Ndizni një qiri për opozitën e Edvinit

[TOKE GEGA]

Ndizni një qiri për opozitën e Edvinit
Ndizni një qiri për opozitën e Edvinit, që ta kujtojmë këtë kufomë politike e cila ka harruar të marrë frymë dhe të jetë mes të gjallëve. Padyshim që qiriri nuk diskutohet ta rikthejë në jetë një kufomë që as merr frymë dhe as ndihet por qëndron e shtrirë në mes të sheshit “Austria” për t’i aromatizuar qelbin korruptiv kryetarit të saj. Nuk është nevoja më që të rikthejmë historitë e kësaj partie apo të uzurpimit të saj nga ana e Edvinit, por po konstatojmë me keqardhje atë që gazeta Sot e ka lajmëruar dhjetëra herë nëpërmjet faqeve apo shkrimeve të saj,atë të shndërrimit të Partisë Socialiste nga një institucion i konsoliduar në një azil ku azilon kryetari i Bashkisë së Tiranës së bashku me stafin e tij. Sot PS është shndërruar në një çerdhe që i jep imunitet kryehajdutit të Bashkisë së Tiranës, i jep imunitet kryecensorit më të madh të mediave në historinë botërore, i jep imunitet njeriut më të papërgjegjshëm dhe më të çmendur të Shqipërisë, që për simptomat që shfaq do të kishte mbi vete dhe zilinë e Hitlerit. Shqipëria e sotme është katandisur si vend i çudirave ku rrojnë njerëz të çuditshëm, të cilët rrinë me sytë nga qielli se mos i madhi Zot i dërgon ca kova ujë dhe ca kilovat korent për të larë sytë në mëngjes dhe për të larë të brendshmet e bëra kore nga djersa dhe zhuli që na ka pllakosur. Të gjithë guakë, të gjithë të papunë. Si asnjëherë tjetër shqiptarët nuk kanë drita, ujë, punë, perspektivë dhe për më shumë me një qeverisje që ti menaxhojë ato pak kursime që i paguajnë nëpërmjet taksave që qeveria i kërkon pa i plotësuar as kushtet më elementare. Sot kemi një ministër Ekonomie armik të biznesit dhe kuçedër të energjisë, një ministër Shëndetësie i cili që ditën që ka vënë këmbën i ka lënë spitalet pa ilaçe, kemi një ministër Finance që i ka shndërruar ligjet në kërbaç për biznesin shqiptar, ku mijëra prej tyre presin me shpirt në dhëmbë ditën e falimentimit pasi i mbyti gjeneratori dhe zhuli, varfëria dhe tatimori. E për mos thënë më shumë për ministrin e turizmit që vazhdon akoma me projektet e vitit ’94 ku sukses quan ardhjen e mijëra emigrantëve që derdhin ato pak kursime nga puna e argatit që bëjnë në vendet e aksidentit, ku shpirti i tyre e di vuajtjen që heqin nëpër radhët e pafund në kufi dhe tragete. E pa llogaritur ministrin tonë pa parti të arsimit që i kapen krerët e rretheve me afera korruptive e që e ka shndërruar ministrinë në partinë demokratike të reformuar. Por këtë dert që na ka pllakosur nuk ka opozitë të na i denoncojë. Ajo ka zënë vendin e saj historik në mauzoleumin e Partisë së Punës, ku kryetari i saj ka marrë të fundmin ministër të sigurimit komunist dhe e ka parfumosur me idealet e tij të reja të politikës së re, ku nga mumia e mauzoleumit kërkon të shpalosë idetë e tij revolucionare. Asnjë oponencë nga kryetari i socialistëve për fatkeqësinë e shqiptarëve. Asnjë oponencë nga liderët socialistë. Pak mërmëritje për energjinë dhe memecëri në këtë parti. Kryetari nuk flet pasi mbi kokën e tij qëndrojnë dosjet e korrupsionit si “Shpata e Demokleut”, ku çdo oponencë për qeverisjen do i nxjerrë lakrat e korrupsionit. Korrupsionit në Bashkinë e Tiranës, korrupsionit në Ministrinë e Kulturës, korrupsion që fillon nga tenderat e Kokëdhimës e vazhdon me këmbanën e Paqes, Panairin në Gjermani, kostumet e Policisë Bashkiake etj, etj ... Berisha hesht. Është i lumtur që i erdhi ky tipi kryetar opozite. Tani mund të mbretërojë i qetë me djalë e me çupë, me nipër e mbesa, me kunetër e kunatollë me Mero dhe Fahri në Sezamin e Ali Babait, i pangacmuar e i patrazuar në pashallëkun e ri që ja ka bërë kismet Zoti dhe kryetari i opozitës Edvin Rama. Ndërkohë ç’duhet thënë më shumë për opozitën shqiptare. Tashmë asaj së bashku duhet t’i ndezim qiririn dhe ta lemë rehat në kufomërinë e saj ashtu të shtrirë pa frymë aty te sheshi “Austria” nën këmbët e nudistit Edvin. Sa për militantët, le të lumturohen me zhgaravinat e pallateve të dala boje që i leu piktori më i dështuar i botës.

[TOKE GEGA]

Koalicioni i Përçarjes së Majtë kërkon një saldator per PER BAZAMETIN E QIRIUT!



Ndizni një qiri për Edvinit



Është hera e katërt që i ashtuquajturi Koalicion i Majtë është çarë sa gjatë e gjërë brënda vitit 2007 dhe krisjet kanë ndodhur pasi koalicioni ka dështuar me turp.Çdo betejë e Koalicionit opozitar gjatë viteve 2006-2007 të kujtojnë betejën e humbur të Koalicionit Ballkanik të vitit 1389 në fushën e Mëllenjave kundër turqve. Ashtu si Koalicioni Ballkanik nuk dëgjoi këshillën e Pal (apo Gjergj) Kastriotit gjyshit të Skënderbeut të lavdishëm për të sulmuar natën, ashtu dhe Koalicioni majtist opozitar nuk e dëgjoi këshillën e Fatos Nanos për t’u kandiduar ai vetë, por secili nga pjesëtarët e këtij Koalicioni, ashtu si e ka zakon shqiptari luftuan: `secili per vete, Zoti për të gjithë` dhe secili përpiqej të paraqiste veten, ashtu si thotë proverbi spanjoll: `sa më shumë ngjitet në pemë majmuni aq me açik e tregon b..` Sigurisht humbjet skandaloze te këtij Koalicioni Opozitar pas humbjes deklarative të 3 korrik 2005, si humbja në zgjedhjet lokale, dy humbjet në zgjedhjet elektorale të pjesshme dhe disfata në zgjedhjen e Presidentit konsensual kanë firmën kryesore të Kryetarit të Partisë më të madhe opozitare, firmë kjo e përforcuar nga firmat e Partive satelite, ku spikat çoroditja si në slogane, mungesa e platforme të përbashkët, mungesa e emrave për kandidim, duke treguar edhe një herë se Koalicioni Opozitar është akoma në shinat e përzgjedhjeve të kandidatëve nga `Klasa punëtore dhe fshatarësia kooperativiste` përzgjedhje këto të ideuara nga Kontrolli punëtor –fshatar, i drejtuar nga 4 klasikët e çoroditjes së majtë PS, PSD, PAD, LSI. Analiza e këtij shkrimi qëndron jo në faktin se duhet bërë gallatë me një Koalicion Opozitar që jo vetëm ka dalë nga shinat, por në vend që të ketë drejtimin drejt integrimit në KE, ky koalicion nën udhëheqjen e mësimeve të shokut Enver për masat punonjëse dhe të klasikëve të m-l po shkon drejt abys-it ideor dhe drejt përçarjes totale, karakteristikë kjo e partive të reja në vendet ku ka plasur epidemia e SIDA-s, H5N2, e sëmundjeve veneriane. Dërrasa e parë e kalbur që u kris e u ça, duke rrëzuar PS nga qeverisja 8 vjeçare ishte dërrasa që kishte mangut KPD e asaj kohe, e cila duke i shërbyer me vendosmëri të paparë korrupsionit galopant për “t’u pasuruar me forcat e veta”, largoi me qëllim profesionistët, teknokratët dhe burokratët (të këqinj, por të domosdoshëm) nga drejtimi administrativ, ekzekutiv, legjislativ, dhe vendor, arriti me sukses të krijojë kastën drejtuese të ardhur nga klasa punëtore dhe nga fshtarësia, duke lënë inteligjencën mënjanë. Kjo ishte në fakt në përputhje me mësimet e sh. Enver (dhe të Koçi Xoxes së pushkatuar, se gjithmonë sh. Enver i vriste njerëzit dhe u merrte idetë) që intelektualet janë armiq të së majtës (kupto komunizmit)?! Ky fakt kuptimplotë, i realizuar që nga PPSH e viteve 1989-1990-1991- deri në 22 mars 1992, dhe nga PS & Co për vitet 1997-2005 vazhdon të mbetet jashtëzakonisht virulent dhe me potencial të madh infektues dhe sot për koalicionin maxhoritar, i cili duhet patjetër të `vaksinohet` për t’u ruajtur nga kjo epidemi e korrupsionit. Përveç `proletariatizimit` të Koalicionit Opozitar, i cili shkaktoi humbjet e vazhdueshme elektorale duke realizuar një korrupsion galopant, po këto përfaqësues të `proletariatit` në kohën e demokracisë vazhdojnë të mbajnë peng PS dhe satelitët, duke mos bërë akoma dhe sot e kësaj ditë një apologji të sinqertë dhe një autokritikë `bolshevike` (e themi këtë fjalë meqë ata janë akoma të indoktrinuar nga idetë ekstremiste të majta) se kush e kishte fajin për humbjen ( dhe humbjet pas 3 korrikut) dhe masat që duhen marrë për daljen nga llumi plot erë të së kaluarës së hidhur. Një element shumë shqetësues është futja në parti e elementëve që nuk kanë milituar ndonjëherë aty dhe përvetësimi i posteve kyçe duke lënë mënjanë militantët, gjë që ka shkaktuar një rivalitet, hasmëri dhe një luftë brenda partisë si në kohën e luftës brenda PKBS të Stalinit kundër Trockit. Trockizmi në Partitë e sotme të majta shqiptare pasqyrohet me idetë Nanoiste, të cilat janë për një `revolucion permanent` në parti dhe në shoqërinë e pas komunizmit, ide të cilat janë të pasqyruara dhe në internacionalen socialiste në një frë mënyre. Por ç’po ndodh me Partinë më të madhe opozitare të majtë? Ata, jo vetëm që nuk reflektuan nga dorëheqja e liderit të tyre historik, por u tallën me të duke shkuar dhe më tej duke futur në krye të Partisë një individ, i cili nuk kishte milituar fare aty dhe që ka prirje manaxhuese ekzekutive, por jo partiake. Kjo shkaktoi një shterpësi idesh dhe mungesë veprimesh të koordinuara si brenda partisë, brenda koalicionit të majtë dhe brenda grupit parlamentar, duke shkaktuar gjithashtu një konfuzion total në të majtën shqiptare. Fakti tjetër që e kam përmendur në shkrimet e mëparshme është prania në përqindje të lartë në poste drejtuese politike apo dhe ekonomiko-financiare (që përkrahin këtë koalicion dhe janë anëtrë të PS) brenda Koalicionit të majtë e individëve të ish-nomenkaturës së kuqe, të cilët në kalbëzim e sipër po mbajnë gjallë frymën e harruar tashmë në Shqipëri dhe në botë të ideve të majta ekstremiste duke I kamufluar ato me idetë Gorbaçov –Alia të mos dhënies së pushtetit klasave të përmbysura ashtu dhe të fuqisë ekonomiko-financiare e cila sipas tyre në Protokollet e Fundit të 1989 në BS dhe në 1991 në Shqipëri janë kalkuluar dhe shpërndarja e Partive Komuniste ( këtu PPSH) hyrja e anëtarëve të tyre në partitë e reja jo të majta dhe të majta për të realizuar vendimet e fundit, por edhe për t’u pasuruar vetë duke përhapur në popull idenë që kapitalizmi është i keq dhe sistemi komunist ishte i mirë, duke minuar gjithashtu arritjet e post-komunizmit në demokracitë e brishta nëpërmjet nxitjes herë fshehurazi e herë haptas korrupsionit, ryshfetit dhe eliminimit të profesionistëve, teknokratëve dhe burokratëve nga drejtimi ekzekutiv, vendor, legjislativ etj. Një nga elementet më negativë të sistemit të mëparshëm, por që ka gjetur vend gjithashtu edhe në demokracinë shqiptare post-komuniste, është mentaliteti i parazitizmit, një element komunist i asgjësimit dhe i `lënies në stol` të intelektualëve dhe inteligjencës në përgjithësi në mënyrë që të ruajnë pushtetin partiak dhe ekzekutiv sepse injoranca përjetëson pushtetin e të kaluarës. Sot `pa frikë dhe me shkronja të mëdha` socialistët ylberistë dhe satelitet e tyre mund të konkurrojnë, shpifin, bërtasin e kërkojnë, për ç`do post partiak dhe ekzekutiv dhe legjislativ pavarësisht nga përgatitja e tyre profesionale, teknokrate, burokrate. Ky `sukses` i madh dhe arritje `e bukur` e të majtës gjatë qeverisjes 8 vjeçare ka infektuar tërë administratës shqiptare, politikën, duke shkaktuar një rënie të cilësisë dhe largim masiv të inteligjencës jashtë si dhe një strukje të inteligjencës shqiptare këtu, kuptoni o lexues duke parë e rënkuar e vuajtur nga budallallëqet, gafat, mungesa e programeve të mira, harxhimeve pa kriter të parave për destinacione koti, si dhe dëgjimit të dokrrave të liderëve të majtë e të ndonjë të djathti që u kujtojnë sektorin e dezinformimit komunist të përfaqësuar dikur nga KGB në BS dhe këtu nga Sigurimi i shtetit, i cili dhe ai ka përfaqësues të denjë në poste politike të majta dhe ndonjë shërbëtor në koalicionin mazhoritar për të cilët mazhoranca duhet të mbajë qëndrim. Çarja e Koalicionit të Majtë është një fatkeqësi kombëtare sepse në vend që ky koalicion të jepte kontributin e vet në përparimin e Shqipërisë, në vend që ky koalicion të pasqyrojë programet e saj politike versus asaj të mazhorancës, në vend që të bëjë një oponencë dhe opozitë konstruktive, vazhdon t`i bjerë legenit me përralla nga e kaluara, duke luajtur me cinglat e Komunistëve të Konferencës së Pezës apo duke bërtitur `kapeni hajdutin` duke harruar se deri në 2005 kanë mbjellë farën e një korrupsioni dhe anarkie që po korret tani duke vënë në pozitë të vështirë si mazhorancën ashtu dhe popullin, i cili pret një të majtë shpresëdhënëse për në kohën e rotacionit të 2009.