Poezi antike greke

[jack_sparow]

Ku mund te gjej ndonje poezi nga Safoja,Alkeu,Pindari etj ???

[ooooo]

ne greqish e ke fjalen? apo me shqip?

[Askusho]

Shqipëroi: Pashko Gjeci

ODISEJA

"Mëndeshë e dashur, - Penelopa foli, -
përmbaju pak, të lutem. Ti e di mirë
se kthimi i tij të gjithë i gëzon,
po sidomos mua t'shkretën dhe tim biri,
që i falëm jetën. Porse prapë s"më bëhet
të të zë besë. Ndoshta ka qenë një zot
që i zhduku princat për fajet e tyre.

........
Mëndesha Eurikle s’e la të flasë;
"O bijë, ç’po flet kështu me atë gojë?
Yt shoq është në shtëpi, e ke në vatër,
e ti po thua se më nuk do të kthehet.
Si nuk besoke pak , o bija ime!
Por, unë po të përmënd provën më t'fortën;
plagën që kish nga një kafshim derrit
me sy ia pashë, kur po i laja këmbët,
Desha në çast të të lajmëroj, por ai
ma vuri dorën n'gojë, dhe mirë bëri
që nuk më la të flas....
Zunë Penelopës që t'i dridhen gjunjët
dhe zemra t'i rrahë fort, kur pa se i dha
Uliksit t'gjitha shenjat. Shpejt iu qas
me lot në faqe, e pushtoi kreshnikun
dhe, duke e puthur n'ballë, kështu i tha:
"Mos u zemëro me mua, Uliks i dashur,
ti që në çdo gjë ke qënë përherë m'i maturi,
Na mbytën zotat gjer më sot me t'zeza ,
dhe nuk na lanë t'gëzonim shoku-shokun
në moshë t 'rinisë, pastaj se bashku t'plakeshim;
Ndaj, mos u zemëro, as mos më shaj,
që nuk të përqafova sa të pashë,
Sa herë frika, m' ka zënë mos një shtegtar
po vjen e më gënjen me fjalë të bukura ,
se ka plot njerëz t' ligj në këtë botë.
Helena argive, e bija e Jupiterit
s'do t'kishte lojtur mendsh pas një të huaji,
sikur ta dinte se do t'vinte dita
që burrat grekë ta kthenin në shtëpi,
Një zot e shtyu të bënte atë turp
dhe ajo nuk pa ç'mënxyra do të vinin
nga faji i vet asaj dhe ne së bashku.
Tani, m' i tregove qartë të gjitha,
shenjat e shtratit tonë; që njeri tjetër
s'i dinte përveç nesh edhe një gruaje...

.........
Ma mbushe mendjen top se kush më je,
Uliksit i ishte çuar mall t'lotonte,
n'qafë kishte zënë të shoqen dhe qante.

[Askusho]

(496-406)

Përktheu: Ardian dhe Kopi Kyçyku

KËNGË DASHURIE

Dashuri ngadhnjimtare
Mbi të mundurit e tu përmbysesh
Dashuri, ti, që natën
Vjen e fle
Pranë faqes së brishtë të vajzave
Ti – mërgimtare – mbi shtrirjen e deteve
Dhe në strofullat e bishave
Asnjëri ndër zota nuk të shpëton
Për shkakun tënd gjer edhe të Drejtët
Zvarrisur janë drejt gjakut e rrënimit
Nga urrejtja çelin hasmëri mes atyre
të një fisi e gjaku
Mes teje ngadhnjen
Malli shkëndijues i së fejuarës
Dhe i shtratit
E ky mall, me ligjet e mëdhenj të zotave
Binjakësohet
Se hijeshia qiellore na prin
Si t’i pëlqejë.