Blloku Rusi-Gjermani ....

[Brari]

Sot

Blloku Rusi-Gjermani krijon atmosferën e luftës botërore në Lindjen e Mesme, Ballkan dhe Europë

Saturday, 20 October 2007

Nga Kastriot Myftaraj

- Në kohën kur çështja e Kosovës ka hyrë në një shkallëzim dramatik, fuqitë e mëdha u përfshinë në një grindje të panjohur që nga koha e Luftës së Ftohtë me kërcënime për fillimin e Luftës së Tretë Botërore në lidhje me çështjen iraniane.Kriza amerikano-iraniane, e shkaktuar nga ambiciet bërthamore të Iranit, zbuloi përmasën e saj të vërtetë si një krizë amerikano-ruse, kur Presidenti Bush kërcënoi Rusinë se asistenca që po i bën Iranit në programin e tij bërthamor mund të çojë në Luftën e Tretë Botërore. Kjo ishte një deja vu e kërcënimit që Presidenti Kennedy i bëri Moskës në tetorin e largët të 45 viteve më parë, me rastin e dislokimit të armëve bërthamore ruse në Kubë. Deklarata e Presidentit Bush erdhi pasi Presidenti rus Putin ndërmori një anabas gjeopolitik që e çoi atë nga Gjermania në Iran, dhe ku Putin lëshoi jo pak sfida, që u interpretuan qartë në Washington. Gjatë vizitës në Gjermani, Presidenti Putin, duke folur në 15 tetor, në mbledhjen e Forumit Civik të Dialogut Ruso-Gjerman, ku këtë vit tema ishte kontributi i Rusisë dhe i Gjermanisë për ndërtimin e unitetit europian, përfitoi nga përmendja që i bëri Merkel shkrimtarit rus Dostoyevski që kishte jetuar në Wiesbaden, si shembull i lidhjeve ruso-gjermane, dhe bëri(Putin) një parabolë mes fatit të shkrimtarit rus Fyodor Dostoyevsky, që kishte jetuar në Wiesbaden, dhe atij të Rusisë, në marrëdhëniet me Gjermaninë. Putin u shpreh: «Është thënë se Dostoyevsky luante bixhoz në kazino këtu dhe ia doli të humbë gjithçka që kishte, duke përfunduar të marrë para borxh dhe gjithmonë u shkruante letra njerëzve në Rusi, duke u kërkuar t’i çonin para. Historia jonë është përgjithësisht plot me momente që na ka parë ne, herë njërën palë, herë tjetrën, të fitojë ose të humbë. Sot megjithatë, Rusia dhe Gjermania janë ndoshta më afër se kurrë në rrugën që ato e shohin të ardhmen e Europës». Me këtë Putin donte të thoshte se Rusia dhe Gjermania kanë humbur shumë duke hyrë në bixhozin gjeopolitik të aleancave kundër njëra-tjetrës, gjë që i ka çuar në luftëra kundër njëra tjetrës, në të cilat Gjermania dhe Rusia kanë humbur, e para një të tretën dhe e dyta një të kartën e territoreve që kishin para se të fillonte epoka e luftërave të egra mes tyre në 1914. Putin thotë se Rusia dhe Gjermania sot ndajnë një vizion për mënyrën sesi e shohin të ardhmen e Europës, dhe po të konsiderosh gjënë tjetër që tha Putin në këtë fjalim, se Gjermania dhe Rusia janë vendet më të mëdha në Europë, merret vesh se vizioni që i ofron Rusia Gjermanisë për unitetin europian është ai i Paktit Molotov-Ribentrop, pra një aleancë ruso-gjermane për të dominuar Europën, duke përjashtuar SHBA prej saj, aleancë që do t’u jepte mundësi të ndërhynin në çështjet e mëdha botërore sipas interesave të përbashkëta. Frederiku i Madh dhe Princi von Bismarck do ta kishin miratuar plotësisht këtë pikëpamje të marrëdhënieve ruso-gjermane, se ata ishin në çdo rrethanë kundër luftës gjermano-ruso dhe për bashkëpunimin gjermano-rus. Putin, duke folur në këtë tubim, nuk hezitoi të përdorë si argument pikërisht lidhjet e dinastive ruse dhe gjermane, duke thënë: «Unë do të doja t’u kujtoja ju se shumë anëtarë të familjes imperiale ruse erdhën prej Gjermanisë. Ky ishte një tjetër kanal i rëndësishëm për të ndërtuar kontakte mes dy popujve tanë. Gjithashtu, shumë anëtarë të familjes imperiale u martuan me anëtarë të aristokracisë gjermane dhe shkuan të jetojnë në Gjermani dhe kjo ka peshën e vet». Kështu Putin po kërkon që marrëdhëniet ruso-gjermane të rikthehen edhe një herë në ditët e mira të periudhës së fundit të Luftës Shtatëvjeçare, kur Rusia e Careshës Elisabet kaloi nga koalicioni antiprusian me Britaninë e Madhe, në aleate e Prusisë së Frederikut të Madh. Sot afrimi ruso-gjerman është antiamerikan. Rusia në politikën e saj në Europën Qendrore ndjek politikën e ashtuquajtur të «vijave të kuqe», që u shpall në 3 shtator 2007 kur Ministri i Jashtëm i Rusisë, Sergey Lavrov deklaroi se siguria nacionale e Rusisë dhe ruajtja e sistemit aktual legal ndërkombëtar, e detyrojnë atë të vejë disa “vija të kuqe” që nuk duhet të kapërcehen. Lavrov vetë deklaroi dy “vija të kuqe” ruse, një sa i përket Kosovës dhe një tjetër dislokimit të sistemeve antiraketë amerikane në Poloni dhe në Republikën Çeke. Lavrov u shpreh se të tjerët duhet ta kuptojnë se Rusia nuk blofon kur thotë gjëra të tilla. Bashkëpunim ruso-gjerman në kuadrin e politikës ruse të “vijave të kuqe” do të thotë bashkëpunim për t’ i dëbuar SHBA nga Europa dhe për të bërë një tjetër ndarje të sferave të influencës, sipas traditës së Paktit “Molotov-Ribentrop”, me Poloninë, vendet baltike, Republikën Çeke etj., si viktima të para. Ekonomia i ka afruar sot Rusinë dhe Gjermaninë, vendet më tepër se kurrë në historinë e tyre, dhe kjo së bashku me afërsinë gjeografike dhe mungesën e konflikteve për çështje ndërkombëtare, bën që të dizenjohet një linjë gjeopolitike e përbashkët. Rusia nuk mund t’i bëjë sfidat e saj gjeopolitike kundër SHBA në rast se nuk ka marrëdhënie të ngushta, në radhë të parë ekonomike, me Gjermaninë dhe në rast se nuk ndihet e fuqishme, kështu e ushqyer nga të mirat që përfiton nga rritja e marrëdhënieve ekonomike me Gjermaninë. Kancelarja Merkel në fjalën e hapjes në konferencën e përbashkët për media, në 15 tetor 2007, gjeti fjalën «të le pa frymë» për të shenjuar rritjen e madhe të volumit të tregtisë mes Gjermanisë dhe Rusisë, që siç tha Merkel, për vitin 2006 është rritur me 35%. Merkel veçoi blerjen e naftës dhe të gazit nga Rusia, por shtoi se bashkëpunimi është duke u zgjeruar dhe në fushën e kërkimeve shkencore. Ndërsa Putin shtoi se Rusia, e cila është duke përballuar sfidën e rinovimit teknologjik, është duke bashkëpunuar me Gjermaninë në fushën e teknologjive të larta, si dhe në sektorin e ndërtimeve, të telekomunikacioneve etj. Gjermania sigurisht që ndjek interesat e veta, dhe ajo mund të thotë se nuk është fajtore për atë se si i përdor Rusia përfitimet që ka nga marrëdhëniet me të, por në Gjermani e njohin Memorandumin «Crow» të para Luftës së Parë Botërore, që përcaktoi armiqësinë e Britanisë së Madhe ndaj Gjermanisë, ku thuhet se nuk kanë rëndësi qëllimet e Gjermanisë, por rezultati i veprimeve të saj. Rusia e shikon atë që është praktikisht aleanca e saj me Gjermaninë si bazë për të sfiduar SHBA në Europën Lindore, Lindjen e Mesme dhe në Ballkan, me anë të asaj që tashmë mund të quhet politika ruse e “vijave të kuqe”. Presidenti Putin, në vazhdim të kësaj politike, gjatë vizitës së tij të fundit në Iran hoqi praktikisht një tjetër “vijë të kuqe” ruse atje, sa i përket mësymjes ushtarake kundër Iranit. Është e qartë se “vijat e kuqe” gjeostrategjike të hequra nga Rusia janë paralajmërime për SHBA. Presidenti Putin shkoi në Iran me kartën e aleancës gjermano-ruse në xhep. Gjermania është partneri i parë ekonomik i Iranit dhe Merkel, në takimin e saj me Putin, u tregua e përmbajtur sa i përket Iranit, duke qenë shumë larg qëndrimit francez për sulm kundër Iranit, nëse nuk ndërpret programin e vet bërthamor. Në Teheran Putin e bëri të qartë se Rusia e shikon Iranin si «Izraelin» e saj në Lindjen e Mesme, të drejtuar në radhë të parë kundër SHBA, diçka siç e kishte Rusia në erën sovjetike, Egjiptin e Naserit dhe fillimisht të Sadatit. Kjo u duk qartë kur Putin tha se Rusia do të vazhdojë që të asistojë Iranin në projektin e vet bërthamor, dhe se Rusia nuk do të lejojë që Irani të mësyhet ushtarakisht për shkak të zhvillimit të programit të tij bërthamor. Sido që të thonë në Berlin, Putin ia arriti të paraqesë një bllok gjeopolitik ruso-gjermano-iranian, me frymë antiamerikane. Këtu ishte dhe një nga arsyet që Presidenti Bush u shpreh në terma aq të ashpra, duke paralajmëruar se vazhdimi i programit bërthamor nga ana e Iranit mund të çonte në Luftën e Tretë Botërore. Fjalët e Bush ishin kërcënim për Rusinë, por edhe për Gjermaninë. Bush tha literalisht: «Ne kemi një lider në Iran, i cili ka njoftuar se kërkon të shkatërrojë Izraelin. Kështu që ne u kemi thënë njerëzve se nëse ju jeni të interesuar për të shmangur Luftën e Tretë Botërore, atëherë duket se ju duhet të jeni të interesuar në parandalimin e tyre (iranianëve) që të zotërojnë njohuritë e nevojshme për të bërë një armë bërthamore». Ky paralajmërim i adresohet drejtpërdrejt Rusisë me asistencën e së cilës po zhvillohet programi bërthamor iranian, por tërthorazi i adresohet dhe Gjermanisë. Kjo për faktin se siç kam thënë më lart është Gjermania ajo që po e furnizon Rusinë me teknologji të lartë, të cilën Rusia duket se mund ta përdorë dhe në programin bërthamor iranian të drejtuar prej saj. Paralajmërimi i Bush erdhi në ditën kur kryeministri izraelit Olmert ishte për vizitë në Moskë. Kryeministri Olmert i tha Putinit në takimin e tyre: «Unë e di se ju keni pasur një javë shumë të ngarkuar», duke aluduar kështu për vizitën e Putin në Gjermani dhe Irani gjatë javës. Këtu kishte një nuancë vërejtjeje për boshtin ruso-gjermano-iranian për të cilin punoi fort Putin gjatë javës. Duke e parë paralajmërimin e Bush për rrezikun e luftës së re botërore, nën dritën e vërejtjes së Olmert, mund të thuash se paralajmërimi i adresohej dhe Gjermanisë. Ironia është se kur Presidenti Bush kërcënon me luftë botërore për të mbrojtur Izraelin nga holokausti bërthamor, Moska dhe Teherani mund të përfitojnë, për të denigruar SHBA si luftënxitëse e ngjashme me Gjermaninë naziste, në saje të deklaratave të çifuto-amerikanit George Soros, që e ka krahasuar Presidentin Bush, me Hitlerin, dhe e ka quajtur rrezik për botën. Por, George Soros është hebre dhe këtu qendron ironia, pasi synimi i deklaruar kryesor i terroristëve islamikë në Lindjen e Mesme, duke inkluduar dhe ata që luftojnë në Irak, është ai i deklaruar nga Irani, pra shkatërrimi i Israelit dhe asgjësimi i hebrenjve, domethënë një Holokaust i ri, deri edhe bërthamor. Angazhimi ushtarak amerikan në Lindjen e Mesme, duke inkluduar dhe një ndërhyrje të mundshme ushtarake amerikane në Iran, çon në zhdukjen e këtij rreziku dhe është një garanci se nuk do të ndodhë holokausti i ri. Ndërsa hebreu Soros dhe liberalët e tjerë amerikanë, çuditërisht e akuzojnë, praktikisht si “Hitlerin e ri”, Presidentin Bush, njeriun që është i përkushtuar për t’ia larguar këtë rrezik shtetit të Izraelit dhe që më siguri do t’ia kishte larguar, sikur mos të qe për kundërshtimin e liberalëve amerikanë. Çfarë do të thotë Soros në rast se Irani shkakton Holokaustin bërthamor në Izrael? A i bëhet vonë vërtet Sorosit për këtë gjë? Duket se jo pasi Sorosi thjesht e sheh Holokaustin historik dhe jetët e miliona hebrenjve që u humbën në të si një investim në public relations për të mbrojtur spekulimet e veta financiare, duke i konsideruar si antisemitë ata që e akuzojnë si spekulator destruktiv të financave ndërkombëtare. Kundërshtimi që liberalët amerikanë dhe posaçërisht Sorosit i kanë bërë Presidentit Bush në ndërhyrjen e tij ushtarake në Lindjen e Mesme të ngjan me kundërshtimin që një pjesë e liberalëve amerikanë, ndër të cilët shumë hebrenj, në emër të pacifizmit, i bënin Presidentit Roosevelt në vitet para fillimit të Luftës së Dytë Botërore, kur ai kërkonte që t’i angazhonte SHBA-t në krah të fuqive antifashiste. Ky kundërshtim bëri që fuqitë fashiste të merrnin zemër për të filluar luftën, gjatë së cilës u bë Holokausti. Në këtë sens shumë nga liberalët amerikanë janë përgjegjës për Holokaustin, ashtu siç do të jenë sot shumë nga ata dhe Soros në rast se ndodh Holokausti bërthamor në Izrael. Atë rol që Rusia ia ka dhënë Iranit në Lindjen e Mesme, ia ka dhënë Serbisë në Ballkan, pra “Izraeli” rus në Ballkan, që me ndihmën e Rusisë, do ta largojë prej andej SHBA, që mbështetet tek shqiptarët në Kosovë dhe në anën tjetër të kufirit. Këtë gjë Serbia duhet ta bëjë, në vizionin e Rusisë, duke ndërhyrë në Kosovë në një situatë të favorshme, kur SHBA të jenë në vështirësi. Madje Rusia, në strategjinë e saj antiamerikane në Ballkan, tashmë llogarit edhe mbështetjen e Greqisë, e cila tashmë është e lidhur ngushtë ekonomikisht me Rusinë, në sajë të rritjes së varësisë të saj për furnizim me gaz dhe naftë nga Rusia, gjë të cilën Athina zyrtare e sheh në mënyrë kurioze si premisë për lidhje gjeopolitike mes dy vendeve. Në prill 2006, një muaj pasi qeveritë e Rusisë, Greqisë dhe Bullgarisë nënshkruan memorandumin për ndërtimin e naftësjellësit Burgas-Alexandroupolis, Presidenti i Greqisë Karolos Papoulias deklaroi në qytetin Alexandroupolos, gjatë një dreke dhënë për nder të tij, nga kryetari i bashkisë së qytetit Alexandroupolos, që është pikëmbërritja e naftësjellësit: «Ndërtimi i naftësjellësit Burgas-Alexandroupolis është një nga projektet me vlerë të madhe gjeopolitike». Pra, nuk kemi të bëjmë thjesht me një çështje ekonomike, por me gjeopolitikë. Dhe është domethënëse se, kur Presidenti i Greqisë rreshton vlerat e këtij projekti, ai vë të parën rëndësinë gjeopolitike dhe pastaj atë ekonomike. Fjalët e mësipërme të Presidentit të Greqisë nuk mund të interpretohen ndryshe veç se tashmë është duke u dizenjuar një linjë gjeopolitike ruso-greke, një aspekt i së cilës është ai ekonomik që po shfaqet me ndërtimin e naftësjellësit. Në këtë rast është pohuar qartë se projekti ka background gjeopolitik, por edhe sikur mos të pohohej dhe mos të qe ky synim, forca e gjërave çon që nga ekonomia të krijohet realiteti gjeopolitik, aq më tepër ndërmjet dy vendeve që kanë një traditë historike në këtë aspekt. Derisa në Gjermani Presidenti Putin veçoi si lidhje historike dhe kulturore mes dy vendeve ato dinastike, si dhe periudhën gjermane të Dostoyevskit, në Greqi ai veçoi lidhjet fetare. Presidenti i Rusisë, Vladimir Putin, gjatë vizitës që bëri në Greqi, në 9 shtator 2005 vizitoi dhe Malin Athos, kompleksin e manastireve ortodokse, ku është dhe një manastir rus. Duke folur pas një seance lutjesh, Presidenti Putin e përcaktoi fenë ortodokse si një lidhje shpirtërore speciale mes Rusisë dhe Greqisë. Derisa Rusia është vendi më i madh ortodoks, Greqia dhe Athosi janë burimet e Ortodoksisë, u shpreh Putin. Gjatë vizitës në një nga manastiret, Arkimandriti Vasilieos (Gondikakis) i përmendi Presidentit Putin shkrimtarin-siç e quajti ai-panortodoks Fjodor Dostojevski, duke e quajtur si shembull elokuent të fuqisë shpirtërore që i jep feja ortodokse popullit rus dhe Presidenti Putin u shpreh dakord. Ndërsa kryeministri grek, Karamanlis, që e shoqëronte, e quajti Malin Athos një lidhje midis dy vendeve. Kuptohet se ç’ lidhje është ajo nën shenjën e ideve të Dostojevskit që profetizonte se Rusia në krye të popujve ortodoksë do të shpëtojë botën, pra do ta sundojë atë. Në Greqi, e cila është, në mos një shoqëri thellësisht fetare, së paku me siguri një shoqëri thellësisht e ushqyer me mitet historike që ka prodhuar kleri ortodoks, që prej tre shekujsh, që nga koha e carit Pjotër i Madh, lexohen e janë bërë pjesë e vetëdijes nacionale, traktatet nostradamusiane të shkruara nga murgjërit ortodoksë, ku profetizohet e ardhmja e bukur e Greqisë, sikur Greqia do të bëhet një shtet i madh që do t’i rimarrë një pjesë të madhe të territoreve bizantine që ia rrëmbyen turqit dhe se e gjithë kjo do të bëhet me ndihmën e një popull të fuqishëm ortodoks biond, që do të zbresë nga Veriu, për t’i ndihmuar grekët. Aluzioni është për rusët. Në vizionin gjeostrategjik rus në Ballkan aleanca serbo-greke ka një rëndësi të madhe për të larguar SHBA nga hapësira shqiptare në dy anët e kufirit, duke zbatuar mënyrat e përdorura nga Izraeli gjatë ndërhyrjeve ushtarake në Liban dhe në territoret palestineze për të luftuar terrorizmin islamik.

[antares]

Shume material por konfuzion ne aktualietin e informatave.....
Thuhen shume gjera qe paska thene Putini ne Gjermani (e jane te kuptueshme dhe llogjike sigurisht), por nuk thuhet asgje (e perseri sagje) per reagimin nga ana e Administrates se Larte Gjermane (konkretisht Merkel)!
Pra nese nuk kemi reagim nga ana Gjermaneve, teorite per te ashtuquajtur Akse Gjermano-Ruse jane thjesht delire. Se pari Gjermania ashtiu si Japonia nuk mund te kene politika te jashtme te pavarura per sa kohe kane qindra-mijra horra Amerikane (me falni clirimtare pas 62 vjetesh pas L2B)!
Nuk kuptoj se c'te drejte me teper ka Daj Sami te fuse hundet ne Ballkan, ndaj Rusise!
Aritmetika thote qe 12 000 KM jane me shume se 1000 KM!