Arti duhet të jetojë!

[Liquid]

masi vrava veten prej depresionit që mshkaktove... uuuu
po pate gjo me hudh poshtë nga zbërthimi im jepi. vazhdo ne me punën e dështimit se po t'lezetoka, po t'paktën boj dhe nai logjikim mbi ato që thuhen, se s'po je ka thu naigjo, ju jeni dhe artista. po pe vteti ama, mu knoq shpirti ohoho.
vetëm ke parasysh nqs s'e ke kap ala, se merrke çik me vonesë, zbërthimi im osh në themel t'artit, ke teoria filozofike (monizmi) prej së cilës u formulu. n'bazë t'asaj sot s'ka art (se osh dualizu e shpërbo), po i gjo që thjesht ka marrë pa leje emrin e asaj që u ka pas qujt art. kshu që "arti" s'ka pse me jetu (përveç nqs arti i lashtë rivendiko fushat që i përkasin: arkitekturën, teknologjinë dhe muzikën; dhe i jep atyre estetikën (a frymën tate t'pacaktume) që ia kanë heq me zor) se veçse parazitë kokqullë po ushqe . pa kta (ju?) njerzimi do ecte çik si shum më shpejt para. po kto i kom thon e i kom stërthon. naigjo kundër ktyre menimeve ke, apo njet? e n'fun fare kalo dhe nai rreze kaptinës që kto mun mos jenë fare bindje t'mia (!)
ça osht kantizmi ushtarak se akoma s'e mora vesh? jo po që ta mor vesh dështimin nga tgjitha këndet se po m'ha kureshtja. po kshu ethshëm

ba baj

[kulla]

me qe dashke ta moresh vesh nga te gjitha këndet, te vjen keq deshtak, qe dy llafe kur t'i them t'i them sic duhet, pa u marre me zarathustren, por me monizmin dhe dionizmin kur t'i vi rradha. kantizmi ushtarak i deshtuar, eshte ajo injoranca qe ti e quan filozofi (intonacioni tek injoranca) "une po t'flas ka ana filozofike. une s'jom artist". me gjyku ca duhet quajtur art, duhet me qene artist. ketu qendron gafa jote, dhe e anjes. e verteta qenka edhe me eluzive se e bukura, kjo e thene pa moral. thoni qe artisti nuk eshte gje, dhe pastaj peruleni ndaj titullit dhe thoni qe nuk jeni artist. artisti me verte nuk eshte gje, po une jam artist ama. pse? se ashtu me do palla, se me palle e bej artin, po nejse, kjo eshte personale.

mire une, po ti e kape?

[anja bojku]

ngadale, ngadale kulla se po krekosesh si gjeli n'majt plenit. C'ke o vlla qe po ngacmohesh kaq shpejt? Te dogji dicka?

Dhe ne e do shqeto, une jam artiste se e kam talentin dhe e kam pasur qe ne femijeri; dhe jo vetem talentin, por shpirtin dhe sensibilitetin e nje artisti. Por prap shmangem ta quaj vetem ashtu sepse ky titull, sic thash, eshte teper i abuzuar dhe eshte bere 'obscure', jo konkret, abstrakt dhe qesharak. Dhe urrejtja qe kam ndaj pretendimeve dhe pretenduesit me jep nje 'aversion' ta hedh veten ne nje kategori me ato. Keshtu qe jam c'jam, jam artiste, por nuk e pohoj si titull, si e vetmja berberje e karakterit tim. Dhe une po i perulem titullit?; Une po i shmangem se eshte bere si nje shaka!

"e verteta qenka edhe me eluzive se e bukura".......qeke shume poet. Qetesohu pak, Mos i fryh luges kaq shume.

'anja, thua qe s'mund te thuash se je artiste, nderkohe qe nje paragraf me lart ke dhene nje fare ideje se cfare anetaret e ketij forumi mendojne se pritet te jene per te qene artiste."

C"dreq kuptimi ka ajo fjali. Riformuloje te lutem se gramatiken s'ta kuptoj fare! If you dare!

Dhe cuna dhe goca, si mas Kulles kot sa shkoni ne galeri dhe ne muze, se k'ta qenkan vende vec per ato qe mund te gjykojn artin----artistet---dhe jo per te gjithe. Kush e shpiku idene e muzeut aman......se na doli kot.

Kush nuk mund te gjykoj artin as s'mund ta pelqej o ndjej, keshtu njeriu normal qe pelqeka nje veper artistike qeka 'delusional' dhe me mire te shkoj ne cmendi sipas teje.

I shkreti John Dewey na doli budalla me librin a tij permbi artin "Art as experience". Vertet Kulla zbuloi kotesine dhe budallallikun e filozofit me te famshem American. Te lumte Kulla! Tani e ke kalurar dhe filozofine.....merr nje degree per 'Pholosophical deconstruction' dhe kompletoje tamam 'trajectorin' tend.


"une nuk e di pse e kane frike pseudo artistat metoden, strukturimin, megjithese ne kete teme une nuk po shof ndonje metode apo strukturim. me qe ra llafi ama, je i mireseardhur ti fusesh ndonje metod ose ndonje strukturim ne privat atyre krijimeve te mia. le qe varja, ti e ke te deshtuar kantizmin ushtarak"

Pseudo-artistet jane pikerisht ato qe pelqejne kaosin dhe c'rregulline e ligjeve te artit, dhe arti atyre reflekton k'te tendence. Ky eshte arti i postmoderneve....nje art teper privat, dhe vetiak.....sic e pohon ti vete. Dhe ti je postmodern qe si pranon bazat, por don te lyesh e te perlyesh jashte kufive te fytyres, si nje femij qe s'din akoma c'eshte mire o keq. Pseudo-artist, mbaje me shnet!

Dhe ku me gjykove ti veprat e mija? Une s'kam vene asgje timen ne k'te forum, as ti kam pare tuajat, keshtu qe me mire jepi vet nje strukture, lazy boy. Sa per shkembimet ketu, ne po perpiqemi me sa mend kemi te konceptojm cilesite e nje vepre qe mund te quhet art. S'eshte kjo metode ne vetvete?

Dhe per kantizmin ushtarak........is this your catch phrase? leje kantizmin rehat se ka marre fund me kohe!

Sa qejf i paske fyerjet mor cun. Dhe pa pike takti fare. A truth that my poor self chanced upon all alone. Me verte, e verteta qeka jo aq iluzive.

[Fiori]

Mesoni te pranoni egzistencen e mendimeve te ndryshme, ne te kundert kjo teme nuk do te egzistonte. Ndaj diskutoni si njerez dhe mjaft me ofendime si te ishit femije. Nq se nuk kini argument per te mbrojtur ate qe doni te thoni, mjafton te mos shkruani fare.


Fiori

[Hipparchia]

replike me bojku-n

H:atehere, si nje e vetquajtur artiste, une nuk do te ngurroja aspak te prezantoja punen time ketu ne forum, dhe te krijoja hapesire per admirim, vleresim pozitiv, kritike, etj, etj.

personalisht, si nje lexuese e ketij forumi, do ta vleresoja me shume sikur te behej pak me teper perpjekje per te qene me te fokusuar ne ato c'ka shkruhen. mua me humbet shume shpejt interesi kur dikush fillon te komentoje per dicka por perfundon ne nje turli komentesh mbi gjera krejt te ndryshme te hedhura sebashku. te shkruarit sakte te qeteson trurin dhe te hap oreksin per te degjuar, lexuar, e per te marre pjese. ketu shumica e postimeve kane jo vetem efektin e kundert, por keto te tuat bojku ndihen sikur jane pe 'peshtyra' ne forum--komente pa koherence, komente per gjera te ndryshme pa lidhje, me nje ton dashakeq apo nervoz, pak difensiv, i kercenuar apo edhe i kercenueshem. Ti dukesh sikur nuk je mjaft rehat ne te shkruarin shqip (apo edhe te kuptuarin me duket). Atehere pse nuk i kthehesh ne anglisht, gje te cilen personalisht do e preferoja? Qellimi duhet te jete komunikimi sa me i sakte edhe ne sakrifice te shqipes, dhe jo nje shkulje flokesh se kush thote cfare per ke dhe ja ka futur kot....Kush ka nevoje te lexoje diskutime mbi artin ne nje forme te tille qe te le te kuptosh se ekziston nje tension per t'iu hedhur tjetrit ne fyt ne momentin qe ai me shkel kepucet e mija te grisura? Tensione te tilla nuk lene vend per zhvillime me te shijueshme. Ti vete nqs merr persiper te japesh mendimet e tua (dhe zakonisht ne japim mendimet tona sepse deshirojme te na degjojne/lexojne, komunikimi eshte natyrshmerisht gjithnje me i deshirueshem se mungesa e tij) beje kete me pak estetike dhe finese, duke shkruar me kujdesin e nevojshem qe eshte thjesht vetem detyra e dikujt qe pretendon te kete sensibilitet artisti (mgjths kjo duket sikur te le te besosh se ekziston nje sensibilitet i perbashket midis artisteve--ata te verteteve!)

'anja, thua qe s'mund te thuash se je artiste, nderkohe qe nje paragraf me lart ke dhene nje fare ideje se cfare anetaret e ketij forumi mendojne se pritet te jene per te qene artiste."

bojku: C"dreq kuptimi ka ajo fjali. Riformuloje te lutem se gramatiken s'ta kuptoj fare! If you dare!

H: fjalia ka kuptim te qarte. ndoshta ajo qe kerkohet eshte me shume durim dhe djeni per limitet gjuhesore personale. fjalia thote: "nese ti thua qe s'mund te thuash dot nese je apo s'je artiste, si eshte e mundur qe, me heret ne diskutim rezulton te kesh lene pershtypjen se, ti e ke njefare ideje se cfare mendojne se duhet te jene disa anetare te ketij forumi, per tu quajtur artiste".


bojku: Pseudo-artistet jane pikerisht ato qe pelqejne kaosin dhe c'rregulline e ligjeve te artit, dhe arti atyre reflekton k'te tendence. Ky eshte arti i postmoderneve....nje art teper privat, dhe vetiak.....sic e pohon ti vete. Dhe ti je postmodern qe si pranon bazat, por don te lyesh e te perlyesh jashte kufive te fytyres, si nje femij qe s'din akoma c'eshte mire o keq. Pseudo-artist, mbaje me shnet!

H: dmth (1) pelqimi i kaosit dhe (2) c'rregullise se ligjeve te artit jane karakteristika te pseudo-artistit/postmodernistit, i cili eshte gjithashtu (a)vetjak dhe (b) privat dhe nuk pranon baza(3)? Hej, a ka mundesi t'i shtjellosh keto gjera te shprehura ne formen e mesiperme, qe ngjajne thjesht si paragjykime te cilat nuk kerkojne shume ushqim per t'u formuar? Perndryshe ti me ngjan thjesht sikur por njerr vrer, duke gjykuar nga menyra e catrafillosur ne te cilen je shprehur ne pergjithesi mbi kete ceshtje. per mua kjo eshte nje shenje qe ty te duket sikur po flet nga lart-poshte, dhe jo perballe. Nqs ti nuk e ndjen te nevojshme te shkruash me pak me shume pergjegjesi analitike (te tipit prit: cfare drqin po them kur perdor terma te tilla si "ligj", "koncept'--perdorime shume problematike ne kontekstin tend, persa me perket mua) atehere me duket si nje diskutim i pafrutshem, ne te cilin jo vetem nuk kam deshire te marre pjese, por as t'ia hedh syte, per sa kohe qe me fyen intelektin dhe aftesine time per te shkruar e kuptuar.

bojku: Sa per shkembimet ketu, ne po perpiqemi me sa mend kemi te konceptojm cilesite e nje vepre qe mund te quhet art. S'eshte kjo metode ne vetvete?

H: Si mund te 'konceptohen' cilesite e nje vepre artistike, pa objektin e artit parasysh, ne radhe te pare, dhe pa qene dot ne gjendje per te rene dakord me pare mbi aftesine 'konceptuese' te cilesive te ketij arti? c'metode perben kjo? nje metode vleresimi ka baza qe jane te pershkrueshme ne ate menyre me qellim qe cdo kush mund ta adopotje dhe praktikoje kete metode. Te lutem shtjelloje kete metode vleresimi te artit, dhe le te fillojme qe ketu per te kuptuar me mire se si mund te arrihet ne vleresimin e artit nepermjet nje metode. dhe ndoshta metej, nje gje e tille mund te na e beje me te qarte se cilat jane funksionet, hapesirat dhe limitet e nje metode, sidomos kur vjen fjala ne vleresimin e nje vepre me funksion artistik e jo praktik. me konkretisht, mund te pyesim se sa elastike eshte nje metode e tille, nese ka me shume se nje, dhe implikimet e nje mundesie te tille; nese duhet qe metoda te ndryshoje ne vartesi te ndryshimeve qe vihen re ne vete krijimin e artit? apo nqs kjo metode duhet te jete e pandryshueshme sepse vete arti per disa eshte i bazuar ne 'ligje' arti, eshte i perkufizueshem qarte, i perjetshem, i pandryshueshem, etj. etj.?

te fala,
Hipparchia

[Liquid]

do i lutesha subzeros/ksc at vente ne nji herë atë replikën e funit nqs e ka akoma, se e paska mor fshesa me t'tjerët, ne kishte nja dy pika interesante aty
mos ia ndrysho 'vetën e parë' ksaj here, ke leje ahhah

aj shnet

[kulla]

mjafton nje provokim, dhe ti likuid haperdahesh si mos me keq. po nejse, e di qe ke shkrujt nga nxitimi dhe me pasion. te falet.

gabimi i pare elementar, eshte ngaterrimi i klasicizmit me modernizmin ne muzike. beethoveni eshte klasik. memoria e gjerava te bukura eshte nje nga nevojat organike themelore te cfaredo sistemi (prandaj edhe muzete). beethoveni nuk hyn tek modernizmi, por tek klasicizmi, sepse memoria e muzikes se tij, arrihet me ndihmen e nje strukturimi orkestral te dirigjuar nga vete muzika. pyetja qe me cmend eshte: a do vazhdonte te mbahej mend beethoveni me ndihmen e ketij strukturimi orkestral, apo kjo strukture do te zevendesohej nga nje tjeter, e bashke me shperberjen dhe nderrimin e strukturave edhe beethoveni do digjej, sikur te mos ishte per gjeneral gramafonin?

gjeneral gramafoni eshte veshi artificial. fillimi i modernizmit. deguerrotype eshte syri artificial. jam kurioz te di se c'thone te leshtet per keto aparatura artificiale memorie.

dhe gabimi me i madh, ku behesh me fjale me mua, eshte se letersia nuk qenka art, deri sa te kete tekste me permbajtje intertekstuale. si e the, si e the? "ose që t'kalojë letërsia n'art duhet t'arrij t'flasi letrari në dy tre nivele mrena nji teksti. me nji tekst me i llaf të përmbajë mren disa të tjera, n'kombinim gërmash. ahere do quhet letërsia art. ahere do bohet letrari artist". ok! me aq sa ta njof trunin, une them qe kete e ke provokim. mbase t'i rris vlerat me shume se c'duhet.

pergjigje: joyce baby! pse joyce? se eshte babai i intertextualizmit. pse joyce? se eshte nje nga themeluesit e modernizmit. po mire, ce joyce? ce joyce gives me joy. pse joyce? se ashtu me do palla mua, dhe se do tregoheshe akademikisht patetik po te perpiqeshe t'a hidhje poshte.



mungese ndertextualualuale? ndertextualiteti ekziston, sikur thjesht per arsye volumi. nder te paret qe u muar me rebuse ndertextuale, eshte poe. pyetja eshte, kur ndertextualizmi eshte thjesht koincidence e pandergjegjshme e pseudoartisteve, dhe kur eshte e kerkuar nga artisti?

krejt letersia e shekullit te kaluar, dallohet nga ndertextualizmi. sipas shijes time, guri me i cmuar ne maje te ketij ndertekstualizmi, eshte 100 vjet vetmi. asnje tjeter nuk mbetet mbrapa, ama. lolita eshte nje tjeter yll i shndritshem ne hapesiren intertekstuale. piramida e kadarese mund te kete ardhur pak vone, pas konspiracise ndertekstuale te ekos, facault's pendulum, te cilen do e quaja nje nga guret e fundit te ndertekstualitetit. pas ekos fillon paranoia. (ndertekstualisht kjo fjalia e fundit). pas ekos fillon da vinci syndrome. dhe aty jemi sot.

letersia nuk eshte art? letersia eshte arti i vetem ku nuk mund te ngaterrosh artistet me zanatcinjte, sepse nese ne te gjitha artet e tjera kerkohet nje mjet per te bere art, (lahute, penel, dalte, kamera), ne letersi i vetmi mjet i nevojshem eshte mendja. e mire, mire, edhe pena, boja, tastiera e kompiuterit. por keto nuk jane mjete ne funksion te artit te letrave, por mjete ne funksion te artit te kaligrafise, bukurshkrimit.

[kulla]

kryevepra ruse e ndertextualizmit, se nuk dua t'a le pa permendur, eshte dostojevski. kulmin e arrin tek krim dhe ndeshkim, ne nje pjese ku raskolnikov perpiqet te shpetoje nje te dyshuar, nikolai, qe mbahet ne burg, dhe ne nje shperthim kontradiktor tipik te tijin, hidhet dhe thote, "gjithe fajin e ka gogoli".

[Subzero]

Teksti i hequr

Ajo injoranca që unë e quaj filozofi?! Eh.

--------------------------------------------
thoni qe artisti nuk eshte gje, dhe pastaj peruleni ndaj titullit dhe thoni qe nuk jeni artist
--------------------------------------------

Unë i përulem artistit, por jo "artistit". Kur të bëhet ..... Beethoven flasim.
(Tek pikat vendos emrin e ndonjë "artisti" se unë s'e bëj dot sakrilegjin t'i vë krahas tij në atë fjali.)

--------------------------------------------
me gjyku ca duhet quajtur art, duhet me qene artist. ketu qendron gafa jote
--------------------------------------------

Këtu qëndron gafa jote, aspak e imja. Çdo gjë që ndodh në Tokë drejtohet nga truri, qoftë ky i shëndoshë, qoftë ky i kalbur. Truri në këtë kontekst është filozofia/ideologjia e kohës. Ti mund t'i përplasësh këmbët sa të duash, bashkë me ata që zgjohen mëngjeseve e duan ta përkufizojnë artin sipas paaftësisë së vet (për fat të keq jo vetëm artistike, por dhe mendore) e gjoja me "shpirtin rebel" po hedhin poshtë diturinë e njerëzimit. E kush? Ata që japin përkufizime katunareske të stilit "arti osh kshu se kshu them un'".

Këtu deri më tash kam dhënë zbërthimin filozofik dhe gjuhësor se si u krijua arti e çfarë nënkuptohej me këtë term në krijimin e tij dhe se si skadoi ky art. (Eh, pikërisht! Pikërisht nga ajo që e krijoi. Nga filozofia. Po kësaj radhe nga një filozofi kundërshtuese e origjinales.

Arti ka vdekur tashmë. Nuk ka art. "Arti" n.q.s. s'mund të mbahet dot në jetë me fuqinë e vet nuk ia vlen të mbahet në jetë. Flaket tej. N.q.s. arti ka arritur këtë pikë, jo vetëm duhet të vdesë por dhe duhet ta ndihmojmë që të vdesë më shpejt që të lirojë vendin. Unë s'të mbaj inat ty, se ti bashkë me ata që e mbani veten për "artista" jeni ata që po i jepni dërrmën e fundit. Kështu që po kryeni një funksion për shoqërinë duke e zhdukur këtë mutacion gjenetik të quajtur "art". Makar sikur të mbaroni punë sa më shpejt dhe të kapim ndonjë lindje të re, megjithëse nuk kam shpresë për këtë. Thjesht mua më bën përshtypje ajo "dëshira" që kanë "artistët" të barazohen me artistët, por e kuptoj që është diçka e nevojshme gjithsesi. Në periudha dekadence dhe vdekjeje trupi sëmuret dhe kufoma kalbet e krimbet. Ju jeni sëmundja e trupit apo krimbat e kufomës së artit dhe ju po doni të merrni vlerat e madhështisë që ai kish pasur kur ish i gjallë.

yo da "art" ov da nu era r00lezzz d00d. ya da man koz ya say so!


L'arte est mort, vive l'art!


Mos më keqkuptoni studimi i artit duhet, sepse vë bazat për të mësuar nga gabimet. Por ndërkohë mos të presë kush vepra arti. Jo vepra arti që mbyllen në kuti e muze, por VEPRA ARTI.


Shënim: Injoranca që unë e quaj filozofi do të sjellë krijimin e ri si gjithmonë (si dhe shkatërrimin e tij).

[Subzero]

Unë gjithashtu mendoj se letërsia nuk është art. Letërsia tani për tani, në sytë e mi, mbetet në funksion të degës më të lartë, muzikës; Teorikisht, pasi muzika nuk po e tejkalon ende klasiken. (Përveç nëse letërsia bën ato më lart a diçka tjetër të një shkalle të atillë.). Ndërsa unë s'e hedh poshtë modernizmin në muzikë klasike, të cilën e quaj të vetmin art të mbetur deri aq vonë, aq më tepër që këto janë terma gjenerike, që duan të përcaktojnë epoka të tëra ku fusin shumë degë të "artit" në një! Si t'i thuash Death Metalit, Rock! Qesharake! Prokofiev, Bartok dhe Stravinski etj., janë art. Po këtu shtrohet dhe çështja që këta ishin të fundmit. Ku është pasardhësi eugjenik i muzikës klasike tash? Këtu mbetet pyetja. Prandaj unë kam parë vdekjen e artit, sepse dhe kalaja e fundit (muzika) ka rënë. Dhe kjo sipas mendimit tim ndodh pikërisht prej ndarjes së funksionit nga estetika, prej ndarjes së teknologjisë nga domethënia. Nuk mendoj se kam më për të shtuar në këtë temë. Të tjerat, grindjet mes "degëve" e "kategorive" të artit janë çështje që nuk përkasin tani, këtu, në këtë temë. Vetë grindjet në çdo fushë të jetës kryejnë funksion gjithsesi. Por kjo shihet në kontekstin: në zhvillim këto grindje përshpejtojnë zhvillimin. Çështja është kur diçka ka dështuar tashmë. Kur diçka e ka kaluar pikun e vet. Atëherë zhvillimi përshpejtues është jo drejt pikut, por drejt varrit. E në fund të fundit arti nuk është gjallesë e veçantë e pavarur siç përpiqen "artistët" ta justifikojnë duke i dhënë vlera artit dhe duke dashur të marrin prej tyre pjesën e vet. Arti varet nga njeriu. Gjithçka varet nga njeriu. Ky është thelb filozofik i lashtë. Kur "artistët" varen prej "artit", "teknikët" prej "teknologjisë", "artit" e "teknologjisë" i ka kaluar tashmë afati i skadimit. Dhe prodhimet e skaduara...

Në sytë e mi arti duhet të jetë diçka funksionale, e punuar mjeshtërisht dhe që thotë atë që ka për të thënë. Rrjedhimisht diçka e tillë është e pavdekshme (e pakohë). Nëse asnjëri prej këtyre nuk përmbushet, për mua, nuk kemi art. Mund të të mos pëqejë ajo që thotë, mund të jetë ajo që thuhet kundërshtuese e vlerave të tua, por ajo mbetet art nëse i përmbush të dy kriteret. Kështu Harley Lowrider, meqë e futa në temë, nuk është art në thelb, se nuk e thotë me ndërgjegje diçka, pavarësisht se diçka ta thotë, por ama është më art se sa "arti".