Kush?

[ShCakolli]

Aha,gomarët më parë i kanë mbajtur për të ua bajtur barrën,pasi nuk i keni tash,sigurisht që jue bani barrën e tyre,dhe s´keni nevojë të i mbani!!!

[ShCakolli]

pasi këtu po bëhet fjalë për gomarët,po pregadis një poezi humoristike,për mendjen e gomarit.

Të MENDUARIT GOMARISHT


Njëherë në Druvar
ishte një gomar
mizat i priste me bisht
dhe mendonte gomarisht.

-Nuk jetohet
me barrë në shpinë
do të iku
do ta lë shtëpinë

Iku gomarziu
e la shtallën
shkoi nëfund t´katundit
ia krisi pikës së gjumit.

Dhe,kur i doli gjumi
pa ujkun te lumi.

E ktheu kokën anash
pak sa më përtesë
ujku dhëmbëmprehti
i thotë"Mirëmëngjez"!

Deshi gomarziu
të bëjë një taktikë:
Më fal se po iku
prijës i ujqërisë,
atje më pret zotëria
shumë punë kashtëpia.!

-Të ikish dot sía del,
or gomar dembel,
unë dhe ti
dota shtrojmë një duel
më vjen keq gomar zotëria
barkun tim e ka marrë uria.!

Dënesi gomari
etha fjalën e fundit:

-Ah,edhe një herë
sikur tí kthehesha bujkut
dhe tú shpëtoja
dhëmbëve të ujkut
barra do të më dukej
e lehtë si vesë
të gjitha punët do tí bëja
pa përtesë.

Thonë që nga ajo ditë
ai gomar
kurrë më nuk ngrëri bar
asmizat nuk i priti me bisht
nuk mendoi më kurrë gomarisht.