Pseudonimet e deputeteve (spiunet)

[dobe®man]

Pseudonimet e deputeteve


E Marte, 16 Tetor 2007-korrieri
Del ne qarkullim lista e plote me emrat e te perfolurve

Opcioni i hapjes se dosjeve te Sigurimit te Shtetit eshte tema e dites ne Kuvendin e Shqiperise. Deputetet kane rindezur vete me duart e tyre, diskutimet dhe dyshimet e kahershme qe datojne qysh nga epoka e famshme e komisionit te virgjerise me 1996 apo atij Bezhani te vitit 1997, tok me pseudonimet, persiatjet dhe hamendesimet qe lidhen me shume prej atyre qe sot jane ne postin e nderuar te perfaqesuesit te popullit. Diskutimet po perfshijne, ashtu sic edhe pritej, nje vale te vertete akuzash personale qe deputetet hedhin ndaj njeri tjetrit, pretendime shpesh edhe fare te pabazuara por me motivim te forte politik, keqdashje te atij tipi qe eshte bere shpesh sebep per daljen ne drite te shume aneve te panjohura te njerezve qe na qeverisin, e te tjera.

Nje liste me pseudonime dhe me referencat perkatese qe lidhen me emrat e deputeteve qe korrespondojne me to, po qarkullon prej disa ditesh ne celularet e deputeteve te te dy kraheve politike. Pretendimet ngrihen shpesh edhe thjesht mbi bazen e logjikes qe lidh profesionin apo kualifikimet e deputetit perkates me pseudonimin qe i bashkangjitet atij. Ne disa raste, te behet te mendosh se shefat e Sigurimit qe vendosnin pseudonimet per informatoret e tyre, duhet te kene pasur nje sens te forte humori ose pasion te theksuar per letersine. Ndonjeri prej pseudonimeve qe sipas pretendimeve i mvishet deputetit, korrespondon me karakteristika te tijat fizike. Ne disa raste edhe me pasione apo hobby te njohura boterisht te perfaqesuesit perkates te popullit dikur ish-bashkepunetor me sherbimin sekret.

Moda e pseudonimeve per deputetet, hyri ne qarkullim rreth nje vit me pare, kur ne kulmin e luftes se nervave per temat e nxehta qe lidheshin me kompromisin per zgjedhjet vendore u hap pa u marre vesh sesi debati: a duhen bere publike dosjet e Sigurimit. Vemendja e opinionit publik u zhvendos teresisht dhe gazetat serviren lista te tera pseudonimesh duke ngjallur hamendesime te shumta per deputetet dhe personat publike te cileve u referoheshin keto terma, shpesh edhe zbavitese. Sporti popullor i deputeteve me pseudonime, rihyri ne vemendjen e publikut perseri ditet e fundit kur u rinxor debati i vjeter i hapjes apo jo, te dosjeve te bashkepunetoreve te Sigurimit te Shtetit, nderkohe qe vemendja e publikut ishte e perqendruar ne skandalin e madh financiar te rruges Durres – Kukes, shkarkimin e kryeprokurorit apo krizen e rende energjetike ne vend. Nje teme e nxehte, kjo e bashkepunetoreve te Sigurimit, ndoshta fale faktit se ne Shqiperine ish-komuniste ku sipas deshmive kronike te shtypit nje ne cdo tre shqiptare ka pasur bashkepunime sado te parendesishme me sherbimin famekeq te Sigurimit te Shtetit, ka ndezur nje vemendje te sforcuar nga ana e opinionit publik, i cili, per fat te mire apo te keq, ne keto 20 vitet e fundit kur edhe nami i strukturave sekrete s’eshte me ai i dikurshmi, ka ndryshuar strukturen, sferen e interesave dhe madje edhe ka humbur kujtesen kolektive.

Temat e pergjimeve, bashkepunetoreve sekrete dhe pseudonimeve te tyre, perpos efektit imediat politik ne sherbim te atyre qe vete i hapin dhe i hedhin ne treg si shashka tymuese per te terhequr vemendjen e publikut nga problemet reale, kane thjesht nje interes te percipte, kurioz dhe gazmor tek pjesa tjeter e opinionit, qe shikon tek keto pseudonime me kumbim soc-realist, thjesht jehonen e nje epoke bardh’e zi qe s’mund te shkaktoje me kurrfare ndikimi ne jeten e perditshme te shqiptarit te mesem, skeptik dhe pragmatist.

LISTA E DYSHIMEVE

Jemin Gjana – I vogli

Shaban Memia – Qukapiku

Jozefina Topalli – Dizenjatorja

Spartak Poci – Inxhinieri

Prec Zogaj – Ciftelia

Servet Pellumbi – Rraketa

Astrit Patozi – Alfons Balshaj

Ekrem Spahia – Drita e kuqe

Ridvan Bode – Financjeri

Besnik Mustafai – Shkrimtari

Nard Ndoka - Kronometri

Vili Minarolli – Profesori

Teodor Laco – Dragoi

Leonard Demo – Murrizi

Frrok Cupi – Llulla

Abdi Baleta - Stilografi

[King_Arthur]

Të dashur spiunë, na lini rehat!

Ka ditë që çështja e dosjeve dhe e ish-agjentëve të Sigurimit të Shtetit po mbush faqet e gazetave, të televizioneve dhe është bërë kështu malli i parë i tregut mediatik. Aq masive është kjo mbingopje sa të lë përshtypjen se Shqipëria nuk ka problem tjetër, por duhet të merret vetëm me të. Për hir të së vërtetës, duhet pranuar se ky është një problem jo i vogël për politikën shqiptare, për moralin, besueshmërinë dhe shëndetin e saj. Duhet pranuar gjithashtu që ky është një problem tepër i lashtë, i cili ka lindur qysh ditët e para të pluralizmit shqiptar, qysh kur ky pluralizëm ishte ende fëmijë në pelena apo që kur hidhte hapat e parë që duhej t’ia mësonin të tjerët. Por paradoksalisht ka mbetur një problem po aq i ri dhe çdo ditë që kalon ndërlikohet edhe më shumë, aq sa të krijohet bindja se më kollaj është të gjesh fillin e Arianës sesa të zgjidhësh atë.
Duke e gjykuar me gjakftohtësi problemin, të gjithë janë të bindur, të paktën ata që kanë arsye të shëndoshë dhe që duan vërtet një shoqëri shqiptare sa më të emancipuar, një shoqëri shqiptare të lirë dhe jo një kope që ta sundojnë e ta përdorin vetë sa herë të duan dhe si të duan, një shoqëri që vepron sipas vullnetit të lirë dhe jo sipas urdhrave që japin mëkatet apo cenet e së kaluarës, një shoqëri që të jetë peng i së ardhmes, por jo peng i së shkuarës, pra të gjithë janë të bindur se kjo çështje duhej të zgjidhej prej kohësh me ligj dhe me një konsensus të gjerë. Vetëm kështu ky problem do të ishte mbyllur prej kohësh dhe nuk do të na mbinte gjithmonë para syve sa herë kemi probleme madhore për të zgjidhur, sa herë kërkohet që energjitë të harxhohen atje ku duhet dhe jo në tym. Është vënë re se sa herë që ka situata emergjente, sa herë lipset përqendrim në një fushë të caktuar, papritur del problemi i dosjeve, problemi i spiunëve të Sigurimit të Shtetit, i cili eklipson të gjitha problemet e tjera.
Aq e vërtetë është kjo, sa para dy-tre ditësh, një mëngjes, kur ende s’më kishte dalë gjumi mirë, një gazetashitës më priti si triumfator me një faqe gazete hapur dhe më tregoi një listë relativisht të gjatë emrash, ku mbisundonin emra të njohur politikë nga radhët e Partisë Demokratike. I mjeri gazetashitës, nuk e kishte mendjen fare atë ditë as tek puna as tek diçka tjetër, vetëm më kishte pritur sa të më tregonte atë listë. I hodha një sy të shpejtë listës dhe e lashë gazetashitësin të gëzonte kënaqësinë e tij meskine dhe heshta ose u shtira sikur kisha pranuar humbjen.
Por mendimi i parë që më lindi ishte: sa është e vërtetë kjo listë dhe sa mund të jetë shpifje? Nuk mund të akuzoj për këtë as shtypin dhe as triumfin mjeran të një njeriu që është i lidhur në mënyrë të heshtur dhe të përjetshme me dashakeqësinë ndaj Partisë Demokratike. Unë akuzova mungesën e ligjit dhe mungesën e vullnetit për të bërë një ligj, i cili do ta kishte mbyllur përfundimisht këtë çështje gangrenë. Një ligj itillë vërtetë që mund të na kishte shpëtuar nga thashethemnaja nga e cila vuajnë sidomos vendet dhe njerëzit provincialë, mund të kishte shpëtuar nga përgojimi edhe ata emra të PD apo të partive të tjera që në listë mund të jenë futur kot fare.
Por ligji mund të kishte shpëtuar diçka tjetër më të madhe: çoroditjen e opinionit publik shqiptar. Nuk është rastësi që pikërisht ky problem, i trajtuar e stërtrajtuar del pikërisht tani, kur po valon problemi i prokurorit të përgjithshëm. Nuk është rastësi që ajo që kërkohet të njolloset si parti “spiunash” është pikërisht Partia Demokratike apo aleatët e saj. Vetë Partia Demokratike duhet të tregohet më këmbëngulëse dhe e guximshme për të paraqitur sa më shpejt një ligj që do ta mbyllë përfundimisht këtë problem. Kështu do të sqarohen të gjitha gjërat, vetëm me ligj dhe jo me sajesa tavolinash nëpër mejhane, apo edhe me hipoteza shtypi. Ndryshe, gjithë jetën do të na rëndojë ky problem dhe do të na mundojë sa herë bëjmë përpjekje për të hedhur qoftë edhe një hap përpara. Plaga nuk mbyllet duke e fshehur atë. Sëmundja nuk shërohet duke pirë qetësues, vetëm gjumi ndillet me qetësues. Por Partia Demokratike duhet të tregohet e vendosur edhe për diçka tjetër. Nuk e di sa e saktë është lista e botuar (nuk mund ta fsheh faktin se disa prej emrave të saj unë i dua dhe i respektoj së tepërmi, më dhimbset përgojimi i tyre dhe kurrë nuk e besoj këtë përgojim), por ajo parti që çliroi vendin nga sistemi që prodhonte spiuna apo sigurimsa, nuk ka pse etiketohet si parti “spiunash”. Kushdo le ta mbajë përgjegjësinë morale vetë, sidomos në raste të tilla nuk mund të ketë përgjegjësi kolektive. Mijëra anëtarë të Partisë Demokratike dhe qindra mijëra simpatizantë të saj, janë ata të cilët përmbysën sistemin që prodhonte dhe mbahej më këmbë me spiuna dhe sigurimsa dhe nuk mund të durojnë të fyhen e të përgojohen qoftë edhe fare padrejtësisht, në rast se në radhët e tyre mund të ketë depërtuar ndonjë prej specieve të përmendura më sipër.
Gjithçka zgjidhet vetëm me ligj. Dhe nuk është fjala se do të dënohet apo dëmtohet dikush moralisht (në rast se e meriton le të ndodhë edhe kjo). Qëllimi i ligjit është që ashtu siç u përmbys sistemi i ngritur mbi spiunat, në të njëjtën mënyrë duhet përmbysur dhe varrosur edhe mendësia e përpjekjet për ta keqpërdorur këtë çështje sa herë që shoqëria shqiptare ka probleme madhore për të zgjidhur. Ndryshe ky problem do të na mbetet përjetë si zëri i sirenave për Odiseun gjatë kthimit të tij në Itakë dhe do të na vonojë kthimin atje.
Është koha që ligji të flasë me zërin e shoqërisë shqiptare: “Të dashur spiunë, na lini rehat se kemi shumë probleme të tjera që duhet t’i zgjidhim dhe nuk mund të merremi me këtë problem sa herë që dikush kërkon të tërheqë vëmendjen nga problemet kryesore që janë shtruar për zgjidhje”.
Nga Bardhyl Londo

[Brari]

po keta te permendurit si "spiune" a kan reaguar ne media?
ne se po.. cfar kan thene?
kush na sjell ndopak informacion?

[shkodra13]

po keta te permendurit si "spiune" a kan reaguar ne media?
ne se po.. cfar kan thene?
kush na sjell ndopak informacion?

Brari ke shkrue çka me te vertete duhet me mendue cdokush.
Na vjen keq kur merren neper goje njerez qe mendojme se nuk e meritojne e vrap me i dale zot, ndersa te permendunit heshtin e vazhdojne me u marre me punet e veta. Mundohen me i dale zot njerez qe sakrifikojne kohen e tyne tue shkrue neper forume kurse te interesuemit, qe me nji te teshtitun i kane dhjetra mikrofona te goja as qe e prishin gjakun. Ato vazhdojne me u marre me interesat e veta, populli i shkrete harxhon kohe e nerva me i mbrojte.

[Dita]

Pyetje gjuhesore:
A njihej fjala "dizenjatore" ne Shqiperine komuniste?

[2043]

Pyetje gjuhesore:
A njihej fjala "dizenjatore" ne Shqiperine komuniste?

Patjeter qe njihej.
Cdo byro teknike kishte nje ose me shume dizenjatore.

[shkodra13]

Pyetje gjuhesore:
A njihej fjala "dizenjatore" ne Shqiperine komuniste?

Ishte nder fjalet ma te njoftuna, por ma shume se ne kuptimin e vertete te saj, ne versionin e shtremnuem. Kjo per vemendjen e shpenzimet qe i kushtoheshin propagandes dhe çoroditjes se mendjeve (budallallepjes). Dizenjatore quheshin ato qe shkruenin parulla apo ndyeshin muret me portretin e diktatorit. Çdo ndermarrje kishte se pakut nji, po keshtu cdo shkolle, repart ushtarak, pa perjashtim cdo aktivitet. Si puna e bunkerave, por ne kete rast ne vend te betonit perdoreshin bojna.

[Dita]

Bera mire qe pyeta lidhur me djalen "dizenjator".
2043, me bere te kujtoj qe cdo zyre teknike faktikisht ka patur dhe ate qe quhej dizenjator dhe i cili ish personi qe hidhte ne leter perfundimisht ate qe krijonte arkitekti. Duhej te kishte dore per vizatim e shkrim te bukur.
E me tej Shkodra, per here te pare po e lexoj kete kuptim te dyte te dizenjator.

Ne fakt une kur e bera pyetjen isha e habitur vertet, se po e lidhja me dizenjot e modes e po thosha po c'mode zeza eshte bere dikur ne Shqiperi.

Falemnderit per pergjigjet.

[shkodra13]

E ish ministri i brendshem (kreu i sigurimit) mundet me qene deputet...Me siguri nuk ka as dosje per te. Nuk kane as dosje hartuesit e tyne me gjak e tortura.

[Dita]

Shkodra13, nuk kane pasur arsye shefat e Sigurimit, ministrat, sekretaret e partive e sorollopi i tyre te beheshin spiune. Ata e benin hapur detyren, se i kishte ngarkuar Partia qe e kishin si driten e syrit. Problemi ishte tek pjesa tjeter. Metodat kane qene te ndyra, pa asnje lloj dyshimi dhe falenderoj Zotin qe ne ate kohe te poshter kam qene vec femije e nuk kam qene perpara zgjedhjes qe mund te kene qene njerez te tjere. Megjithate di te pakten nje rast, kur nje tekniku (me origjine familjare: familje dikur shume e pasur tregtare) i kane thene (ofruar, provuar disa here ne forma te ndryshme) te spiunonte kryeinxhinierin e ndermarrjes se vet dhe ai i eshte pergjigjur thjesht dhe gjithmone ne te njejten forme: do ta kryente ate pune, sikur dhe atij t'ia vinin spaletat e oficerit e gjithkush kur ta shihte qe ai po afrohej, ta dinin, oh po afrohet filani, punonjes i Sigurimit. Ai nuk pati pretendime, punoi deri ne dalje ne pension gjithmone si teknik ndertimi. Pati nje jete te qete familjare, nuk paten se me cfare ta kercenonin partiaket.
Me aq sa njoh une, mundem te them se edhe ne nje kohe te ndyre, rrenuese per moralin e njeriut, mundesia ekziston te jetosh me nder. Duhet te dish te permbahesh, te mos besh jete me eksese, te jesh model me punen dhe moralin tend madje deri dhe per ata qe i lepihen Partise.

Interesante do te ishte te dihej nese kane dhene ndonje reagim keta politikanet e lartpermendur persa iu eshte ngritur si akuze.