Heronjtë e jetës suaj...

[DI_ANA]

Nuk kemi pse te na vije turp nga vetja vetem per faktin qe dashuruam dhe ju ulem dikujt!
Ne fund te fundit jeta eshte e bukur dhe kjo bukuri e fshehur ne forma nga me te ndryshmet dhe me te imagjinueshmet,nuk duhet te na beje te na vije turp nga asgje e saj.
Ajo eshte nje teresi e pakthyeshme,e pacenueshme,megjithese ne shpeshhere mundohemi te marrim prej saj vetem momentet qe na pelqejne.
Ndoshta pas ca kohesh edhe une do te mbetem si nje gje qe duhet ti fshihem kujtimeve te mia!!
Ose me mire do te kthehem vete ne nje kujtim!
Duart po i leviz ne nje menyre te shperqendruar,por shume domethenese per gjendjen ne te cilen ndodhem.
Eshte nje levizje e pakuptimte,jo e bukur si ajo e valeve,por shkatarruese per ate qe do ti shikonte.
E ndjej si me zjen koka dhe se gjithe kjo dite mu kthye ne nje makth te vertete...
Me e keqja eshte se ndihem si e kurthuar dhe koha qe po fluturon nuk me le ne dispozicion as per te marre fryme...
Kjo ide e mosngopjes me ajer me rrethon te teren dhe me duket sikur jam ne nje shtet ku ajri dhe bukuria jane kthyer ne vrases...
Mendimet e nje zemre teper te brishte dhe aspak te forte!

[DI_ANA]

Jeta eshte nje beteje ku ne te cilen luftojme perdite...

Rrezohemi nga disfatat qe mund te hasim ne jeten tone te perditshme qofshin keto familjare,profesionale apo sentimentale,rrezohemi dhe mundesisht kerkojme nje dege peme si per tu mbajtur dhe si per te shpetuar nga kjo rryme mendimesh te turbullta qe na marrin perpara...
Rrezohemi po a e dime valle sesa te forte mund te jemi?
E kemi matur ndonjehere peshen e saj?
Shpeshhere quajme veten viktima te nje jete qe tregohet e pameshirshme me ne po ne te vertete a jemi te tille?
Forca jone ekziston te secili prej nesh,mjafton vetem nje moment i duhur dhe nje kuptim i drejte i te ashtuqujtures fati yne...
A nuk jemi ne vete ata qe kemi te drejten e luftimit per nje jete me te mire?
RRezohemi dhe duhet te ngrihemi sepse fatalizmi i shpirtrave tane na con ne nje gjendje te mjerueshme ku nuk njohim ne rradhe te pare veten dhe ku askush tjeter nuk na njeh....

[SaS]

nena parti qe na rriti edhe na kaliti !!! mami edhe babi !!! edhe se fundi edhe e fundit nga heronjte e mi bebushja eshte !!!

[land]

Lulet qe lindin ne balte behen madheshtore..

Je e vecante,mikeshe,te kam zili,vertet"...kam shume brenga e derte per te zbrazur ne kete teme,aq shume sa qe nuk besoj se do te mjaftonin faqet e saj...E megjithate njeriu eshte qenie e forte,Diana...une isha ai qe e percolla tim vella"Ne ato momente nuk po dija me,se cili ishte kufiri midis jetes dhe vdekjes...toka me qiellin me dukej sikur ishin bere bashke...dhimbja me kishte mberthyer keqazi,nje trysni e jashtezakonshme,si nje morsete gjigande qe te pelcet temthat...mbas nje jave me shpresa te venitura,nuk kisha me asnje deshire,asnje enderr,asnje shprese,me dukej vetja i mbaruar,si nje i vdekur qe ecen mbi toke,me dukej sikur do te shkoja edhe une bashke me te...doja te shkoja bashke me te...nuk doja ta lija vetem...nuk doja ta lija vetem,por...mbrapa deres se reanimacionit me prisnin...me priste familja,jeta ime...me prisnin femijet e tim vellai..ata kishin nevoje per mua..ata kane nevoje per mua...Me duhej tu jepja kuraje prinderve,me duhej te perqafoja time me qe te mos i dilte zemra nga kraharori...me duhej te permbushja amanetin e tim vellai..Dhe sot',po une jam serish,por me i forte"Jam ai qe perkujdeset per femijet e tij,qe u flet e i ben te qeshin,te harrojne te atin,te harrojne fatkeqsine dhe te jetojne mes lodrave te femijeve,mes ngrohtesise familjare,mes jetes normale...jeta eshte nje dhurate Diana,jeta eshte nje dhurate per ne,por ne nuk jetojme vetem per veten,ajo nuk na perket vetem ne..qe te jemi heronj te jetes tone,nuk duhet te mendojme thjesht dhe vetem per veten tone...duhet te japim shume Diana,duhet te japim edhe pse shpesh nuk marrim gje..kjo na ben mbi te gjitha ta quajme veten qenie njerezore,na ben te ndihemi te tille....kjo miresi na ben te ndihemi mire"...nuk kemi perse te heqim dore prej saj..perqafime mikeshe e shtrenjte dhe kurre me mos u perlot....kurre..

Me vjen shume keq per fatkeqsine tende,dhe nga ana tjeter ndiej respekt per pergjegjesite qe ke mare.
PS.Shoku tanku ,ça te them me,je nje person i shkelqyer.

[DI_ANA]

Ndjejme shume gjera njekohesisht dhe nuk mund te pergjigjemi per asgje!
Dashuria,tradhetia,humbja,vetmia,harresa,ndarja,ge zimi,hidherimi,jane te gjitha ketu me ne dhe nuk e di se cila eshte ajo qe mbizoteron...
Por di shpeshhere qe ajo qe eshte dhe do te jete pergjithmone me ne ka vetem nje emer....eshte Dashuria...eshte ajo qe ne ndjejme per te tjeret,ajo qe te tjeret demonstrojne te ne...
Ndonjehere me duket vetja teper e ndryshuar....kam ndryshuar!
Me duket se shume endrra ngelen larg te ngulitura vetem ne fantazine e nje femije,qe kerkonte me cdo kusht te rritej.
Tani me duket sikur jam e boshatisur,e frikesuar,e paafte per te falur ate qe jepja dikur.Nuk e di!....Kam frike...!
Sa dite dhe nete kam qendruar afer detit duke vrare friken me gure.Sa nete kam mbyllur me shpresen se dikush nga ata qe doja do te kujtohej per mua?
Sa here kam dashur te mbroj zemren time nga ankthet?
Sa here kam kerkuar qe dikush te me jepte shpresen qe nuk ma kishin lejuar ta merrja me pare!
Dhe sduhet te kem frike,nuk duhet!
Kam endrra te tjera per te realizuar,kemi endrra.
Duhet ti falim mungesat e njerezve dhe frikat tona egoiste.Duhet te mbajme me fanatizem ne zemer njerezit qe duam dhe ku askush nuk mundet tu zere vendin.
Deti do te qetesohej po te me shikonte te qete,te lumtur.....
E shkuara nje dite do te ngjaje me nje enderr te keqe,qe largohet me vitin e mbrapshte dhe ja le vendin dickaje te re dhe te shumepritur.Ndoshta nje viti ku mund te gjejme lumturine e shumepritur,ku do te gjejme pjesen tone munguese,ku do te gjejme te ardhmen,ku do te gjejme vetveten....
Kam mundur te mbijetoja brenda harreses se diteve dhe neteve qe dukeshin sikur nuk kishin mbarim...
Dua te jem e lumtur dhe te mos kem frike per asgje....dua te ndihem e plote...e plote si hena!

[DI_ANA]

Habitem kur shikoj gjethet e pemeve qe lekunden lehte nen eren e ngrohte.I ngjasojne femijeve te vegjel et cilet u gezohen gjerave te para qe ju ofron natyra.Para pak ditesh ato gjethe ishin te fshehura ne sythe,kurse tani ato kane hyre ne fazen me te bukur te jetes se tyre te gjelbert.Nganjehere i kam zili pemet,zogjte rete.....asnjera prej tyre nuk e vret mendjen sesa do jetoje ne kete bote.Gjethet nuk shqetesohen nese pas pak muajsh do zverdhen dhe do shkelen nga nga kembet e kalimtareve.Rete,megjithese e shikojne boten nga lart nuk merziten me ciklin e perhershem te kthimit ne toke.Zogjte me cicerimat e tyre qe gjithmone me duken gazmore,krijojne fole,shtegtojne,pastaj.....nje brez i ri ze vendi e tyre.Po njerezit,pse duhet te kene aq shume frike nga vdekja?Njeriu mesohet qe i ri me idene se nuk ka perjetesi,qe edhe me te fuqishmit largohen nje dite,qe jeta eshte nje rruge dhe ka nje fund.Por ndoshta asnjehere njeriu nuk eshte i afte te pranoje se do vije nje dite kur ai nuk do jete me.Ka derdhur shume mund per te krijuar gjera qe i sjellin lumturi atij dhe te tjereve qe e rrethojne,sa i duket vetja i pazevendesueshem.I duket sikur bota ka nevoje per te,por gabohet.Te qarat per nje te vdekur duken si nje ritual qe duhet bere domosdoshmerisht dhe harrohen shpejt....i vdekuri harrohet shpejt...sa keq!
Me kujtohet vdekja e dikujt....derdha aq lot sa qe me dukeshin si lume i pafund dhe teper i thelle qe me trembte.Fshehurazi hyja ne dhomen time dhe pyesa veten perse qaja aq shume dhe ndonjehere vetja me pergjigjej ...."qajme sepse jemi te lumtur qe jemi akoma te gjalle".
Asnjehere nuk e pata kuptuar se cfare donte te thoshte vetja ime me ato fjale,por tani e kuptoj!!
Njeriu ne vetvete eshte nje qenie egoiste.Mundohet te provoje vuajtjen qe ndjen dikush tjeter,por ne thellesi i intereson ajo qe ndjen vete.Eshte e pashmangshme dashuria qe ndjen per jeten,kur shikon se ajo i privohet dikujt tjeter.Eshte nje deshire e papermbajtshme te jetosh dhe nje dite me shume me shpresen se dicka e mire,nje mrekulli,nje magji do te ndodhe.Edhe me i varfri,me i semuri,me i dobeti do te jetoje sa me shume....
Sepse lidhja e njeriut me jeten eshte aq e vjeter,sa edhe origjina e gjithckaje...

[Endless]

Di Ana dukesh qe nga 1000 km larg qe je person i mrekullushem,desha te te them vetem diçka..........hiqe trishtimin,ai te çon drejt shkaterimit,te gerryen dite per dite nga pak.
Me pelqen shprehja e jote e fundit"jemi heronjte e jetes sone"........shpresoj ta kesh kuptuar vertete.

O vlla mos perdore gje dylbi t'i,?se me thene te drejten nuk shoh dote aq large une!lol


p.s Di Ana,keshilla qe Bill djali te ka dhene me larte rreth trishtimit,te keshilloje t'a ndjekesh,se edhe une kam dashur te t'a them dicka te tille,duke me rastisur te shikoje disa nga postimet e tua,kam pare qe ka shume trishtim ne to! Keshtu qe mundoho te clirohesh nga kjo ndjenje me tendenca shkaterruese,per te miren tende gjithmone!

[[Perla]]

Ju prsh shoku tanku dhe DI_ANA per postimet tuaja.Shoku tanku respektet e mia...dhe mund te te them se nje njeri qe e ka perjetuar ne lekuren e vet nje dhimbje te tille te kupton shume mire.nuk dua te flas per tragjedine time...pasi plaga eshte e hapur ...shume e fresket dhe nuk dua ta lendoj me...kam qare shume ne postimin tend pasi mu rikujtuan te gjitha...dhe nuk mund ti ndalesh sot me syte,lotet shpirtin se vajtuari.Se kur do te zene pak "kore" keto plaget tona.... Kur do ta marrim veten,te kthejme koken para dhe te jetojme...personalisht nuk mundem...jam shnderruar ne nje tjeter njeri...ne nje kufome qe merr fryme pasi asgje me ne kete bote nuk me intereson...

Heroi per mua eshte njeriu qe me iku..idhulli im,jeta ime,kujtimi im me i shtrenjte,engjelli qe i lutem cdo nate qe ta shof e ti flas...sepse me iku fluturoj shume larg kur e doja shume afer meje.
me vjen keq DI_ANA mikja ime por nuk mund te gjej dot force per te ecur me tutje...sepse cdo cep i jetes sime eshte bosh tashme...asgje si me pare...cdo gje qe shof ma ben ta kujtoj...Kurre ndonjehere nuk do te bindem se tashme nuk eshte ne kete bote...Jam e sigurte qe eshte diku dhe do me presi deri sa ti vete prane...nuk ka ikur jo ..jo pa mua.. me vjen keq,por nuk mund te permbahesha dot me .
Respekte te gjitheve...kurajo per shpirtrat e lenduar.u prsh

[DI_ANA]

J

Heroi per mua eshte njeriu qe me iku..idhulli im,jeta ime,kujtimi im me i shtrenjte,engjelli qe i lutem cdo nate qe ta shof e ti flas...sepse me iku fluturoj shume larg kur e doja shume afer meje.
me vjen keq DI_ANA mikja ime por nuk mund te gjej dot force per te ecur me tutje...sepse cdo cep i jetes sime eshte bosh tashme...asgje si me pare...cdo gje qe shof ma ben ta kujtoj...Kurre ndonjehere nuk do te bindem se tashme nuk eshte ne kete bote...Jam e sigurte qe eshte diku dhe do me presi deri sa ti vete prane...nuk ka ikur jo ..jo pa mua.. me vjen keq,por nuk mund te permbahesha dot me .
Respekte te gjitheve...kurajo per shpirtrat e lenduar.u prsh

Me vjen keq e dashur,teper keq.....jeta eshte e padrejte...te uroj te rigjesh forcen,ta uroj me zemer.

Per Ty Perla ...


Sa me tmerron dhe sa me trishton fakti qe dikush mprehet nen dhe dhe nuk ka dot te drejten per te pare driten,sa e padrejte eshte vdekja dhe sa mizore!
Sa me tmerron fakti qe dikush jeton dhe nuk do te jetoje,nuk do sepse shpirti i eshte nxire dhe si i tille e shef kete parking varrezash me lakmi!!!
Cfare te pelqen aty me thuaj?
Eci drejt kesaj erresire dhe vajtoj per keta qe nuk mund te jetojne me e kete bote,eci dhe u flas,eci dhe i pyes..sepse e di qe me degjojne ,e di qe me kuptojne...e di sepse si une kane qene edhe vete dikur.....kane qene te gjalle!!
U flas dhe u them__"merrmeni ju lutem ne boten tuaj"!
Dikush ngrihet,nje engjell ngrihet dhe me thote;"Perse urren driten,perse"?
Mendoj ate dhe te lagur,mendoj qe sa kam deshire me njerezit qe te flas,mendoj qe po te isha aty ne fund te ketij dheu nuk do kisha mundesine me te doja,nuk do kisha mundesine te shikoja,te prekja dike,te ndjehesha e lumtur ne krahet e dashurise,nuk do kisha mundesine te takoja me njerezit qe dua aq shume,nuk do mund te kendoja me,nuk do mund te shkruaja poema dhe vargje per dashurine,nuk do mund te qaja dhe te qeshja.......nuk do mund te beja asgje dhe akoma me kot dhe e zeze do ishte ......vdekja!!!
Jam afer ketyre varreve dhe ne kulmin e deshperimit shoh njerez te afrohen,ata njerez qe kane dhimbjen si une,ata te cilet nuk besojne me te shpresa dhe te dashuria!!!!
Kthehem dhe u them;"ju lutem jo ketu,ju lutem beni mbrapa"!
Jam une nje engjell i humbur,nje engjell i vetmuar,jam une vete engjelli i kesaj nate..........Nuk dua tju flas per vdekjen,ju lutem mos me hidheroni,dua qe tjua flas per dicka te bukur e cila eshte jeta,dua tu flas per bukurine e botes dhe dua tu mesoj te harroni vuajtjet dhe deshperimin!

Shikoni pak jeten............
Me drite,me diell,me lule,me gezim....ju lutem shikojeni te tille,se dite me te mira per ne do te vijne!
Nuk dua qe tju humb....jeten nuk dua ta dhuroni,dua qe te beheni rreshta dhe krahet fort te shtrengoni!
Do jem engjelli juaj...do ju flas per bukurine....jeten,diellit,lulet,zemren.....do ju flas per dashurine...
Do tju flas per kete jete...qe e shtrenjte eshte dhe e larte,do ju flas per kete bote....ju lutem,me mos derdhni lot..................!!!

[[Perla]]

Eshte e lehte mike te thuash shume gjera...ato jane vetem fjale...vargje e vargje...dhimbje e lote.lexoja postimin tend dhe them per o zot perse keshtu,perse tani,per mua cte kam bere...pse duhet te lendohesha keshtu,perse duhet te mbesja e vetme ... kur nje jete e tere me pret perpara dhe une nuk mund te shof do me tutje se 1 min...sepse them nuk do jem e gjalle... do te me plotesohej nje deshire... e them me shpirt kete.por ja qe dhimbjet dhe vuajtjet qenkan per njeriu.Shpirti i tij e di sesi rri aty...nuk ishte per ate ajo grope...e shof cdo nate ne enderr,nuk e harroj kurre...te pakten qe aty kujdeset per mua.Me la vetem per te perjetuar kete tmerr me pas...kush mbyll syt shpeton,kush mbet gjall tretet nga deshperimi derisa shnderrohet ne nje qenie te kote dhe vec merr fryme...e kam lexuar diku tek "e panjohura" 'te jetosh nuk do te thote te marresh fryme' sa e vertet....o zot sa e vertet...nqs ekziston..mu pergjigj