Njeriu dhe ndrrimi i viteve...

[Agim Doçi]

U ktheva nga nje ikje dhe hyra në Forum
Kjo "herë e dytë" na qenka paksa e vështirë
Se vargjet që po shkruaj, nga shpirti po i shkund....
Ky vit që sapo ikën, lus Zotin të bëjë mirë!

E di që nga unë prisni, të them diçka të bukur
Por ja që kam "shterruar"... më duket përkohsisht!
Betohem se çdo natë, unë Zotit i jam lutur
Të sjellë pak LUMTURI ky vit që është i BRISHT!...

Askush nuk dëshiron, të ketë në sy trishtimin!
Sa herë që psherëtin...e pret një Ditë të Mirë.
Sejcilit i përcjell nga zemra unë URIMIN:
SHËNDET dhe LUMTURI, dhe JETË PAK MË TË LIRË!

Vërtet çmimi i bukës, i rrymës dhe ushqimit
Ky vit që sapo hyri i çoj në stratosferë!!!
PAK JETËZ MË TË LIRË...(i nxirrni vetë kuptimin)
Është fjala për USHQIMIN që ka një tjetër VLERË!

USHQIMI SHPIRTËROR që rjedh nga fjalë e ngrohtë
USHQIMI SHPIRTËROR që cak merr veç nga zemra!
USHQIMI SHPIRTËROR që sinqerisht t'a thotë
Njeriu që të don, dhe që të vjen ndër endrra!

Pra merreni TRISHTIMIN dhe flakeni përjashtë!
Nëse ngulmon të rrijë, e nxirrni nga shtëpija
Se JETA vjen një herë, dhe veç njeriu i mbrapshtë
USHQIMIN SHPIRTËROR helmon nga ligësia!...

[mondishall]

Mes vitesh

Nje ndrim
Pa kthim
Vec koken prapa kthej.
Nje vit
Cdo vit
Si iken nuk e ndjej.

Nje mall
Si mal
Ne shpirt me lartohet.
Vjen vargu
Se largu
Tek zemra ndalohet.

Te pres
Ne mes
Ku ndahen dy vite.
Me puthje
Pa lutje
Mes dashuris magjike.
* * *
P.s. Eeh, i mirenjohuri poet Agimi, c'me fute mes dy vitesh, qe me gezojne dhe nostalgjojne njekohesisht. Perqafime nga mondishall