A të kam thënë sot se të dua?

[Diabolis]

A të kam thënë sot se të dua?

për të³

Këtë mbasdite ti je shumë vonë.
Makina ime ndaloi dhe u parkua,
Shoferi i saj strehërënë qetë-qetë
Dorezat hoqi dhe i menduar u largua.

Makina ime e zezë ndaloi dhe u parkua;
Unë mbrapa lashë veç një gur mbi krye
Ta lëmosh me dorë, a puthësh o grua
E dashuruar me një nga të rënët yje.

E doja zemrën tënde të ishte e madhe
Të më mbante brenda gjithë dashurinë
Por bota është përmbys kësaj radhe,
Një zemër e vogël mban më pak hidhërim.

Që pranë të më rrije nuk do të doja;
Unë s’do të të thosha dot asnjë fjalë
As për një të dua s’do më hapej goja
Dhe sikur lotë të më binin mbi ballë.

S’do të të bëja as të zakonshmen pyetje:
“A të kam thënë sot se të dua?”
Përhumbur në kush do kish më vuajtje
Unë pa ty apo ti pa mua.

Ti je vonë, shumë vonë. Unë ika
Dhe s’mund ta di në ika për më mirë,
Por si në fund të fjalisë kur vihen tre pika
Ne kurrë s’i thamë njëri-tjetrit lamtumirë.

Paçka se s’do të bezaj dot as jo as po
Përsërite atë pyetje një herë kur të vish
Pastaj secilën nga përgjigjet mendo
Por thuamë si të thoja: Të dua! – sërish.

[Veshtrusja]

shume bukur.

[PINK]

A të kam thënë sot se të dua?

.

Ncuq ........... (lol)

Bukur shume Diabolis

[Larsus]

A të kam thënë sot se të dua?

për të³

Që pranë të më rrije nuk do të doja;
Unë s’do të të thosha dot asnjë fjalë
As për një të dua s’do më hapej goja
Dhe sikur lotë të më binin mbi ballë.

S’do të të bëja as të zakonshmen pyetje:
“A të kam thënë sot se të dua?”
Përhumbur në kush do kish më vuajtje
Unë pa ty apo ti pa mua.
..
Por thuamë si të thoja: Të dua! – sërish.

me heshtjen tende ma thuaj
serish-- dhe mjaft do te jete
te kthehem ne perhumbjen e cmuar
me dashurine tende te madhe ne duar ...


Kjo peozija jote diabiolis, eshte nje miks shume i bukur i atyre poemthave te vegjel ruse e frenge i tipit pushkin-Eduard-nerude..

ke me?

[Ard]

A te kam thene sot se te dua?
.....shhhhhh...po ta them tani
me nje te embel puthje...
Oh,pellumbth i bardhe gjoksi yt,
dehje gjer ne fluturim
Neser nuk do te them se te dua
se te sotmen do ta shtyje me tutje

[angeldust]

Por bota është përmbys kësaj radhe,
Një zemër e vogël mban më pak hidhërim.

Keto vargje qe citova jane shume TE MEDHA.

[Diabolis]

Po unë, unë, ku të të gjej?

Po unë, unë, ku të të gjej?
Kaos andej, kaos këtej.
Zogjtë këlthasin, paska qiell!
Po unë, unë, pse nuk shoh diell?

Ç’është kjo ëndërr e keqe?
Pulpa kafshuar në leqe
S’mund të bëj dot asnjë hap;
Po sytë, sytë, pse nuk i hap?

Zogjtë më sillen përmbi kokë
A jam mbi a jam nëntokë?
A mos jam në të errtin pyll
Ku s’depërton dot asnjë yll?

Ngrihen flatra, fërfëllima,
Ulen ulë-ungërima,
Të rrënqethin ti dëgjosh
Merrma shkopin që ti zbosh.

Qofsh andej a qofsh këtej,
Unë s’mundem... ti më gjej,
Jam ku zogjtë rrahin krahët
Dhe këndojnë krra-krra-krra-të.

[Diabolis]

Më duhet një gjë ku të mbështetem

Më duhet një gjë ku të mbështetem,
Qoftë gur i shkretë a dru i thatë,
Kokën të vë, mbi shpinë të prehem
Kapakët të mbyll si në gjumë e natë.

Aty trillimet të mos bëjnë punë
Drurët të jenë drurë e jo driada
Dhe peshqit peshq e gurët gurë
Të mos ketë nimfa si në përralla.

Gjithë dashuritë të kenë ndaluar
Nga lule e qumështit tek lule e gjaktë
Burimi i kohës të ketë shteruar
Se dhe kur rodhi ishte ujëpakët.

Do të dëgjoj erërat që mbi i fryjnë
Kores së dheut që i kthen jehona,
Lumenjtë nëntokësorë që ndryjnë
Atë që kurrë s’mund të jetë jona.

Dhe dalngadalë do të shndërohem
Në përbërësit që gjen tek çdo hi,
Me erën lart herë herë të çohem
Përherë ti rikthehem tokës në gji.

[Veshtrusja]

me pelqen edhe kjo e fundit Diabolis. na kenaqe.

[Diabolis]

Më fal!

Unë mund ta bëj veten të qajë,
Të bëj atë që rrallë bën burri:
Mos tkurr një muskul lotët të mbajë,
Të bindesh që s’jam shtatore guri.

Për mrekullinë s’do të ketë orë
As trike Madonash të gënjeshtërta
Gjithçka ta prekesh vetë me dorë
Ta shohësh me sytë e heshtura.

Në mos guxofsh që ti prekësh lotët
Pikat mbi tokë le të kumbojnë
Dy gjysmash ndarë porsi dy botët
Bri këmbëve që do ti përshkojnë.

Unë ... s’mund ta bëj veten të qajë
Se porsi ngërçi më mban një “ndal!”
Pa lotuar të përfytyroj në vaj
Ndaj kokën ul dhe të them: “Më fal!”