Pèrgjumja e shtetit Ame ...

[ABytyqi]

PËRGJUMJA E SHTETIT AMË...




Në të vertetë tani do të ishte koha e duhur për të mos patur gjumë fare, ndërsa gjithçka është e përgjumur. Në ditët më të vështira dhe ndoshta më përcaktueset e kombit, shteti amë është i përgjumur. Për të qenë i butë thashë i përgjumur, ndërsa në të vërtetë është krejtësisht i fjetur dhe për ta zgjuar do të duhej një ndër ata topat katërdhjetëedysh që përmendte dikur Migjeni në prozat e tij.

A është vërtet i përgjumur? Sa është i saktë një përcaktim i tillë fatkob? Mos mendimi i tillë është i nxituar, i pasaktë, ashtu si do të doja të ishte ? Mjerisht, është i saktë deri në dhimbje.
Vëreni muajt e fundit të diplomacisë shqiptare...ec e jaket, shkuarjet e ardhjet, bisedat e pafund dhe deklarimet, shtysat dhe nënkëmbësat, kërcënimet dhe pohim/mohimet.. ku është Kosova nuk do e gjeni. Sado që të jeni i durueshëm, sado që të jeni i vëmendshëm, edhe në të doni të lexoni pas deklaratave bajate diçka të mirë, që e kërkoni, përsëri nuk do e gjeni. Në të gjitha këto muajt asnjë nismë politike, historike, reale nuk është ndërmarrë nga shteti shqiptar. Asnjë ide nuk është hedhur në fushën e lojës politike, askush nuk është nxitur, asnjë hap përpara nuk ka qenë, kur do të duhej të ishte dhjetra kilometra para të gjithëve.

Kaq e vërtetë është kjo sa që askush, as vetë liderët shqiptarë në Kosovë, nuk e marrin mundimin të vijnë konkretisht, të takohen sinqerisht dhe të vendosin bashkarisht se cilat vendime do të përcaktohen, cilët rrugë do të ndiqen, çfarë është e dobishme të bëhet në këtë fazë dhe çfarë mund të bëhej më pas, cila është përparsia e dokumentit për fqinjësi të mirë mes Kosovës dhe Serbisë dhe cila mund të jetë mangësia e tij; kur do të duhej të vendosej për hapat e mëtejshëm dhe cilët do të duhej të ishin ato.. cilin nga versionet parasheh si më të dobishëm shteti shqiptar, shpalljen e njëanshme të pavarësisë apo pritjen e mëtejshme të shpalljes së saj. Sepse në se zoti Berisha deklaron të hënën se nuk duhet të nguten shqiptarët në Kosovë, alteregoja e tij, ministri i jashtëm ngutet të deklarojë edhe për rrugë të tjera që të çojnë kah shpallja e njëanshme. Ku do të duhej të vendosej tehu i kohës, në cilën pikë.

Prej javësh e javësh askush nga bota , ku do të vendoset, nuk e merr mundimin të diskutojë për Kosovën me Tiranën zyrtare. Ndoshta kanë të drejtë. Në Tiranë ata do të gjejnë gjithmonë të njëjtën fjalë" amin për çka vendosni ju" dhe asgjë tjetër. Më e çuditshmja është deklarata e tashme e ministrit të jashtëm, Bashës, se Shqipëria po punon me vendet që janë të lëkundura për statusin e Kosovës.

Me cilin shtet po bisedon Shqipëria e sotme zyrtare? Ku është vendosur ajo?

Me shtetin grek ata nuk e kanë marrë guximin të kundershtojnë apo të hedhin ide , që sado pak i bien ndesh mendimit zyrtar filogrek, jo më të hedhin ide të cilat edhe vetë ata i quajnë romantike dhe të tejkaluara nga koha.

Beogradi dërgon emisarët e tij në të gjithë botën, shteti shqiptar heq përfaqsuesin e tij kryesor nga Kosova, me një akuzë që, edhe në se qëndron, duhej zgjidhur.

Njerëzit presin në Kosovë seriozitetin e shtetit amë, por shohin vetëm, buzeqeshjen e hidhur të ministrit të jashtëm.

Ata presin revoltën e qeverisë, por dëgjojnë vetëm revoltën e këtij ministri, kur e atakojnë atë vetë personalisht, se duke përfituar nga rruga e bashkimit, bën punët më të zeza të ndarjes së fitimit.

Ata presin të dëgjojnë të vërtetën, si e mendojnë në shtetin amë, sepse janë brymosur me idenë e përbashkët, por dëgjojnë çirjet për tenderat.

Më është kujtuar jo rastësisht një thënie e herëshme, "fshati digjet e dikush krihet". Se kush është kjo "dikush", njeriu duhet të mendojë për ta gjetur. Sepse njeriu vërtet mund të heshtë, por ai e ka një të keqe të madhe" ai është i aftë të mendojë"

Prej shumë muajsh shteti shqiptar vendosi në shënjestrën e tij Akademinë e Shkencave të shtetit të vet. Ndërsa në Prishtinë një figurë mafioze ngrihej kundër figurës së nderuar të profesor Qosjes dhe bënte aktin banal të leçimit të veprës së profesorit, në Tiranë shkohej edhe më tej: mbylleshin dyert e gjithë akademisë. Ndërsa në Prishtinë, por edhe në Tiranë njerëzit e mendimit shkencor u ashpëruan ndaj aktit rrugaç kundër profesor Qoses, në rastin e dhunshëm, tashmë zyrtar, të mbylljes së akademisë shqiptare, heshtja ishte e plotë.

Serbia vetëm në disa muaj boton mijëra faqe, mbushur me mashtrimet e mëdha filoserbe dhe i boton në të gjitha gjuhët e mundshme, shteti shqiptar, ai që kemi dëshirë ta quajmë "Piemonti shqiptar" mbyll gojën e akademikëve, u pret rrogën, pra bukën e gojës, u heq të drejtën e botimit, sepse nuk i financon dhe ata që nuk kanë as bukën e përditshme domosdo që nuk kanë as mundësinë e botimit. Shteti shqiptar ende sot nuk mund të japë as titullin e një botimi të vetëm, të tij, financuar, nxitur, organizuar e botuar nga ai, për Kosovën. As nuk mund të thotë se tashmë, këto javë e ditë përcaktuese u bë kjo apo ajo konferencë, se shteti shqiptar ka këtë qëndrim dhe do i shkojë deri në fund këtij qëndrimi.

Në pak muaj është lëvizur që nga pavarësia pa kushte deri tek shpallja e njëanshme, duke kaluar nëpër të gjitha fazat, në të cilat kanë kaluar edhe mendimet e shteteve të ndryshme.

Në shtetin amë -

- janë gëzuar kur janë gëzuar të tjerët,
- kanë heshtur, kur kanë heshtur të tjerët,
- janë mërzitur kur janë mërzitur të tjerët,
- kanë mbyllur dyert e akademive kur i kanë shumëfishuar të tjerët,
- po zihen e po rrihen për një kryeprokuror.. kur çështja më madhore e kombit kërkon kryeprokurorin dhe kryeavokatin e saj, shtetin amë.

Nuk është dëshirë kjo... ajo që po ndodh në shtetin amë, në të gjitha qelizat e tij, në mazhorancë dhe në opozitë është mjerimi i politikës së sotme. Një ditë do të kujtohen për të gjitha këto. Dikush do të skuqet, dikush do të pendohet, shumë të tjerë do të fërkojnë duart, se në kohën e vlimeve të mëdha bënë edhe fitimet më të mëdha.

Pas përgjumjes vjen fjetja... mos e dhëntë zoti të gjejnë dhjetori i këtij viti apo një muaj tjetër shtetin amë të fjetur, në gjumin e madh të harresës.