Në gjurmë të gërmave dhe shkrimit Pellazgo-Yllir

[Hyj-Njeriu]

HYLLI eshte simboli i te arteve dhe ILIADA, tregon pikerisht luften HYLLIANE, gje qe rrefen se popullsia pellazgjike ishte ilirike.
Iliret nuk i quanin ELITE athinasit, por vete athinasit nenvizonin prejardhjen e tyre pellazgjiko...ELINE, HYLLIANE

Pse hylliane e jo hylline Barat ?

Doja nje cast te sillja herodotin ,kur thote se Eolet dhe Jonet vijne nga pellazget,pra jane
(H)Elline me origjine barbare,qe vetem sa kane nderruar gjuhen,ndersa thote se Doret,Makedoret dhe Epirotet jane Helline te paster dhe kane folur gjithmone Hellinisht...

Pra ai eshte ngaterruar vetem ne gjuhen e grupit se faktikisht dore,makedore dhe epirote perbejne nje grup me vete,Jo ate (H)ellin po ate (H)yllin ,po ashtu racialisht jane te races epirotike apo adriatike, dinarike a ilirike,meqe ka shume percaktime kjo race dhe te gjitha, te goditura....

Mirepo kjo e Athines dhe perdorimi i fjales (H)ellin atje per here te pare, nuk me duket shume e sakte,pasi Herodoti ka qene dijetar e perpos gabimeve ka pasur dicka te drejte,ndryshe sdo ishte dijetar... Duke thene qe Doret jane Hellinet e paster,na jep informata se ku duhet gjetur perdorimi i kesaj fjale ne fillim,pra Athinasit duke mos qene dore po nje mix pellazgesh te kthyer ne jone me pellazget e paster te atikes qe rronin ende ne shek 6 e flisnin nje gjuhe barbare,sipas herodotit,nuk kishin si ta nxirrnin kete emer.... Pellazget e patrazuar racialisht rrojten gjate,biles ne kohen e herodotit jo vetem ne atike,po kishte edhe ne eube dhe ne Beoti,herodoti permend 2 qytete pellazge,ata qe u perzien racialisht humben pellazgjishten dhe u krijua greqishtja....

Nderkaq po te germojme lehte mes doresh shohim se fisi me i madh dorik ishte fisi i Hylleve....
Keshtu qe nuk duhet te jemi shume larg te vertetes ,nese pranojme se Hellin eshte modifikimi i emrit te fisit me te madh dorik ,Hylleve apo Hilleve...

Qe te vije drejtpersederjti Hellin nga emertimi kombetar (H)yllin me duket me e veshtire,sesa po te vije si pasoje e emrit te fisit me te madh dorik Hylleve,i cili nderkaq kishte edhe emrin si dhe hero (H)yllin, djalin e Herkulit....Spartanet mburreshin se kishin prejardhjen nga Herkuli...

Vetem ne shek 8 u perhap ky emer dhe fillimisht e perdornin doret e pastaj eolet dhe jonet....

Kurse emrin Helen e ka pasur nje djale i Priamit dhe perrallen e Helenit si baba i doreve eoleve dhe joneve,ja detyrojme shtremberuesit te madh te se vertetes dhe babait te vertete te kombit grek Hesiodit,qe me shtremberimet e tija i dha jete nje lidhje shpirterore e dokore 'greke' qe nuk ekzistonte me pare.....

Hyp-hip- ep(erm)

[BARAT]

Pse hylliane e jo hylline Barat ?

Rendesi ka HYLLI
Iliret jane HYLLIR, jane populli i HYLLIT. Jo i BARDH HYLLIT, as i HYLL-US ...por thjesht populli qe adhuronte driten.

HYLL- shqip/ e paster fare...e gjen kudo ne perdorim
ILL- (HYLL)- Gjirokastra dhe Saranda i thone ILL, HYLLIT

shkembime nga Y ne I

Krye~Krie
Pyet~Piet
Pyje~Pije

e plot te tjera

ILIADA=HYLLIADA
C'do te thote?
Lufte ilirike, kushtuar HYLLËVE...ILËVE
Me pas transformohet dhe na del sikur greket jane akej. Meqe eshte keshtu, pse nuk permendet emri grek ne kete veper?!
Pellazg-emertim i vene nga greket. Po vete HYLLIRET si e quanin veten?
Pelide, pellazg apo thjesht HYLLINE/HYLLIANE/-te LIRË?

Nje tjeter pike me vete eshte edhe HYLLI ndaj te cilit kishin adhurim
A eshte Dielli?

[ajzberg]

Per DIELLIN,ne te foluren e tiranasve te vjeter kam degjuar DILLI per DIELLI.
Ose ne disa emera grash ne veri ''DIELLA,DILLA etj

[baaroar]

Nje tjeter pike me vete eshte edhe HYLLI ndaj te cilit kishin adhurim
A eshte Dielli?

Mendoj se eshte pikerisht DI-ELLI/DI-LLI, HYLLI qe shnDrit DIten dhe jo ndonje HYLL nate apo shume te tille te nates.
Sigurisht qe edhe Yjet e nates kishin vendin e tyre ne boten e HYLLIREVE por HYLLI DIELL u jep emrin atyre, fjala HYLL duhet te jete me e vjeter se ajo DI-ELL
Perse u dashka bere pyetja "Hylliret si e quanin veten ? " !!!
HYLLIRET vetequhen HYLLIRE, besojne ne HYLL-in / DIell

[Baptist]

Mendoj se eshte pikerisht DI-ELLI/DI-LLI, HYLLI qe shnDrit DIten dhe jo ndonje HYLL nate apo shume te tille te nates.
Sigurisht qe edhe Yjet e nates kishin vendin e tyre ne boten e HYLLIREVE por HYLLI DIELL u jep emrin atyre, fjala HYLL duhet te jete me e vjeter se ajo DI-ELL
Perse u dashka bere pyetja "Hylliret si e quanin veten ? " !!!
HYLLIRET vetequhen HYLLIRE, besojne ne HYLL-in / DIell

Mire e ke por qeshtja ewhte pak me e ngaterruar se kaq.
Ne vazhdim do te mundohem ta sqaroj edhe nje here origjinen jashtzakonisht te vjeter te emrave e fjaleve qe burojne nga simbolika para-alfabetike.
Emrat e dukurive qiellore jane nder emrat me te vjeter qe ekzistojne, (kuptohet te popujt e vjeter se jo tek te gjithe).

Simboli qiellor X
Ajo qe i bashkon te gjitha dukurite markante qiellore, pas zberthimit te plote te fjaleve ne nje simbol te vetem te perbashket. tregon se emrat e tyre rrjedhin nga nje simbol i vetem qiellor dhe ai eshte X.

Permes parashtesave dhe prapashtesave gjate zhvillimit te gjuhes se folur dhe te shkruar keta emra diferencoheshin per nga formulimi tingullor, por secili e kishte ne qender simbolin qiellor X. Pra, semionin qielor, astral. (Madje edhe fjala Astral eshte derivat i korruptuar rende i ketij simboli).

Te emri yll kemi bazen semiotike qiellore X, -Xill. Te hena poashtu X, Xena. (Derivatet e ketij emri jane: Xana, [Hana, Jana, (ilirishte veriperendimore) etj]; Xena, [Ksenia, Zejna, (ilirishte lindore) etj ] Xela, [Hala, (qendrore), Hela-ena, (ilirishte jugore), Ella gr.]; Xera [Hena]; etj.

Te gjithe emrat e henes titujve te saj dhe vet perendeshes lidhen domosdo me simbolin X dhe formohen prej tij. Njesoj sikur (X)yjet, hyll, hyj, hyjni.

Dielli i rrejshem quhej Iksion. Prap iXion, me simbolin qendror X. Dielli dhe Hellioi jane i njejti emer i se njejtes gjuhe ilire. (sigurisht qe greket e moren nga ne, [H]ηλιος), tani ky emer ne gjuhen shqipe ka parakonservuar edhe treguesin shques Di, [Ti], si parashtese vecuese per te dhene fjalen Di-Hellioi qe u kontraktua deri ne formen Dihelli', me vone per ta leshuar spontanisht aspirativin H, fillimisht nga perceptimi pastaj edhe nga shqiptimi -megjithese ne kete grup tingujsh, edhe sikur ta shqiptosh, ajo nuk prap degjohet. (Pra nuk eshte se u leshua per shkaqe ligjesh gjuhesore por tingullore vecmas ne kete fjale).

Problemi i vetem eshte gjetja e menyres se sigurte per percaktimin nese emri Ilir ishte ekzonim apo endonim; autonim. Megjithese mundesia e ketij emri per te qene endonim, ne praktike eshte shume e vogel, kjo nuk do te paraqese ndonje pengese per arsye se, edhe nese vendosim ta trajtojme si ekzonim, nga tjetra ane, serish mundesia praktike na flet per nje gjase te vetme dhe ajo eshte se, -ky emer rrejdh nga emri i nje fisi te vetem ilir, nga pergjithesimi induktiv me origjine nga nje fis atebote pothuaj krejtesisht i parendesishem. Ai fis duhet te jete fisi me i afert per nga kontaktet me fiset qe e popularizuan kete emer me te cilin filluan t'u referoheshin te gjitha fiseve tjera simotra me fisin prej te cilit u mor ky emer. Ndersa i pari fis i cili mund te kete pasur kontakte te hereshme dhe te aferta me greket, ka qene fisi Hylleoi.

Ky fis duhet te kete rrjedhur drejte nga i biri i semi-perendiut lokal Herkulit, -Hylli. Andaj duhet te jete nder te paret qe ra ne kontakt me fiset qe sot konsiderohen greke.


Mirepo semiotika e simbolit X eshte shume me e gjere me e thelle dhe me interesante se kaq. Ne esencen e simbolit X, apo tingullit te sotem [H] eshte fshehtesia, aftesia e fshehjes; shfaqjes dhe zhdukjes, fazes, heres, berje -c'berjes, hapje-mbyljes etj qe pasurojne gjuhen tone me fjale tjera te rendomta me ndonje perjashtim te vogel te konkretesise se gjerave sic eshte emri "hale" qe eshte nje shprehje shume e vjeter per 'drapin e henes' se re te transfiguriar kuptimisht ne 'hale pershku' e hale' tjera ne pergjithesi. (Huti, -kuptohet, ben perjashtim, sepse ai eshte onomatope: 'hu-hu', si dhe fjalet tjera te huazuara nga gjuhe te huaja, e sidomos nga turqishtja nuk duhet marrur parasysh).

Mes tjerash eshte interesante shprehja Hap, hapesi, sepse hapesi eshte celes ai ka edhe kuptimin e dryrit. Prej ku shprehja hapsane per burg, e kane fut ne haps, do te thote e kane fute ne dry, e kane fute ne celes (dmth, mesheles). Pra celesit shume kohe me pare i thuhej: hapes!

etj, etj, pra nuk eshte gjithaq me rendesi kuptimi i emrit sa eshte me rendesi se si u fitua ai. Andaj, nese marrim per baze se emri Hyllire eshte pergjithesuar nga emri i fisit te ri e te vogel te Hylleoi-ve sado qe ky emer i bie te jete ekzonim vet fjala edhe emri i takon leksikut ilir, prandaj paradoksalisht mund te konsiderohet edhe si autonim, dhe te trajtohet pa asnje problem permes gjuhes shqipe si i tille. pra 'greket' kete emer e moren nga fisi hylleoi qe e kishte autonim (pas hyjnizimit te herkulit) dhe e shnderroi kushtimisht ne nje ekzonim per gjithe iliret duke e shnderruar ate ne nje etnonim.

b.b. Troy III p.a.e.

[Hyj-Njeriu]

Shume terheqese e me vlere ceshtja e simbolit x por persa i perket ceshtjes ne Hylline(Hyllire) eshte vetcaktim apo huajcaktim,mendoj se shqyrtimi thellues eshte i domosdoshem edhe sikur ky shqyrtim te kete themele pastertisht hamendesore ... Mbi themele pastertisht hamendesore jane ndertuar, qe nga vlera qe quhen rendom morale e deri edhe kombe,kjo nuk duhet harruar....

Nese eshte huajcaktim,ngrihen fuqishem nje sere pyetjesh: Po perpara si quheshim? Nese nuk kishim emer permbledhes atehere a eshte e drejte qe ne te flasim per identitet e kombesi ne lashtesi? Atehere mos jemi valle njesoj si kombet e tjera ,pra komb i krijuar me arnat e te tjereve e aspak me nje prerje paresore?

Percaktimi pellazg dihet qe ne shumicen e tokave hylline ishte i panjohur,sepse na e percjell herodoti,kur thote se pellazget ende banonin ne greqi ne kohen e tij dhe hyllinet i percakton si hylline e jo si pellazge.... Ne dallohemi per harrese te percaktimit kombetar si pasoje e forcave te tmerrshme natyrore qenderikese qe zoteron raca shqiptare,por deri ne kohen e herodotit ishim 'Fuqi e Madhe' dhe forcat qenderikese nuk ishin te nxitura e ndihmuara nga shtrengimi i jashtem....

Fisi i Hylleve dorik i dha emrin hellineve,por ne shek 7 p.l.k nuk kishte me nje fis 'hylleis' zona cakore me gadishullin hellin dhe fisi i hylleve ne dalmaci ishte krejtesisht i pafuqishem te ndikonte vendosmerisht ne gadishull ne krijimin e nje percaktimi kombetar fillimisht per hyllinet e jugut e pastaj per mbare hyllinet ....

Keshtu qe e vetmja mundesi ngelet qe hyllin te jete vetcaktim.... Lindja e ketij vetcaktimi per mendimin tim eshte ceshtja me e veshtire qe mund te arrije ndonjehere te shkeputet prej themeleve pastertisht hamendesore por eshte njekohesisht celesi qe hap deren me te lakmueshme prej cdokujt qe merret me prejardhjen e popullit te zgjedhur prej natyres por te ndeshkuar prej njerezve me te ulet fizikisht moralisht e shpirterisht me te cilet kemi pasur marredhenie deri me sot....

Ne rast se eshte vetcaktim serisht jemi perpara pyetjeve te veshtira ,si :Nese eshte vetcaktim atehere perse pergjate historise se lashte fiset qe jane shkeputur prej ketij kombi nuk kane ruajtur percaktimin kombetar?

Per te pasur nje pergjigje te kenaqshme apo te pakten qe nuk zoteron vecorine e kundershtise se brendshme,mendoj se shume pak na ndihmojne dijet me ne ze dhe ndihmen vendimtare mund ta jape vetem shqyrtimi imtesor i vetive racore....
Vetia kryesore qe ndikon fuqimisht ne pergjigje,eshte fuqia natyrore qenderikese e races shqiptare....
Fuqia qenderikese eshte nje dhurate e natyres ,dhurate qe u takon vetem racave te pastra....
Nje bashkesi qe ndodhet ne nje hapesire jetike te caktuar heret e a vone do e mbibanoje ate hapesire keshtu qe ushqimi do jete me i paket dhe fuqia fizike e perberesve te bashkesise do bjere,do shtohen edhe semundjet,keshtu qe duke u dhuruar fuqine qenderikese natyra u ben nder femijeve te saj,duke qene se nena natyre perkujdeset ne radhe te pare per shendetin dhe permiresimin fizik e pastaj ate moral e shpirteror ....
Keshtu fale fuqive qenderikese njeriu perhapet vazhdimisht....Lufterat e brendshme brenda races jane vecori e tyre,duhet te mbijetoje me i forti dhe ne kete lufte te dobetit vdesin ose largohen,kurse qendra ngel gjithmone e fuqishme apo le te themi ajka trupore fillimisht e pastaj morale e shpirterore per te vijuar me ate intelektuale dhe ne fund me ate ekonomike,pra keto ngelin afer qendres,pasi koncepti i qendres eshte koncepti me i rendesishem i njeriut....

Pra duke u bazuar tek keto te dhena racore mund te ngre mbi themelet pastertisht hamendesore,se largimet hylline jane pikerisht te formuara prej fuqive qenderikese qe kane humbur luften e brendshme me anetaret e se njejtes race,te cilet(fituesit) vazhdojne trashegimine fizike ,morale, shpirterore,urtesore dhe ekonomike te stergjysherve kurse humbesit largohen prej qendres ne drejtime te paditura e pastaj perzihen heret a vone me raca te tjera dhe humbasin pjeserisht ose teresisht identitetin e stergjysherve per te perqafuar nje tjeter apo per te ndikuar ne krijimin e nje te riu....

Keshtu qe besoj se Hyllin eshte vetcaktim dhe gjithe fiset e tjera qe kane lidhje me shqiptaret ne mesdhe ,europe e azi jane thjesht fuqite qenderikese ne veprim,te cilat mohuan si pasoje e agresivitetit te brendshem te races emertimin dhe gjuhen,moralin,shpirtin dhe deri edhe racen shqiptare....
Ky proces ndodh edhe ne ditet tona dhe per mendimin tim nuk ka gjasa te mbaroje kurre,persa kohe do shkeli shqiptari mbi toke....

Gjithsesi eshte ne te miren tone pranimi i Hyllin apo Hyllir (kjo ngre ceshtjen e kohes se dallimeve gjuhesore ) si vetcaktim....

[BARAT]

Meqë po flasim për shprehjet ilire të përdorura në gjuhë të tjera evropiane po postoj diçka që unë kam gjetur në shkrimin e Platonit, Timeaus dhe Kritias.
Prej disa kohësh po shkruaj një libër lidhur me veprat e Platonit, dhe ne përkthimin e gjuhës arkaike kam ndeshur shpeshherë shprehje shqiptaro/Ilire. Po u jap një shembull:
-
- (Platoni, ΤΙΜΑΙΟΣ fq 44 reshti 22 )
Ω Σóλων, Σóλων, «Ελληνες ăεί παίδές έςτε, γέρων δέ «Ελλιν ούκ έστιν» -

- (A.S.Nika, Përkthyer)
Ο Solon Solon, “Grekët përjetë vogëlushë është, pleq dhe/te “Grek nuk është”

- (A.S.Nika, e Rregulluar)
Solon Solon, ju grekët jeni vogëlushë të përjetshëm, nuk ka midis jush një Grek të moçëm -

**Vini re dy shprehje Iliro/Shqiptare,
1) O Solon (shprehja O përdoret sot nga Shqiptaret jo nga greket modern.)

2) ούκ έςτε/εστιν = ouk este=nuk është. Kjo është një shprehje qe përdoret nga malësorët.

Kam gjetur me qindra po ato do ti lexoni kur te botoj Librin.

Nikas

Ndoshta nuk do e lexosh kete postim, pasi me aq sa kam vene re hyn ne FSH nje here ne disa muaj, por gjithsesi, ka nje detaj i cili perkon me ato qe jane thene edhe me siper.
Pra, me fjalet shqipe qe na vijne nga antikiteti, por qe mendohet se jane gjuhe e greqishtes se lashte.

Gjuha shqipe, kjo aktualja, eshte depozite e nje sere fjalesh te cilat mund te hedhin drite mbi ceshtjen shqiptare, gjithnje nese fillon studimi i shkrimeve antike.

"Masonet ne Shqiperi", ishte tema e emisionit te fundit Top Show, ne Top Channel.
Nder te tjera, aty u fol per historine masone, prezencen e tyre ne Shqiperi, shqiptare masone ne rrjedhen e shekujve etj..
I ftuar ishte edhe nje mason shqiptar qe banon ne SHBA. Ai eshte Maksim Zotaj.
Interesante ishte kur ai permendi faktin se gjate disa ceremonive masone kam hasur me dhjetra fjale shqipe, per te cilat, pjestaret e vllazerive masone mendonin se vinin nga greqishtja e lashte.
Pervec ketyre, kishte edhe rituale te cilat Maksim Zotaj, i permendi se ua kishte vene ne dukje edhe miqve te tij masone, ne forme shakaje duke u thene "se keto qe ju i quani rituale na i thonin gjyshet tona kur ishim te vegjel".

Kjo eshte nje deshmi shume e rendesishme, pasi ritualet masone perdorin formula te cilat e kane zanafillen qe nga koherat arkaike. Ndoshta mund te kene edhe shkrime te tilla.

Dariusi, mund te jete nje person qe mund te jape ndoshta nje pergjigje disi me te zgjeruar ne kete drejtim.

[nikas]

Një shprehje tjetër Shqiptaro/Ilire që unë gjeta në shkrimin e Platonit, Apologjia e Sokratit.

Ὅτι μὲν ὑμεῖς, ὦ ἄνδρες Άθηναῖοι, πεπόνθατε ὑπὸ τῶν ἐμῶν κατηγόρων, οὐκ οἶδα: ἐγὼ δ' οὖν......

Çfarë me të vërtetë, o burrat e Athinës, mësuat nga akuzuesit e mi, nuk di, por unë nga ana ime……

οὐκ οἶδα: = uk oida. Dhe përkthehet nuk di. E çuditshme se greket nuk përdorin shprehje të tilla si.... Nuk di ç’të them, nuk di gjë, e.t.c

[BARAT]

Shqipja dhe Sanskritishtja

Shqipja dhe Sanskritishtja - Liber ri nga P.Zheji

U takon gjuhëtarëve dhe njerëzve që kanë në fokus të punës së tyre fjalën, t’i bëjnë një analizë kësaj vepre të përkthyesit të shquar në të cilën ai del në përfundimin se shqipja është më e lashtë se sanskritishtja

Për të gjithë ata që në vitet ‘70-‘80 e kanë mbajtur përkthyesin dhe euriditin Petro Zhejin si lider shpirtëror është rasti për t’i njoftuar se ka dalë në qarkullim pjesa e dytë e veprës “Shqipja dhe sanskritishtja”. Edhe për lexuesin e gjerë të cilin Zheji nuk e përjashton nga auditori i leksioneve për këtë monolog debat, me pak fjalë mund ta njoftojmë se përsëri autori merret me të vërtetën që nuk ka më dyshim se shqipja është më e lashtë se sanskritishtja. Për këtë ai e ka zgjeruar glosarin e krahasimeve dhe sjell një numër shembullash motivimi me anë të shqipes së glosave sanskritisht. Për shembull:
preksya – i dukshëm. Kjo fjalë që me ndërmjetësinë e shqipes zbërthehet: i bërë ka sy.
Sanskritishtja njihet si një nga gjuhët më të vjetra të botës, gjuhë ideoevropiane, e degës indiane që u zhvillua duke nisur nga shekulli V para Krishtit, dhe ishte një nga gurët themeltarë të qytetërimit brahamanik dhe e kulturës së Vedave. Shumë tekste indiane për shkencat dhe matematikën janë shkruar në këtë gjuhë. E pikërisht me këtë gjuhë Zheji vërteton afinitetin e shqipes dhe në metodën që ai përdor për të analizuar, bashkëveprojnë etimologjia, filozofia dhe logjika. Sepse janë pikërisht këto të treja prej të cilave gjuhës mund t’i vilet një informacion mbi dije dhe realitete gjuha i konservon në shekuj. “Problemi i një lashtësie të tillë prek edhe shumë probleme si ai i vendit që zinin paraardhësit e shqiptarëve në Evropë si dhe një varg çështjesh që lidhen me kulturën e lashtë, me mitet, ndikimet reciproke të popujve mes tyre etj.”,- pohon Petro Zheji në pjesën e parë të “Shqipja dhe sanskritishtja” ku qysh në krye ai e quan të gabuar konkludimin e albanologëve si Gustav Mejer mbi prejardhjen e shqipes nga gjuhë relativisht të reja si latinishtja, greqishtja, turqishtja, sllavishtja. Ai i referohet po ashtu Jeronim De Radës i cili na jep “një vizion pak a shumë të qartë mbi botën shpirtërore të të parëve tanë. Nga emrat e perëndive ai kalon në emra vendesh, objektesh të ndryshme etj., duke u mbështetur në vepra të lashta si ato të Homerit, Herodotit, Plinit etj. Pamja që na jep ai mbi botën pellazge është pak a shumë e plotë dhe e vlefshme, në vija të përgjithshme, edhe sot e kësaj dite”.
Përfundimi në të cilin Zheji arrin me këtë të studim është ky: sistemi leksikor i gjuhës shqipe është më i gjerë nga ai i gjuhës sanskritishte, e pra ai e përfshin atë dhe sistemi i gjuhës sanskritishte është një nënbashkësi e bashkësisë së sistemit të gjuhës shqipe. Përfundim ky që e shtyn Zhejin të deklarojë se është konform frymës së Rilindasve tanë mbi gjuhën shqipe, sepse saktëson vizionin e tyre profetik mbi një lashtësi zanafillore të gjuhës dhe popullit tonë.
Dy pjesët e kësaj vepre janë kuruar dhe shoqëruar me parathënie të të afërmëve të Zhejit, Gjergj Zhejit dhe Lluka Qafokut. I pari e mbron këtë vepër kështu: “Analizat filozofike-logjike-etimologjike në këtë studim janë plotësisht të justifikuara nga pikëpamja e Dijes së kohës sonë, ndonëse jo nga ajo e gjuhësisë klasike, ku kanë ngecur ende të gozhduar mjaft gjuhëtarë”. Ndërsa i dyti e sheh si zbulimin e një teknologjie sui generis, për t’i bërë operative në fushën e etimologjisë, zbulimet gjeniale të teorisë së shenjës dhe të kuptimit të linguistikës moderne. Zbulim ky sipas Qafokut që nuk del jashtë kuadrit të përpjekjeve që kanë nisur prej fillimit të shekullit XX e që i shohin problemet e origjinës së fjalës, edhe nga pikëpamja logjike dhe psikologjike.
Kështu pra që u takon gjuhëtarëve dhe njerëzve që kanë në foklus të punës së tyre fjalën, t’i bëjnë një analizë kësaj vepre të përkthyesit të shquar dhe ndoshta për të mësuar më shumë nëse legjenda e gjallë e përkthimit në gjuhën shqipe, Petro Zheji, nuk ka hyrë në një territor të minuar. Mbase është po ai territor pjellor ku gëlojnë hipotezat për genin e lashtë të origjinës së shqiptarëve dhe gjuhës së tyre, dhe po ai territor të cilit pretenduesit shtojnë se i përket bardi Homer, pra truallit të pellazgëve.
Fjala u takon specialistëve të fushës të përcaktojnë se çfarë parandjen më shumë a më pak për gjuhën shqipe Petro Zheji, gjuhë në të cilën ai bëri të flisnin aq bukur në ditët e vështira të diktaturës “Don Kishoti” apo bibla e të rriturve të ndrydhur “Princi i vogël”.
Këto studime, siç pretendon autori, duhej të ishin botuar këtu e tre dekada më parë. Kohë e gjatë ka kaluar që ta bindë Zhejin se idetë e tij janë të kësaj kohe dhe i duhej asaj.

Gjergj Zheji për veprën “Shqipja dhe sanskritishtja”
Nëpërmjet këtij studimi zbulohet natyrshëm dhe shkencërisht, veç të tjerash, edhe lashtësia e gjuhës shqipe si lingua primeva siç e quan poeti dhe linguisti i madh Jeronim De Rada. “Gjuha shqipe, thotë autori, do të ishte pra kështu në analizë të fundit ajo Gjuhë e Parë (lingua primeva), ose Gjuhë Mëmë ose së paku e afërmja e saj më e ngushtë e më përfaqësuese nga copëzimi i të cilës, si ai në Sakrificën e Madhe Kozmogonike, të nje Qenie Hyjnore, të gjitha gjuhët e tjera erdhën dhe u ndërtuan mënjanë”.

[land]

"Tabula cortonensis"etruske.
ne tekst nuk behet fjale per te vdekur ose rite funerare sic ndodh zakonisht me objekte etruske,por duket se ka te beje me nje akt pronesie,identifikohen dhe numrat e shkruajtur me germa 10(sar)4(sa)2(zal).
ka fjale mjaft interesante,fatkeqesisht nuk kam foto me te qarta