ju që prej fillimit të botës! Sepse pata uri e më dhatë të ha, isha i zhveshur e më veshët, i sëmur e erdhët të më shihni» “Të punosh kështu dhe të ungjillëzosh me fjalë dhe me vepra, do të thotë të veprosh në mënyrë të përsosur, do të thotë të bësh atë që bëri Jezu Krishti dhe se duhet ta bëjnë ata që e përfaqësojnë atë mbi tokë…sipas detyrës dhe dinjitetit, si priftërinj. ”
Le të kujtojmë se veprimtaria vinçenciane në këtë moment nuk mund të jetë vetëm në këtë, që të merret me shkaqet zhgënjyese, nga të cilat vuajnë të varfrit, por, që të angazhohet në vend të parë për shkaqet e tyre.
Ne veprimtarinë vinçenciane është më shumë se kurrë e nevojshme të përgatiten strategji për ndryshim, të cilat realizohen në angazhimin politik, që të varfrit i drejton:
1. të zhvendosen nga procesi historik i injorancës. Në një anë të kujdeset, që të vetëdijesohen se jetojnë në varfëri; në anën tjetër që të kuptojnë se kjo gjendje e tyre i pengon në njohjen, se janë të varfër.
2. të ndalojnë së qenit “më pak se hiq”, objekt ose mall me të cilën të tjerët manipulojnë, deri në humbjen e dinjitetit të tyre.
3. të bëhen shtetas, për t’u angazhuar politikisht dhe të jenë të aftë për të ndërmarr ndryshime të rëndësishme në jetën e tyre dhe në jetën e bashkësisë.
4. të vetëdijesohen për të drejtat e tyre dhe të ndërtojnë program bazë për çlirimin tyre.

350 vjet pas vdekjes së Shën Vinçenc de Paul-it jemi të thirrur të bëjmë një hap cilësor në veprimtarinë vinçenciane.
Mendimi i Vinçenc de Paul-it
«Ungjillëzimi i të varfërve nuk kuptohet vetëm për të mësuar misteret e nevojshme për shëlbim, por që të bësh gjëra hyjnore dhe të paraqitura me anë të profetëve, që ta bësh Ungjillin të efektshëm. Priftërinjtë duhet t’i përkushtohen kujdesit të të varfërve, a nuk ishte kjo ajo që e bëri Jezu Krishti dhe shumë shenjtër, të cilët nuk i drejtuan të varfrit drejt të tjerëve por ata vetë i ngushëlluan, i përforcuan dhe i kuruan? A nuk janë vëllezërit e motrat tona? Nëse gjenden ndër ne disa që mendojnë se janë në Kongregatën e Misionit vetëm për të ungjillëzuar të varfrit, e jo për t’i ndihmuar, për t’i shëruar në nevojat e tyre shpirtërore e jo edhe ato materiale, po përgjigjem se ne duhet t’i ndihmojmë dhe të bëjmë të ndihmohen në çdo mënyrë nga ne vetë dhe për mes të tjerëve, nëse duam t’i dëgjojmë fjalët e ëmbla të Gjykatësit sovran të të gjallëve e të të vdekurve: «Ejani të bekuarit e Atit tim! Merrni në pronë mbretërinë që u bë gati për ju që prej fillimit të botës! Sepse pata uri e më dhatë të ha, isha i zhveshur e më veshët, i sëmur e erdhët të më shihni» “Të punosh kështu dhe të ungjillëzosh me fjalë dhe me vepra, do të thotë të veprosh në mënyrë të përsosur, do të thotë të bësh atë që bëri Jezu Krishti dhe se duhet ta bëjnë ata që e përfaqësojnë atë mbi tokë…sipas detyrës dhe dinjitetit si priftërinj.”

[stern]

I ftohti shton varferine

[POKO]

shume e dhimbshme

[irfancana]

Bota e zhvilluar ka borgj që t'i ndihmojë të varfërit,sepse ata shumë vite i kanë rrjepur,tmerrësisht.

[AGIMDEDEJ]

Varferia e ka burimin tek mizerja e atyre njerezve mizerje me shkoll apo te pashkoll te cilet
gjate luftes se tyre per te mbrojtur identitetin per te pasur mireqenie ne saj te nje babzie, dhe per ti ngritur ato sa me lart, veprojne rreth vetes ne saj te imunitetit te cfardolloj pushteti qe kane me vese dhe jo me vlera,duke ndikuar ne cdo bashkesi si semundje ngjitese,duke rritur shkallen e varferise dhe mizerjes kudo.

[Xhenet.M.S.]

Turp per shtetin,ne kete shekull te shofesh femijet tane te uritur,
Turp me vie edhe mua qe nuk mund te bej diq per keta femij.