Presidenti Topi nuk arrin te pajtoje dot PDSH dhe BDI;

[biligoa]

Presidenti Topi nuk arrin te pajtoje dot PDSH dhe BDI; ato vazhdojne te nxisin armiqesine ndershqiptare

Edhe pas takimit me presidentin e Shqiperise Topi, PDSH dhe BDI nuk kane dhene asnje shenje afrimi midis tyre. Ato perkundrazi e kane ashpersuar me tej luften mes njera tjeteres. Ne nje deklarim te fundit PDSH shprehet se: «PDSH-ja, duke marrë në konsideratë se shoqëria shqiptare në këto hapësira nuk mund të jetë kurrsesi objekt eksperimentesh nga një grupim i caktuar politik. Duke marrë parasysh se qytetarët e këtij vendi duhet të jenë në koherencë të plotë më qytetarët e shoqërive të tjera perendimore. Duke marrë në konsideratë së shoqëria shqiptare katër vitet e pushtetit të BDI-së përjetoj vite të tmerrshme. Duke marrë në konsideratë se është koha e progresit, qetësisë, sigurisë, stabilitetit, mirëqënies dhe i përqafimit të vlerave perendimore, BDI-ja duhet në mënyrë urgjente të korigjojë veprimet e saj aventureske. Është shanci i fundit që ky subjekt politik të bëjë një llogari të thjeshtë: gjaku, eshtrat, apo krizat nuk mund të përkthehen si votë për të marrë pushtetin. pra: BDI-ja të heqë dorë që përmes krizave të arrijë tek pushteti.
-Të tregojë racionalitet dhe të orientohet drejt normave dhe standardeve demokratike;

-Të mos shërbejë si marionetë e LSDM-së, si në rastin e gjykatës kushtetuese;

-Të gjejë kurajon dhe t’i kërkojnë opinionit publik falje për keqqeverisjen dhe abuzimet e galopante, duke nisur nga mosrealizimi i kërkesave të shqiptarëve dhe deri në korrupsioni marramendës;

-Të mos hedhë gurin dhe të fshehë dorën duke promovuar dhe frymëzuar elementët kriminale;

-Të heqë dorë nga manipulimi me qytetarët dhe të mos i përdorë ata si instrument për të ricikluar krizë dhe cështe më kryesorja të mos bie në grepin e Cervenkovskit i cili përmes Moskës dhe Bogradit kërkon të destabilizojë gjithë ballkanin.



PDSH-ja, ofron siguri dhe qetësi


Si përfundim, Partia Demokratike Shqiptare publikisht bën edhe njëherë thirrje që BDI-ja të heqë dorë urgjentisht nga këto veprime kriminale, të ndërpresë malltratimin dhe dhunimin e shqiptarëve dhe përfundimisht kjo parti të reformohet dhe tu bindet standardeve demokratike. PDSH-ja e siguron popullatën shqiptare se do të parandalojë cdo tendencë për destabilizmin. Politika e PDSH-së do të forcoje sigurinë, qetësinë, stabilitetin dhe do të ofrojnë qytetarëve me shumë mirëqenie, me shumë progress shoqëror»
Nga ana e saj edhe BDI ka vazhduar akuzat ndaj PDSH. Ne deklarimin e tyre te fundit thuhet se: Incidentet në Tetovë po vërtetojnë se kryetari i Partisë Demokratike Shqiptare, z. Menduh Thaçi, vazhdon skenaret me grupet e njejta kriminale me të cilat kur ishte në opozitë kërcënonte gjendjen e sigurisë në Maqedoni. Ngjarjet e fundit janë rezultat i konfliktit të interesave mes klaneve dhe bandave kriminele të cilat në vazhdimësi kanë marrë legjitimitet dhe mbështetje politike nga kryetari i Partisë Demokratike Shqiptare, z. Menduh Thaçi. Përkujtojmë opinionin se para se të arrestoheshin, të arratisurit nga burgu i Dubravës kanë qenë të strehuar në fshatin Kondovë, ku zyrtarët e lartë të Partisë Demokratike Shqiptare, u jepnin liri të plotë për të terrorizuar popullatën lokale dhe komunitetin shqiptar në përgjithësi.

Pyesim haptas: cili është roli i grupit të Kondovës në përleshjen me grupin e Xhavit Morinës dhe çfarë po bëjnë organet e punëve të brendshme? Përleshja që rezultoi edhe me të vrarë tregon qartë se pjesëtarët e dikurshëm të grupit të Kondovës sot janë ndarë në grupe armiqësore për shkak të mospajtimeve të natyrës kriminogjene dhe luftës për kontrollin e bizneseve.

Partia Demokratike Shqiptare, si subjekt politik në pushtet, ka për borxh opinionit t’i sqarojë se si arritën të arratisurit nga Dubrava të hynë në Maqedoni dhe të vendosin postblloqe, pa u kapur nga organet e rendit? Incidentet serike po dëshmojnë haptas për funksionimin e dy strukturave paralele në kuadër të policisë dhe ky fakt komprometon institucionin e Ministrisë së Punëve të Brendshme (MPB) dhe vetë Qeverinë. Rivaliteti i ashpër në kuadër të MPB-së mes z. Refet Elmazi dhe z. Gordana Jankullovska po degjeneron në atë masë sa që e shkatërron kredibilitetin e institucionit. Nuk ka më kohë për hezitim. Z. Nikolla Gruevski duhet të intervenojë për ta ndalë këtë luftë klanesh brenda MPB-së. Për fat të keq, duke dashur ta fshehë këtë betejë evidente, z. Gruevski po e keqpërdor Gjykatën kushtetuese duke e thelluar në këtë mënyrë akoma më shumë krizën politike në vend, të shkaktuar pas vendimit të gjykatës për abrogimin e neneve nga Ligji për përdorimin e flamujve.


Bashkimi Demokratik për Integrim, duke mos dashur të bëhet objekt manipulimi nga zyrtarët e Partisë Demokratike Shqiptare, fton publikisht z. Ruzhdi Matoshi që t’i bëjë publikë emrat e zyrtarëve të Bashkimit Demokratik për Integrim, të cilët dje i akuzoi për bashkëpunim me grupet kriminele.

[Elmo]

Kohëve të fundit së bashku me shqetësimit për pavarësinë e Kosovës, shqiptarët në mbarë trojet shqiptare u është shtuar edhe shqetësimi për situatën e shqiptarëve në trojet e tyre në Maqedoni, ku së fundi, e sidomos mbas vendimit të Gjykatës Kushtetuese të Maqedonisë, për mos përdorimin e simboleve dhe të flamurit kombëtar janë rritur tensionet deri në organizimin me iniciativë të grupeve me pjesëtarë të ish UÇK-së jashtë pranisë së strukturave organizative tëBDI-së dhe të njerëzve të saj në terrren.

Mbas takimit të Presidentit Bamir Topi me Ali Ahmetin mediumet në Maqedoni njoftuan nëpërmjet z. Thaçi dhe zëdhënësit të partisë së Ahmetit se do të zhvillohet takimi Ahmeti –Thaçi, për të ulur tensionin që ekziston prej kohësh midis dy partive më të mëdha shqiptare në Maqedoni.

Por për hir të së vërtetës duhet thënë se para pak muajsh me ardhjen në krye të PDSH-së Menduh Thaçi shfaqi gatishmërinë e tij për të biseduar me Ali Ahmetin, kur po atë ditë patë deklaruar në kongres vijën politike të PDSH-së kundra BDI-së dhe luftës së vitit 2001, si dhe nëpërkëmbi delegacionin e BDI-së të kryesuar nga nënkryetari Rafiz Halit duke mos i dhënë as fjalën për të përshëndetur. Për këtë dëshirë të Thaçit pati mendime të ndryshme, por mendimin im ishte se nuk qëndronte aspak te shqetësimi i sinqeritet për uljen e tensionit midis dy partive. Po të qe se vërtet ai ishte i shqetësuar sinjalet do ti jepte në kongres, ku ai realisht deklaroi se me BDI-n e Ahmetit nuk do të ketë dialog. Pra ai deklaroi atë gjithmonë e ka dëshiruar dhe e dëshiron turbullirën për të peshkuar sa më mirë, ndaj ai deklarim ishte një demagogji për ata që nuk e dëgjuan mirë fjalën e ti në kongres. Ishte një lëvizje mashtruese e hipokrite për të fituar popullaritet te përkrahësit dhe për të krijuar besim se me ardhjen e tij në krye do të fillonte një faqe tjetër në partinë e udhëhequr më parë nga .Xhaferit.

E thash dhe e shkrova atë atëherë mendimin tim me bindje sepse e njihja dhe e njohë Thaçin mirë. Dhe realisht që prej asaj kohe ka pasur iniciativa për tu takuar dy liderët e partive nga dashamirës të zgjidhjes së çështjes shqiptare, të cilat, me që ka qenë jashtë pranisë së medieve dhe të kërkuar jo nga z. Thaçi janë refuzuar prej tij. Janë refuzuar sepse larg medieve dhe pa propozimin e tij, takimi me z. Ahmeti nuk mund ta luante si duhet rolin që ai dëshiron që të luaj realisht.

Por pas vizitës së Presidentit të Shqipërisë z. Topi dhe disa arsye të tjera erdhi deklarimi i takimit Ahmeti-Thaçi, që për mendimin tim erdhi më shumë si respektim i autoritetit të figurës së Presidentit të Shtetit amë, se sa i krijimit të kushteve për të biseduar realisht për zgjidhjen e problemeve të vërteta që kanë sjell acarimin midis PDSH-së dhe BDI-së. Zhvillimet e deritanishme politike realisht kanë shtuar acarimet dhe akuzat deri te atakimi fizik në parlamentin e vendit, në saje të skenarëve të huaj dhe të vetëdijes së ultë që ekziston te deputetët shqiptarë.

Duke parë sa më sipër nuk besoj se ky takim do të shikohet me përgjegjësi nga dy liderët, nga i cili shqiptarët presin shumë. Kur them nuk besojë te përgjegjësia e liderëve për suksesin e këtij takimin, veçojë, veçanërisht dyshimin e qëndrimit që do të mbaj z. Thaçi, sepse nga goja e ti dhe jo e z. Ahmeti kanë rrjedhur akuza dhe sharje nga më të çuditshmet, që nuk i pranon as logjika e njeriut primitiv e jo më e njeriut së sotëm me vetëdije të lartë. Gjuha politike e z. Thaçi kurrë nuk ka qenë sipas etikës sonë, e le më sipas kanunit, që ai si “fisnik” pretendon se e zbaton dhe e njehë, por ka qenë gjithmon një gjuhë provokuese për nxitje të konflikteve brenda shqiptarëve, të cilat i dinë më mirë shqiptarët në Maqedoni. Pikërisht pa ndjerë përgjegjësinë qytetare për sjelljet ndaj shqiptarëve nga ana e z. Thaçi, nuk mund të ketë asgjë frutdhënëse për ndryshimin e rrjedhës së ardhshme të marrëdhënieve midis dy partive, si dhe ndryshim pozitiv në drejtim të përparimit të statusit të shqiptarëve si shtetas të barabartë me maqedonasit.

Pavarësisht prej mendimit dhe dëshirës së mirë të shumicës, që kërkojnë koordinim dhe mirëkuptim të politikanëve shqiptare në Maqedoni, të paktën për çështjet që kanë të bëjnë me përparimin e të drejtave të shqiptarëve, pa dashur të luaj rolin e tersit, kam mendimin se takimi nuk do të sjell asgjë të re në marrëdhëniet midis dy partive për arsye se, që prej acarimit të marrëdhënieve kanë ndodhur shumë ngjarje, janë derdhur lumenj akuzash të pa skrupull, që e kanë thelluar e zgjeruar hendekun e nuk mund të kalohet me një të hedhur, apo me një hopa siç thuhet nga populli.

Politika e liderëve të PDSH-së, pavarësisht prej demagogjisë së rëndomtë, duke folur gjithmonë për atdhetarizëm e ka thelluar hendekun e mosmarrëveshjeve, si midis popullatës ashtu dhe midis kuadrove dhe intelektualëve, sa që edhe në ballafaqime e takime të ndryshme jashtë politikës reflektohet një nënshtrim i madh politikë jashtë çdo arsyeje. Por nga ana tjetër dhe politika e matur e shmangies prej konflikteve e BDI-së dhe z. Ali Ahmeti, për fat të keq, si rezultat i vetëdijes së ultë të intelektualëve shqiptare në Maqedoni, nuk solli ndo një rezultat pozitiv, por i çojë shqiptarët në humbjen edhe të atyre të drejtave që u fituan prej Marrëveshjes së Ohrit kur BDI-ja ishte në qeveri.

Duke par problemet si më sipër, si dhe veprimtaritë dhe qëndrimet politike e z Thaçi dhe z.Ahmeti, nuk besojë që në dialogun midis tyre të ekzistojë mundësia për të harruar të kaluarën e marrëdhënieve të këtyre dy partive dhe të vet liderëve, për ta filluar lojën nga e para, zero me zero. Nuk besojë se Ali Ahmeti mund të mbyll sytë para përbaltjes së idealit të tij me akuzat publike të z. Thaçi për tradhti kombëtare e bërjen e luftës për të ardhur në pushtet. Sikurse dhe Menduh Thaçi nuk mund të gjej kurajën për të denoncuar të kaluarën e tij dhe të ndryshojë metodën e të bërit politikë, kur dihet që është aty ku është, vetëm në sajë të dhunës, vandalizmit dhe përdhosjes së oponentin politik. Ai nuk mund të mohojë ato që ka deklaruar kundër luftës dhe njerëzve që e bënë atë, si për hir të shërbimit që ka premtuar tu bëjë padronëve të VMRO-DPMNE-së ashtu dhe të avrezionit që ai ka për këtë periudhë të lavdishme të shqiptarëve të Maqedonisë dhe të figurës politike shumë dimesionëshe e njerëzore të Ali Ahmetit. Për këto arsye dilemat e takimit Ahmeti-Thaçi janë të mëdha si në drejtim të rezultatit që mund të arrijnë, ashtu dhe të një dështimit shumë të mundshëm.

Pra takimi Ahmeti-Thaçi, në se do të zhvillohet nuk besojë se do të sjellë ndo një gjë të re në marrëdhëniet midis dy partive, por dhe as në ndryshimin e raporteve të sotme nacionale të shqiptarëve me maqedonasit. Ky ndryshim nuk mund të ndodh si në planin e korrigjimit të përcaktimeve të partive për njëra tjetrën, ashtu dhe të marrëdhënieve në parlament dhe në organet e shtetit si nga përcaktimi kundra i qeverisë së Grujevskit, ashtu dhe të mundësisë së dobët që ka PDSH-ja për ndryshime në qëndrimin qeveritar ndaj problemeve kontestuese të zbatimit të Marrëveshjes së Ohrit. PDSH-ja dhe Thaçi nuk mund të ndryshojnë angazhimin e tyre, por do ti shërbejnë me sy mbyllur Grujevskit duke bërë vetëm lepe e peqe. Vetë strukturat e PDSH-së nga ana tjetër janë formale nuk kanë personalite me autoritet për të bërë presion Thaçit për një kthesë historike në kompozimin e ri të marrëdhënieve midis dy partive të mëdha dhe detyrimisht të vetë marrëdhënieve të shqiptarëve. Vet Thaçi për dhjetëra arsye nuk mund të marrë vendimin e rëndësishëm për tu kthyer shqiptarëve dinjitetin, atë që ua poshtërojë me nëpërkëmbjen e vullnetin e tyre të lirë, duke u futur në qeveri në mënyrë të pa merituar pa kushte, e cila është dhe shkaku kryesor i tensionimit të marrëdhënieve midis shqiptarëve në Maqedoni.

Kur thuhet ka shanse të pakta për zhvillimin dhe suksesin e takimit, mbahen parasysh problemet e më sipërme, por dhe eksperienca e mëparshme e PDSH-së, vija e saj politike e ngritur mbi kontradikta e mbi prapaskena të rrënimit të kundërshtarit. Jo pak herë PDSH-ja ka shkelur llafin e dhënë duke filluar nga largimi prej Këshillit Koordinues e duke vazhduar me shkeljen e angazhimeve të marra para gjithë fushatave zgjedhore për jo vandalizëm e korrektësi në fushatë. Tek Menduh Thaçi nuk ka mbetur asgjë pozitive për të menduar se mund të arrihet diçka. Nga Thaçi mund të presësh prapaskena e pazare të ngjashme me ato që bëri kur u bë pjesë e qeveris Grujevski, ndaj për hir të pushtetit dhe interesave të tij dhe si drejtues i një politike antikombëtare, mund ti afrojë Ali Ahmetit pazare për të përfitua vet e banda e tij. Kurse Ali Ahmeti si idealist i përkushtuar ndaj çështjes kombëtare, nuk mund të mos i parashikoj akrobacitë politike të Thaçit dhe duke i menduar të gjitha mund që nëpërmjet agjendës aktuale të zhvillimeve politike ta detyrojë Thaçin të tërhiqet nga takimi duke shpikur arsye si di vet ai dhe të vazhdoj më tej thellimin e krizën, që e ka kapur atë dhe qeverinë ku ai bënë pjesë.

Por megjithatë duke ditur se nuk ka problem që nuk mund të zgjidhet, besojë se ka një shans me probabilitet të vogël, që dy liderët për hir të situatës politike në tërë hapësirat shqiptare të angazhohen për ndryshime në qëndrimin e ndërsjellët të partive për të ardhmen, duke mbyllur për një kohë dosjet e së shkuarës. Ky veprim do të ketë probabilitet në se takimi do të përgatitet me kujdes nga njerëz autoritar sidomos nga krahu i PDSH-së të cilët duhet të angazhohen për të korrigjuar gabimin e bërë që solli futjen e Maqedonisë në një rrugë pa krye. Por dhe politikanët maqedonas pas gjithë këtyre dështimeve, ndoshta do të kërkojnë rrugën e vërtet të njohjes dhe mbijetesës së Maqedonisë, aq shumë të kontestuar nga fqinjët në shumë drejtime. Pra baza e vërtet e korrigjimeve është kompozimi i një qeverie tjetër e cila kërkon zgjuarsi dhe sakrificë. Vetëm kjo zgjidhje i rrit shanset për sukses dhe çon në uljen në një farë mase të tensionit mes shqiptarë.

Por duke dëgjuar njoftimet për takimin prej të dy krahët, ku secila palë jep sinjale propagandistike e “diplomatike” e jo shpresëdhënëse mbetet të themi; -Ishalla mbas fjalëve të Thaçit për zbatim të rregullave kanunore këtë radhë nuk do të fshihet primitivizmi i tij, ku në emër të unitetit të vazhdojë të diskriminojë shqiptarët, siç ka bërë deri tani. Ishalla nga goja e Ali Ahmetit nuk do të dalë kushti për një falje publike, që duhet të kërkojë Mendu Thaçit për dëmet e pa llogaritshme që ai u ka sjell shqiptarëve, përpara se të takohet me të. Në fund të fundit në emër të sakrificave për këtë unit lind pyetja; - Çfarë fituan shqiptarët në këta gjashtë vjet duke luftuar për ti mbushur mendjen M. Thaçit dhe bashkëpunëtorëve të tij...!? Por populli ynë thotë; “Bishti i qenit, bisht qeni mbetet nuk drejtohet”.

Petrit Mënaj.
BURIMI I LAJMIT